Het is niet dat het nieuw is, maar het komt ditmaal van een professor van Louvain-la Neuve, wat eigenlijk de nazaten zijn van de Leuvense Walen die gevolg hebben moeten geven aan de Vlamingen toen die alsmaar luider riepen van "Oewalen buiten".

De professor, die ons overigens zuidpool-koud laat, begrijpt de Vlaamse eis voor splitsing van het arrondissement Brussel, Halle, Vilvoorde.  Hij begrijpt  wat velen van zijn land- en taalgenoten niet doen.  Dat wil volgens ons zeggen, dat hij op de hoogte is van de onwettelijke toestand  in het betrokken gebied aldaar, en dat hij zich als legalist neerlegt bij deze feitelijkheid. Jacques Autenne is 66, Brusselaar, advocaat, specialist fiscaal recht en hij bezit een indrukwekkende c.v.  Geen fruitboer uit de Voerstreek, die zijn diensten aanbiedt  bij Arabische fascisten.

Jacques vindt echter wel dat voor het begrip dat hij opbrengt voor de Vlaamsche Zaak, een tegenprestatie moet geleverd worden door de Vlamingen. En daarvoor diept hij voor de zoveelste maal de heimelijk gekoesterde droom van zovele Franstaligen op : geef ons een doorgang  van Wallonië naar Bruxelles.  De autowegen, de snelwegen en de waterlopen, die van Wallonië uit Brussel binnenkomen, worden door Vlaanderen afgestaan, al wat zich rond deze wegen bevindt, de huisjes, de tuintjes, de koetjes, de kalfjes, de dijkjes, de jachtpaden, de koekoekburgemeestertjes (da's een grapje, die liggen in een Vlaamse betonbekisting aan de andere kant) dat blijft allemaal Vlaams.  Voor eeuwig en altijd, zingt Jacques.  Bruxelles zal ook niet uitbreiden, da's beloofd zegt de professor.

Wij vermoeden dat na kennisname van dit bericht, dat overigens niet gedragen wordt door enige officiële instantie, in sommige naiëve Vlaamse partijen in de dikke handjes gewreven wordt : "Het is precies dat wat ik altijd zelf heb willen zeggen" ...

Savat

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF21052008_084&ref=nieuwsoverzicht

Een van Zuid-Afrikaanse ministers van het ANC, ene Pahad weet wat er aan de hand is in de omgeving van Johannesburg, waar tot hiertoe 23 mensen gruwelijk zijn vermoord en tienduizenden op de vlucht ingevolge de massale rassenrellen.  Die vluchtelingen, voor alle duidelijkheid, zijn zwarten uit de buurlanden van Zuid-Afrika en zij worden aangevallen en verjaagd door zwarte criminele bendes van Zoeloe-oorsprong.  Als in Vlaanderen enkele honderden kaalhoofden van "Bloed en Eer" een lawaaiconcert houden met dwaze liedjes en er vervolgens stilletjes van onderuit trekken, sidderen de progressieve particraten uit hun ongewassen jeansbroeken van verontwaardiging wegens racistische ordeverstoring.  De massale slachtingen van racistische aard in ZA blijven onvermeld. Nogmaals voor de goede verstaanders : Bloed en Eer laat ons onverschillig.

Dit is wat de geleerde ZA-minister vertelt aan de verzamelde pers.  We hebben de Engelstalige tekst vertaald in het Nederlands, opdat niets van deze pracht-argumentatie u zou ontgaan.

"We veroordelen ten strengste de xenofobe daden die geleid hebben tot gekwetsten, doden en vernielingen.  We moeten begrijpen dat vreemdelingenhaat historisch gezien aangewend is geweest door populistische bewegingen van de rechterzijde om in het bijzonder het lompenproletariaat op te zetten tegen minderheidsgroepen in de gemeenschap.  Politieke mobilisatie op basis van vreemdelingenhaat stelt de progressieve krachten op proef in onze gemeenschap en democratie."

Een bekende redenering die misschien in Zuid-Afrika indruk maakt maar die natuurlijk zo vies en voos smaakt als een babbelut in azijn.

Die mijnheer Pahad erkent wel het bestaan van een lompenproletariaat in zijn land, maar voegt er wat later aan toe, dat wat zijn partij op 14 jaar gepresteerd heeft, niet mis is.  Inderdaad.  Het degelijk gestructureerde en economisch goedboerende Zuid-Afrika (niettegenstaande een zeer langdurige internationale boycot) werd na de Apartheid overgedragen aan de goede zorgen van Mandela en zijn ANC en is inmiddels herleid tot een wanhoopsland, numero uno van de wereld op vlak van criminaliteit en racisme.  Maar dat is de schuld van extreem-rechts, hebben we net geleerd.

Als Pahad er in gelukt dit verhaaltje op te smukken met enkele pittige details dan zal de internationale pers met genoegen vele artikels gaan wijden aan de overlevende blanke Zuid-Afrikanen  aldaar die niet vechten voor hun leven maar die als platte racisten de zwartmensen mekaar in brand laten steken.  Dat is nog eens een origineel scenario.
 
Savat

http://iafrica.com/news/sa/202771.htm

PS : Wij weten dat  in Zuid-Afrika verschillende vrienden onze artikels hier volgen.  In de statistieken die hier verzameld worden, is echter nooit sprake van contacten uit dat land.  Ofwel worden ze opgevangen bij "diverse landen" ofwel is er iets anders aan de hand.  Wie, o wie, is kundig genoeg om hier een antwoord op te verzinnen ? 

Hij was al maanden ziek, de ellendige kanker had zijn bloed aangevreten en hij noemde zichzelf vorig jaar in september "stabiel slecht".  U zal Bert André ongetwijfeld gezien hebben in heel wat televisie-series maar hij was voor alles een groot acteur op de planken van het theater.

Gehuwd met Mieke Verheyden, de zus van Bernard Verheyden, die sedert zijn vrouw Denise Zimmerman op zestigjarige leeftijd overleed, zich stilletjes heeft teruggetrokken.   Velen van onze gevierde acteurs en actrices nemen langzaamaan afscheid.

Bert André heeft zelden onder vast contract gestaan : hij was de typische free-lancer met beklijvende vertolkingen als bijvoorbeeld Harry Loman, in de Dood van een Handelsreiziger van Arthur Miller, samen met Julien Schoenaerts heeft hij gedurende drie jaar Vlaanderen en Nederland afgereisd met het aangrijpende stuk, de  Huisbewaarder van Pinter en natuurlijk zijn er de in het geheugen gegrifte beelden van Beckets Wachten op Godot.

Bert André was een beminnelijk en bescheiden man, welbespraakt, erg gevoelig en veel te vlug heengegaan.  Ons innig medeleven aan zijn vrouw Mieke en zijn dochter (en eveneens actrice) Sandrine. 

Uit het laatste interview van Bert aan Knack uit september 2007 plukken wij het slot :

ANDRE: Ik denk weleens aan vroeger, maar niet te veel. Weet je, ik wilde je nog bellen om onze afspraak af te zeggen. Heeft zo'n gesprek wel zin met mij, dacht ik. Want ik kan niet meer vooruitkijken, alleen nog achteruit. En wat kan ik je meer vertellen dan een paar anekdotes? Ik maak me daar niet te veel illusies over. Pas op, ik kijk met heel veel liefde en plezier op al die jaren en al die producties terug, maar wat blijft ervan over? Een oude man in De Zurenborger die eens in het jaar naar me toekomt om me te zeggen dat mijn Beckett wel schoon was, of mijn rol in De Huisbewaarder... want meestal komen ze je vertellen dat ze je hebben gezien in De Kampioenen of zo. Maar dat theater... buiten een programmaboekje is daar niets meer van over.



Bert André in "De Contrabas" (1983 - Nieuw Ensemble-Raamtheater)

Ray

José Happart, die wij al jaren missen, is gewikkeld in een mini-rel met Napoleon Gucht. Dat zijn nog eens prettige momenten voor de mensen van fatsoenlijk rechts.

Happart is voorzitter van het Waalse parlement en zoals het een gewezen fruitboer past, die zich de nu de Graaf van Wallonië acht, reist Happart rond, bij voorkeur in de wereld van de francofonie, of waar er enig  respect bestaat voor Franstaligen.  Zoals in sommige Arabische landen het geval is, omdat men in Frans de cultuurtaal van vroeger herkent (zoals in Lybië)  en tevens om Engels-Amerikaans een symbolische hak te zetten. Het dubieuze land Syrië, waar de democratie zelfs niet laag in het vaandel staat aangeschreven maar compleet ontbreekt, is zo een natie waar Frans nog steeds onderwezen en gesproken wordt in bepaalde lagen van de bevolking.

In Syrië heerst de Ba'ath-partij en om zeker te zijn dat we die brave lieden niet beschuldigen van iets dat ze niet zijn, raadpleegden we de onverdachte Wikipedia.  Ziehier wat de manipulerende spreekbuis van links te vertellen heeft  in het rood uiteraard :

De Ba'ath Partij is een Arabische politieke partij met zowel fascistische als socialistische kenmerken. De partij is een sterke aanhanger van het pan-Arabische gedachtegoed. Saddam Hoessein was de leider van Ba'ath in Irak. De partij is momenteel alleen nog aan de macht in Syrië.

Nu begrijpen we waarom José zich hier goed voelde : fascisten en socialisten, het zijn de appeltjes en de peren uit de fruitgaard van José Happart. Hij liet zich dan ookvoluit  gaan en bepleitte een nauwe samenwerking  met het land B en het toffe Syrië, hij de Voerense eentalige vechtersbaas , het rotte appeltje tussen de overige aangestoken exemplaren in de kadukke PS-mand.
 
Tot dit  internationale gebeuren ter ore kwam van de kleine  Buitenlandminister van het keuninkrijk , Napoleon  die als een spin in het net elke draad van het buitenlands beleid wil controleren.  Napoleon spreekt, Napoleon scheldt, Napoleon heerst en verdeelt  en hij is al van de eerste dag af zwaar gefrustreerd door de onafhankelijke gemeenschappen en gewesten die met hun beperkte bevoegdheden,  zijn persoonlijk aanzien in de buitenlanden overschaduwen. Een zoveelste bewijs van de federale ontrouw van de Franstaligen die zich veroorloven vanuit hun gewestelijke positie te spreken uit naam van het Schandland...

Als Happart en Napoleon in de ring uitkomen tegen mekaar, dan willen we best komen kijken : twee arrogante mispunten die de belgische staat enige uppercuts komen verkopen.  Merci, Messieurs.

Savat

Sommigen verwijten ons dat wij te negatief zijn. Als we eerlijk willen zijn, wat absoluut onze aard niet is, moeten we toegeven dat dit verwijt gegrond is. Daarom zullen we tussendoor het positivisme dat diep-diep in ons verscholen ligt, oprakelen en er de nodige lezers mee kwijtspelen.

Als iemand optimistisch en positief is in dit land is het ongetwijfeld onze eerste-minister, Yves Leterme, alias Nonkel Kruk, maar die laatste gaan we voor een tijdje  opbergen in ons requisietendepartement "Negatieve figuranten".

Mijnheer Leterme is een uitermate betrouwenswaardig man, voor wie geen inspanning om de mensen te dienen, te veel is. Goed bestuur, klare taal, duidelijke afspraken waar wij ,"de mensen",  enkel goed bij varen. En met als extra lepel béarnaise bij de filet een staatshervorming als een verdamping van de natie. Dank u, Mijnheer Leterme, applaus en respect voor onze premier, zijn medestanders, zijn nieuwe voorzitster en zijn nieuwe vakbondsminister

(Wil u ons  verontschuldigen, alstubllieft ?  Wij trekken ons nu even terug voor enkele persoonlijke toilet- en opsmukmomenten na  de voorgaande alinea's).

In afwachting van de zeer mooie toekomst die ons te wachten staat, overlopen wij de  procentuele cijfers van de meerjarenbegroting zoals voorgelegd door de regering en daarnaast de cijfers van het eigen Planbureau.  Als illustratie van de positieve ingesteldheid van ons idool, de heer Leterme

Dienstjaar    Leterme     Planbureau

2008                 0               - 0,3%
2009                + 0,3%      - 0,8%
             2010               + 0,7%     - 0,9%            
 2011              + 1%        - 0,8%

Het Planbureau is een Instelling van Openbaar Nut, onderdeel van de federale overheid en tot hiertoe vrij onafhankelijk opererend. Met een honderdtal medewerkers worden voortdurend onderzoeken gepubliceerd over socio-economische componenten.  Als u het ons vraagt zijn het zéér negatief ingestelde  gasten aldaar.

Ofwel houdt de regering rekening met de resultaten van deze instelling, ofwel doek je dit onderzoeksteam op wegens negatieve beeldvorming.

Savat

http://www.plan.fgov.be/index.php?lang=nl&TM=30&IS=61

Het is een moeilijke affaire voor de arme Birmanen : het land staat economisch en sociaal absoluut nergens.  De rustige bevolking is een halve dag in de weer om te overleven en de andere helft van de dag wordt doorgebracht in de tempel om god te eren. De Birmanen zien er uit als rietstengels en de vrouwen smeren hun gelaat in met een wit poeder om verbranding door de zon tegen te gaan. Tevens is het een vorm van maquillage.




Birma is een afschuwelijk arm land en nu met de natuurramp die zich daar voorgedaan heeft, zijn zelfs de minimale levensvoorzieningen verdwenen uit de getroffen gebieden.  De militaire dictatuur wil de indruk wekken dat de internationale hulp door haar toedoen verleend wordt ... wat een schandelijke  en onmenselijke houding !   EU-commissaris Louis Michel, die ervan overtuigd is dat hijzelf Sinterklaas is, heeft  luid verkondigd voor de camera's dat hij enkel en alleen naar Rangoon kwam om over het aanvaarden van de hulpgoederen te praten en over niets anders.  Zeker niet over het regime.  Het gevolg was dat hij zelfs geen kop thee aangeboden kreeg bij de ondergeschikte die hem een handje kwam geven.  Het Schandland B is gezegend met blaaskaken en ijdeltuiten die van zodra ze een stap buitenhuis zetten, denken dat de wereld aan hun voeten ligt.

Met een dergelijke vraag -  "Wil u aub de medicijnen, tenten, rantsoenen die voor uw grenzen staan te wachten, uw land binnenlaten, wij zullen u vanzelfsprekend helpen met het verdelen ?"-  ga je naar die militaire dictators in alle stilte, discreet, met een brede glimlach op je dikke kop en als het zo uitkomt, smeer ze siroop aan de baard.  Het doel heiligt de middelen in dit geval. Maar sta niet ijdel te bewijzen voor de camera's van de wereld dat je niet zal vertellen, dat die generaals eigenlijk een zootje smeerpoetsen zijn...

En wat denkt u dat die andere knappe organisatie, de Verenigde Naties naar Birma opstuurt ?  Voedsel, rantsoenen, luchtdicht verpakte consumptiegoederen ?  Mis, poes : 250.000 condooms. Onder het motto : "als er geen eten is, kunnen ze neuken".  Niet te geloven, maar helaas de trieste waarheid.

Ray

met dank @ 't Pallieterke

Wij hinken en manken ons nog steeds doorheen blogland met onze hulpapparatuur.  Zoals gezegd in onze vorige dienstmededeling : "Prigtode wijzegers, tisieversschult  seke nidonze tuutweeweke. Paktollefelo"

Voor wie niet dikwijls gebruik maakt van de geweldige diensten van het Navrante Misselijke Bekrompen Slakkegangvervoer (NMBS), zullen we eens vlug de dienstmededeling omzetten in leesbare tekens, ontdaan van ruis, spraakgebreken, metalen echo's en dialectuitspraak : "Bericht tot de reizigers : het is ieders schuld,  zeker niet de onze, het duurt twee weken. Rij met de fiets".

Daar waar wij u voorheen elke dag een vrolijke (?) quickstep aanboden op Angeltjes met vele variaties en originele afbeeldingen die we elders gingen ontlenen met onmiddellijke betaling van auteursrechten, zijn we nu aan een tegeldans bezig die weliswaar bij onze leeftijd past, maar niet bij  onze vinnige aard.  Alles verloopt technisch erg langzaam, en het enige voordeel schijnt te zijn, dat er minder tikfouten voorkomen in de stukken.  Is de pudding lekkerder met minder rozijnen ? 

Intussen lezen wij dat de NMBS zoooo blij is met  een van de beste stakingen uit hun ganse bestaan !  Awel, proficiat, verwende kwiestenbiebels.  Als je die spoorwegvakbonders bezig hoort voor de camera's zou je toch een malariavlieg willen zijn om ze onmiddellijk een prik te verkopen, zodat ze voor de rest van hun dagen aan de quinine hangen.   Wat die kerels beweren, getuigt van een diep egoïsme, ik zou bijna willen zeggen, fascisme om in de mode te blijven.  En ze voeren hun nummer op zoals bij de politie in de verhoorkamer : één is de botte snul, de andere lijkt de aanspreekbare, maar beiden zijn ze maar uit op één zaak, hun fascistoïde houding verkopen als groot gelijk.

Het gelaarsde Vrouwtje van de 0000 had haar sluwste kopje opgezet om de rode vakbonder in het nauw te drijven, wat haar bijna gelukte ook.  Hopelijk volgen er geen interne represailles bij de rode zender, want het vrouwtje heeft op 11 september 2007 nog een dergelijke stoot uitgehaald tegen de fascist Beulemans, de opperdronkaard van Brussel. Vrouwtje Laars behandelt socialisten soms door hen vragen voor te leggen alsof ze het tegen fascisten heeft.  Of is dat verschil intussen opgeheven ?

Dit allemaal tussen de bedrijven en de werkzaamheden door in onze ruime kantoren. 

We hebben inmiddels ook gelezen dat de 0000 het jaarverslag van 2007 heeft voorgesteld aan de pers.  Dat zijn wij niet.  De pers schrijft wat er in de door de VRT voorgekauwde persmap staat, dus dat is zowat overal hetzelfde : "Goed bezig, goed bespaard, hard gewerkt, veel storingen, lange onderbrekingen, een ietsje te weinig aandacht voor Spirit, wanneer gaat ge Bourgeois een volgende  poot uitvijzen ?"

Wij proberen wat dieper op de zaken in te gaan.  Vrouwtje Laars schreef ooit over "de vijanden van het medium", dat was dus niet over ons, want wij zijn géén vijanden van de openbare omroep, wél van deze geldverslindende propagandamachine van het regime. U zal nog een tijd moeten wachten op onze vaststellingen. 

We laten het u weten als we ook van onze eigen technische zorgen verlost zijn.

Savat & Ray

Een land regeren is héél moeilijk, kijk maar naar de mensen die dat gedaan hebben in het verleden, verschillenden lijden nog aan naweeën en misvormingen.  Neen, geen namen alstublieft, die vindt u vandaag in de Nieuwe Story, die onthult dat Nonkel Kruk geen das kan knopen en daarvoor beroep doet op zijn chauffeur. Dat niemand het wage een insinuatie te maken over de arme geitjes van de Nonkel,  of het is boel.

Over diegenen die zich nu  in de regering Leterme buigen over ons problematisch staatsburgerlijk leven, willen wij het niet hebben, om Thomas Schiffer van de Story geen appelflauwte te bezorgen.  Het is Thomas' eerste nummer en hij denkt dat hij Knack zal overvleugelen.  Rik van Cauwelaert en zijn linkse meute onverdraagzamen zijn een stomend nummer aan het voorbereiden over  de erotische ontboezemingen van Laura Lynn na haar duo-presentatie met Geert Bourgeois ; was Kris Peeters vroeger een dartel jong meisje en wat gebeurt er elke zaterdagnacht in het gesloten Kasteel van Berlare ?

Het makkelijkste aan een land regeren is "verbieden".  Overal borden ophangen met "Verboden ingang" - "Verboden Uitgang" - "Verboden met de trein te rijden vandaag" - "Verboden te smakken  tijdens het eten" - "Verboden op uw gaspedaal te duwen" - "Verboden naar de VRT te kijken", er is een rijke keuze.  Ik vergat er nog een : "Verboden te roken". 

Roken is mijn probleem al lang niet meer, dus voor een keer gaat het niet over" Mijn Eigen Belang Eerst".  Met sardonisch genoegen stel ik vast dat er heel wat café-uitbaters zijn die hun laarzen lappen aan de dictatuur van de anti-tabakmaffia in de regering.  De bepalingen in verband met het niet-roken zijn  onfatsoenlijk en tasten de vrijheid van het individu aan.  Die van de  roker uiteraard maar vooral de vrijheid van  de zelfstandige uitbater : als die beslist om een rokerscafé open te houden, waarom niet ?  Wie daar binnengaat, weet wat hem/haar te wachten staat.  Na het verdwijnen van de Sovjet-Unie heeft de Europese Unie en haar lidstaten zich tot doel gesteld de gemeenschap met strakke hand te leiden naar een wereld waar niet dé verbeelding aan de macht is, maar de macht alleen regeert, waar de staat de ontspanning verzorgt, het individuele vrije denken aan banden legt en men normen schept die er op gericht zijn, het afwijkende denken uit te sluiten en desnoods op te sluiten.

Dit moest er weer even uit.

De hypocrisie inzake roken is stuitend, want op andere terreinen van verslaving durft men geen stelling in te nemen.  Drugs bijvoorbeeld, zweven nog steeds in een sfeer van gedogen.  De ellende die daaruit voortkomt, de jonge levens die verwoest en verloren zijn gegaan, worden doodgezwegen.  Kwakzalvers die minister worden in dit schandland gaan er prat op joints op te steken. Ze willen overkomen als "toffe" mannen, helaas zien ze er soms uit als dweilen. Zonder het te hebben over hun geweldige beleidsprestaties.  Het goed fatsoen zou in de particratie, waarin wij leven, moeten verhinderen dat druggebruikers doordringen in  parlementen of regeringen. Ziezo, nu zullen onze tegenstanders blij zijn, want eindelijk verbieden wij ook iets.  Zatlappen mogen in Wallonië minister of burgemeester worden dat is onzez aak niet, in Vlaanderen zijn figuren die stoned ronddartelen om de realiteit te ontlopen, niet wenselijk als bestuurders. Wie zet zoeits in zijn partijprogramma ?

Dit is geen pleidooi om onbeperkt en overal te roken, natuurlijk niet, maar wel om de nicotineverslaafden niet hard aan te pakken, om terwijl niets te moeten doen aan de veel grotere maatschappelijke plaag die drugs heet.

Savat

Twee op de drie cafés overtreden antitabakswet

BRUSSEL - De antitabakswet, die in België van kracht is sinds 2007, wordt in veel Belgische restaurants en cafés niet gerespecteerd. Dat blijkt uit cijfers van de inspectie van de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, die dinsdag in Le Soir staan. Van de 4.623 'drankgelegenheden' die in 2007 werden gecontroleerd, waren er slechts 1.745 die de antitabakswetgeving respecteerden. Zestig procent van de bezochte cafés hield zich dus niet aan de wet, schrijft Le Soir, die zegt dat het in realiteit gaat om restaurants waar niet gerookt mag worden of bistro's die de wet inzake de niet-rokerszone niet toepassen.

@ de Standaard

Hier zijn we weer met onze zoveelste aflevering over de Overbodige Onvlaamse Openbare Omroep, 0000 de Heilige Koe van de Vlaamse Gemeenschap, "niet aanraken, enkel melken met de juiste lidkaart".  Het propagandahoofdkwartier van de traditionele politiek, een belgisch machtscentrum betaald met Vlaamse centen. 

Zo,  dat hebben we weer even  helder, zonder vooringenomenheid  en strikt neutraal, duidelijk gemaakt zodat u enthousiast kan inschrijven voor de Toffe Familiedag van Thuis in Bobbejaanland over enkele dagen. U zal feestelijk ingehaald worden via een speciale ingang afgezoomd met vier nullen.

Het was geweten van eind 2007 dat er zich een tekort zou aandienen voor de komende jaren, dat tegen 2011 ruim 60 miljoen euri zou bedragen.  Pindanoten, gespreid over 3 jaar, zeker met in de balans van eind 2006 een overgedragen winst naar de reserves van 19 miljoen.  We gaan hier geen cursus boekhouding inrichten. De arrogante kwast Tony Mary heeft een miljoenenput nagelaten, een beleid op poten gezet dat bulkt van prententie en geen rekening houdt met het financiële fatsoen van een openbaar bestuur. De inkomsten overschatten, de kosten onderschatten, het wordt aangeleerd in het eerste studiejaar van boeksjoemelen.

De VRT verdrinkt elke financiële discussie met de overheid in rapporteringen en verslagen over de Grote Diensten die aan de bevolking bewezen worden en het Grote Vertrouwen dat daaruit ontstaat.  Dan wordt er het buitenland bij gesleurd (zonder precies vergelijkingsmateriaal )om te bewijzen hoe soepel en gedwee daar met de belastinggelden omgesprongen wordt , wat een verschil met het zuinige, benepen Vlaanderen ! Vervolgens komt de toekomst aan beurt  en openen de nieuwe technologieën wormgaten en zwarte gaten in het universum van de science fiction, dat in vele 0000-hoofden de realiteit vervangt.

Bourgeois gaat weeral door de knieën.  De VRT zou namelijk in 2007 enkele miljoenen bespaard hebben in de lopende kosten en krijgt daarom als beloning een extra van 40 miljoen.   Krenterig, wij ?  Dat geld is niet zozeer voor de productie wordt gezegd maar voor het pensioenfonds.  Langs de andere kant is er nog geen enkel uitsluitsel van het Rekenhof over de evaluatie van de contracten met productiehuizen zoals Woestijnvis en dat van de kleine Witte van Zichem die Blokken presenteert.  Op welke manier moet trouwens een ambtelijke instelling als het Rekenhof  zich uitspreken over criteria inzake televisieproducties ? Bourgeois wacht niet op zulke details : wat gebeurd is, is voorbij, zegt hij.  "Vroeger was ik kapitein van de Volksunie, nu zetschipper bij Peeters."

Een uitsmijtertje ?  Kleintje ?  In de beheersovereenkomst is vermeld dat de evaluatie in juni 2008 niet tot een verhoging van de dotatie mag leiden. Dat zal de grote minister uit het oog verloren hebben.  Ofwel zal hij een sluwe uitleg geven dat het Pensioenfonds van de VRT een zelfstandig orgaan is dat niets met de 0000 te maken heeft.

En voor de rest kan men aan de Reyerslaan rustig verder fantaseren, centen buitensmijten en zich baden in weelde en overbodigheden. Benieuwd hoe de evolutie van het personeelsbestand er uit ziet, blijven we onder of boven de 3.017 ?

Savat

Onderstaand artikel van Jan Van de Casteele van de Vlaamse Volksbeweging bevat een zeer overzichtelijke samenvatting van de nationaliteitenproblematiek in dit land.  Wij nemen dit artikel met dank over. 

Van rotzooi naar duidelijkheid: kiezen voor Peeters I

Jan Van de Casteele 15-05-2008

Professor Hendrik Vuye legt in Knack nog eens uit hoe Vlaanderen zich door de Franstaligen in de zak liet zetten: via mechanismen die de Vlamingen gewoon vakkundig op politiek gebied een kopje kleiner maken. Een overzicht van de rotzooi. Een conclusie die een klein kind kan snappen.

Hoe het begon?

Bij de eerste staatshervorming (1970), toen de Franstaligen hun numerieke minderheid konden laten beschermen. De katholieken zijn daar nooit in geslaagd, de socialisten en liberalen evenmin, om absoluut te zwijgen over de nationalisten en de ecologisten. De Franstaligen dus wel.

Mechanisme 1: de bijzondere wetten Wat? Wetten die een tweederdemeerderheid én meerderheid in beide taalgroepen vereisen. Is bvb. nodig om taalgrens te wijzigen.

Mechanisme 2: pariteit in regering Wat? Ministerraad moet zeven Franstalige en Nederlandstalige leden tellen. Vuye heeft het niét over pariteit bij de staatssecretarissen. Tony Van Parys (Nbl, 24 maart): 'Dat er 2 Nederlandstalige en liefst 5 Franstalige staatssecretarissen zijn, is een uiting van de manier waarop men omgaat met staatsaangelegenheden’.

Mechanisme 3: pariteit in Grondwettelijk Hof Wat? In het vroegere Arbitragehof, dat wetgeving toetst zitten evenveel Franstaligen als Nederlandstaligen.

Mechanisme 4: De alarmbelprocedure (1970) Wat? Drievierde van een taalgroep kan met een motie een wetsvoorstel of –ontwerp opschorten en zo versluizen naar de (paritaire) ministerraad. Kan tweemaal: in Kamer en in Senaat.

Mechanisme 5: Een belangenconflict (1980) Wat? De regionale parlementen (Vlaanderen heeft er één, de Franstaligen spelen prinselijk heerser in vier andere...) kunnen zo’n conflict inleiden als ze zich benadeeld voelen. Een rem die ze viermaal kunnen hanteren en die goed is voor telkens 120 dagen “retard”. Is nu het speeltje van de Franstaligen in BHV. Die joker werd al ingezet door parlement van de Franse Gemeenschap (1, 7 nov. 2007) en door de Franse Gemeenschapscommissie in Brussel (2, mei 2008). Leuk als je zoveel speeltjes hebt... Kunnen nog volgen: de Waalse gewestregering en het Brussels Gewest. Vuye spreekt van ‘een wonderbaarlijke veelvuldigheid van regeringen en parlementen’. Toegankelijk vertaald: een institutionele rotzooi.

Mechanisme 6: paritaire Senaat (?) Wat? Een paritair samengestelde senaat is er nog niet, maar staat op het “te doen”-lijstje van de Franstaligen en sinds enkele jaren ook van draaikont Guy Verhofstadt (politiek akkoord Verhofstadt I). Als die collaboratie resulteert in een paritaire senaat als zoveelste “compensatie” voor een toegeving aan de brave jongens en meisjes uit Vlaanderen kan er NIETS meer worden beslist zonder de Franstaligen. Gaston Eyskens zei destijds dat de Vlamingen ‘sullen’ genoeg zijn om dat te doen. Rond 15 juli, op 08/08/08 of 30 augustus misschien?

Besluit

De staatshervormingen hebben van een land met twee werelden (economisch, politiek en cultureel) een onbestuurbaar conflictenland gemaakt. Bovenstaande voorbeelden – door vertraagd denkende twijfelaars in Vlaanderen ‘conflictbeheersing’ genoemd, zorgen ervoor dat de Belgische politiek zichzelf verliest in een onzinnig perpetuum mobile van tegenstellingen. De Vlaamse Volksbeweging is een van de eerste verenigingen waar een andere lijn werd getrokken: die van Vlaamse onafhankelijkheid. Recent hertaald in ‘onafhankelijkheid en (nadien) samenwerking’. Inderdaad dus, stop het communautaire gekibbel en laat ons scheiden. De Vlaamse toekomst ligt niet in Leterme I, maar in Peeters I.

@ VVB

Ja, beste kinderen, opa heeft het nog meegemaakt : de tijd dat er treinen reden.

Dat waren grote logge ijzeren bakken op wielen die over sporen gleden en aangedreven werden door electrische draden.  Hoe dat in zijn werk ging, heeft opa nooit begrepen, want opa was als jongeman een beetje simpel. Trouwens nu nog.

Maar dat ging razendsnel met een trein reizen : je gleed van Aartrijke naar Zwevezele over de sporen en je moest je haasten, want vooraleer je neerzat, moest je al bij de deuren staan die automatisch openklapten.  "Sjtasjon Scheuzzele" riep een robot met een metalen stem.

Zo rap ging dat. En goedkoop dat het was, voor enkele luttele franken reed je van Knokke naar Aarlen in het Franse buitenland, dat toen nog binnenland was. Voor de aanhechting van Walchië bij Frankrijk.

Maar ja, de treinen zijn langzamerhand verdwenen en afgeschaft. De spoormannen waren het beu elke dag te werken als de andere mensen vervoerd moesten worden.  Dat is begrijpelijk, zoiets.  En van het vele staken, kwam het eeuwige staken en zo is het doodgebloed, het spoor.  De bonden zijn daar nog zeer trots over : "Wij hebben  de mensen graag  gekloot" zeggen zij en dan pinken ze een traan weg bij de herinnering aan de vele georganiseerde en wilde stakingen.

Kijk, Opa heeft nog een mooie foto gevonden van een station in de Stad Sidi Bel Antwerpistan. 

Onderstaand stukje werd ons deze namiddag aan de telefoon verteld.  We hebben enkele basisgegevens veranderd.

In een Oost-Vlaamse KMO is men op zoek naar een hulpmagazijnier, geen speciale productenkennis vereist, enige luttele ervaring met een pc en voor de rest rustig uitvoeren wat de hoofdmagazijnier opdraagt, om bepaalde materialen uit de voorraad klaar te leggen. Het bedrijf boert goed, er werken een dertigtal mensen, er zijn geen internationale klanten en alles verloopt vlot, goed georganiseerd op zijn Vlaamse boerenfluitjes. 

Om vlug en gemakkelijk uit de brand geholpen te zijn in het magazijn, wordt een interimbedrijf ingeschakeld en vorige week bood zich een kandidaat aan, een vriendelijke man, spreekt behoorlijk Nederlands, de vaste uurregeling, het loon, de algemene voorwaarden alles wordt doorgenomen en prima bevonden door beide partijen.  De eerste werkdag wordt bepaald op maandag 20 mei en het interimkantoor zorgt voor de nodige documenten.  Iedereen tevreden in de beste der werelden, want wij weten het allemaal, deze weireld is van iedereen.  De kandidaat-hulpmagazijnier was trouwens een zwarte medemens, dat hadden we nog niet gezegd, omdat het voor niemand een punt is.

Tot vanmorgen de hoofdmagazijnier ontdaan bij de grote baas binnenstapt met de vraag : "Wat doe je me nu aan ? "  Het bleek dat zich een neger had aangeboden, die geen woord Nederlands kende, die geen identiteitspapieren bij zich had en die na lang aandringen in gebroken Engels wist te vertellen, dat hij de job kwam uitvoeren die zijn  "broeder" voor hem had uitgezocht. Het interimkantoor heeft zich duizendmaal verontschuldigd, ze zijn de man komen ophalen en ze weten verder van niets over de eerste kandidaat die zij in goed vertrouwen hadden opgestuurd.

Een geschikte kandidaat dient zich aan voor de sollicitatie en als hij aangenomen wordt, komt een andere zonder de nodige kwalificaties de job uitoefenen, in de hoop dat het bedrijf niets merkt.

Een mini-tragisch verhaaltje uit het multiculturele sprookjesboek over de zoveelste mislukking in onze diverse gemeenschap die identiteiten verwerpt.  Helaas ook zonder een einde van ... "en ze leefden nog lang en ongelukkig ".

Ray

Tot hiertoe was het bekend dat hangjongeren, zeg maar meestendeels Marokkaans tuig, mobieltjes afnamen  van onze Vlaamse  zonen of kleinzonen bij tramhaltes of op openbare pleinen.  Een van onze eigen kinderen heeft zich tot driemaal toe deze vernederende beroving moeten laten welgevallen, ook geld en andere kleine spullen moesten afgegeven worden.

Zaterdagmiddag, zo meldt Le Soir, werd een jonge vrouw van 17 aan het Astridpark in Anderlecht  beroofd van haar GSM  door 4 kereltjes van 15 / 16 jaar en ze kon haar toestel terugkrijgen als ze het tuig oraal bevredigde. Dit gaat al bijzonder ver.

Een buschauffeur die iets had opgemerkt van het verdachte gedrag heeft de politie gewaarschuwd die onmiddellijk optrad en de vrienden van de profeet kon inrekenen.

http://www.dhnet.be/infos/faits-divers/article/208507/mineure-forcee-a-pratiquer-une-fellation-sur-deux-adolescents.html

Den dikke en den dunne

Kent u de bevoorrechte ontwikkelingspartners van het land B ?  De landen die schoon weer spelen met onze centjes ?  We laten ze u kennen, het zijn er achttien (18) in totaal en ze zijn al 5 jaar onze partners, er is dus sprake van een langdurige, innige en bevredigende relatie. Langer dan sommige huwelijken uit de wereld van glitter en schitter waarvan de Frut u elke dag rechtstreeks uit The Sun vertalingen voorschotelt.

Algerije, Zuid--Afrika, Benin, Bolivië, Burundi, Congo, Ecuador, Mali, Marokko, Mozambique, Nigeria, Palestina, Peru, Rwanda, Senegal, Tanzania, Ouganda en Viëtnam. Leuk om ze op een rijtje te zetten want bij sommige kan u  de naam raden van de peter.  Of de meter.  Alleszins voor alle zijn wij de rijke oom uit het Schandland, en dat het zo nog vele jaren moge blijven. Schol, en voor die van de islam een kopje thee.

De verantwoordelijke minister, de jonge Michel, wist te vertellen in Lima (Peru) op de Vijfde bijeenkomst van de EU met Latijns-Amerika, dat het land B binnenkort de lijst van 18 partners zou inkorten en dat daarover in de regering een debat zal gevoerd worden.  Michel weigerde consequent iets te lossen, over wie er uit zou uitvliegen. Hij moet dat nog bespreken met  Papa Michel de oude, die in de EU als commissaris optreedt voor ontwkkelingssamenwerking.  Het blijft in de familie en da's maar best ook.  Vroeger heette men dat  departement ontwikkelings"hulp" maar dat klonk te discriminerend. Samenwerking is minder betuttelend : wij werken en zij doen het samen op.

En toen landde in Lima een vliegtuig met niemand minder dan Nonkel Kruk aan boord.    Vermoedelijk geplaagd door supersonische jetlagverschijnselen en nog bleker dan anders strompelde hij de belgische ambassade binnen, waar zijn reputatie op hem zat te wachten.  "Wie we daar hebben" schalde het door de luxueueze salons en onmiddellijk vuurden de heftige Zuid-Amerikaanse journalisten een spervuur van vragen af op de Nonkel, om te weten wie hij zou uitsluiten van het belgische manna. "Nada, nondedjol, caramba" riep onze overmoedige premier. "Al de Zuid-Amerikaanse partners hier aanwezig, Peru, Bolivië, en Ecuador blijven op onze lijst staan. Punt en gedaan.  Is er nog Tequila en zijn er geen cocabladeren om te kauwen ?" Michel de jonge hing aan de telefoon bij zijn papa om huilend te vertellen, dat de Nonkel het weer eens verbruid had.

Nu Kuifje overal processen aan zijn golfbroek krijgt in het buitenland wegens zijn racistische journalistieke uitvallen, kunnen we Nonkel Kruk bevorderen tot onze surrealistische ambassadeur met de ttiel "Ceci n'est pas un premier".

Ray

Huiveringwekkend en onmenselijk is dit beeld van een gevluchte zwarte die in brand gestoken is door een bende dronken en gedrogeerde onmensen uit een krottenwijk in Reigerpark, Boksburg.  Er zijn nog twee andere slachtoffers gevallen die volgens een getuige allen zouden behoren tot de Shanganen, negers uit het het grensgebied met Zimbabwe, van wie de meesten christenen zijn. De aanleiding van deze schanddaad is louter racistisch en is begaan door Zoeloes die elke zwarte inwijkeling in Zuid-Afrika behandelen als ongedierte.  Racisme ?  Xenofobie ?  Waar zijn al die commissies uit de VN en andere internationale organisaties ? 
.
Gezien de extreme wreedheid van deze daad dringt zij door tot de Westerse media maar het aantal racistische wandaden dat dagelijks plaatsvindt in Zuid-Afrika wordt angstvallig doodgezwegen.  Evenals de grote spanningen die bestaan tussen de regering (die geleid wordt door ANC-ers) en de ANC-partij op zich.  Een van de peilers van het zwarte bewind is ondermeer de zogenaamde "regstel-aksie", die beoogt alle geledingen van de maatschappij een weerspiegeling te laten zijn van de demografische samenstelling : dit is een van de redenen van de grote uittocht, de sluiting van bedrijven en het onkundige geknoei op overheidsniveaus. Dit komt  nog even bovenop al de andere ellende

Wie belangstelling heeft voor een studie over multiculturalisme, diversiteit en afspiegelingsdemocratie kan een kijkje gaan nemen in het adembenemende Zuid-Afrika.  Is er nog wat overschot in een subsidiepotje ?  Mijnheer Duplo van Aanklacht en ondergetekende stellen zich kandidaat.

Ray

http://www.iol.co.za/index.php?set_id=1&click_id=3045&art_id=vn20080519054119742C540915

Vorige week verscheen Jannie  Haeck, een van de drie directeurs vanb de opgesplitste NMBS in Terzake.  Hij werd door de immer nerveuze reporter van dienst herhaaldelijk onderbroken, zoals dat hoort, maar sluwe Jannie laat zich niet uit zijn evenwicht brengen door een ondergeschikte.  Hij is gewezen kabinetschef van van de Lanotte en hij heeft diens onbewogen gelijkhebberigheid meegetroond naar de spoorwegen en als het nodig is naar de studio's van de 0000. 

De socialisten zijn al lang niet meer bekommerd om de juiste, democratische  voorlichting aan de burgers. Eens zij op hun regententroon plaats hebben genomen, bepalen zij zelf hoe de burgers zich moeten aanpassen en luisteren.  Vlaamse socialisten vertegenwoordigen met 14 kamerleden een bijna historische minderheid in de belgische politiek, maar ze hebben nog veel invloeden in steden, provincies, de Vlaamse Regering en de talrijke hele en halve openbare instellingen. 

Daarom was het boeiend Jannie Haeck te zien spartelen als een paling toen hem bij herhaling gevraagd werd of hij ja dan neen akkoord ging met de geplande NMBS-staking  van 24 uur voor morgen 20 mei. De algemene directeur kreeg het niet over zijn verzegelde lippen de vakbonden af te vallen.  Iedereen in het politieke-syndicale en ondemocratische wereldje vindt dat zeer normaal, want Jannie is in de eerste plaats een vertrouwensfunctionaris en hij dient derhalve eerst zijn partij, dan de vakbond en dan het regime in zijn totaliteit. De reizigers en belastingbetalers zijn helaas een noodzakelijk en vervelend kwaad.  Waarom tonen zij geen begrip voor de problemen van het spoor een instelling met structuren uit de 19de eeuw die probeert te beantwoorden aan de eisen van de 21ste eeuw ?  Een zoveelste bewijs van de onmacht van deze staat en de onkunde van vele regenten.

Het stakingsrecht is herhaaldelijk en  vaak misbruikt en wordt zeker door de NMBS gehanteerd als een verplichte koffiepauze. Het zijn de vakbonden die hand in hand met de collaborerende directies de regering onder druk zetten om toegevingen te bekomen.  Terecht of ten onrechte, speelt al lang geen rol meer : de spoorwegsecretarissen kunnen hun lachen nauwelijks bedwingen als zij voor de camera verschijnen en hun excuses aan de reizigers klinken even onbetrouwbaar als de uurroosters.  Oud Sabena-nationaal secretaris, inmiddels gebombardeerd tot minister, Inge Vervotte, weigert natuurlijk personeel op te vorderen om een minimale dienstverlening te waarborgen.   Dat zegt voldoende over deze regering : zelfs zonder socialisten, kiest Nonkel Kruk onvoorwaardelijk voor de syndicaten en tégen de reizigers en betalers.

Vergeet u niet, wie ondermeer ook deze politiek allemaal steunt ?

Savat

Dat is wat de socialisten van de SP-a voorstellen, terwijl ze zich en passant uitroepen tot de progressieve gezinspartij.  "De staat moet zich niet bemoeien met de manier waarop de mensen hun gezinnen willen samenstellen, de staat moet betalen".  Zo ongeveer klonk de stelling in het dierendomein Planckendael. 

Ieder is vrij te beloven wat hij of zij wil, vraag het aan onze premier, hij zal u enthousiast bijvallen.  Beloven is één zaak, uitvoeren een andere.  Dat weet intussen elke hoorndragende kiezer.  De Vlaamse socialisten vertoeven momenteel federaal in de oppositie en zij moeten zich absoluut niet bekommeren om de staatsschuld (volgens een van hun clubleden, de heer Mathot, is die staatsschuld vanzelf gekomen en zal zij op dezelfde manier verdwijnen).  De gedurende jaren fel bejubelde socialistische minister van begroting, Johan Van de Lanotte, heeft van zijn positie gebruik gemaakt om zijn geboortestad Oostende in het nieuw te steken en dankzij de gunstige economische conjunctuur tijdens Paars I de indruk te wekken van een wijs beheerder, die alles wat binnnenkwam keurig uitgaf en niets opspaarde.

Het opmerkelijkste sprookje van politieke misleiding in dit verband is het Zilverfonds,  een reservefonds dat de burger enige morele geruststelling moet bieden omtrent zijn sociale rechten en pensioen voor de toekomst.  Dat Zilverfonds bevat niets dan woorden, intenties, beloftes (daar zijn ze weer !) en is een louter fictieve zaak : Doornroosje die na 100 jaar slaap ontwaakt in een vermolmd, aftands krocht dat ooit een kasteeeltje was, heeft meer kansen echt te zijn dan het Zilverfonds.

Daarom vinden wij het jammer dat de huidige Sp-a de gezinnen wandelen stuurt met 150 euro kindergeld.  Waarom geen 250 ?  Dat klinkt beter, rekent gemakkelijker en bevat vooral méér hoop.  En later wordt gezegd, dat de coalitiepartners die mooie plannen niet willen uitvoeren.  Waraschijnlijker is het dat er geen geld zal voor zijn, tenzij we een Kinderfonds oprichten in navolging van dat van het Zilver. Zo geraakt ons sprookjesboek nog vol.

Ray.