Mars zo groot als de Maan. Geef mij maar een broodje aap.
Omdat dit verhaal maar blijft opduiken en wij regelmatig bestookt worden met mails,vindt u hierna een stukje uitleg over deze fabel.
Het is nu al weer het zesde jaar dat er op Internet een mailtje circuleert dat er op 27 augustus iets bijzonders aan de hemel te zien zal zijn: de planeet Mars, even groot als volle maan. Zou dat niet mooi zijn? Alleen al met het blote oog. Bedenk eens wat je zou zien als je je verrekijker of telescoop er op zou richten. Je zou NASA bijna jaloers maken.
Maar er klopt niets van het verhaal. Dit broodje-aap-verhaal is ontstaan in 2003, toen Mars en Aarde dichterbij dan ooit zouden staan, slechts 56 miljoen kilometer. In de komende 60.000 jaar zal Mars niet meer zo dichtbij komen. Iemand heeft deze gebeurtenis verkeerd begrepen en rondgemaild dat Mars op 27 augustus even groot zou zijn als volle maan. Dat klonk zo interessant, dat het verhaal een eigen leven is gaan leiden op Internet. De mail keert nu elk jaar terug.
"Blue Mars, you saw me standing alone..".
Laten we eens kijken wat er aan de hand is. Mars is een planeet die pakweg 6800 kilometer in diameter is. De maan is rond de 3500 kilometer in diameter. De maan staat gemiddeld op een afstand van 380.000 kilometer van de Aarde. Wil Mars zo groot zijn als volle maan, dan zou het op een afstand van 740.000 kilometer langssuizen. Maar Mars stond in 2003 op zijn kortste punt op 56 miljoen kilometer afstand. Dat is bijna 75 keer zo ver. Oeps. Mars was inderdaad wel groter dan ooit zichtbaar, maar bij lange na niet zo groot als volle maan. Het was nog steeds een stip.
De Vlaamse Beweging heeft al enkele jaren nood aan strategische visies. Die nood is zeker niet gelenigd door het tot stand komen van het Vlaams regeerakkoord of zelfs niet door de verkiezingsuitslag van de afgelopen Vlaamse verkiezingen; ik zou zeggen bijna in tegendeel.
De nood aan zo’n strategie is ontstaan omdat men in 2007 heeft ontdekt dat er een totaal status quo is ontstaan, een status quo dat gewoon door de Franstalige tegenstander is afgekondigd en waar geen beweging in was te krijgen, zelfs niet met een duidelijk mandaat van de Vlaamse kiezer hiervoor aan het CD&V/N-VA-kartel. Eén van de pogingen om dat hiaat op te vullen, was de zgn. Maddens-strategie die er op gericht was niets meer te vragen. Hoewel deze strategische visie achteraf een alibi voor het status quo is geworden (in hoofde van een aantal actoren van 2007 zoals de CD&V en N-VA), moet men toch toegeven dat in combinatie met de onvermijdelijk noodzakelijke splitsing van B-H-V deze strategie een belangrijk voordeel had kunnen hebben. Nu is ze echter gewoon misbruikt om het Vlaamse regeerakkoord te ontdoen van de dynamiek die het voordien had. Het is dan ook jammer dat professor Maddens daarover nu zelf zegt dat de toenmalige Vlaamse voornemens zoals die in het Vlaamse regeerakkoord van 2004 waren opgenomen niet veel meer waren dan ‘breedvoerig en ambitieus proza’.
Ook de oproep van gisteren van Frans Crols om ‘Brussel los te laten’, is een opmerkelijke poging om vanuit de Vlaamse Beweging strategische lijnen uit te zetten. Een opmerkelijke poging. Wellicht heeft Frans Crols nodeloos dikwijls het woord ‘loslaten’ en ook nodeloos provocatief de hoofdstad Mechelen in het uitstalraam van zijn toespraak neergepoot. Toch moet vastgesteld worden dat hij met zijn knuppel in het hoenderhok over de Brusselse strategie in de Vlaamse Beweging dynamiek heeft weten op gang te brengen en een debat waarvan het doel ‘Beweging’ in de Vlaamse Beweging brengen is.
Ook ikzelf heb reeds in 2007 naar aanleiding van een colloquium van onze partij en het boek dat nadien is verschenen onder de titel ‘Operatie Vlaamse onafhankelijkheid’ er op gewezen dat de verschillende mogelijkheden voor het integreren van Brussel in de Vlaamse republiek slechts verschillende mogelijkheden zijn. Ik vrees dat er geen axiomatische afkondiging is van één Brussel-strategie. De optie Brussel moet flexibel opengehouden worden en is ondergeschikt aan de stichting van de onafhankelijke staat. In wezen was het ook dat wat Frans Crols – wanneer men er zijn tekst diep genoeg op naleest – naar voren bracht. Brussel loslaten als zodanig is natuurlijk helemaal niet aan de orde. Brussel komt op een of andere manier altijd terug bij Vlaanderen terecht. Maar dat Brussel in een overgangsfase geen integraal onderdeel meer van Vlaanderen zou kunnen zijn, zou helaas een internationaalrechtelijke realiteit kunnen zijn en is de prijs die Vlaanderen zal moeten betalen voor de gewestvorming van 1987 die door Gabriëls en Vic Anciaux (en al diegenen die toen tot de Volksunie behoorden, inclusief Geert Bourgeois) werd begaan. Het was een strategische fout van de allereerste orde en een fout die nu zwaar weegt op de wijze waarop het onafhankelijke Vlaanderen zal ontstaan. Brussel zal immers op hetzelfde niveau staan als de Vlaamse gemeenschap wanneer internationaalrechtelijk zal worden afgewogen of de Vlaamse onafhankelijkheid legitiem is en of dat ja dan neen met een geïntegreerd Brussels grondgebied zal zijn. Op dat ogenblik zal Brussel met heel veel ‘aplomb’ zichzelf even onafhankelijk kunnen verklaren en zeker gedurende een tussenperiode zal Brussel over dezelfde legitimiteit beschikken als Vlaanderen zelf. Brussel zal dus wellicht ook naar een vorm van onafhankelijkheid gaan waarmee we vervolgens internationaalrechtelijk, maar vooral ook economisch en geopolitiek aan de slag zullen moeten. Het voordeel van de provocatieve formulering waarin Frans Crols het meest radicale deel van de Vlaamse Beweging op de IJzerwake gisteren heeft weten wakker te schudden, is dat de onafhankelijkheid ook niet afhankelijk mag gemaakt worden van het akkoord van de Franstalige Brusselaars. Als de prijs daarvoor is dat Brussel (tijdelijk) zelf onafhankelijk zal zijn, dan weze het maar zo. Nadien komen ze om economische en om geografische redenen op hun knieën terug naar Vlaanderen. Het enige technische probleem is dat Brussel tijdelijk de hoofdstad niet meer zal kunnen zijn.
De fout zit dus in 1987 waar het Vlaams Blok met heel de Vlaamse Beweging vruchteloos heeft geprobeerd om de Volksunie van toen tot rede te brengen. Daar zit de erfzonde die als een zware loden bol om de nek van de Vlaamse Beweging hangt en het is de verdienste van Frans Crols dat hij de Vlaamsgezinde militant heeft wakker geschud en hem/haar heeft aangezet om daar vanaf nu over na te denken. Ik heb zoals reeds gezegd in 2007 vastgesteld dat de Vlaamse Beweging er rekening mee moet houden dat in een tussenperiode Brussel geen integraal deel zal zijn van de Vlaamse republiek en dat in die tussenperiode een tijdelijke hoofdstad elders zal moeten genomen worden, maar dat ook gedurende die tussenperiode de Vlaamse aanwezigheid internationaalrechtelijk zal kunnen beveiligd en afgedwongen worden omdat Brussel absoluut geen enkele vorm van onafhankelijkheid zal kunnen opeisen zonder dat daar ook ruime rechten blijven voor de Nederlandstalige inwoners van Brussel. In die zin moeten we solidariteit blijven betonen omdat de Brusselse Vlamingen een vorm van voorhoede vormen voor het nadien integreren van Brussel als een onderdeel van het Vlaamse grondgebied.
Zaken om over na te denken. Natuurlijk blijven wij de voorkeur geven aan een Brussel dat meteen en vrijwillig mee integraal opgaat in de Vlaamse onafhankelijkheid en kan die optie ook niet per se verlaten worden, maar het is zeker zo dat onze Vlaamse onafhankelijkheid niet mag afhankelijk gemaakt worden van het oordeel van de Franstalige Brusselse inwoners.
Gerolf Annemans
Carine Portois uit Oudenaarde : Doe ze nog eens vol !
Carine maakt reclame voor de Bierfeesten
De schepen van Feestelijkheden, Carine Portois, uit Oudenaarde neemt haar werk zeer serieus.
Zij had jubilarissen bezocht en huwelijken gesloten en daarna ging ze 's avonds nog naar enkele feesten. Allemaal voor het werk.
Overal dronk ze een pintje voor de gezelligheid. Of een paar pintjes. Gevolg was dat ze 's nachts een ietsje overmoedig naar huis reed, met een andere schepen als passagier, die ze ergens tegen het lijf was gelopen. Kan gebeuren, liberalen van de VLD zijn sociale mensen : "Heb je te veel gedronken, Bob ? Carine van de Biuerfeesten rijdt u wel naar huis". Daarbij ramde ze een tuinhek van een omwonende. Zij meende zelf dat ze een boomstronk had geraakt en reed vrolijk door. Even verderop viel haar automotor stil. Ze stapte uit, maar viel en brak haar elleboog. Ja, hallo, die dingen gebeuren nu eenmaal. Ze stuitte daar op de politie, want de omwonende met het kapotte hek had haar kentekenplaat genoteerd.
En zo kom je nog eens in het nieuws.
Fats
Gisteren was het woord aan Frans Crols, vandaag aan u : POLL !
We pogen te peilen, wat u vindt van de strategische uitweg die Frans Crols gisteren ter sprake bracht op de IJzerwake. We vatten dit samen in vier opties, tweemaal "ja" en tweemaal "neen". Onafhankelijkheid uitroepen en Brussel inpalmen laten wij buiten beschouwing, omdat dit géén optie is.
Vindt u dat de stelling : "Roep de Vlaamse Onafhankelijkheid uit en laat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest erbuiten" een aanvaardbare strategie is ?"
Ja, vanuit een onafhankelijke positie kunnen wij beter onderhandelen.
Ja, Brussel moet zelf kunnen beslissen welk statuut het wil.
Neen, Brussel is en blijft een Vlaamse stad.
Neen, de federale staat, zoals hij is, moet blijven.
De Rand
Patrick, een wijze reageerder bij Angeltjes :
Wat we nooit mogen opgeven is de rand rond Brussel
(deze gedachte werd door Frans Crols ook benadrukt)
Crimineel Ramadannieuws uit Prachtland Koeweit
De VRT heeft ons, de ongelovige honden, uitgebreid ingelicht dat de ramadan in het land is, de vastenmaand van onze islamitische medebewoners, medeigenaars en weldra regeerders. Gelukkig werd er door de Onvlaamse Overbodige Openbare Omroep (0000) nog niet bijverteld, dat wij, de ongelovigen, ons moeten inhouden en respectvol weigeren voedsel en drank tot ons te nemen in aanwezigheid van de aanstaande meesters tijdens hun Vasten. Dat is voor over enkele jaren.
Intussen wordt in de islamitische Prachtlanden door de politie streng nagegaan of de regels van de ramadan gevolgd worden. Zo is in het kleine, oergezellige Koeweit een vrouw opgepakt die om halfzes over straat liep terwijl ze met haar kiezen kauwgom bewerkte. Alsjeblief, zeg : een ernstig midrijf. De criminele trien was bovendien zo brutaal om te antwoorden aan de politie, dat het haar volkomen vrij stond te doen wat zij wilde. Koekoek ! Procesje volgt...
U gelooft ons niet ? U vindt bevestiging in onze Koeweitse Kwalitijdskrantlangs dit bruggetje.
Ray
Krolse gedachten, gekrulde reacties
Het was te verwachten : de IJzerwake die anders nauwelijks enkele lijnen tekst oplevert in de kranten en 20 seconden vlugge beelden op de televisie met fletse commentaar uitgespuwd door een verveelde journalist, kan vandaag rekenen op honderden lezersreacties.
"Vlaanderen moet Brussel loslaten" zei Frans Crols, de grootste tegenspreker die wijlen Lode Craeybeckx ooit gehad heeft sedert diens legendarische uitspraak, dat wij Brussel niet zouden lossen. Enkele honderden tegenstanders jouwden Crols uit op de IJzerwake, duizenden juichten hem toe. Zo hebben wij het althans gehoord en als het omgekeerd was geweest, zouden we het ook zeggen. Vandaag dijen de reacties verder uit en wordt het debat verbreed. Een zoveelste gelegenheid voor de klassieke tegenstanders van al wat Vlaams is om hun ongeneeslijke gal te spuwen over de nazi's van Steenstrate en zich in de handen te wrijven over een nieuwe "verdeeldheid" tussen de Vlaams-nationalisten. De staats- en maatschappelijke opvattingen van Vlaams-nationalisten worden diep gehaat maar als diezelfde nationalisten een nieuwe strategie vooropstellen, wordt dat element geïnterpreteerd als een blijk van verdeeldheid. Begrijpt u nu hoe onze belgicistische tegenstanders komen aan hun wankele opvattingen over wat democratie is en hoe democratie werkt ?
Ook bizar is het, dat deze aanhangers van de belgische eenheid en de brusselse grootsheid, de ontluisterende belgische realiteit niet inzien : zij bewieroken een onbestuurbaar land met een justitie die corrupter en geraffineerder optreedt dan de criminaliteit, een natie met een lege schatkist en burgers die alle geloof in de res publica verloren hebben. Om het bij deze enkele details te houden.
Tussen de schimpende schuinmarcheerders ook een aantal ernstige mensen die nuchter genoeg zijn om strategisch te denken. Wij plukten een aantal reacties weg uit de gazet van de marketeer en bij Het Laatste Nieuws. Er zal nog vaak genoeg teruggekomen worden op de "krolse gedachten".
Vlaanderen zoals het is.
Geef ons ook een referendum over het de toekomst van Vlaanderen, België en het koningshuis? En last but not least, Een Vlaanderen waar Scheiding van Kerk en Staat in de grondwet staat geschreven en mensen niet op straat hoeven te slapen
Frans Crols is de enige journalist die 'durft' Belgie af te schrijven, dit in tegenstelling tot de rest van het Vlaamse journalistendom, dat betaald wordt door en slaafje is van het Belgisch establishment
Onze grootste vijand zijn niet de franstaligen maar Vlamingen die zich niet bewust willen zijn van een eigen identiteit en in de plaatst daarvaan zich een fictief wereldburgerschap aansmeren.
eerst nog enkele miljarden euro om brussel te renoveren en dan worden de dwaze vlamingen buitengegooid.met de hulp van onze vlaamse politici natuurlijk.
Niet de moeite om veel woorden aan vuil te maken : walgelijke vertoning
Brussel los laten, nee nee nee! Laten we het de NV.A laten oplossen, de slimste mens bart weet raad
Vlaanderen onafhankelijk is een utopie, waar alleen een aantal marginalen met duistere roots in de jaren 40 van de vorige eeuw en uit eigen belang profijt uit willen halen.
Voor Vlaanderen is Brussel al lang verloren. Voor wie twijfelt maak 's middags en 's avonds laat eens een wandeling dwars door Brussel. Wanneer ik hier de reacties lees denk ik aan Vlaanderen dat dwaze zwakke land. Voor de werkenden onder hen, jullie ogen zullen pas open gaan de komende jaren.
23-08-2009
Een meer dan boeiende IJzerwake !
(foto Gazet van Antwerpen)
Net als vorig jaar waren er ruim 5.000 enthousiastedeelnemers in Steenstrate voor de 8ste IJzerwake. Onder een gloeiende zon herdachten, nabij het monument van de Gebroeders Van Raemdonck, de deelnemers de drieledige boodschap van de Vlaamse frontsoldaten : nooit meer oorlog, zefbestuur voor Vlaanderen en godsvrede.
De manifestatie in Steenstrate is ontstaan uit de onvrede met de vervlakking van de koers die door het IJzerbedevaartcomité jaren geleden ingezet werd en momeneel culmineert met te appeleren aan punkers en moslims die prijken op de affiches voor de IJzerbedevaart van volgende zondag. Zoals geweten zijn deze nieuwe doelgroepen bijzonder geïntresseerd in de geschiedenis en de evolutie van de Vlaamse Beweging.
Wij verkiezen de traditionele IJzerwake, waar onbeschroomd het échte Vlaanderen in alle duidelijkheid en zonder flikflooien met de belgische machthebbers, zegt waar het op staat. Niet één aanwezige heeft één nanogram genegenheid voor belgië of collaboreert met deze schandstaat.
De nieuwe voorzitter, Wim de Wit riep op tot een 'godsvrede' waarbij een gemeenschappelijke strategie moet uitgewerkt worden tussen CD&V, N-VA, Vlaams Belang en LDD. De Wit reikte hierbij zelfs de hand aan het IJzerbedevaartcomité om samen te werken. 'Want onze onafhankelijkheid ligt als het ware voor het grijpen'. Bondig, duidelijk en radicaal : meer moet dat niet zijn voor de overtuigde nationalisten die elk jaar afzakken naar Steenstrate.
Als gastspreker kwam de gepensioneerde hoofdredacteur van Trends, Frans Crols, de aanwezigen vergasten op een pleidooi voor zelfstandigheid, sterk gebaseerd op economische argumenten. Een benadering die we veel te zelden horen. Crols somde de vele indrukwekkende troeven op waar Vlaanderen over beschikt en die een stevige garantie vormen voor een welvarende toekomst van de nieuwe natie. Hij pleitte ook om een neptoeving te doen : "Wij moeten Brussel loslaten en schuiven op die manier een zware grendel weg van de poort naar de onafhankelijkheid. Het lossen van Brussel betekent niet het einde of de ondergang van Vlaanderen, integendeel." Bovendien laten wij weliswaar een stad los, maar niet de Vlaamse Brusselaars uit die stad.
Crols wist zeer goed dat het lanceren van dergelijk voorstel in dit bij uitstek geradicaliseerde milieu van Vlaams-nationalisten niet door iedereen op applaus zou onthaald worden. Inderdaad, voor de eerste keer klonk in Steenstrate gejouw op, zij het getemperd. Vlaanderen laat echter niet de Vlaamse Brusselaars los, wél de verloren stad die Brussel is, het islamitische en multiculturele allegaartje dat een rem vormt op onze onafhankelijkheid : dit zijn onze woorden, niet die van Crols, die zich terecht beriep op de vrijheid van meningsuiting. Hij werd door velen zeer luid toegejuicht.
Deze toespraak zal nog lang nazinderen in Vlaamse kringen (en wellicht ook daarbuiten). Een boeiende thematiek, een realistische visie en een duidelijke trendbreuk met de klassieke Vlaamse stellingen. En dàt uitgerekend op een podium en voor een publiek voor wie het Vlaams-nationalisme de leidraad van het maatschappelijk denken is. Laten we stoppen met onderhandelingen die tot niets leiden dan nieuwe bevoegdheidstoegevingen en financiële wanconstructies : het Vlaams Parlement verklaart de Vlaamse natie zelfstandig, neemt afscheid van belgië, Wallonië en het Brussels hoofdstedelijk gewest. Nadien kan Brussel beslissen wat het doet.
Wij begrijpen dat niet iedereen direct deze strategie wil omhelzen, maar ze loont de moeite om er over na te denken. Uit verstarring komen zelden oplossingen tevoorschijn. En de politieke wereld, hoe zal die reageren op de Crols-strategie ?
Laten we besluiten met een fragment uit het gedicht
"Vlaanderen toch"
Mijn Vlaanderen, zeg mij wat moet ik beginnen ?
Ik smaal en versmaad je, maar blijf je beminnen.
Ik wilde vaak weggaan, maar ben steeds gebleven.
Je naam is te diep in mijn vezels gedreven.
Want, Vlaanderen, al ben je ontrouw aan 't verleden,
Al verbrand je te gauw wat je eens hebt aanbeden,
Je naam zal ik altijd met hoofdletters schrijven,
Want, Vlaanderen, steeds zal ik trots op je blijven.
Ray
Zondag 23 augustus : Rustdag
Manten weet van wanten : Mie Vogels ook
Mie Vogels zal in de herfst opstappen als partijvoorzitster
22-08-2009
Lybische president ontvangt officieel de Lockerbie moordenaar van 270 mensen
De Schotten hebben de Lybische geheime agent die veroordeeld werd voor de bomaanslag, waarbij 270 mensen het leven lieten in 1988 boven Lockerbie vrijgelaten, zoals we reeds gemeld hebben. De veroordeelde lijdt aan prostaatkanker en daarom mocht hij terugkeren naar zijn Prachtland vooraleer de laatste reis naar Allah te ondernemen. Er was afgesproken dat de terugkeer discreet zou verlopen, zo schijnheilig zijn de Britten wel, maar de islam-aanhangers hebben lak aan afspraken met de naieve duiven uit het Westen. Bij de landing op het vliegveld van Tripoli was een uitzinnige menigte aanwezig en werd geweend. Niet voor de 270 slachtoffers maar voor de verloren zoon die terugkwam. De moordenaar werd eveneens ontvangen door president Gaddafi.
Die tote Stadt
Dit fragment hebben we een tweetal jaren geleden laten horen en op niemands algemene vraag herhalen we het vandaag. Het Lied van Marietta uit die Tote Stadt van Erich Wolfgang Korngold naar Rodenbachs roman Bruges la morte. De Zweedse sopraan Anne-Sofie von Otter zingt samen met een kamermuziekkwartet deze aria die normaal begeleid wordt door een symfonische bezetting van 90 musici. Opname uit de Châtelet in Parijs. In ons Bijhuis zingt Kiri Te Kanawa hetzelfde lied met orkest : u kan desgevallend vergelijken of op zoek gaan naar de kwaliteitsvolle decibels van mevrouw Madonna en haar heiligen.
Het moderne Brugge spant zich in om het imago van de dode stad van de vorige eeuwwisseling te negeren. Misschien kan de Toeristische Dienst van de stad Gent een stiekeme campagne opzetten om Brugge weer eens een hak te zetten : "Go to Brugge, the City of Death and come quickly to Gent, the city of Purple Pleasure in the Glass Street".
Goed nieuws voor Poco-Collaborateurs !
Beste Poco-Collaborateurs,
Hier een nieuwtje om jullie verradersgemoed op te vrolijken. In Groot-Brittannië, hét Pocoland bij uitstek, schieten de shariarechtbanken als paddestoelen uit de grond. Afgehakte vingers en handen, de tegenwaarde van 10 kamelen, zweepslagen, verkrachte vrouwen die veroordeeld worden omdat ze het zelf gezocht hebben, en wellicht over niet te lange tijd de eerste hangingen en stenigingen. En wat zeggen wij, verraderlijk gebroed ? "Dank u, Allahke".
KORTRIJK - Vandalen gooiden woensdag met een zware kasseisteen een etalageraam aan diggelen van het Kortrijkse secretariaat van het Vlaams Belang, gelegen aan de Sint-Jorisstraat. Het Vlaams Belang diende klacht in en de politie startte een onderzoek. Ook de camerabeelden van het secretariaat werden geanalyseerd.
Maarten Seynaeve, fractieleider van het Vlaams Belang in Kortrijk: 'Het is niet de eerste keer dat onze partij te maken krijgt met vandalisme in de regio. VB-raadsleden uit Zwevegem waren eerder al herhaaldelijk het mikpunt van vandalen. En nu dit. Liever dan een politieke discussie aan te gaan, kiezen sommige fanatieke onverdraagzamen blijkbaar voor geweld. Dit is bijzonder verwerpelijk. Ik hoop dat de daders snel gevat worden.'
@ Het Nieuwsblad
De Schelde-uitdieping vanuit Nederlandse oogpunt bekeken
Balkenende nam regie Westerschelde
Van onze verslaggevers Marcel van Lieshout, Ron Meerhof Gepubliceerd op 21 augustus 2009 22:18, bijgewerkt op 21 augustus 2009 22:24
De problemen rond de verdieping van de Westerschelde stapelen zich op. Verantwoordelijk daarvoor is minister-president Jan Peter Balkenende. Die heeft begin april persoonlijk de regie van het project naar zich toe getrokken. De kwestie leidt tot groeiende spanning tussen Nederland en België.
Westerschelde (ANP)
Tussen departementen zijn ruzies uitgebroken over gestegen kosten van de veranderde kabinetsplannen. De Europese Commissie heeft kritische vragen gesteld over het groene gehalte ervan.
Balkenende is zich bewust dat de Westerschelde-kwestie uit de hand dreigt te lopen, zo blijkt uit een reconstructie van de Volkskrant. Donderdagavond heeft hij de betrokken CDA-ministers opdracht gegeven hun ‘huiswerk’ te doen. Volgende week vrijdag bespreekt het kabinet een strategie .
Niet alleen de Vlaamse deelregering, maar ook de Belgische federale regering is ontstemd over de Nederlandse houding. Volgens de Belgen schuift Balkenende geratificeerde verdragen terzijde. De Belgische minister van Buitenlandse Zaken, Yves Leterme, komende woensdag in Den Haag, eist een onderhoud met de premier.
Op vragen over zijn betrokkenheid bij het Westerschelde-dossier reageerde Balkenende gisteren geïrriteerd: ‘Het proces is naar behoren verlopen.’ Eind vorige maand kwamen de verhoudingen met België op scherp te staan, nadat de Raad van State natuurorganisaties in het gelijk had gesteld in hun strijd tegen de verdieping.
Begin april heeft Balkenendes ministerie van Algemene Zaken de kwestie weggehaald bij het ministerie van Landbouw. De premier heeft op 16 april in een geheime ontmoeting op het Catshuis de Vlaamse premier Peeters en zijn topambtenaar Demeester op de hoogte gebracht van het besluit de Zeeuwse Hedwigepolder toch niet onder water te zetten.
Tegen het advies in van de commissie-Nijpels week Balkenende af van een verdrag dat hij zelf heeft ondertekend en dat is geratificeerd door de Tweede Kamer. De Vlamingen zouden daarover verbijsterd zijn geweest.
Het waren ook Balkenendes ambtenaren die de Kamerbrief schreven waarin het kabinetsbesluit werd geopenbaard. Volgens de RVD is deze versie van de gebeurtenissen schromelijk overdreven en gedeeltelijk fout. Balkenende heeft de regie nooit ‘overgenomen’. De regie zou altijd bij het departement van Landbouw zijn gebleven. ‘Wel is er intensieve bemoeienis geweest’, aldus de RVD.
Doordat het Nederlandse kabinet zich niet aan het verdrag houdt, komen ook de compensatiemaatregelen waartoe België zich had verplicht, te vervallen. Dat kost Nederland miljoenen.
Ook in NL wordt politiek behoorlijk gestoethaspeld. Uit dit stuk blijkt dat zelfs de Europese Commissie haar bemoeineus in de kwestie gestopt heeft : zo zal het dossier zeker opschieten. Zijn de hoera-artikels die gisteren in de Vlaamse media verschenen niet voorbarig ?
Halali, Halalo : uw platenruiter is Hiero ! En hoe !
Geliefde lezeressen, goede lezers, oprechte vrienden, warme aanhangers van diepe emoties en overweldigende liefde, komt, komt : strekt u uit op ons wiebelende waterbed van de beschaafde wellust en geeft u over aan schoonheid die u enkel vindt in het samenzijn met hen die de Standaard achteloos "Flair" noemen en Hugo Concentratiecamps verwarren met een zak overjaarse aardappelen in de kelder.
Het is me wat op de redactiekantoren alhier met de nieuwe machines : ze zijn pikzwart, mat, gestroomlijnd en vertonen blinkende metalen strippen als waren het militairen met meer strepen dan streken . En lawaai dat hier heerst : uren na mekaar galmen uit de mini-boxen van Bose symfonische orkesten, gilbezems, jammerhouten, brultenoren en diepe orgeltonen die de darmen laten trillen. Al goed dat de politie permanent foutparkeerders en gsm-bellers bestrijdt, of we werden vervolgd voor misselijke decibelmisdaden tegen de menselijkheid.
God, wat zijn we weer vreselijk aan het sleuren op deze inleiding. Maar dat spruit voort uit puur enthousiasme voor onze nieuwe leefomgeving : zwart en lawaaierig, zoals de poco's ons graag omschrijven.
Wij ontdekten bij onze vaste muziekleverancier, Youtube, een fragment van een EMI studio-opname van de laatste Butterfly-cd met onze geliefde ex-Munt-dirigent Antonio Pappano en het voortreffelijke orkest van de Academia Nazionale Santa Cecilia van Rome. Cio-Cio San wordt gezongen door de Roemeense sopraan Angela Georghiu die vocaal en technisch perfect is voor de gezongen partituur (op de scène acteert ze als de grootmoeder van Roodkapje). Maar op cd doet ze het voortreffelijk.
Ons gaat het vooral om de rol van de Amerikaanse, lichtjes pedofiele Pinkerton : hij koopt zich tenslotte een jong bruidje van 15 jaar in het Japan van eind 19de eeuw. Dit personage wordt gezongen door de Duitse tenor Jonas Kaufmann, die als een supernova aan het operafirmanent is verschenen en onmiddellijk tot de wereldtop is doorgedrongen. Bovendien, dames, een knappe vent. Kaufmann is een Mozartzanger, die zich nu begeeft op het pad van het Italiaanse belcanto en die ook een stralende start nam als Lohengrin.
Of hij de gouden stem van Pavarotti of het fluwelen geluid van Domingo zal evenaren, valt niet te voorspellen maar deze man beschikt over een zeldzaam talent.
"Vogliatemi bene" : "Hou een beetje van mij". Het slotduet van het eerste bedrijf. Voor de liefhebbers : zet uw boxen open en druk op de toets voor het volledige scherm.
Moeten we nog even vertellen waarover dit fragment gaat. het huwelijk tussen de beide protagonisten is net afgesloten (met een pijnlijk multicultureel incident : de oom van de bruid heeft het stel vervloekt, omdat zij zich bekeerd heeft tot het Christendom, als het nu nog de islam was geweest). De gasten zijn ontzet vertrokken, de avond is gevallen en de beide gelieven zullen zich naar het wiebelende waterbed van hun beschaafde wellust begeven, alhoewel dat in Japan een rieten matje op de vloer is. De juffrouw snatert over de liefde die haar bevangt en ze kijkt naar de sterren aan de hemel ("guardi, le stelle") maar de Yankee roept van "Kom, kom, we gaan naar binnen" Vieni, vieni ... u weet hoe mannen zijn als het klokje tikt en het klepeltje tevoorschijn wil komen, of iets dergelijks ... Het is wél hemelse muziek, als u er van houdt. En indien niet : er zal ook voor u ergens een liedje bestaan dat uw koude hart ontdooit.
