Liever lui dan moe. Dit is het allerlaatste wat Willem Elsschot kan aangewreven worden. Met het werven van reclame en het schrijven van literatuur had hij al meer dan zijn handen vol. Die twee activiteiten gingen overigens perfect hand in hand. Het eerste ervan spijsde zijn inkomsten en de tweede bezorgde hem erkenning. Tussen de twee bedrijven door zette hij dan nog eens het petje van journalist op en in die hoedanigheid pleegde hij verschillende merkwaardige stukjes waarop hij zijn eigen stempel drukte. Een ervan droeg de titel "De toestand der Vlamingen" waarin hij de achteruitstelling over de hekel haalt van het Nederlands ten voordele van het zogenaamde chiquere Frans.
We zijn in de jaren twintig van de vorige eeuw, de taalstrijd was voor de modale Vlaming nog een ver begrip en zowel bij vele kleinere ondernemingen als in de wereld van de grote bedrijven vierde het Frans hoogtij. Vooral in de maritieme sector en aanverwante handelszaken was het fenomeen diep ingekankerd.
In "De toestand der Vlamingen" legt Willem Elsschot al een beetje de vinger op die etterende wonde. Alleen hij kan dat op die manier: heel subtiel en trefzeker, met veel humor en weinig woorden.
DE TOESTAND DER VLAMINGEN.
Sinds de Belgen hun pot weer koken is de toestand der Vlamingen er niet beter op geworden. Voor de oorlog was de Vlaming slechts een sukkelaar zonder meer, omdat hij geen Frans kende, of een gek omdat hij 't wel kende en toch van die kennis in 't publiek geen gebruik maakte. Je kwam dan in een nette winkel, bij Antwerpse mensen, om een hemd te kopen of zo. Als je in 't Vlaams vroeg om een paar van die dingen te zien, dan spraken de Vlaamse winkeljuffrouwen onder elkaar Frans, waar je bij stond, en gaven je daarna in 't Vlaams een beknopt overzicht van wat zij besproken hadden.
-Maman, il veut une chemise grise numéro 42!
En moeder riep dan van boven, of van uit de keuken:
-Nous n'en avons plus, Maria! Montre-lui une rose, c'est tout ce qui nous reste.
-Mijnheer, vertaalde de dochter dan alsof je niets gehoord had, wij hebben die grijze niet meer.
Als Vlaming mocht je waarachtig al tevreden zijn dat ze je niet met een nummer 41 naar huis zonden. Ieder ogenblik moest je jezelf afvragen: "Zou ik die mijnheer in 't Vlaams durven aanspreken?"
En de toegesprokene voelde zich beledigd als je 't wel deed. Als je er zelf enigszins mijnheerachtig uitzag, dan begreep hij dat je de Franse taal machtig was en wanneer je hem dan toch in 't Vlaams enterde, dan ging hij veronderstellen dat je hem inwendig, gewikt, gewogen en voor 't mooie Frans te licht bevonden had. Hij antwoordde dan ook in 't Frans of helemaal niet. In een café een triple-sec of een fles champagne in 't Vlaams bestellen, dat was eenvoudig monsterachig en de kelners keken dan de centen uit je zak voor ze zo'n dure consumptie uit handen gaven aan een vent die geen Frans kende. Want kelners kunnen zich niet verbeelden dat iemand, die wel Frans spreken kan, niet direct laat blijken dat hij met die gave Gods bedeeld is. Het was een ware marteling.
De meeste mensen speelden dan ook slechts voor ezel zolang zij student waren, omdat zo'n jongens wel eens gaarne voor een ideaal gemarteld worden en troost vinden in hun ontzaglijke overmoed, doch legden zich later bij 't onvermijdelijke neer en spraken Frans "pour avoir la paix." Nu echter ben je niet alleen nog slechts een ezel, zoals voorheen, maar bovendien verdacht. Je bent nog wel geen mof, maar er is nu toch beslist een luchtje aan een Vlaming en wie niet wil misprezen worden moet Frans of Engels praten.
Het leven is hier dan ook voor een Vlaming op 't ogenblik alles behalve aangenaam. Je moet jezelf voortdurend schamen, je moet doen alsof het je voor zijn minst vreselijk spijt dat je van Vlaamsen bloede bent, en als het ware beloven dat je dat euvel ten spoedigste zult goedmaken. "Je suis encore un peu Flamand, monsieur, c'est vrai, mais j'arrangerai cela." Wie nu nog zijn kinderen in 't Vlaams durft op te voeden, bedrijft een misdaad. Ik erken dan ook gaarne dat ik met mijn zes erfgenamen vreselijk in nesten zit, want de vijf jongsten kennen nog geen gebenedijd woord Frans. Al dat kleine grut loopt in 't Vlaams te schreeuwen en ruzie te maken dat je het op straat horen kan. 't Is schande. Als er een bezoeker komt, die er netjes uitziet, dan tracht mijn vrouw dat zootje het zwijgen op te leggen tot de man weg is. Maar hoe kan je zo'n kinderen stilhouden! Dat gaat immers niet. En terwijl ikzelf in een kamer zo parijsachtig mogelijk Frans zit te praten, dient me van uit een aangrenzend vertrek dat vervloekte Antwerps van mijn Vlaamse kinderen door. Gelukkig heb ik een piano en mijn dochtertje zal voortaan in de veranda de Brabançonne en de Marseillaise spelen, zolang ik in het salon in 't Frans zit op te snijden, om 't Vlaams van mijn wassende spruiten te overstelpen. Dat mijn vrouw zo gebrekkig Frans spreekt is ook hinderlijk, want telkens denken de mensen dat ze met de meid te doen hebben en verzoeken haar mevrouw te gaan roepen. En dan mijn moeder. Die kent helemaal geen Frans, het goeie mens. Als ik met haar de stad word ingezonden, dan moeten wij wel Vlaams spreken. In de volksbuurten kan dat geen kwaad, daar hoor je niets anders, maar in het centrum is het erg. Ik spreek daar dan ook zoveel mogelijk met gebaren.
Een mens voelt zich pas Belg in 't café, onder zijn vrienden, als die ‘t in het Frans over de Vlaamse beweging hebben. Dan gaat het van "mon cher", "mon brave", "sacré farceur" en "sales activistes." De kelner is vriendelijk, de andere mensen stellen belang in de conversatie en je krijgt dat aangename gevoel van een brave trekhond als hij onder zijn wagen gespannen wordt. Dan word je gewaar dat je je plicht doet en niemand hindert. Dan doe je tenminste mee met kardinaal Mercier, die ook Frans spreekt en met het Gemeentebestuur van Gent dat een smeekschrift aan de Regering heeft gezonden opdat men toch vooral de Gentse universiteit in Godsnaam niet zou vervlaamsen...
Raymond
Ook in de ziekenhuizen : + 13% meer agressie. Proficiat !
Het aantal gevallen van agressie in Vlaamse ziekenhuizen is in 2008 met 13% gestegen. In 2007 deden er zich 2461 gevallen voor van agressieve patiënten en vorig liep dat al op tot 2780. Hopelijk gaan we dit jaar over de 3000.
In totaal werden in het land B 7.454 gevallen van agressie tegen hulpverleners geregistreerd, dat is een 20-tal gevallen per dag. Het gaat enkel om die zaken die aangegeven werden bij de politie, want heel wat geroep, getier en gedrum wordt stilletjes gehouden.
In ziekenhuizen doen zich de meeste incidenten voor.
Deze gegevens komen uit de Artsenkrant.
Er zijn mensen die boos worden, als ze geconfronteerd worden met dergelijke gegevens en die reageren met een nijdige snauw : "En ? Hoe zouden jullie dit oplossen ?". Alsof diegenen die signaleren en informeren verantwoordelijk zijn voor het wangedrag van de ongeciviliseerden uit onze maatschappij. Alsof wij reclame maken "om heel de weireld naar hier uit te nodigen".
De algemene oplossing kan enkel bestaan uit een combinatie van maatregelen die een mentaliteitswijziging nastreven met zware accenten op respect en behoorlijke sociale omgang. Zoals Vlamingen steeds geweest zijn. Het zijn de halve garen van de traditionele partijen die er alles aan doen, om deze maatschappij verder te ontwrichten.
Laat de volgende binnen, zuster, en zeg dat hij zijn bokshandschoenen uitdoet.
Ray
Het fantastische succes van Meldpunt Discriminatie in de stad van Allah
Wij weten zeer goed als we ons geliefde Antwerpen tooien met de koosnaam "de stad van Allah", dat we daarmee de politiek-correcte huichelaars de boom in jagen. Dààrom. Onze stad met al haar kwetsuren, verminkingen, bezettingen en bijnamen blijft onbewogen zichzelf. Zoals wij. Alleen, zij zwijgt en ondergaat, wij niet.
Voor de rest is zij van ons en wij van haar en daar kan niemand zijn grote neus tussensteken.
Het was een initiatief van ministerin Kathleen Schuddenbol om in 9 gemeentes een proefproject te starten met een "Meldpunt Discriminatie". De geboorteplaats van Vlaams Blok/Belang stond prominent op de eerste rij, want daar zal het er lelijk aan toegaan met al die verdrukte allochtonen die bij nacht en ontij als schaduwen langsheen de gevels voorbijschuiven, gediscrimineerd, opgejaagd, verdreven en misprezen.
Naast een Meldpunt voor Racisme, een bijhuis van het Spionnencentrum, kregen we in Antwerpen de gelegenheid ons uitgebreid te gaan beklagen op de Sint Jacobsmarkt. Er zijn ruime subsidies voorzien om van dit meldpunt een goeddraaiende organisatie te maken, die Allah zij geloofd, nog vele jaren, vele centjes moge kosten.
Tussen mei en december 2008 (8 maanden) zijn er 66 meldingen binnengekomen van welke er 20 gegrond waren. Dat is 2,5 klachten per maand in een stad van bijna 500.000 inwoners, zijnde op jaarbasis 0,006%.
Een van onze lezers heeft onze brievenbus volgestopt met nog heel wat aangename berichtjes over subsidies en verenigingen van de meest diverse pluimage om de samenleving te stroomlijnen en vooral om de multicultuur te dienen. Wij hebben nu al een indigestie. Verdere publicaties volgen.
Fats
PST : als u zich gediscrimineerd voelt, omdat uw vrouw of dochter nog niet aangesproken werd als "hoer", kan u terecht bij Meldpunt Discriminatie, ma tot wo van 9 tot 15 uur, do tot 19 uur op afspraak.
De Nieuwe Antwerpenaar : de grootheidswaanzin is hem niet vreemd + AANPASSING 02.05.09
Wij hebben het niet over menschen. "De nieuwe Antwerpenaar" is de titel van het nieuwe tweewekelijkse vierkleurentijdschrift dat de stad Antwerpen in onze brievenbussen laat droppen : 258.000 exemplaren.
De vorige bestuurlijke informatie voor de burgers was een krantje op 16 bladzijden en heette "de Antwerpenaar". Nu staat er "de nieuwe" voor en het is een magazine van 60 pagina's geworden, wat wil zeggen dat de stad ons per jaar 26 x 60 bladzijden = 1560 pagina's informatie zal bezorgen. Daar zitten velen verlekkerd op te wachten.
In de jaren '70 is men van start gegaan met de "Informatiekrant voor de Antwerpenaar" onder de redactie van de toneelauteur-stadsbediende Jan Christiaens (hij bewerkte de roman van John Wilms tot het succesvolle toneelstuk "de Parochie van miserie"). Later kwam er de schrijver, ook stadsambtenaar, Fernand Van der Auwera bij en would-be dichter Tony Rombouts en enkele administratieve helpers.
En nu ? Dertien redacteurs onder de leiding van Luc van Loon (ex Gazet van Antwerpen) en een tiental diverse medewerkers. In totaal 23 mensen, die doende zijn een 14-daags reclameblad voor het regime klaar te stomen op kosten van de burgers.
Om de schijn van neutraliteit hoog te houden, worden er lezersbrieven gepubliceerd. Nou, moe ... buiten de "Hoera" en "Proficiat" brieven worden er enkele met milde kritiek geduld. Misschien schrijft de redactie die zelf : na al het gekwijl en geslijm, is dat een gezonde afkick-methode Maar wat zijn wij met die troep van 60 bladzijden ? De burgers willen correcte info over de werking van de diensten van hun gemeente en daarmee basta.
We overlopen dit nummer zeer summier.
Het blijkt, dat de stad "geschrokken is van de nadelen van de Lange Wapper" ... Ja ? Nu plots, als de tegenwind fel opsteekt voor de verkiezingen "zijn ze geschrokken". Wakker geschrokken, zullen ze bedoelen. Als de stad schrikt, zullen wij dat lezen in de gazetten en desnoods horen op de radio of vernemen op het rood televisiezendertje ATV, een ander reclamemiddel van het regime. Voor de rest moet de stad haar beleid verantwoorden in de gemeenteraad bij de afgevaardigden die de burgers verkozen hebben, en niet in het eigen jubelkrantje.
Uiteraard komen ze aandraven met de klassieke tros politiek-correcte BV's die de ruggengraat gevormd hebben voor de verkiezing van de burgemeester. Joke van Leeuwen, de grappige stadsdichteres, wijlen Wannes Van de Velde, tussendoor enige info voor een multiculturele feestmarkt, een capoeirafestival (Braziliaanse balsport), de verzuurde Marokkaanse schrijfster Rachida Lamrabet, medewerkster van het Spionnencentrum en de onvermijdelijke en lichtjes irritante Gène Bervoets. Tussendoor nog wat nonsens over het Meldpunt Discriminatie, de komst van "Dokters van de Wereld" en ook enkele nuttige tips, een handige activiteitenkalender en totaal overbodige reportages over Tia Hellebaut (leuke vrouw, daar niet van) en houdt u vast : 30 mensen die vertellen over hun uiterlijk : dit laatste heeft een nadrukkelijke bijbedoeling, namelijk we stammen allen af van een grote oermens. Rassen bestaan niet. Dat soort boodschappen.
Bij de grote meerderheid van de bevolking verdwijnt dit krantje ongelezen in de afval. In de vele flatgebouwen van deze stad worden de exemplaren bij de ingang gedeponeerd door de Post en het zijn de bewoners die er een of meerdere stuks van meenemen, samen met de folders van Aldi, Lidl en Carrefour. De papierbergen die overschieten worden opgeruimd.
De armlastige stad Antwerpen bewijst eens te meer op welk een schandalige manier zij met de centen van de burgers omspringt om zichzelf in de schijnwerpers van de aandacht te plaatsen. En dan zwijgen wij over al de omgekapte bomen, want dat is niet direct ons ding.
Fats
AANPASSING 02.05.09 12 UUR
WIJ PLAATSEN VOLGENDE REACTIE VAN VEERLE EN BIEDEN ONZE EXCUSES AAN BIJ DE BEIDE HEREN LUC VAN LOON en eventueel aan al wie nog deze beide namen voert, je weet maar nooit :
De Luc Van Loon die vroeger voor GvA werkte, heeft helemaal niks te maken met De Nieuwe Antwerpenaar. Het gaat hier dus om een naamgenoot.
Hopelijk controleert de redactie haar bronnen beter dan u, want u hebt wellicht gewoon even snel gegoogled en klakkeloos overgenomen wat u bij een van de eerste hits hebt gevonden.
02-05-2009, 11:43 geschreven door
29-04-2009
Bruno Valkeniers en Filip Dewinter leggen uit waarom ONS land, ONS land is
Comité P veroordeelt ondubbelzinnig politie-optreden 11 september 2007
In het rapport over de aanpak van de betoging tegen islamisering, krijgt het Vlaams Belang over de hele lijn gelijk van de raadsheren van het Comité P. Zowel de Brusselse burgemeester als de (Franstalige) officieren komen er slecht uit.
Na het verhoor van 24 betrokkenen en het bekijken van de opnames die op 11.9.07 werden gemaakt door VRT, VTM, RTL, RTBF en TV-Brussel, komt het Comité P tot zeer opmerkelijke vaststellingen. Zoals bekend werd de betoging verboden door PS-burgemeester Thielemans, die - zo blijkt - daarmee de vraag van de ‘Communauté Musulmane de Belgique’ honoreerde. Het Com. P wijst er in dat verband op dat een betogingverbod het steeds moeilijk maakt voor de politie om een vreedzame afloop te onderhandelen. De heer De Donnéa, voorzitter van de parlementaire begeleidingscommissie P en oud-burgemeester, sloot zich hierbij aan: de eerste oorzaak van problemen is volgens hem het verbod dat de huidige burgemeester oplegde. Tevens is volgens het Com. P de “zeer gebrekkige voorbereiding van deze manifestatie” onder meer te wijten aan het feit dat Thielemans contact met de organisatoren verbood. Diezelfde burgemeester was de dag zelf - in zijn hoedanigheid van hoofd van bestuurlijke politie - “aan het zagen” om de betogers zeer snel op te pakken, hetgeen na exact “3 minuten en 18 seconden” gebeurde. Opvallend is tevens dat alleen Franstalige agenten uit Namen en Luik op de betogers werden losgelaten en hen Franstalige bevelen gaven, terwijl de pelotons uit Antwerpen en Gent passief bleven (waarbij de Antwerpse agenten nota bene niet werden gebrieft uit vrees “voor lekken vanuit de Antwerpse politie naar het Vlaams Belang”). Al deze elementen zorgden volgens het Com. P voor een “chaotisch en ongecoördineerd” optreden van de ordediensten, hoewel die met een overmacht van niet minder dan 826 man aanwezig waren. De gevolgen van dit alles zijn bekend: er werd “overdadig geweld” gebruikt (zoals het onnodig spuiten met verblindend gas), Frank Vanhecke werd tot drie maal toe tegen de vlakte gewerkt en bij de geslachtsdelen gegrepen, Filip Dewinter kwam ei zo na onder de wielen van de politiebus terecht en kreeg een bus pepperspray in het gezicht gedrukt, een journalist werd door een politiehond gebeten, enzovoort. Ook de aanpak naderhand in het cellencomplex krijgt kritiek, ondermeer omwille van de vernederende behandeling die vrouwelijke volksvertegenwoordigers ondergingen toen zij verplicht werden hun bh uit te doen (“onnodig” volgens het Com. P). Het Comité P besluit dat “de zich opdringende tucht- en andere maatregelen” moeten genomen worden.
Het Vlaams Belang is uitermate tevreden over dit rapport en hoopt dat de partij en Vlaams-nationalisten voortaan wel haar democratische rechten zal mogen uitoefenen in Brussel.
Filip De Man Lid begeleidingscommissie P
Artsen zonder grenzen : niet van de eerste leugen gebarsten volgens VB-Antwerpen
Artsen zonder Grenzen verspreidt leugenachtige informatie: gigantische bedragen worden besteed aan dringende medische hulp voor illegalen in Antwerpen
De kritiek van Artsen zonder Grenzen over de gebrekkige medische hulp aan illegalen in Antwerpen is volledig onterecht en zelfs ronduit leugenachtig. Volgens AZG is Antwerpen één van de slechtste steden inzake dringende medische hulp aan illegalen. AZG uit hier een politieke mening die niet gestoeld is op de realiteit.
De aanwezigheid van minstens 25.000 illegalen in Antwerpen kost de overheid handenvol geld. Het Antwerps OCMW betaalde in 2008 voor dringende medische hulp aan illegalen 5.736.956 euro, een stijging met 500.000 euro t.o.v. het jaar voordien. Het ging in totaal om 3.064 goedgekeurde dossiers. Uiteindelijk wordt deze kost door de federale overheid teruggestort. Het OCMW heeft 25 maatschappelijk werkers in dienst (sociaal centrum Plein) die instaan voor de opvang en begeleiding van illegalen. Kostprijs: 26 miljoen euro. Deze kost is wel volledig ten laste van het Antwerps OCMW. In totaal spendeerde de overheid in 2008 dus 31,7 miljoen euro alleen voor de begeleiding van illegalen. Een gigantisch bedrag waarmee heel wat andere sociale hulp aan legale bewoners van onze stad mee had kunnen bekostigd worden. Voormelde cijfers houden zelfs nog geen rekening met de kost van de schoolgaande kinderen van illegalen. Het stadsbestuur weigert hierover cijfers vrij te geven.
We zijn in ons land inzake illegaliteit in een vicieuze cirkel terecht gekomen. De eerste regularisatiegolf van januari 2001 heeft een nieuwe, massale immigratiegolf teweeggebracht. Net als in 2001 wordt ons land opnieuw geconfronteerd met een parallelle, illegale samenleving waardoor de roep naar een tweede algemene regularisatiegolf opnieuw toeneemt. Deze vicieuze cirkel kan enkel doorbroken worden door een actieve opsporing van illegalen en door een effectief repatriëringsbeleid. Het Vlaams Belang kiest dan ook resoluut voor deze optie.
Vlaams Belan,g kiest dus nadrukkelijk voor de toepassing van de wet. Terwijl de andere "och arme" partijen de eigen wetten opzij schuiven.
Filip Dewinter, fractievoorzitter Gemeenteraad Antwerpen
Philip Van de Sande , fractievoorzitter OCMW Antwerpen
Geen eieren vandaag van den boer en ook niet van Matthias Storme
We hebben u gisteren doorverwezen naar een belangwekkend artikel vanMatthias Storme, een van onze favoriete websteks, over de vragen die een kiezer normaliter zou kunnen/moeten stellen aan zijn kandidaat-vertegenwoordiger-van-het-volk in het Vlaamse parlement.
Voor Matthias Storme hebben wij veel respect, want die man stelt bereidwillig zijn grote intellectuele capaciteiten ter beschikking van de gemeenschap. Mocht hij op een lijst voorkomen, hij zou zonder problemen verkozen zijn. En de kwaliteit van het parlement zou zienderogen de hoogte inschieten.
Tot zover de lof. En nu iets helemaal anders.
Van de zeven vragen die Matthias Storme opstelde om aan de kandidaat-Vlaams volksvertegenwoordigers voor te leggen, onthouden wij vooral de zevende (de overige zijn belangrijke toetsen voor een revalorisatie van het parlementair democratisch functioneren, daar niet van) :
7° En tenslotte, last but not least: bent U principieel bereid om een onafhankelijkheidsverklaring door het Vlaams Parlement goed te keuren ? De vraag is niet of we die onafhankelijkheid nu moeten uitroepen, maar of we bereid zijn het wapen van de onafhankelijkheidsverklaring in te zetten in plaats van de Franstaligen een vetorecht toe te kennen op elke staatshervorming.
Zeer belangrijk is de ontsnappingsroute die Storme inbouwt : hij wil de onafhankelijkheidsverklaring gebruiken als een soort dreigwapen om de staatshervorming makkelijker te realiseren.
Ik vind dit verwonderlijk, dit is een stuk NV-A strategie en ook die van het groepje met de emotionele voorzitter die nooit juist begrepen wordt.
Avec tous mes respects : Je bent voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen en dan streef je naar een meerderheid bij de bevolking én bij de verkozenen. Mocht je daarin lukken om die te bereiken, dan zeg je ondubbelzinnig : "Wij verklaren Vlaanderen een onafhankelijke natie, enz" en nadien ga je aan tafel met de belgen en franstaligen en je begint zéér moeilijke onderhandelingen. Ook internationaal. Maar je vertrekt vanuit een klare uitgangspositie.
Vlaamse onafhankelijkheid gebruiken als een stok achter de deur om belgië overeind te houden, dat is een zoveelste kontdraaierij waar dit stukje Vlaanderen dat het mijne is, niet aan meedoet.
We zijn al 180 jaar gerold. Ik vind het genoeg. Vlaanderens Onafhankelijkheid uitroepen is onomkeerbaar. Jammer, Matthias Storme, ons respect blijft overeind maar uw strategie is niet de onze. En wij spreken enkel uit naam deze blog.
Savat
Dit is ONS land
Vanmiddag stelde het Vlaams Belang zijn nationale campagne voor. Onze partij trekt naar de Vlaamse en Europese verkiezingen van 7 juni onder de slogan ‘Dit is ONS land’. Met de ‘Dit is ONS land’-campagne maakt het Vlaams Belang duidelijk dat dit land van de GV, de gewone Vlaamse man en vrouw, is: ons volk heeft recht op een Vlaams, veilig en welvarend Vlaanderen. Slogan en beeld vatten perfect het programma van het Vlaams Belang samen.
Identitaire campagne
Tijdens de voorstelling gaf Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers aan dat onze partij met deze slogan naar de essentie gaat: Vlaanderen kan nog steeds geen beleid voeren dat is afgestemd op de Vlaamse noden. Of het nu gaat over welvaart en welzijn, over veiligheid of immigratie, België blijft de eeuwige struikelsteen en verhindert Vlaanderen zijn eigen toekomst in handen te nemen.
“Als Vlaams-nationale partij voert het Vlaams Belang doelbewust een identitaire campagne,” aldus Valkeniers. “Vlaanderen mag niet worden overgeleverd aan besluitloze en ruggengraatloze politici, aan (Europese) regelneverij, aan de francofone arrogantie, aan de nog steeds toenemende immigratie en islamisering, aan de stijgende criminaliteit of aan algemene verarming.” Filip Dewinter voegde daar aan toe dat ‘ons’ tevens het gemeenschapsgevoel, de Vlaamse natie, verzinnebeeldt.
Geloofwaardigheid
De campagneslogan ‘Dit is ONS land’ wordt begeleid door het onderschrift ‘Rechtuit betrouwbaar’. Volgens Bruno Valkeniers is net dat de essentie van de komende campagne: geloofwaardigheid. “De partijen die decennialang de sleutel van de toekomst in handen hadden maar verzuimd hebben deze te gebruiken, bieden zich nu opnieuw aan als dé oplossing voor alle problemen. Sorry, zij zijn niet de oplossing, zij zijn net het probleem,” zo luidde het.
Alle hens aan dek
Het inhoudelijke alternatief van onze partij – het ‘Vlaanderen eerst’-programma – werd afgelopen zaterdag in het Vlaams Parlement voorgesteld (link naar actueel 27/4: VB). Intussen zijn we ook op het terrein alomtegenwoordig: militanten en mandatarissen zijn al wekenlang in de weer met het opbouwen van! een netwerk van 2m²-borden, waarvan er uiteindelijk meer dan 3.000 zullen worden neergepoot.
Onze kernthema’s - Vlaamse welvaart door onafhankelijkheid, meer veiligheid, minder immigratie, aandacht voor het gezin - zijn meer dan ooit actueel. Tijdens de komende campagneweken zal het Vlaams Belang zijn troeven dan ook maximaal uitspelen: wij zijn en blijven een rebelse én geloofwaardige partij, verdedigen een glashelder programma en hebben de kracht van onze overtuiging.
Weldra vindt u hier een beeldverslag de campagnevoorstelling. Op onze verkiezingswebstek vindt u meer informatie over kandidaten, programma en activiteiten.
NL ? De ministers zijn best op de hoogte van Graaien
Ministers gebruiken doktersbriefje voor duurdere auto
woensdag 29 april 2009 11:14
Zeker vijf ministers maken gebruik van uitzonderingsregels om zich in een ruimere, twee keer zo dure dienstauto te laten chaufferen. 'Het wordt een rage.'
Lees meer over de dienstauto's van ministers In het nieuwe nummer van Weekblad Elsevier, dat vanaf vandaag in de winkels ligt
Met een briefje van de dokter bemachtigen steeds meer ministers een duurdere auto dan toegestaan. Officieel mogen zij zich laten vervoeren in een Audi A6 of gelijkwaardige limousine. Catalogusprijs rond de 50 mille.
Door listig gebruik te maken van de voorschriften en uitzonderingsbepalingen rijden intussen zeker vijf ministers rond in de bijna dubbel zo dure Audi A8. Dit model staat voor circa 90.000 euro in de catalogus.
‘Het wordt een rage,’ verzuchten medewerkers van de bewindslieden. ‘Ze willen per se van de A6 naar een A8.’
Ingewikkelde formule De dienstauto’s van ministers en staatssecretarissen vormen al jarenlang een gevoelig onderwerp. Voorheen was de regeling overzichtelijk. De dienstauto mocht qua cataloguswaarde niet over een bepaald bedrag heen. Sinds 2002 geldt echter het Voorzieningenbesluit ministers en staatssecretarissen. Daarin staat dat de kilometerprijs de limiet van 0,56 cent niet mag overschrijden.
Behalve met een ingewikkelde formule moeten de departementen tegenwoordig ook rekening houden met de milieuprestaties van de dienstauto. Dit is het gevolg van een motie van PvdA en GroenLinks die de Tweede Kamer twee jaar geleden aannam om de ministers te manen al autorijdend het goede milieuvoorbeeld te geven.
Het komt erop neer dat ze een auto moeten kiezen met het energielabel A of B.
Ontdekking Om het enigszins overzichtelijk te houden, hebben het ministerie van Binnenlandse Zaken – dat over de voorzieningen voor de bewindslieden gaat – en het Rijksinkoopbureau een lijstje gemaakt van auto’s die aan alle normen voldoen. Ministers mogen volgens een woordvoerder van het departement gebruikmaken van 1) een Audi A6; 2) een Mercedes E 200 of 3) een Volvo S 80.
Een aantal ministers houdt zich daaraan. Zij hoeven géén duurdere auto. Maar steeds meer collega’s denken daar anders over.
CDA-minister Camiel Eurlings van Verkeer was een van de eersten die ontdekten dat er meer mogelijk was dan een A6. Zijn chauffeur en hij rijden nu in een Audi A8 L, waarbij L staat voor verlengde carrosserie. De minister is behoorlijk lang. Een A6 was te krap.
CDA-collega Maria van der Hoeven (Economische Zaken) is veel kleiner van postuur dan Eurlings. Toch kreeg ook zij last in haar A6. Volgens haar woordvoerder moest ze een auto hebben waarvan de zitting individueel is in te stellen: ‘Er is toen een arbo-advies opgesteld. Het facilitair management van Economische Zaken kwam uit op een A8. Want een A6 was niet meer leverbaar met verstelbare achterbank.’
Rugpijn PvdA-minister Guusje ter Horst van Binnenlandse Zaken moet toezien op de correcte toepassing van het Voorzieningenbesluit. Maar zelfs zij stapte over op een auto die niet aan de normen voldoet: eveneens een A8. Haar woordvoerder: ‘Ze had eerst een A6. Maar ze zat beroerd. Niet in de zin dat ze misselijk werd of wagenziek, hoor. Er ontstonden rug-, spier- en gewrichtsklachten.’
Ook CDA-minister Gerda Verburg van Landbouw zag zich genoodzaakt tot een A8. Maar voor haar gelden weer heel andere argumenten. Vorig jaar ontstond een relletje toen de NOS berichtte dat zij zich in een Audi A6 diesel zónder roetfilter liet chaufferen. De minister besloot haar leven te beteren en rijdt nu in een A8.
ChristenUnie-collega Eimert van Middelkoop van Defensie rijdt ook in een A8, omdat hij van de NCTb in een gepantserde auto moet rijden.
(al goed dat we in het Nederlands taalgebied Elsevier hebben, met het gewauwel van Knack en zijn linkse redactie kan je je voorlichting net zo goed aflezen van de toiletmuren van de NMBS, maar dit gans terzijde, er zijn sporadisch enkele goede stukjes bij Knack, vermoedelijk geschreven als Vandenbroeck op kruistocht is)
En nu iets totaal, totà à l anders : Juffrouw Ellen wil wel een kindje ...
Inschrijvingen met foto en compleet cv naar de redactie Angeltjes (speciale gehandicaptenparking en rolstoelvoorzieningen zijn aanwezig bij onze kantoren voor de sollicitatiegesprekken)
Ze hebben me mijn chauffeur ontnomen
.
Klikken op Calimero en snotteren maar met het droeve verhaal
Manten weet van Wanten over Fortis
Lawaai op de Brugse reien
Kwekkers op het water
De Brugse ombudsman Marc Carlier heeft vorig jaar 1.536 klachten behandeld. Een van die klachten kwam van een man die het lawaai beu was van de toeristenbootjes op de reien. De man die de klacht indiende, stelde voor dat de bootjesuitbaters in de toekomst audioguideszouden gebruiken om de stilte te bewaren.
Bij bootjesuitbater De Meulemeester in de Wollestraat lachen ze met de klacht van de man. "Je moet maar niet aan de reien gaan wonen", klinkt het. (belga)
***
Het zou best het overwegen waard zijn om met de rederijen in overleg te gaan over deze lawaaihinder, die een stuk van de aantrekkelijkheid van het inmooie Brugge wegneemt. De toeristenhinder is groot maar dat is het geval bij alle Europese historische steden. In ondermeer Gruuthuuse-museum wordt gebruik gemaakt van audiogidsen en er is momenteel zeer veel materiaal op de markt. En nu maar hopen, dat we niet al onze lezers uit Brugge en omgeving over ons heen krijgen, die mijnheer de bootjesuitbater bijtreden : "Alsjer nie têhe keunt, goaje èlders woeine" (ook dit zal gecorrigeerd moeten worden)
De Russen komen !
De snelle Russische torpedojager Amiral Pantéléev heeft een boot met 29 Somalische piraten aan boord onderschept. "De marine ontdekte zeven Kalachnikovs, pistolen van verschillende merken en navigatiemateriaal aan boord," zegt het Russisch ministerie van Defensie. Somalische piraten hebben dit jaar hun aanvallen op buitenlandse schepen in de Golf van Aden en de Indische Oceaan verveelvoudigd. De internationale gemeenschap reageert door oorlogsschepen te sturen naar het gebied.
"Somalische piraten die probeerden de Russische tanker "NS Commander" op weg naar Singapore te enteren, werden met succes verjaagd door de bemanning, meldt het Russische Maritieme Blad "Sovfrahkt". Drie bootjes met piraten, bewapend met machinegeweren en granaatlanceerders benaderden de Russische tanker maandag op ongeveer 120 mijlen ten Oosten van het eiland Sokotra (Yemen) in de Indische Oceaan. De 23-koppige tankerbemanning verzette zich met waterkanonnen, verhoogde de snelheid en met voortdurend draaiende bewegingen, wisten zij hun vervolgers af te schudden."
Tegelijk wordt gemeld dat er 4 Russische marineschepen in de Golf van Aden zijn aangekomen met de bedoeling op te treden tegen piraten. De eenheid wordt aangevoerd door de destroyer "Admiral Panteleyev" (dit is de correcte schrijfwijze) en bijgestaan door de tankers "Izhora" en "Irkoet" en een sleepboot. Zij verlieten Vladivostok op 29 maart. De Panteleyev vervangt de "Admiral Vinogradov" die in de regio patrouilleerde sedert januari. De destroyer is behoorlijk gewapend met torpedo's, luchtdefensie-systemen en 2 helikopters plus nog een en ander waar wij geen verstand van hebben. Bovendien is op elk van de vier schepen een getrainde marine-bemanning aanwezig. Ivans die weten om te gaan met kapend tuig.
Wij zijn geen verkapte militaristen die juichen als de troepen voorbij paraderen en stram salueren als we de neus van supergeneraal De Crem ontwaren. Wij zijn echter van oordeel dat de softe aanpak die de Navo en de individuele naties toepassen tegenover de schaamteloze praktijken van de Somalische moslims geen of weinig effect ressorteren. Als u nagaat dat de Britse Navy op de vingers getikt werd "dat de rechten van de piraten niet mochten geschonden worden" dan is het duidelijk dat we eens te meer te maken hebben met uitwassen van het politiek-correcte denken tot in militaire situaties toe. Het karikaturale Westen is bang dat het geweld zou escaleren ... Intussen is het kapen van vrachtschepen (en nu ook al cruiseschepen) een degelijke business die in omvang toeneemt. Deze grappen zijn al jaren aan de gang en werden tot voor enkele maanden doodgezwegen door de rederijen. Het was slechts sporadisch dat een kaping uitlekte tot in de media. Als er strenger zal opgetreden worden, zullen er ongetwijfeld betogingen georganiseerd worden door halfgare aanhangers van links, dat we de arme Somaliërs (en ze zijn arm) hun economie ontwrichten.
In januari werd een Nederlands vrachtschip dat aangevallen werd door piraten bijgestaan en bevrijd door Russen. Dat zullen de militaire angsthazen van de Navo niet prettig vinden. Een filmpje.
Savat
Een wonderlijke opname van de Hubble Ruitetelescoop
Nu Vlaams Belang verlost is van de collaboratie-prietpraat van het gewezen kamerlid Tjevenhans, die op de lange duur een spreekbuis was geworden van De Crem, kan de partij terug in volle sereniteit deelnemen aan de debatten over landsverdediging. Conform de algemene partijstandpunten en in overeenstemming met de doelstellingen van de voltallige fractie.
Gisteren werd in de Kamer van Volksvertegenwoordigers vurig gedebatteerd over de inzet van Belgische Paracommando’s in Afghanistan.
De Vlaams Belang-fractie heeft dit dossier steeds nauwgezet opgevolgd. Kamerlid Bruno Stevenheydens ondervroeg minister van Defensie Pieter De Crem reeds in januari, en kreeg toen als antwoord dat op dat ogenblik de militairen een theoretische opleiding volgden in Kaboel tot 15 maart en dat ze na 15 maart zouden worden ingezet “om de Afghaanse militairen in de beste omstandigheden en op de beste wijze op te leiden in het raam van de ISAF-operatie”.
Dat dit wel een heel omfloerste weergave van de realiteit is, vindt ook Vlaams Belang-fractieleider Gerolf Annemans. “Een opleiding is natuurlijk nog geen ondersteuning op het terrein, en de communicatie daarover door de minister was op zijn minst ongelukkig te noemen”, aldus Annemans, die er echter nog aan toevoegt dat onze fractie deze zaak op een pragmatische en zo objectief mogelijke manier bekijkt, vanwege de hoge graad van politisering die nu rond dit dossier hangt. “In affaires zoals deze is dat niet noodzakelijk een goede zaak voor de mensen op het terrein”, zo stelt Gerolf Annemans terecht.
Het lijdt echter geen twijfel dat Pieter De Crem in de fout is gegaan. Tegenover het parlement, en tegenover de publieke opinie. “Oorspronkelijk dacht het publiek misschien tot gisteren nog dat wij enkel in een geschutskoepel het vliegveld van Kaboel beschermen”, aldus Gerolf Annemans. “Door de sluipende salami-achtige manier waarop de communicatie echter is verlopen, is ook iets blijven hangen over een sluipende besluitvorming: eerst de Afghanen opleiden en dan mee het terrein op. Maar zo vanzelfsprekend is dat niet. Zeker niet zonder debat in het Parlement”, zo vervolgt onze fractieleider. Gerolf Annemans stelt terecht dat er heel wat vraagtekens gerezen zijn: “Hoe lang hebben wij zelf de opleiding van de Afghaanse soldaten met wie wij nu mee het terrein opgaan verzorgd? Dat blijkt bijna niet het geval geweest te zijn. Het opleidingsniveau en de uitrusting van die mensen blijkt helemaal niet overeen te stemmen met wat wordt beloofd onder ‘optimale veiligheidsomstandigheden’. In Afghanistan het terrein opgaan, kan niet onder optimale veiligheidsomstandigheden. Iedereen weet dat, iedereen beseft dat.”
Tot slot benadrukt de Vlaams Belang-fractieleider dat onze partij nooit tegenstander is geweest van de aanwezigheid van Belgische troepen in Afghanistan, dit omwille van het islamterrorisme dat er – voornamelijk in 2001 – welig tierde. “Maar natuurlijk is ondertussen de situatie daar ernstig veranderd, niet alleen op het terrein, maar ook politiek”, aldus Annemans. “Ons land zou bovendien een beetje bescheiden moeten zijn en geen ambitie moeten hebben om het terrein op te gaan in Afghanistan, zelfs niet onder de dekking van een internationale paraplu. Wij zouden een beetje bescheiden moeten zijn, gelet alleen al op de budgettaire context vandaag”, zo besluit de Vlaams Belang-fractieleider.
Ook in het voetbal : Walen buiten !
Opstootje na de match Antwerp-Virton. De Waalse spelers konden niet tegen hun verlies en zo kwam er een opstoot. Met gevolg dat de RAFC Fans: "Walen buiten" riepen. Na de match bleek dat de Virton spelers een paar deuren vernield hebben in ons stadion.
(tekst overgenomen van de inzender bij Youtube)
.
Onze NL-bovenburen passen zich goed aan : het zal tijd worden !
Truus is klaar voor een multiculturele koninginnedag
dinsdag 28 april 2009 15:01 Europees lijsttrekker Peter van Dalen van ChristenUnie-SGP heeft opnieuw duidelijk aangegeven dat ChristenUnie-SGP tegen het Turkse lidmaatschap van de Europese Unie is. Van Dalen:"Turkije voldoet niet aan het geografisch criterium: het ligt voor meer dan 95 procent buiten Europa en de hoofdstad Ankara zeker. Zelfs Istanbul heeft een Europees en een Aziatisch deel. Iedere toerist in die stad weet dat als je de Bosporus oversteekt, je in Azië bent."
Van Dalen deed z'n uitspraak omdat bij het invullen van de Stemwijzer (www.stemwijzer.nl) blijkt, dat veel mensen letten op de positie van Turkije. ChristenUnie-SGP is tegen Turkse toetreding. Andere partijen als het CDA en de VVD zijn onduidelijk en laten in het midden wat ze echt vinden. Van Dalen: "Het geografisch criterium spreekt voor zich. Ik snap niet dat andere partijen de kiezer geen duidelijkheid bieden. En ook voor de Turken zelf wordt het zo een lang slepende kwestie. Laten we de onderhandelingen stoppen en met de Turken nagaan, hoe we onze handelsbetrekkingen met hen kun verbeteren".
De protestantse Christen-Unie maakt samen met het christen-democratische CDA en de socialistische PvdA deel uit van de regeringscoaltie.
