Gisteren nog een telefoon gehad van een oud collega, ik poetste! zij strijkte en was er al 30j in dienst. Het klikte goed tussen ons, ze heeft 2 zonen en 1 dochter, het was een lang gesprek. En om niet heel het verhaal te doen kwam het erop neer dat ze financieel helemaal kaal geplukt was door de dochter die de papperassen behartigde, waar ze per toeval is achter gekomen. Wat karakter moet ge hebben omdat uw moeder aan te doen, een dame nu 87 jaar nog altijd zeer zelfstandig, die altijd voor iedereen klaarstond om te helpen, zelfs voor oude buren. Een zeer slechte jeugd heeft gehad, maar bij een lieve man terecht was gekomen, die dat deel voor zijn rekening had genomen, en later zou gevraagd hebben aan de dochter omdat verder te doen na zijn dood, en waar ze blindelings in geloofde. Vandaag heb ik dan gepoetst, en kreeg in de namiddag nog bezoek van een lieve dame, wiens moeder een bewoonster is geweest hierover, ik noemde haar mijn mateke, ze was klein maar dapper. Door mijn vrijwilligers werk heb ik veel mensen leren kennen, die ik anders nooit zou ontmoet hebben, wat toch plezant is. Strijkje is al achter de rug, waren maar 5 stukjes, maar weg is weg. Nu nog wat ontspanning, Alfy
|