In de "multiculturele maatschappij", waar wij tegen heug en meug deel van uitmaken, wordt de toon gezet door allerlei figuren die in een "normale maatschappij" nuttige taken zouden verrichten als schoenpoetser, pakjesdrager of enveloppensluiter.  Helaas, wij leven in een multicriminele gemeenschap en deze overbodigen bewijzen hun nut in allerlei welzijnscircuits met vage sociale en soi-disant humanitaire doelstellingen.

Wij hadden nog nooit van het CAW gehoord. Dat staat voor Centrum Algemeen Welzijnswerk en het wordt bemenst door diversiteitsmedewerkers.  Bemand mag je niet zeggen, want dat is een discriminerende uitdrukking in die middens. 

Het CAW heeft vastgesteld dat zich in de gevangenissen van het land B communicatieproblemen kunnen voordoen tussen "gevangenisgasten" enerzijds en bewakend personeel anderzijds. Ons verwondert het, dat het politiek-correcte CAW spreekt over bewakers ; waarom niet "bedienend personeel", de cipiers staan tenslotte ten dienste van de tijdelijke gasten ?

Om het de gasten, die geen Nederlands kennen, naar de zin te maken hebben de slimme menschen van het CAW een systeem uitgedokterd waarvan u hierboven een afbeelding ziet. 

Een Nederlandsonkundige gevangenisgast uit, laten we zeggen Zweden, wil gaan wandelen.  Hij wenkt een bediener en zegt in het Zweeds : أريد أن المشي

De domme cipier begrijpt dit natuurlijk niet en haalt alsdan het handige CAP-kaartje boven, waarop de gast met de vinger op het eerste beeldje priemt, dat een ijsberend personage vertoont. De dommige cipier begrijpt nu wat van hem verwacht wordt.  Het kaartje is multifunctioneel en kan door beide partijen gebezigd worden. Het is als het ware, een wonderdocumentje. 

En zo heeft het CAP maanden, zoniet jaren, gestudeerd om 15 verschillende begrippen tot uitdrukking te brengen via een simpele tekening. Met nummer 13 kan de gast zelfs duidelijk maken dat hij het zat is en de gevangenis wil verlaten.

Menig penitentiair beambte heeft in de loop der jaren voldoende kennis opgedaan van diverse talen en velen trekken zelfs hun plan met enkele woorden Russisch of Bulgaars.  De  linksige diversiteitsmedewerkers, veelal net afgestudeerd, zonder één cent ervaring maar gewapend met de arrogantie van de muis die zich een olifant waant, dringen nu ook door met hun waanzinnige opvattingen tot achter de gevangenismuren om de delicate samenlevingsproblemen aldaar overhoop te halen.

Het is zoals onze vriend Jean het gisteren verwoordde in een van zijn tussenkomsten : het wordt tijd dat er wat meer respect ontstaat voor de misdaad en de crimineel. Behandel het slachtoffer van de crimineel als een potentiële schuldige en nu komt er nog bij : de cipier is een onmondige idioot die niets kent en die als een analfabeet gebruik maakt van leeskaartjes aap, mies, noot, banaan.

Savat

"In Chinese tuinen wandelen erg gele meisjes die oranje theeliedjes zingen"

(dubbele haiku uit 1955 - Ray)

Deze foto toont aan dat in Iran de oppositiegeest diep verankerd zit bij menigeen.

Weggeplukt bij de webstek Taalrespect :

Beste taalgenoten,

Tijdens de maand augustus verbleef ik met mijn vrouw in Australië.
Op zaterdag 29 augustus logeerden we in Kings Canyon Wilderness Lodge, in Kings Canyon.
Onze gastheer was aangenaam verrast om Belgen te ontmoeten want hij had onlangs bezoek gehad van niemand minder dan onze Eerste Minister !

“Zouden we even kunnen vertalen wat die man in zijn gastenboek had geschreven?” vroeg de uitbater van de Lodge.

Groot was onze verbazing dat onze Premier niet schreef in de taal van de gastheer, maar nog groter was onze verbazing wanneer we Van Rompuy’s boodschap konden lezen in het Frans !!! Begrijpen wie kan? Is dat de manier om ons land in het buitenland te vertegenwoordigen?  

Dit moest ik toch absoluut even melden.

H.v.d. Poel - Wommelgem

Het profiel van de president

‘A moi les désirs. A moi les maîtresses.’ Aldus Laarmans vol goede moed in Kaas. Hieronder enkele namen van vrouwen die een rol hebben gespeeld in het leven van Alfons De Ridder. Als vriendinnen of eventueel als geliefden. Over zijn minnares Liane volgt een aparte bijdrage.

Willem Elsschot had een grote bewondering voor Georgette Hagedoorn, die sinds de jaren dertig een diva was van het Vlaamse en Nederlandse toneel.  Samen met haar toenmalige man, acteur en regisseur Ben Royaards, woonde ze lang in Antwerpen. Alfons De Ridder stuurde haar zijn boeken.

Op 16 augustus 1943 bedankt ze laat, maar daarom niet minder goed gemeend:

"U hebt me een reuze plezier gedaan, met Uw boek, en ik hoop van ganser harte dat mijn plannen om er eens gedeelten uit voor te dragen, nog eens waarheid zullen worden. Ik hoop dat U uit mijn stilzwijgendheid niet hebt geconcludeerd dat ik een ondankbaar schepsel ben. Mijn verhuizing naar Nederland is schuld van alles. Voor mijn vertrek dank ik U dus nog echt hartelijk. In de hoop U nog eens te ontmoeten zend ik U mijn hartelijke groeten."

Vanuit New York laat ze haar ‘Mon cher public adoré’, waaronder De Ridder, weten het hele seizoen op reis te zijn, ‘ver van u’. Op Boormaniaanse wijze maakt ze van de gelegenheid gebruik om haar Philips langspeelplaat ‘No P  10906 R – 33 – à f 12,50’ aan te bevelen. ‘Want al kunnen wij elkaar dan voorlopig niet zien... U kunt mij in ieder geval horen!.’

‘Georgette Hagedoorn was zijn idool’, zegt Paul Claessens, die met Elsschot naar een optreden van haar ging. ‘Hij bewonderde haar uitstraling. Zij was de grote dame van de kleinkunst. Ze stond toen een hele avond alleen op de planken. Hij vroeg me achteraf of hij niet even  naar haar toe kon, om haar uit te nodigen voor een drankje. Zo gezegd, zo gedaan, maar we hebben die avond zonder Georgette Hagedoorn wat gedronken op de Graanmarkt. Volgens mij was ze doodop.’

Acteur Jules Royaards, zoon van Georgette: ‘Ik ben ervan overtuigd dat mijn moeder na voorstellingen met Fons of de familie De Ridder op stap is gegaan. Mama was heel erg gesteld op Willem Elsschot. Als ze in Antwerpen kwam, probeerde ze altijd naar hem toe te gaan. Met of zonder oom Pom – Marinus Nijhoff.’

In tegenspraak met haar brief met getekende tranen, ‘omdat ze niet aanwezig kon zijn op De Ridders verjaardagsfeestje’, komt ze toch. Haar naam is terug te vinden op diverse exemplaren van de menukaart. Wanneer Nijhoff een jaar later sterft, krijgt Hagedoorn morele steun uit Antwerpen.

Minder dan twee jaar voor Elsschots dood ‘verzoekt’ ze haar lieve vriend om een citaat voor op haar nieuwe programmaboekjes. ‘Allé mijn dierbare Fons, doe dit nog even voor Uwe teder beminnende en naar U verlangende Georgette.’ De brief wordt afgesloten met een getekend hartje waardoor een pijl en daaronder iets wat op een druppel lijkt.

In de jaren zeventig speelt Hagedoorn in De verlossing van Elsschot. Bij veilingen een paar decennia later, worden brieven van Elsschot aan Hagedoorn voor erg hoge bedragen verkocht. De koper blijft anoniem, maar de brieven zouden ‘behoorlijk ver’ gaan. Vermoed wordt dat de geveilde, met ‘Voor Haar’ gesigneerde boeken voor Georgette Hagedoorn waren bestemd.

Louise in de film Villa des Roses

Het dienstmeisje Louise Créteur uit Villa des Roses heeft echt bestaan. De Ridder is tijdens zijn tweejarig verblijf in Parijs verliefd op haar geworden en heeft haar vervolgens achtergelaten. Later gaat hij weer op zoek naar haar. Zoon Jan De Ridder heeft op verzoek van zijn vader op een gegeven moment zelf een privé-detective ingezet. Zonder resultaat, zegt Jan. Volgens de dochter van De Ridder oudste vriend Ary Delen is Louise ooit in Antwerpen geweest, toen Alfons al enkele kinderen had, maar weer afgedropen. Jan heeft zijn vader één keer horen praten over Louise met mensen die haar kenden. Toen zei De Ridder in het Frans dat hij werkelijk van haar had gehouden.

Anna Christina van der Tak was een collega van Alfons De Ridder bij de Werf Gusto in Schiedam. Zij zou hem hebben aangespoord om zijn memoires over het Parijse familiepension op papier te zetten en het zou ook zij zijn die het boek op goed Nederlands zou hebben gecontroleerd en gecorrigeerd.

Volgens dochter Anna  De Ridder zou er wel degelijk een romance zijn geweest tussen Christina en Alfons. Maar dat wordt dan weer nadrukkelijk ontkend door Ida: ‘Zij was bejaard, een juffrouw en preuts’.

Toch zou ze volgens Anna wel degelijk een man hebben gehad, ‘maar die pleegde zelfmoord’.

Haar familie was aanvankelijk welgesteld, maar kreeg in de loop der tijden te kampen met financiële moeilijkheden. Het bedrijf van Anna’s vader ging uiteindelijk failliet en een tante nam de zorg voor het meisje op zich. Zelfs na het vertrek van Willem Elsschot is Anna nog enige tijd bij de Werf  Gusto gebleven, om haar carrière af te ronden als privé-secretaresse bij de scheepswerf van Piet Smit in Rotterdam. Zij is nog lang contact blijven houden met Alfons tot die haar met naam en toenaam als personage neerzet in Kaas. Naar verluidt zou dit de reden geweest zijn dat de twee gebrouilleerd raakten. Waarna Alfons haar van een afstand bleef volgen.

Anna Van der Tak stierf op 22 juli 1939, twee dagen na haar vijfenzeventigste verjaardag.

Raymond

Vrij bewerkt naar "Een man van woorden" door Martine Cuyt                                              

In de gerenoveerde gevangenis van Doornik waren het Klerkske en de Zonnekwiebus uitLluik aanwezig, ze kwamen 6.000.000 euro weggesmeten belastingsgeld aan uitschot verdedigen ! Op een bepaald moment stonden ze in een cel, zo stilaan een 3 sterren hotel, hopelijk komt er ook nog een flatscreen van minstens 102 cm diagonaal in te hangen en een PC om te kunnen communiceren met de buitenwereld want, ocharme,  ze zouden zich wel eens kunnen vervelen. Mijn eerste gedachten waren : "Ze zijn op de plaats waar ze horen te zijn, SLUIT DE DEUR". Jammer dat er zoveel reetlikkers bij liepen. Wat een wansmakelijke vertoning : over de slachtoffers hoort men hier in dit apenland NIETS, die soppen het zich maar op, als het uitschot maar goed behandeld wordt en vooral niets tekort heeft, sport en spel, en op tijd wat sex, meer hebben ze niet nodig, o ja, en vooral respect voor hun misdaad.

12-11-2009, 14:28 geschreven door Jean

Jan Greshoff (1888 - 1971) hier rond 1935

Als er iemand is die de naambekendheid van Willem Elsschot een literaire boost heeft gegeven, dan is het ongetwijfeld zijn vriend Jan Greshoff. Zo deinsde hij er bijvoorbeeld niet voor terug Elsschot ‘De eerste cosmopoliet in de Vlaamse literatuur’ te noemen. Volgens hem waren bovendien Elsschot en Jan van Nijlen de enige Vlaamse schrijvers die niet overschat werden, maar eerder onderschat.

In november 2008 ontdekte Filip Dewinter dat er op de bekende mediawebsite Youtube een videoclip verspreid werd waarin Dewinter met de dood bedreigd werd. In het raplied van de groep “The Cicatris” werd regelrecht opgeroepen tot moord.

De tekst van het nummer was dan ook bijzonder duidelijk : “'Kanker-racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond', 'De uitspraken die je maakt zal je betalen met je leven, op een dag of nacht zullen ze je het afnemen', 'Bekend raken zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen', 'Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aan Filp Dewinter zijn de woorden van Cicatris', 'Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat we jou gaan pakken', 'Schoten in het donker, een mes in je rug (...) Heb je niks geleerd van Theo Van Gogh en Pim Fortuyn ?'”.

Filip Dewinter nam deze bedreigingen ernstig en diende vorig jaar onmiddellijk een klacht in bij de Procureur des Konings in Antwerpen. De federale gerechtelijke politie onderzocht de zaak en kon de beide “rappers” uit West Vlaanderen identificeren en verhoren. Het Antwerpse parket vond voldoende bewijzen voor deze strafbare feiten en verwees beide daders door naar de correctionele rechtbank.

De beide verdachten moeten zich morgen 13 november verantwoorden voor de rechters in kamer 5c van het Antwerpse justitiepaleis.

De heren zullen zich vermoedelijk verschuilen achter de vrije artistieke expressie en de vrijheid van meningsuiting.

Ray

(met dank aan Stradi)

Wie wordt volgens u de door niemand verkozen Euro-President ?

 Herman van Rompuy - Belgie
Tony Blair - Engeland
Jean Claude Juncker - Luxemburg

 Wolfgang Schüssel - Oostenrijk
Vaira Vike Freiberga - Letland
 Jan Peter Balkenende

of een andere zwanslap ?

De poll bevindt zich bovenaan de linkerkolom van deze pagina

foto's : overgenomen van http://blog.seniorennet.be/sociaal/

Met dank aan : The West is the very best

(zeer warm aanbevolen : klik op de gekleurde tekst)

Geachte Heer Burgemeester,
Beste Bart,

Via de media vernam ik dat uw bevoegdheid, toegewezen aan de Burgemeester, om een advies te geven bij de regularisatie van een illegale vreemdeling, ter harte wenst te nemen.

U kondigde aan dat U in een persoonlijk gesprek met de kandidaten de kennis van het Nederlands van deze illegale vreemdelingen wenst te toetsen.

Ik kan U voor dit initiatief alleen maar feliciteren. In uw advies zult U ongetwijfeld met kennis van zaken de mondigheid van de kandidaat-geregulariseerde, of het gebrek eraan, meedelen.

Sta mij toe U toch te waarschuwen voor het dreigende gevaar waardoor uw prachtig initiatief zou kunnen gecorrumpeerd worden.

U zal zich herinneren uit uw VLD voorzitterschap dat er in Brussel, niet ver van de Melsenstraat, in de Zwarte Onze Lieve Vrouwenstraat, een of andere dienst gevestigd is van de Belgische ziekteverzekering. In deze dienst worden personen die beweren invalide te zijn medisch onderzocht, zij krijgen al dan niet een vergoeding uit de door de belastingbetaler gespijsde kas van de ziekteverzekering.

Enkele van de geneesheren die deze onderzoeken verrichtten stelden vast dat hun te onderzoeken groep van personen een relatief groot aantal “nieuwe Belgen” bevatte, bovendien leden die allemaal aan dezelfde kwaal. Na onderzoek bleek dat één en dezelfde persoon, overigens wel degelijk een invalide, zich herhaaldelijk aanbood maar dan wel telkens met een andere identiteit.

Hij had de identiteitspapieren van één of andere geloofsgenoot bij zich. Deze invalide had hieraan bijna een voltijdse bezigheid, de ziekteverzekering betaalde een groot gedeelte van haar budget hierdoor uit.

Wees dus voorzichtig en identificeer uw gesprekspartner zeer grondig, als het er toch maar 14 zouden zijn zoals U veronderstelde dan kan U ze misschien allemaal tezamen laten komen, je weet maar nooit.
In ieder geval veel succes met uw onderonsjes in het Nederlands.

Met beste groeten,


Hugo Coveliers

De stad Mechelen heeft een nieuwe logo gekozen, dat u hierboven ziet. Vele vrienden uit de Dijlestad zijn niet erg opgezet met dit ontwerp en er klinken alom luide protesten. Bart Somers (VLD) wimpelt de negatieve kritieken weg. "Ik moet er ook nog aan wennen" zegt hij schuddebollend en met wijdopengesperde ogen en rimpels in de losse voorhoofdhuid.  "Wacht nog even, er volgt een heel verhaal over de betekenis, dat zijn we nog aan het verzinnen..."

Mechelaars : u verdient beter.

Savat, de Maneblusser

Gisteren een onbekende vrouw met een basstem à la Martine Tanghe aan de telefoon: "Ik ben Isabeau en jij bent uitgezocht om mee te doen aan een onderzoek dat ik doe voor het GAP (Gemeentelijk Autonoom Parkeerbedrijf). Ik stel je vragen en jij antwoordt direct. Het duurt niet lang. Ben je er klaar voor ?"

Ik kreeg zelfs geen tijd om in een opwelling er iets grappigs tegenaan te gooien, trouwens mijn rake reacties komen meestal achteraf, als het gesprek voorbij is. Heeft u dat ook ?  Na een verrassende of onbeschofte opmerking, bedenk je meestal enkele minuten later, wat je allemaal voor schitterends had kunnen zeggen, om de opponent de grond in te boren en beschaamd te laten afdruipen.  Ook het afgrijselijke en onbeleefde ge-jij en ge-jou tegen onbekenden, irriteert mij uitermate.

Op een strenge toon vroeg ze me naar mijn leeftijd en geslacht. Ik greep die kans aan om haar te zeggen dat met de leeftijd die ik haar opgaf er over geslacht niet veel meer te zeggen valt.  Maar helaas, Isabeau bleek niet het type te zijn met gevoel voor erotische grapjes. Verder sommeerde ze me opgave te doen over het aantal auto's dat tot mijn wagenvloot behoort, het aantal garages waarin deze unieke exemplaren gestald worden, het aantal gezinsleden dat onder mijn vleugels leeft en ... hoeveel "bewonerskaarten" ik bezit. Bewonerskaarten zijn bewijzen uitgegeven door de stad van Allah die je op je autoruit aanbrengt zodat je gratis in je eigen straat kan parkeren. Zoals binnenkort zuurstofkaarten worden uitgereikt om gratis in de eigen buurt te ademen : eens daarbuiten, moet er betaald worden. Zeker diegenen die wonen in de omgeving waar nooit de Lange Wapper zal aangelegd worden.

Ik deed nog even een zwakke poging over het aantal vrouwen dat onder mijn hoede valt al aanhanger van de godsdienst van de veelwijverij maar Isabeau blokte me onmiddellijk humorloos af. Ook mijn melige opmerking dat ik niet vaak opgebeld word door onbekende vrouwen die de stem van Martine Tanghe blijken te bezitten, werd straal genegeerd. Misschien was Isabeau écht la Tanghe die een schamele bijverdienste beoefent als enquêtrice ?

Toen kwamen we aan het einde van de ondervraging. "Bent u bereid uw bewonerskaart in te leveren in ruil voor een subsidie van 15 euro die de stad u maandelijks zal uitkeren ?"

Dat was mijn gloriemoment om onbeschoft en arrogant te worden.  Net op tijd, niet in een ingebeeld achteraf-gesprek in mijn fantasie."Isabeau, vertel aan uw opdrachtgevers dat ze betoeterd zijn, de stad van Allah is failliet en blut en ik hoef geen subsidies noch cadeaus van deze inhalige bende die ik al + 50 jaar onderhoud."

Een ogenblikje, mijnheer, sprak Isabeau, ik moet het intikken. Het was de eerste keer dat ze me aansprak met "Mijnheer".  

Toen ze klaar was, heb ik haar gezegd dat ze er nog mocht bijtikken dat ik eventueel wel bereid was mijn identiteitskaart in te leveren tegen een eenmalige substantiële premie, want de overheid doet er alles aan om onze identiteit af te nemen.

Dag Mijnheer zei Isabeau met een diepe stem. Ik heb geantwoord : Dag Juffrouw.

En achteraf bedacht wat ik haar nog had willen vertellen.

Ray

"Een gore donderdagmorgen toegewenst, beste Angeltjesvrienden vanwege uw Fan, Fatima."

Dank u Fatimaatje, ook wij groeten u graag :

Wij openen de gordijnen, begroeten de donkere luchten, rillen de kougolven uit ons lichaam, grijnzen boosaardig, want wij behoren tot de categorie der slechte menschen, masseren onze gal, drinken een kop bittere thee, zweren dat we nooit meer onreine gedachten zullen koesteren (we zagen zonet een foto van Kristien Hemmerechts op het net) en we gaan ons nu vermeien met onze vakantiefoto's. Het leven is soms een achterwaartse vlucht.

Ray

In Antwerpen is een carrousel  van valse contracten ontstaan voor tewerkstelling van illegalen en geregulariseerden. Het OCMW houdt  de laatste twee jaar een lijst bij van bedrijven die betrapt werden op deze schriftvervalsing ten laste van de overheid. Of het OCMW deze informatie overmaakt aan justitie is niet duidelijk.  De linkse warhoofden treden met veel branie op (liefst met verborgen camera's en nep-journalisten van de openbare omroep) om een dwaze kont die niemand materieel benadeelt, maar aan verdwaasde Hitler-adoratie doet, terwijl vreemdelingen die de staat bedriegen en geld afzetten, ontzien worden. "Och arme, die sukkelaars, laat ze maar stelen en roven : het is toch maar belastinggeld, nietwaar en dat is er in overvloed".

Er zou een fatsoenlijke  wetgeving moeten bestaan die linksen verbiedt ooit wat met geld te maken te hebben : geen enkele beslissing met financiële repercussie mag toevertrouwd worden aan socialisten, groenen, linkse fascisten, drugadepten, ongewassen boomhangers, vrienden en vijanden verenigd rond de persoon van Caroline Gennez. U mag het lijstje aanvullen en vervolgens overmaken aan uw persoonlijke volksvertegenwoordiger om er een keurig wetsvoorstel bij te schrijven : die mensen zullen wat blij zijn originele wetgeving te mogen klaarmaken voor u, hun kiezers.  Het is eens wat anders dan onderling ruziemaken.

Het voorbije jaar "bezondigden" zich een 25-tal flutbedrijven - meestal van allochtone origine - aan deze praktijken : de belgische of Vlaamse staat geld afhandig maken.  Op dat vlak zijn vele vreemdelingen meer dan behoorlijk belgisch geïntegreerd  : 50 nepcontracten of meer zijn geen uitzondering. 

Deze valse arbeidscontracten worden gebruikt om de regularisatiedossiers te staven, maar ook om leefloon van het OCMW af te dwingen. En later andere sociale voordelen in te pikken.

De  overheden zijn op de hoogte zijn van deze fraudecarrousels. Het Antwerps OCMW – dat nochtans beschikt over een intern meldpunt – treedt nauwelijks op en geeft amper informatie door. Dergelijke  valse documenten zijn in eerste instantie het gevolg van de lakse vreemdelingenwetgeving en de absurde regularisatieprocedure. Niet alleen in Antwerpen, maar in het hele land is  een grootschalige handel in dergelijke documenten  ontstaan.

De federale overheid, de sociale inspectie en het parket zien dit alles al jaren door de vingers. Verschillende overheden zijn dus ook medeplichtig aan deze vorm van administratieve oplichting en regularisatiefraude.  

Savat

Ray,
Als ik nu plechtig zou beloven om alleen nog haiku's te maken en mij niet te bemoeien met de politiek van Merkel, Sarkozy, Brown en anderen, maak ik dan kans om de eerste president van Europa te worden ?

Groeten, uw verkleefde Bart 

Vorige week werd het voorstel van het Vlaams Belang om de splitsing van de kieskring BHV opnieuw op de agenda van de Kamer te plaatsen, afgewezen door de traditionele Vlaamse partijen. Fractievoorzitter Gerolf Annemans had de agendering voorgesteld omdat het derde belangenconflict (ingediend door het Waals gewest) inmiddels is afgelopen en er volgende week wellicht een vierde belangenconflict zal worden ingediend.

Om de agendering af te dwingen, is de steun noodzakelijk van 50 kamerleden. Het voorstel tot agendawijziging werd evenwel slechts gesteund door 27 van de 88 Vlaamse kamerleden. Niemand van de meerderheidsfracties CD&V en VLD, maar ook geen enkel lid van Groen en Sp.a stemden in met ons voorstel. Opmerkelijk was de houding van de Gooikse burgemeester Michel Doomst, één van de zogenaamde protagonisten van het splitsingsdossier. De CD&V’er bleef als enige van zijn fractie afwezig tijdens de stemming over de agendering. Nadien rende hij onder luid hoongelach het halfrond binnen, om toch maar geen stempecunia (zitpenningen) te moeten verliezen.

We kunnen niets anders dan vaststellen dat de traditionele Vlaamse partijen verzaken aan hun uitdrukkelijk engagement om de (eigen) voorstellen tot splitsing van de kieskring goed te keuren. Zij leggen zich gedwee neer bij de verlamming van het federale parlement en de ondermijning van de democratie.

Het Vlaams Belang wijst erop dat tactiek van opeenvolgende belangenconflicten neerkomt op een onaanvaardbaar rechtsmisbruik. Bovendien gaan ze telkens gepaard met een verkrachting van de wet en het kamerreglement. Normalerwijze duurt een belangenconflict maximaal 120 dagen. Door allerhande manipulaties slagen de meerderheidspartijen erin deze termijn te verdubbelen. Het aflopende belangenconflict van het Waalse gewest is vandaag precies 269 dagen jong. Na de Duitstaligen zou ook het Brussels gewest nog een belangenconflict kunnen indienen, waardoor het dossier een hele legislatuur geblokkeerd zal zijn.

Zelfs met de beste wil van de wereld kan het koninkrijk België onmogelijk nog als een democratie bestempeld worden.

Bart Laeremans

Volksvertegenwoordiger