Vandaag word onze oudste zoon 52j ongelooflijk hoe de tijd gaat. Gisteren na mijn eerste telefoontje! een berichtje gestuurd naar de Ergotherapeute, zodat ze op de hoogte is. Kreeg ik wat later weer een telefoontje van mijn maat, nu had ik het door gegeven aan een nichtje die er een cadeauke ging mee kopen? en of die dat wou terug geven! Ik zei tegen haar ik heb hier geen nichtje! en dat ze wat verward was "nee nee dat was ze niet" Ik zei: ik verwittig the therapeute! en dan kan ze morgen jou helpen zoeken! Nee dan ging ze ook omhoog! niemand komt in mijn kassen in, ik zei dan! luister op deze basis kan ik jou niet meer komen halen om te wandelen, zij: ik mag dat toch vragen? ikke: ja gij moogt dat, maar ik heb dat niet. En ze sloot af met, vraag maar aan uw nichtje dat ze het terug brengt. Ik heb dan weer contact genomen met de therapeute, en gevraagd of ze mij kon bellen? want met berichtjes is dat moeilijk uit te leggen, en daar wacht ik nu op. Op deze manier is dat niet meer plezant, want ge offert uwe tijd op om hen plezier te doen, ik geniet daar wel mee van omdat ik ook graag wandel, maar als het op deze manier eindigt, is niet plezant. In de namiddag naar de kapper! het is nog kort maar het mag nog korter vooral op mijn hoofd, heb een fotoke mee hoe ik het wil. En dan is nog de vraag of ze het kan, kapsters hebben daar meer moeite mee dan kappers! kappers knippen beter, ben vroeger jaar en dag naar een mannen kapper geweest die damens deed. Maar met te verhuizen en ouder te worden, kwam het allemaal zo nauw niet meer, content of niet het was gedaan . Rustdag in de koers, gisteren toen ik thuis kwam waren ze nog even ver als toen ik vertrok, dus niets gemist! 3 man vooruit en het peleton als toeristen erachter Alfy ![](https://blog.seniorennet.be/Richtext2.3/tinymce/plugins/emoticons/img/smiley-wink.gif)
|