Vandaag gaan wandelen met mijn maatje, het was te goed weer, en aan de koers is niets te zien tot de laatste 10km. Na onze eerste ronde gingen we naar de Oranjerie, maar daar geraakte we niet binnen. Binnen was een deel afgemaakt! was het voor een feestje? of gewoon omdat het anders teveel werk is dat durven ze ook. Ik wou daar niet wachten tot er mensen weggingen, dus hebben we de wandeling nog eens andersom gedaan. Dat was voor mijn maatje meer een teleurstelling dan voor mij. Volgende week zijn ze daar gesloten, wat ook regelmatig is, ge kunt op die zaak geen staat maken. Ik heb ze dan thuis terug afgezet. Wat later belde ze!! of ik het kleine portemonneetje kon terug brengen? want dacht ze! dat ze mij dat had gegeven. Ik vind het nergens zei ze, ik zei dan zul je toch goed moeten zoeken. Als je bedenkt dat ik al 2 jaar wekelijks boekjes breng en andere dingen als muntjes of dergelijke! waar ik niets voor vraag. Ik ga daar de Ergotherapeute over aanspreken, want anders stopt het hier voor mij. Zo begint Dementie alles word gepikt, zij is daar niet de eerste en enige in. Ze steken uit schrik alles zo ver weg dat ze het niet meer weten zitten natuurlijk. Ze bedankte me nog wel voor de mooie wandeling. Er was volk maar niet overdreven, en de bloemen stonden mooi open, en roken goed, maar die moet ik nog bewerken. Morgen naar de kapper, Alfy
|