.

.

Gentse drugsverslaafden
 
Via een lid van het stadspersoneel vernam ik dat er in het Gewad 13 een stadsdienst is gehuisvest nl  het MSOC –medisch-sociaal opvangcentrum dat instaat voor de langdurige opvang van drugverslaafden. In Oostende en Antwerpen is er een identieke Dienst.
Dagelijks komen er 150 verslaafden hun gratis Methadon afhalen. Er bestaat o.a.ook een gratis ruildienst voor drugspuiten.
Het centrum, in samenwerking met De Sleutel e.a., heeft een database aangelegd  van alle Gentse drugverslaafden , ongeveer  een lijst van 1000 personen van allerlei nationaliteiten, de jongste maanden opvallend veel Oost-Europeanen. Via het Riziv kunnen de meeste kosten gerecupereerd worden hoor ik.
Op de betaalrol van de Stad staan er ongeveer 25 personeelsleden ingeschreven.
Ik denk dat alle beslissingen hieromtrent voorgelegd worden aan de gemeenteraad.
Als geïnteresseerde buitenstaander ben ik zinnens  in het kader van de openbaarheid van bestuur nadere informatie op te vragen bij het Stadsbestuur.
Hoeveel zou dat grapje wel  kosten aan de belastingbetaler en hoeveel personen zouden  dank zij dit Centrum al definitief afgekickt zijn?
 
Jan DM

*****

Laffe artisten

Beste senior, Vlaanderen heeft inderdaad alleen laffe artiesten.

"Vlàààanderen Bo-oven, waar ze het volk bero-oven, waar de poco jobkens belangrijk zijn en de ceo-premies omvangrijk zijn, waar de vogeltjes fluiten en de bedrijven stillletjes slui-uiten. Vlààànderen bo-oven, waar ze het volk verstoten en meer en meer klo-oten met de import van moslimgeno-oten. Vlààànderen bo-oven wie durft dàt nog belo-oven, zelfs de linkse scho-often, breken al hun belo-often."

Sè jénial. Misschien iets voor Will Tura? Protest-song.

Moet kunnen. Woestijnvis & C° delendam esse.

Lucky9

*****

Monsieur Jean Peumànse, à votre service 

Men richt zijn pijlen op Jan Peumans en terecht , maar heeft hij niet in naam gesproken van al de nep Vlamingen met hun diverse nep Vlaamse correcte partijen waaronder uiteraard ook de NVA.

Hij had beter niets gezegd en zich opgesloten in een Boeddha tempel. Nu nog een boeketje bloemen laten bezorgen aan Olivier Maingain met de verontschuldiging dat hij Vlaming is. De kans is dan groot dat hij wat minder kletsen rond zijn oren krijgt telkens hij La Walonnie bezoekt.

Peumans weet tenminste wie zijn meesters zijn.

René

*****

Di Rupo en Parweiz,  perfect Nederlandstalig ?

"Parweiz leerde vloeiend Nederlands spreken..."Ik hoorde in het nieuws een telefoongesprek met die jongen. Als dàt vloeiend Nederlands is dan mogen we besluiten dat Elio di Rupo zich perfect kan uitdrukken in academisch Nederlands waar de meeste Vamingen nog een puntje kunnen aan zuigen...En baai tu weej, ik las dat hij uit de Panshirvallei afkomstig zou zijn... De Panshirvallei was de thuisbasis van Massoud (die door een aanslag om het leven kwam) en daar lusten ze de Taliban rauw.

Ludo

*****

Mozart in plaats van Radio Rabat

Geachte redactie. Dat er in de steden problemen zijn met "hangjongeren" is een gegeven dat reeds lang gekend is. Overlast en onveiligheid zijn de resultaten van het fenomeen. Een doortastender optreden van de overheden in deze zou enig soelaas kunnen bieden ,al was het nu en dan met de Kärcher op maximum spuitkracht een opkuis operatie houden. Dit en/of ander krachtdadig optreden is natuurlijk uit den boze omdat de linkse loeders die dit mede veroorzaken niet willen dat hun huidig en toekomstig kiesvee enig leed zou oplopen.

In Kortrijk,waar ze ook reeds lang met dit probleem sukkelen, hebben ze dè oplossing gevonden.  In het park van genoemde stad waar de ex-gestrenge en gevreesde minister van just-is-just, Tjeefaan Declerck de burgemeestersjerp omgordt, gaan ze de hangjongeren te lijf gaan met ... klassieke muziek. Joepie... gedaan met het Arabisch gebonk en  keelgezang van Allah Akhbar.

Weldra zullen er beschaafde klanken en muziek door boxen te horen zijn die in het park gaan neergepoot worden. De negende symphonie van Mozart of zoiets  en zelfs Gregoriaanse psalmen zullen te horen zijn èn de hangjongeren die deze muziek haten uit het park verdrijven.

.Dat hopen de tjeven daar toch. In Nederland en Frankrijk schijnt deze methode al succes gehad te hebben.  Maar men zegt er niet bij hoelang. Als Tjeefaan & co denkt dat die boxen een lang leven beschoren zal zijn heeft hij het glad mis.  Binnen de korste keren zijn ze ofwel gepikt, in de fik gestoken of bewerkt met een kalasjnikof.

Ik denk dat ze daar in Kortrijk de mentaliteit van hun hangzotten nog niet goed genoeg kennen. Radio rabat zwaait er de plak. 

mvg - Senior

*****

Nobelprijswinnaars

Acht Nobelwinnaars bij de Moslims ? Ge moogt er gerust ene schrappen met mijn complimenten , terrorist en zakkenvuller Yasser Arrafat.

René

*****

Felicitaties

Eigenlijk moeten wij de Walen en de Franstalige Brusselaars bewonderen en feliciteren omdat ze nog onder één dak willen wonen met die egoïstische en racistische Vlamingen en dat ze toelaten dat er nog asielzoekers aan de pesterijen van de Vlamingen worden overgeleverd.

Ludo

*****

Exxxxcusez-mo i...

maar ik krijg steeds het "vliegend sch..."  bij de uitspraak "Bourgondische levenswijze". Tenzij ... de geschiedenisschrijvers het bij het verkeerde eind hebben ... was het bittere armoede in de Vlaamse gewesten : de mensen vielen (van honger) zo vlug dood als vliegen die getroffen zijn door anti-ondierspray. Bourgondische levenswijze ?  Ja, voor de edelen en voor het volk noppes.

Victor van Vosselaer

*****

Liefde en tele-tijdmachine.

"Men slaat wie men lief heeft", is bij mijn weten een Vlaamse uitdrukking. (Men had het daarbij vooral over de opvoeding der kinderen)

De Peumans werd eer gedaan op zijn Waals waar men hem bij wijze van liefkozing een akketaat gegeven heeft. Het moet zijn dat het nogal een serieuze klets geweest is. Mogelijk is er een en ander niet meer terug op de juiste plaats geraakt , want hij betuigde op zijn beurt op een overtuigende manier zijn grote liefde voor de arme Waaltjes met de losse handjes.

Waar hij zijn statistieken haalde nopens de goed draaiende Waalse economie kan ik slechts gissen. Die van Brussel zal wel OK zijn , zij krijgen van de échte democraten honderden miljoenen euri bovenop om het splletje " Vlamingen koejoneren" verder te spelen.

De nicht met het rode strikje heeft de échte Vlamingen extra bedankt voor de bekomen bonussen of moet ik zeggen staatshervorming waardoor Vlaanderen 30 jaar terug in de tijd werd gesmeten ? De genoemden klapten héél overtuigend in de handen. Lofbetuigingen van de eerste-piet dat moet deugd gedaan hebben. O vaderland o heerlijk land voor Be-he-helgen.

Daniel

*****

Vrijdag de 13de

B-H-V gesplitst en het mosselseizoen gaat van start, toeval?

BDDG - France

*****

11 juliviering Brussel

Ik heb nog nergens kritiek gelezen op het feit dat B(oerke) De Wever onze Di Pipo op het Brusselse stadhuis op de 11 juliviering in het Frans heeft verwelkomd

Peter De Groote

PST Angeltjes : Je ne pas savoir

Het Europees Hof van Justitie trekt van leer tegen het Vlaamse Taaldecreet uit 1973. Bedrijven mogen niet verplicht worden om arbeidsdocumenten in het Nederlands op te stellen.

Wat een schandelijke houding !  Binnenkort staat de taal van het openbare leven in Vlaanderen op de helling.  En wie beslist daarover ?  Rechters uit landen die het zeer evident vinden dat hun taal in hun eigen land op alle niveaus van het publieke leven en de bedirjven gebruikt worden. Alleen in Vlaanderen wordt deze evidentie in vraag gesteld.

BHV is gesplitst

Vlaanderen is gerold

Het zijn enkel de traditionele belgische partijen, christen-democraten, socialisten, liberalen en de onwetende groentjes die nog nooit één echte Vlaamse refleks hebben vertoond, die deze schrijnende nederlaag toejuichen als een overwinning.

Franstalig belgië wrijft zich in de handen.  Brussel, de Rand en Vlaams Brabant zijn nu weldra integraal in Franse handen.

Als de premier van het land B de Vlamingen feliciteert, dan weten wij hoe laat het is.

Meer dan ooit eisen wij de Vlaamse Republiek en de splitsing van belgië

Ray

De 0000 had gisteravond géén enkel bericht te brengen over Parweiz. Die stilte klonk verdacht, vandaag begrijpen we waarom.

Kroongetuige heeft nog nooit van Parweiz gehoord ...

Parweiz Sangari heeft de Belgische overheid in elk geval gedeeltelijk bedonderd. Bij zijn tweede asielaanvraag overhandigde de Afghaanse jongen via zijn advocaat (Kati Verstrepen, die niet gebarsten is van de eerste leugen om bestwil) een brief van een Afghaanse parlementariër die Parweiz' ontberingen en vluchtverhaal bevestigde. Deze parlementariër zegt deze brief nooit te hebben geschreven. .

 De brief aan de Belgische overheid over de situatie van Parweiz is niet opgesteld door mij of mijn kantoor
Zahir Sadaat, Afghaanse parlementariër"Ik heb medewerkers laten zoeken in het archief of ik ooit een brief heb geschreven voor Parweiz, maar dat is niet het geval. De brief is niet opgesteld door mij of mijn kantoor", zegt parlementariër Zahir Sadaat telefonisch vanuit de Afghaanse streek Panjshir, waar hij werkt. Sadaat zegt Parweiz zelfs niet te kennen. "Ik weet niet wie Parweiz is. Ik weet niets van zijn zaak."

Parweiz geeft in een telefoongesprek met de Afghanistan-correspondent van De Morgen toe dat zijn oom de brief heeft opgesteld en deze vervolgens heeft laten ondertekenen door de parlementariër. "Sadaat is bevriend met mijn oom en vader, dus hij heeft ons geholpen." Maar Sadaat bestrijdt dit bij hoog en laag, ook nadat de correspondent de namen noemt van Parweiz' vader en oom. "Ik ken ze niet", reageert hij.

Toch blijft ook de advocate van Parweiz erbij dat Zahir Sadaat een parlementariër is die bevriend is met de familie. In zijn brief bevestigt de man volgens haar dat Parweiz' vader is vermoord, zijn huis is afgebrand en dat er gepoogd is om Parweiz te ontvoeren. De advocate uitte eind vorige week haar verontwaardiging dat de brief niet door de Belgische autoriteiten werd geaccepteerd als nieuwe grond om de asielaanvraag te herzien. Het verzoek van De Morgen om de brief in te zien zodat de handtekening door Sadaat zelf in Afghanistan kan worden gecontroleerd, wordt geweigerd door de advocate. Op de Facebookpagina People4Parwais wordt de brief nog steeds aangehaald als hét bewijs voor het vluchtverhaal van Parweiz.

Volgens de parlementariër Sadaat komen er wel vaker mensen naar zijn kantoor om een gunst vragen. Is het mogelijk dat iemand de brief onder zijn neus heeft geduwd en dat hij heeft getekend zonder de brief te lezen? "Dat kan. Maar ik denk het niet. Ik kan mij echt niets herinneren."

De uitzetting van Parweiz, afgelopen maandag, zorgde voor grote commotie. Hij woonde al vier jaar in België, leerde vloeiend Nederlands spreken en haalde een diploma lassen. Tientallen mensen demonstreerden tegen zijn uitzetting, de Facebookpagina verzamelde ruim 9.000 sympathisanten. Vooral staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Maggie de Block (Open Vld), kreeg veel kritiek omdat ze de jongen niet persoonlijk regulariseerde. Dat deed ze eerder wel bij de al uitgewezen Scott Manyo uit Kameroen.

Ongeloofwaardig
Er zijn inmiddels meer verklaringen van Parweiz die twijfels oproepen in Kaboel, de stad waar hij sinds dinsdag weer woont. Zo zegt hij behalve zijn oom en tante geen enkele familie te hebben in de Afghaanse hoofdstad. Er zijn in Kaboel weinig mensen die dat geloven. Afghaanse families zijn zeer uitgebreid en gastvrij. Zelfs verre neven worden beschouwd als broers. Ook het verhaal dat hij geen hotel zou kunnen vinden omdat hij geen paspoort heeft, klinkt ongeloofwaardig voor veel Afghanen die hier wonen.

Lees verder bij :

http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1469235/2012/07/13/Kroongetuige-heeft-nog-nooit-van-Parweiz-gehoord.dhtml

 Sinds 1901 wonnen de circa 1,2 miljard moslims wereldwijd samen 8 Nobelprijzen; de joden, die met ongeveer 14 miljoen zijn, wonnen er samen 175,  schreef Joods Actueel in zijn editie van 3 mei 2012.

Professor Filiosofie Etienne Vermeersch ging in de weekendeditie van de krant De Morgen op die cijfers door:

‘Weet u, in de natuurwetenschappen zijn er tientallen Joodse Nobelprijswinnaars. Er was ooit één moslim: Abdus Salam, een topfysicus. Op zijn grafzerk stond 'First Muslim Nobel Prize Laureate'. Maar de groep moslims waartoe Salam behoorde werd uit de islam gestoten, en ze hebben zijn grafzerk aangepast. Nu staat er 'First Nobel Prize Laureate'. Ongelofelijk, voor die keer dat ze dan iemand hadden. (Nadrukkelijk) "De onverdraagzaamheid die daaruit spreekt. En niet van een klein groepje, maar van de islam op zich."

U zal zeggen, dat wij bij Angeltjes iets tegen de islam hebben. Dan heeft u gelijk.  Wij vinden het belangrijk dat onze medeburgers geïnformeerd worden over de mentaliteit, de bekrompenheid, het fanatisme, de wreedheid en de domheid van deze als religie vermomde levenswijze.

De dames en heren die met de koran op zak door het leven stappen, kunnen in hun eigen Prachtlanden hun alternatieve maatschappij beleven maar als zij onze contreiën binnendringen, moet onze bevolking weten wat er in die geesten omgaat.  Momenteel bestaat de neiging bij de politiek-correcte struisvogels om de moslims op te delen in twee groepen : een overdonderende meerderheid "braven" en een kleine minderheid salafisten die verantwoordelijk zijn voor de niet langer weg te stoppen wreedheden en misdaden.  De salafisten zijn de stouteriken en al de anderen verrijken onze beschaving.

In dat valletje trappen wij niet.  Er zijn natuurlijk goede, brave en hardwerkende moslims, het zou er nog maar aan ontbreken dat die er niet waren.  Dat is het probleem niet, het is evenmin de oplossing.  DE grote onoverkomelijkheid is de islam op zich, een onvriendelijk, hard, dom en autoritair stelsel dat de vrije wil onderdrukt.  Daarom kanten wij ons tegen de islam, de koran en zij die hier aan meedoen.

Ray

 't is weer voorbij, die mooie Vlaamse feestdag.We konden genieten van de finesse der Vlaamse gestelde lichamen. Vele gekende en minder bekende totentrekkers mochten hun opwachting maken in het stadhuis van Fredje Beulepens om er te genieten van een hapje en een tapje.

Ook onze immer poco-media waren ter plaatse om de nodige beeldjes te schieten en de onzinnige praatjes te noteren. President Peeters van het Vlaamse kwebbelkabinet liet noteren dat het allemaal koek en ei is in zijn boetiek, hierbij geruggensteund door BDW die dit beaamde met rollende ogen en wat gebekketrek dat boekdelen sprak.

Eerst mochten we echter vernemen dat Elio verrast was door de metamorfose die BDW heeft ondergaan. De nicht uit Mons en BDW gaan zowaar in de toekomst samen trainen en joggen ... dat belooft ! Wouter Beke loofde de federale ploeg maar vooral zijn tjeventeam dat verdorie goed werk leverde want eindelijk wordt BHV gesplitst, of is het gespiest ?

Vijftig jaar sleuren ze dat gedrocht reeds achter zich en eindelijk zijn ze nu zover. De Walen hebben de buit binnen en Vlaanderen is zijn BHV kwijt plus een pak miljarden als kers op de taart.

De kleine Tobback liep er ook rond met een pruillip en een schichtige blik, de camera ditmaal ontwijkend want lastige vragen omtrent de kernuitstap en de striemende repliek van Wouter de groene boskabouter jegens zijn rode bondgenoten kon de gevallen bergbeklimmer missen als kiespijn.

Op naar De Croo jr. dan, maar ook deze keek met een nietszeggende blik in het ijle want zijn toekomst is nog triestiger. Niet alleen zit zijn partij zonder verhaal en schi-uift alsmaar verder bergaf, het huwelijk van Sander gaat diezelfde richting uit en dreigt te "versanden".

Een groene gabber kwam niet in beeld wat in feite niet te verwonderen was na de bom die in hun boom ontplofte toen het bericht kwam dat Edwin Pairon (de rosse,  voor de vrienden) het groene schouwtoneel verlaat en andere poco oorden gaat opzoeken, de socialistische katholieke Stadslijst van Pee Janssens.  Mie Vogels zit sindsdien aan de fles en madam Piryns heeft voortdurend last van "fapeurekens".  Zij die dachten dat overlopers alleen in andere partijen te vinden waren en er zich in verkneukelden kregen nu zelf een dreun te verwerken.

Janneke Peumans mocht als voorzitter van het kwebbelparlement de openingstoespraak houden. Om het enigzins geloofwaardig te houden,  ratelde de Jan een tekst af die praktisch uitsluitend voor Walenland bedoeld was. De loftrompet werd bovengehaald en een "nader tot u,  mijn Waalse vrienden"  betoog was een sublieme vondst op deze Vlaamse feestdag.  Zo kon de realiteit en vooral de rivaliteit die er bij de ploeg van Peeters & co momenteel heerst uit het daglicht gehouden worden. Hypocrisie op zijn best!

Op de Grote Markt werd ondertussen naarstig aan het podium gebouwd waar moeders mooiste Raymond van het zwarte woud 's avonds een serenade zou geven met o.a. zijn gekende hit

Vlàààanderen Bo-oven, waar ze het volk bero-oven, waar de poco jobkens belangrijk zijn en de ceo-premies omvangrijk zijn,  waar de vogeltjes fluiten en de bedrijven stillletjes slui-uiten. Vlààànderen bo-oven, waar ze het volk verstoten en meer en meer klo-oten met de import van moslimgeno-oten. Vlààànderen bo-oven wie durft dàt nog belo-oven, zelfs de linkse scho-often, breken nu hun belo-often.

Voor de rest is alles peis en vree en gaat de Vlaming terug de Bourgondische toer op.Dat we vooruitziend zijn in deze bewijst het feit dat in de toekomst excellenties met een XXXXXXl maatje, zoals burgemeesters, de trocolore sjerp over de schouders mogen dragen i.p.v. rond hun omvangrijke pens. Deze maatregel maakte deel uit van de komende staatshervorming ... alleszins een goed begin hé. Santé.

Senior

 Dag lieve mensen in Vlaanderland en elders,

 Na drie weken radiostilte is het hoogste tijd weer een stapje terug te zetten naar onze Sturm en Drangjaren.

Zijn jullie ook wat bezadigder geworden of smeult het vuur nog zoals toen bij die allereerste keer? Nu ben wat te persoonlijk aan het worden.  En toch is dat net de titel van het keuzenummer van vandaag: “De allereerste keer”, gezongen door Rita Deneve, bekend in Liedekerke en wijde omgeving.

Op het einde van het laatste oorlogsjaar werd ze geboren op de verjaardag van Sint Niklaas. Arm kind: je verjaardag te moeten combineren met de jaarlijkse geschenken van de goedheilige man. Ergens voel je je dan toch om een feestdag en bijhorende verrassingen bedrogen.

 Rita Denève begon te zingen in 1961 als Rita Dee maar haar carrière kwam pas goed op gang nadat zij in 1965 de finale van Ontdek de Ster won. Hierna presenteerde zij zelf verschillende talentenjachtprogramma’s zoals bv. de Knokke Cup, Singing Europe 69 en de Gouden Sirene van Middelkerke. In 1967 mocht ze bijna met “Die eerste kus” naar het Eurovisiesongfestival maar ze werd geklopt door Louis Neefs met zijn Oh, oh, ik heb zorgen-miskleun.

De volgende jaren had ze regelmatig een hit in Vlaanderen, zoals “Juanita Jones” in 1968, het inspirerende “Olé Oké!” in 1969, het vermoeiende “Dans de hele nacht” in 1969, het romantische “Aan ’t meer van Lugano” in 1970 en het opwindende “Het vuur van de liefde” in 1971. Haar populariteit was zo groot dat ze een eigen fanclub kreeg in Pamel en op 22 januari 1972 tot ereburger van haar geboorteplaats Liedekerke werd uitgeroepen.

Haar grootste hit werd echter "De Allereerste Keer" (1971), dat nog steeds geregeld wordt gespeeld op de Vlaamse radio en tijdens fuiven. Het nummer werd onder meer gecoverd door het wereldvermaarde zingende, dansende, varende, onverwoestbare zangerskoppel Nicole en Hugo in 2005 en de chouchou van minister Geert Bourgeois, Laura Lynn, in 2007.

De gloriejaren van Rita Deneve waren kort maar krachtig. Ergens op het einde van de 70er jaren verbleekte haar ster aan het firmament, ze slaagde er niet in Canzonissima te winnen en Rita hield de eer aan zichzelf en trok zich terug uit de muziekwereld. Ze zou docent worden aan het Hoger Instituut voor Dramatische Kunst in Antwerpen. In 1990 ondernam ze nog een schuchtere poging om haar successen van twintig jaar geleden te herhalen, maar deze poging bleek niet aan te slaan. In 1993 mocht men haar nog eens op het scherm zien als kritisch jurylid tijdens Eurosong.

Rita Deneve mag dan geen Barbra Streisand zijn, in mijn Wurlitzerarchief heeft ze haar plaatsje veroverd. Denk samen met haar maar eens terug aan die allereerste keer.

Kusjes van jullie Lolita 

. .

Niets vervangt een echt papieren boek, dat als je het vastneemt -met een hard of slap kaft-je probeert te vangen met een verrassende afbeelding. Je opent het en de zachte bijna onmerkbare gemengde geur van papier en drukinkt dringt in je hersens binnen. Het lettertype en de structuur van het papier doen de rest : dit is een veelbelovend boek of ach, laat maar ... Ik vergat bijna te zeggen, dat je natuurlijk ook verleid wordt door de naam van de schrijver en de titel die hij uitgevonden heeft om de aandacht van de lezer naar zich toe te trekken.

Bij mij heeft dit gebeuren, met allerlei variaties, mijn ganse leven plaatsgevonden en boeken blijven mij boeien, alhoewel ik door een gezichtshandicap heel wat minder lees dan vroeger.  Wie op reis gaat (zonder wagen) ervaart echter dat boeken op vakantie veel gewicht betekenen en nu de vliegmaatschappijen streng toekijken op koffers die niet meer dan 23 kilogram mogen wegen, wordt het lastig veel vakantielectur mee te slepen. In dat geval is het bestaan van e-boeken die je kan lezen met een e-lezer een dankbare hulpoplossing.

Tijdens onze vorige vakantie heb ik nog gesleurd met meer dan 5 kilogram boeken maar dat zal de laatste keer geweest zijn.  Het zal volgende vakantie, bij leven en welzijn,  een e-lezer worden, want aan een tablet begin ik niet.  Zijn er Angeltjesvrienden die ervaringen hebben met een e-lezer en vooral met het boekenaanbod ? Ik hoor het graag van u. En in de marge : wat doet uitgeverij Egmont ?

Intussen ontdekte ik volgende interessante mededeling bij De Standaard :

40.000 gratis e-boeken bij Project Gutenberg

Project Gutenberg is een verzameling gratis e-books van literaire klassiekers waar geen auteursrechten meer op gelden. Het project is aan zijn veertigduizendste exemplaar toe.

Mark Twain, Victor Hugo, James Joyce, Franz Kafka en William Shakespeare. Het zijn maar enkele van de ronkende namen wiens meesterwerken in gedigitaliseerde vorm beschikbaar zijn op Project Gutenberg. 

Intussen staat de teller van het Project Gutenberg op 40.000. Het veertigduizendste gedigitaliseerde boek is Extinct Birds. Dit boek over uitgestorven vogels is in 1905 geschreven door Walter Rothschild en verscheen oorspronkelijk op 300 exemplaren (met 45 kleurenschilderijen en 4 zwart-witschetsen).

Project Gutenberg blinkt misschien niet uit in absolute aantallen - al is veertigduizend toch ook niet bepaald weinig - maar levert vooral een mooie bijdrage aan de digitalisering van de wereldliteratuur.

De e-boeken van Project Gutenberg zijn allemaal gratis te downloaden, in verschillende formaten (HTML, ePub, Kindle). Maar ze zijn wel Engelstalig.

De vernietigingsdrang van de islam kent geen grenzen en ik vraag me af hoever men het zal laten komen vooraleer die waanzin eens en voor altijd te stoppen.

Na de vernietiging, in 2001, van de eeuwenoude Boeddha beelden in Afghanistan door de Taliban en de huidige vernietiging van monumenten in Timboektoe wordt er nu opgeroepen door prominente moslimgeestelijken tot de vernietiging van de Grote Piramiden van Egypte.

Hieronder een vrije vertaling van een deel van een artikel geschreven door Raymond Ibrahim, een expert op het gebied van het Midden-Oosten en de Islam, en gisteren verschenen op Fronpagemag.com. Het volledige artikel is te lezen via dit bruggetje:

http://frontpagemag.com/2012/raymond-ibrahim/muslim-brotherhood-destroy-the-pyramids/

Volgens verschillende bronnen in de Arabische media werd de nieuwe president van Egypte, Muhammad Morsi, gevraagd door Sjeik Abd al-Latif al-Mahmoud, de Soennitsche leider en president van nationale eenheid van Bahrein, om uit te voeren wat Sahabi Amr bin al-As, een tijdgenoot van Mohammed, die Egypte binnenviel rond 641 toen niet kon. Onder zijn bewind en volgende moslim heerschappij werden vele Egyptische oudheden bestempeld als bewijs van ongeloof en vernietigd.

Terwijl vele Westerse academici het tegendeel beweren werd volgens vroege moslim kronieken, de grote bibliotheek van Alexandrië vernietigd onder de heerschappij van bin al-As omdat het een bewaarplaats was van heidense wetenschap en in contradictie met de Koran.

Boeken verbranden was niet zo moeilijk in de zevende eeuw, maar enorme monumenten zoals de piramiden was andere koek. Nu echter, dank zij moderne technologie, is dat geen probleem meer, zoals de Sjeik der Sjeiks opmerkt, en kunnen de piramiden vernietigd worden.

De vraag is nu of de moslimbroederschap-president van Egypte “vroom” genoeg is en of hij de islamisering die begon tijdens de heerschappij van de eerste islamitische veroveraar, zal willen voortzetten.

Foxy

Bijna dagelijks vraag ik me af hoe het mogelijk is dat onze overheden zo slecht georganiseerd zijn en er bijna een plezier in blijken te scheppen om steeds de verkeerde beslissingen te nemen. 

Neem nu het probleem met onze gevangenen.

Dagelijks kan men horen dat er dringend nieuwe gevangenissen moeten gebouwd worden, dat er problemen zijn met cipiers in verband met de overbevolking, dat we belangrijke sommen aan Nederland betalen om belgische gevangenen te herbergen, enz. Maar heeft er nog nooit een regering aan gedacht om die hele zaak anders te bekijken ? Is het wel nodig om de reeds zwaar gehavende belastingbetaler opniuew aan te pakken om hem te laten betalen voor extra opvangmogelijkheden in onze gevangenissen?

Ik geef hier graag mijn mening hoe ik, indien ik er als politieker de kans toe kreeg, het probleem zou oplossen in het belang van onze bevolking die uiteindelijk de enige is die de overheid van belastinggeld voorziet.

1. Ik zou geen cent meer betalen aan Nederland maar dit land laten weten dat we hen de 157 nederlanders die in belgische gevangenissen zitten morgen terugsturen. Daarbij overhandigen we aan Nederland een copie van alle strafdossiers en laten duidelijk weten hoeveel dagen ze normaal nog moeten brommen. We vragen vriendelijk aan onze noorderburen dat ze hun landgenoten nog voor diezelfde termijnen zouden opsluiten. Doen ze dit niet dan is dat dan het probleem van Nederland en niet meer van ons. Wel laten we weten dat indien één van die Nederlanders terug zou aangetroffen worden in ons land nog voordat die straftermijn is afgelopen hij onmiddellijk zal worden aangehouden en levenslang de doos zal ingaan. Een verwittigde gevangene is er 10 waard.

2. Ik zou aan de ambassadeurs van Algerije, Roemenië en Marokko laten weten dat we hen via onze legervliegtuigen in de loop van de volgende weken een aantal landgenoten komen afleveren. Het zijn er 664 voor Algerije, 277 voor Roemenië en 626 voor Marokko.
Zelfde verwittiging als voor Nederland. Indien u hen vroeger vrijlaat dan de termijnen die we hen in België hebben opgelegd is dat uw probleem maar indien we er één of meerdere terug in ons land zouden aantreffen vooraleer die termijnen zijn verstreken, krijgen ze onmiddellijk levenslang.

Op deze wijze zouden onze belastingbetalers niet meer moeten opdraaien voor de rekeningen die we nu aan Nederland betalen en kwamen er plots meer dan duizend vijfhonderd cellen ter beschikking en was de bouw van nieuwe gevangenissen niet meer nodig.

Het feit te moeten vaststellen dat het aantal huidige gevangenen bijna voor de helft uit buitenlanders bestaat is een voldoende bewijs dat het hoogstnoodzakelijk tijd aan het worden is dat er kordaat wordt ingegrepen.

Men zegge het voort ...

Freddy Van Gaever

 Dankbaar Libië

Dankzij een Youtube video die ik een tijd geleden mocht bewonderen, kon je zien hoe respectvol en dankbaar Libië was ten opzichte van het westen en zijn bevrijders. Een kerkhof met Joods en Christelijke symbolen werd vernield onder gejuich , strijdkreten en Allah schietgebedjes.

Stel je voor dat wij de graven gaan stukmaken van onze gesneuvelden in WO II. Hoe groot zou de verontwaardiging niet zijn ? Dat achterlijk land kreeg zelfs nog geen openbare terechtwijzing . Blijkbaar moeten er nog wat oliecontractjes getekend worden.

Dat ze oprotten met hun Allah en hun gelukmakende sharia , maar laat ons met rust en vooral, blijf in je land.

René

*****

Dingen die mijn 11 juli verzuurd hebben

- Peumans de Boskabouter die zijn liefde voor Wallonië moest uitzingen precies op deze dag. Hij heeft 364 andere dagen in het jaar waarop hij dat voor mijn part luidkeels mag doen, maar uitgerekend op deze dag: dat voel ik aan als erg onhandig, om het zacht uit te drukken. Het wordt tijd dat deze minkukkel van een onverdiende rust gaat genieten midden in het bronsgroene eikenhout

- de keuze (door wie eigenlijk?) van de dood van Ieperen, ook gekend als Raymond van het Groenewoud, om de Vlaamse feestelijkheden in Brussel "op te fleuren". Ik moet die politiek correcte kwezel niet, en meer wil ik er niet over kwijt 

- de selectiviteit van De Morgen bij haar selectie van lezerscommentaren. De rioolkrant van Het Geweten van Vlaanderen slaagde er namelijk in om een bloemlezing van bijna uitsluitend rabiate belgicistische schrijfsels te publiceren als "reacties" op een opiniestuk van een of andere nestbevuiler die onze feestdag duidelijk niet goed gezind was. Deze "krant" weet duidelijk niet hoever zij te ver kan gaan

- het gesol met de uitgewezen Afghaan door een bende professionele schrijvelende goeddoeners die de man willen doen geloven dat hij terug naar hier kan komen van zodra hij een Afghaans paspoort bemachtigd heeft. Oneerlijk tegenover de Afghaan in kwestie en tegenover de lezers van hun respectievelijke kranten. Het toont weer maar eens aan hoe laag sommige journalisten kunnen vallen als zij moeten schrijven om den brode'

Regus Patoff

*****

De brave Parwais Sangari en het boze land B

Ik zou daarin nog een stap verder gaan: crimineel met de dubbele nationaliteit (en die hebben ze toch zo goed als allemaal), hier geboren en getogen of niet, buiten. In gezelschap van de hele soukh die erbij hoort. Een maatschappij moet het zich niet willen veroorloven, wanneer het dat toch niet kan, uitgehold te worden door mensen die nooit een bijdrage zullen leveren maar integendeel tot in de generaties een enorme financiële en sociale last zullen zijn.

Fred

*****

Peumans

11 juli zou normaal een feest moeten zijn, waarbij een Vlaming zich toch een beetje goed zou moeten voelen, komt onze Limburgse Jan daar in Brussel weer perensiroop smeren, alsof Vlaanderen de grote zeveraar is.

Wat hebben die oud-activisten van de Vlaamse Beweging toch ? Vroeger met baard en parkajas staan brullen aan den toog, maar eens tapis-plein onder de voeten, vertonen ze gedrag een mossel waardig.

Wat mij ook verbaast is dat geen enkel Nv-A persoon deze man vol complexen eens op zijn schouder tikt en vertelt dat hij voorzitter is van het Vlaams parlement en niet het Waals, trouwens het is niet de eerste maal dat hij Wallonië verkiest boven Vlaanderen.  Triestig,  HEEL triestig

.P.S. Een grote proficiat aan VLAANDEREN VLAGT, op Werchter, 100 vlaggen verkopen per dag aan het jeugdig publiek, verdient een flinke pluim.

BDDG - France

*****

Jan Peumansje, de ondeugende vleier ?

Flemer ! Hét voorbeeld van de schoolmeester uit de tijd van Ernest Claes ( pastoor Munte uit de Witte van Zichem) met het belerend vingertje !

Ik dacht dat we de tijd van de stroperige, zich in de handen wrijvende kosters, voorbij waren.

Christina

Uitgerekend op 11 juli, op onze Vlaamse feestdag hebben we moeten meemaken dat de Vlaamse minister-president in een officiële toespraak komt verklaren dat het gerechtelijk arrondissement BHV is gesplitst. Zelden heeft de leugen zo openlijk kunnen triomferen in de Wetstraat, omdat zo weinig mensen weten en beseffen wat hier vandaag wordt goedgekeurd.
 
Het unitaire arrondissement BHV wordt hier vandaag gebetonneerd in de Grondwet, met inbegrip van nieuwe francofone voorrechten in Brussel en Vlaams-Brabant. Met een veel grotere macht voor de Francofone magistraten in Vlaams-Brabant dan vandaag.
 
Dinsdag hebben we hier meegemaakt dat de voorzitter van CD&V, de hopeloos onervaren onderhandelaar van dit desastreuse akkoord, in dit halfrond kwam vertellen dat de hervorming die hier wordt doorgevoerd, neerkomt op de splitsing die door zijn partijgenoot Vandenberghe werd voorgesteld.  Vandenberghe had voorgesteld dat de Franstalige rechtbank bevoegd zou zijn voor Brussel-19, zoals dat vandaag geldt voor de Franstalige kamers. Wat u hier voorlegt breidt de bevoegdheid van de Franstalige rechters uit over heel Halle-Vilvoorde. U realiseert hier de ontdubbeling, de dédoublement volgens het model-Maingain. Waarbij de voorzitter van de Franstalige rechtbank zelfs bevoegdheden krijgt over alle Vlaamse vrederechters. Dat is wat u hier aanricht. Met zeer verregaande gevolgen voor Vlaams-Brabant, want de verfransing van onze streek, van de Vlaamse gerechtskantons rond Brussel wordt hiermee aangewakkerd in plaats van afgeremd.
 
En alsof dit nog niet erg genoeg is, wordt hierbij een krankzinnige maatstaf gehanteerd, waarbij de nieuwe Franstalige rechtbank VIER keer groter wordt dan de Nederlandstalige, terwijl de Franstalige magistraten vandaag maximaal TWEE keer talrijker zijn dan de Nederlandstalige,  wat trouwens overeenstemt met het huidig werkvolume. De uitbreiding van de Franstalige kaders gebeurt dus ten koste van de Nederlandstaligen, die massaal in uitdoving worden gezet. Een leger van 276 Franstalige magistraten en bedienden komt erbij, genoeg voor een nieuwe rechtbank, terwijl 221 Nederlandstaligen het genoegen krijgen om te mogen uitdoven. Allemaal op grond van een wild nachtelijk akkoord, gebaseerd op valse cijfers, met volkomen onbeslagen Vlaamse onderhandelaars, die zich lieten platwalsen door Onkelinx, Milquet en Michel en niet de moed hadden hun onvoorstelbaar geklungel nadien recht te trekken.
Het blijft voor mij onvoorstelbaar en stuitend onrechtvaardig dat een verhouding 20/80, die aanvaardbaar zou kunnen zijn voor Brussel-19, plots, en stoemelings, de norm wordt voor héél Brussel-Halle-Vilvoorde. En dat het voor de Vlamingen misschien een beetje meer mag zijn, als dat tijdig zou blijken uit een onzekere werklastmeting, waarvan nu al vast staat dat ze gemanipuleerd zal worden.
 
En als kers op de taart wordt de discriminatie, de suprematie van de francofonie in dit land ingebakken in de wet. Voor het eerst. Het gaat om een ongezien precedent. De procureur en de auditeur zullen in onze hoofdstad, in het belangrijkste parket van het land, voortaan altijd Franstaligen zijn en hun ondergeschikte adjunct altijd Nederlandstaligen. Il faut le faire. Stel u voor, stel u echt eens voor dat het omgekeerd zou zijn.
 
Mijnheer Beke, mijnheer De Croo, mijnheer Anciaux, ik wou dat ik kon zeggen: vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen. Maar u weet het wél. U weet verdorie zéér goed wat u hier aan het aanrichten bent. Er komt een dag waarop u zich voor zoveel onrecht en lafheid zal moeten verantwoorden.
 
Bart Laeremans
Senator

In het Brusselse stadhuis sprak jan Peumansje zijn 11 juli redevoering uit, om de Walen lof toe te zwaaien vanop een schavotje achter een katheder.

Jan Peumansje heeft al een pak slaag gekregen toen hij in Wallonië rondwandelde en op straat herkend werd als de luitenant van Bart de Wever. Le sale flamin werd afgerost, gewoon omdat hij een sale flamin was. Als het Waalse Feesten zijn en Peumansje wordt uitgenodigd, dan steekt  hij zijn bewondering voor de Walen niet onder stoelen of banken en diezelfde Walen lachen hem achter zijn rugje uit voor zoveel naïviteit. De kleine trol zoekt al enige tijd soelaas in het warme Boeddhisme dat hem met open armen verwelkomt, want hij is een gulle schenker. Een deel van zijn te hoge wedde gaat naar Boeddha. Eigenlijk is het ons geld, maar kwijt zijn we het.

Op 11 juli moest Peumensje als voorzitter van het Vlaams Parlement zijn traditionele redevoering houden in het Brusselse stadhuis (waar Vlaams Belang bewust afwezig bleef) en opnieuw verklaarde het afgewezen minnaartje zijn liefde aan Wallonië en zijn prachtige volk. Op 11 juli, de enige dag van het jaar waarop we mogen verwachten dat officiële Vlamingen even van zich laten horen, loopt Peumansje opnieuw de Walen na met zijn vleierige praatjes.  Als hij een grote boon heeft voor Wallonië is dat zijn zaak, maar hij houdt zijn toespraak niet uit eigen naam, wel uit naam van ons allen.

Uit de commentaren in de Vlaamse regimepers blijkt dat de mislukte Don Juan op weinig bijval kan rekenen. En Rudy Demotte, de Waalse minister-president was evenmin onder de indruk. Béatrice Delvaux van Le Soir vat haar wantrouwen samen in een artikel onder de titel die wij graag overnemen : "oh, le vilain flatteur", de ondeugende vleier. Enkele uittreksels :

"De Walen ? Bij hen loopt alless goed.  Ze zijn moedig, vindingrijk, zij scheppen werkgelegenheid bij hopen en in beroepen voor de toekomst, ze hebben de mouwen opgerold, kijken de toekomst gedurfd tegemoet, hun Marshallplan is een juweeltje.  Zelfs hun bouwplannen zijn uniek en strekken Vlaanderen tot voorbeeld."  Delvaux gelooft echter geen woord van Peumans' liefdesverklaring.  Volgens haar wil hij vooral Wallonië vleien om gemakkelijker van het Zuiden des lands af te komen.  In plaats van een blijk van waardering te ontvangen voor de zoveelste knieval, stuit Peumansje op een harde njet vol wantrouwen. Le Soir besluit door de toespraak van Peumans te vergelijken met de beschuldigingen van Eric van Rompuy aan het adres van Bart de Wever, die een gevaar genoemd wordt voor de Vlaamse welvaart. 

Was deze 11 juli niet veeleer een 1ste aprilgrap vraagt Béatrice Delvaux zich af. Als terechtwijzing kan dit tellen.

Waarmede weer eens bewezen is, dat Vlamingen die de reputatie van Vlaams-nationalisten bezitten, nooit aanvaard worden in het zuiden des lands,  hoezeer ze zich ook vernederen door Walen en Brusselaars de hemel in te prijzen. 

Doe gewoon, Peumans, gedraag u als een  evidente Vlaming en niet als een Limburgs boertje dat in de grote stad rondwandelt en tegen iedereen "Ponjour" zegt en zijn hoedje afneemt.

Ray 

In het stadhuis van Bruisel, kroop Janneke Peumans  achter een katheder op een voetbankje om er bovenuit te piepen en tijdens een zogenaamde 11 juli toespraak, de Walen en hun land te loven. Vous ne me  croyez pas ? U mij niet keloven ?  Ecoutez, ik citeer uit een onverdachte bron, de Morgen : Peumans had het in zijn speech bijna uitsluitend over Wallonië. Volgens Peumans heeft Wallonië veel om trots en jaloers op te zijn en klopt er niks van "die onzin van de luie Waal en andere vooroordelen". Peumans toonde onder meer bewondering voor de manier waarop de Waalse economie heropleeft na het Marshallplan en het latere Marschallplan 2.vert. Als het van de Vlaamse parlementsvoorzitter afhangt, moeten Vlaanderen en Wallonië op politiek en economisch vlak nauwer en directer gaan samenwerken.

En dan was er gisteren in Antwerpen op de helaas verregende 11 juliviering van de Gulden Sinjoren, een rede van Frans Crols die wij integraal en met genoegen publiceren : een Vlaming die wij aan ons hart drukken, een man met wie wij ons nauw verbonden voelen, zijn Vlaamsgezindheid staat boven alle twijfel verheven, zijn kijk op de politieke realiteit reikt veel verder dan het klassieke geweeklaag (waar ook wij ons al eens aan bezondigen).

 Dames en heren, oud en jong, Lieve mensen,

Voor u staat op deze 11 juli van het jaar 2012 een optimist en dat optimisme stoelt op twee redenen. Ten eerste is het mijn natuur om zonnig naar het heden en de toekomst te kijken, en ten tweede, en veel belangrijker, de tijd is rijp voor doorbraken.

Ik citeer een Bekende Vlaming van de oorlogs- en de naoorlogse generatie: André Leysen, vele tientallen jaren een topondernemer in binnen- en buitenland. Zijn lijfspreuk was: “Crisissen zijn uitdagingen”, en gelijk had en heeft hij met die zin.

Tot groot geluk van iedereen in Vlaanderen die andere tijden wil, is het crisis. Enkel in tijden van crisis beginnen de zaken te schuiven en te kantelen. Waarom zou men zich druk maken om rechtvaardigheid voor Vlaanderen, confederalisering en independentisme op het moment dat men zich in slaap kan laten wiegen door groeiende tewerkstelling, groeiende inkomens, groeiende bestedingen voor meer scholen, groeiende files aan de incheckbalies van de chartervluchten naar Spanje, Turkije, Madeira of de Caraïben ?

2012 en de volgende jaren zullen krimpende tewerkstelling, krimpende inkomens, krimpende budgetten voor scholen/ziekenhuizen en seniorieën laten zien en de files aan de incheckbalies zullen korter worden ten voordele van dichtbijvakanties in Blankenberge en La Roche in de Ardennen.

Bij krimpende economische omstandigheden moeten grondige keuzes gemaakt worden. En deze grondige keuzes zijn voor Vlaanderen beperkt en eenvoudig. Ik som er drie op:
1. willen wij blijven leven met minderwaardige nationale regeringen als die van Yves Leterme en Elio di Rupo ?
2. Willen bij blijven leven met een minderwaardige Europese Unie die voor een deel bestaat uit liegende landen die de rest mee in het economische en politieke en monetaire moeras duwen ?
3. Willen wij blijven vegeteren in een kromme verhouding tot Nederland dat onze natuurlijke bondgenoot is en dat geboycot wordt door de Belgisch-Franstalige elite ?

In ’t kort : wij denken veel te weinig na, binnen de Vlaamse Beweging, binnen de Vlaamse regering en in Vlaanderen over onze internationale positie.

Zoals aangetoond werd in boeken van het Davidsfonds, waaraan ettelijke economische en politieke journalisten in de jaren negentig van de vorige eeuw meewerkten, is Vlaanderen, en dat is sedert de publicatie van die boeken niet verminderd wel integendeel, een Franse kolonie, een protectoraat van Parijs, en dat met de steun en instemming van PS, MR, CDH en Ecolo. De Franstalige partijen stappen met genoegen mee in de Parijse strategie, om hun overmacht over Vlaanderen te handhaven. Dat leidt tot onschuldige anekdotiek als het bekronen door de huidige regeringsleider van een Franse tweederangsacteur als Jean-Paul Belmondo met de hoogste Belgische onderscheiding, waarbij mooie Belmondo tranen van vreugde huilt. Dat leidt tot schuldige manoeuvres als de manipulatie door Parijs, de Franse regering en de Franse economische elite van dossiers als Dexia, Electrabel, BNP Paribas Fortis en dat met instemming van de huidige regering en regeringsleider Elio di Rupo.

Het economisch slappe en politiek steeds slappere Frankrijk, en dat zal er onder de “Petit monsieur” en zijn zelfzuchtige “Premier Maîtresse” in het Elysée niet op verbeteren, beoefent eeuwig zijn aloude wens om machtig te zijn tot aan de Rijn, dus België politiek, mentaal en economisch in te lijven. Frankrijk tot aan de Rijn is een Frankrijk dat beter in evenwicht is met het overheersende Duitsland.

Los van Frankrijk is een strategie die Vlaanderen NU al moet voorrang geven en dat houdt in: 1. de monopolies, de pretentie, het anti-Vlaamse beleid van “grandes boîtes” als Dexia, Electrabel, BNP Paribas Fortis tegen te gaan, 2. stevig nadenken over de toekomst van de Europese Unie, 3. kiezen voor een stevige relatie met onze natuurlijke bondgenoten in Europa, en dat zijn in stijgende orde van belangrijkheid Nederland, de Scandinavische landen en Duitsland.

Ik pik in op punt 2 van het opgesomde trio en dat slaat op Europese Unie.

De Europese Unie is een droom die een nachtmerrie geworden is. Ooit is de Europese Economische Gemeenschap met zes landen begonnen als een nieuwe communauteit die de terugkeer van de miserie van twee wereldoorlogen definitief zou verhinderen. Een welmenende elite heeft zestig jaar vergaderd, geknikkerd, gefoefeld, gelogen om de honderden miljoen Europeanen achter één vlag, één Brussel, één ambtenarencorps, één president (hij weze, zoals Herman van Rompuy, van gekleurd papier), één parlement én één munt te scharen. Zoals voor enkele dagen nog getoond met een prachtige documentaire op de Duitse televisie was list en bedrog en gemakzucht daarbij een constante. Dat de Griekse regeringen wetens en willens, met instemming van Europees Brussel, hun entree in de eurozone mogelijk gemaakt hebben met leugens, grove leugens, leugens die tot vandaag blijven duren werd daarin snoeihard bewezen. En dat op basis van gesprekken met ministers, bankiers, experts die het als actoren van dichtbij hebben meegemaakt.

Uw euro, uw euro in uw portemonnee is stilaan een munt aan het worden zoals de Duitse marken tussen de twee wereldoorlogen, goed om met een kruiwagen vol papier naar de bakker te gaan voor uw wittebrood, of zoals de assignaten in Vlaanderen en Brabant van onder de Franse Revolutie.

De as François Hollande-Elio di Rupo is daarbij politiek, intellectueel en menselijk van marsepein. Wie wat leest over Hollande weet dat hij een bange vent is die in de schaduw staat van zijn partij en zijn opeenvolgende vrouwen. Wie wat leest over Elio di Rupo, buiten de verhalen van de vazallen op radio en televisie en in de kranten, weet dat hij een bange vent is die zijn provincialistische Bergen uitbouwt met overheidsgeld, dus hoofdzakelijk Vlaams geld, en de “belles phrases”. Hollande, en zijn tandemzitter van Bergen, trachten in de Europese Unie een zuiders front te vormen tegen het gezond verstand en de gezonde economie van Mutti, mevrouw Merkel.

WAT TE DOEN?

Vlaanderen moet twee oriënteringen volgen, twee keuzes maken: een buitenlandse en een binnenlandse

Eerst de BUITENLANDSE ORIENTERING:

Vlaanderen dient openlijk en zonder terughoudendheid rekening te houden met het verdwijnen van de euro zoals wij die vandaag kennen. Wat zijn de alternatieven: 1. een euro voor een kleiner Europees gebied waar de geopolitieke, geo-economische en geoculturele samenhang veel sterker is dan in het eurogebied van nu met zijn 17 leden die nooit, never, jamais, niemals erin zullen slagen om een gezonde muntzone te zijn. In dat kleinere en gezondere Europese gebied wat in feite zal samenvallen met het noordelijke part van ons continent hoort Vlaanderen thuis, en hoort Wallonië niet thuis. 2. een Neuro, een noordelijke euro, cirkelend rond de kracht van Duitsland en de Bundesbank en haar natuurlijke lotgenoten, en dat zijn, ik haalde het reeds aan, wij van Vlaanderen, Nederland, de Scandinavische landen en Duitsland, 3. een uittreden van Vlaanderen uit de Europese Unie, een herinvoering van een munt op basis van onze economische troeven, en een toetreding tot de Europese Vrijhandelsassociatie met landenleden als Zwitserland, Noorwegen, IJsland en Liechtenstein. De Europese Vrijhandelsassociatie heeft verdragen met de Europese Unie over een gemeenschappelijke markt en mist de pretentie en de schone schijn van de politiekere Europese Unie om zijn elite van apparatsjiks, lokale politici die zichzelf zien als goden of halfgoden, ik denk aan lachwekkende figuren als Guy Verhofstadt, toe te laten internationaal mee te tellen als zij de chefs van de VS, China en India mogen opzoeken of begroeten. Stuur de ambtenaren als de heer Barrosso die heersen als onverkozen, halfgelegitimeerde commissarissen van een ondemocratisch, autoritair Brussel terug naar hun Portugese of Griekse of Italiaanse gehuchten.

Er is sprake van een GREXIT, de exit van Griekenland uit de eurozone, er is sprake van een BRIXIT, een exit van Groot-Brittanië uit de Europese Unie. Laten wij hier al zeggen dat een WALLIXIT, een uittrede of verwijdering van Wallonië uit de unie met Vlaanderen, op zijn plaats is.

Parallel aan het herdenken van onze relatie met Wallonië en met het verstikkende Euro-Brussel dienen

a) wij onze houding te hertoetsen met in de eerste plaats Nederland.

Ollanders plassen tegen de barokkerk aan mijn zijde, Ollanders plassen tegen de gotische kerk een paar straten verder. Dat wil de anekdote en het is deels ook werkelijkheid. Dat belet niet dat wij één cultuur, één taal, één economie, één geschiedenis, één toekomst delen. Het feit dat noch de Vlamingen noch de Nederlanders daar vandaag bewust mee bezig zijn, verandert niets aan de werkelijkheid dat een economische hereniging vandaag en een politieke hereniging in een confederatie van de Lage Landen in de toekomst voordelen heeft voor de beide landen. De Vlaamse Leeuw moet ooit gezongen worden in Amsterdam, zoals het Wilhelmus in Antwerpen.

b) Wij dienen ook onze verhouding met de Navo, de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, te hertoetsen. Haast een eeuw gaat Vlaanderen op bedevaart naar Diksmuide en de jongste jaren ook naar Steenstrate. Op die twee plekken wordt gezongen en gesproken over Nooit Meer Oorlog, een essentieel deel van het IJzertestament. Een volk en een beweging die dat menen, dienen zich serieus te bezinnen over hun lidmaatschap van de Navo. Wij kunnen een les leren van het neutrale Zwitserland, het neutrale Zweden, het neutrale Finland. Vlaanderen kan beter vredessoldaten, blauwhelmen produceren, dan vechtmachines om ergens op verre plekken te beletten dat soennieten, sjiïeten, alawieten en wahabieten mekaar decennia zullen blijven vermoorden.
Vlaanderen moet verzwitseren of verzweedsen of verfinlandiseren.

Ten tweede de BINNENLANDSE ORIENTERING:

Als de rol van een land is uitgespeeld: gom het weg, schaf het af. Dat is geen letterlijke zin uit het partijmanifest van het Vlaamse Belang of het partijmanifest van N-VA. Het is een letterlijke zin uit een hoofdredactionele commentaar in 2009 van The Economist, het beste weekblad ter wereld én een weekblad dat gelezen wordt in het White House, in het Kremlin, aan het Plein van de Hemelse Vrede in Peking, in Brasilia, Tokio en New-Delhi.
De raad “als de rol van een land is uitgespeeld, gom het weg, schaf het af” sloeg op België.

Met frisse moed staat ons dat te doen, gommen en schrappen, en er bestaan hiervoor twee ritmieken:

1. de confederalisering die door de tweeledigheid van België, onafwendbaar leidt naar het einde van deze staat,

2. het independentisme dat kiest voor de korte pijn. Laat u voor dit laatste niet afschrikken door een van de vele nepargumenten tegen onafhankelijkheid. Het nepargument luidt: ook dan moet je onderhandelen met Wallonië, met de Franstaligen. Laten wij grimlachen: als er zou onderhandeld moeten worden voor een land zijn onafhankelijkheid uitroept, dan zou Belgisch-Congo vandaag nog steeds Belgisch-Congo heten, met blanke chefs in Leopoldstad, en zou het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden van 1815-1830 vandaag nog steeds het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden heten, met Noord-Nederlanders en Zuid-Nederlanders in het bestuur in Brussel. Onafhankelijkheid vraagt men niet, onafhankelijkheid neemt men. Uiteraard bereidt men dat NEMEN goed voor door studie en overleg. Na de onafhankelijkheid onderhandelt men over de praktische gevolgen: zo ging het met de Belgische onafhankelijkheid, zo ging het met de Congolese onafhankelijkheid, zo ging het met de Tsjechische onafhankelijkheid, zo ging het met de Sloveense onafhankelijkheid en zo ging het altijd gedurende de voorbije twee eeuwen met de nieuwe onafhankelijke landen in Latijns-Amerika, Afrika en sedert de val van het IJzeren Gordijn ook in Europa.

De Vlaamse Zelfstandigheid laat toe, wat de Vlaamse onzelfstandigheid in België nooit zal toelaten:

=met name te werken aan een beter land, een eerlijker land, een land waar de grondwet niet aan de kant geschoven wordt om kromme Belgische situaties te bestendigen. Elk nieuw land begint met een utopie, met de hoop op een beter huis voor de kinderen en de kleinkinderen; het versleten, zwak democratische, verrotte land België is geen waardig huis voor een volk dat in waardigheid wil leven,
=zelfstandigheid laat toe de BHV akkoorden terug te draaien, die nu, o schande, voor 21 juli zullen goedgekeurd worden door deze Franstalige regering, met de collaboratie van de Vlaamse minderheidspartijen in die nationale regering,
=zelfstandigheid laat toe Electrabel vandaag, niet morgen, op zijn nummer te zetten door met een gemengde energieonderneming met Vlaams overheidsgeld en Duits privé-geld een duopolie tegen het monopolie op te richten,
=zelfstandigheid laat toe het huis Saksen-Coburg vandaag, niet morgen, op een welverdiende rust te sturen naar haar luxeboten op de Middellandse Zee,
=zelfstandigheid laat toe een normale inwijkingspolitiek te voeren, en geen open deur te houden voor 20% échte sukkelaars, en die zijn onder voorwaarden welkom, én 80% asielzoekende slimmerikken die met de platste verdraaiingen van hun werkelijkheid hier naar het OCMW, de sociale woningen, de stadsscholen trekken. Een normale immigratiepolitiek houdt bijvoorbeeld in dat het kadaster van Vlaanderen akkoorden sluit met het kadaster van Marokko en het kadaster van Turkije om te zien welke steuntrekker hier welke huizen daar bezit. Nu is bijvoorbeeld elk realistisch toezicht op hun vermogen onmogelijk. Wat telt voor de Oude Belgen telt voor de Nieuwe Belgen.
=zelfstandigheid laat toe dat de vakbonden van Vlaanderen vandaag, niet morgen, hun rol terug opnemen als verdediger van de werkenden en niet als staat in de staat die parallel de macht uitoefent,
=zelfstandigheid laat toe dat solidariteit niet langer in dit land een woord is met een pornografische kleuring, wij zullen namelijk gul kunnen zijn voor wie het waard is, en rechtvaardig voor wie het niet waard is,
=zelfstandigheid laat toe de miljardentransfers van Vlaanderen naar Franstalig België met een versneld uitdoofscenario te schrappen; Vlaanderen is het beu om tot voorbij 2100 de Openbare Onderstand te zijn voor een traag en profiterend Belgique Francophone,
=zelfstandigheid laat toe de verkennende gesprekken en later de onderhandelingen te voeren voor een Europa Light waar Vlaanderen zich veel beter bij zal voelen in de vorm van een toetreding tot de Europese Vrijhandelsassociatie. Dan kunnen de Hermannen, de Karels, de Guys, de Jean-Lucs van dit land niet als vermomde europotentaten handen gaan drukken in Washington of Moskou, maar dat is hun probleem, niet het probleem van de hardwerkende Vlamingen die hier op dit plein en op vele pleinen van Vlaanderen staan voor de viering van 11 juli.

In een tijd van versuffing door ononderbroken welvaart is een doorbraak NIET mogelijk, in een tijd van crisissen als uitdaging, is een doorbraak in België en de Europese statenbond WEL mogelijk.

Dames en heren, jong en oud,
Lieve mensen,

Blijft of wordt optimistisch.

Leve het Vlaanderen van een Noord-Europese Unie,
Leve het pacifistische Vlaanderen,
Leve het realistische Vlaanderen met minder regimevakbonden, minder regimejournalisten, minder regimeintellectuelen.

Kortom: leven het Vrije Vlaanderen.

Frans Crols

Nu "Thuis" en "Familie" voor een tijdje opgeborgen blijven in de zomerarchieven, heeft de 0000 samen met de andere regimemedia een nieuwe geïmproviseerde soap uit de hoed getoverd die elke dag op de kijkers gelost wordt : "De brave Parwais Sangari en het boze land B".

De jonge Afghaan is rond zijn 14de in belgië aangekomen en werd op zijn 18de teruggevoerd naar zijn vaderland.  Dit volledig conform de belgische wetgeving en de ultieme poging om het linkse Europees Gerechtshof in te schakelen om de uitwijzing ongedaan te maken, liep op een sisser af.  Voor vluchtelingenadvocate Kati Verstrepen een streep door haar rekening maar tegelijk veel gratis reclame. Voor zover nodig.

Wij kunnen elke dag tijdens de nieuwsberichten op radio en tv en in de regimekranten de belevenissen van de brave Parwais Sangari in zijn thuisland volgen.  Journalisten en cameraploegen lopen in Kaboel samen met de BV (Bekende Vluchteling) over straten en pleinen om de belgische bevolking op de hoogte te houden hoe het met de modeljongen verloopt.  Hij wordt naar de streng beveiligde belgische ambassade begeleid en door de heer ambassadeur in hoogsteigen persoon ontvangen, zoals het Parwais de titelrolspeler in zijn eigen feuilleton toekomt.  Ik zie de ambassadeur niet de eerste de beste Afghaanse kandidaat-wetsontduiker op de koffie uitnodigen. En dan nog in gezelschap van enkele journalistieke luistervinken die de wereld verslag uibrengen van het gesprek.

In het eigen land ging een gehuil van jewelste op over het onrecht dat deze beleefde en behoorlijk Nederlands sprekende jongeman werd aangedaan. De media gaven de toon aan, bereidwillige idealisten, geroerd door de lieftallige aanblik van de jongeman wendden ridicule pogingen aan om de uitwijzing tegen te houden en de linkse partijmeute regisseerde met genoegen de acties van dit tranerige epos. U gelieve te noteren, dat wij geen hardvochtige lieden zijn maar in een land dat onder de voet gelopen wordt door hordes tafelschuimers die uit zijn op geld, geld en geld dat wij genereus ter bechikking stellen, zijn wij niet gneigd tranen te plengen voor een gezonde jongeman met een degelijke opleiding die conform de wet terug naar zijn vaderland moet.

Niemand spendeerde een woord over de tienduizenden Westerse militairen, van wie ruim 600 belgen,  die elk uur van elke dag hun leven wagen om Afghanistan te helpen binnenleiden in de wereld waar caritas, openheid en democratie de burgers maximaal een beter leven waarborgen.  Geen woord.  Alleen vele jammerklachten over de ongelukkige Parwais die thans dankzij het land B klaargestoomd is, om mee te helpen bouwen aan het nieuwe Afghanistan.  De uitleg dat hij alleen hier een gelukkige toekomst als lasser zal kennen, is praat voor de vaak. Er zijn honderden miljoenen lieden die hier een gelukkige toekomst zouden beleven, helaas is dit land te klein en te blut om aan idereen die het wenst een winnend lottonummer uit te reiken.

Of de verhalen die de Afghaan ophangt over zijn vermoorde vader en de hardvochtige oom en tante die hem weigeren op te vangen in Kaboel, kloppen met de werkelijkheid, wordt niet eens in vraag gesteld.  Alles wat Parwais verkondigt, wordt direct geloofd, alsof hij de paus is. Een moslimpaus, want daar zinspeelde hij zelf op de dag dat hij moest vertrekken : "het zal zijn omdat ik moslim ben". Een uitschuiver, hem gedicteerd doro Kati ?  In dat geval moeten er nog velen volgen maar dàt is uiteraard niet de reden van het vertrek van de modeljongen, die  met onschuldige oogopslag en zijn charmante accent, de harten van velen heeft veroverd. Ook van Angeltjeslezers, die zich afvragen, waarom vele criminele vreemdelingen hier mogen blijven en een brave bereidwillige Afghaan hardvochtg wordt buitengezet. Tja ... ook wij zijn van oordeel dat al het vreemde gespuis uit de gevangenissen, zonder dralen moet uitgevoerd worden. Maar ook de jongeren en ouderen die niet beantwoorden aan de voorwaarden van asielzoekers.

Dankzij deze sentimentele affaire hebben wij inmiddels geleerd dat er vele duizenden minderjarige vluchtelingen in dit land opgevangen worden die zich  in eenzelfde toestand bevinden als de teruggekeerde Afghaan.  Gaan wij nog duizenden keren een vervolgverhaal krijgen in de media ?  Vermoedeijk niet, want niet allen bezitten het charismatische uiterlijk van Parwais, dat dankbaar uitgespeeld door de media.

Dit éne feit werd dankbaar aangegrepen om de harde werkelijkheid die de Invasie is, te verbloemen.  Laat u niet beetnemen !

Ray