Het is wereldcrisis maar dat wil niet zeggen, dat we niet mogen dromen van ongebreideld winkelen,morsig kopen, vitrine-likken en in verleiding komen voor compleet overbodige dingen.  Virtueel wikken en wegen langs de grootste winkelcentra ter wereld.

 

 4.  Dubai Mall (Verenigde Arabische Emiraten) - 353.000 m

5.  West Edmonton Mall - Alberta Canada - 353.000 m2

Vervolgens komen winkelcentra in Istanboel (Turkije), Manadaluyong (Filippijnen), Kuala Lumpur (Maleisië), Youngstown (Ohio)  en Quezon City in de Filippijnen, met winkeloppervlaktes tussen 353.000 en 279.000 m2

Ter vergelijking het Shopping Center van Wijnegem telt 57.000 m2.

Alweer compleet overbodige informatie maar daarom is het komkommertijd.

Het Martelaarschap van Sint Erasmus door Diederik Bouts (1410/1420 - 1475)Leuven of Haarlem. Wat zou de brave man op het marteltuig mispeuterd hebben ?  Zou hij wellicht de almacht van het toenmalige ACW betwist hebben ?  Dan is zijn straf natuurlijk verdiend.

Hier nog een oude filmopname van André Rieu in Montmartre (Parijs) waar hij op de Place du Tertre staat te musiceren.  Maar mijnheer droeg toen al een dijenkletser evenals zijn compagnons.  Sous les Ponts de Paris, daar zal hij toen ook geslapen hebben.

Wat heeft die man een carrière gemaakt. Fantastisch, dat je zoveel mensen over de ganse wereld gelukkig kan maken.  Nog veel jaren, Mijnheer Rieu !

Bartending : Het Belangrijkste om te Slagen, is bezig te blijven

Wij schrokken toen we vanmorgen deze titel in het Nieuwsblad lazen, onder de rubriek "Antwerps Nieuws". Het eerste wat door onze geest flitste, er is een nieuwe spreuk ontdekt van Willem de Zwijger.  Dat is echter geen Antwerps nieuws. Toen dachten we, wellicht is de uitvinder van het adagium, Kris VD, langs de redactie van het Nieuwsblad gepasseerd en heeft hij genereus enkele bedenksels achtergelaten. Zeker toen we  op het enigmatische woord "Bartending" stuitten.

En toen floepte het licht aan : dit kan niet anders dan de vooraankondiging van  een nieuw programma van de 0000 zijn, om na de vakantie Bart Dewever terug in de publieke aandacht te brengen. "Bart en zijn ding, het Bartending".  Zoals in Man bijt Hond onze goede vriend Wim Helsen met zijn hoekje van de poëzie, gedichten kwam voorstellen.  Het zou inderdaad een fijn aanhangsel kunnen zijn bij het programma "Er is iets misgelopen" (ook bekend als Het Journaal)  om Bart regelmatig een toelichting te laten verstrekken bij de dagelijkse maatschappelijke problemen die de kijkers in hun ban houden : "Het Bartending" met als ondertitel "Het belangrijkste om te slagen is bezig te blijven".

Ziezo, wij dachten dat we de puzzel opgelost hadden.

Maar neen, het gaat om iets totaal anders.  Bartending is Engels, een synoniem voor barkeeping, bar-tending,  het openhouden van een dranklokaal of het serveren van dranken.  Een ober, een garçon, een cafébaas, een serveuse, een herbergier. Gans het verhaal slaat op een cafébaas die een recordpoging onderneemt om in zijn etablissement ononderbroken + 90 uur achter de toog te staan. En daarbij zegt de kampioen : "het belangrijkste om te slagen, is bezig te blijven".

Wij werden gewoon intellectueel misleid.  Zeggen dat er mensen zijn die Angeltjes maar niks vinden, omdat wij niet serieus genoeg zijn en iedereen zijn zeg laten. Binnen de perken.   Tja ... eigenlijk doen wijzelf aan een soort bartending. Er is wel geen poef-mogelijkheid, maar de prijzen zijn democratisch

Het Bartending lijkt ons nochtans ook een goed programmavoorstel. Bart achter de toog van een eetcafé, met een leuk wit koksmutsje en fijne smikkelideetjes tussen een degelijke politieke voorlichting.  

Ray

De Rijksdienst voor Pensioenen heeft een vacature voor een directeur-generaal en de functie werd officieel openverklaard via het Staatsblad met alle voorwaarden daarin vermeld. 

Na de selectie bleek de huidige directeur-generaal, een Vlaming, van de dienst Sociale Zekerheid, als nummer één naar voor te komen. Maar helaas, de man zal niet benoemd worden, niettegenstaande er niets aan de hand is met de zogenaamde taalpariteit die bij dergelijke functies speelt.  De regering ontdekte plots dat de RVP een Nederlandstalige adjunct-administrateur-generaal heeft. Wat er op neerkomt dat de top van de federale RVP volledig in handen zou zijn van Vlamingen.   Het mandaat van de adjunct duurt nog een tijd en kan niet zomaar worden verbroken. Aangezien geen enkele Franstalige slaagde voor de selectie, moet de procedure van voren af aan worden overgedaan. De verantwoordelijke minister voor pensioenen is de gecontesteerde Waal Daerden, die met deze affaire direct goede punten scoort bij zijn aanhang.

Fats

Het katholieke duidingsweekblad Tertio verliest de steun van het ACW. Wegens kritiek op vakbond en ziekenfonds? Het wordt ontkend. De sociaal progressieve christenen van het ACW  kunnen niet hebben, dat rechtse standpunten, van ondermeer het huiveringwekkend Vlaams Belang op een neutrale manier weergegeven worden in een blad waar zij steunabonnementen   op nemen. De standpunten die het ACW zelf inneemt, getuigen van een "geïnspireerde visie". Progressieve tjeven en fanatieke aanhangers van de islam lijken ontzettend op mekaar.

'Het is juist dat Arco, de financiële poot van het ACW, zijn steun aan ons heeft ingetrokken. Het ging niet om een groot bedrag maar een beperkt aantal steunabonnementen', zegt hoofdredacteur Peter Vande Vyvere van Tertio.

'Het is ook juist dat we een kritisch artikel gepubliceerd hebben dat de christelijke vakbond ACV en het ziekenfonds CM niet gelukkig maakte. Maar ons is niet gezegd dat het één met het ander te maken had.'

'Integendeel. Het artikel ging over de vraag of betaling van de ziekte- en werkloosheidsuitkeringen moet verlopen via ziekenfondsen en vakbonden of in het elektronisch tijdperk rechtstreeks door de overheid kan worden gedaan. Die vraag moeten we absoluut kunnen stellen. Maar het artikel had beter gekund', zegt de hoofdredacteur.

Het had, zo blijkt, geen oog voor de argumenten van CM en ACV. De regel van het 'woord en wederwoord' was dus niet gerespecteerd. Het artikel noemde die positie van vakbond en ziekenfonds - terecht - neocorporatisme (een grote rol in het bestuur geven aan belangenorganisaties, red.) maar ging ver en legde een band met het corporatisme dat enkele lelijke regimes in de jaren 30 huldigden.

Zowel ACW-woordvoerders als de Tertiohoofdredacteur zeggen dat er over dat artikel 'discussie' is geweest, dat het blad het wederwoord van vakbond en ziekenfonds gepubliceerd heeft en dat de zaak bijgelegd is en het incident gesloten.

De mare gaat evenwel dat het ACW zijn steun aan het weekblad nadien opgezegd heeft. ACW en Tertio bevestigen dat de steunabonnementen opgezegd zijn. Tien? Vijftien? Ze weten het precieze aantal niet. Ze kosten 200 euri per jaar.

Peter Vande Vyvere: 'Dat is pijnlijk maar het gaat om een klein bedrag. Het brengt ons niet in moeilijkheden en brengt onze onafhankelijkheid niet in het gedrang. In de brief staat letterlijk dat ze dit schrapten omdat ze moesten bezuinigen.'

ACW-toplui zeggen: 'Dit artikel deed onze haren te berge rijzen. Wij hebben daar een geïnspireerde visie over die veronachtzaamd werd. Maar dat is bijgelegd. We waren echter al een tijd teleurgesteld in het weekblad. Wij vinden daar niet echt in terug wat ons, sociaal progressieve christenen, bekommert. Daarentegen wordt wel geregeld stem gegeven aan de rechtse visie, zelfs aan het extreemrechtse Vlaams Belang. Als er dan moét geschrapt worden in het mecenaat, tja dan valt de bijl op iets wat al lang teleurstelt.'

© 2009 Corelio

Publicatie: De Standaard /  Vlaams-Brabant/Brussel Limburg West-Vlaanderen Antwerpen Oost-Vlaanderen Nationaal
Publicatiedatum: vrijdag 24 juli 2009

Hierna het slot van de boeiende visie van Vincent de Roeck (met wie wij het niet steeds eens zijn, maar dat hoeft ook niet) over de linksige en raciale politiek van Obama.  Voor het ganse artikel verwijzen wij u graag naar http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=8891

"Maar persoonlijk was het toch vooral de recente uitlatingen van Barack Obama naar het adres van de politie van Cambridge, Massachussetts die bij mij helemaal in het verkeerde keelgat geschoten is. Toen 'black power'-professor Henry Louis Gates van Harvard van een zakenreis thuiskwam en geen huissleutel bij zich had, besloot hij zijn eigen voordeur te forceren. Eén van de buurtbewoners zag dat gebeuren en belde de politie die ter plaatse kwam. Gates weigerde zich te identificeren en werd door de politie gearresteerd en naar het bureau meegenomen. Dit werd een schandaal dat de Amerikaanse talkshows dagenlang in de greep hield. Gates noemde de politie een bende racisten en ook Barack Obama koos hier de kant van zijn rasgenoot. De politie deed nochtans gewoon haar plicht, de agenten in kwestie maakten ironisch genoeg zelfs deel uit van een 'racial outreach program', en Gates weigerde elke medewerking met de politie omdat hij vond dat hij als professor in zijn eigen huis geen verantwoording schuldig was. Ik zou in zijn geval blij geweest zijn met de waakzaamheid van de politie. En als president zou ik zeker geen partij gekozen hebben. Maar ja, ik ben dan ook geen zwarte haatzaaier die zijn leven in het teken van de grote rassenstrijd wil stellen... Gates en Obama kennelijk wel."

Dankzij de evolutie die ook de mensensoort beïnvloedt (behalve de aanhangers van de godsdienst van de vrede, die vinden dat Darwin een aap is) blijkt dat de vrouwen hoe langer hoe mooier worden. Dat beweert de Sunday Times op basis van een wetenschappelijke studie.  Er wordt nogal wat afgestudeerd aan de moderne universiteiten. De heren geleerden  gaan van alles na, het gekste zeker niet als laatste : hoe schuin wij denken en daar schrijven zij vervolgens kromgeredeneerde rapporten over. Of er wordt ijverig in de labo's onderzocht wat wij eigenlijk met onze eigen ogen zelf wel kunnen vaststellen : de dames worden mooier.

Minder goed nieuws is dat de heren der schepping er fysiek op achteruit gaan : de welvaart, ook als de economie klappen uitdeelt, veroorzaakt eetverslavingen, overgewicht, een wankele gang en slappe knieën, neerhangende schouders en vetbuiken.  Langs de andere kant worden lelijke mannetjes wel gegeerd door mooie vrouwen als zij goede maatschappelijke posities bekleden. 

Eigenlijk niets nieuws onder de zon. "Breng me nog een Stella, schat, of hebben we weer hoofdpijn ?"

De oorsprong van de verfraaiing van de vrouwelijke mensen wordt gewijd aan het feit dat mooie exemplaren meer kinderen baren dan hun fysiek minder bevoorrechte zusters en dat de knapperds bovendien een hoger percentage dochters krijgen. Op die manier worden de "mooie genen" vlugger en talrijker doorgegeven, zodat er sprake is van een heuse verbetering, althans wat de huidige idealen van schoonheid betreft.

Een Fins onderzoeker heeft vastgesteld dat mooie vrouwen gemiddeld 16% meer kinderen hebben. De studie werd verricht over een periode van 40 jaar en betreft 1244 vrouwen en 997 mannen.

"Waar blijft die Stella, verdomme !"

Fats

.

De laatste grote verfilming van La Bohème zou normaliter moeten afgelopen zijn en er zou zelfs een DVD van bestaan.  "Zou", want veel is er niet te vinden op internet over de programmatie in de bioscoop. Wij vonden bij Youtube deze korte voorfilm met de twee ideale protagonisten  van dit moment als Mimi en Rodolfo, Anna Netrebko en Rolando Villazon.  Als u hier klikt,  komt u bij een langer fragment met interviews, scènes en een korte blooper "de productie van ..." (the making of La Bohème).  Lezers die over meer informatie beschikken, worden met open armen ontvangen.  Indien dit hen afschrikt : alleszins met veel dank en afgewend hoofd.

De Platenruiter

Uw oordeel over het bestaan van erkende Turkse scholen in Vlaanderen

Eindstand:

Dat is pas échte integratie	2 % (2)
Dat is een zoveelste afwijzing van onze Westerse cultuur	74 % (75)
Iedereen moet zijn eigen identiteit kunnen beleven (behalve de VL-boeren)	2 % (2)
Zolang ze leren dat de aarde 6000 jaar oud is en zo plat als een spiegelei, is het in orde	22 % (22)
Iedere nationaliteit heeft recht op eigen onderwijs : wij zij rijk genoeg om te betalen	0 % (0)
Totaal aantal stemmen: 101

Atatürk, stichter van de moderne republiek Turkije, mag geen menselijke zwaktes hebben gehad. Toch is er nu een documentaire waarin de Vader der Turken naar voren komt als een mens als ieder ander, met zijn angsten en zwakke punten. De woede in Turkije is groot en richt zich op de maker Can Dundar.

In de film ’Mustafa’ laat de bekende documentairemaker zien dat Atatürk elke dag een fles raki achterover sloeg, bang was in het donker, de ene na de andere sigaret opstak en in een hartverscheurende eenzaamheid is gestorven.

De liefde voor Atatürk is ook zeventig jaar na zijn dood immens in Turkije. De verwachting bij de mensen was dan ook dat Can Dundar, die niet anders bekend staat dan als een Atatürk-bewonderaar, de zoveelste film had gemaakt waarin hun grote idool werd opgehemeld. Voordat de film uitkwam, opperden de kemalisten, aanhangers van Mustafa Kemal Atatürk, dat alle scholieren verplicht moesten worden om deze nieuwe documentaire te zien.

De schok was groot toen de dag kwam dat de film begon te draaien in de bioscopen. De eerste reactie kwam van Deniz Baykal, leider van de republikeinse partij CHP. Hij had de film net gezien, stond voor de uitgang van de bioscoop en zei: „Ik vond het maar niks, deze film. Er wordt zelfs gesuggereerd dat Atatürk een dictator was.”

De filmer kreeg ook felle kritiek van de pers. De vereniging van aanhangers van het gedachtengoed van Atatürk riep op om de film te boycotten. Als laatste liet een groep advocaten uit Izmir weten dat volgens hen Dundar bewust heeft geprobeerd om Atatürk zwart te maken.

Dundar heeft nog niet gereageerd op alle kritiek. Wellicht is de woede van de mensen nog te groot om met hen in discussie te gaan. Maar al deze felle reacties en de publiciteit zorgen er wel voor dat mensen voor het eerst met zijn honderdduizenden naar een documentaire gaan. Er staan lange rijen voor de bioscopen waar Mustafa wordt gedraaid.

Vooral jongeren gaan naar deze film. Een van hen is de 19-jarige Filiz die net uit de bioscoop komt. Ze heeft een rode, ronde bril die haar het imago van een belezen meisje geeft. Ze zegt: „Ik vond het geen geweldige documentaire, maar wel leuk dat voor het eerst de menselijke kanten van Atatürk belicht worden. Critici zeggen dat in deze documentaire wordt gezegd dat Atatürk klein was. Was hij groot dan? Dronk hij dan geen raki? Rookte hij dan niet? We moeten ermee ophouden om de man als een profeet te beschouwen.”

Een van de vooraanstaande Atatürk-aanhangers is journalist Reha Muhtar. Hij zegt op de Turkse televisie: „Natuurlijk had Atatürk zijn menselijke zwaktes. Maar wat heeft het voor zin om ze te laten zien? Hij is de grote leider die het cement is voor ons land. Als je het idee van ’Atatürk, onze grote leider’ kapotmaakt, stort Turkije als een kaartenhuis in elkaar.”

© Trouw 2009

.

Herman van Rompuy en zijn eega bereiden zich voor op hun vakantie dwars door Australië met ondermeer een stop in Alice Springs, het bloedhete middelpunt van Australië, met zijn vliegenplagen. Overal is het beter dan in Brussel, Herman.

Ach lieve, lieve M/V lezers, M/V luisteraars en M/V kijkers van deze onovertroffen blog waar scherpe woorden afwisselen met zachte tedere momenten, wat heb ik u allen gemist in de voorbije weken. Verre horizonten wenkten, nieuwe landschappen ontrolden zich voor mijn ogen en voluptueus tooide deze prachtige planeet zich met zijn rijkste kleuren en toonde onbeschroomd zijn grilligste vormen.

Dit alles mocht ik meemaken dankzij BRITISH AIRWAYS, de maatschappij die het niet zou aandurven haar passagiers rechtstaand te vervoeren, zoals sommige marktbedervers die zich goed voelen op vliegveldjes bij maffiose Waalse stadjes.  "Zitten en betalen", dat is de filosofie van de Britse vliegtuigmaatschappij met gevoel voor traditie, gezellig ronkende motoren die nooit haperen, ruime zitplaatsen voor kleine personen en idealistisch opgestelde menu's die voedsel beschrijven dat in kleine cellofaanpakjes aangeboden wordt door flink beboezemde hostessen die glimlachen zoals de NGO-medewerkers die voedselpaketten uitdelen in Afrika. Heerlijk !  

Wij waren in Canada, de morsige bovenbuur van de Verenigde Staten van Hoessein Obama. Met bergen, die zo hoog zijn dat ze geen dalen blijken te bezitten, enkel diepe ravijnen en kloven.  De Canadese grond, het vals plat waar de Ronde van Frankrijk mee geplaveid is, is hier onbestaand : wat plat is wil de hoogte in, de Rocky Mountains reiken zo hoog dat de Irokezen dachten dat je er tot op de Maan mee kwam, je moest wel blijven klimmen en je mocht niet omzien. Ik betrek de Maan er even tussen, want die is populair dezer dagen. Ik vraag me af waarom. De maan is plat en flauw, ze doet alsof ze licht geeft maar ze weerkaatst alleen, ze is hypocriet, want ze toont nooit haar achterste. En ze is kaal en grijs.  Canada is het tegengestelde van de Maan.

Omdat ik zo lang afwezig ben geweest, heeft de hoofdredacteur mij vandaag extra ruimte toebedeeld : "Het is zaterdag, dan hebben we weinig bezoekers, zaag de takken van de bomen, Platenruiter, niemand trekt er zich wat van aan." Mocht u een stukje melodie verwachten van een of andere Canadese grizzlybeer, dan moet ik u ontgoochelen. Het is een gekend fragment geworden  van een Praagse componist, Rudolf Friml die leefde van 1879 tot 1972.  Net zoals vele Oost-Europeanen trok Friml na zijn muzikale opleiding die hij gedeeltelijk volgde bij zijn landgenoot Antonin Dvorak naar Amerika, in de hoop daar carrière te maken.  In New York kwam hij in contact met de beroemde zangeres Emmy Destinn (eveneens uit wat toen Oostenrijk-Hongarije heette en nu Tsjechië).  Zij is nog even een van de liefjes van Giacomo Puccini geweest toen die in de vroege jaren 1900 een korte tijd in  New York was voor de wereldpremière van zijn opera La Fanciulla del West (Het meisje van het Verre Westen).  Friml heeft enkele jaren bij de Metropolitan gewerkt als repetitor en is toen naar de Westkust verhuisd, waar een nieuwsoortig amusement de artiesten wenkte naar een kleine plaatsje, Hollywood.  Friml componeerde, trad op en werd vooral beroemd met de voortzetting van de Weense operette die in Amerika de naam musical kreeg en met veel eigentijdse thema's opgebouwd werd.  Rose-Marie zal ongetwijfeld Rudolf Frimls hoofdwerk blijven, dat verschillende keren verfilmd werd.  Net zoals de Vagebond-koning en zijn muzikale versie van de Drie Musketiers dat nooit verfilmd is geworden.

The Indian Love Call wordt hier gezongen door de grote Australische sopraan Dame Joan Sutherland ondersteund door mooie plaatjes van de Canadese natuur. 

De Platenruiter

Klik hier voor de hoofdmelodie uit 1936 met Jeannette MacDonald en Nelson Eddy

De Gentse Feesten

Eindstand:

Ik neem tenminste één keer een kijkje	4 % (6)
Ik ga meermaals	1 % (2)
Ik ben er niet weg te branden	1 % (1)
Ik ga nooit naar de Gentse Feesten	30 % (44)
Ik vind het een ordinair en overbodig gedoe	41 % (60)
Ik houd te veel van Gent om dit mee te maken	22 % (32)
Totaal aantal stemmen: 145

Een drietal jaar geleden hadden wij een rechtstreekse verbinding met de webcam van het cruiseschip Crystal Serenity dat langsheen Antarctica vaarde en dat ons per minuut beelden opleverde.  De "ouderen" onder ons herinneren het zich en de anderen waren nog niet geboren. Vandaag kregen wij een mooie diamontage binnen over ijsbergen die we u niet willen onthouden. Niet klikken op de afbeelding hieronder, dat is enkel de lokker, tenzij u graag doelloos klikt op lokkers.  Wel op de kleine groene tekst onderaan.

Bijlagen:
verbazingwekkende ijsbergen.pps (946 KB)   

Deze mijnheer is geen skinhead van beroep, wel van uitzicht, maar hij is advocaat Sven Mary, de zoon van Tony Mary,  met zijn hoogheidswaanzin. Die we nog kennen als gedelegeerd bestuurder van de VRT : u weet wel, minister Geert Bourgeois liep jaren  kwispelstaartend aan het leibandje bij Tony.  Die altijd maar blafte en snokte aan het leibandje en Geert deed of het niet waar was.  Those were the days, my friends. 

Vandaag verklaart Zonemans Sven, die optreedt als advocaat van de zware misdadiger die uit de gevangenis van Brugge ontsnapte, dat zijn cliënt al van zijn 16de jaar af veroordeeld werd als een volwassene.  Alstublieft, het belgische gerecht is gekend om zijn wrede genadeloosheid.  "In plaats van geld weg te gooien aan netten boven de gevangeniskoeren, zou men dat geld beter besteden aan een goede opvang en begeleiding van veroordeelden" sprak Sven.  

En eigenlijk heeft de man gelijk. Wij zouden zelfs verder gaan : waarom dat geld niet rechtstreeks aan het geboefte geven ?  Op die manier kunnen zij een goed leven leiden en moeten ze geen zware risico's meer lopen met overvallen en diefstallen.  De pa van Sven heeft bij zijn vertrek van de VRT ook een mooi afscheidscadeau gekregen van 675.000 euri.  Niet genoeg om van te rentenieren, maar toch een aardig appeltje voor de dorst.  Mochten we onze veelplegers ook zo'n sommetje bezorgen, het zou hier heel wat aangenamer worden.  Angeltjes, hand in hand met Sven Mary om de mensheid naar de verdoemenis te leiden. En doe er onze vriend, het linkse VRT-ornament Walter van Steenbrugge ook maar bij.