Lezer Walco vestigt onze aandacht in een reactie op het jarenlange achterhouden van stedelijke inkomsten door een stadsdienst van Sint Niklaas. Het laatste Nieuws brengt dit verhaal.
De lezerscommentaren op dit gebeuren zijn verhelderend. Iemand beweert, met zijn groot sociaal gemoed, dat het de arbeiders gegund moet worden, want de groten graaien ook. Dat is tenminste een overtuiging als een beerput. Een ander vergoelijkt het achteroverdrukken van deze recuperatiegelden door te zeggen, dat zoiets schering en inslag is in alle gemeentes, dus niet alleen bij de sossen...
Principieel kan deze zaak niet door de beugel : het gaat om openbaar bezit, gekocht met gemeenschapsgelden en als het materiaal verkocht wordt, keert de opbrengst terug naar de openbare kas. Als dit al jaren uit de hand loopt, is het niet denkbeeldig te veronderstellen, dat er soms erg vlug overgegaan werd tot het tot schroot verklaren van goederen. Evenals de vaststelling : is er dan geen controle in die afdeling ? Heeft niemand zich ooit een vraag gesteld ? Of wordt de stad Sint Niklaas geleid als een Chinese commune zoals de meeste socialistische bestuurders dit proberen ? Wie herinnert zich Willockx niet die tijdens een politie-interventie in zijn stad tegen de toeschouwers stond te loeien als een buffel : "Ga naar huis, stommeriken, er valt hier niets te zien". Schatje van een burgervader, die man.
Het feit dat dit gesjoemel gebeurt met uitgerekend de hatelijke Willockx, bezorgt ons rancuneuze binnenpret. Het is deze kerel die verantwoordelijk is voor het onderzoek tegen Frank Vanhecke inzake de uitgave van een politieke folder. In deze trant voortredenerend, kan Willockx nu best opstappen : hij is de politiek verantwoordelijke voor deze jaren aanslepende geldverduistering. Back home, ET.
Ray
De Frut op zoek naar niveau
Wat een zichzelf benoemde stadskrant nodig heeft, is hetzelfde wat een zichzelf benoemde kwaliteitskrant behoeft : lezers die de oplage de hoogte instuwen, want de krant is en blijft een commercieel product. Ook als men zich graag hult in de mantel van de Edelmoedige Waarheidslievende Informatieverstrekker. In Texas roepen de koewachters : "bullshit".
De Frut heeft al jaren een imagoprobleem. Toen de Limburgse bazen, onder invloed van de charme van Steve Stevaert, een maatschappelijk programma kozen voor de-gazet-uit-de-stad-met-de-lastige-mensen, is het geen commercieel succes geworden. Een Franstalig hoofdredacteur (inmiddels weggepromoveerd) schreef stukken zoals het zoontje van mijn buurman van elf die geen literair talent bezit. De tranen vloeiden alleszins en je wist niet of het kwam door het lachen dan wel door medelijden.
De stadsredactie van de Frut was in handen van mensen die weinig affiniteit hadden/hebben met de harteklop van de sinjoren. De redacteur die wel over die eigenschap beschikte (en die absoluut géén VB-er was) werd weggeduwd naar een ander departement. De nieuwkomers vervingen hun stadsvreemdheid door een grote loyauteit aan de Dictaten die uit het stadhuis kwamen. Dan word je pas populair in deze stad.
De verantwoordelijke redacteur voor het regionale nieuws is geen boosaardig man, hij heeft te weing affiniteit met het Antwerps leven en hij is een houterige verschijning. Zijn televisieverschijningen op de lokale socialistische reclamezender ATV doen hem en de krant wienig goed. Een snerpend oordeel van een radde sinjoor over Lex Molenaar als : "Wat is dat voor iets ?" zegt meer dan duizend kwade lezersbrieven.
Een stadskrant kan zich niet veroorloven 35% van de inwoners van een moeilijke stad te bestempelen als idioten. En in deelgemeenten Deurne,Merksem en Hoboken zelfs 42%. Het kinderachtige handigheidje om de voorzitter van de N-VA (OOK een nationalist ...) aan te bieden als alternatief voor de Vlaams Belangers, pakt weinig verf.
Ze gooien het al enige tijd bij de Frut over een andere boeg : artikeltjes over "de rode loper-roddels". De Beckhams of een onooglijk Vlaams acteurskoppel uit de geweldige serie "Familie" dat aan het woord komt. En vandaag, woensdag 30 april, een knalstuk over het logo van een Britse overheidsdienst dat als u het liggend bekijkt, doet denken aan een klabanus* in erectie. Dat is toch wel leuk nieuws.
U hoeft ons niet te geloven : wij laten een GVA-lezer aan het woord :
Dit zijn onderwerpen die NIET horen in GVA. Het is echt een roddelkrant aan het worden. Wanneer wij in deze roddels en andere privé aangelegenheden moesten geïntresseerd zijn, zullen wij de aangepaste tijdschriften kopen. Maar dat doen wij niet.
Wij vermelden onmiddellijk de bron - Yves Desmet heeft jarenlang beweerd dat hij de uitivinder was van de term "kutmarokkaantjes", wat wij lang geleden tegengesproken hebben. Nu beweert hij leepweg dat hij de eerste is die deze uitdrukking in Vlaanderen geïntroduceerd heeft. De geloofwaardigheid van deze mijnheer is nog laagdrempeliger dan die van Lex.
Savat
Zonder papieren, maar met veel tam-tam
Gisteren was het weer "la guerre" in Brussel. Zoals bijna elke dag : 's nachts wordt Brussel geterroriseerd door rovers en het zat kanon, burgemeester Beulemans met zijn politie-escorte, overdag wemelt het van ontevreden burgers met spandoeken en rookbommen die denken dat hun manifestatie het einde van hun onrecht zal betekenen.
Gisteren waren het de illegalen, de mensen zonder papieren die in hun eigen land geen syllabe te zeggen hebben en daarom bij ons de boel op stelten komen zetten. Wij behoren tot de generatie die nooit een stap buitenshuis zet zonder onze identiteitskaart op zak (sedert kort hoort daar ook een saffraankleurige Vlaamse IK bij), het rijbewijs, onze SIS-kaart, bankkaart, kredietkaart, de foto's van de kleinkinderen, de bloedgroep en de te verwittigen persoon in geval van fysieke faling, en zo weinig mogelijk cash geld, want de GSM-bellers die slechts het woord "racist" kennen, willen wel eens in onze portefeuille gluren. In tegenstelling tot de betogers van gisteren, zijn wij de mensen met veel papieren en kaarten. Verschil moet er zijn.
Als je geen identiteitsbewijzen bij je hebt, moet je normaal mee naar het politiekantoor om te bewijzen wie je bent, enz. Vroeger was dat zo. Nu is dat veranderd. De politie wordt ingeschakeld om naast papierloze betogers mee op te stappen en die mensen een veilig gevoel te bezorgen. Soms komt zo'n stoet in de omgeving van het Madouplein en dan jouwen al die papierlozen naar het hoofdkwartier van Vlaams Belang, want zij worden goed en objectief geïnformeerd over dit land.
Gisteren had de politie afgesproken met de opruiers die zo'n betoging organiseren, dat het om 16 uur afgelopen was, want de agenten wilden naar hun partners, hun kindjes, het café of het bordeel, want in Brussel is het nooit gedaan met werken na het werk. Natuurlijk waren de sociale oproer-opwekkers niet geneigd te stoppen en de politie greep iedereen die ze kon vastgrijpen en bracht ze over naar het justitiepaleis.
Daar kwamen onmiddellijk de linkse advocaten toe die allerlei vaststellingen hoopten te kunnen maken over wreedheden en gestapo-praktijken teneinde zich weer eens in de geliefkoosde slachtofferrol te wentelen. Toen ze hun zin niet kregen, werden ze arrogant en brutaal zoals we dat kennen van linkse advocaten. Maar ook de politie is dat gezeik beu en de beroepsklagers werden hardhandig aan de deur gezet. Zodat ze klacht kunnen neerleggen wegens mishandeling.
Al die troep en herrie wordt veroorzaakt door mensen die hier niet binnen mogen, wier dossiers met veel welwillendheid onderzocht zijn of die in afwachting van een beslising vertoeven. Kan u zich voorstellen dat als u zelf zou emigreren, u zich op een dergelijke manier zoudt aanstellen ? En als u niet emigreert, zou u dan niet graag bij de politie gaan werken ?
Savat
De wanhoop van het land B
Op de keper beschouwd is het de schuld van Vlaams Belang dat de politici van de meerderheid beslist hebben de kamer van volksvertegenwoordigers uit te schakelen. Zij vernietigen niet op die manier "de stem van het volk", neen zij dienen de democratie, zij behoeden haar en bewijzen haar een dienst. Serviel, belangeloos, respectvol als immer. Op die manier wordt het volk ook niet langer opgejut door de striemende redevoeringen op de kamertribune van Gerolf Annemans. Als we Vlaams Belang politiek niet kunnen onderuit halen, zullen we in het belang van de brave mensen van dit goede land, Annemans en zijn kompanen de mond snoeren. Voilà, zo komt alles in orde en nu is het aan Nonkel Kruk om de afgrond in te rijden.
Dergelijk optreden, het dichtgrendelen van de kamer, voedt de anti-politiek, dàt weten de politici van de meerderheid zeer goed, dus als zij zich beroepen op deze maatregel is dit weloverwogen en doordacht. Zij riskeren zelfs het hoongelach en het misprijzen van de bevolking, en dit allemaal om de goede zaak van datzelfde goede bestuur voor de brave mensen. Wat men al niet over heeft voor de medeburgers, als men een traditioneel tricoloor politicus is.
De Standaard/le Standard trekt vandaag de kaart van de Slaag-en-Zalf strategie met een schijnartikel " Probleempje ? Schaf Kamer af". Er wordt een beetje gefoeterd tegen de gang van zaken maar tegelijk wordt het allemaal vergoelijkt. Gisteren werd ook de onvermijdelijke babyface Carl Devos ten tonele gevoerddoor de media, om een gelijkaardige boodschap te brengen : "Het is helemaal niet erg dat we het parlement even uitschakelen, het is een korte vakantieweek en dan is het toegelaten de motor van de democratie stil te leggen". Deze universiteitsprofessor begint meer en meer te gelijken op de reclame-acteurs van Calgon, die met drieën, elke maand hetzelfde afwasproduct terug uitvinden. Wat een clown is die De Vos.
De Standaard/le standard wekt de indruk alsof de 150 kamerleden gebukt lopen onder de huidige politieke impasse : zij vragen niet liever dan actief hun rol te spelen, zij beklagen zich over hun figurantenaandeel. Graag zouden zij ook op de kamertribune verschijnen zoals die Annemans en hun waarheid in vuurvaste zinnen den volke kond doen en tegen de kamervoorzitter schreeuwen "Laat mij gerust". Helaas, kan dat niet, omdat de meeste kamerleden over te weinig retorisch talent beschikken en bovendien mag het niet, want in de partij-krabbenmanden heeft men al last genoeg met de diva-grilen van de eigen vooraanstaanden.
De Standaard liegt dus met zijn sussende verklaringen uit naam van de 150, zoals vele advocaten van verloren zaken doen. Ik vrees, dat de meeste kamerleden niet beseffen welke taak op hen rust. Zij dienen niet het volk (om advocaterig patetisch te doen) maar ze kennen enkel en alleen hun partijbonzen : er wordt hiërarchisch geluisterd naar bijvoorbeeld de stuntel die premier is, de partijvoorzitter, de fractiekoorknaap Servais, het holle vat Tommelein, en naar onzichtbare kwakzalvers die met kleefband het land aan mekaar houden.
Niet werken, weinig werken, vakantie nemen, cumuleren, rondlopen in de kieskring om handjes te schudden, dàt is de drukke agenda, niet de verantwoordelijkheid in de kamer, die wordt beheerd dankzij de partij-instructies.
BHV splitsen ? Heel dit ongelukkige land moet gesplitst worden, dat is de logica, dat is goed bestuur.
Dan zal ook niet een of andere geldverduisterende Waalse ambtenaar een mars voor de eenheid van het land moeten organiseren waarop nauwelijks 15.000 simpelen van geest verschijnen.
Hierna het gedeelte van het vraaggesprek van Sophie van Leeuwen met Jos Bouveroux, dat niet aangehaald werd in de Vlaamse media :
Jos Bouveroux (60) werkt al 35 jaar bij de VRT. Hij was hoofdredacteur radionieuws. Die baan bestaat niet meer sinds radio, televisie en internet bij elkaar zijn geveegd. Nu is Bouveroux de baas van de productie en de verslaggeverij. We ploffen neer op een bank, ergens op die immense redactie.
Zwaar jaar gehad? Bouveroux zucht diep en citeert de hoofdredacteur van het NOS-Journaal Hans Laroes na de reorganisatie bij de Nederlandse omroep: Het was een klotejaar! Alles op de redactie liep compleet in het honderd. Crashen is het grootste probleem, nog steeds. Bouveroux: Laatst begon het journaal twaalf minuten te laat! Om twaalf minuten over zeven. Vreselijk.
Nu wordt de deadline van het VRT-Journaal vervroegd. Tien minuten tot een kwartier, om te testen. Maar dat veroorzaakt een storm van protest. Er is heel veel onrust op de redactie, vertelt Bouveroux. Het is teveel. Nieuwe uitzenduren, nieuwe systemen, nieuwe bazen, nieuwe werkplekken. Journalisten moeten alles kunnen. Maar veel journalisten kunnen dat niet aan. Het is een merde, zoals wij dat hier zeggen.
Meer psychiater dan hoofdredacteur Bouveroux snakt naar een sigaret. Hij wil naar buiten en dat doen we. Weg uit het grote grijze omroepgebouw - verboden te roken een sigaret in de zon. De baas heeft een verschrikkelijke week achter de rug. Functioneringsgesprekken met de hele redactie. Hij voelt zich inmiddels meer psychiater dan hoofdredacteur.
De VRT wilde tweehonderd banen wegbezuinigen. Maar dat is tot nu toe niet gelukt. Volgens Bouveroux is dat ook een illusie. Om een opstand te bedwingen, doet de hoofdredactie het rustig aan. Televisieredacteuren hoeven voorlopig niet zelf te monteren en ook presentatoren behouden hun eigen technicus.
Ook de integratie van radio, tv en internet is geen onverdeeld succes. Het is efficiënter, maar ook een groot gevaar voor de kwaliteit. De VRT dreigt een eenheidsworst te worden, met steeds maar dezelfde verhalen op alle zenders.
Zorgelijk, vindt Bouveroux. De hoofdredacteur kijkt met een schuin oog naar wat er bij de Britse omroep BBC is gebeurd. Bij de BBC is de hele reorganisatie teruggedraaid. Radio is weer radio, televisie is weer televisie. Of de VRT dat ook doet? Hij denkt van niet. Maar pas op: Een radiomaker blijft een radiomaker, een televisiemaker een televisiemaker. Anders krijg je slechte radio en slechte televisie. En dan verlies je kijkers en luisteraars.
Kijkcijfers Tja, de kijkcijfers. Net als in Nederland staat de publieke omroep in Vlaanderen onder druk. Op het nieuwsvlak heeft de VRT geen enkele concurrentie. Radio 1 blijft dus stabiel. Maar muziekzenders als Radio 2 en vooral Radio Donna, die ook moeten bezuinigen, zitten in de vrije val. Volgens de laatste kijk-en luistercijfers is de Vlaamse publieke omroep ingehaald door de commerciëlen. Voor het eerst sinds jaren.
Slecht nieuws dus, een klein jaar na de verhuizing. En het ziet er niet naar uit dat de problemen snel zullen worden opgelost. Hoewel.. een VRT-delegatie is deze week naar Finland afgereisd. Daar hebben ze een uniek geïntegreerd systeem ontwikkeld, waarbinnen radio- televisie- en internetprogrammas met elkaar kunnen praten. Wie weet kunnen ze daar bij de VRT wat van leren?
Bouveroux haalt zijn schouders op. Niemand heeft de mirakeloplossing. Hij heeft weleens heimwee naar dat fantastische medium, radio. Simpel, een prikkel voor de fantasie, ietwat ouderwets en zo inhoudelijk. Ach ja, ook dit begint te wennen.
Marie-Rose Morel, Vlaams volksvertegenwoordiger, mag gerust zijn, wat niet hetzelfde is als rustig, ook wij stelden ons de vraag : "Hoe kan het, dat naast de gouden schoen voor de beste voetballer, er een aparte ebbenhouten trofee is voor een Afrikaanse beste voetballer ?"
Zijn Afrikaanse sportlui uitgesloten voor de gouden ? Dat zou nogal gehuil oproepen. "Dames en Heren, en dan nu het passen van het gouden schoentje, behalve voor negers en andere Afrikanen". In Sint Pieters-Leeuw woont trouwens een Marokkaanse jongen die de gouden prijs al gewonnen heeft. Dus goud bevindt zich in ieders bereik.
Ebbenhout is slechts voor Afrikanen (ook blanke Zuid-Afrikanen ?) En waar is de competitie voor de Witte Schoen ?
U ziet hoe verwarrend dit allemaal is en hoe de politiek-correcten zich vastlopen met hun waanzinnige hersenspinsels : ze zijn verdomme erger dan racisten. Juist, ze beseffen het niet, want ze zijn natuurlijk niet van de slimsten.
Met dank aan Marie-Rose Morel die een gelijkaardig stukje schreef op haar blog. Bruggetje over, klop-klop en Marie-Rose verwelkomt u met haar vriendelijkste glimlach.
Angeltjes : "Kan hij dan nu opgehangen worden ? Desnoods in een land met ervaring : Iran of Irak ? "
" J'attendrai " : het lijflied van je weet wel wie
Rina Ketty - opname uit 1937
Planeten in ons zonnestelsel
De ruimte lijkt één grote biljarttafel
Dergelijke projecties geven een totaal vertekend beeld van de werkelijkheid en vooral van de afstanden. Niet te verwonderen dat veel islamitische wetenschappers dergelijke voorstellingen weglachen en teruggrijpen naar de koran, die puur en simpel de waarheid verkondigt : de wereld is plat.
Ik ben mijn eigen vader : ik weet alles.
Zag en hoorde zonet op het televisienieuws een N-VA kamerlid, wiens naam mij ontsnapt, verklaren met de allure alsof Hij zichzelf ter wereld had geschopt, dat het probleem BHV al veertig jaar op een oplossing wacht, dus dat weekje meer, zal er niet toe doen.
Dat is juist. De man sprak alsof Hij niet alleen zijn eigen vader was, maar ook als kamerlid geboren was.
In werkelijkheid is Hij nog maar net dat parlement binnengesukkeld, maar Hij wéét stellig dat een weekje langer wachten er niet toe doet. Hij is een Expert, dat zie je zo. Hij is namelijk ook de componist van het mooie liedje "J'attendrai"
Het zijn dat soort figuren op wie het land B rekent : een geweten als een elastiek, principes van zacht rubber, de presence van een gekookte spaghetti en dezelfde betrouwbare en kloeke blik van zijn voorzitter. Wie zou zo'n man niet geloven ? Al ware het maar uit compassie.
Savat
Kale mannen flirten niet, maar rammen behoorlijk. Langharigen zijn Mietjes en Arabieren zijn Tolero
Prins Fahd bin Badr, gouverneur van de Saoedische regio al-Jof, heeft de politie opdracht gegeven mannen die openlijk flirten het haar af te scheren. Hij zou de straf hebben bedacht nadat hij een groep mannen met lang haar meisjes heeft zien lastigvallen die een school in de plaats Skaka verlieten.
Volgens de conservatieve versie van de islam die door velen in Saudi-Arabië wordt aangehangen moeten de seksen niet alleen van elkaar gescheiden, maar ook goed van elkaar te onderscheiden zijn en hoort het daarom niet dat mannen lang haar dragen.
En ongesteld zijn mag ook al niet.
Eindelijk : wit tuig veroordeeld
Dit is een dubbelfoto, een stukje afgedekt, van de 16-jarige rover en moordenaar die met een mes een einde maakte aan het leven van een winkelier in Amsterdam. In NL is het verboden beschuldigden fotografisch af te beelden. En na de veroordeling gebeurt het zelden. Nu echter wel. Klaarblijkelijk is men opgelucht niet te maken te hebben met een gekleurde vreemdeling. Eigenlijk is dit een onvervalste vorm van racisme. Tegen het tuig in kwestie was 6 jaar geëist maar dat vond de rechter té zwaar voor de jongen, de helft is al lang goed. Alhoewel de rechtvaardige rechter bij het vonnis vermeldde dat de kans op herval groot is ... Dan zijn we tenminste enkele maanden gerust.
29.04.2008 13.37u - De Conferentie van de Voorzitters besliste zojuist om morgen woensdag 30 april geen plenaire vergadering te houden. Deze beslissing is ingegeven om te verhinderen dat de Kamer zich opnieuw na vorige week moet uitspreken over het al dan niet behandelen van het fameuze BHV-voorstel.
Door deze regeling wordt niet alleen vermeden dat het BHV-voorstel zal gestemd worden, tevens worden de Kamerleden beperkt in hun parlementair controlerecht, dat vervat zit in het Kamerreglement, meer bepaald in artikel 124.1 dat bepaalt: Minstens éénmaal per week kunnen de leden gedurende één uur bij het begin van een namiddagvergadering, bij voorkeur op donderdag, mondelinge vragen stellen aan de regering.
Doordat voorzitter Van Rompuy de uitnodigingen voor de normale zitting heeft achtergehouden, ontstaat een absoluut parlementair novum: het parlement wordt op verzoek van de regering (minstens tijdelijk) afgeschaft. Hierdoor wordt deze tot op de tand versleten Belgische democratie op een hellend vlak gezet.
De Vlaams Belang Kamerfractie zal morgen om 11u00 dan ook met een symbolische actie aan de ingang van de vergaderzaal deze situatie aanklagen.
Gerolf Annemans Volksvertegenwoordiger
Het nieuwe Tolero - staatsembleem
Inlichtingen bij : Wim Peeters, tandarts In de avonduren : amateur bioloog
De tweede staatsgreep
De kamer van volksvertegenwoordigers heeft zichzelf buiten werking gesteld. Dat hebben de vertegenwoordigers van de vijf meerderheidspartijen beslist, vandaag 29 april 2008
"De Grondwet zijn oude boekskes en ik lees die niet" vertelde Bart Tommelein, een gewezen volksnationalist van de VU die als schoenpoetser bij Guynokkio begonnen is en inmiddels het hoge woord voert namens de liberalen. Tommelein geeft graag op van zijn Vlaamsgezindheid nadat hij tien pinten heeft gedronken (wat regelmatig voorkomt en hem tot de ideale woordvoerder van de verkeerscommissie zou maken samen met de Flor van het andere parlement) en dan begint hij telkens Duitse liederen te zingen. Een soort flamingant dat Vlaanderen een ongelukkige reputatie bezorgt wat Bart Tommelein zich zelfs niet realiseert. Inmiddels schakelt deze minkukkel het parlement uit.
De staatskatholieken zweren dat het kamerreglement voor hen heilig is, ze houden de handen gevouwen, de ogen ten hemel gericht en sturen een vurig gebed het zwerk in om deze kleine zonde, de verkrachting van democratie en het kamerreglement , te laten vergeven. Er is al heel wat anders verkracht door die mannen. De paus moet telkens vegiffenis vragen als hij zijn Vaticaan verlaat.
In Zuid-Amerikaanse verhalen van de Chileense Isabel Allende of de Peruaan Mario Vargas Llosa lees je over de politieke smeerlapperijen die begaan worden in naam van het Grote-Gelijk, in naam van de Instandhouding-van-Zichzelf. En de doorsneeburger, hoe infaam hij ook oordele over de grepen naar de macht, laveert er zich door heen, zolang hij tenminste niet opgepakt en afgevoerd wordt.
Zover is het hier niet, maar het lamleggen van een deel van het parlement is een daad van verregaand misprijzen voor de democratie. Het is tevens een bewijs van de povere kwaliteit die vele verkozenen bezitten : ze hebben geen benul wat ze aanrichten. Waar gaat dit eindigen ?
De wanhoop moet groot zijn in politieke middens. De Vlamingen hebben pion Leterme naar voren geschoven die zich laat manipuleren en maneuvreren, wat we met passende gêne hebben kunnen vaststellen toen Gynokkio plots opdook in december en samen met de keuning een kleine staatsgreep pleegde. Hoe stuntel Nonkel Kruk zich nu opnieuw in nesten heeft laten wringen, is het jammere bewijs van 's mans onkunde.
Er zijn fundamentele zaken waar niet aan getornd wordt. Als men dat wél doet en toelaat, moet de angst en de nood heel groot zijn. Hopelijk maken we nu "le dernier des premiers" mee.
Ray
Dictaturen
Lijst van hedendaagse dictaturen @ Wikipedia, de geloofwaardige
Men kan de hedendaagse dictaturen op de volgende wijze indelen, waarbij meteen de hoogste feitelijke machthebber met de termijn van zijn feitelijke machtsuitoefening gegeven wordt:
Weblog Derk-Jan Eppink Kwik, kwek en kwak in Kongo 28 / 04 / 2008
De missie was gedoemd te mislukken. Karel De Gucht, Pieter De Crem en Charles Michel trokken naar Kinshasa om president Kabila in eigen land op diens plichten te wijzen. Drie beterwetende neefjes uit Brussel. Kwik, kwek en kwak kwamen naar Kongo maar kregen er een koude douche in tropische hitte. Eerlijk gezegd, ik heb hartelijk gelachen. Wat een klucht. De afstraffer was dik verdiend.
Onmetelijke intelligentie De Gucht wordt alom onmetelijke intelligentie toegedicht maar ik heb er nooit veel van gezien. Hij heeft nog steeds niet in de gaten dat het internationale podium wat anders is dan het partijbureau van de VLD. Hij kon dissidente VLD-leden uitkafferen en buitengooien. Maar Kabila niet. Die laat kwik, kwek en kwak een dag wachten tot ze gaar zijn. Dan luistert hij een uurtje naar het trio om vervolgens in Le Soir bij Madame Colette te klagen dat elke delegatie met De Gucht leidt tot een demonstratie van arrogantie.
Arrogantie De Gucht vertolkt die arrogantie. Hij zegt dat Kabila een soevereinistische houding inneemt. Ja logisch, Congo is onafhankelijk sinds 1960. Hij spreekt over een engagement met het Congolese volk. Maar bestaat het Congolese volk wel? Het land is een juridische fictie: zonder staat en een veelheid aan volkeren. Veel van die volkeren zijn opgelucht dat het centrale gezag in Kinshasa ver weg is en zwak. Zij herinneren zich Mobutus gezag met moord en doodslag.
De Gucht eist De Gucht eist in Congo transparantie, rechtstaat, goed bestuur en juridische zekerheid. Dat zegt een minister uit een land dat volgens de globale perceptie bezig is uit elkaar te vallen. Dat zegt een minister uit een kakelbonte regering met beperkte houdbaarheidsdatum die een federale begroting vol fouten produceert.
De Gucht wil een mentaliteitswijziging in Congo zodat het land voorbeeld is voor een democratie in Afrika. Dat wilde George Bush ook in Irak. Wellicht begint de mentaliteitswijziging beter eerst bij De Gucht. Congolezen denken: waar bemoeien die neefjes zich mee? Hun vroegere vorst Leopold II heeft van Congo een slavernij staat gemaakt. Het werd zo erg dat de Belgische staat het moest overnemen. Kabila liet de neefjes nerveus ijsberen en tijdens een ceremonie speelde het orkest de Marseilleise. Waarom niet? Premier Leterme zingt het ook. En ze halen een portret van Koning Boudewijn boven. De laatste Belgische vorst die Congo bezocht.
De Chinezen De Gucht waarschuwt Congo voor de Chinezen. Kijk, hier komt de ware aap uit de mouw. China komt grondstoffen halen en stelt geen vragen. Kabila heeft ineens een alternatief voor de Belgische grondstofdelvers. Chinezen sturen geen geld naar Congo want ze weten dat het verdwijnt in de zakken van de leiders. Dat is namelijk gebeurd met het Westerse ontwikkelingsgeld. China stuurt Chinezen - hun nationale grondstof - en die bouwen wegen, spoorlijnen en stadions.
Uitgerekend Johan Van Hecke, de grote kameraad van De Gucht, heeft er bezwaren tegen en stelt het aan de orde in het Europees Parlement. Dat is de heer Van Hecke die zelf een hotel kreeg van de Oegandese leiders nadat hij de verkiezing van president Museveni vrij en eerlijk noemde nog voordat de stembussen waren gesloten. Van Hecke grossiert in gratis reisjes naar Oeganda.
Van Hecke en Michel De Chinezen laten in Congo ten minste nog wegen en spoorlijnen achter. Van Hecke laat een spoor van vernieling na. Waarom spreekt het Europees Parlement niet over Van Heckes Oeganda-connectie? Neem dan Papa Michel, de vader van Charles. Als Chef de Jodoigne weet hij Kabila beter te paaien. Europees Commissaris Louis Michel kreeg twee keer een reprimande van het Europees Parlement omdat ook hij de verkiezing van Kabila vrij en eerlijk noemde terwijl de verkiezingen nog bezig waren. Maar Kabila weet dit te prijzen. Loulou hoeft nooit te wachten. Vervolgens behartigt Michel de belangen van de Waalse grondstofdelver George Forrest International (GFI), met het hoofdkwartier in Wavre. Dat ligt in zijn kiesdistrict.
In het Europees Parlement deed Michel altijd erg vaag en ontwijkend over zijn verhouding met GFI. Sommige parlementsleden vermoeden dat hij geld krijgt van zijn vriend Forrest. Michel werd gefotografeerd met een GFI-petje op in Congo. Loulou aan het werk! Als klap op de vuurpijl nam Michel een speciale adviseur voor het Afrika-beleid in persoonlijke dienst bij de Europese Commissie. Wie dacht U? Burggraaf Etienne Davignon. Moeten we hier nog een tekening bij maken?
Een open dialoog Charles Michel houdt uiteraard zijn mond over de expeditie met De Gucht. Hij meldt zijn papa welk een kluns de burgemeester van Berlare weer was. Il na rien compris! De Crem zei dat er een open dialoog was geweest met Kabila. Hij kan het weten. De Crem heeft in het Cremlin in Aalter ongeveer evenveel oppositie als Kabila in Kinshasa. Het klinkt alsof Sjef Tavernier in Het Volk beweert dat hij De Crem tot de orde heeft geroepen tijdens een open dialoog in het Cremlin.
Moralisme, mensenrechten? Het gaat allemaal om de delving van grondstoffen. Kabila is die lesjes van kwik, kwek en kwak beu. Hij kan beter overweg met Gu, Gao en Geng uit Peking. Het koppel Papa Michel-Davignon probeert nog wat voor George Forrest International (en zichzelf) in de wacht te slepen. Maar De Gucht raakt steeds verzeild in een klucht.
Geklungel in de Congo Zolang De Gucht paternalistisch doet in Congo en de jonge Kabila toespreekt als een rebels VLD-parlementslid blijft het geklungel in de Congo. De Gucht stelt Kabila voorwaarden ten aanzien van transparantie en goed bestuur die hij in eigen land niet kan realiseren. Kabila is boos want de pot verwijt de ketel dat die zwart ziet. En De Gucht is té intelligent om zijn eigen onkunde te bevatten. De Chinezen lachen en delven vrolijk voort.
Sociale verkiezingen vereenvoudigen
Meer dan 6.000 bedrijven zijn minstens 150 dagen bezig met het organiseren van verkiezingen voor een ondernemingsraad en/of veiligheidscomité, zegt het VBO.
Volgens Timmermans moeten de ondernemingen voor de sociale verkiezingen heel wat tijd en mensen vrijmaken, én op de verkiezingsdag zelf productieverlies in rekening nemen. Dat is een te hoog prijskaartje, klinkt het.
De hele procedure voor de verkiezingen is juridisch bijzonder ingewikkeld geworden. De sociale verkiezingen moeten wel degelijk kunnen plaatsvinden, maar in de toekomst moet de organisatie ervan drastisch vereenvoudigen. 'We ramen de kostprijs van deze sociale verkiezingen toch op een 140 miljoen euro', aldus Timmermans.
Tot hier de officiële mededeling van de Vereniging van belgische ondernemingen
140 miljoen euro, Timmermans, dat is bijna zes miljard frank, een niet onaardig bedrag.
Het bestaan van ondernemingsraden in bedrijven (en VGV's, die inmiddels een andere naam hebben) is op zich een behoorlijk middel om het wederzijds vertrouwen en inzicht in mekaars problematieken te verbreden.
Voor de geheime genootschappen die de partijgebonden syndicaten in dit land zijn, door niemand gecontroleerd, schandelijk optredend tegen Vlaams Belangers en pure partijpolitieke macht nastrevend, is "veel nooit genoeg". Zij plempen hun afgevaardigden in parlementen, schepencolleges, ministerraden en nemen stelselmatig de politiek over van de partijen.
Dat deze syndicaten voor de sociale verkiezingen een stalinistisch geleide structuur opzetten, ligt in de lijn van hun communistische instelling. De burgers moeten niet bang zijn dat rechts een dictatuur zou in mekaar zal knutselen, deze is al in opbouw met de ijverige medewerking van de syndicaten. En vele labbekakken uit de traditionele partijpolitiek die op elke kar meerijden.
.jpg)
Dit is een dubbelfoto, een stukje afgedekt, van de 16-jarige rover en moordenaar die met een mes een einde maakte aan het leven van een winkelier in Amsterdam. In NL is het verboden beschuldigden fotografisch af te beelden. En na de veroordeling gebeurt het zelden. Nu echter wel. Klaarblijkelijk is men opgelucht niet te maken te hebben met een gekleurde vreemdeling. Eigenlijk is dit een onvervalste vorm van racisme. Tegen het tuig in kwestie was 6 jaar geëist maar dat vond de rechter té zwaar voor de jongen, de helft is al lang goed. Alhoewel de rechtvaardige rechter bij het vonnis vermeldde dat de kans op herval groot is ... Dan zijn we tenminste enkele maanden gerust.
