BMR staat voor Brussels Metropolitan Region en het is een ambitieus project dat gelanceerd werd door ondermeer VOKA, waar Philippe Muyters (NVA) uit voortkomt.
Het gaat om veel meer dan een economisch project dat Brussel en zijn wijde omgeving wil omvatten als één verstedelijkte regio die ver uitdijt in Vlaams en Waals Brabant.
"Een multicultureel, artistieke en gastronomische ontmoetingsplaats die de stadsregio aantrekkelijk maakt voor hooggekwalificeerde (internationale) arbeidskrachten. Een hippe stad, waar het goed is om wonen, te shoppen en te dineren. De bezettingsgraad van de hotels in de weekends moet omhoog. Wifi hotspots ‘everywhere’, een welkomstpakket voor professionals die zich in Brussel komen vestigen, een health-campus, en als klap op de vuurpijl… Engels als bestuurlijke en service voertaal voor het steeds talrijker internationaal publiek"
Tijdens de preformatie gesprekken heeft Di Rupo dit door VOKA gelanceerde plan wat graag aangegrepen en direct vertaald en français als "Communauté Urbaine" naar analogie met de door de Franse socialisten ontworpen Eurometropool Lille. De franco-belgen zijn zo enthousiast dat ze de Engelse benaming BMR onmiddellijk vertalen voor hun eentalige achterban. Tegelijk hebben wij ook wij direct door, dat het gaat om een zoveelste poging om Brussel uit te breiden de Vlaamse Rand in te palmen en verder te verfransen. Dit alles onder het mom van een internationale roeping.
De "internationale" burgemeester Beulemans
Naast de vele toegevingen die er in de formatiegesprekken gedaan zijn omtrent Brussel, moet elke steun aan dit dit BMR project gestopt worden.
Zolang er geen splitsingsscenario voor het land B bestaat, moet Brussel niet rekenen op financiële of morele steun. De pariteit in "de hoofdstad" waar men wil aan sleutelen (zie het artikel van Bart Laeremans) is een ruilovereenkomst met de pariteit op belgisch niveau. Als het een veranderd moet worden, zal ook het andere verdwijnen. En als we dan toch bezig zijn, laten we ineens vreedzaam scheiden.
IIn een gedegen maar vrij droog artikel onthult senator Bart Laeremans een aantal plannen die Elio di Rupo met Bart de Wever ontworpen heeft met betrekking tot de toekomst van Brussel, de splitsing van BHV en de toestand van de Vlaamse Rand.
Het is onbegrijpelijk dat een Vlaamse partij, we willen niet eens Vlaams-nationaal zeggen, dergelijke perfiede overeenkomsten zou durven sluiten : dit is een complete uitverkoop die Vlaanderen voor goed onderwerpt aan het francofone belgië en het waterhoofd Brussel. Copieer dit artikel en verspreid het.
Zal N-VA België redden ?
Als we onze bronnen mogen geloven, dan heeft Di Rupo tijdens het geheime ‘teambuildingsweekend’ van N-VA en PS in Vollezele duidelijk laten verstaan dat hij verwacht dat België geen lang leven meer beschoren is. Dat Vlaanderen in 2020 onafhankelijk zal zijn en dat Wallonië samen met Brussel een aparte natie zal vormen.
Meer dan enige andere partij is de PS bezig met de voorbereiding van dit scenario. De jongstedagen is de PS ook begonnen met de voorbereiding van haar achterban in diezelfde zin. Getuige daarvan de uitspraken van Waals minister-president Demotte en van Onkelinx. Ook de Brusselse PS-goeroe Philippe Moureaux was vrijdag heel duidelijk: “Wij moeten – zonder te panikeren – nadenken over een splitsing. Vanaf nu komen we allicht in een nieuwe fase: de organisatie van de scheiding.” (Het Laatste Nieuws, 4 september)
Tijdens de onderhandelingen had Onkelinx tot verbazing van de andere partijvoorzitters De Wever plots toegebeten dat de Franstaligen bezig zijn met de voorbereiding van de onafhankelijkheid. Dat zij Brussel zouden meenemen en dat over de randgemeenten nog een hartig woordje zou gediscussieerd worden.
Chirurgische aanpak
In deze samenhang verbaast het in hoge mate dat precies de N-VA nu op de rem gaat staan en zich afzet tegen een snelle boedelscheiding. Bart De Wever liet zich op de radio negatief uit over onafhankelijkheid omdat er “te veel welvaart op het spel staat.” De Standaard van 4 september citeert De Wever in dezelfde zin: “Vlaanderen en Wallonië zijn via Brussel te veel met elkaar verstrengeld om dat scenario als realistisch te bestempelen. België kan niet worden vergeleken met Tsjechië en Slovakije.”
NVA vreest een chirurgische ingreep
De N-VA-voorzitter sprak over “een chirurgische aanpak. En zoiets vergt hoe dan ook heel veel overleg met de tegenpartij. Als BHV niet kan worden gesplitst, hoe moet dat dan met België gebeuren?” En Philip Muyters verklaarde tijdens De Zevende dag - tegen beter weten in - dat de uitspraken van de PS over de boedelscheiding niet ernstig moesten genomen worden. Muyters had veel beter verklaard dat de Vlamingen niet bang zijn van onafhankelijkheid. Nu wekt hij de indruk dat het de Vlamingen zijn die belang hebben bij de instandhouding van België en dat wij het bijgevolg zijn die daarvoor prijzen moeten betalen.
Nog meer transfers
Stilaan is ook duidelijk geworden dat de N-VA zich inderdaad bereid getoond heeft om gigantische prijzen te betalen in ruil voor de splitsing van BHV en voor een beperkte staatshervorming. De Wever sloot hierover bij het begin van de onderhandelingen een geheim ‘herenakkoord’ met Di Rupo, waarbij verzekerd werd dat niet geraakt zou worden aan de financieringswet én dat Brussel het gevraagde geld (500 miljoen euro per jaar) zou krijgen. Eigenlijk beloofde De Wever dus dat de geldstroom naar het zuiden per saldo nog verder zou toenemen in plaats van afnemen. Blijkbaar heeft Bart De Wever veel te laat beseft wat hij had aangericht. En natuurlijk beschouwden de Franstaligen hem als een woordbreker, toen hij op zijn engagementen terugkwam. Vandaag wordt De Wever overal opgevoerd als de man die het been heeft stijf gehouden, maar eigenlijk heeft hij de boel van meet af aan grondig verknald, door zich veel te toegeeflijk op te stellen.
Inzake BHV kunnen we hoegenaamd niet spreken van een “propere” splitsing, zoals Caroline Gennez beweerde, die helemaal in het voordeel is van de Vlamingen. Want in de faciliteitengemeenten worden, blijkens eensluidende persberichten, wel degelijk zeer zware prijzen betaald:
1. Inperking van de omzendbrief Peeters: anderstaligen zouden in de toekomst opgenomen worden in registers en wel degelijk al hun correspondentie (en hun kiesbrieven) in het Frans kunnen krijgen; de faciliteitengemeenten verglijden hierdoor naar een tweetalig statuut.
2. De strijd van de drie Fransdolle burgemeesters wordt hiermee beloond ; zij krijgen bovendien zicht op een benoeming bij het begin van de volgende legislatuur.
De koekoekburgemeesters mogen gerust zijn
3. Met het oog daarop wordt de Vlaamse voogdij aan banden gelegd en zouden tweetalige kamers van de Raad van State bevoegd worden in plaats van eentalig Nederlandstalige.
4. De splitsing van BHV zou niet worden doorgevoerd in deze zes gemeenten, zodat Brusselse kandidaten zich nu ten volle op deze zes gemeenten zouden gaan toespitsen.
Een en ander zou de zes faciliteitengemeenten stevig op weg zetten naar de totale verBrusseling.
Brussel en zijn hinterland
Maar veel is niet genoeg. Uit de nota van Di Rupo die vrijdag uitlekte, blijkt dat de preformateur nog andere toegevingen voorzag, die zeer zware gevolgen zouden hebben voor de brede Vlaamse Rand. Onder de titel ‘Brussel en zijn hinterland’ lezen we: “Op basis van de Octopus-nota van de Brusselse regering wordt er een metropolitane gemeenschap voorzien door een bijzondere wet voor Brussel en zijn hinterland, gelet op het verbindend karakter tussen de twee gewesten. Deze gemeenschap zal worden samengesteld uit vertegenwoordigers van de drie gewesten en van gemeenten die dit wensen en die de garantie krijgen over hun vrijheid om al dan niet toe te treden.” Deze metropolitane gemeenschap zou de samenwerking tussen de openbare diensten versterken inzake openbare werken, milieu, stedenbouw en socio-economische materies.
Dit is een nieuwe, maar zeer perfide en uiterst gevaarlijke versie van het aloude Brusselse expansie-verhaal. Met deze bijzondere wet zou de Vlaamse Rand als het ware vastgeklonken worden aan Brussel. Steeds meer Vlaamse gemeenten dreigen op die manier opgezogen te worden door die nieuwe Brusselse gemeenschap, zonder dat Vlaanderen hiertegen iets zou kunnen ondernemen.
Brussel Waals ?
Tenslotte is er ook Brussel zelf. De discussie ging er over veel meer dan over de zogenaamde ‘herfinanciering’. De Brusselse instellingen zouden fundamenteel herdacht en verbouwd worden in het voordeel van de Franstaligen:
Brussel zou ‘constitutieve autonomie’ krijgen; d.w.z. dat het gewest de waarborgen ten gunste van de Brusselse Vlamingen op eigen houtje zou kunnen wijzigen;
Het verbod op “tweetalige lijsten” bij de gewestverkiezingen zou worden afgeschaft. Dit zou de (beperkte) machtspositie van de Brusselse Vlamingen helemaal torpederen; het is immers door de verplichte eentalige lijsten, dat er geen nep-Vlamingen kunnen verkozen worden; bovendien zijn het vandaag de Vlamingen zelf die bepalen wie vooraan de lijst komt (zie ook de vrije tribune van Bart Maddens ‘Naar een Vlaams rampscenario voor Brussel’ in De Tijd van 4 september).
De rol van de gemeenschappen (en dus ook van Vlaanderen) zou worden teruggedrongen in Brussel: toerisme, sportieve infrastructuur en beroepsopleiding (VDAB) zouden overgeheveld worden naar het Brussels gewest.
De taalwet zou zwaar worden onderuitgehaald : de verplichte tweetaligheid van gemeente- en OCMW-personeel (en dus ook van verplegers in openbare ziekenhuizen en van politieagenten) zou omgevormd worden naar tweetaligheid van de dienst.
Het is niet duidelijk in welke mate al deze elementen al definitief verworven waren, maar onbetwistbaar is wel dat deze voorstellen reeds geruime tijd deel uitmaakten van het ruime onderhandelingspakket en dat de Vlaamse onderhandelaars zich bereid hadden getoond om op al deze onderdelen substantiële toegevingen te doen.
De Franstalige strategie is overduidelijk: in ruil voor een beperkte, symbolische toegeving inzake BHV (die langs een omweg zwaar gecompenseerd wordt), neemt de francofone greep op Brussel in aanzienlijke mate toe. In plaats van een afzwakking van het derde gewest (zoals De Wever beloofde), krijgen we een gevoelige versterking ervan, wellicht bekroond met gigantische bijkomende (en ‘eeuwigdurende’) financiële transfers vanuit Vlaanderen.
Door Brussel verder te verfransen en de as Wallo-Brux te versterken, bereiden de Franstaligen zich voor op een splitsingsscenario, waarbij Brussel als een rijpe appel in hun schoot terecht komt. Mochten zij de evenwichten in dit land willen versterken en het behoud van België nastreven, dan zouden zij zeker inzake Brussel voorstellen steunen die de nadruk leggen op cobeheer en een grotere inbreng van de federatie en de gemeenschappen. Maar zij doen dus precies het tegenovergestelde. Zij schuwen hierbij de arrogantie van de macht allerminst. Getuige daarvan de vernederende en manipulatieve berichtgeving dat er nog maar vijf procent Vlamingen zijn in Brussel. En de eis van de Franstalige partijen om de verdeelsleutel voor de “gewestelijke gemeenschapsgelden” te herleiden van 80F/20N naar 93F/7N. Op een schaamteloze wijze misbruiken zij de demografische ontwikkelingen (hoewel ook het aantal Franstaligen achteruitgaat) om de Vlamingen te marginaliseren en hun verworvenheden onderuit te halen.
Meer tijd, meer geld
De Franstaligen weten dat de demografie en dus de tijd in hun voordeel speelt en enkel om deze reden proberen zij het voortbestaan van dit land nog een aantal jaren te rekken. In afwachting van de ontbinding van België willen zij naast Brussel een zo groot mogelijk ommeland inpalmen en zoveel mogelijk geld binnenrijven.
De link tussen bijkomend geld voor Brussel en demografie wordt zelfs openlijk gelegd : zowel PS-minister Magnette als Brussels minister-president Picqué verklaarden in Terzake dat Brussel die extra middelen nodig heeft omwille van de voorziene bevolkingstoename van 170.000 à 200.000 mensen tijdens de komende tien jaar. Hierdoor zal een grote nood ontstaan aan bijkomende sociale voorzieningen en extra capaciteit voor onderwijs en kinderopvang.
Eerder dit jaar waarschuwde het Vlaams Belang reeds voor deze bevolkingsexplosie (veel groter dan voorzien door het Planbureau) en legden wij de link met de hyper-immigratie die Brussel vandaag ondergaat. In ieder normaal land zou in zo’n situatie een beleid op stapel gezet worden van immigratiebeperking. In ons land daarentegen wordt gezocht naar bijkomende geldstromen om de toevloed nog beter op te vangen en de aanzuigkracht bijgevolg nog verder te versterken. En de Vlaamse belastingbetaler moet dus nog dieper dan vandaag in de geldbeugel tasten om de verfransing van Brussel te financieren.
Het is onbegrijpelijk dat de Vlaamse onderhandelaars Brussel zomaar uit handen geven en meestappen in deze francofone annexatielogica. In plaats van de onderhandelingen nieuw leven in te blazen, zouden de Vlaamse partijen beter overleg plegen over een plan-B. De Vlamingen moeten lessen trekken uit de termijnstrategie van de PS en zelf de boedelscheiding voorbereiden.
Senator Bart Laeremans
Schoenmaker Torfs, blijf bij uw leest.
Wij hebben ons tot hiertoe erg discreet opgesteld met de ganse heisa in de RK-kerk, behoudens een onschuldig grapje her en der.
CD&V-senator Rik Torfs roept Vangheluwe op om zelf de laïcisering aan te vragen. "Ik denk dat nu het moment gekomen is voor Roger Vangheluwe om ook zelf een stap te zetten. Hij kan de laïcisering aanvragen, om te worden teruggebracht tot de lekenstaat, om niet meer als priester of bisschop door het leven te gaan."
Wij zijn geen advocaten van de hypocriete kinderverkrachter Van Gheluwe : die man had al lang in de cel moeten zitten, verjaarde feiten of niet. Wij hebben ook lange tijd een gunstig oordeel gehad over mijnheer Danneels, tot hij zich kenbaar begon te maken als een voorstander van de diversiteit en de islam op een zelfde voet zette als zijn eigen club. Toen had hij afgedaan bij ons. Het kleine kardinaaltje heeft zich jarenlang laten misbruiken door de VRT en de media, in wier kraam zijn warrige poco uitleg goed van pas kwam. Inmiddels heeft hij vastgesteld, dat zijn linkse vriendjes hem in de steek laten en zij hem dagelijks zijn katholieke rekening presenteren : Danneels heeft zijn werk gedaan, Danneels kan opstappen !
Waorom Torfs zich meent te moeten moeien met wat louter een interne religieuze affaire is, begrijpen wij niet. Op de dag van de inval door de gerechterlijke politie in Mechelen, liep Torfs daar ook gans toevallig rond.
In zijn geval mogen we terecht zeggen : Schoenmaker Torfs, blijf bij uw leest. De grapjas mist de glans en glitter van zijn televisie-optredens en daarom doet zo'n man alle moeite om toch enige aandacht te vangen. Want politiek staat hij nergens.
08-09-2010
Napoleon de Gucht is mentaal gestoord
Wanneer zal iemand de moed hebben om te zeggen dat Napoleon de Gucht mentaal gestoord is en karaketerieel ongeschikt voor het vervullen van om het even welk politiek mandaat ? Wie ? Niemand ? Dan doen wij het :
De Gucht is mentaal gestoord en karakterieel ongeschikt voor elk politiek mandaat.
Hieronder enkele krantenartikels die vanzelfsprekend allemaal De Gucht misbegrepen hebben.
Interview van een vrouwelijke journalist met de Australische Generaal-Majoor Peter Cosgrove betreffende een stage van Australische Scouts in een legerkamp.
Journaliste : · Generaal Cosgrove, wat gaat u deze jongeren aanleren tijdens hun stage ? Generaal Cosgrove : · Boogschieten, karabijnschieten, canovaren en rotsklimmen. Journaliste : · Schieten !!, is dat niet onverantwoord ? Generaal Cosgrove : · Ik zie niet in waarom, zij zullen goed omkaderd zijn door uiterst competente mensen Journaliste : · Geef toe dat schieten een uiterst gevaarlijke activiteit is die men best niet aan jongeren aanleert ! Generaal Cosgrove : · Waarom niet ? Wij zullen hen de nodige discipline bijbrengen vooraleer zij ooit een wapen aanraken. Journaliste : · Maar u leert hen om potentiële doders te worden ! Generaal Cosgrove : · Mevrouw, u bent uitgerust om aan prostitutie te doen, doet u dat dan ?
Er heerste een 45 seconden durende ijzige stilte op de radio. Het interview was afgelopen.
(met dank aan Jan)
Napoleon de Gucht veroordeeld door Lady Ashton
Een merkwaardig gebeuren deze middag tijdens de persconferentie van de Europese Commissie. Op een vraag of commissaris Karel De Gucht al dan niet ontslag moet nemen na zijn omstreden uitspraken over de joden en het conflict in Palesina, zegt Commissie woordvoerder Olivier Bailly dat voor de Commissie het dossier gesloten is. Maar dat was blijkbaar buiten de waard gerekend, zijnde de Hoge Europese Vertegenwoordiger Catherine Ashton.
Bailly is nog niet uitgesproken of de woordvoerster van Ashton komt het spreekgestoelte opgelopen met een bijkomende verklaring: "Ik wil me verontschuldigen, ik heb pas de vorige vraag nagetrokken", zo zegt ze. "Uiteraard veroordelen wij elk soort pogingen van deze aard. En zoals u weet respecteert de Hoge Vertegenwoordiger alle soorten religieuze geloofsovertuigingen en dit is niet de gepaste manier om naar buiten te treden." Wellicht had De Gucht niet verwacht dat Ashton hem publiekelijk zou afvallen. Wordt wellicht vervolgd.
Bron : Actua TV
Ramadan in Pakistan
Ramadan in Pakistan is altijd een beetje feest
Het misplaatste debat over de uitwijziingspolitiek van Frankrijk
Gisteren vond in het Europees Parlement het debat plaats over de situatie van de Roma-zigeuners in de Europese Unie. De rechtstreekse aanleiding hiervoor waren de recente maatregelen van de Franse regering. Na lang talmen besliste president Sarkozy enkele weken geleden immers op te treden tegen de illegale Roma-kampen, die niet zelden “haarden zijn van drugshandel, prostitutie, uitbuiting van kinderen en andere vormen van criminaliteit.” De Franse regering staat met die opvattingen kennelijk niet alleen, zoals eerder bleek uit een nota van de voormalige (socialistische) Nederlandse minister voor Integratie Van der Laan waarin onder meer de buitenproportionele criminaliteit bij Roma’s werd aangekaart, evenals het massale schoolverzuim bij kinderen, het uithuwelijken van minderjarige meisjes, het inschakelen van kinderen in bedelarij en criminele activiteiten, enzovoort. Van der Laan wees er niet ten onrechte op dat de Roma-gemeenschap, of tenminste een groot deel ervan, zichzelf op die manier buiten de Nederlandse samenleving plaatst.
Dat alles belette niet dat de linkerzijde – van communisten tot liberalen – hysterisch reageerde op de Franse regeringsmaatregelen. Haantje de voorste was andermaal Guy Verhofstadt, die zich eerder dit jaar reeds geroepen voelde om zich te mengen in het Franse identiteitsdebat en daarbij zwaar uit de bocht ging met verwijzingen naar het Vichy-verleden en de collaboratie. Ook gisteren ontbraken de grote woorden niet : populisme, xenofobie en racisme, u weet wel.
In zijn tussenkomst hekelde Vlaams Belang-europarlementslid Philip Claeys de pretentie, de huichelachtigheid en de lichtzinnigheid waarmee de verzamelde linkerzijde tekeergaat tegen het beleid van Sarkozy. Zo heeft men het voortdurend over een ‘collectieve uitzetting’, terwijl daar in de praktijk geen sprake van is. De dossiers zijn immers individueel behandeld en de uitwijzingen gebeuren conform de Europese richtlijn, wegens gedrag dat een bedreiging vormt voor de openbare orde, of wegens de afwezigheid van inkomstenbronnen waardoor men ten laste zal vallen van het sociale systeem van de lidstaat waarin men verblijft. Wat al evenzeer zedig wordt verzwegen, is het feit dat betrokkenen een premie ontvingen (300 euro per volwassene, 100 euro per kind) om vrijwillig terug te keren naar hun land van herkomst.
Claeys wees er verder op dat nooit wordt gezegd dat een regering niet alleen het recht, maar ook de plicht heeft om op te treden om de regels en de rechtsstaat te handhaven. “Belangrijke Europese begrippen als mensenrechten en het vrij verkeer van personen mogen dan ook niet misbruikt worden om illegaliteit en criminaliteit te vergoelijken”,aldus nog Claeys. Indien Verhofstadt tenslotte echt van mening is dat een illegaal Roma-kamp geen probleem vormt, houdt niets hem tegen zijn landgoed in Toscane zo vlug mogelijk ter beschikking te stellen.
@ VB
Opiniepeiling bevestigt dat PS en NVA steun genieten
La Libre Belgique heeft, naast haar traditionele politieke opiniepeilingen, een extra-ondervraging ingelast om de polsslag te voelen bij de bevolking over de momenteel gestrande coalitiegesprekken en de politieke sfeer.
59% gemiddeld over het land B ziet Elio di Rupo zitten als premier. Uiteraard meer in Wallonië en Brussel dan in Vlaanderen.
Tegelijk werd naar de kiesintenties gepeild en dat leverde volgende resultaat op in Vlaanderen. Eerst de uitslag van 13 juni 2010 en daarnaast de uitslag van de peiling :
NVA - 28 / 32,3 % + 4.3%
CD&V - 17,6 / 16,6% - 1%
Open VLD - 13.7 /13,7% - s.q.
Sp-a - 15,3 / 12,1% - - 3,2%
VB - 12,6 / 11,4% - 1,2%
Groen - 6,3 / 7,3% + 1%
In Wallonië gaat het de PS voor de wind met 39% ( + 1,9%), de liberalen van de MR en Ecolo blijven ongeveer status quo en de CdH van Madame Non behoudtr 11,7%, een verlies van 2,9%.
Uit deze cijfers blijkt dat de onderhandelingstactiek van de beide winnaars niet afgestraft wordt. Integendeel. Zeker in Vlaanderen groeit de aanhang van de NVA.
Bij mijnheer doktoor : hebt u iets tegen spataders ?
Zichtbare, bobbelige aderen op je onderbenen zijn waarschijnlijk spataders. Ze zijn lelijk, ze zorgen voor ongemakken, en je wil er zo snel mogelijk van af. Maar lukt dat wel? En wat kan je er zelf aan doen?
Ons bloed legt een hele weg af in ons lichaam: vanuit het hart via de slagaders naar de organen, en vervolgens door de aders weer naar boven naar de longen en het hart, om daar verse zuurstof te halen en gezuiverd te worden. De reis omlaag verloopt dankzij de zwaartekracht erg gemakkelijk, maar de reis omhoog vanuit de benen vraagt wat meer inspanning. Om te voorkomen dat het omhooggepompte bloed gewoon weer naar beneden zakt, zijn de aderwanden voorzien van kleppen. Van zodra het bloed gepasseerd is, sluiten ze zich, zodat het niet meer naar beneden kan. Maar daar loopt het soms mis. Slecht werkende kleppen of een haperend pompsysteem, ook wel veneuze insufficiëntie genoemd, kunnen leiden tot spataders.
Deze spataders vormen geen rechtstreekse bedreiging voor je gezondheid, maar ze ontsieren je benen wel erg. Vrouwen met spataders durven vaak geen rokjes of shorts meer aan, omdat ze zich schamen voor de knobbelige aders op hun onderbenen. Bovendien zorgen de spataders voor heel wat ongemakken, zoals lome benen, gezwollen enkels, vocht vasthouden en pijnscheuten in de benen.
Oorzaken Spataders kunnen verschillende oorzaken hebben. Erfelijkheid speelt in ieder geval een belangrijke rol. Kinderen van ouders met spataders lopen 50 procent kans om er zelf ook last van te krijgen. Als beide ouders spataders hebben, loopt die kans voor de dochters zelfs op tot 90 procent.
Hormonen doen vermoedelijk ook hun duit in het zakje. Vrouwen lopen namelijk vier keer zo veel kans om spataders te krijgen dan mannen. Bovendien steken de problemen vaak de kop op tijdens de menstruatie en tijdens de zwangerschap. Ook anticonceptiepillen hebben een invloed op spataders, doordat ze de aderwanden verslappen en doordat ze het ontstaan van bloedpropjes in de hand werken.
Ten slotte heeft ook de leeftijd een invloed op het ontstaan van spataders. Met het ouder worden nemen bij heel wat mensen de spierspanning, de elasticiteit van de aderwanden en de kleppenactiviteiten af. Dat betekent evenwel niet dat jonge mensen geen risico lopen. Meisjes kunnen al vanaf hun puberteit spataders krijgen
Gisteren in het Euro-parlement, vandaag bij Angeltjes. De traditionele machthebbers hebben zich intussen een air aangemeten van "wat is hij grappig, mij raakt het niet", als Farage hen cynisch door het slijk haalt en hen op hun nummer zet. Dank zij Farage vernemen we dat in de lidstaten het vertrouwen in de EU zienderogen slinkt. Ook "my old friend Van Rompuy" en het belgische voorzitterschap krijgen enkel trefzekere tikken om de oren. De dames en heren zijn dit niet gewend op dergelijke manier met de waarheid geconfronteerd te worden. Hun glimlachende smoelwerken veranderen in grijnzende grimaskoppen.
De fantast Guynokkio, die in eigen land een onbeheersbare heksenketel heeft nagelaten zit nu met een smal, nijdig en verouderd kopje iedereen toe te schreeuwen. Wat een hopeloos en tragisch figuur.
Nigel Farage for President !
Welkom in Vakbondistan - Rob Verreycken
Vlaams Belang neemt de vakbonden op de korrel. De partij schiet meer raak dan verwacht.
Natuurlijk heeft Vlaams Belang iets tegen de vakbonden. En dat gevoel is wederkerig. De syndicale organisaties (het christelijke ACV, het socialistische ABVV en het liberale ACLVB) gooiden alle Vlaams Belangkandidaten uit de vakbond, zogenaamd omdat het ‘antidemocratische karakter' van Vlaams Belang onverenigbaar is met de doelstellingen van de vakbond. Het Belang zelf ziet om ideologische redenen meer brood in een corporatistische organisatie waarbij werknemers en werkgevers broederlijk per sector worden verenigd. De partij verwijt de vakbonden dat ze als Belgicistische organisaties de unitaire sociale zekerheid verdedigen.
Uitgerekend de manier waarop tientallen Vlaams Belangsympathisanten uit de vakbond werden gegooid, zette de partij enkele jaren geleden ertoe aan om vakbondswerking wat van naderbij te bekijken. Een speciale vakbondscel, met Rob Verreycken als basis (later aangevuld met parlementsleden Marie-Rose Morel, Jurgen Ceder en Guy D'haeseleer), toog aan het werk om de mensen alvast met juridisch advies bij te staan. Het ACV mocht haar handelswijze voor de rechter verantwoorden en kreeg in eerste aanleg ongelijk. In een moderne democratie valt het moeilijk te rijmen dat iemand geen lid kan zijn van een vakbond wanneer die tegelijkertijd lid is van een partij die aan alle grondwettelijke vereisten voldoet om aan verkiezingen deel te nemen.
De cel stuitte op andere onregelmatigheden die in het beste geval aan traditie, maar in het slechtste geval aan een Belgische ziekte te wijten zijn, waarbij overheidsfondsen onuitputtelijk blijven. Het boek lijst alle dossiers netjes op. Toegegeven, de auteur is op zijn minst bevooroordeeld. De provocerende en vermoeiende slogantaal werkt na verloop van tijd op de zenuwen. Maar niemand kan ontkennen dat een aantal opgelijste mistoestanden een discussie waard is.
Het blijft uniek dat werklozen in België haast verplicht worden om lid te worden van een vakbond. Een vakbond staat de werkloze niet alleen met juridische raad en bij, ze kreeg van de overheid ook het recht om de werkloosheidssteun uit te betalen. Op deze manier zijn vakbonden een soort politiek dienstverleningsbedrijf dat daarvoor royaal met belastingsgeld wordt betaald.
Vlaams Belang kwam ook te weten dat mensen die niet bij de vakbond waren aangesloten, 1.2 procent administratiekosten moesten betalen op premies die door verschillende fondsen voor Bestaanszekerheid werden uitbetaald (bijvoorbeeld bij weerverlet). Twee jaar geleden stak de wetgever daar terecht een stokje voor. Verreycken vraagt zich verder af waarom diverse ambtenaren hun lidgeld van de vakbond via een overheidspremie bijna volledig krijgen terugbetaald, elke belastingbetaler – ook wie niet bij een vakbond is aangesloten – betaalt het gelag.
Rob Verreycken, ‘Welkom in Vakbondistan', Uitgeverij Egmont, 144 blz., 12,5 euro.
Niettegenstaande men moeite doet om islam-kritische werken in openbare bibliotheken te weren en te ontvreemden is het een feit dat de laatste vijftien jaren een massa degelijke werken werd gepubliceerd. Niet alleen werd de islam in al zijn facetten onderzocht en beschreven in alle wereldtalen. Ook de uitspattingen en ontsporingen genoten het twijfelachtige privilege van op onomkeerbare manier geboekstaafd te worden. Het is voor elk ontwikkeld iemand schier onmogelijk de alarmsignalen die massaal werden uitgezonden niet te hebben waargenomen.
Voor elk onderdeel van Europa zijn er massa's te boek gestelde getuigenverklaringen die niet de minste twijfel laten bestaan over hoe uiterst gevaarlijk ver de totalitaire moslim-doctrine zich in Europa gevestigd heeft als een ongehinderde woeker-zwam.
Voor wie er nog mocht aan twijfelen ook het verslag van van elkaar onafhankelijke undercover operaties toonden zonder meer aan hoe ver dit ongemerkt ook plaatselijk alhier is gevorderd. Elke scepticus kan in het Nederlands er eens “Eurabia.“ van Van Amerongen of “Undercover in klein-marokko.” van Fraihi op nalezen.
Indien men nog twijfelde aan het getuigen-relaas dat van mond tot mond moest voortverteld worden zijn deze gemakkelijk te lezen werkjes echte blikopeners. Alsdan begint nog verder ontkennen of zelfs relativeren erg op negationisme te lijken.
Voor anderen en meer bepaald politici die menen een grote mond opzetten tegen burgers die wel de moeite deden zich te informeren is er nu “Muslim-Maffia” van Gaubatz en Sperry. Helaas nog onvertaald is dit tweedelig werk het resultaat van jarenlang geduldig speurwerk van politiediensten.
Het eerste deel onthuld met een massa plaatsen, namen, data, gebeurtenissen hoe het Centrum voor Amerikaans Islamitische relaties afgekort C.A.I.R. functioneert als een gevaarlijke gevel-organisatie. Wij zouden zeggen koepelorganisatie.
Het tweede deel dat zo mogelijk nog alarmerender want het toont aan dat hetzelfde de zo gezegde non-profit en van belastingen en taksen vrijgestelde CAIR een onderdeel is van een georganiseerd misdaad-netwerk van circa honderd islamitische frontgroepen. Collectief vormen zij in Amerika het extremistisch Moslim-broederschap.
De aparte groepen zijn intern georganiseerd als misdaadbendes en delen hetzelfde doel: de Amerikaanse openbare diensten, leger, politie en politieke organisaties infiltreren om de Westerse beschaving te vernietigen van binnenuit.
Verre van fantasie of uit niet bewezen beschuldigingen te bestaan, ontmaskert dit werk voor de allereerste keer het raamwerk van de sinistere samenzwering op overtuigende wijze.
Als gehersenspoelde idioten bezetten deze soldaten van Allah stelselmatig meer en meer posities binnen de sleutelorganisaties van de Amerikaanse samenleving wachten op commando's en beschermd door mantelorganisaties zoals CAIR.
Het besluit een Moskee te willen op een symbolische plaats is meer dan alleen maar spierballen rollen. Het is een surrealistisch partijtje armworstelen met als bedoeling de eigen extremistische mollen te testen en te oefenen, alsook aan machteloze meerderheid van de één procent Amerikaanse moslims de nu al door de islam-fundamentalisten verworven macht te tonen.
Het lijdt niet de minste twijfel dat gelijkaardige structuren en organisaties zich ongemerkt en ongehinderd eveneens in Europa gevestigd hebben. Meer nog zij werden van overheidswege bevoordeeld en beschermd. Meer nog, de Europese instellingen en hun spreekbuizen zijn overduidelijk overgeschakeld naar een hogere versnelling in het belasteren van diegenen die zich wel de moeite getroosten zich te informeren en de realiteit wel onder ogen durven zien. Men zou kunnen zeggen dat in het land der blinden eenoog koning is, maar de realiteit is dermate hallucinant dat deze politici, waaronder ex premier G. Verhofstadt en voorzitter E. Barosso, zich in feite gedragen als gemene intellectuele misdadigers.
Uiteraard is deze toestand onduldbaar en moeten de gevaarlijke uitwassen van dit militant extremisme onverbiddelijk aangepakt worden. Iedereen realiseert zich dat en in elk geval moet er nieuwe regelgeving hieromtrent tot stand komen die duidelijk, rechtvaardig en zonder achterpoortjes is er derhalve ook kan gehandhaafd worden. De regelgeving om dit te realiseren is zeer eenvoudig en komt iedereen ten goede. Ook en in de eerste plaats vooral de meerderheid van de gematigde moslims. Nu kunnen zij nog gechanteerd, gemanipuleerd en bedreigd worden. Elke echte Vlaming zal zich realiseren dat een doeltreffende regelgeving alleen en op een sluitende manier kan verwezenlijkt worden in het kader van een onafhankelijk Vlaanderen.
De vraag is of Vlaanderen zich tot zo lang een moratorium op een deugdelijke regelgeving voor negationisme kan veroorloven?
Nonkel Kruk wordt in een riant buitendecor op zijn BBC's ondervraagd zonder veel liflajes en consideratie. Bovendien blijft de taalhandicap overeind, alhoewel de Nonkel zich toch aardig uit de slag trekt. Hij wordt geconfronteerd met enkele van zijn eigen uitspraken, die op een buitenlander een wel erg vreemde indruk moeten maken. Mijn land is enkel verenigd door voetbal, pralines en bier. Yes, daar gaan wij voor ! De interviewer zet niet alleen het mes in het belgische huishouden maar vergelijkt met de Europese Unie. Na President Dweil was nu het woord aan eerste-minister Stuntel.
Zo er een gekneusd imago leeft in de wereld over het land B, zal het er niet beter op geworden zijn na dit gesprek.
11 september : manifestatie Brussel met Filip Dewinter
"Steden Tegen Islamisering" betoogt op 11 september aan de Amerikaanse ambassade te Brussel (Hoek Guimardstraat - Kunstlaan, op 100m. van de metrohalte Kunst-Wet) tegen bouw moskee aan "Ground Zero" in New York .Filip Dewinter: "Barack Hussein Obama gaat plat op de buik voor de moslims en toont zijn ware moslimgelaat. Moskee aan "Ground Zero" in New York is een moslimprovocatie en een slag in het gezicht van alle slachtoffers van 9/11".
Soortgelijke manifestaties zullen plaatsvinden aan Amerikaanse ambassades in verschillende hoofdsteden. Uiteraard vindt ook in New York een protestactie plaats, waar het woord zal gevoerd worden door Geert Wilders. Al deze acties worden gecoördineerd door de Amerikaanse organisatie "Stop Islamisation of America" (SIOA).
De bouw van een megamoskee aan Ground Zero is een slag in het gezicht van alle nabestaanden van slachtoffers van de aanslagen op 11 september 2001. Door de bouw van het islamitische centrum op Ground Zero te verdedigen toont Obama zijn ware moslimgelaat en toont hij zich een collaborateur met de radicale islam.
Tot zaterdag! Filip Dewinter
In onze (belgische) brievenbus
Wij krijgen niet enkel leuke en geëngageerde of boze post binnen. Er is ook regelmatig scheldproza of vieze praat. Vandaag is het pornografie. Leest u mee ? Niemand weet het dat u dit doet, dus komaan, ook in de abdij van Westvleteren gebeurt al eens wat. Waarom bij ons niet ?
De meerderheid van de Belgen strijd nog steeds voor hun land, in tegenstelling tot de landveraders die zich "vlaming" noemen. De oplossing van de 'politieke crisis' is EEN UNITAIR BELGIË, zonder gewesten. Geen gezever meer over geldkwesties (die er eigenlijk niet zijn, omdat als er 3 keer zoveel mensen wonen in het Noorden, het logisch is dat zij 3 keer zoveel bijdragen aan de staatskas.), minder geld verspilling aan alle verschillende regeringen in ons land !!!
L'union fait la force - Eendracht maakt macht
MM
Luchthaven Antwerpen opnieuw tegengewerkt door boomhangers.
Wij hebben het nooit anders geweten, dan dat de Antwerpse Luchthaven van Deurne door de socialisten intussen vervoegd door de boomhangers van Groen tegengewerkt werd. Als de economie en de welvaart kan geboycot worden, staat rood-groen hand in hand. Zij staan ook vaak met open hand aan de openbare instellingen waar geld verstrekt wordt voor individuen die zich afkeren van de maatschappij, geld dat volgens hen uit de hemel nederdaalt, speciaal voor hen.
Het onvermijdelijke Europa heeft veiligheidsnormen opgelegd, die Deurne verplichten de landingsstrook te voorzien van een veiligheidsverlenging. Om dat te realiseren besloot de Vlaamse regering een bocht aan te leggen van 1 kilometer in de drukbereden R11-baan die in een halfopen tunnel zou verzinken.
De groene burgemeesterin van Mortsel, Ingriet Pira, is natuurlijk naar de Raad van State gestapt, slapjes gevolgd door de tjevenburgemeester van de buurgemeente Borsbeek, Leo Vlaeyen, het prototype van de gemiddelde CD&V-er. "Een beetje contra maar ook toch wat pro ..." Maar vooral nooit niet duidelijk. Het type politicus dat ons jeuk bezorgt aan de ziel.
U zal zich ook Ingriet Pira herinneren : voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 kwam zij bijna dagelijks op het scherm van de 0000 en in de media : madame had in het centrum van haar gemeente herprofileringswerken van de ruime doorgangsweg naar Antwerpen laten uitvoeren, om de auto's op 1 rijstrook te brengen. Tientallen winkelzaken gingen failliet, Mortsel leek (met excuses voor de wrede vergelijking) getroffen door een bombardement. Pira was de pineut maar omdat ze groen en vrouw is, moest ze per se door de media bijgesprongen worden.
De Raad van State heeft zich nu achter de contra-argumenten voor de werken aan de landingsbaan geschaard en Pira triomfeert opnieuw. Lex Sukelaar van de Gazet van Antwerpen noteert met schijnbaar genoegen uit de groene mond van Pira : "Deze plannen betekeneneen zware last voor de omgeving ..." Terwijl het hypocriete mens gedurende jaren haar inwoners verjaagd heeft met haar waanzinnige anti-autobeleid. En momenteel ligt Mortsel opnieuw "open" voor de aanleg van een tramverbinding naar Hove.
Het toppunt van de argumentatie van de raad van State hebben wij u nog niet verklapt, zet u neer en geniet :
"De plannen van de overheid bedreigen de beschermde vleermuizenpopulatie van Fort 3, dat zich in de omgeving bevindt" Opnieuw boomhangers (soms toch) die de Antwerpse economie sturen.
Fort 3 waar vleermuizen de Antwerpse economie sturen
Ray
Filip Dewinter versus Abu Imram
Op maandagavond 4 oktober om 20u kruisen Abu Imran (Woordvoerder van Sharia4Belgium) en Filip Dewinter (Vlaams Belang) de figuurlijke degens aan de Gentse Universiteit. Deze twee sprekers met een uitgesproken mening nemen het tegen elkaar op in een inhoudelijk debat over de Islam.
Maandagavond 4 oktober 2010 - 20u Auditorium I - Faculteit Economie (Hoveniersberg, 9000 Gent) (Auto kan men best parkeren in de ondergrondse en bewaakte parking onder het Sint-Pietersplein). Meer info? gent@nsv.be - http://www.facebook.com/l/8ae5bFqoH9yOg8fDfbp-TR1H39w;www.nsv.be - 0494/493.400.
Wouter Opdenacker Praeses NSV! Gent 2009-'11
Vlaams Onafhankelijkheidsfront
Het lijkt er op of de PS-kopstukken geschrokken zijn van hun eigen woorden over het mogelijke einde van België. Eerst had Philippe Moureaux al laten verstaan dat “als de grootste partij van België (de N-VA dus) de splitsing van het land wil, de Franstaligen niet moeten panikeren en een andere optie moeten uitwerken.” Waarop de N-VA meteen liet weten dat ze niet aansturen op separatisme.
Laurette Onkelinx (PS) deed er in een interview nog een schepje bovenop. “We moeten ons voorbereiden op het einde van België. We kunnen niet meer ontkennen dat dit de wens is van een groot deel van de Vlaamse bevolking. Dus ja, we moeten ons voorbereiden op het einde van België.”
Wie dacht dat de N-VA de verrassende uitspraken van de PS-kopstukken zou aangrijpen om het scenario van de boedelscheiding bovenaan de politieke agenda te zetten, werd al snel een illusie rijker. N-VA-minister Muyters lachte de denkpiste weg en Bart De Wever verklaarde dat de zaak “niet aan de orde” is.
Gemiste kans De N-VA is met open ogen in de val getrapt. Voor de verkiezingen kwamen ze nog opvallend gemakkelijk weg met een hoge mate van ‘flou artistique’ over hun programma. Wat was nu het doel? Confederalisme of Vlaamse onafhankelijkheid? Erg duidelijk was dat allemaal niet, maar nu hebben ze alvast laten verstaan dat het einde van België niet meteen moet. “Men krijgt zowaar de indruk dat de N-VA op den duur een Belgicistische partij is in dit land”, merkt professor Herman Matthijs een beetje cynisch maar niet ten onrechte op.
Scheiding voorbereiden Het moet zijn dat er in en om de Wetstraat 16 een hardnekkig virus waart. Een virus dat van Vlaamse politici plots trouwe aanhangers van vorst en vaderland maakt. Kijk naar Wilfried Martens, Guy Verhofstadt, Yves Leterme … Terwijl de PS spreekt over het einde van België, gaat de N-VA plots op de rem staan en werpt zich nu op als de redder van België. Wat een pijnlijke ironie. Wat een ontnuchtering voor Vlaamsgezinde kiezers.
Men kan de PS-uitspraken gemakshalve afdoen als een uiting van woede en frustratie. Als politieke chantage of blufpoker. Dat kan allemaal wel zijn, maar het is ook méér dan dat. “Iedereen weet ook wel dat de best georganiseerde partij van het land goede banden heeft met de zusterpartij in de Franse vijfde republiek. Men mag niet vergeten dat over de laatste maanden heen diverse Franse politieke tenoren zich hebben uitgesproken over de toekomstige rol van Wallonië binnen de Franse republiek”, schrijft professor Herman Matthijs. Inderdaad. Het einde van België was lange tijd een loos dreigement van de Franstaligen, maar de voorbije jaren zijn ze steeds meer rekening gaan houden met die mogelijkheid en ze bereiden zich terdege voor op het ‘après-Belgique’ tijdperk. Het wordt tijd dat de Vlaamse politici dat ook gaan doen.
De uitweg De Franstaligen lieten al eerder verstaan dat een confederaal en dus uitgekleed België voor hen niet moet. Dat België voor hen dan geen enkele meerwaarde meer heeft. Waarom hebben de Vlaamse onderhandelaars die duidelijke boodschap niet opgepikt? Het ziet er naar uit dat de N-VA gevangen zit in de Belgische logica van onderhandelingen, compromissen en toegevingen. Volgens Bart De Wever moet het nu in de eerste plaats over ‘de welvaart’ gaan en staat ‘Brussel’ de Vlaamse onafhankelijkheid in de weg. Het is net alsof we Guy Verhofstadt, Yves Leterme of Mark Eyskens horen… Terwijl Bart Maddens en Herman Matthijs er op wijzen dat de splitsing van België helemaal geen doemscenario is. En Brussel dan? “Als de Vlamingen onafhankelijkheid willen, zal het zonder Brussel zijn”, zeggen de Franstaligen keer op keer. Maar daarbij vergeten ze wel dat Brussel in Vlaanderen ligt. En wie gaat straks in het door de Franstaligen gedroomde ‘klein-België’ van Wallonië en Brussel, die 500 miljoen euro ophoesten die Vlaanderen nu nog eens extra (per jaar!) aan Brussel zou moeten geven? Wallonië? Komaan, dat gelooft toch geen mens.
Nee, separatisme is geen doemscenario. België is een doolhof en Vlaamse onafhankelijkheid is de uitweg. Iemand met een hartinfarct kan men nog reanimeren. Maar België is een lijk, een lijk in staat van ontbinding. En dan helpt reanimatie geen moer.
Laten we de werkelijkheid eindelijk onder ogen zien. Ik roep de Vlaamse partijen, de Vlaamse minister-president en het Vlaamse Parlement op om het heft in eigen handen te nemen en de echtscheiding aan te vragen. Waalse vrienden, laten we scheiden! Dan pas zullen we er in slagen ook de dringende uitdagingen van onze tijd op de meest efficiënte wijze aan te pakken!
D
