"We hebben zonder enige twijfel te maken met een vliegramp", zei Air France-topman Pierre-Henri Gourgeon op een persconferentie. De Franse minister Jean-Louis Borloo voegde daaraan toe dat 'we kunnen uitgaan van het allerergste'.

Het ramptoestel had 216 passagiers en twaalf bemanningsleden aan boord. Onder de passagiers was een Nederlander, en ongeveer tachtig Brazilianen, evenveel Fransen en 25 Duitsers. Ook mensen uit Denemarken, Italië, Marokko, Libanon en Portugal zouden aan boord van het vliegtuig hebben gezeten. Of onder de slachtoffers ook Nederlanders zijn, is nog niet bekend.

Nederlanders die bij KLM een ticket naar Rio de Janeiro boeken, vliegen via Parijs. KLM zelf heeft geen directe vlucht. Air France maakt de nationaliteit van de inzittenden echter pas bekend als justitie in Parijs toestemming geeft voor publicatie van de passagierslijst.

Volgens een woordvoerder van Air France is het ramptoestel boven de Atlantische Oceaan in een hevige storm terechtgekomen en werd het door de bliksem getroffen. Om 04.14 uur (Nederlandse tijd) werd een automatische boodschap vanuit het toestel opgepikt. Er zou kortsluiting zijn en belangrijke onderdelen zouden niet meer functioneren.

Braziliaanse, Franse, Spaanse en Afrikaanse luchtverkeersleiders lukte het daarna niet meer contact te krijgen met het vliegtuig. |Er is niets te zien op de Spaanse radar, niets op de Marokkaanse radar, niets op de Franse radar", zei minister Borloo. Reddingsdiensten zoeken met man en macht naar het toestel, maar de Franse autoriteiten hebben geen hoop meer overlevenden te vinden.

De zoektocht naar het toestel, een Airbus A330-200 uit 2005, wordt bemoeilijkt door onduidelijkheid over de rampplek. Het vliegtuig vloog ten tijde van de crash boven een gedeelte van de oceaan waar radarsystemen geen bereik hebben. Onderzoekers kunnen de radargegevens dan ook niet gebruiken om de locatie van het ongeluk uit te rekenen.

De Braziliaanse luchtverkeersleiding had iets voor vier uur maandagochtend (Nederlandse tijd) voor het laatst contact met de bemanning. Het vliegtuig bevond zich toen bijna 600 kilometer ten noordoosten van het land. Volgens de Braziliaanse luchtmacht had het vliegtuig een normale hoogte en een normale snelheid. Ongeveer een half uur later hadden de piloten weer van zich moeten laten horen, maar dit contact kwam nooit.

Als het toestel inderdaad is neergestort, zou het de ergste ramp in de 76-jarige geschiedenis van Air France zijn. In juli 2000 stortte een Concorde van de luchtvaartmaatschappij neer toen het opsteeg van het vliegveld Charles de Gaulle bij Parijs. Alle 109 inzittenden kwamen daarbij om, evenals vier mensen op de grond.

www.geenstijl.nl

... ontdekte een van onze lezers bij onderstaande woning een "Zonder Haatstraat"-bord en op de brievenbus een sticker met de mededeling : "Geen verkiezingsdrukwerk aub - Alles wat ik moet weten over de verkiezingen lees ik al in de Morgen". Wij suggereren enkele toevoegingen.

.

Op de "Ik voel me superier deur" -  "Geen afwijkend verkiezingsdrukwerk aub - Te dom om zelf te denken, geloof ik blindelings in de Morgen"

met dank aan Hendrik en Wim

.

In de marge van het grote debat had de VRT bepaald Filip Dewinter en Bart De Wever tegen mekaar te laten uitkomen. 

Dewinter vloeren, is tot hiertoe weinigen gegeven en wat zou mooier zijn dan een zelfverklaarde Vlaams-nationalist die vol spitante one-liners zit à la Louis Tobback, de voorman van VB in de politieke problemen te brengen ?  De angst voor Vlaams Belang is zeer groot bij de media : als ze maar lang genoeg de bange, blanke mannen spelen, hopen ze ooit de man in de straat op hun hand te krijgen.  Omdat de verdachtmakingen, verzwijgingen en uitsluitingen niet aanslaan bij de kiezers, kunnen de opiniemakers van Vlaanderen hun redeloze haat niet verbergen. Ook als Bart de Wever een tutteke in zijn mondje had gehad tijdens het gesprek, zou hij de Grote Overwinnaar geweest zijn. Het nagesprek bij Canvas leek meer op een retrospectieve van James Ensor : de triomf van de vertrokken smoelen.

Het is en blijft buitengewoon jammer, dat een man als De Wever, gedreven door zijn ijdelheden en dronken van zijn eigen woordspelingen, zich laat misbruiken om de rol van Judas op zich te nemen en de Vlaams-nationale partij die VB is, mede te bezwadderen.  Hij kreeg er zelfs een mini-applausje bij van het partijpolitieke publiek : Bart spant zich in, zijn tevreden zelfgenoegzaamheid op die momenten van publieke erkenning te verstoppen, maar dat lukt hem niet zo goed.  Het is zoals onze vriend Duplo Duplex in zijn reactie van gisteren opmerkte : lichaamstaal zegt veel meer dan woorden. 

‘U ging met CD&V in zee, en haalde nul op tien’, sneerde Dewinter. ‘Zelfs als dat waar is staan we nog altijd quitte, u bent al 30 jaar bezig en staat nog altijd even ver : nergens’, vatte De Wever de carrière van zijn tegenstander samen.

Bij ingewikkelde keuzes, is ons hulpmiddel of standaardvraag, zo u wil : "Is Vlaanderen hiermede gebaat ? Komen wij dichter bij de onafhankelijkheid ?"

Als we deze ezelsbrug toepassen op het debat Dewinter-De Wever dan kunnen we enkel betreuren dat de N-VA telkens opnieuw kiest voor het overleg van het immobilisme en het uitzichtloze compromis dat ondermeer de dood betekend heeft van de Volksunie. 

Het is een jammere maar tevens duidelijke zaak, dat de N-VA de weg kiest van de collaboratie en de spot drijft met Vlaams-nationalisten die consequent vasthouden aan hun principes.  Het is niet voor niks dat Bart niet eindigde als de slimste mens ter wereld. Filip Dewinter eindigt steeds als de meest consequente mens ter wereld. 

Savat

Het was een lovenswaardig programma dat de 0000 zondagavond uitzond onder de bijzonder originele titel "Het groot debat 09".

Acht belangrijke politici gingen twee aan twee een opgelegd themagesprek aan met mekaar geleid door Goedele de Vroy en Ivan de Onderbreker.  

Siegfried Bracke, die zich uit zijn hoofdredactiezetel had geheven, stelde vervolgens enkele supplementaire vragen aan sommigen van de zes, die niet aan het themagesprek hadden deelgenomen.

Wie naar zo'n uitzending kijkt, heeft gewoonlijk al een eigen overtuiging en zoekt bevestiging ; wie niet of slechts matig geïntresseerd is, zal vermoedelijk de 0000 ontweken hebben.  Op Canvas begon direct na het programma een bespreking door zogenaamde bevoorrechte getuigen. Aan hand van hernomen fragmenten, werden bloemen uitgedeeld aan de "goeden" en muilbanden aan de "slechten".  Die bevoorrechten zijn ook maar mensen en lieve god, wat hebben wij lak aan de mening van deze vertegenwoordigers van de politiek-correcte klasse.  Peter Vandermeersch zag er enigszins afgetrokken uit maar toch bleek hij gelukkig, dat Filip Dewinter afgetroefd was door Bart Dewever. Die Peter toch : lukt er nooit in om een minimale vorm van neutraliteit na te streven, wat nochtans de hoofdredacteur van een gazet zou sieren.   De linkse VRT-advocaat, Walter Van Steenbrugge, die er uitziet als een opgedirkte dakloze, kon uitsluitend Frank Vandenbroecke beminnen, enz.   Wat de VRT in die morsige figuur gevonden heeft, is ons een raadsel. Een enigszins neutrale visie werd ontwikkeld door Van Cauwelaert van Knack, maar we hadden er onze buik vol van.

Een van de onderwerpen die aan bod kwam, was "fatsoen" in de politiek, tijdens het duo-gesprek Dewinter-Dewever, achteraf aangevuld met commentaren van anderen.  Opmerkelijk was, dat de traditionelen fatsoen enkel zien als een vorm van "met twee woorden spreken".  Je moet mekaar respecteren en niet te veel van partij veranderen. Dat is zowat de korte inhoud van fatsoen bij politici.  Uiteraard ,zouden wij zeggen, want als we andere normen gaan hanteren, wordt het lastig.

Natuurlijk is die vorm van burgerfatsoen een onderdeel van het hoffelijke sociale verkeer tussen mensen. Niemand betwist dat. Maar "fatsoen" werd door Dewinter opengetrokken naar het bestaan van de uitsluitingsformule van het cordon sanitaire.  Is dat fatsoenlijk ?  Daar werd echter niet op ingegaan. Behalve door de ge   obsedeerde tweede slimste mens ter wereld , volgens wie Vlaams Belang vastgeklonken blijft in het cordon, omdat het zijn principes niet verloochent. Ja, Bart, ja !  Wat ben jij een bange, blanke man.

Verkiezingsbeloften worden grandioos aan de laars gelapt.  Is dat fatsoenlijk ?  Politici graaien naar mandaten en ontvangen daar buitensporig hoge vergoedingen voor (het geval Dehaene bij Dexia werd herhaaldelijk geciteerd).  Is dat fatsoenlijk ?

Wie de uitzending bekeken heeft, weet echter wat de politici niet fatsoenlijk vinden : de one-liner van Dewinter "Waar is de poen voor uw pensioen ? In de pocket van Mohammed".  Dàt is,  oh zo, onfatsoenlijk.  Dewinter greep deze hypocrisie aan om ook Wetstraatees te praten en noemde enkele bedragen die de immigratie ons kosten en die anders besteed kunnen worden voor de sociale politiek.   

Al de aanwezige dames en heren hebben zich ingespannen om voor hun partijen en hun eigen persoon uiteraard de beste positie te verwerven. Kampioen van het grootste stuk laken naar zich te trekken, is Frank Vandenbroucke. Dat zijn we gewoon van socialisten : trekken en graaien. Aan Geert Lambert werd gezegd door Siegfried Bracke : "U komt ook uit de Volksunie, u bent een flamingant" (let wel : Bracke vermeed de term Vlaams-nationalist te vermelden). Waarop de gewezen VU-ondervoorzitter snel en angstig corrigeerde "Ik ben nog steeds dezelfde regionalist" waarop hij de lof van Europa zong.

Een erg verhelderend onderdeel van het programma vormden de stellingen die Mieke Vogels innam.  De visie van Pater Versteylen en het oude Agalev bestaan nog.

De maatschappij behoort de gemakzuchtigen toe : 32 uur werken.  En als dat te veel of te moeilijk is, niet werken en via allerlei vergoedingen en bijpassingen leven we op kosten van de staat.  Dat is het soort maatschappij waar Groen op inspeelt : vermoeid zijn, geen zin hebben in het actieve leven, u amuseren,  drugs gebruiken en in ruil voor dit vadsige bestaan u  onderwerpen aan het Grote Gezag dat heerst over de gemeenschap van slaaapwandelaars. 

Het onderdeel van het programma dat ons erg aansprak was het debat over het voortbestaan van belgië.  Dit onderwerp werd geschuwd en belachelijk gemaakt door iedereen : het kàn gewoonweg niet en ook de vertegenwoordiger van de N-VA sprak nogmaals zijn bereidheid uit om te blijven collaboreren met de knoeipartijen om te zorgen dat Vlaanderen bevoegd zou worden over bijvoorbeeld het eigen rolstoelenbeleid.

Gewezen op de mogelijkheid, die Dewinter opperde om met zijn partij, de N-VA en LDD de traditionele knoeiers in de oppositie te vegen, antwoordde Jean-Marie, dat hij niet wenste mee te werken aan een constructie tegen de zin van de Grote Partijen.  Voor Dedecker was deze uitzending over heel de lijn trouwens een tegenvaller : hij heeft zich laten vloeren in het economische debat tegen Kris Peeters en stond als een vis op het droge te happen naar argumenten om aan te tonen hoe sociaal zijn ultra-liberalisme wel is.  Een afgang. Politiek fatsoen, moet je bij die kerel zeker niet zoeken.

Uitkijkend naar consequente Vlaamse stellingen, een  recht door zee-mentaliteit, zin voor realiteit, politieke moed en een degelijke opvatting over democratisch fatsoen, hebben wij onze keuze kunnen maken. U raadt nooit bij wie wij uitkwamen.  Of toch ?

Savat

Onze privé-detective kwam in het bezit van brief- en mailuitwisseling  tussen enkele vooraanstaande politici van LDD.  Met gebruikmaking van uitermate CORRECTE technieken van intimidatie,  beloering, afluistering en omkoping kunnen wij u deze teksten aanbieden.  Dank u, Dirk ! (ook voor de broodjes, trouwens, ze smaakten naar nog)

De maand juni is de eerste maand van de meteorologische zomer en vormt samen met juli en augustus het warmste trimester van het jaar. De normale maandelijkse waarden van de maximumtemperatuur liggen tussen 17 en 23°C, naargelang van de plaats. Het was tijdens een maand juni dat we de warmste dag van de eeuw registreerden: op 27 juni 1947 bedroeg de maximumtemperatuur, waargenomen in het klimatologisch park van het KMI in Ukkel, 38,8°C. Tussen 24 juni en 9 juli 1976 vinden we ook een uitzonderlijke reeks terug van maximumtemperaturen boven 30°C. De dagen kunnen echter ook nog relatief fris zijn: op 3 juni 1991 bedroeg de maximumtemperatuur slechts 9,7°C in Ukkel. De normale maandelijkse waarden van de minimumtemperatuur liggen tussen 7 en 11°C. In Ukkel bedroeg het minimum op 1 juni 1936 0,3°C en op 27 juni 1947 bedroeg het 21,6°C. In de Ardennen, zowel op de hoogplateaus als in de valleien, kan het nog vriezen. Op 1 juni 1975 bedroeg het minimum –2,8°C in Rochefort en op 21 juni 1964, de eerste dag van de astronomische zomer, zakte het kwik tot –0,5°C in Botrange en tot –0,6°C in Virton.

Het normale maandelijkse neerslagtotaal ligt tussen 60 en 70 mm in laag- en midden-België en kan groter zijn dan 120 mm op de Ardense toppen. Het regent gemiddeld een dag oop twee in Ukkel ! In 1976 regende het slechts 5 dagen en het hoogste aantal neerslagdagen telden we in 1916 (26 dagen). Het gemiddeld aantal onweersdagen in het land bedraagt 10,7.Tijdens een onweer op 4 juni 1979 viel er 107 mm neerslag in Cerfontaine. In 1963 kenden we in Ukkel de natste maand juni van de eeuw met 153,7 mm. De droogste maand juni was die van 1976 met slechts 12,1 mm neerslag.

In de Ardennen viel er nog sneeuw in de Hoge Venen op 4 juni 1991.

Tijdens de maand juni kennen we de langste dagen van het jaar. De zon schijnt in Ukkel gemiddeld 198 uur. In 1987 scheen ze slechts 97 uur terwijl we in 1976 konden genieten van 306 uur zonneschijn. U zult zich misschien herinneren dat tussen 15 en 22 juni 1977 de zon slechts 15 minuten scheen!

Op 25 juni 1967 werd Oostmalle getroffen door een van de hevigste tornado’s van de 20ste eeuw.

31.05.2009 00.45u - Twee Surinamers van Afrikaanse origine vertelden aan de freelance journalist Paul Andersson Toussaint dat zij voortdurend geconfronteerd worden met racistische “agressie, intimidatie, scheldpartijen en het routineus befluimen van vrouwelijke passagiers met een andere etnische afkomst”. Misschien vraagt de lezer zich af waarom de antiracistische lobby in Nederland daar niet tegen reageert. Het antwoord is heel eenvoudig: omdat die racisten vrijwel altijd Marokkanen zijn. Deze anekdote is afkomstig uit een opiniestuk van Toussaint in NRC Handelsblad (23-5-2009). De auteur zelf vertelt dat hij gemiddeld ook twee keer per week (!) “fysiek en verbaal bedreigd, geïntimideerd of op een andere manier onbeschoft of (extreem) agressief bejegend wordt door allochtone jongens en mannen. De overgrote meerderheid van die groep is van Marokkaanse afkomst. Er is vrijwel nooit een rechtvaardiging voor het buitensporige gedrag van deze jongens. Hun gedrag heeft zonder enige twijfel een racistische oorsprong. Het feit dat ik een autochtone Nederlander ben, is voldoende. Er lopen duizenden van die haatkoppen in Amsterdam rond.”

Na die twee passages pakt Toussaint, die in opdracht van de Stichting Politie en Wetenchap een boek over zijn bevindingen schreef, uit met keiharde statistieken waaruit blijkt dat het hier niet gaat om een klein groepje delinquenten en racisten. Rond 1990 kwam 33% van de Marokkaanse jongeren in aanraking met de politie. Volgens cijfers van het Amsterdamse stadhuis is dat nu al 70%. Meer dan 60% van de Marokkaanse jongeren tussen de 17 en 23 verlaat de school voortijdig zonder startkwalificatie. “Op de zogeheten shortlist waarop de overlast-, hinder- en criminele groepen worden geregistreerd in het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart, stonden in 2006 tweehonderd jongens. Behalve één Turk, waren dat allemaal Marokkanen. In het stadsdeel is slechts zeventien procent van de bewoners van Marokkaanse afkomst.” Gaat het alleen mis met de Marokkaanse jongeren? Nee, ook vele oudere Marokkanen zijn medeverantwoordelijk. “Er zit hier gewoon een heel grote groep criminele vaders,” schrijft Toussaint, “Deze factor wordt zelden genoemd in het verhaal, zegt […] Mourad Taimounti van Stichting Aanpak Overlast Amsterdam. Die criminele vader weet: misdaad loont heel erg in Nederland. Je verdient bakken geld met de drugshandel en de pakkans is vrijwel nihil. Dat zijn de vaders die je in je gezicht uitlachen als je ze vertelt dat hun zoon zijn school moet afmaken.”

Een vraagje: zou het boek van Toussaint eigenlijk te koop worden aangeboden in de Vlaamse boekhandels ?

@ VB

Net zoals in 1958 in Vlaanderen monseigneur De Smedt van het bisdom Brugge in een "herderlijk" schrijven (wat een bizarre uitdrukking, ho ja, hij richt zich tot de "schapen") de gelovigen opriep niet voor de Volksunie te stemmen want dat was doodzonde,  wordt in Groot-Brittannië anno 2009 deze stunt hernomen door de islam-likkende aartsbisschop van Traitorburry, Williams : "Als Jezus nu zou leven, zou hij niet voor de British National Party kiezen".  Neen, Jezus Christus zou verdorie de islam gesticht hebben, als je deze figuur volgt.  De afbeelding is een pamflet dat de BNP vandaag zondag zal verspreiden bij de Anglicaanse kerken die nog niet tot moskee zijn omgevormd, vandaar de Engelse tekst die vertaald zegt : "Judas-Aartsbisschop verraadt het gewone volk". De zwarte priester in de inzet van de foto is een collega van Williams die het vanzelfsprekend eens is.

Het FDF is bekommerd om de goede democratische werking van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest : er zijn namelijk te veel Vlamingen.

De Brusselse stedelijke regio van circa 1 miljoen inwoners telt 72 F en 17 NL parlementsleden. Over tien jaar zullen er nog 5% Vlamingen zijn, dit is niet houdbaar aldus de burgemeester van Sint Lambrechts Woluwe en voorzitter van het Front des Fanatiques. Ook de Brusselse regering wordt afgeslankt : 4 F ministers en een 1 VL.  De 19 randgemeentes blijven uiteraard bestaan, met hun 19 burgemeesters, schepencolleges en gemeenteraden. De democratie heeft hen nodig en de talrijke mandaten bieden een goede integratiegelegenheid voor de allochtonen uit de vele Prachtlanden die in Brussel hun vaste stek hebben gevonden.

In de federale overheid verandert er niets : het huidige overwicht van Frantaligen is een sociologische en culturele evidentie.

Bron : Onafhankelijk weekblad "Les flamins sont des boches"

Op Pinksterzondag en op de dag van de verkiezingen is er geen De Zevende Dag. Het programma is er weer op 14 juni.

De regering in Saudi-Arabië heeft vrijdag een veroordeelde moordenaar op een plein in Riyadh laten onthoofden. Na de doodstraf werd het onthoofde lichaam nog eens gekruisigd. Dat meldden de overheid en mensenrechtenorganisaties.

De man was onder meer veroordeeld voor de moord op een vader en zijn zoon eerder dit jaar, meldde het Saudische staatspersbureau SPA. Rechtszaken in Saudi-Arabië vinden meestal achter gesloten deuren plaats. Verdachten zijn vaak niet op de hoogte van ontwikkelingen in hun zaak. Veroordeelden horen pas over de executie op de dag zelf.

Praktisch alle terdoodveroordeelden worden onthoofd, maar dat het lichaam daarna wordt vastgebonden of vastgenageld aan een kruis is zeldzaam. In het Arabische koninkrijk is de streng-islamitische wetgeving (sharia) van kracht.

@ de Telegraaf

PST ... Afhankelijk van de politieke, religieuze en identitaire aanhorigheid van de dader is bij ons  de strafmaat een ietsje lichter. In het Prachtland Arabië  heerst mensonterende wreedheid, in het Westen partijdige onnozelheid, beoefend door een karikaturale justitie.  Monseigneur Luc van Balberghe heeft hierover zonet een scherpe analyse gepubliceerd. U weet het intussen : onze bruggetjes zijn geel-zwart.

Vandaag is het dag op dag 49 jaar geleden dat literatuurmonument en Antwerpenaar Willem Elsschot overleed in de leeftijd van 78 jaar. Tijd om in alle ingetogenheid terug te denken aan het niet in te schatten verlies dat zijn heengaan voor Vlaanderen betekende. Als schrijver produceerde hij werken op topniveau, die in talen allerhande mondiaal hun weg vonden. Aldus Antwerpen, en bij uitbreiding Vlaanderen,  op de wereldkaart zettend. 

Wij eren hem des temeer omdat de weg van deze zachte anarchist en volbloed humanist met non-conformistische trekjes niet steeds over rozen liep. In Nederland en Engeland had men heel vroeg zijn weergaloos talent ontdekt. In onze eigen contreien genoot hij veel later erkenning. Literatuurminnend Vlaanderen ging ook niet steeds even zachtzinnig om met dit wereldtalent. Na een fout begrepen gedicht kwam hij ooit in een wolk van verdachtmakingen, kwaadsprekerij en afgunst terecht, wat tot gevolg had dat het merendeel van zijn vrienden en kennissen hem de rug toekeerde. Het duurde jaren vooraleer het getij keerde en toch is zijn palmares indrukwekkend:

-de Prijs der Vlaamse Provinciën

-de Driejaarlijkse Staatsprijs van België

-de Nederlandse Constantijn Huygensprijs

Postuum werd hem dan nog ter bekroning van zijn schrijversloopbaan de Vijfjaarlijkse Staatsprijs voor Vlaamse Letterkunde toegekend in het jaar 1960, het jaar van zijn afsterven.

Met Willem Elsschot ging de grootmeester van de beeldspraak heen, de man van het grote, kleine oeuvre met de tot het allerbelangrijkste gereduceerde schrijfstijl.

De legende wil dat dichters nooit sterven. Willem Elsschot was dichter én prozaschrijver En nog veel meer. Voor ons zal hij nooit verdwijnen. Nooit ofte nimmer.

Raymond

Met dit artikel sluiten wij de reeks over Willem Elsschot door Raymond af. Onze medewerker verlaat echter Angeltjes niet.  Er komen van hem nog andere besprekingen en/of kennismakingen aan de beurt met Nederlandstalige auteurs. Inmiddels onze oprechte dank aan Raymond voor zijn opzoekingen waarvan hij ons de uitkomsten in zijn beheerste stijl aanbood.