Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
De zussen Evi en Ine
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
04-11-2023
Zaterdag
Gisteren naar de kiné, ze zag niet zo graag dat ik mijn kousen niet aan had Ze zei ik zou willen dat je eerst naar huis gaat die aandoet, en dan naar de Aldi fietst maar dat zag ik niet zitten! ik had ze tenslotte nog maar een halve dag gedragen Vandaag dan vroeg in actie voor een griepspuit, gezien het weer was er twijfel fiets of bus? maar uiteindelijk is het de fiets geworden, niks zo gemakkelijk Alles samen weer 8km We waren als eerste aangekomen, dus ook rap weg. Mijn man is nog droog thuis geraakt! maar ik ben nog even de Aldi binnen geweest voor vergeten dingen en toen ik daar vertrok vielen de eerste druppels wou nog stoppen voor mijn zeil, maar dacht ik rij naar huis en met de wind ga ik dat maar laten. En al bij al was ik nog niet zo nat geworden, was nog op tijd binnen. Vandaag geen sport op tv wegens storm in Frankrijk ga ik me straks wat in de keuken bezig houden, wat kokkerellen... Alfy
Reacties op bericht (1)
05-11-2023
t zal even wennen worden
aan die kousen , maar als het helpt zou ik het toch maar dragen , tenmonste proberen he
gisteren zaterdag was het hier druk , mijn hoofd tolt er nog van , de hollandse famile praat heel veel --- ik ben wel blij dat ze komen , maar t is een lange dag , als je aan stilte gewend bent -- liefs van mij
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.
Ze zei ik zou willen dat je eerst naar huis gaat die aandoet, en dan naar de Aldi fietst 
maar dat zag ik niet zitten! ik had ze tenslotte nog maar een halve dag gedragen 
Vandaag dan vroeg in actie voor een griepspuit, gezien het weer was er twijfel fiets of bus? maar uiteindelijk is het de fiets geworden, niks zo gemakkelijk 
Alles samen weer 8km 
