Bedenkingen bij feestvieren en…allochtonen

Het stadsbestuur van Gent organiseert elk jaar op het Sint-Baafsplein een massanieuwjaarsreceptie voor de inwoners van de stad.

Ik verneem uit de krant dat de voorzitter van Open VLD in de gemeenteraad, die zelf van Tunesische afkomst is, dit jaar tot de vaststelling kwam dat er ei zo na geen migranten aan deze festiviteit deelnamen.  Dit is rijkelijk laat, want het is nooit anders geweest.  Wat er ook van zij, Sami Sougiur – dit is de naam van de betrokken liberaal – gaat een gezamenlijk initiatief op poten zetten van al de allochtone gemeenteraadsleden van de Arteveldestad (zij zijn met zes) om hier verandering in te brengen.  Hij wil dat het stadsbestuur speciale initiatieven zou ontwikkelen om de allochtonen naar de receptie te doen komen.  Hij meent immers dat het informatie is die deze mensen tekort komen en wil speciaal fondsen voor een en ander vrijmaken. 

Sami Sougiur vergist zich.  De afwezigheid van Turken en Marokkanen op de nieuwjaarsreceptie van de stad of op andere festiviteiten zoals bv. de Gentse Feesten (ook daar nemen ze zeer weinig aan deel) heeft niets te maken met een gebrek aan informatie.  Wel met het feit dat deze mensen veel minder geïntegreerd zijn (of willen zijn) dan men ons probeert wijs te maken.

Er is immers niets dat zo identiteitsgebonden is als feest vieren.  Zo kan u bv. – indien u er de tijd en het geld voor hebt – naar het carnaval van Rio de Janeiro trekken waar u ongetwijfeld zult genieten van de prachtige stoeten en van de demonstraties van de sambascholen, maar dit zal niet beletten dat u steeds een buitenstaander zal blijven voor wat betreft de diepere ziel van de gebeurtenis.  Echt feest vieren betekent immers kennis, begrip en aanvoelen hebben van de tradities waaruit het evenement voortvloeit en bovendien de ongeschreven gedragscode kennen waaraan elk deelnemer zich op straffe van de facto uitsluiting dient te houden.  Een voorbeeld: een carnaval in het Rijnland is een viering van een soort absolute vrijheid.  Tijdens het carnaval mag je in Keulen alles doen.  Bv.: als man een dikke laag lippenstift op je lippen aanbrengen en dan een politieagent in dienst op de wang gaan zoenen zodat de sporen van je kus zichtbaar zullen blijven.  Maar je kan bv. niet de rokken van een voorbijkomende dame voor je plezier gaan optillen.  M.a.w. zelfs in deze absolute vrijheid zijn vele zaken niet mogelijk. 

Ook sensibiliteit voor wat er zich tijdens een feest afspeelt, heeft een identiteit.  Zo zou je best een jazzfan kunnen zijn (dit is voor mij het geval) en een avond gaan doorbrengen in een vnl. door zwarten bezochte jazzclub in New York.  De muziek zal er wel prachtig zijn maar zou het niet zeer pretentieus zijn te beweren dat je ze op dezelfde wijze beleeft als de aanwezige mensen uit Harlem?  Ik bedoel maar: om aan een feest écht deel te nemen moet je er jezelf thuis in voelen en dit in de diepere betekenis van het woord.  Anders blijf je in het beste geval maar een toeschouwer.  Ik denk dat de allochtonen in Gent en in de andere steden dit al lang hebben begrepen en ze bijgevolg liever thuis blijven dan aanwezig te zijn op manifestaties waar ze niet veel aan hebben.  Dure publiciteitscampagnes zullen hier niets aan verhelpen.

Francis Van den Eynde

Vandaag lezen we in de krant dat Brasserie Fouquets op de hoek van de de Keyserlei en de Anneessensstraat te Antwerpen wegens faling gesloten is.  Alweer een glazen aquariumbak die verdwijnt op wat eens de rijkelijke hoofdstraat van deze stad was.

Fouquets had een degelijke reputatie bij de burgerij en ook daarbuiten en riep bovendien bij een aantal toeristen de vergelijking op met de Parijse brasserie op de Champs Elysées met dezelfde naam. Vroeger heette de Fouquets, café Memlinc (naar de schilder) en in de jaren 1950 huisde op de eerste verdieping het cabaret-ensemble van de Vlaamsgezinde acteur-regisseur Anton Peters,  de Cyrano.  Vele afgestudeerden van de kersverse toneelstudio Herman Teirlinck zetten hier hun eerste stappen : Dora van der Groen, Denise de Weerdt en het buitengewoon populaire komisch duo de Woodpeckers met de broers Swa (de lange) en Jef Cassiers ('t Manneke), die later met Denise trouwde.





Verderop bevond zich café Hulstkamp dat een bohémienreputatie meesleepte van uit de jaren 1920 toen Paul van Ostaijen met zijn vrienden Gaston Burssens, Floris Jespers, Paul Joostens, e.a. hier stamgast was.  Nog een Parijse evenknie was Café de la Paix. Nog enkele gevestigde waardes,  het maritieme "L'Océan" en aan de overzijde het Jugendstil hotel met zijn geanimeerde lobby, The Century.

Nu is de de Keyserlei een door eetgelegenheden bezet gebied met restanten zoals  een drukbezochte apotheek, een Italiaanse herenmodezaak, de juwelier Slaets, en het reisbureau Wirtz.  Wat vroeger een fijne, beschaafde wijk was voor ontspanning,  plezier en duur winkelen is nu een vervallen en onveilige buurt geworden.  Het zijn de weinige inwoners die resten en die het durven zeggen, dat je na  18 uur beter wegblijft, velen hebben het aan den lijve ondervonden.

Men heeft de unieke kans gemist om samen met de uitbreiding en  de degelijke renovatie van het Centraal Station, de aanpalende wijk een herkansing te bieden.  In de Quellinstraat (nog een schilder) is bijna elke winkelier op de vlucht geslagen. Dit is een van de meest desolate straten van het centrum, waar de Lijnbussen hun laatste adem komen uitblazen.

De gerenoveerde opera aan de Frankrijklei  wordt nog steeds overschaduwd door het architecturale monster dat Antwerp Tower heet.  Welke plaats zou beter geschikt zijn om het Peter Benoitmonument tot zijn juiste recht te laten komen  dan tegenover de Vlaame Opera,  die op aandringen van de componist gebouwd werd ? 

Het Astridplein is heraangelegd (een werk dat jaren in beslag heeft genomen) en de nieuwe verkeerssituatie heeft al verschillende gewonde en gedode slachtoffers geëist.  Niets is afgewerkt, nooit.  Het resultaat is pover. Het is allemaal duur knoeiwerk op kosten van de gemeenschap en de belastingbetaler.

Deze stad wordt bestuurd door onbekwame, zelfingenomen cultuurbarbaren, die zich niets aantrekken van hun burgers en die slechts één mogelijkheid ontwaren om zich te handhaven : feestjes inrichten en plannetjes laten tekenen waar niets van terecht komt. En grote smoelen opzetten, dat kunnen ze ook, die van de Grote Markt.

Savat

Het is u mischien opgevallen, dat we de voorbije week minder stukken hebben gebracht.  Dat heeft een reden : we zijn op zoek naar een bijverdienste van enkele tienduizenden euro's per maand.  Helaas op de vraag of wij socialisten zijn, moeten we eerlijkheidshalve "Neen, nondedju !" antwoorden.   Dààg ,bijbaantje, we blijven bij de blog.

Zondag viert Angeltjes zijn eenjarig bestaan en die voorbereiding vraagt enige tijd. We willen vanaf middernacht de artikels op u loslaten.  Wim, onze geduldige technische begeleider is ook tandarts en  heeft gevraagd of wij niet willen optreden als proefkonijn om tanden te laten trekken zonder verdoving. Wim is altijd het Kempense geduld in persoon maar ook voor hem zijn er grenzen.

Uw grenzeloos toegewijde, overnerveuze redactie

Vooraleer naar  het Midden-Oosten te vertrekken  ontving Bushie de Toerkse president Gul. Met een G, niet met een K of een L en zeker geen N.  

Nogmaals werd het gekende Amerikaanse liedje gezongen : "Don't fence me in" (sluit me niet op).  Louter om militair-strategische redenen zeuren de Amerikanen al jaren dat Europa het prachtland Turkije in de armen moet sluiten.  Clinton zegde net hetzelfde en als het wat meezit, zal zijn vrouw binnenkort ook staan sidderen met de hand op de boezem en met hetzelfde liedje op de droge lippen.  Of Mac Cain, of Obama, zolang het maar niet Osama is.   Op dat niveau klinken liedjes allemaal hetzelfde. Dit zijn de woorden van de huidige president van de VS : 

"I think Turkey sets a fantastic example for nations around the world to see where it's possible to have a democracy coexist with a great religion like Islam, and that's important," he said. "Ik geloof dat Turkije een geweldig voorbeeld neerzet voor alle naties ter wereld door te tonen dat een democratie samenleeft met een grote godsdienst zoals de islam, en dat is belangrijk" zei de man. En toen ging hij slapen, want de volgende dag moest hij naar het vuurwerk gaan kijken ter zijner ere in Palestina.
http://www.thestate.com/365/story/278203.html

Heeft u al ooit gehoord dat een Europees leider in Mexico staat te flemen, dat dat prachtige, economisch welvarende land moet opgenomen worden in de federatie van Amerika ?  

Natuurlijk de bedoeling is helder : bij de aansluiting in Europa beschikt Amerika  over een sterke bondgenoot die gesteund wordt door de ganse EU.  Dat Europa intussen kreunt onder de overweldigende migratiestromen uit het oosten en het zuiden, zal de USA een zorg zijn. Dat wij  in een eerste confrontatielijn zitten met de agressieve islam, wat deert het de Amerikanen ? Wie gelooft die man, dat de islam in Europa een mak lammetjesgedoe zal worden en vooral democratisch.  Ga toch slapen Georges-Walker.

Laat de Turken niet toe, sta ook geen vrijverkeer van personen toe, bouw een goede samenwerking op.  Omdat mijn buurman en ik goed opschieten mt mekaar,  moeten we daarom gaan samenwonen ?  Afstand en wederzijds respect dat zijn goede voorwaarden om naar mekaar toe te groeien.

Savat 

We kunnen er bijna een vaste dagrubriek van maken : "Linkse zakkenvullers in de schijnwerper". Gisteren was het Eveline Herfkens van de PvdA, vandaag steken we de Noordzee over.

Tony Blairs naam blijft hardnekkig rondgaan als de eerste president van de Europese Unie, zeer tot ongenoegen overigens van de Portugese steracteur, Barroso.  Deze zou een stuk van zijn glimmende aantrekkingskracht verliezen.  Maar het is nog niet voor morgen, de partijwisselaar uit Lissabon kan nog even schitteren.

In afwachting heeft Tony een job aanvaard bij JP Morgan, een zakenbank.  Een job bij hét symbool bij uitstek van het kapitalisme, de erfvijand van de arbeider en de gewone man.  Die hebben Blair gekocht en de principeloze zakkenvuller , getrouwd met het meest linkse vrouwmens dat ooit in Engeland geboren is, heeft aanvaard.  Trouwens zijn marxistisch aanhangsel, een advocate, heeft gedurende jaren exorbitante bedragen in haar spaarpot laten verdwijnen met het geven van spreekbeurten als "vrouw van de Britse premier". Cherry, als je in haar ogen kijkt, ben je je centen verloren.

Ik zou het nog vergeten : de grootkapitalisten van JP Morgan betalen Tony 1 miljoen dollar per jaar of  83.000 dollar per maand.  Om het u makkelijk te maken, dat is circa 55.000 euro per maand.

Ray

Europa buigt zich over staatssteun voor openbare zenders

De Europese Commissie heeft een herziening van de regels over staatssteun voor openbare zenders aangevat. Het dagelijks bestuur van de Europese Unie nodigt de lidstaten en andere belanghebbenden uit om voor 10 maart hun standpunten bekend te maken.

Ook de financiering van de VRT wordt onder de loep genomen - foto belga 

(belga) - De Commissie wil in de eerste helft van volgend jaar de intussen zeven jaar oude regels over de financiering van openbare zenders opfrissen en aanpassen aan de snelle ontwikkelingen in de mediasector, zo deelde ze donderdag mee.

Momenteel verleent de Commissie de lidstaten veel vrijheid bij de definiëring, organisatie en financiering van openbare audiovisuele diensten. De Commissie waakt er wel over dat de zenders niet meer geld ontvangen dan strikt noodzakelijk is voor het uitvoeren van hun openbare opdracht. Overcompensatie en het aanwenden van subsidies voor commerciële activiteiten is niet toegestaan. Aan die grote principes wenst de Commissie niet te raken.

In het verleden stak de Commissie na klachten van commerciële zenders al vaker haar neus in de publieke financiering van audiovisuele media. Zo werden de voorbije jaren onder meer Frankrijk, Duitsland en Spanje verplicht hun financieringswijze aan te passen.

Intussen wordt ook de financiering van de Vlaamse zender VRT nog steeds bestudeerd, zo bevestigde men donderdag bij de Commissie. Volgens een woordvoerster wordt het dossier in het licht van de regels uit 2001 bekeken en wordt het onderzoek niet opgeschort als gevolg van de op stapel staande herziening van de regels.

17:09 - 10/01/2008
Copyright © De Tijd

-------------------------------------------------------------------------------------

De Vlaamse regering bij monde van de zwakke minister Bourgeois durft niet tornen aan het statuut, de organisatie, de opdrachten en doelstellingen van de VRT, laat staan de financiering.  De Vlaamse regering laat zich permanent rollen door figuren als het braakmiddel Tony Mary, de gewezen hooghartige afgevaardigde-bestuurder die zich  verheven achtte boven elke professionele moraal, de duistere socialist Guy Peeters, voorzitter van de Raad van Bestuur en deze openbare omroep  wordt intern uitgevreten door de syndicaten die zich fijn voelen in dit overrijpe appeltje, waar zij het hoge woord voeren dankzij de compleet gepolitiseerde stalinistische structuur.   De Vlaamse regering (en haar regimetroepen) urft niet optreden tegen de verspillingen en onredelijke personeelsbezetting van deze overbodige instelling.

 In de Commissie van de EU zetelen de partijpolitieke vrienden en veel zal er niet gebeuren ten nadele van de VRT. Enkele scheurtjes in de wijze van financieren en eigen middelen verwerven zou een goed resultaat zijn.  Waarbij enkel gevreesd moet worden, dat wat zij zelf niet meer verdienen, supplementair moet bijgepast worden door de overheid. 

Ray

Elke morgen, een slechtemorgen voor Guynokkio III, de man met het schonkige lijf, die een karakter bezit zoals hij er uitziet.

Tuinarchitecten zijn zoals bouwarchitecten : drastisch, sociaal verward, meestal archi-links en vooral tegendraads. Ze willen wieden en het onkruid verwijderen.  Dat wil André Leysen ook, het teveel aan kleine partijtjes uitroeien.

Leysen heeft een spreekbeurt gehouden over de politiek in dit land en hij vindt dat we naar een ander democratisch systeem moeten overstappen : de kleintjes eruit. Een kiesdrempel haalt niets uit, gewoon een meerderheidsstelsel invoeren.  The winner takes it all, zoals in Groot-Brittannië, waar bv. de liberaal-democraten  met 22%  62 zetels halen en  Labour met 35% 355 zetels en  de meerderheid bezit.  Dat vindt Leysen goed.  En dat is die man zijn recht.

In zijn redenering blijft een belangrijk voorafgaande onbesproken : hoe zullen binnen dat systeem de nationaliteitsvraagstukken tot een oplossing komen ? Met vergrendelde meerderheden ?  Dan is het meerderheidsprincipe onmiddellijk van de tafel geveegd. Met het volle gewicht van de Vlaamse meerderheid over de fragiele, tere Waalse minderheid ?  Dan vergaat de wereld van het gejank en geklaag.

Ik heb mij een korte reactie veroorloofd bij Knack op het forum over dit onderwerp.  Om te laten zien aan Jos Grobben dat we trouw zijn uitgave blijven volgen :

1. Ray-van-Angeltjes zegt (op donderdag 10 januari 2008 18:58:49)
   

   Men kan snuffelen, snollen en voorstellen wat men wil, Leysen wil nu een soort angelsaksisch model invoeren. En dat zou dan dé oplossing zijn, meent hij : de kleintjes opslokken.
   
   Met evenveel recht van spreken, stel ik voor het land B te splitsen, dat zal heel wat nieuwe politieke energie losmaken en duidelijkheid scheppen. Het zijn niet de menigvuldige partijen die dit land onbestuurbaar maken, het is de opeenstapeling van compromissen en halve oplossingen en weigeringen om de communautaire onverenigbaarheden te erkennen. En electorale angst zou ik nog vergeten, en nog iets : het volk, de burgers die horendul worden van politici met twee gezichten : een vrolijk kopje voor de verkiezingen en een wrange smoel na de verkiezingen.
   
   Het was niet mooi, het duurde veel te lang en ik ben het beu.
   
   Zo mag ik ook eens iets schrijven.
   
   Ray
   

VLD volgt VLAAMS BELANG


10.01.2008 - Tijdens de begrotingstussenkomst van onze fractievoorzitter Paul Meeus op de jongste gemeenteraad lanceerde hij het voorstel om in het kader van het aangekondigde fiscaal pact van de Vlaamse regering met de Vlaamse gemeenten de Turnhoutse burger te laten meegenieten van de extra-inkomsten door een mogelijke belastingverlaging te overwegen. (Lees de integrale begrotingstussenkomst hieronder...of zie ook de bijlage...)
Vandaag vernemen we via een radio-interview met RADIO TOS (www.tos.be) - en ook te beluisteren via de blog ’Gazet van Turnhout’ - dat voormalig schepen en thans oppositielid Pierre Gladiné en de lokale Open-VLD-voorzitter Marc Bruyninckx ons voorstel overnemen en met dezelfde argumenten een belastingverlaging bepleiten.

We juichen dit  ten zeerste toe!http://www.vlaamsbelangturnhout.org/4/116/

Is het toegestaan om "Hip-hip-hoera" te juichen voor de prachtgemeente Ede ?  Dat lijkt me erg gepast, want dit is een voorbeeld van integratie zoals het overal zou moeten.

 

Limburgers rijden met Ford (behalve als ze Marino heten dan is het Deutsch fabrikaat), Antwerpenaars verplaatsen zich met Opel, Gentenaars rijden losjesweg met Volvo en Brusselaars hebben een abonnement op de tram.

Maar er is beweging op de automarkt, na de mislukte Chinese stootwagen die door de auto-expert, Mijnheer Cardoen werd ingevoerd en onmiddellijk afgevoerd, komt er nu een Indische wagen onze wegen verrijken, de Tata Nano.  Voor de prijs van nog geen 2000 euri krijgt u niet alleen een fraai autootje maar tevens een koelie erbij om u voort te duwen als u panne hebt.  

Heeft  u geen zin heeft om de bruggen te gebruiken die wij u hieronder aanbieden, hebben we een foto : wij zijn de slaaf van uwe  wensen en dat alles in ruil voor een boterham met choco.




http://www.autoblog.nl/archive/2008/01/10/tata-onthult-ultragoedkope-nano-peoples-car

http://biz.yahoo.com/ap/080110/india_ultracheap_car.html

Deze auto zal ongetwijfeld in de smaak vallen van het scheidende echtpaar Kokosnoot Junior en Geena Lisa, al ware het enkel omwille van de naam.  Hun kindjes zijn namelijk ook genoemd naar automerken : Zion Noah en Yaro Nesta. 

Dank u, mama en papa.

Savat

Kent u haar nog, Eveline Herfkens , geboren in 1948 ?  In Vlaanderen zal ze  minder belletjes laten rinkelen, daarom hebben we een mooie foto uitgezocht, waar ze uitgerekend blij mag om zijn, want er lopen er andere op het net.  Hier shie koms, een aantal jaren geleden.



Lid van de PvdA, zo links als de klapdeur aan het regentenhuis dat ze bewoonde met haar man, de burgemeester van Amsterdam, Ed van Thyn met de benepen stem en de wereldvisie van een wezel.  Mevrouw werd minister van ontwikkelingshulp en ze was streng, doctrinair, maternalistisch voor de arme negertjes en mild voor zichzelf en de vrienden van de partij.  Zo hoort het.

Leden van de linkse kerk roepen en tieren dat rechts een bende smeerlappen is en dat de wereld best dankbaar mag zijn met de edele en wijze mensen van rood en groen.  Na het huwelijk en de carrière in Nl is Eveline terechtgekomen als assistent secretaris-generaal bij de VN, benoemd door Koffi Anan, na een omweggetje langs de Wereldbank.  De uiterste sympathieke en joviale mensenvriend,  Ad Melkert hangt ook in die omgeving rond.  Alle internationale instellingen zitten vol partijcreaturen die eerst in eigen land de boel verziekt hebben om vervolgens maximaal te kunnen graaien in de wereldpotten. 

Herfkens verdient 18.800 US $ per maand en aangezien ze in de VS wil blijven wonen,  lijdt ze geen wisselkoersverschil naar de euro.  Ze ligt helaas onder vuur en dat wordt uitgebreid gemeld in een Nederlands links  vriendenblad Vrij Nederland.  Wat is er gebeurd tussen Eveline en de redactie van VN ?   

Knoeien met de naturalisatiewetgeving (ze beroept zich op rechtstreekse interventies bij het congres), ze is niet op de hoogte dat de internationale ambtenaar die zij is, niet kan kandideren voor een zogenaamde greencard.  De eerste de beste boerenlul die naar Amerika emigreert, zit vol papieren kennis over wat kan en wat niet :  hoogopgeleid expertenvrouwtje Eveline heeft er nog nooit van gehoord.  Ze is ook druk bezig met sjoemelen voor de huur van haar appartement van 7000 US $ per maand : Buza betaalt die voor haar, wat in strijd is met de onafhankelijkheidsregels van de VN.  En als ze rondvliegt is het uiteraard business class. Jammer genoeg geldt voor haar functie enkel economy.  Het een conflict volgt het andere op en Nederland lijdt weer eens gezichtsverlies dankzij het graaigedrag en de arrogantie van een van haar socialisten.   Eveline zit nu thuis te werken, ze wil een 75% job, want er is een nieuwe liefde in haar leven en daar wil ze tijd voor vrij maken.  Daar plengen wij wel graag een traantje voor weg, voor die fijne toets van menselijke romantiek : na de wezel heeft ze nu een Griek aan de haak geslagen.  De personeelsdienst heeft haar contract opgezegd, schijnt het maar er wordt nog verder politiek onderhandeld. 

Schaamteloze linkse, achterbakse vrouw. Waarom doen die mensen nooit gewoon ?

Ray
tp://www.vn.nl/Buitenland/ArtikelBuitenland/HetEigenBelangVanArmoedebestrijderEvelineHerfkens.htm

De blauwe stippen zijn haarden van verkoudheden, de rode die van griep.  Er zijn er 2 : een in het Noorden van Nl en een in het Antwerpse.  In Walchië is iedereen gezond, of er zijn geen metingen of antwoorden.

Het gaat snel met de griep, de luchtwegen en andere ziektes.  Hieronder twee artikel van 4 en 9 januari uit de brochure "De grote griepmeting".

Eens te meer blijkt op welke manier de Vlaamse media omspringen met dergelijke gegevens : sensatie en  paniekzaaierij liggen aan de basis van journalistiek.  Vlaanderen moet doordrongen worden met allerlei onheilsberichten opdat de mensen zich deemoedig terug zouden begeven in het spoor van gehoorzaamheid aan de overheid.  De belgische uiteraard.  Het beeld van een moedige keuning, die zijn zoon verbiedt mee te werken met een gesplitste organisatie (la croix rouge), een premier die boven de politiek uitstijgt als redder van het vaderland, een visionair wiens naam tussen Poelkapelle en La Vacherie met dankbare eerbied gefluisterd wordt "Merci, Guynokkio III" en overgiet het geheel met dreigende gezondheidsbulletins.  De psychiatrie kan slechts 50% van de jeugd behandelen, de hospitalen zijn overvol, de keuning wordt zot van verdriet omdat hij zijn kroon kwijt is, en nog veel meer dat in de komende dagen over onze hoofden zal uitgestort worden.

(Ik zie de grote politieke adviseur en poenpakker Schlangen kronkelen op de achtergrond)

4 januari 2008 – Er is nog weinig griep in Nederland en België. In de laatste week van vorig jaar werden in Nederland 37 mensen op de 100.000 inwoners met influenza-achtige ziektebeelden (IAZ, of in het Engels ILI: InfluenzaLike Illness) gerapporteerd door de huisartsen van de CMR-Peilstations van het NIVEL (Nederlands instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg.

IAZ werd het vaakst geconstateerd bij de jongste leeftijdsgroep van 0-4 jaar. Bij de door de Nederlandse huisartsen ingestuurde neus- en keelmonsters van 24 patiënten met IAZ in de afgelopen drie weken werd in monsters van twee patiënten het influenzavirus B vastgesteld. In België waren in dezelfde periode vijf patiënten met het influenzavirus A besmet. In België rapporteerde het WIV (Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid) ongeveer hetzelfde aantal acute luchtweginfecties (gewone verkoudheid, bronchitis, bronchiolotis, longontsteking, keelontsteking, bijholteontsteking, keelamandel-ontsteking, ontsteking van het strottenhoofd, acute ontsteking van de luchtpijp en acute middenoorontsteking) als in de laatste week van 2006 (tijdens de vorige winter). Het European Influenza Surveillance Scheme (EISS), dat de gegevens verzamelt van peilstations van huisartsen in Europa, meldt een toename van het aantal griepgevallen in Spanje en Italië, maar lage aantallen griep in de rest van Europa. Eerder in december rapporteerden Bulgarije (week 48), Oostenrijk (week 50) en Noord-Ierland (week 50) enige toename in het aantal influenza-achtige ziektebeelden. In veel landen in Europa woedde de afgelopen weken een RSV-epidemie. RSV, een zware verkoudheid die met name zeer jonge kinderen treft, wordt veroorzaakt door het respiratoir syncitieel virus. RSV lijkt erg veel op griep en is zeer besmettelijk. Het aantal RSV-gevallen blijft hoog in Noord-Ierland, Schotland en Zweden, maar is in Nederland inmiddels weer aan het afnemen. In België is veel minder RSV geweest.

9 januari 2008 – In heel Vlaanderen liggen de ziekenhuizen tjokvol. Patiënten die niet dringend moeten worden opgenomen, wordt gevraagd om later terug te komen. In Antwerpen is het probleem zo acuut dat de noodsituatie is uitgeroepen.
	Elk jaar opnieuw is het rond deze periode bijzonder hectisch in de ziekenhuizen, maar dit jaar wordt de situatie uitzonderlijk genoemd. Dat komt omdat heel wat mensen met een medisch probleem gewacht hebben tot na de feestdagen om naar het ziekenhuis te gaan. Daarnaast kampen ook meer mensen dan gewoonlijk met een infectie aan de luchtwegen.

Het zal er weer vreselijk aan toe gegaan zijn in Laken.  Die brave mensen doorworstelen de ene tegenslag na het andere verdriet maar als zij zich onder het plebs begeven, glimlachen en wuiven ze als de artiesten uit de VTM-parade rond Kerstmis.  Ze zijn er op getraind hun verdriet inwendig te verwerken.  Zelfs de stoere belg, Michel Verschuren uit Anderlecht, krijgt er tranen van in de ogen.

Astried heeft ontslag genomen als voorzitter van het Croix Rouge/Rode Kruis.  Van bij de splitsing van die internationale organisatie in een Vlaamse en Franse vleugel werd het duidelijk dat zich in het Zuiden  elk jaar verliezen voordeden en in het Noorden overschotten ontstonden. Plus en min heffen mekaar op en de rest is solidarité. 

De Vlamingen van het RK, die ver van Vlaams-nationalisten of separatisten zijn, werden zoals de geleerde Griekse slaven door hun Romeinse analfabete meesters behandeld : schrijven, lezen, bloed tappen en zwijgen. De voorzitster, Astried, trok veel vlotter op met de nobiljons van Brussel dan met de boerkes die ze nauwelijks verstond.  Het einde van het verhaal is,dat Astried gebelgd haar présidence opzegde, toen de Vlamingen op tafel sloegen dat zij voor de laatste keer de Walen zouden bijspringen. Van volgend jaar af (2008) is het ieder voor zich.

In de familie Seks en Kauwenberg moet er uiteraard gepalaverd zijn geweest over die zaak, die opdook als een onwelkom gebeuren tijdens de formatiepogingen van Père Leteme.  Stelt u zich een zondagnamiddag voor in Belvedère, ons kleine paleisje dat de keuning in bruikleen bezit, heel de familie bij mekaar.  Fabiola, "l' espagnole" zoals Laurent haar noemt, Paola, die vol heimwee terugdenkt aan haar mooie jeugdjaren in het zonnige Italië (Napels is even een mestvaalt maar Prodi komt opruimen, "eerst het Internet afmaken en dan Napoli proper maken"), de stamvader Albert, zijn roofjongens Philips de Domme en Laurent de Scharrelaar, Astried met haar Habsburger en haar 5 kinderen die het niet getroffen hebben met die familie, de immer glimlachende  schoondochter Houten Klara en de Brits-Brusselse landmeter die elke dag de weg van haar ellende met meters ziet verlengen en wiens man haar nog zelden wenkt om eens Claire te komen.  De onderwerpen van gesprek doen er niet toe, het draait bij elke deelnemer om "ikke, ikke en ikke".

Het Rode Kruis zag Houten Clara wel zitten : eentje van hen uit de Ardennen en qua talenkennis even getalenteerd als Astried.  Koningin, dat wil ze wel worden maar het Rode Kruis is niets voor haar.  Er is een keer gelachen, toen Fabiola, swingend,  zichzelf voorstelde.  In de hoek van kamer zat Laurent te telefoneren, wat Claire zelfs niet meer opmerkt. Ditmaal gold zijn sollicitatie echter die als opvolger van zijn zuster.  Goed betaald, ferme onkostennota's en regelmatig op de brancard om zich te laten aftappen door gewillige infirmières, die geen taalexamen moeten afleggen.

Het opperhoofd Albert, die net een staatsgreep aan het voorbereiden was met zijn gebuisde premier,  heeft een stokje gestoken voor de avonturen van Laurent in Rode Kruisland.  Leden van de keuninlijke familie mogen enkel nog optreden in louter unitair belgische toestanden.  De premier is daar zeer duidelijk in.

Savat

Dat is wat we van je schitterend rapport vinden, Guynokkio. Voor het overige wensen wij je een dag vol jeuk en wollen handschoenen die je niet van je handen krijgt.  Symbolisch uiteraard.  Want als er te krabben valt, willen we je primaire instincten respecteren.

"De jeugdpsychiatrie kan maar de helft van de problemen aan".

Dat is een titel uit Le Standard/de Standaard, waar marketeers de pen voeren.  Marketeers hebben helaas niets te zien met musketiers, want die strijden tenminste voor de eer (van de keuning, omdat ze zot zijn van zijn vrouw) en tegen de kardinaal die een stiekeme schandknaapfanaat is.

Met de dag wordt het duidelijker  dat wij in een maatschappelijke fuik dreigen terecht te komen,  waar geen ontkomen aan is.   Enerzijds deelt Vlaanderen in de problematiek, eigen aan gans West-Europa, dat belegerd wordt door immigranten, asielzoekers, vluchtelingen die allen hopen hier een stuk beter leven te vinden. Helaas zijn velen van deze nieuwkomers totaal niet geïntresseerd om zich aan te passen :  zij brengen het leven mee uit hun moederlanden en wijzen dat van ons van de hand.

De individuele lidstaten landen en de EU zelf voeren een makke  politiek van aanvaarding en geldelijke opvang, zonder zich verder iets aan te trekken van integratie.  Die taak wordt overgelaten aan de lokale overheden, die hiervoor enkel interesse vertonen rond de verkiezingen en voor de rest de klus doorschuiven naar de eigen inwoners.  "Het zijn jullie buren, trek er je plan mee". 

Onze schets klinkt ruw en onvriendelijk, helaas is ze niet ver van de waarheid.  Bij een van onze zomerdwaaltochten door de Seefhoek, kwam ik aan "de kleine trappen" in gesprek met drie vreemdelingen, een donkere jonge vrouw en twee jongemannen.  In een mengelmoes van Engels, Spaans, Frans vernam ik dat ze uit Oost-Afrika kwamen en  zij konden me niet vertellen in welke land de  stad Antwerpen eigenlijk ligt.  Er zijn echt schrijnende verhalen, Gina leeft middenin de tragiek van de diversiteit.  Haar verhalen zijn tragisch.

Wij beleven, dames en heren, een ingrijpende beschavingscrisis*, een maatschappelijke chaos die veel zekerheden waar je als burger van een welvarende natie mag op rekenen, in vraag stelt.  Zolang er voldoende geld blijft om de zaken draaiende te houden, blijft ons hoofd boven water.  Eens de buikriem zal moeten aangetrokken worden, de economie zal  beginnen sputteren, de werkgelegenheid dalen, zullen velen pas de wekelijkheid   de omvang en de gevolgen van de grote migratiegolf erkennen.  

Anderzijds wordt in Vlaanderen elk Europees probleem supplementair aangevuld met dat van de eeuwige communautaire twisten.  Wij slepen het sleurland B achter ons mee zoals de boottrekkers van de Wolga : een sloep vol scheldende Walen die willen dat we harder en meer trekken om hen uit naam van de solidariteit een prettige tijd te bezorgen. 

In de krant staat vandaag dat de jeugdpsychiatrie in moeilijkheden verkeert.  Da's heel spijtig voor de jeugd die ziek is in het hoofdje.  Je hebt nog niets meegemaakt als we allemaal op zoek trekken naar een psychiater met onze klachten over beschavingscrisis.

Ray

* Deze tekst dateert van 7 januari toen we de grote persconferentie van Sarkozy nog niet gehoord hadden.  Tot onze verbazing sprak de hartenbreker van verschillende Angeltjes-lezeressen ook over "une crise de civilisation". Toeval, louter toeval.