.

.

.

.

.

griep heeft mij in mijn huis gegijzeld , meer kan ik er niet over zeggen ,  buiten dat ik sedert vrijdag niets en niemand heb gezien en alleen helse pijnen door de koorts heb doorstaan ............. vandaag  kwam de dokter langs met de enige troost ; er zijn er ZO VELEN !

.

weeral woensdag ... 't lijkt wel of ik de dagen niet meer kan volgen ....

't gaat allemaal zo vlug , of  .. ik heb meer tijd nodig om de dingen te doen ? !

maar goed , ik ben er nog steeds en KAN nog dingen doen !

ik kan zoals gisteren mijn carretje nemen en mijn "oudste "= langste in tijd , vriendin gaan bezoeken die hier zo'n half uurtje rijden vandaan woont .

samen een hele namiddag bij praten  , over TOEN  !

soms wat moeilijk , want zij had geen mooie jeugd en dat komt dikwijls aan bod ! zo kreeg ze voor alles en nog wat slaag , wat voor mij ondenkbaar overkomt , maar 't was wel zo ..

 zij zelf is een zeer goede moeder en oma , soms wat TE , ze wil het beter doen !

op weg naar huis , denk ik dan wat een geluk ik had met zorgzame en liefhebbende ouders en een warm nest ,  alles met " reden ", bij ons thuis werd gepraat en uitleg gegeven , het was een gastvrij huis , waar ieder kon mee aanschuiven , al hadden we  , als kind , geen luxe , we hadden niets tekort  !

en zo zat ik weer in 't verleden ... maar dat ga ik vandaag veranderen : ik ga Martje opzoeken , die weer aan rug werd behandeld , maar die kan lachen !

bij Natoken gaat het over de winters van vroeger ….
gezien ik toch wat jaartjes ouder ben , heb ik misschien nog meer herinneringen aan TOEN ?

als kind woonde ik helemaal buiten het dorp , wat in hield dat je 4 keer per dag de afstand huis—school moest stappen of lopen ( dat kon ik toen nog )
een fiets kreeg je pas rond je twaalfde , de jaren 40 waren niet de vette jaren voor het werkvolk !

en de winters waren koud , bitter koud , ook het jaar 42 was erg , . geen kolen , ( oorlog ) maar er stonden veel bomen langs de veldwegen .
de mannen die er nog waren gingen SAMEN in de nacht een boom vellen en verslepen en verdelen , tegen de ochtend was er niets meer van te zien , ’t voordeel van buiten het dorp wonen : samenhorigheid ! ( de meesten waren ondergedoken , maar moesten ook eten en verwarming krijgen )

en de winter van 62—63 , toen was mijn trots goed één jaar oud , er waren geen pampers zoals nu , het waren nog luiers en dweils voor in de bedjes en die moesten elke dag worden gewassen , maar je kreeg ze niet droog ! ELLENDE !
de ramen hadden “ bloemen op de ruiten , want dubbelglas ? kenden wij nog niet !

de wegen waren onberijdbaar , maar daar trokken onze bazen zich niets van aan , ze woonden en werkten in het hoofd bureel in de hoofdstad en daar werd sneeuw geruimd !
hier op de buiten NIET ! voor je uit het huis kon , moest je zelf ruimen en op de baan .. och , het was vallen en opstaan !

één keer die winter reden de bussen van de lijn niet uit , dagenlang , wegens TE GEVAARLIJK , de collega's die dus de bus moesten nemen mochten thuis blijven , ik die een “ werk- wagentje” had moest de baan op , wat niet kon : DUS VERLOF NEMEN , zei de ijskoude stem van Brussel door de telefoon .
de telefoon die bij de dichtstbije boerderij was , ook een paar honderd meter verder !

ik word er nu na zoveel jaren nog pisnijdig om ! die stadsmussen wisten het steeds goed uit te leggen , zij hoefden niet te ploeteren , zaten op een bureel in de warmte , wij moesten huis bezoeken doen in zo’n weer ! TE VOET , straten en sloten , ’t was één geheel , dus die week vergeet ik nooit ! !

gisteren was een bijzondere dag  :  mijn oudste kleinzoon was jarig en dat heb ik op mijn eentje gevierd aan zee !

want daar voel ik  de nabijheid van mijn geliefden meer .... dan stel ik me voor dat ze daar een eind weg , aan het water ... wel heel dicht bij zijn .... raar ? 

kan !

 maar voor mij heeft het zin !

zoals je ziet was er niet veel beweging , een enkel bootje ....

't was een mooie dag !

vanochtend lichtjes gevroren : mooie zonnige dag dus !
beter dan het druilige van gisteren in elk geval , maar toch even met Martje naar de naburige stad geweest voor een koffie met een wafel en een wandelingetje samen onder de paraplu , best gezellig !

daarna heb ik haar wat leren " sms 'en " n, nog een paar keer en ze zal het kunnen !

't is heel leuk weer een maatje te hebben om wat te babbelen  en te lachen , want ze is een vrolijk mensje !

gisteren avond dan heel even in paniek , mijn glorie vertrok naar China voor 't werk en plots kreeg ik bericht : ik zal het niet halen , we moeten landen ,  het antivries systeem van de vleugels werkt niet !

dat was schrikken  , een uur later een nieuw bericht , :  op tijd voor Dubai , ze hebben op me gewacht !  vlucht van 8 uur , morgen meer nieuws !

vanochtend dan :  alles goed : groeten uit  Dubai  transit , nog 7 uur vliegen .

soms denk ik : wat een rotleven heeft hij toch , maar gelukkig denkt hij er zo niet over !

moeder wel  , die maakt zich soms nodeloos zorgen !

en voor 't weekend ziet het er " goed " uit !
een beetje fris vandaag met wat zon  en morgen zien we dan wel weer ...

poes heeft alvast het streepje zon gevonden en ze poseert graag , dat zie je wel  !!

geen enkele plaats in huis is veilig , ze lijkt steeds iets nieuws te ontdekken , nu is het  de beurt aan het bureau !

de kennissen die ik heb en de enkele vriendin zijn niet zo handig met de hedendaagse techniek .

niet dat ik zo’n groot licht ben hoor , maar ik kan er toch mee omgaan …
zij niet , ze hebben een GSM , maar alleen voor noodgevallen , ze kunnen zelfs geen berichtje sturen , hun kinderen deden heel veel moeite , maar gingen te rap , volgens hen …, ik heb het ze proberen te leren met VEEL GEDULD , maar noppens .. ’t lukt ze niet .

Sim en ik konden het sedert de allereerste mobieltjes , die toen best de grote van een telefoon hadden ( weet je ’t nog ? )

maar goed ik wilde alleen maar zeggen dat die moderne technieken voor MIJ , een zegen zijn !

ik kan , helemaal gratis ( al bestaat volgens sommigen gratis niet ) elke dag contacten maken met mijn gezin , dichtbij of ver weg !

wanneer de jongste kleinzoon aan ’t basketten is , dan volg ik mee , want mijn glorie stuur foto’s en filmpjes door op watts up en ik supporter mee , !
ik zie op de middag de zieke schoondochter op bed liggen en kan ze een “ blaaszoen “ sturen , zonder besmettingsgevaar !

de oudste kleinzoon , die midden in de examenperiode zit , stuurt een hulpkreet of een hoera , wat Oma dan weer een hele dag op wolkjes laat lopen ( ondanks de zere voet )

en ik kan de hobby van mijn trots zien , van op afstand : het maken van prachtige Tiffany lampen .of hun " boeren landje  met groenten  " in volle bloei  !

ja , 't is voor mij een wondere wereld !

soms denk ik : wat zou mijn lief blij zijn dat de jongens zo met hun moeder bezig zijn , maar hij heeft het ze geleerd !

nieuwe poging !

ik had daarnet mijn logje gemaakt en …. Floep , ’t was weer weg met een reclame !
ik moet naar het toetsenbord kijken dus had het niet op tijd gezien ( stom van me )
nu ga 'k wijzer proberen te zijn en eerst in “ word “ schrijven !
alleen is het soms moeilijk om te herbeginnen , meestal schrijf ik gewoon wat in me op komt , maar twee keer na elkaar … dat lukt niet !

gisteren een beetje een vervelende dag , al was het zonnig , ’t is een Westenwind , dus zeer koud ! er zat dus alleen een kleine wandeling in met sjaal en dikke jas , daarna heb ik mezelf getrakteerd en een appelgebak gemaakt , lekker , maar … eerlijk is eerlijk , ze zat klaar ik de vriezer , ze moest alleen worden afgebakken ( smile )

ietsje later een stuk naar de buurvrouw gebracht ( die niet voor gebak is , maar niet durfde te weigeren ) en zo toch aan een praatje geraakt !

later op de avond belde mijn glorie , hij zou vandaag weer zijn routinereizen voor het werk aanvatten , maar zijn vrouwtje heeft HEEL erg de griep dus : blijft hij voorlopig thuis ( ben blij toe , zo hoort het , er voor elkaar zijn ! )
en zo is mijn zondag voorbij gegaan , vandaag heb ik heel erg mijn best gedaan en boven en beneden gekuist !

straks naar de podoloog , met een pijnlijke voet , hopend dat hij er wat kan aan doen , anders zal het een doktersvisite worden , vrees ik !

’t lijkt wel of ik de enige ben die hier regelmatig mijn hart uitstort , maar ok , we zitten hier dan ook in de afdeling –dagboek en bedenkingen – dus , niemand die het MOET lezen !

maar voor wie ’t wel doet : EEN FIJNE WEEK GEWENST !!

hier word ik blij van , die eerste bloemen van de lente , van een nieuw begin ...
daarom deel ik ze met jullie , zodat er wat blijheid is in deze deze " moeilijke , rare " dagen !

want niemand kan onbewogen blijven bij wat gebeurt , nu , overal ....

mooie foto genomen door mijn trots van mijn mezen op het voederhuisje !
wat nu toch allemaal kan hé , een kleine camera buiten en van uit de zetel binnen een foto maken ...

maar goed , Moe is er blij mee !

de voorbije dagen waren wat moeilijk , ik mis de kinderen alweer , en vooral in deze periode : mijn lief , dat zal wel altijd zo blijven ....
de balans van het voorbije jaar is opgemaakt en ... niet het beste jaar , maar 't kon er mee door , alleen nu hopen op nog een paar " dezelfde of betere jaren " ( smile )
vandaag het normale ritme weergevonden en blij geweest met de berichten van de dochters van mijn drie overleden vriendinnen , het gaat hen goed en ze blijven contact houden met me , wat me ENORM plezier doet !
met Martje ( mijn nieuwe vriendin gaat het nu wat minder , ze sukkelt met de rug en moet morgen naar het ziekenhuis , jammer , maar allee , we hopen het beste !

zo , ik ben hier weer even geweest om mijn hart te luchten , tot ziens dan maar !!