Wij behoren tot de gelukkigen die tijdens hun actieve leven vele landen hebben kunnen bezoeken. Het feit dat we vele jaren in de luchtvaartsector hebben doorgebracht zat hier wel voor iets tussen.

Maar door allerlei toevalligheden hadden we nog nooit de Verenigde Arabische Emiraten bezocht. Aan deze lacune hebben we vorige week een einde gesteld. Dubai, Abu Dhabi,  Muscat (hoofdstad van sultanaat Oman) en nog enkele andere steden hebben er voor gezorgd dat onze mond regelmatig openviel. Prachtige, en tot de grootste der wereld behorende wolkenkrabbers, kilometers lange boulevards met drie of meer rijstroken en afgelijnd met duizenden palmbomen en miljoenen bloemen : een werkelijke speeltuin voor architecten.

Men heeft overal de indruk rond te lopen in een gigantisch pretpark. Een soort Disney World in het groot. In moskeeën; shopping centra en grote gebouwen treft men vierkante kilometers marmeren vloeren aan. Moeder zaliger zou gezegd hebben "hier kan men overal van de grond eten" Papiertjes of enig ander afval was nergens te bespeuren. Nooit hebben we ergens, zoals in onze havenstad schering en inslag is, graffiti aangetroffen. Nergens besmeurde gebouwen, overal orde en tucht en een zo goed als onbestaande criminaliteit.

En toch vindt men hier eveneens honderdduizenden allochtonen, die hoofdzakelijk uit India, Pakistan of Bangladesh zijn aanbeland en die deel uitmaken van de plaatselijke bevolking. Maar er zijn enkele duidelijke verschillen met ons eigen land waar te nemen.

Die allochtonen zijn niet naar hier gekomen om voor een groot gedeelte te profiteren en op de kosten van de autochtonen te leven. Zij kunnen hier ook nooit de plaatselijke nationaliteit verwerven. Die blijft exclusief voorbehouden voor de autochtone bevolking. Wel krijgen al die vreemdelingen een verblijfsvergunning maar dan alleen op voorwaarde dat die gebruikt wordt voor de reden waarvoor ze bedoeld was en dit wil zeggen OM TE WERKEN. Niet werken staat gelijk met het intrekken van de vergunning en de verplichting het land terug te verlaten en huiswaarts te keren. Niet meer nuttig zijn voor de gastheren staat gelijk met een stamp tegen de broek en een retourticket naar huis.

Criminaliteit blijkt hier ook zo goed als onbestaand te zijn. Zero tolerance is de boodschap. Na hier enkele dagen te hebben rondgetoerd zijn we er meer dan ooit van overtuigd dat de grootste fouten die wij nog steeds maken, moeten gevonden worden in onze overdreven tolerantie voor misdadigers; het steeds maar willen sinterklaas-spelen voor buitenlandse gelukzoekers die niets hebben bijgebracht tot onze welvaart en dit waarschijnlijk ook niet zullen doen in de toekomst en het te grabbel gooien van onze nationaliteit aan "niet belgen".

Zo lang onze beroepspolitiekers dat niet begrepen hebben, zal ons land een "apenland in het kwadraat" blijven.

Men zegge het voort
Freddy Van Gaever

19 Somalische vreemdelingen die in Ter Apel vastzitten in afwachting van hun uitzetting moeten van de rechter direct vrijkomen. Ook komen ze in aanmerking voor een schadevergoeding.

Dat heeft de vreemdelingenkamer van de rechtbank in Den Haag bepaald. Die hield donderdag zitting in Groningen.

De groep werd enkele weken geleden het asielzoekerscentrum in Ter Apel uitgezet omdat ze zijn uitgeprocedeerd en terugmoesten naar hun land van herkomst. Daarna zijn ze opgepakt door de politie en vastgezet in afwachting van hun uitzetting. Nu heeft de vreemdelingenkamer bepaald dat minister Gerd Leers (Immigratie) dat besluit onvoldoende heeft onderbouwd.

Vreemdelingen mogen wettelijk alleen vast worden gezet als er concreet zicht is op uitzetting uit Nederland. Dit is volgens de rechtbank niet het geval. Daarom hadden de 19 mensen nooit vastgezet mogen worden. Zij zaten sinds 29 november in vreemdelingenbewaring.

 http://www.depers.nl/binnenland/617404/Rechtbank-19-Somalirs-meteen-vrij.html

In Frankrijk voelen twee dames zich tot het hoogste ambt geroepen Dat is dan ook de enige overeenkomst tussen hen beiden.  

Wij stellen u vandaag Cindy’Lee, alias van Isabelle Laeng, kandidate van de eerste Franse hedonistische partij, de Parti du Plaisir voor: ze is 38, blond, rondborstig, striptease-danseres, pornoactrice, rechtuit-rechtaan: “what you see is what you get”.  Zij liet zich inspireren door de Italiaanse Cicciolina.

Cindy’Lee, presidentskandidate van de Genotspartij, heeft niets te verbergen: slechts gekleed in een slipje en een das voert zij campagne in de Parijse straten onder het motto “Naakt tegen de crisis”.   Cindy heeft meer in haar mars dan op het eerste zicht lijkt:  zo wil ze de geldstroom op EU-niveau met 0.2% belasten.  Dat moet de staatskas € 100 miljard opbrengen, (*) zodat het Franse sociale programma gefinancierd kan worden.  En dan wil ze een nieuw rating agentschap oprichten, dat een beoordelingscijfer op het maatschappelijk welbevinden moet plakken.   Iets concreter wordt ze met de maatregel om de stress van financiële goeroes en kaderpersoneel tegen te gaan: die zullen recht hebben op een dagelijkse massagebeurt.  Met de inkomsten van de BTW wil ze naakt-campingplaatsen of wellnesscentra subsidiëren.   De immigratie wil ze elk jaar opnieuw onder de loep nemen; na een evaluatie moet er een quotum volgens de noden op de Franse arbeidsmarkt toegepast worden.  Zij is tegen een cumul van mandaten en wenst dat men een mandaat slechts één keer kan opnemen, tenzij dit zonder vergoeding geschiedt.  Zij wil de strafbare leeftijd van 18 op 14 brengen, verschillende gevangenissen voor zware en kleine criminelen, meer camerabewaking in de steden en de oprichting van een Europees leger. 

Cindy’Lee is zonder enige twijfel een humaniste.  De mens staat voor haar centraal en daarom pleit zij voor de legalisering van de prostitutie en de opening van bordelen.  Voor de jongeren plant ze “schoolcursussen voor de persoonlijke ontwikkeling van het vertrouwen en de verleiding, opdat jonge mensen in de toekomst als tevreden volwassenen zonder complexen kunnen leven.”

De “normalere” eisen van Cindy bestaan uit: onderdak voor iedereen, bescherming der dieren – inclusief verdoving voor het slachten en een verbod op ritueel slachten - en een “ambitieus programma over onderzoek naar hernieuwbare energie”.  De blonde Cindy ziet zichzelf als een nieuwe Marianne, het icoon van de Franse republiek.  Wie zich door heel het programma worstelt, kan slechts vaststellen dat zij blijkbaar geen last heeft van haar grootheidswaanzin: ze wil de 6de Republiek stichten, een nieuwe grondwet schrijven en de huidige staatsvorm van de 5de Republiek in de schaduw stellen.  Deze werd in 1958 door generaal de Gaulle in het leven geroepen.

Cindy is in Frankrijk geen onbekende: in 2007 verzamelde zij reeds handtekeningen om aan de presidentsverkiezingen te kunnen deelnemen en Jacques Chirac te kunnen opvolgen.  Ze moest 500 aanhangers bijeen krijgen, doch zelfs naakt wou het haar niet lukken.  Dat ze in 2012 in haar opzet zal slagen, gelooft ze wellicht zelf niet want volgens haar partijprogramma zou de president en zijn kabinet 20% moeten inleveren.

Morgen meer over haar concurrente, die het over een heel andere boeg gooit.

Floriaan Terbeke

Bron: 20 Min.online, http://www.parti-du-plaisir.com/ ¨

* Wij citeren uit het progrmma, zonder dat we de cijfers gecontroleerd hebben.

Is de mensheid totaal vernietigd ?  De donkere gangen van de Antwerpse premetro worden ingenomen door de ratten, die steeds sterker zijn geweest dan de mensen. De sporen van graffiti, een van de voortekenen van de ondergang, zijn de trieste restanten van een beschaving die gedoemd was te verdwijnen.

(tekening  : Gazet van Antwerpen)

Sinds de uitslag van de door dit onland gesubsidieerde (1 miljoen euri belastinggeld) verkiezingen in Kabilaland bekend is geworden, is het al woede en wrok wat er rondloopt in de matongéwijk te Brussel. Daar wonen de Belgische Congolezen (of zijn het Congolese Belgen?) die in vroegere tijden hun vaderland adieu gezegd hebben om hier een beter bestaan te komen (be)leven.

Blijkbaar zijn velen onder hen nog steeds sterk verbonden met het wel en wee in hun gewezen homeland.  De stammentwisten in het verre Congo wordenop de voet gevolgd, zoals in vroegere tijden toen de beschaving nog niet was binnengedrongen en er snel naar pijl en boog gegrepen werd om de onvrede te uiten. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en de  uitgeweken Simba's en Tembo's maken al dagen amok in hun maniok-wijk.

Het blijft niet bij het brallen van oerkreten en het dansen op het ritme van de tam-tam en de  bongoballen van de medicijnman.

Alhoewel de amokmakers in het land B  leven en overleven tot de dood er op volgt, zijn ze verbolgen omdat "zwette Jef" in het verre Congo op de troon blijft zitten.

Kijk, mij kan het verdorie geen banaan schelen welke zwarte gozer er in dat zwarte klereland de baas wil spelen. Maar dat die
Matongezen hier de wilde negers uithangen is er teveel aan.
Daarom is m.i. dé oplossing om het geweld uit de savanne hier te stoppen simpel en eenvoudig. Als compensatie voor de financiële steun aan de herverkiezing van Kabila, sturen we de Air-bus van onze defensie (indien niet defect) naar Congo en laden we die vol met Congolese gendarmen en elite soldaten van de presidentiële
wacht om hier  orde op zaken te stellen op zijn Congolees!

Wedden dat die zwarte bullebakken in Matongé binnen de kortse keren op de tippen van hun tenen lopen om geen lawaai te maken. Uiteraard is het evident dat de zwarte "kuisploeg" na de schoonmaak terug naar HUN thuis gevlogen worden.

Senior 

Lachende Vlaamse minister-president op wandel naast burgemeester van Tripoli, Abdurzak Ahmed Abuhajar. Er is reden genoeg tot tevredenheid : de burgemeester wil een duizendtal jongeren die meestreden voor het nieuwe Libië opzenden naar het land B. Peeters is weliswaar van VL maar dat stoort niemand : "VL is ook goed", glundert Abdurzak, "zolang wij er maar van af zijn". Waarop Peeters : "Da's zeker datte, wij hebben veel ervaring met jongeren, zeker als ze iets van wapens en vechten afweten, zijn ze welkom". "Da's in de sacoche Kris" sprak Abdurzak "hoeveel krijg ik van u ?" Want Arabieren willen willen altijd zaakjes doen.

En zo ziet u dat iedereen blij is, wij ook : alweer 1000 officiële jongeren bij. Het gulle land VL zal zorgen voor opvang, gratis studies, medische zorgen en als de zakcentjes niet volstaan, zijn er genoeg burgers om al dan niet vrijwillig een centje toe te steken.

Wanneer gaat Mijnheerke Peeters op stap in Tunesië, Egypte, Syrië, e.a. om daar ook scheepsladingen vol "jongeren" op te halen, om Vlaanderen beter te maken ?

Ray

Nordine Amrani, drugsdealer en zedendelinquent, had volgens de Belgische wetgeving al láng in een Marokkaanse gevangenis moeten zitten. Desondanks liet de politie hem jaren ongehinderd zijn gang gaan. 

De 32 jarige Marokkaanse immigrant Nordine Amrani, die bij de kerstmarkt in Luik een bloedbad aanrichtte (huidige stand: 6 doden en 125 gewonden), werd hier feitelijk toe in staat gesteld door de Belgische politiek, die de afgelopen jaren een waar paradijs voor criminele immigranten heeft geschapen. Volgens de Financial Times worden moslim immigranten in België alleen in zeer ernstige gevallen gerechtelijk vervolgd en gaan ze bij straffen die lager uitvallen dan één jaar deels of geheel vrijuit. Ondertussen is de aantrekkingskracht van België zó groot geworden dat onze zuiderburen de toestroom al lang niet meer aankunnen, waardoor inmiddels zo'n 5000 immigranten op straat moeten slapen.

Als islamitische veelplegers in België onverhoopt tóch worden gearresteerd, dan lopen ze ondanks de bestaande wetgeving geen enkel risico het land te worden uitgezet. Het ergste wat een criminele immigrant in België kan overkomen is in een door de staat gefinancierde woning permanent en kosteloos verzorgd te 'moeten' worden door sociale werkers en psychotherapeuten. Het behoeft geen uitleg dat zo'n aanlokkelijke 'straf' veel buitenlandse criminelen aanspreekt. De Washington Post schreef dan ook dat moslimcriminelen als een magneet worden aangetrokken tot met name België en Frankrijk.

Seks, drugs en wapens, maar geen straf

Net als in Nederland zijn het in België vooral Marokkanen die iedere keer weer de krantenkoppen weten te halen, zoals bijvoorbeeld met de regelmatige en soms spectaculaire uitbraken uit de Belgische gevangenissen. Nordine Amrani -die onder andere een 17 maanden oude baby vermoordde- was één van de 800 Marokkaanse veelplegers van zware misdrijven die volgens de wet al lang het land uit hadden moet worden gezet, maar ondanks hun talloze misdaden gewoon hun gang kunnen blijven gaan.

De politie trof bij Amrani, een bekende drugshandelaar, vele tientallen geweren en handgranaten en zo'n 10.000 onderdelen voor vuurwapens aan. De Marokkaan -tevens een geregistreerde zedendelinquent, maar dat is in België zoals bekend al helemáál geen probleem- werd ooit tot 58 maanden gevangenisstraf veroordeeld, maar heeft daar geen dag voor hoeven 'zitten'.

België heeft in 2007 een verdrag met Marokko gesloten waarin overeengekomen werd dat veroordeelde Marokkaanse misdadigers in hun thuisland hun straf moeten uitzitten. Probleem is dat de Belgische belastingbetaler óók ambtenaren financiert die er op toezien of in de Marokkaanse gevangenissen de mensenrechten wel worden nageleefd, en die in protest kunnen gaan als dit niet het geval zou zijn. Het gevolg: de meeste Marokkaanse criminelen -waaronder Nordine Amrani- kunnen gewoon op vrije voeten blijven en doorgaan met hun subversieve activiteiten.
 
Bizarre reactie Belgische politiek en media

Ronduit bizar is de non-reactie van Belgische politici en politiek correcte journalisten, die het niet nodig vinden een speciale herdenking voor de slachtoffers te houden aangezien het hier slechts om een 'enkele dader' gaat. De Belgische pro-islam media, die altijd moord en brand schreeuwen als moslims zelfs maar bekritiseerd dreigen te worden, hullen zich in diep stilzwijgen over de achtergronden van deze vreselijke daad en kijken de andere kant op. Niemand komt op het idee om de nabestaanden van de slachtoffers 10.000 euro schadevergoeding te geven, zoals onlangs in Duitsland gebeurde toen rechts-extremisten enkele Turken om het leven hadden gebracht.
 
Maar ja, in België zijn de slachtoffers slechts blanken en is de dader een 'arme, verwarde' moslim, die ongetwijfeld verkeerd begrepen werd en zich het slachtoffer van discriminatie en racisme moet hebben gevoeld. Net zoals Marokkaanse meisjes in België onlangs ongestraft een jong joods meisje in elkaar konden trappen, zonder dat de media hier één verkeerd woord aan vuil maakten. Want daar moeten wij tenslotte maar begrip voor hebben, toch? Zo gaat dat nu eenmaal in de Europese immigratie nachtmerrie.

Xandernieuws 15.12.'11

PST : Tijdens de begrafenis van het kindje van 17 maanden, werd door de politie een ontsnapte  gangster opgemerkt, die even later kon opgepakt worden. Een cliché uit een maffiafilm behoort in Luik tot de dagelijkse realiteit.

Een verzekeringsagent die 200.000 euro commissielonen ontvangt en niets belasting betaalt. Kan dat? Ja, dat kan. Vrije beroepen richten een éénmansvennootschap op en betalen zo weinig of geen personenbelasting, en dus ook geen of zeer weinig aanvullende gemeentelijke opcentiemen. Daardoor verliezen de gemeenten veel inkomsten. Alvast een gemeenteraadslid in Sint-Niklaas ziet dit niet zitten. 

Belastingsontwijking in vrije beroepen
Patrick Gorrebeeck is gemeenteraadslid voor de CD&V te Sint-Niklaas. Naar aanleiding van de jaarlijkse bespreking en goedkeuring van de begroting heeft hij een tussenkomst gedaan over de belastingontwijking van vrije beroepen (zie tekst in bijlage).

Een belangrijke actie, want in de personenbelasting verliezen de gemeenten nu veel geld door de wildgroei aan vennootschappen met één aandeelhouder.

Een voorbeeld uit de praktijk
De fictieve BVBA 'verzekeringsagent' ontvangt 200.000 euro commissielonen van de verzekeringsmaatschappijen. Er worden 90.000 euro kosten geboekt voor de gezinswoning en de personenwagen. Omdat er gevaar was om belastbaar te worden, heeft de BVBA een paar jaar geleden een buitenverblijf aangekocht in Toscane. Op deze manier kan men 80.000 euro extra kosten in de BVBA pompen.

Er wordt een wedde van 12.000 euro aan de bedrijfsleider toegekend. Dat is ruim voldoende om van te leven, want de bvba betaalt de woning, de elektriciteit en de verwarming, de twee personenwagens, de gsm-kosten, de restaurantkosten, het vullen van de wijnkelder en zelfs de modieuze Italiaanse designschoenen worden gefactureerd als “werkschoenen”.

De verzekeringsagent betaalt geen personenbelasting en geen vennootschapsbelasting. Het gezin van de verzekeringsagent heeft een belastingdruk van 0 procent, jawel nul.

Maar er is meer
Gezien men in de personenbelasting een belastbaar inkomen aangeeft van 12.000 euro, heeft men recht op 610 euro belastingkrediet wegens lage activiteitsinkomsten en krijgt men 250 euro korting van het Vlaams Gewest.

Met het aanslagbiljet in de hand mag de verzekeringsagent in januari gratis huisvuilzakken afhalen bij de Technische Dienst van ’t Stad. De kinderen kunnen naar de stedelijke crèche aan het minimumtarief. En in oktober mag de brave man 1.200 liter gratis stookolie aanvragen, én hij zal het nog krijgen ook.

Suggestie om dit niet zomaar te laten gebeuren
Met een rechtvaardige fiscaliteit heeft dit uiteraard allemaal niets te maken. Iedereen kan alvast dit bericht sturen naar de schepenen en gemeenteraadsleden van zijn of haar stad of gemeente.

http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2011/12/17/200000-euro-inkomsten-en-toch-geen-belastingen-betalen

Buschauffeurs die afgeslagen en mishandeld worden, was tot voor enkele jaren, groot nieuws dat vele mensen schokte. Inmiddels gebeurt het molesteren van personeel van het openbaar vervoer zo vaak, dat men er niet meer bij stilstaat. 

Wij blijven er bij dat deze verruwing van onze maatschappij nooit mag doodgezwegen worden of als een quasi normaal verschijnsel moet beschouwd worden. Dat is het niet en dat mag het nooit worden.  Ook niet als de zwakkelingen van het beleid, ons proberen wijs te maken, dat meppen uitdelen een onderdeel is van de multiculturele samenleving.

Een buschauffeur van de MIVB is zaterdagavond op lijn 45 in Brussel aangevallen. De chauffeur kreeg enkele rake klappen van twee passagiers op het Paduwa-plein in Evere en moest overgebracht worden naar het ziekenhuis. De man is vijf dagen werkonbekwaam. De buslijnen worden omgeleid tot zondagavond.

Een staking is maandag niet gepland, maar acties zijn tot het eind van het jaar te vrezen.

 Abdijstraat Kiel

Ergens in de beginjaren '80, in het Kielpark. Ik was 12 jaar en samen met een vriend waren wij in de namiddag in de speeltuin van het park aan 't spelen. Plots werden wij omsingeld door een 10-tal Marokkanen. Het Kielpark ging van hen worden en dat zouden ze ons eens duidelijk maken. Voor we het wisten, hadden we alle twee een vuist op ons gezicht gekregen. Toen had ik het in één seconde begrepen, mijn gedacht over die mannen zou later nooit meer veranderen, integendeel.

2011, Kielpark (en doe er gerust nog maar wat steden en dorpen bij). Die "smeerlapkes" van 30-jaar geleden hebben ruimschoots gelijk gekregen. Zowat het hele Kiel is van hen geworden. Ik woon al lang niet meer op het Kiel. Het is niet omdat ik een broekschijter of een sissy ben. Ten eerste is het kuddegevoel bij ons veel minder aanwezig, maar vooral, wij willen nog een normale toekomst opbouwen. Als je er dan zoals die gasten oplos begint te timmeren dan weet je waar je gaat eindigen.

In die 30-jaar hebben de vreemdelingen (lees Marokkanen, Turken en de laatste 10 jaar het afval van Joegoslavië) mij op geen enkel moment de signalen gegeven van ook maar enige ambitie tot positieve integratie. De enige signalen de we van die mensen kregen/krijgen zijn motten tegen ons oren, diefstallen, wapenvertoon, arrogantie, alles kapotslaan, een franke smoel opzetten, onze kinderen bedreigen op school, op de bus, onze OCMW's plunderen, kortom: zich geen reet aantrekken van deze luxemaatschappij. Het zal mijn schuld zijn. Na elke verkiezing blijkt dat 85 procent van de Vlamingen geen problemen heeft met de hierboven opgesomde "activiteiten". Ze vinden het hoogstens "een beetje ambetant", maar er zijn ergere dingen. Ja ?  Wat is erger ? Dat er op de hoek van de straat een boom minder staat ?Ik hoop dan ook van harte dat zij de volgende keer in de klappen delen en niet ik of één van mijn dierbaren.

Nu moet ik ermee ophouden want ik moet dringend mijn laatste zuurverdiende centen gaan storten op rekening van lamzakken in een godvergeten land hier 1000den kilometers vandaan die te lam zijn om te ontwikkelen en hun kak  laten vallen waar ze staan. Wanneer daar gefilmd wordt door de media blijken daar steeds enkel kinderen te leven, ik mag hopen dat de ouders dan wc's aan 't installeren zijn.

Ik voel mij zo schuldig, tegenover iedereen, het spijt me dat ik hier geboren ben.

Primavera
 

Adieu Kabila, is de wens van de betogers in de straten van Brussel.

De poltie treedt op

Wie heeft wagens omgegooid en ze in brand gestoken ?  De provocerende agenten of de brave betogers ?

De

Onschuldige betogers worden afgezonderd om ze beter te kunnen mishandelen

Is dit het multiculturele Brussel van burgemeester Beulemans ?

Foto's Vandaag.be)

Fouad Belkacem, de leider van Sharia4Belgium die afgelopen zaterdag aangehouden werd ten gevolge van een sit-in tegen de wet die het dragen van de nikab verbiedt in Frankrijk, zou mogelijk aan Marokko uitgeleverd kunnen worden. Daar is hij namelijk veroordeeld tot tien jaar gevangenis voor drugshandel.

Marokko heeft een internationaal aanhoudingsbevel uitgevaardigd tegen Fouad Belkacem, die in Frankrijk bekend staat omdat hij aan Carla Bruni aanraadde de nikab te dragen. Een onderzoek is ook gestart in Frankrijk over een aantal verklaringen van de man op YouTube.

Ook Linkeroever werd niet gespaard. Een klein lijnvliegtuig kwam niet tot de luchthaven vanDeurne maar strandde in de opgespoten zandvlaktes van Sint Anneke, midden de sociale woningblokken.

    Het kan geen toeval zijn dat de statiefoto van de nieuwe regering deze keer voor de trappen van het Koninklijk Paleis is genomen en dat Koning Albert II in eigen persoon staat te pronken naast zijn ‘jeune premier’. Gewoonlijk wordt dat obligate kiekje voor het parlement gemaakt, maar Albert had de 540 dagen daarvoor zo hard voor zijn troon gevreesd dat hij manifest mee op de foto moest. Hij glundert naast Elio Di Rupo die zijn half Italiaanse zijtak van de Saksen Coburgs, met hun hele rits kinderen en kleinkinderen gered heeft van de bedelstand. Toch voor twee jaar.

Twee jaar, omdat onze eerste minister tegen dan Nederlands zal hebben geleerd, en dan wordt alles anders. Di Rupo weet duidelijk niet welk risico hij loopt. Als hij Vlamingen echt zal leren kennen en verstaan, komt hij wellicht te weten wat er in dit land is misgelopen, nog lang voor zijn familie in het zuiden ervan was gearriveerd. Dan riskeert hij op te vangen hoe de meerderheid in het noorden van dat land uitkijkt naar een verandering die mijlenver af staat van de communautaire hervormingen die na anderhalf jaar op tafel liggen.

Eigenlijk vroegen de Vlamingen alleen de splitsing van het gerechtelijk en kiesarrondissement BHV, zonder franje, omdat het een correcte uitvoering van de grondwet was. In de plaats hebben de Franstaligen hun voorrechten in de faciliteitengemeenten, in de Vlaamse rand rond Brussel en zelfs tot in de hele oude provincie Brabant uitgebreid, verstevigd en zeer goed omschreven. Kroon op het werk wordt de verankering van al die privileges in de Grondwet via een nieuwe reeks grendelprocedures die maar één vorm van duurzaamheid garanderen, de duurzaamheid van de communautaire conflicten. Met het Vlinder akkoord hebben de Vlamingen de zoveelste Pyrrhusoverwinning behaald, want laat het voor de mensen duidelijke zijn dat het arrondissement niet wordt gesplitst, niet voor de verkiezingen, niet voor het gerecht. Voor de verkiezingen wordt Brussel uitgebreid met 6 gemeenten, voor de Senaat zelfs meer. Voor het gerecht blijft het arrondissement Brussel wat het was, en zullen Frantaligen van Zemst tot in Halle en Asse zich met een eenvoudig post-itje van de Vlaamse rechtsgang kunnen afmaken. In ruil krijgt Vlaanderen niets, ook de Brusselse Vlamingen niet, voor hen wordt de taalwetgeving van 1935 in Brussel verder uitgehold. De 8 onderhandelende partijen gaan straks nog onderzoeken hoe inwoners van Vlaanderen, van Knokke-Heist tot in Maaseik, ongehinderd voor Franse rechters kunnen kiezen als de Vlaamse visie op recht en maatschappij hen niet zint.

De sokkel deugt niet

In zijn maidenspeech als premier omschreef Di Rupo de staatshervorming als ‘de sokkel waar het Nieuwe België wordt op gebouwd.’ Bovenop die sokkel prijkt nog altijd een Staat die het inkomen van zijn werkende bevolking voor meer dan de helft verbeurd verklaart. Een Staat die met dat geld zijn eigen apparaat betaalt, de instellingen van een soevereine politieke klasse die zelfs geen afstand doet van haar vermolmde rustoorden die de Senaat en de provincies geworden zijn. De sokkel voor het nieuwe België bouwt verder op het unieke businessmodel dat ieder jaar in Vlaanderen miljarden euro extra int, die naar Brussel en Wallonië draineert, en daar straks geen enkele vraag meer op duld.

De leider van de PS is er in geslaagd om 4 Vlaamse partijen genoeg zand in de ogen te strooien dat de Franstaligen van ‘demandeurs de rien’ de onderhandelingstafel hebben verlaten als ‘receveurs de tout’. Het heeft meer dan 540 dagen geduurd, maar het geduld en de geslepenheid waarmee hij die 5de partij, die van meneer De Wever, onderweg van de onderhandelingstafel heeft weggetikt, is klasse. Hoe hij daarna de groene fracties heeft koud gemaakt, getuigt van een niets ontziende zakelijkheid. Heerlijk hoe Open VLD, CD&V en N-VA nu staan te bek vechten over wie is gaan lopen of buitengezet, voor de meester manipulator is het zuiver genieten hoe hij andermaal de Vlamingen uit verband heeft gespeeld.

Uiteindelijk is het een Amerikaans ratingbureau dat deze regering van de angst op de sporen heeft gezet. Ondanks de laatste pokerbeurt van Open VLD om de publieke perceptie nog naar haar kant te trekken, weegt links het zwaarste door in het regeerprogramma. Gelukkig staat Europa ook het water aan de lippen, en verplicht het België om meer te besparen. Ook wie niet warm loopt voor de EU verheugt zich op de duur in om het even welk keurslijf dat ons langer zal doen werken, die arbeid minder zal belasten en ondernemers wat vrijer te laten ademen. Als er dan nog een recessie in aantocht is, zal Di Rupo nog veel water in de wijn moeten doen.

In 2010 waren de Franstalige kiezers door hun politici en aanleunende media gebrainwashed dat hun welvaart werd bedreigd door egoïstische Vlamingen die armoe wilden zaaien in Brussel en Wallonië. Maar desastreus verspillende overheden hebben Griekenland en Italië, net als het zuiden van België aan de rand van de financiële afgrond gegidst. Di Rupo mag nog alle schuld op de banken schuiven, maar had hij onder paars de tering naar de nering gezet, dan waren Fortis en zelfs Dexia geen wezenlijk probleem geweest.

Le fédéralisme des cons

Maar de zaken staan waar ze staan, en Franstalig België heeft het geweer van schouder veranderd. Het uitgelekte gesprek tussen toen nog formateur Di Rupo (PS), Charles Michel (MR) en Olivier Maingain(FDF), over hun ‘plan B’, of het einde van België, mag niet als een simpele anekdote worden afgedaan. De Franstalige frustratie voor die onwillige Vlamingen die het hebben aangedurfd de Vlaamse geldstromen naar het zuiden in vraag te stellen, is zo gegroeid dat ze nu zelf de uitgang aan het zoeken zijn. Grappig hoe de zo verwenste staatshervorming voor hen de eerste stap is, die plots zo snel mogelijk moet worden uitgevoerd. Uiteraard, want de waarborgen voor de Franstaligen in hun uitdeinende ‘Fédération Wallonie-Bruxelles’ moeten spoorslags in de Grondwet worden ingeschreven. Op het enthousiasme van de verdwaasde Vlamingen kunnen ze altijd rekenen, en met het economisch donderweer boven West-Europa zal niemand durven opspelen. Twee en een half jaar moeten volstaan voor een constituante, want Franstalig België is er nu van overtuigd dat de Vlaamse kiezer op ieder ogenblik de deur definitief dicht kan slaan.

De ‘sokkel van het Nieuwe België’ wordt straks versneld ineen geknutseld, met naast elke Vlaamse vraag naar meer autonomie een reeks van Franse weerhaken die de prijs voor de scheiding op zal voeren. Brussel, inclusief de 6 gemeenten met faciliteiten hebben de Vlamingen nu al te grabbel gegooid. Dan nog de corridor naar Waals-Brabant. Om zeker te spelen krijgt de verfransing in Halle Vilvoorde een flinke duw, met eigen rechters, advocaten, en procureurs. Inderhaast verrijst een ‘Brusselse Metropolitane Gemeenschap’ die tot aan de poorten van Leuven reikt. Bij een volgende ronde zullen de Vlamingen wat gelukkig zijn dat ze voor het afschaffen van al die rommel de ‘schade kunnen beperken’ tot het definitief afstaan van het Zoniënwoud, Hoeilaart of Sint-Genesius-Rode!

De minzame Di Rupo heeft geduld, en de tijd staat aan zijn kant. Daarom zal deze Di Rupo 1 probleemloos overleven, en waarom niet verder leven in Di Rupo 2, of zo nodig Di Rupo 3, zolang hij genoeg ‘Vlaamse’ partijen kan lijmen, die geen flauw idee hebben in welk stuk ze spelen. Tot de prijs hoog genoeg staat dat Vlaanderen zijn autonomie ‘opeist’ en zich in ruil grondwettelijk verbindt om het socialistische paradijs in zijn verenigd Wallobrux eeuwig te financieren. Tot de Vlamingen in koor staan te juichen van ‘Leve het confederalisme’, en Di Rupo met een brede glimlach vertaalt: ‘Vive le fédéralisme des cons’.

Piet Deslé

(De auteur is ex-journalist en communicatiemanager van LDD)

Veel relaties sneuvelen in de eerste twee jaar. Daarna volgen er 61 bedrieglijke jaren tot de ultieme relatietest.

Het ging Jannie (84) en Geert (87) van Breukelen meer dan 62 jaar voor de wind. Afgelopen juli is de sleur als een donderslag ingeslagen. Jannie: ‘Al die jaren verkeer je in een roes. Je denkt dat de pompende emotionele vervoering nooit meer ophoudt. In de greep van de hormonen neem je impulsieve beslissingen als het kopen van een huis en het stichten van een gezin. Totdat je jezelf ineens voor die vraag geplaatst ziet: is dit het nou?’

Relatiedeskundige Bert Bokhoven begeleidt al jaren stellen in deze moeizame periode. ‘Als de fenomenale hormonale opstoot na 63 jaar eindigt, zie je dat verliefdheid verandert in ‘houden van. Niet iedereen kan die overgang aan.’ Bokhoven constateert dat de oudere van tegenwoordig steeds hogere eisen stelt aan de partner, de relatie en zijn leven in het algemeen. ‘De bejaarde wil alles. Een perfecte relatie, de wekelijkse bingo-avond, op stap met de kleinkinderen; het moet allemaal gebeuren en het moet allemaal perfect zijn.’

Voor Geert waren er al langer problemen in het paradijs. ‘Mijn ogen hebben de afgelopen tien jaar ook niet in mijn achterzak gezeten. Ik geef eerlijk toe dat mijn contacten bij de 65+soos de afgelopen jaren wel eens wat verder gingen dan het drinken van een kopje koffie. Het gevoel van avontuur is er gewoon niet meer in mijn eigen huwelijk. Tijd om de relatie nog eens stevig onder de loep te nemen. Ik heb nog een paar goede jaren voor de boeg en ik overweeg die niet te verspillen aan die uitgewoonde bijslaap.’

Bokhoven adviseert om vooral niet te wanhopen. ‘Wat lijkt op het einde is in feite het begin van een nieuwe fase. Een gevoel van ontreddering hoort daarbij, maar dit gaat voorbij.’ Toch pleit de deskundige niet voor een passief afwachten. ‘Vergeet nooit dat liefde een werkwoord is.’Geert van Breukelen (87)

Dit artikel is persiflerend, satirisch of parodiërend van aard. Het geeft slechts de visie of mening weer van de redactie van De Speld.

ZURICH (AFN) - De Zwitserse centrale bank houdt vast aan de strategie om een grens te stellen aan de stijging van de frank ten opzichte van de euro. De Schweizerische Nationalbank (SNB) doet er alles aan om te voorkomen dat de munt de grens van 1,20 frank per euro voorbijschiet, maakte de centrale bank donderdag bekend. Zwitserland zal ,,ongelimiteerde hoeveelheden'' buitenlandse valuta opkopen om de koers van de frank te drukken. Door de schuldencrisis hebben beleggers massaal de Zwitserse frank gekocht. Dat zien ze als een veilige haven voor hun beleggingen in onzekere tijden.

De centrale bank waarschuwde al eerder dat de enorme overwaardering van de frank een acute bedreiging vormde voor de Zwitserse economie.

De frank is al een aantal jaar bezig aan een opmars. De stijging van de munt is dit jaar versneld door zorgen over de Europese schuldencrisis.

@ Beursduivel

Een nostalgische terugblik

Wie Canadees burger wil worden, moet bij de eed aan het nieuwe vaderland de sluier afleggen in aanwezigheid van rechters en publiek
“Dit is geen maatregel om praktische redenen.  Het is gewoon een principe dat stamt uit onze identiteit en onze waarden van openheid en gelijkheid”, zo kondigde integratieminister Jason Kenney maandag de wijzigingen aan in Montreal, “Het burgerschap (nationaliteitsverwerving) is in essentie een publieke daad.  Het is een publieke verklaring dat iemand tot de Canadese maatschappij toetreedt en dit moet vrij en open gebeuren.”

De nieuwe regels zijn onmiddellijk van kracht: wie Canadees wil worden moet zijn/haar gezicht laten zien bij de eedafleggingsceremonie.  D.w.z. dat moslima’s hun niqab of boerka moeten afleggen.  De wijzigingsregels kwamen er eerder onverwacht, zonder voorafgaande aankondigingen.  Minister Kenney kon geen cijfers voorleggen over het aantal vrouwen dat onherkenbaar – met een bedekt gezicht - de eed had afgelegd.  Problemen werden geval per geval behandeld.  

Het balletje kwam aan het rollen n.a.v. vier vrouwen in Mississauga.  De recent verkozen conservatieve parlementair Wladyslaw Lizon uitte zijn verontwaardiging bij de integratieminister over een nationaliteitsceremonie in zijn kiesdistrict, waarbij vier vrouwen, van top tot teen bedekt met boerka’s en sluiers de eed aflegden.  Toen hij de autoriteiten hierover aan de tand voelde, kon de rechter niets anders dan beamen dat zijn handen gebonden waren, omdat de wet hen toestaat, zonder herkenbaar te zijn, Canadees staatsburger te worden. 

En dat was niet alles.  Toen W. Lizon het gebouw verliet, zag hij dat de vier vrouwen en een begeleidende man in een wagen met New York-nummerplaten stapten.  Zijn bevindingen tijdens gesprekken met rechters in Ottowa brachten aan het licht dat zulke praktijken wekelijks voorkomen. 

Minister Kenney vond het welletjes, maar de Canadian “Council on American-Islamic Relations” – CAIR-CAN – een organisatie ter verdediging van de moslimrechten, beschuldigde de regering ervan een beschadigende politiek te voeren, gebaseerd op een anekdote.  CAIR-CAN’s directeur Ihsaan Gardee: “Deze beslissing zal onze democratie beschadigen want het verplicht de draagsters van een niqab te kiezen tussen hun geloofsovertuiging of de Canadese nationaliteit.”

Het Hoger Gerechtshof van Canada moest verleden week nog argumenten aanhoren van een aanklaagster, gekleed in een niqab, die wil getuigen in een zaak van sexueel misbruik tegen mannelijke familieleden. Haar advocaat, David Butt, meende dat bij zijn klacht de rechtbank de religieuze rechten van zijn cliënte moet afwegen tegenover de rechten van de beschuldigden om het gezicht van hun aanklaagster te kunnen zien.  En, zo meent hij verder, dat er geen sterk argument voorhanden is om de wetgeving uit te breiden voor vrouwen die de sluier willen dragen tijdens de nationaliteitsceremonie. 

Men zou – nog steeds volgens Butt – een microfoon kunnen gebruiken zodat de raadsheren de eed kunnen horen en verder zou een privé nazicht van de dokumenten door een vrouwelijke ambtenaar genoeg moeten zijn om de identiteit van de aanvraagster te kunnen nagaan.  Hij vindt dat de regering tussenkomt in een beschermrecht zonder een rechtmatige reden. Liberalenvoorzitter a.i. Bob Raey meende dat minister Kenney had moeten wachten op het verdict van het Hoger Gerechtshof. 

Wie in de toekomst de nationaliteit wil aanvaarden zal de gezichtbedekking moeten verwijderen; de griffier zal hen daarop attent maken.  Kandidaat-Canadezen zullen bij het indienen van de nationaliteitsaanvraag de voorwaarden kennen.  

Die moslima’s komen naar de westerse landen op zoek naar vrijheid, wèg van hun thuisland waar de maatschappij hen behandelt als minderwaardigen, als koopwaar, als ondergeschikten, als onmondigen, als slavinnen.  Eens dat ze op westerse bodem voet gezet hebben, doen ze er alles aan om van hun gastland een kopie te maken van het land dat ze verlaten hebben, met dezelfde beperkingen: ze worden dan weer vrouwen zonder gezicht.

Floriaan Terbeke
Bron: thestar.com

In Bruxelles is er elke dag wat te doen, dankzij de vele nationaliteiten die fysiek in de hoofdstad van het land  B vertoeven, maar met hun hartjes verbonden blijven met hun verre Vaderlanden. Het hoogste betrachten voor vele migranten en uitgewekenen bestaat er in, de brolwereld die zij achterlieten en ontvluchtten, zo rap mogelijk hier te installeren. De centjes zijn goed, daar niet van maar de vervreemding weegt zwaar.

Vandaag waren het weer de zwarte Congolezen die Bruxelles herschiepen in een stukje Kinshasa. 83 arrestaties (inmiddels zullen de meesten terug op vrije voeten zijn) en 13 gewonde politiemannen. Voorwaar, in het Vaderland zouden er 83 doden gevallen zijn en 13 verkrachtingen, arrestaties bestaan daar niet.

In Bruxelles werden ruiten uitgeslagen, enkele auto's vernield, gezongen en gerapt, betoogd en gegrapt en vuilnisbakken in brand gestoken. Het is tenslotte winter en koud en in het superpropere Bruxelles wordt het vuilnis gezellig 's zaterdags op straat gezet. De Congolezen zijn niet tevreden dat hun nieuwe Leider ook hun oude Leider was en daarom hebben zij zich in het land B een autochtone president uitgezocht (ook met verkiezingen op zijn boerefluitjes, zoals in het Vaderland) : de dikke man uit Antwerpen. Daarom waren ook vele Congolese lichamen gehuld in leeuwenvlaggen.

Gaan we het in 2012 meemaken dat er bij de IJzerbedevaart in Diksmuide opnieuw vele zwarten zullen zijn ?  En wanneer overandigt de gulle Gerolf Annemans een Lingala-assimil aan president De Wever, zoals hij genereus aan Don Elio een exemplaar Nederlands wegschonk ? 

Ray