Ik ben Roger, en gebruik soms ook wel de schuilnaam A.L.Terego of gewoon Alterego.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (Belgie) en mijn beroep is In een vorig leven o;a. journalist bij verscheidene dag- en weekbladen,daarna eindredacteur en hoofdredacteur bij Uitgeverij Kluwer..
Ik ben geboren op 22/12/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven,lezen en op de PC tokkelen.
Volgende maand word ik dus 68 jaar,geboren te Merksem(Antw.)en sinds een jaar woonachtig te Brasschaat met de lieve schat die u op de foto aan mijn zijde ziet,dat innig toegewijde Bosrankje.Samen genieten wij dagdagelijks met volle teugen van het leven.
't Is Herfst en moeder natuur heeft in haar grandioze mildheid een meer dan kamerbreed tapijt met okerbruine tot goudgele motieven kwistig voor ons uitgespreid.
Tijd...
Tijd vliegt
tijd staat nooit stil
tijd loopt met je mee
tijd ijlt je voorbij
tijd is als een draad
waarmee het spint
om er je levensverhaal
mee te weven
Alterego
16/02/07
Meisje van veertien
Kleine meid,net veertien
zachtjes aan 't ontluiken
nog 'n hele wereld te zien
weet je ogen te gebruiken
Wat om je heen gebeurt
soms al eens 'n verdriet
waar je wel om treurt
wenen zonder men 't ziet
Dan weer zo vol vreugd
als 'n zon door 't hele huis
je blije lach brengt deugd
zo is alles helemaal pluis
Kleine meid,op de drempel
van 't echte mensenleven
met 'n volwassen stempel
och,wacht nog maar even
Blijf nog maar zo 'n tijdje
voor jouw en ons geluk
dat lieve vrolijke meidje
maak 't toch niet stuk
A.L.Terego
07/08/07
Een dichter is een boer
Waar de dichter schrijft,
ploegt de boer
vol betrachting
naar zinvolle veredeling
zaaiende hopen hoop,
naarstig elk op toer
gedreven zoekend
enigerlei ontwikkeling.
A.L.Terego
Limerick
Wie schreef ook weer "de lof der zotheid" 't was Erasmus, en dat is 'n beroemdheid een meesterwerk en wel heel sterk een parodie op de menselijke dwaasheid
A.L.Terego
Alles in de natuur bekoort ons 't vogelgezang en bijengegons de prachtige wijsjes van fluitende sijsjes of eenden in hun watergeplons
A.L.Terego
Met wat ik heb ben ik tevreden mopper om geen enkele reden als ik 't zo houd in alle eenvoud ga 'k nog wel paadjes betreden
A.L.Terego
Respect is belangrijk in 't leven 'n kwestie van nemen en geven maar geen egotrip, wederzijds begrip dat moeten we zeker nastreven
A.L.Terego
Op liefde staat er geen leeftijd gevoelens zijn nooit uitgedijd blijf jong van hart liefde is iets apart kan zelfs bloeien in wintertijd
A.L.Terego
Men kan alles in zekere mate missen in het leven behalve gezondheid
Dat is een evidentie
(dixit A.L.Terego)
De replica is nooit zo goed als het origineel, dat wist ook God daarom schiep hij eerst de man
(dixit A.L.Terego).
Vogelplezier
'k Hoor vogels weer kwetteren in bonte bende erg lustig door elkaar met zovelen altegaar de kleine vlerkjes wijd opengespreid liggen ze in 't water stoeiend te spetteren en genieten gulzig van 't drinken daar
A.L.Terego 08/05/07
Een keer trek je de conclusie Vriendschap is een illusie Vriendschap is een droom Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom
Sneeuw wit.....
Wit omringt het wit het zwart
Zwart ligt het zwart in 't midden van het wit
Zuiver het wit puur het zwart
Harmonie van tegenstelling
Sneeuw wit met beperkte houdbaarheid
A.L.Terego 08/02/07
Saint Amour
Innige tederheid van verliefde paren die elkaar intens beminnen op amoureuze snaren met gloeiend minnevuur in een harmonieuze liefde
A.L.Terego
Kinderogen...
Twee blauwe kinderogen, die kijken mij zo aan, wat kan er in die ogen toch veel te lezen staan een wereld vol van vragen, om dat alles wat ze zien, twee blauwe kinderogen, zij weten 't antwoord niet
Wijsheid is een beetje
minder treuren
om het verleden, een beetje
minder hopen
op de toekomst, en een beetje
meer liefhebben
van het heden.
Gedachten...
Soms... kan ik ze niet stoppen... Een ballet in mijn hoofd, een mallemolen die blijft draaien...
Over het leven, mijn leven... ach... waar zijn die plannen gebleven ?
Nu ...'k heb geen spijt meer ... eindelijk mezelf geworden... het heeft zolang geduurd !
Maar... 't is vallen en opstaan... erin geloven niet op 't verleden terugblikken oh neen....
Elk pijnlijk, moeilijk moment heeft mij geholpen verder te gaan, om het als les te beschouwen... niet meer in 't zelfde stramien. te hervallen.
Beetje bij beetje... en wel door heel veel liefde gesteund, bouw ik met dankbaarheid een nieuw bestaan !
Bosrankje
Heden en Verleden,literaire kronkels
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van woord en zin. Klimmen en dalen in het literaire landschap
Als kind was 'k al vertrouwd met diezelfde toon, 't was moeders uitverkoren favoriete fonoplaat, die ze speelde op die ouwe koffergrammofoon, daarom dat 't me nu nog zo frislevendig bijstaat
Een melodie die blijft leven onder m'n hersenpan, 't is uit "Gräfin Maritza" van Emmerich Kalman, "du schwarze Zigeuner,komm spiel mir was vor", "denn ich will vergessen,heut' was ich verlor"
Zovele jaren later hoor ik nu haast wel dagelijks, hier bijna vlak onder mijn balkon iets dergelijks, een gitzwarte zigeuner die mijn gehoor bespeelt, doch 't is dan de merel die zijn serenade kweelt
'k Noem hem graag mijn kleine zwarte zigeuner, zingt toch stukken beter dan die.. opper-Kreuner, een lust is 't zeker om die merelslag te aanhoren, zo'n parettemaker weet toch elkeen te bekoren
Als ik 's nachts rond vijf uur wakker ben,en luister, hoor ik hem,zien niet,daarvoor is 't nog te duister, dat bohemerke,daar heb ik echt bewondering voor, kondigt de lente aan,terwijl 't aan zijn snavel vroor
Een moedig kereltje is het,die kleine zwarte lijster, zijn vertrouwde stek is hij kwijt,die boom is geveld, daardoor was hij in paniek het spoor even bijster, niet getreurd,'t zwart zigeunerke is alweer gesteld!
Wat doen ze toch,die twee kornuiten 't lijkt of ze dringend binnen willen zijn af en toe glurend door de smoezige ruiten van 't onbewaakte drankenmagazijn
In 't kille,mistige,avondlijke duister gebarend,met stil gedempt gefluister zich beradend op de grote slag niet bewust of iemand hen zag
Zenuwachtig vloekend,morrelend aan d'oude poort die niet begeven wil trekkend,duwend, en monkelend om de kracht die bleek te stil
Fellere stoten,bonkend op de poort gelukkig niet van 't gammele soort 't mocht beide dronkaards niet baten 'k had het al een tijdje in de gaten
Wiggelend waggelend op flanellen benen wouwelend in de meest diverse toonaarden was 't duidelijk,ze wisten niet waarhenen verloren waren alle normen en waarden
Met moeite kon ik er toch van verstaan 't zou om een mogelijke vergissing gaan die twee,leken uiteindelijk te beseffen zouden hier NIET hun laatste Leffe heffen!
We krijgen op teevee zowat van alles voorgeschoteld, wat uiteraard nogal wiedes is,elke zender wil zoveel mogelijk doelgroepen bereiken,of boeien,en aan het scherm vastgekluisterd houden.Voor elk wat wils. Je kan het zo vlug niet bedenken of er wordt wel een programma rond gemaakt,de gekste dingen het eerst, met - onafgezien van de inhoud - de meest bizarre, niet zelden lachwekkende benamingen en invulling. 'Klinkt het niet...dan botst het wel',zou mijn Grootje zeggen! En mijn Grootje,- al lang van ons heengegaan - , 't weze gezegd, was niet voor één gat te vangen,ze zei altijd 'je weet nooit hoe een koe een haas vangt'! Maar gisteravond,zondag 25 November,zag ik op VRT een programma waar ook mijn Grootje haar gading wel had kunnen in vinden,het mensje - door rheuma en andere artrose's geplaagd - had in haar laatste levensjaren echt dwingende nood aan een 'sliplift'.
Het programma met de welluidende naam 'De bedenkers' werd gepresenteerd door duivel doet al, Bartje Peeters met zijn ergerende tic nerveux-mimiek, voor de gelegenheid bijgestaan door ene bolwangige, opgetut met glinsterende oorbellen zo groot als de Eiffeltoren,Sofie Van Moll(geen familie van die andere Van Mol,want bij Birgit is het maar met één l achteraan), enfin 'ieder zijn meug'(zei de boer). Dat programma draaide rond mensen die iets nieuws uitgevonden hadden,vandaar de naam 'bedenkers', al had het net zo goed 'uitvinders' kunnen heten. Want 'bedenken' is een woord dat vele ladingen dekt, hier staat het dus voor 'verzinnen',of 'door nadenken iets ontwerpen',uitvinden dus. Uit een grote verscheidenheid van 'bedenkingen' waren dan uiteindelijk vijf finalisten naar voor gekomen, die aan de gratie des volks overgeleverd werden. De kijker kon beslissen wie er met zijn/haar 'bedenking' de daarvoor voorziene beloning van 25.000 Euro (toch nog altijd zo'n 1 miljoen oude Belgische franken) mocht incasseren.
De jury,voorgezeten door apotheker en mecenas Marc Coucke,had volmondig en eensgezind de 'bedenker' van de veilige ladder als de beste keuze vooropgesteld. Die 'bedenker',met zijn mooi gestyleerde grijze haardos, zag je zo diverse decimeters groeien,ware het hele gebeuren niet binnenin het Atomium geweest,hij zou zowaar met zijn hoofd in de wolken gezeten hebben. De dame met haar 'bedenking' van speculoos in pastavorm stond er ietwat beteuterd bij te kijken, wellicht bedacht ze of Sinterklaas nu ook al of niet speculoospasta-potjes bij de kinderen zou brengen. In onze kindertijd waren dat speculoos-venten,maar de evolutie valt ook daarin niet te ontkennen. En nu we het dan toch over kinderen hebben,de dame met haar 'bedenking' van de press-buttons,een soort immer verwisselbare badge op dezelfde houder,speelt volledig in op een bepaalde leeftijdsgroep bij kinderen (en misschien ook wel bij volwassenen).Het wekt enthousiasme bij de jeugd omwille van kleur en vorm,en niet in het minst om de mogelijkheid kledij gemakkelijkerwijze een andere touch te geven. Haar ontwerp kan echter naar veler gevoel niet als 'n innovatie beschouwd worden,we kunnen hoogstens van een andere dimensie spreken,want - zij het in kleinere vorm en minder kleurrijk - het bestaat al tientallen jaren,mijn Grootje zou zeggen 'dat zijn luie wijvenknopen',die werden gebruikt om zonder naald en draad in een no time knopen aan kledingstukken te zetten.
Dan waren er nog die twee mannen,de 'bedenkers' van iets wat het midden houdt tussen een tentpaaltje-met-vertakkingen, en 'n wandelstok-met-ondertasjes,je kan er desgevallend je koffiekop of whiskyglas op zetten,of je kunt er ook je kluts op deponeren zodat je die niet kwijtraakt! Misschien op sommige momenten wel nuttig. Hoe zoiets in de finale van dit programma geraakt is, mag Joost weten! Ach ja,we zouden het over de 'sliplift' hebben,een 'bedenking' van 'n kloeke zeventiger,Pierre Van den Broeck (what's in a name)die het in eerste instantie, zijn ook niet meer zo jonge zus,wat wou vergemakkelijken bij het aantrekken van haar tangaslipje,met zijn zoals hij het aanvankelijk noemde,de 'onderbroekenaantrekker'! Een bedenking die uitgebreid gedemonstreerd werd in een Rust en Verzorgings Tehuis door Kamagurka (niet te verwarren met augurken),en daar geweldig veel bijval oogstte.De 74-jarige gepensioneerde leraar bewijst met deze 'bedenking' vele oudere en minder valide mensen een grote dienst,ze zullen nu eindelijk zelf weer eens hun slip kunnen aantrekken zonder al of niet gewenste pottenkijkers.
Een dubbelslag is het,hij heeft een 'gat' in de markt gevonden, en de gebruikers van zijn 'bedenking' vinden weer met gemak het 'gat' in hun onderbroek! Hoeft het nog gezegd dat wanneer,uiteindelijk met veel overbodig theatraal gedoe,Bartje Peeters het verdict van de volksjury bekendmaakte,het de 'sliplift' was die de vier anderen achter zich liet,en daarmee de 25.000 Euro naar Pierre Van den Broeck bracht!Het weze hem gegund. Vele senioren,en wellicht ook hulpverleners in bejaardentehuizen,hebben hun gezond verstand laten spreken,zij kozen voor het functionele. En dat Pierre zich in zijn slotbetoog,om zijn 'bedenking' aan te prijzen,de naam van ons SeniorenNet liet ontvallen, kan er ook mee te maken gehad hebben.
Ze is niet blond,en ze is niet dom, is niet uit Sas van Gent in Zeeland, mooie Annelies uit ons vorstendom, slimmer dan de baas van Plopsaland
Annelies Rutten van Het Nieuwsblad met West-Vlaams-Limburgse roots effende in 'n beurt of twaalf het pad als 'slimste mens' was ze echt groots
Onder de waakzame oogjes van Rik en anderhalfmiljoen Teevee kijkers, wist ze raad op alle vragen van Erik met antwoorden als geharde spijkers
Zelfs 'n prof kon 't niet verhinderen dat ze gezwind naar de leiding toog in 'n finale die zal blijven nazinderen, haar intellect stond scherp en hoog
't Was Studio-100 baas Hans Bourlon, die ultiem het sterkste verweer bood doch hoe de listigaard 't ook verzon hij kreeg Annelies niet uit haar lood
Zo mag Annelies nu met vijfendertig zich 'slimste mens ter wereld' noemen, voor de vrouwelijke sekse 'n vaandrig, al zal ze zich daarop nooit beroemen.
De jaren verglijden ons in sneltreinvaart, goedschiks gedijen mensen er in mee immer voorwaarts,volgend heel gedwee, zo weinig nog dat verwondering baart
Het lijkt alles ook zo vanzelfsprekend dat elke morgen een nieuwe dag begint, en dat de hemel zich boven ons uitspint, zijn we gewend,hebben 't altijd gekend
Dat er een zon,maan en sterren zijn, of dat met lente,zomer,herfst en winter, seizoenen zich opvolgen zonder hinder, dat doet dichters dichten in kwatrijn
We kunnen zien,horen,voelen,proeven, tasten,ruiken,liefhebben,en genieten van 'n fauna en flora zonder limieten, we kunnen lopen,en er in vertoeven
't Leven biedt nog tal van zekerheden, mensen worden nog steeds verliefd en kinderen blijven altijd wel geliefd, vinden we normaal,met recht en reden
Doch,eerbied en verbazing opbrengen, voor wat ons dagelijks nog te beurt valt opent steeds weer nieuwe perspectieven, zodat de wereld rondom ons niet versmalt.
Als kind had ik een vriend waarmee ik alles deed Als hij begon te vechten, dan vocht ik met hem mee Als ik in het water sprong, dook hij er achteraan Een mooiere vriendschap, kon er in m'n ogen niet bestaan Totdat hij verhuisde naar een andere stad Ik heb als ik het goed heb nog een kaart van hem gehad
Een keer trek je de conclusie Vriendschap is een illusie Vriendschap is een droom Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom
Ik kreeg toen een vriendin waarmee ik alles deed Als zij begon te zoenen, dan vree ik met haar mee Als ik begon te janken, kwam ze naast me staan Een mooiere vriendschap, kon er in m'n ogen niet bestaan Tot het moment dat ze spontaan mijn naam vergaat En bleek dat ze een ander vriendje had
Een keer trek je de conclusie Vriendschap is een illusie Vriendschap is een droom Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom
Als het gaat om geld Als het gaat om vrouwen Als het gaat om alles wat je lief hebt Wie kun je dan vertrouwen?
Een keer trek je de conclusie Vriendschap is een illusie Vriendschap is een droom Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom
-Vriendschap Een keer trek je de conclusie -Gaat nooit voorbij Vriendschap is een illusie -Dat geldt voor mij Vriendschap is een droom Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom
'k Zag hem door de gang dwalen, traag sloffend naar de cafetaria, 'n bakje troost,kopje koffie halen, voor hem en haar,zijn lieve Maria
De blik wazig ten gronde gericht, star,in droef gepeins verzonken, je zag 't zo aan zijn aangezicht, 't hart was zwaar aan 't bonken
Toen zijn ogen mij ontwaarden, 'n miniem sprankeltje vreugde, ook zijn gedachten wat klaarden, z'n wezen daarbij ietwat kleurde
Traag hortend kwam z'n verhaal, wou weten wat ik er over dacht, dokters hadden zonder omhaal, hem stipt op de hoogte gebracht
Maria zou 't niet lang meer trekken, hij was er zodanig door ontwricht, met tranen op 't getaande gezicht, wou haar zo niet laten vertrekken
Beiden een eind in de zeventig, lief en leed jaren samen gedeeld, herinneringen nog altijd levendig, 't aroma van 't kopje koffie......., heeft de droefenis niet geheeld!
Ginds...,in de heide...,langs povere paàn, Daar lachen me blozende lievekens aan. Ik weet er hun naamkens,en 'k noem ze blij : "De perelkens van de hei"
't Zijn pereltrosjes van rozig satijn ; 't Zijn Japansche vaasjes van broos porselein ; Licht trillend bij zoentjes van vlinder of bij, "De perelkens van de hei"
Bijwijlen dan knikken,bij 't windeke kleen, Die schuchtere kopjes van "ja" en van "neen". Dan frazelen ze stemmig,als klokjes der Mei "De perelkens van de hei"
O wondre juweeltjes,o troosterkes mijn Geen blommeke bloeit er met kunstiger lijn! En zijt ge zóó simpel...,toch blijft ge voor mij "De perelkens van de hei"
Al zoeken of lieven de menschen u niet, Al draag ik in 't harte gezwegen verdriet, Nooit ging ik u zonder lachsken voorbij, "O perelkens van de hei"
Tot de kraaiachtigen behorende vogel met zwarte veren,grijze nek en een korte zwarte snavel, vaak in groepen levend en nestelend in holen, gebouwen enz., de kleinste van de kraaiachtige vogels in ons land en vanwege zijn gelijkenis met de zwarte kraai soms kraai genoemd (Corvus monedula)
Eind September,zomer ingeruild voor herfst, opeenvolging van seizoenen,dagen kort, kil en guur,speling der natuur, zovele eeuwen 't zelfde stramien, komen,gaan,wederkeren
Bomen laten uitgebluste bladeren vallen, 't gebladerte dwarrelt,verkleurt en krimpt, tot 't afval 'n veelkleurige bladakker vormt bezaaid met rijpe vruchten van de bomen
Lente en zomer,tevoren graag gekomen en geroemd,worden als 'n hoopje schroot, bij middel van die dorre bladeren,in volle herfsttooi geofferd op 't altaar der aarde
Zo is 't vergankelijke toch weer duidelijk in beeld,uit stof en as geboren en tot stof en as weergekeerd,niets van 't aardse leven ontkomt aan die natuur-wetmatigheid.
Op een mooie herfstdag,wandelend door het bos,zag ik midden de goudgele knisperende bladeren een dartele hinde huppelen. Ze keek me aan alsof ze zeggen wou "kom probeer mij maar te vangen",en terwijl ik haar hijgend en puffend achterna holde,merkte ik plots dat die speelse hinde niemand minder dan mijn eigenste Bosrankje was.
Deze 'sater' zat achter de hinde aan,waarvan hierboven sprake.
For two...
's Morgens
bij 't ontwaken
handen over
je lichaam
prikkeling
van zinnen
diepzinnelijk
begeren
vurig en
passievol
totale ontlading
een heerlijk
hemelse droom
Alterego 10/02/07
Hartepijn
Al zien we het
ook altijd niet
wat er roert
daar diep
in 's mensen hart
soms toch
zo'n schrijnend
stil verdriet
tot 't diepste toe
innerlijk bewogen
verscheurd door
grote smart
doet van pijn
zilte tranen
over wangen
vloeien
A.L.Terego
(17/09/06)
Geduld....
Behoedzaam, zachtjes en langzaam, uitgerekend en uitgemeten, consumeert dochter Geduld op behaaglijk geraffineerde wijze haar weldoener en schepper vadertje Tijd
A.L.Terego 18/02/07
Words....
Horizontaal,
niet verbaal,
genieten van taal
't Lijvig boek
gevonden
waarnaar ik zoek
Zonder kabaal,
lees ik een
monumentaal verhaal
Woorden uit een
gedreven leven,
die blijven kleven
Heel verheven,
woorden tot zinnen
verweven
Het laatste lineaal
consumeer ik
verticaal
A.L.Terego
(27/08/06)
Liefde is soms begrip en geduld in vele vermommingen gehuld soms heel fijn soms met pijn door liefde wordt veel verguld
A.L.Terego
Taal der liefde.......
Geliefden, hebben niet zoveel woorden nodig om elkaar te begrijpen Ze spreken dikwijls een taal zonder woorden zonder fantasie een gebaar een glimlach een oogopslag een zoen De taal van het hart die de diepste gevoelens uit en meestal alleen door geliefden wordt verstaan
A.L.Terego
Volledig....
De Vlaamse taal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet Het waarschijnlijke van het onwaarschijnlijke het genoemde tenvolle zijn waaraan niets ontbreekt van het volle en het ledige is in één woord krachtig en kordaat samengevat: VOLLEDIG
A.L.Terego 16/02/07
Eerbied en verbazing opbrengen, voor wat ons dagelijks nog te beurt valt opent steeds weer nieuwe perspectieven, zodat de wereld rondom ons niet versmalt
A.L.Terego 23/11/07
Bleu et blue
in jouw geschreven woord zal ik ooit sterven
een naam achteloos achtergelaten
in de stilte van papier
tussen het wit zal je me zoeken
maar enkel in het blauw kan ik bestaan
zoals een avondzon zal ook mijn beeld
ooit in jouw ogen ondergaan
Uvi
Gedachten zijn de noten van het muziekstuk van het leven.
Allemaal samen vormen ze de symfonie die we zelf geschreven hebben!
Liefde...
Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwd Een die echt weet wie je bent Die ook je zwakke plekken kent
Een die je bijstaat en vergeeft Die "naast" en "in" je leeft Dan voel je pas wat leven is En dat liefde geven is.
