De vroegere Republiek Venetië, die opgeslorpt is door het eengemaakte Italië, plant een eervolle terugkomst. In het begin van deze maand vond in de Dogestad een betoging plaats waarin de eisen tot onafhankelijkheid overgemaakt werden aan de plaatselijke regering, die niet afkerig staat van meer autonomie.

Uit de regio Veneto worden jaarlijks 20 miljard euro getransfereerd naar Rome, terwijl de Italiaanse natie een streng beleid oplegt dat de Venetiaanse economie verlamt.

Naast Catalonië in Spanje, Schotland in Groot-Brittannië, komen nu ook de Venetiaanse separatisten duidelijk in het vizier van de volkeren die het nationale staatsjuk willen afwerpen. Zei iemand iets ?  Vlaanderen ?  Jazeker, wij blijven ondubbelzinnig ijveren voor de Republiek Vlaanderen, ook als de lauwwater flaminganten van de Nv-A geen kleur durven bekennen : wij steken onze kop niet in het zand. Het land B moet en zal uit mekaar spatten.  Onze redenen zijn economisch, cultureel, sociaal, financieel en democratisch.  En om het heel eerlijk en duidelijk te zeggen, wij zijn belgië kotsbeu.

Ray

Griekenland gaat zich dubbel zo hard inzetten om een akkoord te bereiken met zijn internationale kredietverleners. Dat zei de Griekse minister Yannis Stournaras van Financiën zaterdag in een vraaggesprek met zakenkrant Imerissia.

Dat was het dan alweer, de 137ste EU-top. Hoewel er sterke concurrentie is kan deze EU-top wel eens de geschiedenisboeken in gaan als de saaiste ooit. Van te voren werd er nog gespeculeerd over knallende ruzie over de bankenunie tussen Hollande en Merkel, maar puntje bij paaltje werd het een ouderwets onduidelijk compromis. Spanje en Griekenland zijn niet eens ter sprake gekomen. Het voortgangsrapport van de Trojka had al maanden klaar moeten zijn maar is er nog steeds niet. U zag in de afgelopen twee dagen eigenlijk niet meer dan één groot rookgordijn. Op de persconferentie van Van Rompuyie werd er weer eens een stortvloed van woorden gebruikt om absoluut niets zinnigs  te zeggen. Hemeltergend slaapverwekkend wil nog niet zeggen dat er niets gebeurde. Het ging op deze top feitelijk zoals de hele EU langzaam maar zeker verder gaat. Stapje voor stapje. Er wordt wat moeilijk gedaan over de details, hier en daar een kritische noot in de kantlijn maar de grote lijn is duidelijk: de EU-stoomlocomotief pruttelt verder. Belangrijkste conclusie: die bankenunie komt er. Volgens Rompie in de loop van 2013, wij vermoeden dat het wel wat langer gaat duren voor dit volgende bureaucratische monster volledig gereed is voor de strijd.

De bankenunie op zichzelf is al een waanzinnig slecht idee. Dik 170 Duitse wetenschappers schreven (translate) dit al: banken moeten failliet kunnen gaan. De bankenunie socialiseert schulden van particuliere banken ten koste van de (spaar-, pensioen-, etc)tegoeden van burgers: noodlijdende instellingen kunnen direct gaan lenen uit het ESM. Die 'socialisatie' van schulden betekent in feite het definitieve ontstaan van een transferunie, waarbij geld van Noord- naar Zuid-Europa vloeit. Als tegenprestatie zullen steuntrekkers hun democratie op moeten geven en hun verzorgingsstaat moeten ontmantelen, zoals nu aan de gang is in Griekenland waar de Trojka het voor het zeggen heeft. De Grieken willen dit helemaal niet, maar ze zitten gevangen. Net zo goed als Nederlanders dit absoluut niet willen, maar misschien hun laatste kans bij de afgelopen verkiezingen hebben verspeeld. En de Belgen staan er bij, kijken er naar en begrijpen er zoals gewoonlijk niets van. Zolang er geen Duitsers of Britten keihard NEIN danwel HELL NO zeggen is de EU-trein niet te stoppen. Maar nog los van de inhoud zal het bijkans onmogelijk blijken om deze bankenunie op te zetten. De regeringsleiders kwamen op deze top niet verder dan een compromis op de grote lijnen, dus de eerste aanzet tot de invulling daarvan zal gegeven moeten worden door de Raad van Europa, op een top die pas in november is. Zij moeten dan zien uit te vogelen hoe je juridisch en technisch goed toezicht gaat houden op duizenden verschillende banken in Europa. Voor adequate mensen lijkt ons dit al een moeilijke opdracht, laat staan voor de immer falende beunhazen van de EU. Wij vrezen het ergste.

http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2012/10/stijlloze_samenvatting_eutop.html#more

"Het ergste is voorbij"

Gisteren trok in Antwerpen een massale rouwstoet door de straten om 70 jaar socialistisch burgemeestersschap ter aarde te bestellen.  Ruim 60 (zestig) deelnemers boden zich aan, meestal jonge meisjes voor wie socialisme synoniem is van gratis geld.  Op onze vraag aan enkele diepbedroefde deernes waar het geld vandaan komt, wezen zij naar het stadhuis : "Dààr mijnheer, dààr werd het gedrukt door Patrick voor de mensen van heel de wereld.  De egoïst en slechte mensch Bart de Wever zal echter het geld voor de bazen en de rijken houden."

Voorwaar, een geslaagd initiatief van deze jonge, ontwikkelde democraten.

Wij laten niets onverlet om ons achtbaar lezend kliënteel op de hoogte te houden van de politiek-correcte propaganda. Het is voor uw eigen zielenheil, dat u zich bereidwillig moge scharen onder de vlag van de gehersenspoelden. En wat zeggen we ? Dank u, Angeltjes ! Hierna een bondig overzicht van de verschillende onderdelen van de heerlijke Zevende Dag.

Het was me het weekje wel voor ministerin van Justitie Annemie Turtelbaum. Het begon met een moeilijke confrontatie met de kiezer voor haar partij - ook voor haarzelf in Antwerpen. De uitslag was niet slecht : 2 zetels, dankzij de stemcomputers van Bourgeois, anders was het er 1 geweest.   Dan was er Vincent van Quickenborne die uit de regering stapte om burgemeester van Kortrijk te worden, en zo een stoelendans binnen de partij op gang bracht. Alexander De Croo moest wel minister worden (alhoewel Gwendolyn Rutten al in de startblokken stond)  en daarmee is de voorzittersstoel vacant.  En de molenwieker uit het Europees parlement is terug : Guy de la Tourette. Mooi, mooi.

Mediawatcher van de week is Isabel Albers, hoofdredacteur van de krant De Tijd. Zij maakt haar eigen keuze uit het nieuwsaanbod van de afgelopen week. Isabel behoort uiteraard tot de club der weldenkenden, anders was zij geen hoofdredactrice geworden. Juist ? Zeer juist, dus dat wordt opgewarmde kost.

De regering Di Rupo is op zoek naar 800 miljoen euri, die nog dit jaar bespaard moeten worden. En voor 2013 volgt 3 miljard aan besparingen en/of nieuwe belastingen : een peulenschil.  Welke keuzes moeten gemaakt worden? Welke keuzes zouden N-VA en Groen maken, mochten zij nu aan zet zijn? Wij vragen het Steven Vandeput (Kamerlid N-vA) en Stefaan Van Hecke (Kamerfractieleider Groen).

Het heeft even geduurd, tot diep in de nacht, maar uiteindelijk is er op de Europese top toch een akkoord uit de bus gekomen. In de loop van volgend jaar zullen zo'n 6.000 Europese banken onder toezicht vallen van de Europese Centrale Bank. Dat er Europees toezicht zou komen, werd eerder al afgesproken, maar nu hebben de staatshoofden en regeringsleiders daar ook een timing voor vastgelegd. Zijn daarmee de problemen van de baan? Zijn we over het hoogtepunt van de crisis heen, zoals de Franse president Hollande hoopt? Of steken we onze kop in het zand en spoelt er binnenkort een Griekse en Spaanse vloedgolf over ons heen? We vragen het Europees president Herman van Rompuy. Uiteraard wordt er ook lang stilgestaan bij de Nobelprijs voor de Vrede, een persoonlijke triomf voor Herman en zijn aartsvijand Manuel Barroso.  Wie gaat de prijs afhalen in Stockholm ? Of is het in Oslo ? Allemaal problemen waar de voorzitter nog dringend een oplossing moet voor vinden.  En net nu de banken nog maar een rendement van minder dan 1% toestaan op spaargeld. Wat moet da worden voor Herman die slechts een slordige 25.000 euri per maand opstrijkt en het brengt niks op.

Hebben de stemcomputers ervoor gezorgd dat er mensen verkozen zijn als gemeenteraadslid die dat normaal gezien niet geworden zouden zijn? Wie te lang bleef drukken op het openingsscherm met de partijen, bracht meteen ook een voorkeurstem uit, wellicht ongewild. Als dit een onoplosbaar probleem is, moeten we dan terug naar potlood en papier? Een debat met Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Geert Bourgeois (N-vA) en federaal staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Hendrik Bogaert (CD&V). En wat vindt Annemie Turtelbaum hier van ?  Haar tweede zetel in de stad van Janssens en/of van De Wever werd toegewezen aan de kandidaat van de Joodse gemeenschap of is het een abuus ?  Werd enkel de VB-kandidaat, Nick de Wilde bevoordeligd door Geert Bourgeois ?   

Je partij wint de verkiezingen, maar toch wordt ze buitenspel gezet bij de coalitievorming. Het gebeurt. Het omgekeerde gebeurt ook: je bent niet de grootste partij, maar door een gewiekste coalitievorming slaag je er toch in de burgemeesterssjerp te veroveren. Het kan allemaal. Maar wordt daarmee ook de wil van de kiezer gerespecteerd? Zijn er alternatieven, en garanderen die meer democratie? Zoals bijvoorbeeld de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester? Een debat met Etienne Schouppe (CD&V) de man van de voorakkoorden, Ludwig Vandenhove, burgemeester van Sint Truiden, socialist, belgicist, alcoholist, een man van vele talenten, Marino Keulen (Open VLD) en Frieda Brepoels (N-vA), toekomstige burgemeesteres van Bilzen, na jarenlang in het voetspoor gelopen te hebben van de rosse pedofiel Cohn-Bendit, nu gepromoveerd door Johan Sauwens tot stripteaseuse. Deze vier fraaie politici zullen de kijkers enkele lessen in civiek en moreel hoogstaand gedrag geven.

Dan nog een luchtig onderwerpje over 4 Marokkanen die iets met cinema hebben. Het moet niet altijd met hetzelfde zijn  Plus live muziek in de studio van STOMP, de energieke percussie- en bewegingstheatergroep die ook te zien was op de slotceremonie van de Olympische Spelen.

Zo zijn onze zakjes alweer goed gevuld.

Uw toegewijde, bereidwillige en véél te brave Angeltjesredactie.

Eindexamen filosofie aan de Katholieke Universiteit Leuven Afdeling
Kortrijk (KULAK ):

Onderwerp:

Maak een verhandeling, zo beknopt mogelijk,
die de volgende 3 domeinen raakt:

1. Godsdienst.
2. Seksualiteit.
3. Mysterie.

Eén juffrouw kreeg 20/20.

Haar antwoord:

'Mijn God! Ik ben zwanger! Maar van wie?'

Durfduivel Felix Baumgartner heeft het wereldrecord parachuteduiken op zijn naam gevestigd en tegelijk is hij de eerste die op deze iwjze de geluidsmuur doorbroken heeft. Vanuit een capsule op 39 km hoogte dook hij naar beneden en landde perfect. Liever hij dan ik. Hoe wist hij en zijn begeleiders waar hij ging terechtkomen ? 

De Mars op Rome was een mars die fascistische Zwarthemden van 27 tot 29 oktober 1922 uitvoerden op Rome, waarop Mussolini en zijn Partito Nazionale Fascista aan de macht kwamen.

Geïnspireerd door Gabriele D'Annunzio, die in 1919 de Joegoslavische stad Fiume had ingenomen met een groep fascisten (of Zwarthemden), keerde Mussolini zich met een sterk nationalistische groep oud-strijders – de Fasci di Combattimento – naar het ontevreden Italiaanse volk.

In 1921 werden de krachten van alle fascistische bewegingen in Italië gebundeld, en werd de Fascistische Partij samengesteld onder leiding van Mussolini, waarmee hij naar de verkiezingen ging. Mussolini leende van het Russische communisme een systeem van duidelijke hiërarchie binnen de partij – deze strikte organisatie zou kenmerkend worden voor alle fascistische regimes. De Zwarthemden kregen financiële steun uit de hoek van de gegoede klasse, die in hen een uitweg zag voor een mogelijke – maar niet zo’n waarschijnlijke – Sovjetachtige revolutie.

Alhoewel Italië tijdens de verkiezingen van 1921 maar matig op Mussolini’s Fascistische Partij stemde, kan dit toch worden gezien als een blijk van de alsmaar groeiende invloed van de fascisten op Italië. Fascisten bonden op straat de strijd aan met de communisten waarbij de gegoede burgerij en politie een oogje toeknepen. In Noord-Italië waren op deze manier zelfs steden veroverd op communisten en andere linkse elementen in straatgevechten die op miniveldslagen begonnen te lijken.

Mussolini had een blauwdruk opgesteld van wat er moest gebeuren:

1.Fascisten uit heel Italië zouden even buiten Rome samenkomen.
2.Alle belangrijke publieke gebouwen in Rome zouden ingenomen worden door de fascisten.
3.Mussolini zou het ontslag van de regering eisen en wilde een fascistisch regime instellen.
4.Gewapende legermachten zouden buiten de stad wachten op het slagen van deze operatie. Indien de regering de gestelde eisen niet inwilligde, zouden ze Rome binnenmarcheren en de macht met geweld overnemen .

Bij uitwerking bleek deze actie nogal naïef. Op drie punten buiten Rome concentreerden zich inderdaad fascisten. De militairen in Rome waren echter veel talrijker en beter getraind dan de Zwarthemden en zouden hen gemakkelijk hebben aangekund. Daarbij bleek er ook onvoldoende voedsel aanwezig en bleven de colonnes alle drie onderweg steken. Maar Mussolini had zijn kans gewaagd, hij was ervan overtuigd dat de regering elke vorm van conflict binnen Italië wilde vermijden. Premier Facta wilde hierop het leger laten oprukken tegen de Zwarthemden, maar dat was buiten Victor Emanuel III van Italië gerekend. Deze vreesde voor het behoud van zijn troon indien hij de Fascisten zou tegenwerken. Ook wilde hij tegen elke prijs een burgeroorlog binnen het onstabiele Italië vermijden. Mussolini, die zich gedurende de hele onderneming in Milaan had teruggetrokken, werd daags nadien door de koning opgeroepen om premier te worden en een kabinet samen te stellen. Op 30 oktober werd Mussolini officieel premier van de nieuwe regering. Op 31 oktober vond in Rome een grote intocht en triomfmars van Zwarthemden plaats.

Mussolini was officieel aangesteld als premier van een coalitieregering die gedurende één jaar de orde in Italië moest herstellen en hervormingen moest doorvoeren. Al snel bleek dat Mussolini de touwtjes strakker en strakker in handen nam, en vóór het einde van zijn regeringsperiode had hij een wet in stemming laten brengen die ervoor zorgde dat bij de volgende verkiezingen de meerderheidspartij twee derde van de zetels in handen kreeg. Bij de verkiezingen van 1924 wonnen ze drie vijfde van de zetels. Hiermee was een fascistisch regime ingeluid dat nog twee decennia lang Italië in zijn greep zou houden. Hoewel de Mars zelf dus een mislukking was werkte Mussolini's bluf, wat resulteerde in een totale strategische overwinning voor hem. De macht werd hem op een presenteerblaadje aangeboden.

De Bierkellerputsch van Hitler in november 1923 was gebaseerd op precies hetzelfde idee. Nazi's zouden München innemen en vervolgens naar Berlijn opmarcheren, gesteund door overlopende politie- en legereenheden. Dit plan faalde in de eerste plaats door het totale gebrek aan steun voor de nazi's.

Bron : Wikipedia

In de stad Aalst zal Karim van Overlopers de schepentaak van Vlaams belangzaken behartigen. Het koor linkse jakhalzen is zich aan het oefenen voor een aangepast huilconcert onder leiding van de 0000-nieuwsmanipulatoren en Hugo Concentratiecamps als brommende bassolist.

Hieronder copiëren wij een deel van het interview dat Het Nieuwsblad vandaag publiceert met Patrick Janssens. Hij profileert zich ditmaal als de trooster van weduwen, wezen en zijn medewerkers die allen in zak en as zitten, omdat hun idool van de Stadslijst ongevere 20% minder stemmen heeft behaald dan 6 jaar geleden. Noch Janssens, noch De Wever zijn onze vrienden : wij kijken toe hoe beiden proberen het laken naar zich toe te trekken, wat niet abnormaal is, en zich  vooral niet te bekommeren om de belangen van deze stad. Momenteel is het spelletje "de slimste mens van 't stad" aan de gang.  Met of zonder hoofddoek, want dat is de prioriteit waar de Antwerpenaren wakker van liggen, volgens Janssens althans want zonder de kerstekinderen van Groen wil hij niet meespelen. En De Wever die laat niets van zich horen, want hij speelt gewichtig de rol van "informateur". Alleen hier is geen keuning om te rapporteren, maar wel 500.000 burgers die afwachten.

‘De hobby van Bart De Wever? Zich verongelijkt voelen en de zwartepiet naar andere politici doorschuiven. Daarom speel ik open kaart over de coalitievorming. Als het niet lukt, ligt het niet aan mij’, zegt Patrick Janssens (SP.A). En of hij al over zijn nederlaag heen is? ‘Als ik evenveel stemmen had gekregen als steunbetuigingen de afgelopen dagen...’  ‘Lang gaat die tafel hier niet meer staan hoor’, zegt ontslagnemend Antwerps burgemeester Patrick Janssens (SP.A) wat gelaten. Sinds hij in maart aan een hernia is geopereerd, heeft hij een hoge designtafel in zijn kabinet, kwestie van zijn rug wat te sparen tijdens de zoveelste vergadering. In zijn gedachten is Janssens duidelijk al aan het inpakken.

Bent u al wat bekomen?  We zagen zondagavond een diep teleurgesteld man, zeer geëmotioneerde medewerkers ook. Had u het verlies niet zien aankomen?

Patrick Janssens: ‘Op basis van een peiling van enkele maanden geleden wist ik dat het niet gemakkelijk zou worden. Maar hoe meer onze campagne op gang kwam, hoe optimistischer we werden. Veel mensen klampten ons aan, ik mocht me niet laten doen, zeiden ze, ze wilden die andere niet als burgemeester. Dus ja, we hadden – zonder naïef te willen zijn – redelijk veel vertrouwen in de afloop.’

Misschien vandaar ook dat de emoties zo hoog opliepen?

‘Toegegeven, de schok was groot. Maar je moet die teleurstelling, ook bij mijn medewerkers, toch ook kaderen. Wij vormen al jaren een zeer hechte ploeg. Bij andere politieke partijen zou ik zondagavond meteen een mes in mijn rug hebben gekregen, brutaal van mijn stoel zijn geduwd door iemand die zijn kans schoon zag. Hier gaat het om een hecht team dat plots de belangrijkste voetbalwedstrijd die het speelt, verliest. Natuurlijk komt zoiets heel hard aan, ook bij de trainer.’

Hoe reageert de Antwerpenaar, wanneer u die op straat tegenkomt?

‘De e-mails met steunbetuigingen zijn niet bij te houden. Ook het aantal mensen dat op mijn Facebook staat, is in vier dagen tijd ineens verdubbeld. (lacht) Anderzijds had ik toch liever gehad dat ons stemmenaantal zondag was verdubbeld. De hele sfeer voelt wat aan als op een begrafenis. Iedereen zegt dat het ‘ne goede was, maar daar zijt ge natuurlijk niets mee na de begrafenis’.

(fijntjes) ‘Ik krijg ook andere reacties hoor, genre dat het hoog tijd was dat ik bij het oud vuil belandde. De mensen hebben heel verdeeld gestemd, de reacties zijn dat ook.’

Hoe wist u overigens zo snel dat het een verloren zaak was, ook Bart De Wever was daarover verbaasd.

‘Toen de allereerste uitslag binnenliep, wist ik meteen dat het bijzonder moeilijk zou worden. Die gaf ons overigens nog 4 procent voorsprong op N-VA. Dat eerste stembureau was echter aan het Museum voor Schone Kunsten, op het Antwerpse Zuid. Daar haalden we bij de vorige verkiezingen enorm hoge scores. Dat we daar nu maar 4 procent voorlagen op N-VA, deed bij mij alle alarmsignalen afgaan. Toen 5 minuten later de tweede uitslag binnenrolde, wist ik dat het spel gespeeld was.’

Veel mensen binnen uw partij waren geshockeerd door de overwinningsspeech van Bart De Wever. U ook?

‘Neen.  (ironisch) Het enige wat me verraste, was dat de partij die gewend is om elke verplaatsing met de auto te maken, zondagavond te voet naar het Antwerpse stadhuis op de Grote Markt is gewandeld. Maar ook die optocht leek me perfect geregisseerd.’

U hebt zich geen seconde geërgerd aan die speech, of zijn zege-gebaren vanop het balkon van het stadhuis?

(afgemeten) ‘Neen, ik was op dat moment met andere zaken bezig, met mijn medewerkers te troosten. Mijn verstandhouding met Bart De Wever is na zondag nog steeds dezelfde.’

Niet goed dus.

‘Ik omschrijf ze eerder als zakelijk maar correct.’

Hoe was het om uw uitdager donderdag voor de eerste keer weer te zien, toen hij u ontving in het kader van zijn coalitiegesprekken? Jullie hebben tijdens de campagne allebei lelijke dingen over elkaar gezegd.

‘Dat was een kort, zakelijk gesprek.’

De radio had het over een ijzige sfeer.

(zucht) ‘Dat zijn zo van die omschrijvingen. Ik had geen thermometer op zak. Het belangrijkste is dat we duidelijkheid hebben kunnen scheppen over hoe onze Stadslijst de zaken ziet. Want de hobby van De Wever is zich verongelijkt voelen en de zwartepiet naar iemand anders doorschuiven. Op het moment dat je in de burgemeestersstoel plaatsneemt, stop je beter met dat soort gedrag, vind ik. En met mijn verklaringen van donderdag heb ik enige garantie ingebouwd dat hij de schuld voor een eventuele mislukking van de coalitiegesprekken niet op een ander kan steken, en al zeker niet op de Stadslijst. Aan ons zal het niet liggen: wij gaan niet blokkeren, wij gaan de zaken niet vertragen.’

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121019_00341477

Alpha Centauri is het zonnestelsel dat het dichtst bij het onze staat : op een afstand van 4,6 lichtjaar. Een lichtjaar is de afstand die het licht aflegt gedurende één aards jaar aan 300.000 kilometer per seconde.  Tamelijk snel en ook tamelijk ver. Met de huidige stand van onze ruimtetuigen zouden die er 40000 aardse jaren over doen om in de buurt van Alpha Centauri te komen.

Waar de mensheid de laatste jaren enorme vooruitgang in boekt inzake astronomie is het opsnorren van onzichtbare planeten in het heelal.   Men ziet sterren, sterrenstelsel of melkwegen maar planeten ontdekkken was tot hiertoe uitgesloten :  planeten geven zelf geen licht af.  Maar toch is het mogelijk dankzij een vergevorderde observatietechniek van lichte schommelingen die sterren ondergaan ingevolge de aantrekkingskracht die veroorzaakt wordt door onzichtbare planeten, deze laatste te observeren. Via die voor leken moeilijk te vatten technieken, kan ook de grootte, de structuur (gasvormig of rotsvormig) bepaald worden en andere eigenschappen.

 Bijna wekelijks worden meldingen gemaakt van planeten die op diverse afstanden van de aarde hun rondjes draaien.  De grote vraag is natuurlijk, wanneer ontdekken wij een tweeling-aarde ?  Een rotsachtige planeet, met een atmosfeer die de straling van de zon filtert, is er water aanwezig, bevindt de planeet zich op een juiste afstand van zijn zon om niet te heet of te koud te zijn, hoeveel omwentelingen maakt hij, en zijn er voldoende elementen die leven moglijk maken ?  Welk soort leven dat kan zijn, is dan weer een volgende stap.

In de jaren '60 van vorige eeuw lanceerde astronoom Frank Drake een formule (die tot hiertoe niet weerlegd is) en waarmede hij berekende dat enkel in ons melkwegstelsel er 10332 beschavingen moeten zijn met wie wij kunnen communiceren.  Is dit juist, is dit science fiction, wij weten het niet. U kan via dit bruggetje meer vernemen over de formule van Drake :  
http://buitenaardsleven.webs.com/vergelijkingvandrake.htm

Deze week kwam het grote nieuws binnen dat bij onze buren van Alpha Centauri, het dichtst bijzijnde zonnestelsel een planeet ontdekt is, die quasi dezelfde grootte en vorm van de aarde heeft.  Hij zou echter te heet zijn om leven te bevatten, althans volgens onze normen van wat leven is.

Alpha Centauri bestaat uit drie sterren: een stelsel van twee Zonachtige sterren die op geringe afstand om elkaar draaien, een zogenaamde dubbelster Alfa Centauri A en B, en een zwakke rode ster op grotere afstand: Proxima Centauri. Zie afbeelding.

De planeet heeft een massa die iets groter is dan die van de Aarde, en draait op ongeveer zes miljoen kilometer om zijn ster, een afstand die aanzienlijk kleiner is dan de afstand van Mercurius tot de Zon in ons zonnestelsel, dus ontzettend heet. Maar het is mogelijk dat er meer planeten om deze ster cirkelen, die zouden mogelijk wel leefbaar kunnen zijn.

Ray

Dit is één van de bekende moedergedichten van Elsschot. Zoals steeds windt hij er geen doekjes om: geen sentimenteel gedoe maar op de man af, ongegeneerd. Het gedicht wordt hier gelezen door de warme stem van wijlen Gerard Vermeersch. De opname dateert van ongeveer 1970 en werd destijds geplukt van de radio (BRT) uit een literair programma met als titel 'Poëzie in 625 lijnen'.

Productie Metrisch  http://www.youtube.com/watch?v=Twmsdv9oN8k&feature=g-u-u ..

Rustige herfstbeelden

 Fazil Say is een pianist van wereldklasse. Maar enkele weken terug sloeg hij een valse toon aan. Vandaar dat de Turkse virtuoos nu voor de rechter moet verschijnen. Wegens het beledigen van de islam. Een verslag van Stefanie Rosenkranz en Tobias Schmitz.

Om zijn muziek is hij heel geliefd. Maar voor zijn vijandige uitspraken over de islam ligt hij zwaar onder vuur. Nu staat hij dan voor de rechter. Kijk eens goed naar hem, hoe hij over het podium naar zijn vleugel sloft, gebogen als een oude man. Je krijgt gewoon de indruk, dat Fazil Say de loodzware last van het Avondland op zijn schouders meetorst. Maar hoe gek het ook klinkt, die ondraaglijke last verdampt, zodra hij begint te spelen. Zo wild en met zoveel kracht speelt hij, dat iedereen in de zaal intuïtief begrijpt, dat daar op dat podium achter die vleugel vele harten aangeraakt worden. En het verstand voor even wordt uitgeschakeld. Een rusteloze ziel is hij. Telkens, opnieuw, van concert naar concert, geeft hij zich, voor 150%. En – tja, het kan toch zomaar gebeuren, soms slaat hij een paar valse toetsen aan.

Enige weken geleden is het deze Fazil Say, geboren in 1970 in Ankara, weer gelukt. De componist en pianist, die zo veel furore heeft gemaakt, heeft het geduld van de Turkse justitie weer eens danig op de proef gesteld. En niet zonder gevolgen. Op grond van wetsartikel 216 wordt hij strafrechtelijk vervolgd, omdat hij „de religieuze gevoelens van een deel van de bevolking beledigd heeft en daarmee de onderlinge vrede op het spel gezet. Sinds afgelopen donderdag staat Say voor de strafrechter. De aanklacht luidt: Islam-Belediging Hem hangt tot wel 18 maanden hechtenis boven het hoofd. Zijn misdaad? Een opiniedelict. Hij had het bestaan om een bijna 900 jaar oud gedicht van de Perzische dichter Ommar Khayyam rond te twitteren. En daarin staat letterlijk: „Gij zegt, dat door uw riviertjes wijn zal stromen.“ En Say voegt er doodleuk aan toe: „is het paradijs dan een zuiptent?“„Gij zegt, dat elke gelovige met twee maagden beloond wordt,“ En Say weer: “is het paradijs dus een hoerentent?“ Verder zou hij ook nog de imam, die het avondgebed afraffelde, hevig bespot hebben. „“Waarom die haast?“ vraagt hij zich af. „Is er liefde in het spel? Of had hij te diep in het glaasje, gevuld met Raki, gekeken?”

 Say laat alleen zijn muziek spreken.

Say weigert zijn mond te houden in een omgeving waar anderen zwijgen. Ook tegenover de strafrechter. Hij wijst de aanklacht af. Net als zijn vader Ahmet vroeger. Schrijver en academisch geschoold musicoloog. Die zat vaker dan eens wegens kritiek op het regime in de gevangenis. Zijn zoon Fazil, geboren met een akelige aandoening aan kaak, lip en gehemelte, groeide niettemin, als stotterend wonderkind, in een vrij klimaat op. Hij begon zijn studie in Ankara, daarna ging het naar Duesseldorf. Daar probeerden aanhangers van de islamistische "Kalifen von Köln", Metin Kaplan, hem tevergeefs voor hun zaak te winnen en hem te bekeren. Maar dat is aan de atheïst Fay niet besteed. Hij laat alleen zijn muziek spreken. Hij liet zich contracteren in Amerika, verhuisde daarop naar New York. Daar kwam in het jaar 2000 zijn dochtertje Kumru (tortelduifje) ter wereld.

Van een afstand bekijkt hij met argwaan de politiek-religieuze ontwikkelingen in zijn land. En bits is zijn commentaar in een vraaggesprek. „De islamisten,” aldus Fay, “hebben allang gewonnen, want wij zijn met 30%, zij met maar liefst 70%. Ik denk er sterk over voorgoed te verhuizen. En even later vraagt hij: „moet mijn dochter straks een hoofddoek dragen? En kan ik dan nog wel Beethoven spelen?“ Hij vindt dat Turkije naar de Middeleeuwen afglijdt. Tot op de dag van vandaag wordt de 42 jarige kunstenaar innerlijk verscheurd. Weliswaar woont hij sinds 2011 in Istanbul, maar de twijfel slaat keer op keer toe. Laatst nog schold hij op de Arabesk, de muzikale kitsch, een door en door sentimentele lievelingsmuziek van het volk. Zijn volk. Het geliefd refrein is meestal, aldus Say: „hellep, Ik sterrref…,“ om vervolgens op te merken: “wat is dat toch onoprecht.“ Hij besluit simpel, dat wie daar naar luistert, is „een proleet vol zelfmedelijden.“

Maar dit is wel een enorme schoffering voor de overtuigde liefhebber van de Arabeske stijl. Dat voelt ook minister-president Recep Tayyip Erdogan, 58 jaar, op pijnlijke wijze. Hij is een groot fan van de Arabesk. Hij was het, die vroeger eens geprobeerd heeft, de Koran met de moderniteit te laten verzoenen. Nu propageert hij, dat de staat zich moet inspannen de jeugd op het juiste religieuze pad te brengen. Hij dreigt de door de staat betaalde theaters en podia te privatiseren als ze weigeren antieke stukken te spelen die graag door het volk bekeken en beluisterd worden. Maar ondertussen heeft Fazil Say veel voor datzelfde volk betekend.

 Zijn ‚roots‘ doen Fazil Say pijn. Veel pijn.

Hij toerde door 40 steden en stadjes in Anatolië. Hij gaf gratis concerten weg. Benedikt Stampa is beheerder van het Dortmundse muziektheater. Hij kent Say goed. Hij zegt: „ Fasil is een hele eenzame man die ongelooflijk naar liefde hunkert. Hij gaat onder veel dingen gebukt. En hij kan behoorlijk met zichzelf worstelen. Zijn vaderland kwelt hem. Juist omdat hij zich op en top een Turk voelt."

En wat zegt Fazil Say zelf hierover? "Ik kan niet meer", schreef hij een paar weken geleden op Facebook. Hij vraagt aan al diegenen die hem aan de schandpaal hebben genageld, „even alleen maar een paar momenten aandacht te geven aan mijn muziek.“ Say geeft bijna iedere dag een concert. Misschien is het wel waar, dat tegen islamisme alleen nog maar Mozart en zijn Turkse Mars tegenwicht kunnen bieden.

Bewerking : Wes Hardin

Bron: © Der Stern 2012

http://www.stern.de/panorama/kuenstler-auf-der-anklagebank-ein-islam-witz-zu-viel-1911990.html

Een getalenteerd pianist-componist en dan nog grapjes maken over de islam ? Dat is te veel, die man moet achter de tralies.  Turkije is tenslotte een islamitisch Prachtland waar vrije geesten niet welkom zijn.

Schrap Hombre! en Coño! en Bueno! uit het discours van gelijk welke Spanjaard en er blijft weinig over dat het vermelden waard is. Of niet? Hombre! Coño! Bueno! Stopwoorden zijn het, alsof Spaans enkel bestaat uit stopwoorden.

Alles is politiek, zei mijn oude grootmoeder op het eind van haar leven. Mijn grote teen doet pijn? Schuld van de politiek! De wind waait uit de verkeerde richting? Politiek!

Soms denk ik dat verkiezingen een symbool zijn voor België.

Eerlijk, ik weet niet of ik in België stemrecht heb of niet. Begin jaren tachtig van de vorige eeuw ging ik er voor het laatst naar de stembus. Ik herinner mij niet voor wie of welke partij ik heb gestemd. Ik werd opgepakt wegens kunstfraude en in de gevangenis van Antwerpen gestopt, in de beruchte Begijnenstraat.

Na enkele weken kwam ik vrij onder voorwaarden: ik mocht het land niet verlaten en diende mij eens per week aan te melden bij de lokale politie. Dat was enkele dagen voor nationale verkiezingen in België. Er bestond nog grenscontrole toen, ook op de luchthaven van Zaventem.
Om de controle te ontlopen, liet ik mij met de auto naar Parijs brengen, vanwaar ik het vliegtuig nam naar Barcelona. Interpol vroeg mijn aanhouding middels een internationaal aanhoudingsmandaat.

Van zodra ik voet aan de grond zette in Spanje, bood ik mij aan op het Belgisch Consulaat in Barcelona, om er mijn stemplicht te vervullen. De consulair gevolmachtigde hield zijn twee handen voor zijn ogen en zei: “Ik heb je niet gezien, Stan, je bent hier niet geweest, maak dat je hier wegkomt, zo snel mogelijk. Het consulaat is een stukje België in Spanje, hier is de Belgische strafwet van toepassing. De consul verplicht je aan te houden in afwachting van je uitlevering aan België.” Ik laat mij zoiets geen twee keer zeggen. Haastig verliet ik het consulaat, zonder mijn stem uit te brengen.

In België werd ik veroordeeld tot twee jaar effectieve gevangenisstraf. Toch bleef ik zeven jaar in Spanje. Mijn oude paspoort was vervallen, ik leefde als stateloze, hoewel ik op aanraden van een bevriende Spaanse politieker rondreed in een dure Alfa Roma waarvoor ik geen IVA (de Spaanse BTW) had betaald. Zeven jaar na mijn veroordeling ontving ik een officiële brief met de melding "dat het Zijne Majesteit de Koning [Boudewijn] heeft behaagd U gratie te verlenen." Ik bood mij opnieuw op het Belgische Consulaat aan en kreeg een nieuw, geldig Belgisch paspoort.

Hombre! Coño! Bueno! riep ik van pure blijdschap.

Voor het eerst in al die jaren voelde ik mij weer een echte Belg hoewel ik inmiddels een halve Spanjaard ben geworden.  http://www.viw-costablanca.com/

Politiek is handjes drukken,
dreigen, sjoemelen en bukken,
katten uit de bomen kijken,
overreden, over-lijken,
schipperen of schaakmat zetten,
lange speeches, korte metten,
witte voetjes, pan uit vegen,
passen, meten, wikken, wegen,
lachjes, dansjes, Judas-kusjes,
loeren draaien, dooie musjes,
veel beloven, vleien, paaien,
de kunst om om iets heen te draaien,
d'r is geen liefde, regelrecht,
en daar is alles mee gezegd.

Toon Hermans

Bourgeois de verantwoordelijke Vlaamse minister voor de voorbije verkiezingen volhardt in zijn mening dat elektronisch stemmen veilig en betrouwbaar is. Als het fout liep, is dat de schuld van de domme kiezers, die te lang op het scherm drukten. Neen dus, de kiezer moet apparatuur voorgeschoteld krijgen die hij onvoorwaardelijk kan betrouwen, dàt is de kern van de zaak. Nu zitten er in een onbekend aantal gemeenten verkozenen die normaliter niet hadden gezeteld omdat de onfeilbare stemcomputers uit zichzelf voorkeurstemmen hebben toegekend. Betrouwbaar systeem ? Is er onder de duizenden kiezers die het slachtoffer waren van deze toestand dan niemand die opgemerkt dat hij méér voorkeurstemmen heeft toegekend dan hij werkelijk deed ?  Zeer onwaarschijnlijk, niet waar. 

De onzekerheid die voordien aangeklaagd werd over de overdracht van de uitgebrachte stemmen naar de uiteindelijke verzameling van alle stemmen, blijft bestaan, daar wordt gewoonweg niet over gerept.  Vele tientallen Angeltjeslezers (en hopelijk ook anderen) hebben een protestbrief afgegeven die de voorzitters van de stembureaus hebben moeten opnemen in hun processen-verbaal.  Ook daar wordt niets over gezegd. Natuurlijk niet, die controle bestaat gewoonweg niet en omdat hij niet bestaat, is er reden om aan te nemen dat er een kans bestaat op fraude.  Het is de taak van de overheid om die kans op fraude weg te nemen.

Wij blijven op de nagel kloppen : elektronisch stemmen heeft in de grootste stad van het land de definitieve uitslag aanzienlijk vertraagd (nogmaals herhalen : maandagavond om 20 uur was die pas gekend, dat is 29 uur na het sluiten van de bureaus)  Wat was er precies aan de hand ? Wat si er misgelopen ?  Werd er "herteld" ?  Hoe is dat in zijn we(k gegaan ?   Waarom is er niemand die daar een duidelijk antwoord op geeft  aan de burgers ?   

Het is gemakkelijk, maar schandelijk,  zoals Bourgeois doet, de burgers verantwoordelijk te houden voor de stommiteiten van het systeem en hen te verwijten dat het domoren zijn. En tegelijk Hendrik Bogaert een veeg uit de pan te geven als die beweert dat er met de democratie niet mag gesold worden.  Bourgeois doet niet anders met zijn koppige halsstarrigheid.  Die man zit niet op de juiste plaats. Iedereen weet dat Bourgeois een azijnpisser is die door zijn betweterige, zure houding mensen afschrikt.  Dat hij nu ook de basis van onze democratie, de verkiezingen, opffert aan zijn eigen ongelijk, is een brug te ver. Die man moet opstappen.

Ray

PST : Met onze verontschuldigingen, dat wij op deze zaak blijven terugkomen, ze is dan ook fundamenteel.