We weten dat het uitspreken van twijfels over de degelijkheid van stemcomputers een in alle opzichten taboe onderwerp is.

Zelfs bij hen die uit het politieke systeem gestoten worden, is het niet wenselijk te wijzen op de mogelijke fraude die de uitslagen kan beïnvloeden.  "Anders worden wij beschouwd als slechte verliezers" klinkt het verontschuldigend. Anderen negeren gewoon de vraag en kruipen terug in hun cordon. 

Het uitblijven van de uitslag in 2006 bij de gemeenteraadsverkiezing van Antwerpen, was te wijten aan een "technisch toeval". Toevallig deed dat toeval zich voor in het district Hoboken, waar Vlaams Belang net één zetel miste om de volstrekte meerderheid te bekomen. Toevallig, niet ? Je kan natuurlijk niets bewijzen, dat is juist. Zeker niet als het voltallige systeem in handen is van figuren die stuk voor stuk de richtlijnnen van het regime volgen.  Ons wordt zelfs niet het voordeel van moreel wantrouwen gegund, laat staan dat wij het over een democratisch deficit mochten hebben.

In Nederland heeft de overheid de stemcomputers afgeschaft, omdat het bewezen is dat zij niet fraudebestendig zijn. In Duitsland bestaat twijfel maar het Hoge Gerechtshof is van oordeel, dat als er door een aantal mensen getwijfeld wordt aan de juistheid van de resultaten, hier rekening moet mee gehouden worden omwille van het geloof in de democratie.

Het  belgische regimezootje is uiteraard verkleefd aan het democratisch stelsel dat het "met alle mogelijke midelen" zal verdedigen. Daar kunnen we dagelijks van genieten en van meepraten.

In De Standaard van vandaag een verhelderend stukje over enerzijds het vertrouwen dat zelfs verdwenen is bij een aantal gemeentes in hun prehistorische computers en anderzijds de halsstarrigheid van het regime om koste wat kost hun geloof te behouden in de geautomatiseerde verkiezingen.  Waarom zou dat zijn ?  Wat is de geloofwaardigheid van deze figuren ?

Ray

Zoals meegedeeld op zondag, kampen wij met een aantal technische problemen die ons heel wat kopzorgen baren.

Wij zullen nog enkele dagen op verminderde capaciteit moeten werken.  Er is heel wat van ons archief en documentatie verloren gegaan.

We hebben ook al ons mailverkeer (en adressen) tijdelijk verloren. Floriaan Terbeke, kan je ons het stuk dat je gisteren mailde, terug opsturen ?

We onderbreken voor een korte periode de rubriek van Juffrouw Ellen met de misterieuze foto : "Zegt u het maar", want de juffrouw heeft haar zorgvuldig opgebouwde verzameling verloren zien gaan. Zij is daar niet over te spreken en dat proberen we dus niet, anders vliegen er bliksemschichten uit blauwe ogen en daar wordt iedereen koud bij.

Wat we u nu reeds mogen aankondigen : van 1 april af komt er een gloednieuwe reeks van 12 dagelijkse afleveringen : "Tranen over Suid-Afrika" door onze  vriend Peter. (Peter, jouw afleveringen zijn gered en ze staan klaar).

Maar lang voor die datum zullen wij op volle capaciteit terug zijn. Het is beloofd en aangezien wij geen politici zijn, kan u op onze beloftes rekenen. Onverwijld.

Ray

.

Vandaag wordt het een rustige dag voor de redactie : wij gaan op retraite. Maar niet in het klooster, want dat gelooft u toch niet. Ergens waar we kunnen breinvechten en nadien rusten. 

U vindt hieronder een aantal stukjes die wij bij mekaar gegaard hebben met als hoofdartikel een duidelijke stelling door Bruno Valkeniers over de monarchie. 

Voor valavond zijn wij terug en plaatsen wij uw reacties.

Officiële EU-gids vergat Herman Van Rompuy te vermelden

Waar is Herman ?

We hadden het vorige week terloops meegedeeld, dat ons soms hilarische, trieste of pijnlijke verhalen bereiken over de manier waarop binnen de NVA de "arbeidssfeer" bepaald wordt.  De communistische partij van Noord-Korea zou zich best hier kunnen scholen. Naar aanleiding van de schorsing van Julien Borremans, die op een Vlaams Belang colloquium het woord had gevoerd, kregen we onderstaand schrijven binnen. De auteur is ons bekend, hij vraagt uiteraard om anoniem te blijven, want amnestie is onbestaand bij de partij  "Nooit de Voorzitter Afzeiken".

Wij zijn perfect op de hoogte dat in de meeste politieke partijen de interne realiteit heel dikwijls haaks staat op de idealen die men probeert uit te dragen.  Waar mensen bij mekaar komen, ontstaan botsingen, wrijvingen of ruzies.  Ik heb soms nog nachtmerries van wat er zich heeft afgespeeld bij de Volksunie.  Vlaams Belang heeft ook een korte woelige periode achter de rug. Over de NVA is weinig geweten. Tijd om een tipje van de sluier te lichten. In de media zal u er niets over horen, want daar wordt het TV-product De Wever met fluwelen handschoenen gestreeld en Johnny van Sevenhans -de journalist- kronkelt al van het lachen, als de Wever de studio wordt binnengebracht.

Hier is de sluier, wij lichten een tipje :

"Er zijn er zo meer die uit de N-VA gezet werden, zonder pardon, zonder verweer.  Een voorbeeld :

in de beginfase van de N-VA waren er buiten de Volksunie-nazaten ook voormalige ID-21 leden, die gekozen hadden voor de strekking Vlaams-Nationaal van Geert Bourgeois.  Enkelen van hen kregen bij de oprichting van de N-VA bestuursmandaten, zoals bv. als lid van de statutencommissie, lid van de partijraad, lid van het arrondissementeel of afdelingsbestuur. 

Op weg naar de top steeg de ster van Bart De Wever vanaf 2002 zeer snel.  Hij haakte af als assistent in Leuven, schreef in naam van Geert Bourgeois het boek “De puinhoop van Paars-Groen” en hoopte op een parlementszetel in 2003.  Inmiddels timmerde hij aan zijn positie binnen de N-VA-structuren.  Hij stelde zich kandidaat als ondervoorzitter.  In de provincie Antwerpen waren er buiten hem nog twee tegenkandidaten : een VU-nazaat uit de Kempen met een Vlaams-nationaal palmares en een ID-21 afstammeling uit Antwerpen.  Beiden hadden dezelfde beweegreden, nl.  dat het niet gezond was voor de partij indien er slechts één kandidaat was voor het ondervoorzitterschap, die op een later ogenblik – toen waren de lakens al uitgedeeld – zou doorstromen naar het leiderschap van de N-VA.  In de andere provincies had niemand het gewaagd zich kandidaat te stellen.   

Tijdens een partijraad zou over de kandidaturen gestemd worden.  Net voor de partijraad werd genoemde VU-nazaat “bewerkt” om zijn kandidatuur in te trekken, wat knarsetandend geschiedde.  De tweede tegenkandidaat uit de voormalige ID-21-rangen weigerde; niet omdat hij enige hoop had verkozen te kunnen worden, maar wel omdat hij vond dat hij het recht had zich kandidaat te stellen.  Als reden voor het “verzoek” om zijn kandidatuur in te trekken kreeg hij te horen dat het ongepast was zich tegenover Bart De Wever kandidaat te durven stellen…

Bart De Wever werd met een stalinistische meerderheid tot ondervoorzitter verkozen.

De ex-ID-21er werd op een even stalinistische wijze uit al zijn bestuursfuncties gezwierd : eerst uit de partijraad, vervolgens uit de statutencommissie, dan uit het arrondissementeel bestuur en vervolgens – bijna manu militari – uit zijn afdeling en uit de partij.  Geen enkel verweer was mogelijk.  Eén enkele partijraadslid durfde protesteren … die werd gemaand geen vragen te stellen, niet moeilijk te doen, niet meer het woord te vragen of te nemen tijdens de partijraadszittingen.

Zo werden er meer partijraadsleden – en niet van de minsten – gewoon “verwijderd” zonder gehoord te worden door de vijf “tucht- en verzoeningscommissies”, nl. één voor elke provincie.  Zonder mogelijkheid van verdediging, zelfs zonder officiële beschuldiging.  Binnen de partijraad werd de vraag naar de beweegreden van de ex-communicatie niet beantwoord. Wie binnen de N-VA tegenspreekt, wie durft vragen te stellen, vliegt er onherroepelijk uit.  Die commissies zijn slechts een frivool imaginair randje rond een dictatuur. 

Democratie? Inspraak? Respect? Wie gelooft die mensen nog? 

De volgende beslissing die door de partijraad werd genomen– wars van de traditie binnen de voormalige Volksunie – was de salarisbepaling en –goedkeuring ten voordele van Bart De Wever : “we mogen zo’n talent immers niet kwijtspelen, nietwaar?”. Dit geschiedde in een jaar van grote financiële problemen binnen de N-VA, die leidde tot de verkoop van het geliefde “Barricadenplein”.

De rest van het verhaal is iedereen bekend. 

Met beleefde groeten

Gerard Burger”

.

Bereidt het Belgisch establishment de post-Albert-periode voor ?

De Belgische politieke klasse wil een brede boom opzetten over de rol van de monarchie in het staatsbestel, en dit op aangeven van de pers zelf, in casu De Standaard en de Libre.  Op zich een lofwaardig initiatief, waarbij alvast één essentiële correctie past. In DS van 20 en 21 maart wordt het Vlaams Belang nl. vermeld als een voorstander van het zgn. “protocollaire koningsschap”. Ik kan dat formeel ontkennen : wij zijn een radicale republikeinse partij die in een zelfstandige Vlaamse staat, onder een presidentieel regime, de verwezenlijking ziet van het democratisch optimum waar België steeds verder van afdrijft.

Dus geen koning, geen koninkrijk, ook geen verspilling aan een ceremoniële functie in een land zonder cohesie. En voor ons mag het vooruitgaan, daarin verschillen we grondig van mening met onze meer gematigde collega’s van de N-VA.

Anderzijds pleit ik voor een open institutioneel debat zonder taboes, maar de vraag is zeer of men echt de pandoradoos wel wil openen, die zou kunnen leiden tot de vaststelling dat de Belgische staat zelf een zinledige constructie is. In kleine lettertjes staat onder het inleidende DS-artikel van het voorbije weekend te lezen dat het een samenwerkingsproject betreft tussen de twee vernoemde kranten betreft, gesteund door het Prins Filipfonds, “dat de gemeenschappen in ons land dichter bij elkaar wil brengen door gemeenschapsoverschrijdende projecten te steunen”. Mooi,- maar begrijp ik het dan goed dat het koninklijk hof tegelijk het onderwerp én de sponsor is van dit “debat” ? Wat als de discussie, waar naar ik hoop toch ook het publiek in betrokken wordt, uitmondt in een presidentieel-republikeins verhaal, al dan niet gekoppeld aan dat van de Belgische boedelscheiding ?

 
Ik geloof niet dat er iets in de Belgische politiek gebeurt, zonder dat de partijstrategen in de respectievelijke achterkamertjes er hun licht over hebben laten schijnen. Als het politieke establishment dus dit debat wil voeren, dan denk ik in alle ernst niet dat ze tot “foute” conclusies willen komen. Ik zie alvast, als ik even in hun hoofden probeer te kijken, drie goede redenen om de kwestie van het protocollaire koningschap net nu op tafel te leggen.

Ten eerste is er het “probleem Filip”. De consensus is vrij algemeen dat de rechtmatige troonopvolger niet in staat is om zijn functie van staatshoofd te vervullen, zelfs niet binnen de door de grondwet voorziene beperkingen. M.a.w. zou Filip wel eens de doordrammerigheid van zijn nonkel, Boudewijn I, kunnen combineren met de nonchalance van zijn eigen vader, koning Albert.  Een dodelijke combinatie, die snel zou leiden tot een val van de monarchie maar, - en dat is de echte vrees van de politieke klasse- misschien ook het einde van het regime.  Dit maar om te zeggen dat al wie nog enige sympathie koestert voor de natie die in 1830 het levenslicht zag, nu het “protocollaire koningsschap” ziet als de ultieme buffer tegen het stuurloze projectiel dat het land na de troonsopvolging te wachten staat. Het is niet van harte,- de CD&V houdt als meest royalistische partij van Vlaanderen zelfs de boot af, maar het is beter om het staatshoofdschap bij te snijden op maat van Filip, dan in de toekomst voortdurend aan crisismanagement te moeten doen. Slim bekeken.

Dat brengt ons tot de tweede bedenking. Vreemd genoeg zijn het dit keer vooral de Franstalige partijen die gewonnen zijn voor een “modernisering” van de constitutionele monarchie. In heel het institutionele kluwen van BHV, de belangenconflicten, etc. komt daar dus opeens een thema  tevoorschijn dat door haast alles spelers als “secundair” wordt betiteld, maar waar anderzijds toch enige dringendheid mee gemoeid schijnt te zijn, als we PS-voorzitter Di Rupo mogen geloven. Hoe kan iets bijkomstig toch urgent worden? Zou het kunnen dat de Grote Staatshervorming, die zowat naar de Griekse kalenden is verschoven, wordt omgewisseld voor een al-bij-al vrij onschuldige face-lift van de monarchie? Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat dit weer eens kadert in een operatie tijdwinnen, vooral vanuit Franstalige hoek: geef de Vlamingen iets om zich bezig te houden.

Howard Gutman, de Amerikaanse ambassadeur in België, wist al waar het licht brandt: het zwaartepunt van de macht in het Belgische systeem ligt bij de PS, en nergens anders. Dus richtte hij zich expliciet tot mevr. Onkelinx om Belgische steun te krijgen voor de Amerikaanse Afghanistan-politiek. Diezelfde Laurette Onkelinx gunt ons nu heel subtiel een blik in de strategische achterkeuken van Franstalig België: “Terwijl we nadenken over een nieuw institutioneel model zouden we ook moeten werken aan de modernisering van de rol van de monarchie”. Let op het subtiele woordgebruik dat een verschil in tempo uitdrukt: nadenken (“réflechir”) als het gaat over de staatshervorming, werken (“travailler”) aan een hermodellering van de monarchie.

De derde en laatste overweging sluit hierop aan: de neo-Belgische strategie ziet in de internationalistische en Europese context de ultieme overlevingskans. Vanuit het algemeen aanvaarde inzicht dat de Belgische identiteit op een non-identiteit berust, de afwezigheid van iets dat een land, een volk, een cultuurgemeenschap fundamenteel kenmerkt, is het de logica zelve om het Manneken-Pis gehalte volop uit te spelen in de Europese ruimte. Brussel/België ziet zichzelf als een draaischijf en knooppunt, met een soort operettevorst die louter in dienst staat van het decorum, de achtergrond waartegen de echte macht, de leiders uit Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittanië, zich laten fotograferen. De zgn. protocollaire invulling van het Belgische koningschap past perfect in de droom om België geruisloos te laten opgaan in Europa, zonder separatistische stoorzenders. Een très grand Bruxelles is daarvan het epicentrum, zo wil het dit scenario, Vlaanderen en Wallonië vormen dan het hinterland van deze geïnternationaliseerde zone. Wij zijn het symbool van de Europese eenheid-in-verscheidenheid, een miniatuurversie van Europa, met een koning die dit idee folkloristisch kan omlijsten. Het klinkt denigrerend, deze bloempotfunctie, maar, zoals hoger gesteld: voor Filip is dit de ideale job.

De waarheid is natuurlijk wel, dat Europa al even weinig positieve emoties oproept, en een al even miniem publiek draagvlak bezit, als België. De mensen schikken er zich in, meer niet, het complexe en bureaucratisch gedoe maakt hen niet meer boos maar eerder murw. De waarheid is ook, dat tegenover het Europa van de 19de eeuwse natiestaten steeds sterker het Europa van de zelfstandige regio’s komt opzetten. De paradox is daarbij, dat aan de nieuwe EU-lidstaten, die vooral het gevolg zijn van de Oostblok-desintegratie (Tsjechië, Slovenië, Estland, Letland, Litauen: allemaal landen met minder inwoners dan Vlaanderen) die status  wél gegund wordt, terwijl de oude natieblokken krampachtig pogen om de autonomistische ambities van hun eigen regio’s (Vlaanderen, Catalonië, Baskenland, Schotland…) te blokkeren, althans wat de Europese Unie aangaat.

Conclusie: de bereidheid van het Belgische establishment om te sleutelen aan de monarchie is vooral ingegeven door de wens om het status-quo te handhaven. In een land waar de treinen op elkaar botsen en niemand de verantwoordelijkheid wil nemen, zijn façades cruciaal. De discussie over de bevoegdheden van de koning is er een over het geslacht der engelen. Voor mij hoeft het mistgordijn van het monarchie-debat dus niet. Het leidt ons af van de essentie, namelijk dat er in de 21ste eeuw voor een failed state als België geen plaats meer is, tenzij het land zich inderdaad vergenoegt in de status van draaischijf en Euro-kiosk. Is het dat wat wij willen? Ik zou eigenlijk veel liever zien dat een krant als De Standaard  een debat opstart over wat er allemaal in een Vlaamse grondwet zou moeten staan. Niet de kleine lettertjes, maar vooral de grote ethische lijnen, naar het model van de Amerikaanse grondwet die al meer dan twee eeuwen meegaat en gemakkelijk op een paar A4-velletjes kan. De concrete invulling van een nieuwe bestuursvorm, een jonge natie, een eigen democratie met eigen spelregels, dat lijkt me vandaag dringender aan de orde dan het op maat uittekenen van de job van de kroonprins.

Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang

Deze tekst werd aan de redactie van de Standaard overgemaakt ter publicatie en werd niet aanvaard.

Zowat elke partij lanceert dezer dagen voorstellen over de pensioenhervorming. Het Vlaams Belang is al langer gewonnen voor een robuust pensioenstelsel dat recht geeft op pensioen na 40 jaar arbeid, wat neerkomt op de loskoppeling van leeftijd en pensioenberekening. Wie als werknemer actief wil blijven na 40 jaren werk en navenante belastingbijdragen, dient volgens het Vlaams Belang geen enkele vorm van sociale zekerheidsbijdragen meer af te staan op de inkomsten uit arbeid.

Voor onze partij is duidelijk dat wie een loopbaan van 40 jaar achter de rug heeft, recht heeft op zijn pensioen en onbeperkt mag bijverdienen. In de Kamer van Volksvertegenwoordigers diende het Vlaams Belang eerder al een wetsvoorstel in die zin in. Klik hier voor het wetsvoorstel.

vb

De foto van gsteren vonden wij bij :

http://roys-fotoblog.skynetblogs.be/archive-month/2005en

De afbeelding toonde een stuk rots. Iedereen heeft het weer juist geraden en Victor nog een beetje juister dan de andere pientere deelnemers. Juffrouw Ellen zal met Pasen afzakken naar het zèètje om Fikken een mooie prijs te overgandigen. Wij spreken af via het intieme internetcircuit, lieve Victor ? Maar nu naar een vrolijk moment : u zegt het maar.

.

Het is me wat met die NVA-ers aan de top : die mensen hebben zich echt met een aartsmoeilijke opdracht opgezadeld. Naar de basis toe veinzen dat ze flinke Vlaams-nationale  jongens en meisjes zijn, op de televisie voor de kijkerds, de rol spelen van de olijke TV-flamingant en naar het belgische establishment toe, afstand nemen van té Vlaamsgezinde standpunten : "We moeten de keuning niet naar Congo sturen, maar een prins is ook goed, wij zijn niet tegen de monarchie".

Een mens zou van minder beginnen schrokken of schizofreen worden.

Piet Kwabbernoot uit de Vlaamse Regering, minister Philippe Blunders heeft weer even beide voeten in de teljoor gezet op een jobbeurs in Zaventem.

Op de luchthaven werd zaterdag een beurs gehouden waar heel wat bedrijven jobs aanboden aan enkele honderden werkzoekenden. Het is in Zaventem, net zoals in heel Brussel trouwens, niet altijd gemakkelijk om openstaande vacatures in te vullen. Van de sollicitanten wordt immers verwacht dat ze ook over een goede kennis van het Nederlands beschikken. En daar wringt vaak het schoentje.

Daarover aangesproken, liet minister Muyters verstaan dat bedrijven niet te zwaar moeten tillen aan de kennis van het Nederlands: “We mogen op dat vlak geen te hoge eisen stellen”.

Weet u wat het is met die NVA-ers ?  Het zijn tjeven met een geel-zwart lintje. Voor de rest hebben ze dezelfde middelmatige mentaliteit : een beetje Vlaams, een beetje katholiek, niet te veel uitgesproken meningen, niet te veel veranderingen en als er "mensen" in de omgeving zijn, die naar de mond praten.

Hoe haalt zo'n Muyters het in zijn  hoofd om een van de klassieke eisen van de Vlaamse beweging te negeren ? In Vlaanderen een beetje Vlaams, daar is mijnheer de minister best tevreden mee. Zijn voorzitter, de TV-famingant zal tevreden zijn.

Ray

Op 30 januari organiseerde het Vlaams Belang het colloquium ‘Zuurstof voor Vlaanderen’, waar werd gesproken over een strategie die moet leiden naar Vlaamse onafhankelijkheid. Een van de gastsprekers op deze bijeenkomst was Julien Borremans, mandataris voor de N-VA in Geraardsbergen.

Een en ander was duidelijk niet naar de zin van de N-VA-top, die Borremans vandaag uit de partij heeft gezet. Bepaald nieuw is de houding van de N-VA-top niet te noemen. Immers, ook in het verleden bewees de N-VA-top reeds samenwerking met een Belgische machtspartij te verkiezen boven een consequente Vlaams-nationale oppositiepartij als het Vlaams Belang.

In een reactie stelt Julien Borremans niet echt verbaasd te zijn over de gang van zaken en hekelt hij onder meer de demonisering van het Vlaams Belang en de “koudwatervrees inzake échte Vlaamse onafhankelijkheid” van N-VA-voorzitter Bart De Wever. Borremans stelt tot slot nog dat het allicht niet bij zijn ontslag zal blijven en roept de radicale Vlaamse republikeinen op om “zich te beraden over de vraag of er binnen de N-VA nog wel plaats is voor hen.”

vb

Onderstaand stuk werd ons toegestuurd door een goede vriend, en het bevat  een aantal opmerkelijke waarheden, die gedeeltelijk gekend zijn, maar samengevoegd een schril beeld opleveren van de waanzin die onze regeerders ons voorbereiden. Trek uw schoenen uit, was de handen, op de knieën, poeperd in de lucht en begin maar te jammeren.

België dwingt de grote islamstromingen tot samenwerking.

België heeft zelf de eerste steen gelegd voor de eenmaking van de verschillende grote islamstromingen in Europa door de oprichting van “Het Executief van de Moslims van België” (EMB).  Elk jaar stort België daarvoor honderdduizenden euro’s. In deze moslimexecutieve wordt veel ruzie gemaakt en er kwam een gerechtelijk onderzoek naar financieel gesjoemel. Dit alles maakte deze Belgische “uitvinding” nog ongeloofwaardiger.  Bij K.B. van 7.06.2009 werd aan het Executief van de Moslims van België een werkingssubsidie toegekend van 426.000 euro’s. België kan weldra de pensioenen niet meer betalen, al in 2014 volgens Caroline Gennez (Spa), maar kan wel 6 godsdiensten (sekten) onderhouden. (weldra 8).!

Weldra zal er ook een boeddhistische executieve opgericht worden (K.B. 30.3.2007) om de boeddhistische sekten tot samenwerking te dwingen. Daarom is bij K.B. van 20.11.2008 een jaarlijkse subsidie toegekend van 150.000€, om “de structurering van het boeddhisme door te voeren”. Gaat België alle sekten erkennen, onderhouden en dwingen tot samenwerking, op kosten van de bijna failliete staat? Weldra een dikke wedde en een paleis voor de Dalaï Lama?

België zorgt beter voor de islam dan de islamrepublieken zelf !

In geen enkele moslimstaat werd een organisme opgericht om de islamstromingen te dwingen tot samenwerking, al dan niet met subsidies. Frankrijk volgde wel het Belgische voorbeeld, en stichtte: “Le Conseil Français du Culte musulman” (CFCM).

Als alle Europese landen dit voorbeeld volgen, zal de islam er versterkt en verenigd uitkomen. Er komt dan nog een erkende “Europese moslimexecutieve of Europese erkende Fatwaraad”. Europa zal dan een “Europees “moslimvaticaan” hebben verwezenlijkt met belastingsgeld nota bene. Europa doet meer om de islam te versterken dan de islamrepublieken zelf.! 

De sharia

De sharia, “Leidraad voor het leven”, is de "wet van God " gesteund op de Koran en de soenna, enz. Het is een geheel van complexe en tegenstrijdige inhumane religieuze gebod- en verbodsregels uit de 7de eeuw aub , die verschillen volgens de islamstromingen en van land tot land..Allah regeert, anders gezegd: de moellahs, de imams, de ayatollahs, de ulama’s, enz. Allah, schreef nooit één zin ,noch op papier ,noch op steen , en Mohammed was ongeletterd...! Maar hij had wel een grote fantasie en deed weinig anders dan oorlog voeren !

De soennitische voorzitter, ideoloog van de internationale moslimbroederschap.

De voorzitter van de Europese Fatwaraad, sjeik Yûsuf Al-Qaradâwî verwerpt de scheiding tussen godsdienst en Staat en wil dat God alleen regeert via moslimtheocratieën. De aanvaarding van het secularisme zou volgens hem de afstoting betekenen van de sharia, de ontkenning van de goddelijke leiding en de verwerping van Allah’s bevelen. De islam is allesomvattend beweert hij. De sharia opgeven is voor hem de islam opgeven De sharia is een goddelijke wetgeving !!, en kan niet worden gewijzigd, om ze aan te passen aan de veranderlijke menselijke waarden en standaarden. It is the absolute norm to which all human values and conduct must conform. (Wikipedia). Het secularisme aanvaarden, is voor hem een absolute afvalligheid, en dat moet bestraft worden.!Wat dacht u wel ? U weet wel welke straf op apostasie staat. 

Doelstellingen van de Europese fatwaraad volgens de oprichtingsakte

1° De doelstellingen van de sharia moeten in aanmerking worden genomen en de verlakkerij en afgeleide oplossingen, die het doel van de sharia tegenspreken, moeten in alle omstandigheden worden vermeden.

2° De collectieve fatwa’s moeten beantwoorden aan de noodwendigheden van de moslims in Europa en hun problemen oplossen, in overeenstemming met de regels en de doelstellingen van de sharia.

3° Studies en juridische opzoekingen publiceren, die de problemen die zich voor de moslims stellen in Europa oplossen, op die wijze dat ze de doelstellingen van de sharia en de belangen van de moslims behartigen.

4° Shariacursussen organiseren.

5° Fatwa’s uitvaardigen die conform zijn aan de bronnen van de islamitische wetgeving, erkend door de Ouma en die gesteund zijn op de Koran, de Sunna, de analogie, de gewoonten, etc.

Hoe kan de Koran een bron van recht zijn, het is een bron van onrecht en onzin ?

De Koran aanvaardt polygamie. De moslimvrouw is inferieur, zij mag worden geslagen, zij erft minder, zij mag worden gegeseld of gedood wegens overspel. De Koran regelt de slavernij, de afzetting van ledematen wegens diefstal enz. De Koran zegt dat de “ongelovigen” huichelaars, criminelen, ontaarden (verdorven) zijn en moeten uitgeroeid worden, en dit wordt herhaald in ontelbare verzen. Hoe kan een boek dat aanspoort tot uitroeiing van alle niet-gelovigen, van alle niet-moslims, (3/4 van de wereldbevolking), een bron van recht zijn?

Genoeg stof tot nadenken ?

Beelden van de lente in het Leersumse Veld met een jonge ransuil, een mierenleeuw die een mier vangt, bloeiend wollegras en broedende kokmeeuwen bij de Leersumse Plassen.

Herbeleef de sfeer van  de "Piet Pot" met muziek en zang van toen,  drankjes en broodjes van nu

in de Bierkelder DE WAGETOL

vroeger : de Zigeunerkelder

Stadswaag 20 - Antwerpen

zondagnamiddag 14 uur - 28 maart

Inkom : € 2

Info : GSM 0477.47.17.62

Piet.Potvrienden@gmail.com

Wat te verwachten viel, doet zich natuurlijk voor in de berichtgeving van de Vlaamse media over de Franse regionale verkiezingen. Er wordt gejuicht over de grote linkse overwinning, Sarkozizi wordt afgestraft en het Fn deed het niet slecht ...

Dat in de euforie, de uitslag van het Front National vertekend wordt medegedeeld,  is maar een detail. We leggen het nog even uit.

Bij de eerste ronde van deze verkiezingen op 14.03.10 behaalde het FN over het ganse Franse grondgebied  bestaande uit 22 regio's : 11,7%

Na de eerste ronde kon het FN nog deelnemen in 12 regio's en behaalde procentueel over het gehele grondgebied 9,26%.  Je moet geen grote wiskundige zijn, om te begrijpen, dat je deze cijfers niet kan vergelijken : 22 regio's tegen 12.

Tenzij je van kwade wil bent. En dat zijn ze dus.

Bij de Standaard behaalt het FN bijna 10% van de stemmen en deden vader en dochter het niet slecht. Dat is nog relatief neutraal.

De 0000 hanteert om 9.30 uur deze morgen nog steeds gedeeltelijke uitslagen en prognoses van gisteravond rond 22 uur.  "Een klinkende overwinning voor links" en één zin :"Het FN zou 10% halen".

Hetzelfde scenario voor de Morgen en volgens de nahinkers (en vaak natrappers) van Gazet van Antwerpen, geven de Franse kiezers Sarkozy een fikse oorvijg en haalde het FN in de eerste ronde 11% en gisteren was dat maar 10%.

We herhalen nogmaals de enige vergelijkbare en logische cijfers in de 12 regio's waar de drie partijen tegen mekaar uitkwamen :

De linksen 49%

De semi-rechtsen 33.5%

FN 17,5%

En voor de rest zijn wij het erover eens, dat links gewonnen heeft en Sarkozizi op zijn donder heeft gekregen ... Wat een manipulatoren, deze "democraten".

Ray

Names of people notified as murdered in rural and peri-urban areas of South Africa --  dates, sources

updated  March 19 2010

Death toll: 3,149   (since 1987)

--------------------------------------------------

@ Censorbugbear

De Franse regionale verkiezingen van gisteren zijn uitgedraaid op een verwachte nederlaag voor de rechtse UMP (en de bij de UMP aanleunende groepjes) en voor een eveneens verwachte kleine overwinning voor verzameld links.

Over het ganse grondgebied behaalt links 54% en de presidentiëlen 36%.

Door het Franse kiessysteem waren er in 12 regio's nog  3 partijen overgebleven, die zich konden aanbieden bij de kiezers en daar kwam de grote spelbreker, de nachtmerrie van het politiek-correcte Frankrijk, roet in het eten gooien : Jean-Marie Le Pen en zijn Front National. Verketterd, verguisd, vervolgd, afgeschreven, reridiculiseerd, na een aantal electorale nederlagen, herrees gisteren (eveneens zoals verwacht en gevreesd) het FN als de feniks uit zijn asse.  In die 12 zogenaamd triangulaire regio's is de uitsalg als volgt :

Links 49% - Sarkozy & C° 34% - FN 17%

Wij geven voor een aantal regio's de (afgeronde) resultaten voor het FN, met tussen haakjes de uitslag van vorige week , want die cijfers worden waarschijnlijk niet weergegeven in onze media, tenzij de 0000 een aparte uitzending voorbereidt.

Provence-Alpes-Côte d'Azur : 23% (20%) - Jean-Marie Le Pen trok de lijst vanuit Nice

Nord- Pas de Calais : 22% (18%) - Marine Le Pen lijstaanvoerder

Laguedoc-Roussillon : 19% (13%)

Picardië : 19% (16%)

Lorraine (18% (15%)

Champagne Ardenne : 17% (16%)

Rhône Alpes : 15% (13%)

Nergens is het FN achteruitgegaan.  De familie Le Pen noemde deze uitslagen "de lente van de partij" of "het goede merk Le Pen is onverwoestbaar". Dit na jaren van interne strubbelingen, afscheuringen en twisten die natuurlijk door de media breed uitgesmeerd werden.  De herwonnen eenheid heeft veel kiezers terug naar het Nationale Front geleid. Zeker omdat intussen Marine Le Pen aanvaard wordt als de natuurlijke opvolgster van haar vader, die nog niet geneigd schijnt er mee te stoppen.

Het kiezersbedrog van Sarkozy heeft natuurlijk een niet onaanzienlijke rol gespeeld : de president, in wie wij in den beginne ook bereid waren te geloven, is niet meer dan een mooiprater, een grote mond met parate antwoorden maar iemand die niet bij machte is, om de beschavingsproblemen aan te pakken. Hij beperkt zich tot een doorzichtig en plat populisme, als wij deze uitdrukking ook eens mogen gebruiken. Sarkozizi heeft zichzelf uitgevonden en zal zichzelf begraven als een ijdele woordenkramer.

Hoe dan ook,  circa 80% van de Franse kiezers (bij een opkomst van 53%)  geven hun vertrouwen nog steeds aan de traditionele partijen.  De uitslag van het Front National is hoopgevend. In Corsica behaalden 2 nationalistische partijen samen 36%. 

Ray

 Bron : Le Figaro

Gisteren zat u mee op de Beagle om de reis van Darwin nog eens over te doen, hopelijk zonder Dirk Draulans. Het vogelolifantje leek een zware tegenvaller voor de evolutietheorie.  Maar u had direct door dat ten tijde van Darwin er nog geen sprake was van foto-fraude.  Het was anders een leuk diertje. Vandaag is het een somber onderwerp. De naam van de fotograaf en zijn intenetadres zullen morgen onthuld worden, anders weet u direct waar het om gaat. Mijnheer de fotograaf, wij hebben uw boodschap gelezen inzake auteursrecht en intellectueel eigendom en we houden er rekening mee. Kan u wachten tot morgen voor de onthulling van uw identiteit ? U zal al de eer krijgen die u toekomt.