Prominente CDA’ers sluiten een mogelijke coalitie met de PVV na de volgende verkiezingen bij voorbaat uit. Zij vinden de principiële verschillen met de partij van Geert Wilders onoverbrugbaar. Dit zeggen zij vandaag in Trouw. Oud-premier Dries van Agt zegt over de PVV: „Gelukkig word ik niet voor de verzoeking geplaatst na te denken over samenwerking met de PVV. Dat is een verwerpelijke partij. We buigen niet voor ultrarechts.

@ Trouw

sjonge, sjonge ...

Lodewijk was een hoogbegaafde, gewetensvolle en artistiek geëngageerde man.” Dat schrijft de Heidelbergse psychiater Heinz Häfner in zijn recente, vuistdikke biografie over de Beierse ’sprookjeskoning’ Lodewijk de Tweede (1845-1886). En hij onderstreept: Lodewijk was niet krankzinnig, maar wel homoseksueel, én hij vergreep zich aan soldaten.

„Klinkklare nonsens”, liet Stefan Jetz, voorzitter van het Verbond van Koningsgetrouwen in Beieren onmiddellijk weten. „De koning was veel te katholiek om zich aan zijn onderdanen te vergrijpen.” Jetz ziet ’de eer van de koning aangetast’. Dat vindt ook de Lodewijk-fanaticus Peter Glowasch: „Häfner beschadigt het aanzien van onze koning. Schande!”

.

 .

De excentrieke koning, bouwer en bewoner van het fabelachtige slot Neuschwanstein, roept nog steeds veel emoties op. Vooral in de talrijke fanclubs die hij nog altijd heeft. Zoals het genoemde Verbond, maar ook de ’Vrienden van Lodewijk II’ en de mysterieuze schertsvereniging ’Guglmänner Seiner Majestät König Ludwig II’.

Zij winden zich niet alleen op over de steeds terugkerende geruchten over Lodewijks homoseksualiteit, maar vooral over de speculaties over zijn dood. Ook op dat punt komt Häfner tot een slotsom die de Lodewijk-vereerders niet aanstaat. In de ogen van de monarchisten is Lodewijk doodgeschoten, wellicht in opdracht van de Pruisische aartsvijand.

De toedracht van Lodewijks dood is met mysteries omgeven. In een attest van vier artsen was de koning ’geestesgestoord’ verklaard. Daarop werd hij van zijn ambt ontheven en in slot Berg bij het Starnberger Meer onder toezicht geplaatst. Na een dag vond men de lijken van Lodewijk en de toezichthoudende arts Bernhard von Gudden in het water.

Häfner houdt het in zijn boek met de titel ’Een koning wordt aan de kant gezet’ op de meest gangbare theorie: de koning pleegde zelfmoord en sleepte daarin zijn arts mee. Voor die zelfmoord somt Häfner een groot aantal motieven op. Waaronder zijn homoseksualiteit. Maar ook het attest dat hem tot een bestaan als krankzinnige veroordeelde. Häfner is ervan overtuigd dat Lodewijk niet ziek was. Het attest was door de regering verordonneerd om van hem af te komen en zijn oom Luitpold als regent op de troon te kunnen zetten. Het vooruitzicht de hardhandige therapie van de onbekwame Von Gudden te moeten ondergaan, was volgens Häfner mede de reden van Lodewijks zelfmoord plus moord.

De hobby-historicus Peter Glowasch voert op internet het offensief tegen Häfner aan. Misschien was hij ’homophil’, redeneert hij, maar een vurige katholiek als Lodewijk praktiseerde die neiging niet. En een vurige katholiek pleegt geen zelfmoord, laat staan een moord.

Maar het meest windt Glowasch zich op over de door Häfner veronderstelde ’bouwverslaving’ van de koning. Volgens Häfner werd Lodewijk mede afgezet omdat hij Beieren ruïneerde met zijn peperdure paleizen. Maar die vormen één groot kunstwerk, zegt Glowasch, en de huidige toeristische opbrengsten overstijgen de kosten vele malen.

http://www.trouw.nl/

Friends

"Het is vreemd. Ik slaag er niet in me Ida als getrouwde vrouw voor te stellen, noch Ida die zich onderwerpt aan de formaliteiten van het huwelijk. Ik zie haar wel op een barricade, in het gevang, maar niet als mevrouw Dequeecker."

 (Willem Elsschot in een brief van 28 augustus 1942 aan schoonzoon Georges Kelner)

Ida De Ridder (1920) is de laatste overlevende van de zes kinderen van Willem Elsschot.

Martine Cuyt, literair redactrice bij Gazet van Antwerpen, onderwierp haar in de aanloop van het Elsschotjaar aan een interview, dat gepubliceerd werd in de "Bijlage bij het Elsschotjaar 2000" onder de titel (zie verder) "Klein moederke, troostte hij me".

Dit is het tweede vraaggesprek in deze reeks na "Hij leerde mij gelukkig zijn" van dochter Anna De Ridder. In de eerstvolgende bijdrage komt als laatste in de rij zoon Jan aan de beurt, waarna we de stem hebben gehoord van de drie nog resterende kinderen op het ogenblik dat de interviews werden afgenomen.

Dit terzijde gelaten en als toemaatje volgen er later nog vraaggesprekken van kleinzonen Tsjip Jan Maniewski en van reclameman Walter De Ridder, ontleend aan dezelfde bron.

Uiteindelijke bedoeling was en blijft uit eerste hand een uitzonderlijk portret op te hangen van pater familias Alfons De Ridder en in één adem hulde te brengen aan de fiere Antwerpenaar die topauteur Willem Elsschot was. En hiervan wijken we geen duimbreed af. Onder geen beding.

 ***

"KLEIN MOEDERKE, TROOSTTE HIJ ME."

Dochter Ida De Ridder

Wat was vaders geliefkoosde bezigheid?

Vöör de oorlog naar 't café gaan, in de stad rondwandelen en pinten pakken, dat ging samen. Later: muziek beluisteren, thuis zitten en lezen, voornamelijk zijn gazet. Ik maak het onderscheid omdat de oorlog een enorme impact heeft gehad op zijn dagelijks leven, op zijn verhouding met moeder, op alles. 

Waar had hij een zwak voor ? 

Zijn zwakheid was een goeie borrel drinken. Een zwak had hij voor de oudste kleinzoon, Tsjip. 

Welk kind heeft het meest van Alfons De Ridder ?

Van karakter : Willem. Hij was gevoelig, dichtte ook. Dat heeft niet lang geduurd, maar toch. Willem had net als papa een grote liefde voor klassieke muziek. Vader was er fier op dat Willem arts was, een waardig opvolger van nonkel Karel, Elsschots broer. Zijn dochters hebben hem ontgoocheld. Alle diploma's en inspanningen ten spijt hebben zij het niet verder geschopt dan moeder bij de haard. 

Waarin lijkt u op uw vader?

Ten eerste: onze behoefte om gerust gelaten te worden. Ik bedoel: dat niemand u onverwachts komt storen, dat er niet te veel wordt geprobeerd in uw privé-leven te boren. We waren allebei een beetje "secreet" , tot op het schijnheilige, hypocriete af. Zo zou ik over mijn gezondheid zeggen: "Prima, merci", terwijl het er absoluut niet goed mee gaat. Ten tweede: de moeite die we hadden om over onze gevoelens te spreken. Ik kan dat heel moeilijk. Vooral over verdriet. En ook onze liefde voor klassieke muziek. Bij mij is dat van Buxtehude en Bach, tot en met Chopin, Schumann en Schubert. 

Wat was zijn meest kenmerkende karaktertrek ? 

Mijn herinnering is die van een norse vader, in zichzelf gekeerd, stilzwijgend, zonder dat er ooit een grof woord viel. Tegen vreemden was hij gastvrij, geestig. 

Hoe was hij verder ? 

Hij had heel weinig contact met zijn kinderen. Met de kleinkinderen was hij helemaal anders, zoals met ons overigens toen wij klein waren. Ik geloof dat hij werd aangesproken door de kinderlijke spontaniteit, die verdwijnt met de puberteit. 

Heeft hij u hem ooit iets toevertrouwd ? Of hij u ? 

Helemaal niet, ik had geen behoefte om hem confidenties te doen, en hij tegenover mij evenmin. Mijn leven, hield ik mijn leven.

U zag Alfons De Ridder niet als schrijver ? 

Neen, zeker niet, we zagen hem als pa, als pater familias. Wij wisten trouwens lange tijd niet dat hij schrijver was. Ik heb er spijt van dat ik nooit de moed heb opgebracht om met hem over zijn werk te praten. Misschien had hij het wel graag gehad. Maar het kon niet. Het zou onwelvoeglijk zijn geweest hem daarover aan te spreken. Hij sprak nooit over zaken, geld winnen of verliezen, over problemen, laat staan over zijn literaire werk. Dat hield hij allemaal gescheiden. 

Wat was zijn lievelingsgerecht ? 

Haring. 

Wat was zijn lievelingskleur ? 

Donkergrijs, zwart... Kijk maar naar zijn pakken. 

Wat was zijn lievelingsvogel ? 

De mus, denk ik. Mussen tjilpen toch, en ze zaten in de tuin. Mussen zijn bescheiden, zonder pretentie, en een beetje luidruchtig. 

Wat heeft u van hem geleerd ? 

Nederigheid. Dat was zijn grote kwaliteit. Hij gaf nooit te verstaan dat hij zakenman was, of schrijver, of dat hij belangrijke mensen kende. 

Welk beeld van uw vader zit er op uw netvlies ? 

Het laatste is dat van pa op zijn doodsbed. Dat zie ik nog duidelijk. Maar als ik in het algemeen aan hem denk, dan sjouwt hij met kleinkinderen in de nek en heeft hij ze op zijn schoot. 

Welke anekdote koestert u het meest ? 

Dat hij me "mijn klein moederke" noemde. Daar was ik heel trots op. Hij is me zo gaan noemen toen ik heel klein was, en hij bleef het doen tot ik een jaar of acht was. Het was mijn troostwoordje.

Mijn oudere broers, Willem en Walter, hebben me veel geplaagd. Zo had ik een vreselijke schrik van spinnen, van die hooiwagens. Als ze er weer een naar mij gooiden, ging ik bleitend naar pa. Toen was hij mijn toeverlaat. Ik kreeg gelijk, hij bood bescherming en zei de toverwoorden. "Klein moederke" betekent zoiets als "mijn liefke, mijn schattebout". 

Welk boek van Elsschot is u het liefst ?

"Villa des Roses". Dat is echt een universeel werk, het speelt in Parijs en er zijn diverse personages. Dat boek kan worden vertaald in alle talen. Alleen al gevoelsmatig is het buitengewoon, en de taal is krachtig en machtig. 

Wordt Elsschot naar waarde geschat ?

Als dochter is dat voor mij heel moeilijk te zeggen. Ik vind van niet. Maar ik ben ervan overtuigd dat een deel van zijn werk zal blijven. Net zoals Tijl Uilenspiegel van Charles De Coster, dat ik overigens ben gaan lezen omdat hij erover sprak.

Wat is de grootste onzin die over Elsschot is verteld ?

Dat hij fascistoïde gevoelens had. Dat is de grootste misvatting. Het Bormsgedicht is compleet verkeerd gelezen en begrepen. Het is toch niet omdat je tegen de doodstraf bent, en dus tegen het neerkogelen van Borms, dat je sympathieën voor het fascisme hebt.

Wat is uw bijdrage tot het Elsschotjaar ?

Ik heb "De piano" geschreven, een vervolg met nieuwe documenten op mijn eerste boek "Willem Elsschot, mijn vader. Ik noem het een intimistisch verhaal tegen de achtergrond van het wereldgebeuren tijdens de oorlog van '40-'45.

Raymond

18.04.2009 20.47u - Maandenlang heeft een privédetective de handel en wandel van familie De Gucht gevolgd. In opdracht van Jean-Marie Dedecker, die naar eigen zeggen een tip had gekregen over mogelijk gesjoemel bij de verkoop van het gerechtshof van Veurne. Het onderzoek liep uit op een sisser, maar lekte uit in de pers. De verontwaardiging in journalistieke en politieke kringen is vrijwel algemeen.

Dat de speurder geen misbruik heeft kunnen vaststellen, betekent nog niet dat De Gucht een brave communicant is. Maar in een rechtsstaat is iedereen onschuldig tot het tegendeel wordt bewezen. De laatste tijd zijn mijnheer en mevrouw De Gucht wat te vaak in opspraak gekomen, tot twee maal toe bij de mogelijke verkoop van beursaandelen met voorkennis. Telkens ging de minister vrijuit bij gebrek aan bewijzen. Zaak gesloten.

De Gucht reageert woedend op het inschakelen van een detective en spreekt van ‘Gestapo-praktijken’. Dedecker zegt dat het zijn recht en zijn plicht is om de regering te controleren. Dat laatste klopt wel, maar moet hij dan zelf inspecteur Clouseau spelen? Ware het niet beter met de informatie naar het gerecht te stappen?

De publieke opinie heeft al geen hoog petje op van de politiek. En dat zal er met deze zaak zeker niet op verbeteren. Heiligt het doel de middelen? “In liefde en oorlog is alles toegestaan”, wordt wel eens gezegd. En is politiek niet de voortzetting van oorlog met andere middelen? Daar lijkt het soms wel op. Rancune is een sterke drijfveer. Kijk naar Yves Leterme die uit is op wraak na zijn ontslag. Kijk naar Verhofstadt die zijn politieke afstraffing in de stembus nooit heeft verteerd. Kijk naar Dedecker die nog meer dan één ei heeft te pellen met de VLD-top.

Dat het er in de politiek niet altijd even net en beschaafd aan toe gaat, is een publiek geheim. Maar de laatste tijd worden grenzen overschreden. Een notoir dieptepunt in deze evolutie was zonder twijfel het boek waarin Jurgen Verstrepen meende te moeten afrekenen met zijn vroegere partij en waarin complete fictie, halve waarheden en hele leugens vlot door elkaar werden gehaspeld. Met als pikante smaakmaker de vermeende liefdesaffaire tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel. Tegen het Vlaams Belang is alles toegestaan. Maar voor heel wat mensen, ook buiten onze partij. werden daarmee al de grenzen van het fatsoen overschreden. De ranzige vuilspuiterij zou binnen LDD zelf bijna tot een scheuring leiden…

Zeker: oppositie is onontbeerlijk in een democratie. Harde oppositie zelfs, zoals wij die al jaren voeren in en buiten het parlement. Maar hoort graven in het privéleven van politici daar ook bij? Dedecker én zijn medestanders moeten zich maar eens afvragen of dàt de manier is waarop aan politiek moet gedaan worden. Dat geldt overigens niet alleen voor het inschakelen van privédetectives, maar ook voor de staatsveiligheid, voor het cordon en voor politieke processen om tegenstanders het zwijgen op te leggen.

Vlaams Belang

Haspengouw

Nu heeft Jan-Maria Dedecker het helemaal verkorven. De stunt- en stuntelpoliticus heeft een spion ingehuurd om een minister te laten volgen. Enfin een detective, dat klinkt fraaier maar het is net hetzelfde : mensen beloeren en begluren tegen betaling en als een toegewijde slang in het oor van de opdrachtgever sissen, wat zij uitgespookt hebben. Laag. Zeer laag.

Op dat niveau beweegt zich de belgische politiek.  Zoals in het Oude Rome. We hebben dit nog geschreven. Of hoort u liever : zoals in het Derde Rijk waar ondermeer de Gestapo permanent op de loer lag om de ontrouwen, al dan niet discreet, naar de martelkamers te voeren.

Wij hebben geen greintje medelijden met Buza-minister Napoleon de Gucht wiens handel en wandel door een spion gevolgd werd in opdracht van de voorzitter van de eenmanspartij LDD. De opdracht behelsde ook het volgen van de bewegingen van de vrouw van Napoleon (een politierechter) en het kindje-senator.  Er moeten dus meerdere spionnen op die zaak gezeten hebben.

Dergelijke handelwijze is zelfs in de ziekelijke parlementaire democratie die het schandland B geworden is, niet gepermitteerd. Zeg maar ronduit stuitend.  Ieder van ons, die dagelijks de politiek volgt, heeft de aftakeling van Dedecker in de voorbije periode kunnen meemaken.  Die man heeft een hype ontketend en hij is niet opgewassen tegen de gevolgen en verwachtingen en nog minder tegen de problemen binnen zijn groep vrijbuiters.  We hebben te maken met een zoveelste Leerling-Tovenaar.

In de voorbije maanden hebben we Dedecker bij herhaling de pedalen zien verliezen. Hij wil alles alleen doen maar hij kan die aartsmoeilijke taak niet aan. Bovendien is hij omringd door een vreemde groep onbetrouwbare avonturiers. Zijn 4-koppige fractie in het Vlaams parlement bestaat uit fundamentele bedriegers : eerloze overlopers. Er is er trouwens al eentje van tussenuit geknepen : net overgelopen van Vlaams Belang en na enkele maanden gedeserteerd bij LDD.

.

Ontwerp verkiezingsaffiche LDD

.

Iedereen die in dit land meent iets onrechtvaardigs of oneerlijks meegemaakt te hebben, wendt zich nu tot de Witte Ridder, Jan-Maria, de collectioneur van schandalen. De man verzuipt in de zwarte dossiers die hem van overal toegeschoven worden.

Precies dàt heeft hem de das omgedaan. Dedecker dacht een fenomenale  onthulling te kunnen doen net voor de verkiezingen door Napoleon de Gucht te betrappen op financiële wanpraktijken. Zwart geld.  Discrete verplaatsingen naar de Kaaimaneilanden. Elegant uitgedoste kerels met Raybanbrillen en dure diplomatenkoffers vol purperen euribiljetten. 

Helaas, Dedecker is zelf tegen de lamp gelopen : de spionnen hebben hun opdrachtgever in de steek gelaten en 'iemand" heeft de operatie gelekt. Waarom en hoe is nog onduidelijk.

Dedecker doet of het gans normaal is, dat een parlementslid een detectivebureau inhuurt om politieke tegenstanders te laten bespioneren.  Dat behoort tot mijn opdracht, verklaart hij met slecht gespeelde aplomb. Slecht gespeeld, inderdaad, want Dedecker heeft al vele watertjes doorzwommen maar dit is een donkere, verraderlijke poel met heel wat draaikolken.

Deze man probeert al jaren duidelijk te maken dat hij vecht voor een nieuw politiek klimaat, voor een gezondmaking van de belgische ziektes.  Hij heeft echter een stap te ver gezet.  Iemand die dergelijke praktijken toepast, hoort niet thuis in een parlement. 

Savat

In een maatschappij zonder gezag, waar alles mag en de politie-agent behandeld wordt door de overheid als een misdadig geweldenaar als hij optreedt ,  krijg je dit soort toestanden.

i

Gisteren Joke van Leeuwen met een een gecontesteerde tekst, vandaag de Strangers. Wie zal het morgen zijn ? Strawinsky, Abba,  Puccini, Je Geeraerts of Martine Tanghe ?

Ten opzichte van 2007 daalde de criminaliteit in Antwerpen vorig jaar met 4 procent. Daarmee wordt de dalende trend voor het zesde jaar op rij voortgezet

De lokale politie van Antwerpen lijkt echter "het fenomeen" van de woninginbraken maar moeilijk onder controle te krijgen. Hun aantal is de voorbije vier jaar met maar liefst 30 procent toegenomen. 

Bron : Het Laatste Nieuws

Gekende advocaten van mannen met lange vingers zullen binnenkort in het Vlaams parlement zetelen.  Wie zal dan pleiten voor de arme misdadigers die geen kansen krijgen in deze harde maatschappij ? 

De dubbelpaspoortbelg bokser Ismaïl Abdoul (links op de foto) treedt vanavond in de ring tegen een Zwitser, Giovanni Jemma in de Topsporthal Vlaanderen te Gent voor de Beker Freddy de Kerpel.   Niets aan de hand, leuke ontspanning voor de liefhebbers, die als er geen boks is in dichte drommen naar de opera trekken.    De sportievelingen vechten zoals dat in onze mannelijke genen vastligt, zij het dat de "beschaving" reglementen heeft uitgeschreven voor dergelijke feesten van gespannen spieren, gepijnigde zwetende lijven, gekloven wenkbrauwen, blauwe ogen, losse tanden, platte neuzen en jeanneterig gedribbel.

Onze belangstelling is tamelijk oppervlakkig, zoniet onbestaand en in dit geval lichtjes ongezond.  Ismaïl Abdoul vecht namelijk met een enkelband, want hij zit momenteel nog een straf uit die hij te danken heeft aan een veroordeling voor slagen, verwondingen en agressie. Boksers zoals Freddy de Kerpel of de Leeuw van Vlaanderen,  Jean-Pierre Coopman  zijn mensen die in hun privéleven geen vlieg fysiek kwaad doen, maar bij de nieuwe generatie dubbele paspoortbelgen zit dat anders. Ismäil moet voor 22 uur op zijn huisadres zijn  en zich melden anders overtreedt hij het gevangenisreglement. 

Ray

Filip Dewinter beantwoordt uitgebreid (en zonder tendentieuze onderbrekingen)  in Dag Allemaal 6 vragen die hem voorgelegd worden. Hier klikken voor de tekst

Van de blog van Frank Vanhecke copiëren wij volgende intressante beschouwingen.

Twintig jaar geleden waren in het Nederlandstalig onderwijs te Brussel 8946 kinderen ingeschreven, vandaag 13.488. Succes ? Laat ons niet lachen. Twintig jaar geleden hadden 86% van de ingeschreven kinderen nog als huistaal Nederlands, vandaag is dat minder dan 14%. Toen hadden ruim 96% van de kinderen nog een "Westerse achtergrond", vandaag nauwelijks nog 54%. Het "succes" van het Vlaamse onderwijs berust op het wegjagen van Vlaamse kinderen, die ruim vervangen worden door Franstaligen die vluchten voor de hel van de multiculturele scholen. Maar wie dit zegt, is racist!

Bij het ontstaan van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werd lyrisch gedaan over de tweetaligheid die nu eindelijk kon gecontroleerd en afgedwongen worden. Maar twintig jaar later blijken bijna 64% van de benoemingen bij de gemeenten en zelfs 87% van de benoemingen bij de OCMW's volstrekt onwettig, bij gebrek aan tweetaligheidsbrevet. En geen kat die er zich iets van aantrekt.

.

In 1989 was zo'n 30% van alle Brusselaars van vreemde afkomst. vandaag is dat circa 60% geworden. De prognose voor 2020 is 75% van de inwoners van "onze" hoofdstad van vreemde afkomst, onder wie een aandeel van 56% "nieuwe Belgen". Wie durft nog vragen naar integratie of assimilatie? Het zijn inmiddels de autochtonen die zich willens nillens moeten gaan integreren... En tussen haakjes: de jeugdwerkloosheid (jonger dan 25) bedraagt in Brussel bijna 35%.

In 1989 waren er nog bijna 70.000 mensen die in Brussel een stem op Vlaamse lijsten uitbrachten. In 2007 was dat aandeel reeds gezakt tot minder dan 53.000.

En dan zijn er nog de angstaanjagende criminaliteitscijfers... Méér dan 175.000 geregistreerde criminele feiten in 2007.

Al deze feiten spreken vanzelfsprekend de hoera-berichten van de Vlaamse overheid flagrant tegen. De politieke instellingen van de Brusselse Vlamingen zijn lachertjes, net goed voor wat politieke benoemingen en heel veel administratie, maar nog niet eens in staat om de meest essentiële taalwetten te doen toepassen. En het clubje gepriviligieerde Vlaamse inwijkelingen in de lofts rond de dure Dansaertstraat kan dienen om wat schijn hoog te houden, de realiteit is helemaal anders. Wie beweert dat Vlaanderen niet onafhankelijk mag worden omdat we anders Brussel verliezen heeft er niets van begrepen. We verliezen Brussel terwijl we erop staan te kijken.

Geïnteresseerd in die uitgave van "Brussels Nieuws"? Stuur een berichtje naar info@vlaamsbelangbrussel.be Ik ben ervan overtuigd dat onze Brusselse vrienden de rest van Vlaanderen ook willen inlichten. Want wat Brussel overvalt komt straks op ons af. Tenzij...

Frank Vanhecke, lijstaanvoerder,  Euro-parlementslid

Wij hebben in je dagboek gelezen, dat de chemo zijn vernietigende opdracht goed heeft vervuld en dat de strijd verder gezet zal worden met bestralingen.

Dit is verheugend nieuws ook al zullen de neveneffecten weer eens veel van je moed en strijdlust vergen. Maar er is vooruitgang !

Je hebt al onmiddellijk uitgerekend dat je op 7 juni niet zal kunnen gaan kiezen.  Maar wij wel. Op velen onder ons kan je rekenen.  Zelfs Bart Brinckman van de Standaard omschrijft je als briljant en polemisch in debatten, wie zijn wij dat we die geleerde zouden tegenspreken ?

Rust en neem je tijd om verder beter te worden, lieve Marie-Rose Rebel, het bewuste Vlaanderen houdt van je en steunt je.

.

(foto Gazet van Antwerpen) 

http://www.marie-rosemorel.be/

De media die uit zijn op sensatie en uitblinken in dienstbaarheid aan het regime, hebben tot hiertoe niet veel te vertellen gehad over de programma's van de traditionele partijen en de grootse projecten voor Europa.  Dus wordt de aandacht maar gefocust op de "titanenstrijd" tussen de twee mannen die zich overeind hebben gehouden als premiers, door de grote probleemdossiers te negeren en politieke compromissen af te sluiten met Vlaams geld. Geen Waals, want dat is er niet.  De Walen zijn zoals de Roma-musici die we overal aantreffen in onze steden met hun knarsviolen en mini-harmonica's : veel valse geluiden in ruil voor gulle giften.

Iedere traditionele partij belooft dat zij in Europa de economische crisis zal oplossen.  Laat ons niet lachen : er is sedert juni 2007 géén enkele politicus of partij in dit schandland in staat geweest wat dan ook op te lossen. Er kan zelfs geen akkoord komen over het snoeien van de bomen aan de taalgrens.

Gisteravond kwam Anne van Lancker van de SP-a tijdens het televisiejournaal de Vlaamse kijkers haar recept aanbieden om handel en nijverheid aan te zwengelen : 20 weken zwangerschapsverlof in plaats van 14. Zo schieten we lekker op. Op een moment dat vele bedrijven wankelen en kreunen, gaat men een sociale maatregel uitvaardigen met zware financiële repercussies. Dat is pas goed bestuur voor de lemmings.

De media spannen zich in om de Euroverkiezingen te herleiden tot het tweegevecht tussen de leugenaar Guynokkio en de ongeïntresseerde Jean-Luc Dehaene.  Beiden verantwoordelijk voor de lamentabele toestand waarin dit corrupte en versleten land zich bevindt : failliet en onbestuurbaar. En die kerels worden de brave burgers voorgehouden als de redders in nood. 

Dehaene heeft er een termijn van 5 jaar Euro-parlement opzitten en verklaart hierover met zijn eigen woorden :

"Ik moet eerlijk toegeven dat ik me verveel in het Europees Parlement.  Ik ben er voor de partij naartoe gegaan, niet voor mezelf...  Ik heb mijn tijd gehad.  Ik heb geen zin meer om te investeren in kennis van technische dossiers.  Ik blijf er zetelen voor de partij maar op termijn zou ik het willen afbouwen."

Toch is Dehaene op zijn 68ste opnieuw lijstaanvoerder van de CD&V.

Nu de antipatiekeling uit Gent :

"Negen jaar was ik lid van de Europese raad. Nooit heb ik er horen spreken over Europees belang. Misschien doen ze dat in het Europees parlement wel.  De komende vijf jaar wil ik als Eur-parlementslid de Europese Unie vooruitduwen. De verkiezingen in juni gaan over de vraag of we meer Europa willen met een meer cruciale rol voor de EU in de aanpak van de crisis,  of terugvallen op nationalisme en protectionisme."

Tot hier enkele uitspraken van Verhofstadt, bij de start van de verkiezingscampagne.  Na 2 legislaturen heeft hij het land B in volledige ontreddering achtergelaten maar nu zal de beunhaas zich inzetten voor het Europese belang. Als hij het even goed aanpakt als het belgische premierschap, dan zijn we binnen pakweg 10 jaar verlost van Europa.  Wie niet gelukkig is met de huidige EU, steunt Guynokkio

Vlaams Belang is een partij die ongebonden naar de verkiezingen gaat.  Geen invloeden van vakbonden, noch van grootkapitaal. Getraind in het voeren van een degelijke oppositie en onwrikbaar in haar standpunten.  Geen vijand van Europa maar wel kritisch tegen dit soort Europese Unie. Een partij die garant staat voor een hoffelijke maar tevens rechtlijnige vertegenwoordiging van Vlaanderen.  Ervaren met de belgische doortrapte politiek, die zich in Europa verspreidt en daar moet ontmaskerd worden.

Het zou een goede zaak zijn voor de democratie dat er van de 13 Vlaamse Euro-parlementariërs zo veel mogelijk mandatarissen van deze partij opgestuurd worden naar Brussel en Straatsburg. Mensen die de Identeit van Vlaanderen verdedigen, liefst met zoveel mogelijk gelijkgezinde verkozenen uit de andere lidstaten .

Elke zetel van de 735 die ontfutseld wordt aan de socialisten, liberalen, christen-democraten en groenen is een winst voor de democratie in Europa.

Savat

UTRECHT - Ouders van probleemjeugd in de Utrechtse wijk Zuilen lopen het risico de buurt uit gezet te worden. Dat zei de Utrechtse burgemeester Wolfsen gisteravond in het tv-programma Netwerk.

Wolfsen zegt dat de ouders persoonlijk gewaarschuwd worden. Als hun kinderen niet stoppen met hun buurtterreur, moeten de gezinnen weg uit Zuilen.

Aanleiding voor de maatregel is het wegpesten van een transseksuele buurtbewoner door Marokkaanse jeugd. Eerder voelde een lesbisch stel met kinderen zich genoodzaakt uit de wijk te verhuizen.

Bij de opnames van de reportage in Zuilen werd de tv-ploeg van Netwerk maandag gehinderd door jongeren. De politie en oudere buurtbewoners maakte een einde aan het opstootje.

@ http://www.rtvutrecht.nl:80/nieuws/208965

Marijke Dillen - Filip Dewinter - Anke Vander Meersch - Gerolf Annemans

Bij de voorstelling van de Antwerpse verkiezingslijst : u roept maar voor een onderschrift

Ook in Geraardsbergen startte de campagne : hier klikken

Niet minder dan 16 van de 27 Euro-parlementairen van de Conservatieve Partij laten hun vrouwen of andere gezins- of familieleden een mooie stuiver meeverdienen op kosten van de gemeenschap onder het motto : "Te veel is nooit genoeg". Klikt u op onderstaande tekst dan leest u er meer over bij BNP

http://bnp.org.uk/2009/04/tory-euro-mps-part-of-the-great-swindle/