Maak kennis met de Europese President door Paul Beliën
In de Engelstalige versie The Brussels Journal heeft Paul Beliën een inhoudelijk sterk portret gekonterfeit van Herman van Rompuy. Wij hebben ons veroorloofd (zonder toestemming van de auteur wegens tijdsgebrek) een zo getrouw mogelijke vertaling te maken.
Maak kennis met de Europese President
Herman van Rompuy. Wen maar aan deze naam. Hij is de eerste President van de Europese Unie, die door de ratificatie van het Verdrag van Lissabon door de 27 EU-lidstaten omgevormd wordt tot de onvervalste Verenigde Staten van Europa.
De Europese President is niet verkozen : hij is aangeduid in een niet-openbare bijeenkomst van de regeringsleiders van de 27 EU-lidstaten. Zij verkozen een van de hunnen. Herman van Rompuy was de Eerste-Minister van België. Ik heb hem gekend toen hij, met een lichte tegenzin, zijn politieke loopbaan aanvatte.
Om Herman van Rompuy te begrijpen, moet men iets afweten over België, een klein land in West-Europa, en een miniatuur-voorafbeelding van de Europese Unie. Belgen bestaan niet als een volk. België is een kunstmatige staat, opgezet door de internationale grootmachten in 1830 als een politiek compromis en een experiment. In het Noorden van het land leven 6 miljoen Nederlandstaligen en in het Zuiden 4 miljoen Franstaligen. De belgische Nederlandstaligen worden Vlamingen genoemd (Flemings) die liever deel hadden blijven uitmaken van Nederland zoals dit het geval was tot 1830 en de belgische Franstaligen, die men Walen noemt, zouden liever bij Frankrijk behoord hebben. Helaas, beide volksgroepen werden gedwongen samen te leven in één staat.
Belgen houden niet van hun land. Ze voelen er misprijzen voor. Volgens hen stelt het land niets voor. Er zijn geen belgische patriotten, omdat niemand bereid is te sterven voor een vlag die niets betekent. Omdat België niets voorstelt, zijn de multiculturele ideologen verliefd op België. Zij beweren dat er geen oorlogen zouden losbranden als er geen vaderlandsliefde bestond en dat de wereld een betere plaats om te leven zou worden. Zoals John Lennon het bezong : "Stel je voor dat er geen landen zijn, dat is niet moeilijk om te verwezenlijken, niets om te moorden of voor te sterven, en geen godsdienst evenmin". (Imagine there’s no countries, it isn’t hard to do, nothing to kill or die for, and no religion too)
Belgische politici stonden in 1957 aan de wieg van de Europese Unie. Het streefdoel was gans Europa om te vormen tot een Groot-België, zodat er geen oorlogen meer zouden ontstaan tussen de Europese grootmachten, de landen zouden opgeheven worden en ondergebracht in een grote kunstmatige superstaat.
Bij nader toezien blijkt België, het labo voor Europa, echter meer te ontberen dan alleen vaderlandsliefde. Er is ook een gebrek aan democratie, geen respect voor het naleven van de wetten, geen politieke moraliteit. In "De Afwezige Meerderheid" argumenteert de Vlaamse filosoof-politicus Lode Claes (1913 - 1997) dat zonder identiteit en een nationaal gevoel, er ook geen sprake kan zijn van democratie en moraliteit.
Een van de mensen die diep beïnvloed was door de opvattingen van Dr. Lode Claes was de jonge politicus Herman van Rompuy, een in 1947 geboren conservatieve katholiek, actief in de jongerenbeweging van de Vlaamse CVP. Hij schreef boeken en artikels over het belang van traditionele waarden, de rol van de godsdienst, de verdediging van het ongeboren leven, de christelijke oorsprong van Europa en de noodzaak deze te behouden. Het ondemocratische en a-morele karakter van de belgische politiek stootte hem af en leidde tot een soort gewetenscrisis. Lode Claes die weldra op pensioen zou gaan, bood Herman de kans hem op te volgen als directeur van Trends, een belgisch financieel-economisch weekblad. Het is in deze samenhang dat ik Herman heb leren kennen. Herman nodigde me uit voor een lunch en vroeg me of ik wilde meewerken, als hij op het aanbod van Claes zou ingaan. Het was toen dat hij me toevertrouwde, dat hij overwoog de politiek vaarwel te zeggen en aan het uitkijken was hoe hij zijn beroepsleven verder zou aanpakken.
Ik ben niet helemaal zeker over wat er verder gebeurd is. Misschien bereikte de top van de partij het gerucht, dat Herman, een briljant econoom en intellectueel, overwoog de politiek te verlaten en werd hem een aanbod gedaan dat hij niet kon weigeren. Herman bleef actief in de partij. Hij werd senator en kwam in de regering als jong minister. In 1988 werd hij voorzitter van de CVP.
Onze paden kruisten zich met tussenpozen tot in 1990, toen het belgische Parlement een erg liberale abortuswet stemde. De belgische koning Boudewijn (1930-1993), een vroom katholiek, ging gebukt onder het feit dat zijn vrouw en hij geen kinderen konden verwekken en hij had aan vrienden verteld dat "hij liever troonsafstand zou doen dan deze wet ondertekenen". De belgische politici, overtuigd dat de koning blufte, probeerden halsstarrig te verhinderen dat de bevolking op de hoogte zou geraken van de tegenwerpingen van de koning over de abortuswet.
Ik heb over deze kwestie een opinie-artikel geschreven voor The Wall Street Journal en werd onmiddellijk op de vingers getikt door de Belgische krant voor wie ik werkte. De toenmalige belgische Eerste-Minister, een christen-democraat, had een boos telefoongesprek gevoerd met mijn hoofdredacteur, die voorheen woordvoerder was geweest voor die Eerste-Minister. Het werd mij niet langer toegestaan over de belgische toestanden te schrijven voor buitenlandse kranten.
In april 1990 werd dan het merkwaardige scenario uitgevoerd, waarbij de koning voor 1 dag afstand nam van de troon, zodat de liberale abortuswet kon ondertekend worden door de voltallige ministerraad, conform de Grondwet, en een dag later werd de koning terug tot de troon geroepen. Dit alles greep plaats met medewerking van de Christelijke Volkspartij, geleid door de goede katholiek die Herman van Rompuy steeds pretendeerde te zijn. Ik schreef opnieuw een vervolgartikel over deze affaire voor The Wall Street Journal en werd onmiddellijk ontslagen door mijn werkgever "wegens ernstige fout". Enkele weken later ontmoette ik Herman bij het huwelijk van een gemeenschappelijke kennis. Ik stapte op hem toe voor een praatje en ik zag onmiddellijk dat hij erg ongemakkelijk reageerde. Hij vermeed oogcontact en verbrak zodra hij kon het gesprek. Sinds die keer hebben wij mekaar nooit meer gesproken.
De politieke loopbaan van Herman ging verder. Hij werd Begrotingsminister en vice-premier, Kamervoorzitter en tenslotte Eerste-Minister. Hij bleef intellectuele en inteliggente boeken schrijven, maar in plaats van "het goede" te verdedigen, nam hij het nu op voor "het minste kwaad". En hij vermeide zich in het maken van haiku's.
Twee jaar geleden maakte België de grootste politieke crisis uit zijn bestaan door. Het land stond op het punt ineen te storten, ingevolge een beslissing van het Hoog Gerechtshof* uit 2003, dat het kiesdistrict BHV (omvattend de tweetalige hoofdstad Brussel en de omringende Nederlandstalige rand van Halle-Vilvoorde) ongrondwettelijk was en door het Parlement moest gesplitst worden. Deze beslissing was het gevolg van een klacht, ingediend door een Vlaamse inwoner van het district Halle-Vilvoorde : Herman van Rompuy.
In 2003 maakten de Christen-democraten geen deel uit van de regering en Herman van Rompuy was leider van de oppositie. Zijn klacht was bedoeld om de liberale belgische regering in de problemen te brengen. De regering weigerde inderdaad de splitsing omdat de Fransalige partijen de uitspraak van het Hoog Gerechtshof niet aanvaardden.
Bij de federale verkiezingen van 2007 maakten de Christen-democraten van de splitsing hun hoofdthema en zij werden succesvol de grootste partij in Vlaanderen. Herman had mede campagne gevoerd rond het thema van BHV.
De belgische crisis die nadien ontstond, sleepte zich voort van juni tot december 2007, gezien het onmogelijk leek een regering te vormen met voldoende Vlaamse en Waalse politici die het eens waren. De Vlamingen eisten dat BHV zou gesplitst worden, zoals opgedragen door het Hoog Gerechtshof en de Walen weigerden. Tenslotte gaven de christen-democraten toe, zij kamen terug op hun verkiezingsbelofte en traden toe tot een regering zonder dat BHV gesplitst werd. Om de afgang volledig te maken, stapten zij in een regering met meer Franstalige dan Nederlandstalige leden. In de Kamer beschikt deze regering evenmin over een meerderheid Vlamingen, alhoewel 60% van de belgische bevolking tot de Vlaamse Gemeenschap behoort.
Herman werd Kamervoorzitter. In die positie moest hij er over waken dat het Parlement en de Vlaamse verkozenen niet op eigen houtje een voorstel tot splitsing van BHV zouden stemmen. Hij wendde alle mogelijke parlementaire maneuvres aan om de initiatieven terzak te fnuiken. Hij liet zelfs op een dag de sloten van de vergaderzaal wijzigen, zodat het parlement niet kon bijeenkomen om te stemmen over de kwestie. Hij presteerde het ook om gedurende een ganse week niet te komen opdagen in zijn kantoor zodat hij de brief niet zou lezen die de aanvraag bevatte om de kwestie op de agenda te plaatsen. Al zijn tactieken hadden succes.
Toen in december 2008 de belgische Eerst-minister ontslag moest nemen, ingevolge een financieel schandaal, werd Herman van Rompuy de nieuwe premier van een overwegend Franstalige regering, die niet representatief is voor de meerderheid Vlamingen in dit land. Gedurende de voorbije 11 maanden, heeft Van Rompuy handig gemaneuvreerd om elk parlemenair initiatief in de BHV-materie weg te drukken. Hiermede weigert hij de toepassing, opgedragen door het Hoog Gerechtshof, toe te passen ingevolge zijn eigen klacht...
Nu is Herman aangeduid om Europa te leiden. Net zoals België is de EU een ondemocratische instelling, die gewiekste politici nodig heeft die zonder verpinken alles waar ze ooit in geloofd hebben, terzijde schuiven en die gewetenloos beslissingen opleggen aan de burgers die dezen helemaal niet wensen. Wij hebben lak aan democratie, moraliteit, het respect voor de wet, wij weten wat goed is voor de mensen. En Herman behoort nu tot hen die weten wat goed is. Hij heeft een hele weg afgelegd sedert de dagen dat hij de stijl van de belgische politiek verafschuwde.
Herman is zoals Saruman, de wijze tovenaar uit Lord of the Rings van Tolkien, die overliep naar de andere kant. Hij gaf destijds om zaken die ook ons aan het hart gingen. Maar helaas nu niet meer. Hij heeft zich opgesloten in een hoge zelfgebouwde toren en hij regeert over ons. Paul Beliën (vrije vertaling Ray)
Video over Anderlecht na de opstand van deze nacht
40 personen zijn opgeleid (onder wie 5 minderjarigen), 9 zijn doorverwezen naar het parket. 1 auto is beginnen branden bij de doortocht van de meute, verschillende wagens werden enkel maar beschadigd. Het politiecommissariaat met de inboedel is afgebrand. (zoals terecht door een van onze reageerders opgemerkt : brandstichting na zonsondrgang is normaal Assisenhof) - 2 agenten zijn lichtgewond.
Ministerin Turtelbaum bezocht vanmorgen de plaats van het gebeuren. In een sort frans dat qua uitspraak op het niveau staat van het Nederlands van haar collega Onkelinx, legt ze uit aan de RTL-reporter dat er hard moet opgetreden worden tegen de opstandelingen en dat het debat over deze "toestanden" de ganse maatschappij raakt. Wat wij niet hoorden van de ferme ministerin, zullen wijzelf even zeggen in het Frans dat zij hopelijk zal begrijpen : "Celui qui brûle son derrière, doit s'asseoir sur les blaren" Helaas, zijn het nietde zwakke politici die de ene invasiegolf na de andere toelaten, die op de blaren zitten, maar wel de ontwrichte maatschappij.
Poll : Zal Yves Leterme BHV oplossen zoals beloofd in de CD&V campagne ?
Een zelfzekere Yves Leterme bij de olijke keuning. Zal Yves ditmaal BHV oplossen, zoals bij beloofde tijdens zijn campagne in 2007 ? Beantwoord onze poll in de linkerkolom.
De politie-agent in onze multicriminele samenleving
Professor tot agent : "Waarom staat u zo afwijzend tegen deze lieden ? Hebben uw ouders u te weinig aandacht gegeven ? "
Uit Nederlandse cel door gratie koning Marokko
Rotterdam, 19 nov. Vijf Nederlanders, die in Nederland hun straf uitzitten na eerdere veroordelingen in Marokko, hebben dit najaar onmiddellijk ontslag uit de gevangenis gekregen, door een koninklijk gratiebesluit, ondertekend door de Marokkaanse koning Mohammed VI. Koning Mohammed VI van Marokko (voorgrond) bij de opening van het Marokkaanse parlement in oktober 2009. Foto AFP Zij behoorden tot de 24.865 gevangenen die afgelopen juli collectief gratie kregen wegens het tienjarig troonsjubileum van de Marokkaanse koning.
Gratiebesluit
Nadat het Nederlandse ministerie van Justitie van het gratiebesluit door de Marokkaanse autoriteiten op de hoogte was gesteld, zijn zij onmiddellijk op vrije voeten gesteld. Op korte termijn volgen nog eens 42 Nederlanders die ook gratie kregen, maar hun straf nog in Marokko uitzitten.
De gratieverlening en het onmiddellijke ontslag uit de gevangenis is opmerkelijk omdat het Nederlandse strafstelsel zo’n collectieve regeling helemaal niet kent. Gratie is in Nederland alleen mogelijk na individuele toetsing en onder strenge restricties. Zo moeten er nieuwe feiten bekend zijn die op het moment van veroordeling nog niet bekend waren, en moet er vaak nog een taakstraf worden uitgevoerd of een boete betaald.
Verdragen
De Nederlanders die meteen op vrije voeten kwamen, zaten hier hun straf uit op basis van de Wet overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen. In verdragen met Marokko is geregeld dat nieuwe feiten over de straf in Marokko ook gelden voor gedetineerden die inmiddels naar Nederlandse gevangenissen zijn verhuisd.
Vrijlating van de Nederlanders die in Marokko vastzaten, was complexer. De Nederlandse ambassade in Rabat kreeg volgens een woordvoerder van Buitenlandse Zaken pas vorige maand de officiële lijsten met namen van de Marokkaanse overheid. Zolang die officiële lijsten er niet waren, bleef het onduidelijk wie er op vrije voeten zou komen. Bovendien speelde voor een aantal gedetineerden in Marokko het probleem dat zij in dat land nog boetes hadden openstaan. Wie die niet kon betalen, loopt alsnog het risico van een jaar celstraf.
Ambassade
De ambassade in Rabat heeft bemiddeld om daar via de procureur-generaal in Marokko alsnog regelingen voor te treffen. Het is daardoor volgens Buitenlandse Zaken nog niet duidelijk wanneer iedereen aan wie gratie is verleend, weer op vrije voeten zijn.
Ook in Nederland is gratieverlening uiteindelijk een besluit van de koningin, na raadpleging van de rechtbank, het Openbaar Ministerie en de minister van Justitie.
Justitie faalt door misleiding : Wat verkeerd liep (4)
Laat ons duidelijk stellen dat de uitvoering van straffen zowel vrijheidsberovende als andere waaronder het laten betalen van geldboetes, absoluut geen taak, verplichting , privilege of bevoegdheid is van de rechterlijke macht. Integendeel als er daarmee iets verkeerd loopt of niet gebeurt, is dat de uitsluitende verantwoordelijkheid van de uitvoerende macht en in geen enkel geval van de rechterlijke macht.
De uitvoerde macht heeft bovendien de taak om er voor te zorgen dat de derde staatsmacht haar taak naar behoren kan uitvoeren in normale omstandigheden en daarvoor de nodige middelen ter beschikking te stellen. Hetzij rechtstreeks, materieel met gebouwen, infrastructuur en uitrusting, hetzij met plaatsvervangende geldmiddelen.
Indien een van deze ontbreekt of systematisch blijft ontbreken is dit duidelijk een disfunctie in hoofde van de uitvoerende macht waarvan de rechterlijke macht het slachtoffer of het voorwerp is, en niet de auteur noch de schuldige, integendeel. Het is dus feitelijk een verkeerd woordgebruik om te spreken over justitie als men de rechterlijke staatsmacht en het jurisprudentieel apparaat bedoelt.
Het is even verkeerd om te spreken over het gerecht als men het ministerie van Justitie bedoelt die in feite maar een onderdeel is van de uitvoerende macht, onder leiding van de regering en haar “eerste” minister.
Uit wat voorafgaat mag blijken dat het ministerie van Justitie geen recht spreekt noch als burgerlijk gerecht -voor de eenvoud alles wat niet strafrechtelijk is- noch als strafrecht. Justitie spreekt geen recht doch voert alleen uit of verleent een sterk desnoods gewapende arm om beslissingen van de derde staatsmacht uit te voeren of te laten uitvoeren. Voor de goede orde, de maatschappelijke vrede; ter handhaving van de wetgeving en de overeengekomen regels en al dan niet stilzwijgende of met handgeklap tot stand gekomen contracten.
In het licht van de geschiedkundige achtergronden is het aan te bevelen van deze zowel als de actuele te plaatsen tegenover de economische, financiële en monetaire achtergronden. In 1830 werd het land onafhankelijk in het zog van de industriële revolutie die zich onmiskenbaar op gang had getrokken in de nasleep van de voorafgaande gewapende conflicten.
De uitgangspositie was dus gunstig zowel mercantiel en commercieel omwille van de geografische ligging op de breuklijn tussen noord en Zuid Europa als financieel door de steun van de toenmalige grootmachten in Oost en West en daardoor ook van hun bankiers.
Bijna tweehonderd jaar later is dit alles duidelijk niet zo. Het vertrouwen van de inmiddels zelf zeer labiel gebleken financiële wereld is alles behalve aanwezig. Ongeacht de structurele oorzaken kan men alleen maar vaststellen dat de Belgische munt niet meer bestaat, en het krediet van de natie zo goed als onbestaande is door budgettaire ontsporingen.Jarenlange spilzucht en verkeerde aanwending van schaars geworden en moeilijk vergaarde middelen brachten het tot schizofrenie gedoemde Koninkrijk tot over de rand van het failliet.
De resten van de activa worden begerig en onder de marktwaarde binnen gescharreld door buitenlandse groepen. De stijgende kosten van de uiteraard tot failliet gedoemde dhimmitude worden alsmaar hallucinanter. De dagdagelijkse ontzaglijke geldverspilling door, middels en voor het overheidsapparaat en aan servituten voor vakbonden en andere parasiterende instellingen zou in elk beschaafd land op zich alleen al een brevet geven van onbekwaamheid.
Politiekantoor Anderlecht bestormd door tuig deze avond + AANPASSING 22 uur
De politie van de zone Brussel-Zuid (Vorst - Sint Gilles en Anderlecht) heeft versterking gevraagd vanavond rond 19 uur toen een niet nader genoemd politiekantoor bestormd is geworden door tuig.
Volgens onderschepte SMS-berichten die van deze namiddag rondgestuurd worden, wil het crapuul wraak nemen op de vermeende "mishandeling" van boeven in de gevangenis van Vorst door politie-agenten.
De media verzwijgen tot hiertoe deze toestanden, in de hoop dat de kalmte terugkeert en er alzo niet moet over bericht worden. De enige die enig nieuws laat doorsijpelen is de Franstalige RTL.
Samenvatting : Politiekantoor en gemeentehuis Anderlecht zijn aangevallen met molotov-cocktails. De brandweer heeft vlug de brandjes kunnen blussen. Er wordt gevreesd voor verdere rellen in de loop van de nacht. Voorlopig heeft de politie de bendes kunnen uit mekaar jagen. De aanleiding is nog steeds het politie-optreden tijdens de staking van de cipiers in de gevangenis van Vorst. Intussen berichten ook de Vlaamse media over de opstand.
La police de la zone de Bruxelles-Midi (Forest, Saint-Gilles, Anderlecht) a mobilisé du personnel supplémentaire ce week-end et dès ce soir en raison de craintes de violences. Et elles étaient fondées : dès 19h00 ce vendredi soir, la police a procédé à une vingtaine d’arrestations administratives dans le quartier de Curreghem à Anderlecht. Des jeunes ont mis le feu au bâtiment du commissariat et de la maison communale d'Anderlecht avec des cocktails molotov. Les pompiers ont aisément éteint de début d'incendie et les jeunes ont été dispersés. Les bandes se seraient réunies notamment place de la Vaillance et près de la station de métro Aumale, avant de se disloquer et de se reformer ailleurs. Les émeutiers ont brisé les vitres de voitures et saccagé des cabines téléphoniques.
De nombreux incidents devraient éclater cette nuit et durant tout le week-end dans ces quartiers difficiles de la capitale.
Les jeunes attaqueraient la police pour "venger" les détenus agressés à la prison de Forest
Ces émeutes seraient liées à l'affaire de maltraitances et humiliations raciales présumées de détenus à la prison de Forest par des policiers de la zone, a indiqué ce vendredi la porte-parole de la police locale, Fanny Wellens. "La police a appris que des sms diffusant des messages de haine circulaient", a déclaré la porte-parole de la police de Bruxelles-Midi. "Ces sms circulent parmi les jeunes à l'école. Nous ne savons pas jusqu'à quel point nous devons les prendre au sérieux", a-t-elle ajouté. La porte-parole de la police ne pouvait pas indiquer le nombre de policiers supplémentaires qui seront déployés au cours du week-end.
Ook Yves Leterme schrijft haiku's. Hij maakt ze tweetalig en verlucht ze met een afbeelding om de betekenis goed te laten doordringen. België het land van de dichtende politici
Je construire werven
Moi aussi pour devenir
Grand premier Belgique
Duitse politie-agenten leren Turks
In Hamburg gaat men met z’n tijd mee. Men stuurt politieagenten naar school om de taal te leren zonder welke helemaal niets meer mogelijk is in Duitsland: Turks. Daarvoor heeft men een Turkse aangetrokken, zodat niets aan het toeval wordt overgelaten. Met Turkse thee en Turkse koekjes klopt ook de ambiance.
We kennen allen nachtmerries, zoete dromen, dagdromen. In België krijgt men surrealistische visioenen. Het zit in het water. "Ceci ce n'est pas un pays !". (naar Magritte) Na het ontwaken, hoopten wij zo dikwijls dat onze dromen werkelijkheid werden. Dit is het enige dat ons rest en geen geld kost. Geef ons de ultieme Belgische surrealistische kick.
Een Belgische Europese president van een land dat niet meer bestaat. Laat het gebeuren in zijn 2 x 2,5 jarig mandaat. De laatste Belg wordt de eerste Vlaming.
Du jamais vu !
Cyrano
Enkele buitenlandse commentaren
Telegraph: Herman van Rompuy & Barones Ashton slepen EU-topbenoemingen in de wacht
M. Van Rompuy is een poëzieschrijvend economist, praktisch onbekend buiten belgië tot hij plots verscheen als presidentskandidaat van de Europese regeringsleiders die nooit de nationale leiders zal overschaduwen. Als betrouwbaar pleitbezorger voor Europese integratie, heeft hij ondermeer een Europese taks voorgesteld op alle financiële verrichtingen, om de EU-werking te financieren.Van Rompuyis ook een fel tegenstander van de Turkse toetreding tot de EU, want hij heeft gewaarschuwd dat dit islamitisch land de christelijke Europese gedachte zou doen verwateren.
Barones Ashton (53)is nooit verkozen geworden maar werd steeds "aangeduid" zoals ook nu. Zij was verantwoordelijke voor de gezondheidszorg in haar kiesomschrijving van 1998 tot 2001. In 1999 werd zij voorgedragen als barones en maakte daardoor deel uit van het Hogerhuis bij de Labourfractie. Zij heeft naar eigen zeggen "72 uren van haar leven besteed aan het uiteenzetten en verdedigen in het Hogerhuis van het Lissabonverdrag". 13 maanden geleden werd zij door Gordon Brown aangeduid als Britse vertegenwoodigster in de Europese commissie. Zij wordt omschreven als uitermate saai.
Veel bijzondere wapenfeiten heeft Van Rompuy als premier niet laten zien, maar hij wist wel een jaar lang de rust te bewaren in de regeringscoalitie. In de roerige Belgische politiek mag dat al een prestatie worden genoemd. De in Brussel geboren Vlaming Van Rompuy staat bekend als een wat cynische intellectueel, die veel belangstelling heeft voor cultuur en graag haiku's schrijft, een Japanse dichtvorm. Ook zijn broer Eric en zijn zus Tine zitten in de politiek. De eerste is een partijgenoot van Herman en een voorvechter van Vlaamse belangen, de tweede maakt deel uit van een extreem linkse splinterpartij.
Le Figaro : Van Rompuy, de uurwerkmaker van de onmogelijke compromissen.
Katholiek, intellectueel, gematigd, atlantist, hij lijkt de verloren herinnering aan de vreedzame samenleving van een belgische staat in ontbinding. Bescheiden blozend, uurwerkmaker van onmogelijke compromissen, beschikt hij over gewaardeerde eigenschappen in een Europa, dat droomt van macht, maar dat enkel beslist bij consensus en halve vergelijken. Ongewild is Tony Blair opgetreden als de gangmaker voor Van Rompuy : zijn flamboyante persoonlijkheid heeft de Europese hoofdsteden doen inzien dat ze niet gebaat zijn met een oncontroleerbare egotripper.
De Heer en Mevrouw Europa
Van Malta tot Lapland heerst vreugde : ons Europees Continent heeft een President en het is verdorie een broer van Kuifje ! Zowel de Maltezers als de Zweedse en Finse Lappen hebben totaal geen idee wie deze bizarre man wel mag zijn, die over korte tijd geacht zal worden op wereldschaal op te treden als de evenknie van president Hoessein Obama, president Poetin en de Chinese opvolger van Mao, president Hu Jintao. En wij, Vlamingen, moeten wij nu trots zijn, omdat zonder veel democratische poespas een der onzen aangeduid werd door de club van eerste-ministers van de EU ?
Wij zijn van in onze Sturm und Drangperiode, die eigenlijk nooit gestopt is, enthousiast geweest over het project van een Verenigd Europa : de twee wereldoorlogen hebben vorige eeuw tientallen miljoenen doden gekost en miljoenen levens verwoest. In een samenwerkend Europa zal deze waanzin de wereld niet meer in brand steken. Dat was onze overtuiging. En die wordt vermoedelijk bewaarheid. Echter ten koste van een monstergedrocht dat de Europese burgers opgedrongen wordt en dat geleid wordt door onverkozen ambtenaren die ons een robottenbestaan opleggen.
Het straffe van de zaak is dat de Eurocraten nu het argument gebruiken, dat als 500 miljoen burgers een president mochten verkiezen, dit zou betekenen dat we een Europese superstaat waren ... iets wat u toch niet wil. Zo worden wij gemanipuleerd en murw geslagen door sofismen à la Machiavelli.
Wij nemen geen deel aan de gevoelens van trots en welbehagen omdat het land B de eer krijgt de eerste grijze muis te leveren. De man die geen eerste-minster wilde worden, is nauwelijks een jaar later Europees president. Enkel omdat hij geen tegenstand oproept. Zoals Frank Vanhecke het op zijn blog schrijft : " Ze zullen er daar in Europa geen last van hebben; geef hem maandelijks zijn 25.000 euro netto (of daaromtrent, de parlementaire vragen ter zake zijn ingediend) en hij verkoopt desnoods zijn familie, met een haiku bovenop, aan de échte Europese meesters.
Van Rompuy, de premier van 10 miljoen belgen, wordt nu de president van 500 miljoen Europeanen, ofwel van België-in-het-groot : een figuur dat de wensen en wenken van de grote staten zal uitvoeren zoals hij hier de wensen van de rumoerige Franstaligen zoveel mogelijk inwilligde.
Wat ons echter hoopvol stemt, is de opvolging die ons te wachten staat. Yves Leterme, de politicus-pechvogel die met zichzelf geen raad weet en van elke poging tot beleid een hilarisch of dramatisch gebeuren maakt.
De CD&V ging vermoedelijk met Van Rompuy niet slecht scoren met de parlementsverkieziengen van 2011. Of dat ook het geval zal zijn met Leterme bis is op zijn minst twijfelachtig.
Nonkel Kruk : welkom !
Ray
Manten weet van wanten : de ambities van Van Rompuy
.
Lady Ashton : uit de archieven van Angeltjes
Op 23.02.2009 schreven wij het volgende stukje over Lady Catherine Ashton. Daarmede weet u ineens, mochten er twijfels ontstaan, door welk soort gedachtengang deze socialistische vrouw geleid wordt. We noemden haar toen Tante Poco.
Vreemdelingen die werk hebben in GB moeten beschermd en aangemoedigd worden dat werk te behouden. Dit heeft deze Verrukkelijkheid verkondigd. Eraan toevoegend "dat politici er werk moeten van maken vreemde arbeiders te verdedigen. Het is ons aller morele plicht dat we de waarde en het belang inzien van de diversiteit in onze gemeenschappen, de waarde en de voordelen die volkeren uit diverse landen die bij ons vertoeven, ons bijbrengen."
.
"Er zijn voldoende redenen dat we deze toestand aanvaarden en ons niet laten misleiden door wat de extremisten zouden willen : hun simpele benadering zou leiden tot erg gecompliceerde toestanden. Ik hoop dat de bevolking de xenofobe ideeën verwerpt die zouden raken aan mensen die leven, werken, studeren of reizen in ons land. Zij brengen de economie veel meer bij dan ze er uit halen".
.
Tante Poco liegt natuurlijk als een zeeman die in elke haven beweert een liefje te hebben. Wij houden er mee op met verder citeren en vertalen. U kan, indien u bestand bent tegen meer nonsens, via dit bruggetje verder genieten van de de sprookjes van Tante Poco.
.
Ray
Liberale politiesnob Gladde Glenn Audenaert krabbelt terug
Glenn Audenaert, directeur van de Brusselse gerechtelijke politie, moet zich vandaag verantwoorden bij zijn hiërarchische oversten voor uitspraken die hij in het dagblad Humo deed. Daarin vergeleek hij de partijen N-VA en LDD met fascistische partijen uit de jaren 30.
In een interview in Humo zegt Audenaert dat hij overal in het land gaat spreken. Enkel als de uitnodiging van het Vlaams Belang, Lijst Dedecker of N-VA komt, past hij.
Over het Vlaams Belang zegt hij dat hij de waarden van die partij niet deelt. Over N-VA en Lijst Dedecker doet hij volgende uitspraak: “Ik ga niet spreken voor een publiek dat de staat die ik dien in vraag stelt. Dan had ik evengoed in de jaren ’30 voor de fascisten kunnen gaan spreken.”
Ontslag Die uitspraak in Humo breekt Audenaert nu zuur op. N-VA vraagt publieke verontschuldigingen van de gerechtelijke politiebaas, Lijst Dedecker en Vlaams Belang gaan een stap verder en eisen zijn ontslag.
Audenaert zegt dat zijn uitspraken niet gelinkt zijn aan specifieke politieke partijen. Hij benadrukt dat hij in algemene termen sprak. "Het was helemaal niet mijn bedoeling om een vergelijking te maken tussen bepaalde partijen en de "fascisten uit de jaren dertig" of enige uitspraak te doen over deze partijen," zo luidt het in een persbericht.
De baas van de gerechtelijke politie mag die uitleg vandaag ook herhalen voor de commissaris-generaal van de federale politie Fernand Koekelberg en voor directeur-generaal van de gerechtelijke politie Paul Van Thielen.
a. Ga illegaal naar Marokko, Turkije, Pakistan, Afghanistan of een van de vele Prachtlanden van deze planeet
b. Trek je niets aan van immigratieregels, visa, internationale wetten of andere belachelijke voorschriften.
c. Een je daar bent, eis je van de lokale overheid kosteloze medische bijstand voor jou en je hele familie.
d. Eis dat alle gezondheidswerkers vloeiend Nederlands spreken en dat in hospitalen en verzorgingshuizen al de voeding klaargemaakt wordt volgens jouw westerse eetgewoontes.
e. Eis dat alle wettelijke formulieren, aanvragen en inschrijvingsdocumenten in jouw taal vertaald worden.
f. Laat je bijstaan door advocaten en straathoekmadelieven om àlle sociale voordelen voor je op te eisen : leefloon, werkloosheidsvergoeding, terugbetalking van niet-betaald belastingen, etc.
g. Wijs elke kritiek af met de woorden: "Dit heeft te maken met onze cultuur en godsdienst, daar verstaan jullie niets van."
h. Behoud je oorspronkelijke identiteit. Hijs een grote vlag van je eigen land boven op je huis, hang ze voor je raam of aan je wagen.
i. Spreek thuis en in het publiek alleen Nederlands en zorg ervoor dat je talrijke kinderen hetzelfde doen.
j. Eis lessen over westerse cultuur in de moslimscholen.
k. Vraag een plaatselijk rijbewijs en het equivalent van een SIS-kaart.
l. Aan de hand van deze documenten eis je al de andere legale voordelen op en beschouw je het bezit van deze documenten als een rechtvaardiging voor je onwettige aanwezigheid in Pakistan, Afghanistan of Irak.
m. Rijd met de wagen rond zonder verzekering of keuring en beschouw de plaatselijke verkeersregels als uitsluitend geldig voor de inboorlingen.
n. Dring erop aan dat alle lokale ambtenaren, gerechtsdienaars, agenten en iedereen die met je in contact komt Nederlands leert.
o. Organiseer protestmarsen tegen uw gastland en haar inwoners, zet je soortgenoten aan tot geweld tegen niet-blanken, niet-christenen en tegen de regering die je binnenliet.
p. Verlang dat je vrouwelijke familieleden zich niet moeten bedekken in het openbaar en dat ze geen burka, sluier of hoofddoek moeten dragen.
Maar laat ons niet dromen. Dit voorgaande zal nooit gebeuren in een van de Prachtlanden. Enkel in het Verenigd Koninkrijk, de USA, Canada, Australië of de landen van West-Europa. Dat is omdat we geregeerd worden door linkse politiek correcte idioten en fantasten uit het centrum, die ons en onze kinderen naar de ondergang drijven.
Justitie faalt door misleiding : De vaststellingen (3)
Justitie faalt in België maar niet op de manier waarop men het wil doen geloven.Eerst en vooral is de rechterlijke macht niet hetzelfde als de handhaving van rechtvaardige beginsels en wetten en regels uitgevaardigd door de wetgevende macht. De rechterlijke macht spreekt recht, en niets meer dan dat.
De uitvoering van de gerechtelijke beslissingen behoort tot de uitsluitende bevoegdheid van de uitvoerende macht. Het gebrek aan opvang, aan gevangenissen en celcapaciteit, het gebrek aan enkelbanden of een onvoldoende voorraad ervan en alle aspecten van de praktische organisatie van de uitvoering van gerechtelijke beslissingen is een verantwoordelijkheid van de uitvoerende macht.
Zij is het voor wie de uitvoering en handhaving van het rechterlijk gewijsde – het beschikkend gedeelte van de vonnissen en arresten- een plicht is, en geen privilege.
Vanaf het ogenblik dat de uitvoerende macht faalt in haar opdracht om de beslissingen van de derde staatsmacht niet te respecteren door ze niet of slecht uit te voeren, blijft ze als staatsmacht in gebreke en verliest ze daardoor haar grondwettelijke opdracht. Althans zo zou dat moeten zijn bij gebrek aan collusie, aan samenspanning tussen de uitvoerende en de wetgevende macht.
Bij het falen van de uitvoerende macht behoort de wetgevende macht de bestaande uitvoerende macht in gebreke te stellen en bij afwezigheid van gepaste onverwijlde reactie de macht te ontnemenen een andere nieuwe uitvoerende macht aan te stellen in vervanging van deze die in gebreke bleef.
Alleen al het gebruik van het woordje onverwijld zal bij velen al een belletje doen rinkelen. Het is en mag echter niet de bedoeling zijn om hierop verder bordurend de rechterlijke macht als speelbal te laten fungeren van incivieke en ongrondwettelijke krachten om een geheel eigen, sektaire en egoïstische agenda verder te laten uitvoeren.
Laten we duidelijk stellen wat de taak van de derde onafhankelijke staatsmacht altijd geweest is en in het bestaande staatsverband ook moet blijven. Die derde macht spreekt recht ter handhaving en uitvoering door de uitvoerende macht. De handhaving van de regels die niet worden nageleefd en/of overtreden behoort tot het domein van het recht dat sancties oplegt bij wijze van straf : het zogenaamde strafrecht.
Beslissingen van de derde staatsmacht die betwistingen tussen partijen beslechten, behoren niet alleen gerespecteerd maar dikwijls ook onder dwang uitgevoerd te worden in de rechtsstaat. De uitvoerende macht behoort daarom ook beslissingen waarbij niet alleen gedingvoerende burgers of bedrijven maar ook in voorkomend geval zichzelf als partij in het ongelijk gesteld zijn, uit te voeren en deze status ook te handhaven als sterke arm van de wet. Desnoods tegen zichzelf, haar geledingen en vertegenwoordigers.
Deze handhaving en uitvoering behoort tot het zogenaamde burgerlijke recht.
Gemakkelijkheidhalve stelt men conflicten en meningsverschillen inzake arbeid en handel best onmiddellijk gelijk het laatst genoemde “burgerlijk” recht omdat een concensus en billijke regeling in der minne met respect voor de geldende en algemeen bindend verklaarde rechtsregels hier het hoofddoel is van het optreden van de derde staatsmacht en niet het bij wijze van waarschuwing of sanctie opleggen van straffen.
