Ik ben Agnes, nu 65 jaar oud.

Mijn leven is vallen en opstaan, mijn hele leven was vechten voor mijn leven.

De ene tegenslag, werd gelijk gevolgd door de andere.

Om bij zoveel tegenslag toch positief te blijven, vergt veel levenswil.

Maar ik ben dapper, ik laat me niet zo snel klein krijgen.

Elke keer zocht ik naar leuke dingen, ik hou van humor.

Toen Roy Black in de jaren 1960, op de radio te horen was,

viel hij me gelijk op. Zijn stem, zijn teksten, ja ik weet het niet uit te leggen.

Het was alles van Roy Black, wat in mijn hart kroop.

O wat zou ik die graag als mijn man willen, maar dat kan niet.

Wilde ik ook niet, Roy had je lief, maar er was ook nog Gerd, en die had je niet lief.

Ik ben getrouwd met een man, die in die tijd iets op Roy leek,

zijn zwarte haren, zoals Roy. Er waren mensen die vonden dat hij,

veel op Roy leek. Maar dat kon ik niet zeggen, en zingen kon mijn man helemaal niet.

Hij kon mij ook niet dat tedere gevoel geven, dat ik bij de muziek van Roy wel had.

Zo deed liefde pijn.  Bij Roy, voelde ik die saamhorendheid, dat miste ik bij mijn man.

Wij hebben 2 zonen, en 4 kleinkinderen, waar ik trots op ben.

Gelukkig zijn mijn 2 schoon dochters, lieve begripvolle vrouwen.

Verder heb ik een kat en een hond, bij hun vind ik die warmte die ik mis.

Hier laat ik het bij, op mijn foto album komen meer afbeeldingen van mij.

Zijn er vragen, of heeft iemand mij iets te zeggen kan het altijd,

met een persoonlijke mail, of via skype. Dit is in mijn gastenboek te vinden.

Agmepa.