Volgens het Londense beurshuis Independent Strategy kan België het volgende land zijn dat in het oog van de financiële storm komt te staan. Het land B wordt in hetzelfde rijtje als Griekenland, Portugal, Spanje en Ierland geplaatst.  Klanten van het beurshuis wordt aangeraden om belgische staatspapieren te mijden.

Independent Strategy noemt België "een puinhoop". Dit land is volgens de analisten tot nu toe aan de aandacht ontsnapt, maar het beurshuis wijst erop dat de financiële en politieke problemen - die volgens het rapport voorlopig onbegrijpbaar zijn voor buitenlandse beleggers - belgië zeker geen "second-class" Duitsland maken.

Beleggers moeten volgens het beurshuis dus speculeren op een verdere waardedaling van de staatsobligaties en zich verzekeren tegen een crisisscenario.

Het rapport, dat ondertussen al op de invloedrijke blog Alphaville van de Financial Times te lezen is, kan desnoods geïnterpreteerd worden als stemmingmakerij. Zulke berichten kunnen immers opzettelijk bewegingen in gang zetten om beleggers te beïnvloeden.

Op Radio 1 zei ontslagnemend premier Yves Leterme, dat belgië geen risico loopt om ten prooi te vallen aan de grillen van de beleggers. Dat is natuurlijk een dwaze opmerking die kop noch staart raakt.  Eens er in detail gekeken wordt naar het begrotingstekort, de staatsschuld, de economische groei, de werkloosheid en vooral de politieke chaos, is het niet denkbeeldig dat belgië het financiële vertrouwen verliest. De dommige verklaringen van knoeiers als Leterme of Reynders zullen daar niet veel aan veranderen.

Alhoewel we natuurlijk uit de grond van ons hart hopen, dat ook dit trieste lot de burgers bespaard moge blijven. De politici van de traditionele partijen hebben al voldoende onheil aangericht in onze levens.

In de Standaard reageert Geert Noels op het verslag van Independent Strategy. Hij vindt het  absurd om de schuldpositie van België te vergelijken met landen als Spanje en Ierland. ‘Ik ben de eerste om het beleid in ons land te bekritiseren, maar dit is compeet ongegrond. Het enige wat je eventueel zou kunnen zeggen is dat België als klein land wel kwetsbaarder is.’

Hoe dan ook vindt Noels het rapport van Independen Strategy ‘onkies’ en ‘ongemeen laag’. Roche wil volgens hem gewoon lawaai maken om zo de aandacht van nieuwe klanten te trekken. ‘Ik denk niet dat er op de financiële markten zal op gereageerd worden.’ 

Ray

Toen ik eergisteren de kersverse N-VA’er Siegfried Bracke hoorde vertellen dat hij geen enkele emotie ondervond t.o.v. de Vlaamse Leeuw en ervan droomde de politieke weg van wijlen Hugo Schiltz te bewandelen, schrok ik wel even.

Over zijn gevoelens is hij uiteraard zelf heer en meester, maar het voorbeeld van Schiltz volgen lijkt mij helemaal niet aanbevelenswaardig.  De rampzalige politieke weg die Hugo destijds insloeg leidde immers tot het roemloos einde van de voormalige Vlaams-nationale partij Volksunie.

Eventjes dacht ik dat het om een onhandigheid ging van Bracke, die zich wou indekken tegen zijn vroegere achterban.  In de milieus waarin hij tot hiertoe vertoefde, haat men immers het Vlaams-nationalisme, maar wordt er steeds vol lof over Schiltz gesproken en dit waarschijnlijk omdat hij dit Vlaams-nationalisme zo’n zware klap heeft toegediend.

Ik moest helaas heel vlug vaststellen dat Bracke in feite alleen maar een nieuwe lijn van de N-VA-politiek inluidde. Gisterennamiddag hoorde ik immers in de Kamer Ben Weyts, als woordvoerder van de N-VA, tijdens de bespreking van de grondwetsherziening voor een nieuw België pleiten.  

Voeg hierbij de zure oprisping van Bart De Wever, die vandaag in de kranten te lezen staat m.b.t. de actie van de Voorposters, die vorige nacht leeuwenvlaggen aan al de bruggen boven onze Vlaamse autostrades hadden gehangen en je weet genoeg…

Francis Van den Eynde

Zal het nog lang duren vooraleer Bart, net zoals zijn lichtend voorbeeld Hugo Schiltz, Vlaams-nationalistische militanten voor wandluizen uitscheldt?

Wie verwacht had dat de Britten een politieke aardverschuiving zouden teweegbrengen bij de nationale verkiezingen, is bedrogen uitgekomen : de socialisten van Labour verliezen, maar veel minder dan verwacht, de Conservatieven winnen, maar niet genoeg om de meerderheid te behalen en de Liberaal-Democraten, de gedoodverfde derden die een grote sprong voorwaarts zouden maken, verliezen zetels, alhoewel ze 1% van de stemmen meer behalen.

Het Britse systeem van "the winner takes it all" behoudt steeds de grote 2 (of 3) partijen aan de macht. GB is onderverdeeld in 650 kiesdistricten, waarin elke partij een MP (member of parliament) voordraagt. Hij/zij die de meeste stemmen behaalt in dat district, is verkozen.

Van de kleine, beloftevolle BNP of UKIP is nauwelijks sprake : de BNP  boekt 1,9% (+ 1.2%) en de UKIP 3.1% (+ 0.8%) maar zij behalen geen van beide een zetel.  Positief aan deze feitelijkheid is, dat in de EU-Praatbarak de cynische en kritische geluiden van Nigel Farage zullen blijven opklinken. Mocht hij in het Britse Lagerhuis verkozen zijn geweest, dan zouden we hem in Europa moeten missen.

Het blijft een aartsmoeilijke taak om burgers massaal te laten overstappen naar een andere partij dan die waar zij zich in vastgenesteld hebben. Na de talrijke financiële  schandalen die bij Labour (maar ook de Conservatieven) opgedoken zijn, de vreemdelingen-invasie en de arrogante houding van Gordon Brown, is een terugval van 6% nauwelijks een afstraffing te noemen. Dit is een aanmoediging voor elke politicus om zijn hakken te vegen aan de kiezers en om zo vaak mogelijk in de schatkist te graaien.

De discussie over het soort regering (een coalitie of een minderheidskabinet)  intresseert ons nauwelijks.  Het is zoals de burgemeesterswissel in Londen voor enkele jaren.  Toen Rooie Ken finaal weggestemd werd en vervangen door de Conservatief Johnson, is er in het beleid niets veranderd : Johnson heeft zich vrijwel een dag na zijn verkiezing geplooid naar de eisen van het politiek-correcte denken en handelen.

Dat zal bij  David Cameron  nauwelijks anders zijn. Het enige verschil is, dat de slechte toneelspeler Brown met het uiterlijk van de valserik vervangen wordt door een soort jeune-premier die er aardig uitziet. Althans in de aanvang.

De uitslagen hieronder zijn onvolledig en hebben betrekking op 617 van de 650 zetels en kiesdistricten.

Het slot van de toespraak van Francis Van den Eynde bij zijn afscheid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers op donderdag 6 mei 2010 :

“Laat ons komaf maken met België. Het spijt mij voor de N-VA die hier daarstraks een nieuw België verdedigde, maar ik heb geen nieuw België nodig. Ik heb een vrij en onafhankelijk Vlaanderen nodig. Leve dat vrije en onafhankelijke Vlaanderen. Vanuit het diepste van mijn hart : België barst !”

Dank je wel, Francis.

Vanaf donderdag kunnen internetadressen voortaan ook met Arabische karakters geschreven worden. Dat meldt Icann, de organisatie die wereldwijd instaat voor het toekennen van domeinnamen.

Wij hebben, als grote voorstanders van integratie in de Arabische wereld, onze domeinnaam al geruime tijd in de taal van allah laten registeren. Klik op de band hieronder en maak kennis met de Arabische Angeltjes

يذكر أن الملاك على شبكة الاتصالات العالمية

Een verkiezingsoverwinning van de separatistische partijen kan "ernstige en negatieven gevolgen hebben voor de economische toekomst van het land". Dat zegt minister van Staat Mark Eyskens vrijdag in Le Soir. Hij voegt wel toe dat de Vlamingen het steeds meer over een splitsing van het land zullen hebben, zeker als de Franstaligen neen blijven zeggen tegen een staatshervorming. 
 
Een zege van partijen als N-VA en Vlaams Belang in juni zou bijvoorbeeld kunnen leiden tot een ratingverlaging van België op de internationale markten. "Een verhoging van de rentevoeten zou een ramp zijn voor de Belgische begroting, voor de investeringen en dus voor de economie", luidt het. Eyskens geeft toe dat er in Vlaanderen gesproken wordt over splitsing, maar voegt toe dat die er nooit zal komen. Daarvoor moet de Grondwet immers aangepast worden en dat zullen de Franstaligen en de Brusselaars nooit aanvaarden, redeneert hij. De enige oplossing voor de Vlamingen is dan afscheiding. "Maar men onderschat in Vlaanderen dat bij afscheiding Wallonië en Brussel België zullen blijven vormen - een klein België - op het internationale platform", zegt Eyskens. Vlaanderen zou dan in een gelijkaardige situatie terechtkomen als Kosovo, met staten die weinig zin zouden hebben om de onafhankelijkheid ervan te erkennen. Volgens Eyskens zal Brussel ook een bijna volledig Franstalige stad worden en zou de grens van een republiek Vlaanderen dus ten noorden van Brussel liggen. (LEE)

http://www.metrotime.be/nlnewsbelga.html?telexid=48571604

Rik Torfs, een olijke CD&V-er

Eva Brems, naief en Groen

Het succesnummer : de TV-flamingant

Wie volgt ? Enkele suggesties :

De intellectuele proleet

Altijd maar lachen

Er vallen 650 zetels te verdelen. De Conservatieven hebben er in dit model 19 tekort voor een volstrekte meerderheid.  Labour en de Liberaal Democraten kunnen géén meerderheid vormen.

The Conservatives would have 307 MPs, up 97 on 2005, Labour would have 255, down 94, and the Lib Dems 59, down 3. Nationalists and others would have 29.

 Over de BNP en UKIP valt nu nog niets te vertellen. Labour krijgt een  rammeling, maar minder dan verwacht, terwijl de Liberaal-Democraten het lang niet zo goed doen. 

U ziet het, de Britse kiezers zijn niet slimmer dan de Vlaamse.

Aan de enkelingen die ons met een scheef oog bekeken, omdat wij commentaren geleverd hebben op de Brugse bisschop, kunnen wij meedelen, dat we met evenveel afgrijzen onderstaand bericht overnemen uit Het Laatste Nieuws.  Ook imams vergrijpen zich aan kinderen. Iedereen tevreden ?

Een imam heeft een meisje van elf seksueel misbruikt. De 48-jarige geestelijke ging kinderen thuis onderwijzen in de leer van de Koran. De man vergreep zich aan het kind en toen het meisje haar ouders vertelde wat er gebeurd was, startte de politie een onderzoek.

Het misbruik had plaats in het huis van de ouders in de buurt van Stockholm. De imam was een bekende van de familie en kwam er op geregelde tijdstippen langs voor het onderwijzen van het meisje en haar broer van veertien. "De moeder verwittigde de politie. Ze was bang dat nog meer kinderen het slachtoffer zouden worden van de imam", zegt aanklager Eva Kokkonen. "Seksueel misbruik is altijd een ernstige zaak. Zeker in dit geval waarbij de dader een vertrouwenspersoon was van het slachtoffer. Bovendien vond het misbruik plaats bij het meisje thuis wat het allemaal nog erger maakt. De man heeft misbruik gemaakt van zijn functie en hij hoort thuis in de gevangenis", aldus Kokkonen.

"Geloofwaardig"
"Het verhaal van het meisje is geloofwaardig en haar reactie was typisch een van kinderen die misbruikt werden. Ze was heel boos en beschaamd, ze kon nauwelijks praten over wat er gebeurd was. Haar broer die later aansloot bij de les, bevestigt haar verhaal. Hij zag dat de imam nogal intiem was met zijn zus", aldus nog Kokkonen.

De moeder van het meisje is boos. "Ik ben echt geschokt, zeker omdat hij een imam is en je zoiets niet van een imam verwacht." De beschuldigde ontkent, hij verschijnt nog voor de zomer voor de rechter in Södertörn. (vsv)

Dit is het neergestorte vliegtuigje waarin Nigel Farage plaats had genomen op 6 mei, de verkiezingsdag. Het toestel had een lange reclamewimpel op sleeptouw "Red uw land, stem UKIP" en deze wimpel raakte verstrikt in de schroef , wat de oorzaak werd van de val.  De piloot en de politicus brachten het er beiden levend van af. De heer Farage is kandidaat voor het Lagerhuis in de regio Buckingham. Als hij de zetel wint, zal hij het Europarlement verlaten, dit tot grote opluchting van velen.  Nigel Farage is gekwetst in het aangezicht, heeft gebroken ribben en letsel aan de ruggengraat. Wij wensen hem een goed en grondig herstel toe.

Bron : Times on line

Met genoegen stellen wij u de verkiezingsspot voor van Filip de Man, de man van zijn woord (dat ook het onze is), de man die niet rond de pot draait, de man die de waarheid niet schuwt.

Studio Theo 

Transferstudie Vives geeft Vlaams Belang gelijk

Het onderwerp is lange tijd een Belgisch taboe geweest, maar het Vlaams Belang plaatste het thema van de geldtransfers vanuit Vlaanderen jaren geleden al aan de politieke agenda. Verscheidende studies, onder meer van KBC en de denkgroep ‘In de Warande’, toonden intussen aan dat de transfers jaarlijks tussen de 6 en de 10 miljard euro bedragen. In zijn berekeningen hield het Vlaams Belang ook rekening met de transfers via de staatsschuld, wat de totale geldstroom op minstens 12,7 miljard euro of 2.100 euro per Vlaming brengt.

Uit een studie van Vives, de denktank van de KU Leuven voor regionaal-economische vraagstukken, blijkt dat een vermindering van de transfers zowel voor Vlaanderen als Wallonië winst zou opleveren. Grote transfers remmen de economische groei af en blijken vooral hogere werkloosheid en lagere investeringen uit te lokken. Daarmee bevestigt een wetenschappelijke studie andermaal wat het Vlaams Belang al jaren beweert: de geldstromen zorgen niet alleen voor het afromen van de Vlaamse welvaart, maar zetten in Wallonië ook geen zoden aan de dijk. Door de gegarandeerde Vlaamse miljarden wordt de noodzaak aan structurele hervormingen niet aangevoeld in Wallonië. Van ‘solidariteit’ is overigens geen sprake: de geldstromen van Vlaanderen naar het zuiden van het land zijn afgedwongen en totaal ondoorzichtig.

In juni 2004 beloofde Yves Leterme duidelijkheid te zullen brengen over de precieze omvang van de transfers. Het bleek niet zijn enige gebroken belofte. Enkel het Vlaams Belang durft de miljardenstromen fundamenteel in vraag stellen. Het spreekt voor zich dat onze partij ook van de geldtransfers de komende weken een campagnethema zal maken.

bron:VB

Ach, ach, wat is er aan de hand met onze uitverkoren volksvertegenwoordiger, Gerolf Annemans ? Naar het spreekgestoelte van de Kamer met een stok, ik dacht eerst, gaat hij nu niet te ver in een imitatie van Nonkel Kruk ?  Maar het was menens, een heuse (en hopelijk tijdelijke) fysieke  handicap, die gelukkig geen invloed had op zijn welsprekendheid en zin voor ironie. 

De laatste zitting was het van deze ploeg parlementairen en regering, die een absoluut dieptepunt betekenen in de politieke geschiedenis van dit schandland.  Tevens ook het failliet van de traditionele 19de eeuwse partijen, die zich enkel weten te handhaven met wetten en reglementen die andersdenkenden opsluiten in cordons sanitaires, die de media aan hun handje laten lopen en die hun rangen vullen met carrièristen, erfgenamen en  enkele snollen en ja-knikkers. 

Net toen Annemans goed op dreef was en we al enkele keren hartelijk gelachen hadden, besliste de regie van de Villa een boeiend commercieel gesprek in te lassen tussen Linda de Pin en Ivan de Vadder. Deze laatste heeft net vandaag een boekje geschreven over de politiek en dat moet zonodig gedurende tien minuten kostbare zendtijd gepromoot worden. 

Over slechte timing gesproken en misplaatste propaganda (en dan bedoelen we niet de onderbreking van Annemans, anders worden we beschuldigd van partijdigheid en zo zijn wij niet) : uitgerekend enkele dagen nadat een van de hoofdvogels van de nieuwsdienst de partijpolitiek instapt, komt een ander creatuur, Devadder met zijn  Open-VLD stempel, zijn "neutraal" boek over politiek aanprijzen. Is er dan echt geen minimum aan kritische zin bij de Nieuwsdienst ?  Neen, dus : de zelfingenomen sukkels vinden dat de kijkers moeten kijken, zwijgen en slikken.

Zo gezegd, zo gedaan.

Voor de rest werd er traditioneel getierd en geroepen tussen "ikke ben goed en betrouwbaar en gij zijt slecht en vals". Sommigen werden uit de vergadering geplukt en mochten op audiëntie bij De Pin.  Van den Driessche, die in de senaat zit, maar meer in de Kamer rondhangt waar de camera's zijn, mocht optimistisch doen over zijn onverkiesbare zesde plaats in West-Vlaanderen, net zoals de knappe liberale  franskiljonse de Lafaille en nog iets die haar zetel mag overlaten aan een "nieuw politiek talent" : ze keek sip, want zij had zelfs op haar palmares geen wijziging staan over "het optreden van de officier van wacht bij het parlement" zoals Streber en enthousiast wipper Van den Driessche. (Ik citeer de man zelf in Humo)

De cameraman van de Villa heeft wel zin voor humor. Hij nam vanuit de hoogte een shot van Jambon en Almaci naast mekaar : de dikke buik van de NVA-er was even groot als de rijke boezem van de kleine Turkse. Voor de rest was hun uitleg identieke praat voor de vaak. In diverse commentaren door De Pin en de schijnheiligaard van de Standaard, vielen diverse kritische geluiden te horen over de N-VA en De Wever. Voor de eerste keer.

Jammer dat we de afscheidsspeech van Francis Van den Eynden niet hebben mogen horen. Die was in het Frans en gericht  tot de Waalse en Brusselse landgenoten. Francis zal zijn tekst wellicht opsturen.

Intussen duikt in het spraakgebruik bij de gevestigde volksverraders van  CD&V, VLD en sp-a het begrip Noord en Zuid terug op. Zij vermijden te spreken over Vlaanderen en Wallonië. De franstaligen hebben in de wandelgangen vriendelijk geglimlacht tegen de Vlaamse mossels en die gaan direct op de grond liggen : "Loopt u maar over mij, ik kom uit het Noorden".

Als Servais Verherstraeten op het scherm verschijnt, word ik bevangen  door een onbestemde droefheid ? De tragiek van de politiek schuilt in de mimiek van deze komiek.

Dit is een oppervlakkig, bondig en een beetje slordig verslag geworden. Meer verdient deze legislatuur niet. Er volgen nu ongrondwettelijke verkiezingen voor veelal dezelfde paljassen. 

Wij houden het bij onze Schildwachten van Vlaanderen : betrouwbaar en rechtlijnig. Een weelde in deze tijd van totale ontreddering.

Ray

Deze zaterdag 8 mei zetten de Europese instellingen in Brussel, waaronder het Europees parlement, de deuren open.  Tussen 10 en 17.30 uur is het publiek welkom voor rondleidingen, kinderanimatie, muziek, infostands en enkele debatten.   

Het Vlaams Belang zal ook bij deze opendeurdag de enige Vlaamse eurokritische stem laten horen.  Europees parlementslid Philip Claeys neemt om 11 uur deel aan een debat over het nieuwe Verdrag van Lissabon en zal pleiten voor échte inspraak van de burger.  Onze Europese fractie zal aanwezig zijn met een informatiestand, waar ook informatie over de kostprijs van Europa zal verspreid worden. 

Iedereen is dus van harte welkom.  Meer informatie is te vinden op http://europa.eu/festivalofeurope/index_nl.htm.  De ingang van het Europees parlement bevindt zich in het gebouw Paul-Henri Spaak (Wiertzstraat 60) en de uitgang in het gebouw Altiero Spinelli (kant esplanade, Luxemburgplein).

(Verzonden donderdag 6 mei 2010 14:06:00 - Geplaatst Angeltjes 14.48 u)

Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, ook genoemd Spionnencentrum  voor Politieke Ondemocratische Bemoeienissen,  vindt dat er momenteel geen migratiebeleid wordt gevoerd. “Er zijn geen duidelijke cijfers over het geheel van de migratie en bovendien hebben migranten te weinig rechten”.  Zijn er eigenlijk cijfers nodig ?  Als ik in de stad, die al lang mijn stad niet meer is, rondwandel, ziet dat er goed uit ; de autochtonen die nog willen of durven buitenkomen, zijn braaf,  kalm en lopen met gebogen hoofd. En ze zijn in de minderheid.

In 2008 kregen 46.200 personen van buiten de Europese Unie een verblijfsvergunning in ons land. In bijna de helft van de gevallen ging het om gezinshereniging. Vooral bij Marokkanen, Turken, Algerijnen en Brazilianen is dit het gros van de mensen. Kameroenezen, Chinezen en Amerikanen komen hier studeren. Tjetjenen en Irakezen zoeken dan weer asiel. Wat ons mankeert zijn : Albanezen, Arabieren, Palestijnen, Molukkers, Indonesiërs, Tartaren, Pakistanen, Afghanen, Tunesiërs, Algerijnen, Egyptenaren, Congolezen, Bosjesmannen, Tsjoek-Tsjoeken. En uit onze eigen EU : Roemenen en Bulgaren.

Het CGKR heeft 38 beleidsvoorstellen klaar voor een echt migratiebeleid. Enkele hieruit :

* Belg worden moet een recht zijn na vijf jaar. De naturalisatieprocedure door de Kamer moet worden afgeschaft en vreemdelingen die hier vijf jaar wettig verblijven moeten door eenvoudige verklaring Belg kunnen worden (nu is die termijn 7 jaar).
* De criteria voor regularisatie van illegalen moeten in de wet worden ingeschreven. Het CGKR wil geen discriminatie tussen illegalen die tussen 15 september en 15 december onder bepaalde voorwaarden geregulariseerd werden en illegalen die later in dezelfde voorwaarden zijn.
* De strijd tegen de schijnhuwelijken wordt veel te strikt gevoerd. Vaak volstaat het al dat één van de kandidaat-trouwers illegaal in het land is om een onderzoek naar een schijnhuwelijk te starten. Dat kan niet.

Is er wellicht iemand van de kandidaat-volksvertegenwoordigers of senatoren die bereid is bij de regeringsonderhandelingen te vragen, of het CGKR niet best opgenomen zou worden als officieel onderdeel van de FOD met een eigen minister (bij voorkeur Jozef de Witte) : als de Geheime Dienst van het Regime, zonder parlementaire controle. 

Ray

Deze morgen hoor ik op Radio 1: "Wij worden van alle kanten opgebeld dat er aan de bruggen van verschillende autosnelwegen Vlaamse leeuwenvlaggen zijn opgehangen. Wij proberen zo snel mogelijk te achterhalen wie achter die actie zit."

Nadien heb ik geen radio meer beluisterd, maar ik vind niets bij de media op internet.

Verzwegen actie?

Vriendelijke groeten

Het was weer een bommetje in het circus van politiek en media: zanger Stijn Meuris besliste om in juni niet te gaan stemmen, wegens gedegouteerd van België en zijn politici. Een afkeer waarin ik hem helemaal kan volgen. Maar zijn premissen zitten grondig fout.

Vooreerst: wie is die Stijn Meuris eigenlijk, die met dat defaitistisch statement nu alle krantenkoppen haalt? We kennen hem als een onvervalste Belgische patriot, wiens liedje “Ik hou van jou” dagelijks door het paleis in Laken galmt, als we Koning Albert II mogen geloven. In 2009 was hij een van de bezielers van de Belgavox-concerten, waarin artiesten van diverse pluimage wilden “bijdragen tot het versterken van de solidariteit, de dialoog, het respect, het samenhorigheidsgevoel en de multiculturele diversiteit in België”. Talloze Vlamingen, lang niet allemaal “radicalen” of “extremisten”, hebben zich van dat Belgavox-gedoe gedistantieerd, omdat de neo-unitaristische agenda er een beetje te dik op lag, inbegrepen een warme knipoog naar het koningshuis. Iets wat mij van “progressieve” intellectuelen en kunstenaars steeds weer verbaast, maar soit. Als we even verder doordenken, klopt er van alles niet in het nieuwe foert-gevoel van Meuris en C°. Waren zij niet juist tegen wat zij noemen de foert-partijen, tegen het extremisme (door hen met het “engeestig” Vlaams-nationalisme geassocieerd) en voor een positieve attitude rond een vrolijk cosmopolitisme op zijn Belgisch?

Er moet dus iets gebroken zijn bij deze oudstrijders, en ik vermoed al wat. Met BHV, en de recente beslissing van een aantal rechters om de komende verkiezingen in de actuele kieskringen als ongrondwettelijk te verklaren, is de vrolijke Bouillon Belge van Stijn en zijn makkers definitief verzuurd. Het feest is uit. Lang, al te lang is de culturele elite in Vlaanderen blijven geloven dat het Belgische verhaal een brede uitkijk op de wereld biedt, en dat elke vorm van autonomisme ons naar de prehistorie voert. Maar nu blijkt het andersom te zijn: de staat die in 1830 het levenslicht zag met een lichtvoetige operette die door Meuris kon zijn geschreven, is ten onder gegaan aan zijn ondraaglijke lichtheid. Ze heeft de democratie zodanig geperfectioneerd dat er geen verkiezingen meer kunnen gehouden worden, ze heeft het institutioneel kader zodanig verfijnd dat een complete politieke klasse dag-in-dag-uit niets anders doet dan vergaderen waarover ze moet vergaderen, belangenconflicten inroepen en alarmbellen laten luiden. Een Belgicist zou van minder depressief worden.

Ik ga hier geen lange geschiedenisles geven, maar men moet weten waar de huidige impasse vandaan komt. Toen de Waalse politicus Jules Destrée in 1912 ter attentie van Albert I de historische woorden neerpende: “Sire, il y a en Belgique, des Wallons et des Flamands ; il n'y a pas de Belges”, bedoelde hij niét dat de twee gemeenschappen elk hun eigen weg moesten gaan. Integendeel, hij beschrijft verder in zijn brief nauwkeurig hoe de Belgische identiteit moest geconstrueerd worden, als iets dat per definitie halfslachtig is, en getekend door het ongeveer, het compromis, het flou artistique. Daarmee preludeerde de visionaire Destrée eigenlijk al op de fameuze wafelijzerpolitiek, de lange nachten in Hertoginnendal, de deals, de “pacificaties” die aan beide kanten op een totaal verschillende manier worden uitgelegd, het fameuze Belgische compromis met zijn beperkte houdbaarheidsdatum. België is per definitie een bouwval waar het altijd binnenregent en waar iedereen met emmers rondloopt.

Het verbazingwekkende –en in mijn ogen perverse- is nu dat bepaalde intellectuele en artistieke kringen dat paradigma hebben omarmd, en het geïmproviseerde, halfslachtige broddelwerk hebben gezien als iets positief, iets dat wij als een stuk “Belgische identiteit” moeten koesteren, naast de pralines en het bier. Onvermijdelijk werd daar ook het surrealisme bij betrokken,- naar mijn gevoel een schaamteloze usurpatie van een puur artistieke beeldtaal ten behoeve van een staatsideologie. Tot op vandaag –en het ergert me steeds weer-, wordt de Belgische chaos monkelend toegedekt als iets “surrealistisch”, vrolijk, grappig, absurd.

Het pijnlijke voor Stijn Meuris is nu, dat heel het BHV-gekonkel waar hij zo van walgt, als hét ultiem meesterwerk van dat Belgisch surrealisme moet beschouwd worden. Het zit vol dubbele bodems en trompe-l-oeils, iedereen ziet er iets anders, het is een doolhof van intenties, associaties en geruchten, het leest als een werk van Magritte of Delvaux. Zoiets moet hij toch prachtig vinden, als kunstenaar en Belgavox-performer?

Niet dus. Zou het kunnen dat zijn Euro eindelijk gevallen is, en dat Meuris en C° inzien dat de vrolijke chaos van het verenigde België een moeras blijkt, op institutioneel, politiek, maatschappelijk, juridisch vlak? Dat kan een pijnlijk ontwaken zijn, maar ook het begin van iets nieuws, het vooruitzicht op een andere staatsvorm, die de surrealistische mythe achter zich laat en écht aan besturen toekomt. Daar willen de heren kunstenaars en intellectuelen echter niet aan beginnen, hier houdt hun revolutionair elan op. Ze gaan dus nog liever thuis zitten kniezen en zich in het politieke defaitisme wentelen, dan op te staan, de rug te rechten en voor een nieuw maatschappelijk project te gaan. In een volgende fase zouden deze teleurgestelde “progressieve” Belgen misschien wel een coup ondersteunen, een drastische restauratie van het Ancien Régime met een vorst die echt regeert,- mij dus niet gezien.

De 40% gewone Vlamingen –en we gaan in juni voluit voor een kantelpunt van 50%- die het Belgische politieke establishment de rug hebben toegekeerd, trekken wél de logische conclusie: de Belgische chaos valt enkel te remediëren met nog meer chaos, dus kunnen we er beter een streep onder trekken. Dat heeft niets te maken met provincialisme of met eilanddenken, integendeel: vandaag zijn we de risée van de internationale gemeenschap, België heeft zijn krediet allang verspeeld op Europees en wereldvlak, afgezien dan van de pralines en Manneken Pis. Ik zou dus graag hebben dat Meuris en C° zich eens wat constructiever en politiek meer bewust opstellen. Thuisblijven is geen optie. Wie echt de democratie is toegenegen, kan nu zijn stem gebruiken om het degoutante verhaal van pappen-en-nathouden definitief naar de geschiedenisboeken te verwijzen. We zijn aan een nieuw paradigma toe, dat mijn partij en ikzelf zonder omwegen als Vlaams-republikeins omschrijven. Een new deal met een andere bestuurscultuur, meer democratie, meer rechtvaardigheid, meer sociale billijkheid, meer freedom of speech.

Als voorzitter van Vlaanderens grootste oppositiepartij zeg ik niet dat iedereen Vlaams Belang moet stemmen, al zou ik dat natuurlijk wel willen. Laat de boodschap gewoonweg deze zijn: wie het systeem, zoals het reilt en zeilt, grondig beu is, moet zijn democratische macht als burger gebruiken om dat systeem te contesteren. Men heeft de leiders die men verdient en de politici die men kiest. Wat belet Meuris om eens een echte, radicale, “extremistische” proteststem uit te brengen? Of heeft hij, uit opportunisme, al die tijd steeds braafjes het bolletje gekleurd van een partij die ook de vetpotten van de kunstensibsidies beheert? Neen toch, mag ik hopen? De mensen zijn het beu en snakken naar iets anders. Zij die wél gaan stemmen, zullen bepalen hoe dat “andere” er moet uitzien. Misschien wordt kiezen dan terug iets opwindend, iets om naar uit te kijken.

Bruno Valkeniers

Wij nemen met genoegen deze door de Standaard geweigerde column van Bruno Valkeniers op.

Bert Anciaux  heeft vandaag een boek 'De Tijd baart Rozen' voorgesteld. Hij geeft zijn visie op de sociaaldemocratie, die al jaren zit te wachten op dergelijke analyse door een kierewiet.

Telkens Anciaux van partij verandert, laat hij aan zijn nieuwe militanten weten, hoe hun ideologie en maatschappelijke positie in mekaar zit. Dit is typisch een Volksunie-erfenis : wij hebben er zo ettelijken zien binnenkomen, die ons na enige tijd kwamen uitleggen hoe het Vlaams-nationalisme in mekaar zat en hoe we ons vooral moesten verbergen en inhouden.

“Ik had ook nood om mijn politieke ideologie in vraag te stellen,” zegt Anciaux

Brussel kreeg een hoofdstuk in het boek. Anciaux deelt de mening van zijn partijgenoot en Brusselaar Pascal Smet: Brussel moet af van de negentien gemeenten. “Op dit moment wordt Brussel slecht bestuurd,” zegt hij. “ Er is te veel politieke pretentie en te weinig zorg.” Nochtans stond hij te trappelen vorig jaar in december om lid te worden  van het schepencollege van het slechtbestuurde Brussel. Een van zijn allochtone beschermelingen weigerde toen zijn mandaat op te geven voor Bert, de politieke avonturier.

SP.A-voorzitster Caroline Gennez wil het nog niet kwijt maar er wacht Anciaux een prominente plaats op een SP.A-lijst bij de komende verkiezingen. Anciaux laat alvast weten dat er hem een topplaats in zowel de Senaat als de Kamer is aangeboden. “Ik laat die beslissing bij de partij,” verduidelijkt hij.

De kans dat het de Senaat wordt is volgens Anciaux echter groot. Daar kan zijn electoraal gewicht immers in heel Vlaanderen worden uitgespeeld. De socialistische senatoren zullen wat blij zijn als zij dit horen.

@ Brusselnieuws.be

 Productie Theo