Er is iets met wensballonnen aan de hand. Deze Thaise traditie is in heel wat steden verboden en waar het mag, is - na goedkeuring van een aanvraag - het aantal toegelaten ballonnen beperkt tot 20 en moet het oplaten ervan strikt voldoen aan een rist voorwaarden. Ik heb de indruk dat in onderwijsland het aantal opgelaten wensballonnen al een stuk voorbij de 20 zit, dus hoog tijd om wie er nog eentje oplaat flink op de vingers te tikken. Menslief, waarmee zijn we eigenlijk bezig? Ik dacht dat we het met de opsplitsing van een academiejaar aan de universiteit in perioden van 5 weken en telkens afgerond met examens, zo ongeveer hadden gehad, maar toch blijft de sector verbazen of in ontredderende herhaling vallen. Net voor de vakantie toverde een of andere magiër de nieuwste ballon uit zijn hoed: een voorbeeld dat navolging verdiende, bleek erin te bestaan dat lesgevers gaan socializen in de leraarskamer in de zin van gezamenlijk hun examens te verbeteren. Ik viel van mijn stoel. In het journaal zag je het zo gebeuren: allemaal bijeen, hapje en drankje bij de hand, gebabbel alom, gebrek aan concentratie maar vooral veel 'ambiance', wellicht alleen al door het vertellen van de zoveelste blunder van Jan Piet-Joris in een of ander proefwerk. Kosteloze teambuilding, nietwaar! Kortom, veel leuker dan eenzaam en alleen thuis aan je bureau te zitten puffen. Kom nou, dat konden ze toch niet menen. En een paar weken later komt er dan eentje pleiten voor anonieme examens in het hoger onderwijs ... Toch belangrijk voor het geval de heren professoren ook tot de vaststelling zouden komen dat groepscorrectie de sfeer in het notoire korps wel eens zou kunnen verbeteren. Gezellige olijkerd Rik Torfs was natuurlijk meteen tegen enige anonimiteit. Alsof je nu één docent zou kunnen verdenken van bevooroordeeldheid. Ga weg! Net toen dat ballonnetje aan het gezichtsveld onttrokken werd, daagde het volgende op, eentje dat in een baan om de aarde steekt, want dat hadden we eerder al gehad. Eindejaarsvakantie is voor veel studenten meer blokken dan feesten en die arme drommels in het hoger onderwijs kunnen toch wel - net als vorig jaar - niet alleen studeren, zeker. Weer gaan de deuren van kerken, kapellen, vergaderzalen en bibliotheken wagenwijd open voor het studerend volkje dat in de gewijde stilte van kot of studeerkamer geen poot vooruit komt en dus liever omringd door tientallen lotgenoten het studiepakket te lijf gaat. 'Ik ben dat zo gewoon van in het middelbaar', griende er eentje op de radio. Ocharme ... En weten dat al die stakkerds straks om de vijf weken blokkend mogen samentroepen. Of komt die wensballon niet meer terug? Kan het allemaal weer normaal, alstublieft?