Georges Gershwin werd geboren uit Joods-Russische ouders in Brooklyn op 26 september 1898. Zijn interesse voor de muziek ontstond toen hij ongeveer tien jaar oud was. Zijn ouders hadden een piano gekocht en hij leerde zelf de grondslagen van de harmonie kennen en componeerde een aantal liedjes.
Later ging hij piano studeren, en werd dan in een muziekhandel aangenomen om de klanten demonstraties geven van de instrumenten die er verkocht werden. Gedurende zijn vrije tijd kreeg hij nog les in de harmonieleer bij R.Goldmark.

Zijn eerste liedje publiceerde hij op zijn 18de. Hij werd al snel bekend omdat hij regelmatig artikels schreef voor populaire weekbladen.

Toen hij 21 was, ging zijn eerste musical, 'La-La Lucille', in première met succes. Ook het liedje 'Swanee' dat hij in dezelfde periode componeerde, oogstte veel succes: er werden paar miljoen exemplaren verkocht. Hij ontdekte toen de rijkdommen van de jazzmuziek; waarvan hij zeer veel gebruik maakt.

Maurice Ravel, aan wie Gershwin raad was komen vragen, had vrijwel onmiddellijk door dat Gershwin een uitzonderlijk talent had. Dat maakte hij in zijn antwoord ook duidelijk: 'Ik heb u niets meer aan te leren'.

Maar zijn belangrijkste werken werden niet naar juiste waarde geapprecieerd. Het publiek had geen hoge dunk van zijn populaire melodieën. Een uitzondering is wel 'Rhapsody in Blue' (1924), dat later nog verschillende keren werd georkestreerd door anderen, hoewel het werk aanvankelijk op heel veel kritiek stootte. Maar Gerswhin bleef liedjes componeren voor Broadway-producties en films, samen met zijn broer Ira die de teksten schreef. Hij heeft verschillende klassiekers op zijn naam staan. Hij schreef ook een pianoconcerto, waarmee hij hoopte op een nieuw succes. Het nu alom bekende 'Porgy and Bess'; werd voor het eerst opgevoerd in 1935 voor een absoluut onverschillig publiek.

Tijdens het laatste jaar van zijn leven verbleef Gershwin in Hollywood om zich toe te wijden aan de filmmuziek. Hij stierf er op 11 juli 1937 aan de gevolgen van een hersentumor. Véél te jong.

De explosies in het centrum van de Zweedse hoofdstad Stockholm waren een poging tot een terroristische aanslag. Dat heeft de Zweedse minister van buitenlandse zaken Carl Bildt gezegd. Hij spreekt van een zeer verontrustende zaak. "Het is mislukt, maar het had catastrofaal kunnen zijn."

Tien minuten voor de explosies werd de Zweedse veiligheidspolitie SAPO gewaarschuwd met een e-mail en een geluidsbestand. Een man waarschuwde het Zweedse volk en zei dat 'nu je kinderen, dochters en zusters zullen sterven zoals onze broeders en zusters en kinderen sterven'. Hij verwees naar de Mohammed-cartoons van Lars Vilks en de Zweedse militairen in Afghanistan.

De eerste ontploffing was om 16.52 uur en tien minuten later blies een man zichzelf op bij Drottninggatan. Slechts een van de zes pijpbommen die hij op het lichaam droeg ontplofte, schrijven Zweedse media. De bommen zouden in serie zijn geschakeld, maar de kabels waren om een of andere reden afgescheurd. Volgens de krant Aftonbladet droeg de man een rugzak vol spijkers. Volgens getuigen riep hij iets in het Arabisch voordat de bom ontplofte. De politie is terughoudend over de zaak.

Zweden is tot nu toe ontsnapt aan grote terreuraanslagen. In oktober verhoogde het land het dreigingsniveau na berichten dat groeperingen in Zweden actiever waren geworden. De veiligheidspolitie zei dat de dreiging relatief laag bleef en dat er geen aanval was te verwachten.

De beloning voor jarenlang tolerant negationisme. De Canadese televisie brengt dit nieuws voor zijn kijkers. De lafbekken van de 0000 weten van niets. O wee, als u een aanhanger van de godsdienst van de vrede een verwijt maakt, omdat hij uw hondje een trap geeft.

Savat

Een onschuldige wordt opgeleid door de Brusselse politie. Deze  ijzervreters hebben niet eens in de mot dat de betrokkene lid is van de FBI. 

In de Brusselse trein- en metrostations vindt er elk uur een crimineel feit plaats. Dat zegt Guido De Padt. De senator van Open Vld kreeg heel wat verontrustende cijfers na een schriftelijke vraag aan minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelbaum.

Vorig jaar maakte de politie melding van 9.208 criminele feiten in de Brusselse spoorweg- en metrostations. Daarvan zouden 6.428 feiten of 17 per dag geregistreerd worden in de spoorwegstations en 2.780 feiten of 8 per dag in de metrostations

Brussel-Zuid is zowel onder- als bovengronds het gevaarlijkste station. "Dit spoorwegstation neemt ruim zestig procent van de criminele feiten in de spoorstations en tien procent van de criminele feiten in de metrostations in onze hoofdstad, voor haar rekening" aldus De Padt in een communiqué.

De voormalige minister benadrukt dat de inbreuken op de wetgeving rond de stations nog niet eens zijn opgenomen in de cijfers.

En nu, Guido ?  Wat gaan we er aan doen ?  Wat is bijvoorbeeld het oordeel van Zijne Zwaarlijvigheid over deze veiligheidsproblematiek ?  Is dit, zoals in zijn geboortestad "een zaak van enkele tientallen slecht opgevoede allochtone kientjes" ? 

Bron : vandaag.be

De bekende criminologe Marion Van San maakt in een uitgebreid opiniestuk in De Standaard (08.12.10) brandhout van het in de media bejubelde onderzoek van professor Hooghe waarin elk verband tussen vreemdelingen en criminaliteit wordt ontkend. Pijnpunt is dat er in België nog altijd geen bruikbare en betrouwbare cijfers voorhanden zijn om een goed onderzoek te kunnen voeren over allochtone criminaliteit. “In Nederland daarentegen, waar ik al meer dan 15 jaar onderzoek doe, hebben wij goed zicht op de betrokkenheid van verschillende etnische groepen bij de criminaliteit en kunnen we zelfs een onderscheid maken tussen eerste- en tweede-generatiemigranten, wat bij bepaalde groepen van groot belang is”, aldus Van San.

Criminaliteit heeft – zo beweren Hooghe en co. – niet zozeer te maken met allochtoon-zijn, maar met werkloos-zijn. Van San betwist de invloed van sociaal-economische factoren niet, maar zelfs als die mee in rekening worden gebracht, is “de kans om verdacht te worden van een misdrijf nog steeds aanzienlijk groter voor de vier grote ‘klassieke’ niet-westerse allochtone herkomstgroepen: Antillianen en Surinamers (vooral in Nederland), Marokkanen en Turken (in Nederland, maar ook bij ons).” “Hooghe beweert met veel aplomb dat hoe meer werklozen er zijn in een gemeente hoe meer criminaliteit er is in die gemeente. Maar, wat hier oorzaak en gevolg zijn, kan hij op basis van zijn analyse niet aangeven omdat hiervoor gegevens op individueel niveau noodzakelijk zijn.”

Marion Van San vergelijkt de mogelijke link tussen werkloosheid en criminaliteit met de bekende vraag van de kip of het ei. “Divers onderzoek toont aan dat (allochtone) jongeren, voordat ze aan een actieve loopbaan beginnen, in contact zijn gekomen met de politie (want de meesten beginnen op heel jonge leeftijd hun eerste passen op het criminele pad te zetten). En de vraag is of zij daarna nog gemakkelijk aan een baan kunnen komen. In die zin is het net zo goed denkbaar dat criminaliteit werkloosheid veroorzaakt en niet andersom…”

“Hooghe en zijn collega’s komen op basis van een veel te grove analyse tot verregaande uitspraken die, toeval of niet, hen blijkbaar welgevallig zijn. Dit versterkt het vermoeden dat hun conclusies, zoals zij die in de media hebben geventileerd, eerder ingegeven zijn door ideologische overwegingen dan door empirisch bewijs.” In bokstermen noemen ze dat K.O.

Van San tikt terloops collega Jan Blommaert nog even om de oren. Ook zij klaagt aan dat in zijn opiniebijdrage “geen enkel empirisch bewijs” wordt aangedragen, maar alleen gescholden wordt op “onderzoekers die resultaten presenteren die wereldverbeteraars zoals Jan Blommaert onwelgevallig zijn.” Van San besluit dan ook dat het zo noodzakelijke debat in dit land “nog steeds niet gevoerd wordt op basis van feiten maar op basis van ideologie.” “En daarmee is het failliet van het debat in België nog maar eens onderstreept.”

bron:VB

Bij een van mijn wandeltochten in de rand van de stad van allah, botste ik op een onbekende voetgangerstunnel onder de Boomsesteenweg.  Een bouwwerkje van wellicht 100 meter lang met een smal vlak voor voetgangers en twee even smalle vlakken voor fietsers en brommers.  Steile trappen en muren vol graffiti, een naargeestige en enge omgeving waarin ik de enige gehaaste voetganger was. Allerlei vieze troep op de grond, die je probeert te negeren maar toch ontwaar je enkele roestige spuiten, waar je bijna je voet opzette. Wie zou het onderhoud op zich nemen van dit akelige, net geen riooltje ?  En wie maakt gebruik van deze enge passage die uitkomt bij een supermarkt van Delhaize ?

Ik wilde hier geen stukje over schrijven, maar het toeval wil dat er gisteren een bericht binnenrolt van een lezer die het heeft over een verslag van de preventiecommissie van de Lijn.

De spoorarbeiders van de premetro vragen maatregelen voor hun veiligheid te treffen, omdat er regelmatig in de ruimte tussen de sporen -in de tunnels of in de stations-  spuiten aangetroffen worden. Voor de directie is er niets aan de hand vermits zij hun arbeiders een "bakje" meegeven om de drugsafval te verzamelen. De  onderhoudsmensen dragen trouwens handschoenen. Wat kan een arbeider meer wensen ?  Misschien een  softe preventiecampagne,(een van de handelsmerken van de Lijn, waar alleen de directie zijn geweten mee sust en de reclamebureaus hun inkomsten uut halen.  De  jeugd lacht zich te pletter met deze ridicule oproepen tot sociale verantwoordelijkheid of merkt ze niet eens op.

Schijnbaar is de confrontatie met drugs de gewoonste zaak van de wereld  voor de Lijn. Net zoals de trams en bussen, de stations, en de kokers olgespoten zijn met graffiti.

Wie loopt er 's nachts rond in de metrostations en waagt zich op de sporen ? Wat speelt zich af in stations ?   Wordt er controle uitgeoefend ? Wat zijn de financiële gevolgen van de opzettelijke beschadigingen ?

Vreemd toch dat de Antwerpse media nog nooit iets gemerkt hebben van dit vandalisme, noch van het drugsgebruik in de premetro.  Het behoort tot het politiek-correcte gedoogbeleid van linx.  Trouwens een aantal van deze "tolerante" salonsocialisten aan de top zijn wellicht zelf gebruikers van luxe-roesmiddelen ; wat zouden zij hun eventuele multicriminele dealertjes iets in de weg leggen ? En de graffiti-spuiters zijn "straatartiesten",  nietwaar.  Zij worden niet enkel geloofd en geprezen door de linxe maatschappijvormers, binnenkort worden ze zelfs gelauwerd.

In de buik van de levenden spelen zich de gecamoufleerde ontbindingsprocessen af van de mensheid waar we liefst niet over spreken. In de buik van de grootsteden is het net hetzelfde. Het zou tijd worden voor enkele chirurgische ingreep.  Iets voor de kwakzalvers van Sint Augustinus ?

Ray

.

Het Nieuwsblad brengt een verhelderde reportage over Bulgaarse Roma en hun  aparte relatie tot het land B.

'Bulgaarse Roma zijn welkom in België om te werken', kopte een Bulgaarse krant vorige week op gezag van Vlaams minister Geert Bourgeois (N-VA). Die haalde alles uit de kast om het bericht te ontkennen. In Senovo, een stadje in het noordwesten van Bulgarije, was het artikel in de krant geen nieuws: elke Roma in Senovo heeft familie in Brussel of Gent. 'Ik ken al twee woorden Nederlands: geld, geld.'

'Als je vijf jaar geleden in Senovo was geweest, had je een drukke straat en een bruisend dorp gezien. Er woonden soms meerdere gezinnen in één huis en de straat liep vol met kinderen. Maar veel mensen zijn verhuisd. Naar België. Zie je die houten planken voor dat huis? Dat was een winkel, de uitbaters zijn ook geëmigreerd. Er lag zelfs nog asfalt op de weg, maar die is verdwenen toen het stadsbestuur de waterleiding heeft vervangen. Het zijn nu plastic buizen en daarom is het hier zo modderig.'

Vergil is 22 jaar, Roma en woont in Senovo. Hier groeide hij op, hier wonen zijn vrienden. Dokter worden, dat is zijn ambitie. Hij is een van de weinigen die een mondje Engels spreekt en gidst ons door de straten van zijn geboorteplaats. Senovo ligt langs de spoorweg, vlak bij een verlaten glasfabriek en een filiaal van zetmeelproducent Amylum. Het stadje is nog altijd een van de 'betere' Romabuurten, maar biedt een troosteloze aanblik. Een mager paard loopt door de onverharde, hobbelige hoofdstraat. In het gras aan de rand van de weg scharrelen enkele kippen tussen de roestige auto's. Waar de straat overgaat in een weiland, is de omgeving bezaaid met afval en plasticzakken.

Mooie, lege huizen

Sommige huizen aan weerszijden van de straat zijn nog het best te vergelijken met tuinhuizen. Tuinhuizen met een satellietschotel aan de gevel. Oud en vervallen, met een vage herinnering aan verf. Andere huizen zijn dan weer heuse villa's, met versierde gevels en mooie raamkozijnen. Maar die huizen zijn leeg. Vergil wijst: 'Die mensen zijn met de hele familie naar België verhuisd, ze komen hier nog maar af en toe. En die familie was hier vorige week nog op vakantie, maar ze zijn nu in Brussel.'

Senovo is een stadje met 1.500 inwoners en een grote Romapopulatie. 'Iedereen die hier woont, heeft familie in België', zegt Vergil. 'Je weet hoe dat gaat: iemand gaat er op goed geluk naartoe en komt drie maanden later met geld voor zijn vrouw en kinderen. En met verhalen. Dat je in België 50 euro per dag kan verdienen. Hier verdien je maar 10 of 15 euro. De volgende keer dat hij naar België gaat, reist zijn broer mee én zijn buurman. Zo is het gegaan met mijn neven. Dat grote huis daar, dat is van hen.'

Geld, geld

Ook Mehmed (48) heeft een mooi huis. Hij glimlacht verlegen achter zijn stoppelbaard, een versleten, geel T-shirt verbergt zijn bierbuik. Mehmed woont al vier jaar in Schaarbeek en is met vakantie in Senovo. Communiceren lukt alleen via onze tolk. Of hij nog geen Nederlands kent? Of Frans misschien? 'Twee woorden', zegt hij tegen Vergil. En dan in het Nederlands: 'Geld, geld.' (lacht) 'Vakantie is het niet echt, ik kom verbouwen', vertelt hij. 'Ik heb pas nieuwe ramen en deuren geïnstalleerd. Meubels heb ik nog niet, dat is voor later. Telkens als ik genoeg geld heb gespaard, kom ik even naar hier om verder te werken aan mijn huis. Als ik geld genoeg zou hebben, zou ik gewoon hier blijven wonen. Denk je echt dat het leuk is om in België te wonen? Dit is mijn thuis.'

Wie in Bulgarije blijft, heeft het moeilijk om rond te komen. 'Roma vinden in Bulgarije geen werk', vertelt Bagryan Maksimov, een Roma die met de vzw Integro scholieren leert omgaan met vooroordelen en Roma in het noordoosten van Bulgarije probeert te integreren in de maatschappij. 'Mijn vrouw is zelf Roma, maar dat heeft ze op haar werk niet verteld. Als Seher 's avonds thuiskomt, moet ik haar troosten. Roma blijven Roma, dat is de favoriete uitspraak van de dokter waar ze voor werkt in het ziekenhuis.'

Soortgenoten

Seher verricht al zeven jaar uitstekend werk als verpleegster, maar al haar collega's denken dat ze Turks is. 'Ze is bang wat ze zullen zeggen als ze het te weten komen. En als ze haar niet scheef bekijken, zal ze te horen krijgen dat ze anders is dan haar soortgenoten. Zo denkt bijna iedereen in Bulgarije erover. Te lui om te werken, veel kinderen, geld krijgen van de staat en de rest bij elkaar stelen. Omdat de Roma het stigma hebben dat ze niet willen werken, durven ze op hun werk niet te zeggen dat ze Roma zijn. En zo blijft het stereotype in stand: niemand kent een Roma die werkt.'

Mehmed werkt wel, in Schaarbeek. 'Ik doe vanalles. Ik werk daar voor enkele Turken. Dingen rondbrengen, kebab maken, gaan poetsen in bedrijven, helpen in een nachtwinkel.' Op de foto wil hij niet. Niet alleen omdat zijn werk in België illegaal is, maar ook omdat hij niet wil dat zijn bazen hem herkennen. 'Ze denken dat ik Turks ben. Als ze weten dat ik Roma ben, zou ik geen werk meer krijgen. Het is voor ons de enige optie: verstoppen wie we zijn.'

Mehmed wordt er zelfs een beetje boos van. 'Roma zijn dieven, denken ze, maar ik ben geen dief. Echt niet.' Hij trekt de kraag van zijn T-shirt naar beneden. 'Zie je? Ik draag geen gouden kettingen, ik heb geen ringen. In Brussel zie je ze wel, de Roma die hun hand ophouden en vragen voor wat geld, geld. Zij hebben wel ringen aan hun handen. Denk je dat ze die bij elkaar gebedeld hebben? Ik werk hard om een beetje geld te verdienen. Het is meer dan hier - in Bulgarije verdien je maar 250 euro per maand - maar België is ook een duur land om iets te huren.'

In vergelijking met de armoede en de discriminatie in Bulgarije, is België het paradijs. Het had ook Duitsland, Frankrijk, Griekenland kunnen zijn. Maar in Senovo is België het beloofde land. 'Uw land is heel vriendelijk', vertelt Mehmed. 'Ik probeer de mensen niet te veel aan te kijken, want ik wil niet opvallen. Maar als ik contact heb met de Belgen, dan is dat altijd goed. Ik ben eens zonder ticketje in de metro betrapt, maar ik heb geen boete gekregen.'

Taxi

Er is Stanislav, die een tijdlang kranten rondbracht in Gent. Er is Ludmila, van wie de man nu in Brussel voor een schoonmaakbedrijf werkt. En haar zus, van wie de echtgenoot momenteel in Duitsland zit. Er is Yulka Hristova, die haar verbouwingen en haar valse tanden heeft betaald met geld dat haar zonen en haar dochter haar toesturen. 'Mijn kleindochter gaat in België naar de universiteit', zegt ze trots.

En er is Alexander Angelov (30), die een bron van inkomsten heeft gevonden zonder naar België te verhuizen: zijn aftandse Passat. 'Een keer per week rijd ik naar België', zegt Alexander. 'Als ik een auto vol passagiers heb, vertrek ik.' Aan zijn voorruit plakken de vignetten van Bulgarije, Slovenië en Oostenrijk, op het dashboard ligt een Belgische parkeerschijf. 'De rit (2.500 km, nvdr.) kost me 30 uur, halverwege neem ik anderhalf uur tijd om te slapen. Ik rij tot Brussel en tot Gent, af en toe zet ik ook iemand af in Duitsland. Ik verdien goed: 130 euro per passagier.'

Met het geld dat hij verdient, onderhoudt hij zijn vrouw, zijn twee kinderen en zijn auto. 'Er staat 370.000 kilometer op de teller, maar die is een tijdje geleden blijven hangen. Als ik genoeg geld gespaard heb, koop ik me een minibusje. Dan kan ik meer mensen vervoeren. Maar omdat mijn auto's altijd te snel kapot gaan, heb ik geen tijd om te sparen. Zelf verhuizen doe ik niet. Ik hoor genoeg verhalen van passagiers, dat het daar toch niet zo gemakkelijk is.'Er zijn in Senovo twee dorpsbewoners die hun geluk niet meer in België zoeken. Zij trekken tegenwoordig naar Frankrijk, al hebben ze hun Frans wel in België geleerd. In de gevangenis. Waar ze naar eigen zeggen volledig onschuldig hebben vastgezeten. Vier jaar lang. 'Belgique, pas correct', zeggen de broers. 'We waren vijf dagen in België toen de politie ons heeft opgepakt. Prostitution. België, daar keer ik nooit meer terug.'

@ Het Nieuwsblad

De 0000 was gisteren, zaterdag, zowat de enige, samen met de onvermijdelijke gazet voor linxe fascisten, de Morgen,  die berichtte over een vergadering hier te lande voor Marokkaanse intellectuelen en ondernemers uit het land B. Een minister van het Prachtland was present en riep de aanwezigen op meer te investeren in hun land van herkomst. Dat werd gezegd op het eerste forum van Belgisch-Marokkaanse intellectuelen en zakenlui.

Marokko zoekt investeerders, maar ook goed opgeleide arbeidskrachten, meldt de VRT-nieuwsdienst. Het land wil samenwerken met onderzoekers en zakenlui van Marokkaanse origine. Over discriminatie gesproken ten overstaan van belgen in hun eigen land ...

Marokko wordt voorgesteld als een moderne democratie waar het goed toeven is. Het klimaat is Zuiders, de godsdienst van de vrede bepaalt het ritme van het leven, de taal is gekend, er is geen spatje discriminatie te ontwaren, het zou een zegen zijn voor iedereen, als de Marokkanen massaal terugkeerden naar hun échte vaderland. 

Vermoedelijk zijn wij echter te optimistisch en is het enkel de bedoeling dat de gulle belgen blijven zorgen voor de opleiding en de menigvuldig sociale voordelen die hier te rapen zijn. En die ook de lasten dragen die koppige, onaangepaste en criminele  Marokkanen hier veroorzaken. Tenzij u van oordeel bent dat dit slechts geringe en tijdelijke omstandigheden zijn, waarvoor wijzelf verantwoordelijkheid dragen.

De "geslaagde" Marokkanen die  er iets van bakken, mogen overwegen hun Prachtvaderland economisch te ondersteunen.  Laten we ook niet te diep ingaan op het soort handel dat leidt tot financiële welstand.   De grote hoop die het minder goed doet, kan blijven teren op onze welwillende financiële onderhoudsdiensten. Intussen zorgt de Marokkaanse bevolkingsexplosie in het land B (en elders) voor een groeiende en niet te stuiten arrogante minderheid, die over twintig jaar (?) de boel kan overnemen.  Het land B wordt dan een van de vele overzeese provincies van het islamitische Prachtkeuninkrijk.

Langs de oostkant komt dictator Erdogan regelmatig zijn Turkse troepen in Europa opjutten om vooral niet te integreren en zichzelf te blijven.

En de stupiede belgische en Westerse traditionele politici kijken toe en durven hun grote smoelen niet opentrekken ... Zwakkelingen, lafaarden en volksverraders. Mag het nog gezegd worden ?

Ray

Wij zijn ervan op de hoogte maar nu dringt het schandaal van de asielzoekers ook door tot het buitenland.

Honderden asielzoekers hebben geld geëist van de Belgische staat, omdat er geen opvang voor ze geregeld was. De demissionaire regering van België ruziet al weken over de kwestie. 

De afgelopen maanden hebben 82 asielzoekers al ongeveer 330.000 euro uitbetaald gekregen. Zo'n 600 asielzoekers hebben bij verschillende rechtbanken claims lopen.

Die claims zouden België nog eens 730.000 euro kunnen kosten. In België is groot gebrek aan opvangplaatsen voor asielzoekers. Duizenden vluchtelingen zwerven over straat.

RTL

Bewaakt uw nachtmerries

Toujours à jour,  parce que la communication est notre obsession 

Altijd up-to-date ! Communicatie is onze obsessie

Un exemple : installation chez un nouveau client

Een exempel : installatie bij een nieuwe klant

Draadloos ! Merci, Belgacom !

Zwak en naïef asielbeleid drukt zwaar op Europa

'In het asieldossier laten Europese politici zich leiden door leugens', zegt oorlogsverslaggever Arnold Karskens. 'Een gemeenschappelijk asielbeleid komt er op z'n vroegst pas in 2012. Tot die tijd is het aanmodderen', vindt Philip Claeys. En 'De 27 EU-lidstaten komen er niet toe om een gezamenlijk beleid uit te stippelen', is het oordeel van Judith Sargentini.

Uitspraken van twee europarlementariërs en een journalist gedaan in het Wereldomroepdebat Wie is er bang voor Brussel ? Verslaggever Karskens en de europarlementariërs Judith Sargentini van Groen Links en Philip Claeys van het Vlaams Belang debateren in het programma over de asielcrisis in Europa.

België
In België is op dit moment sprake van een 'asieldrama'. België kan de opvang niet aan; mensen slapen buiten in de kou of in tochtige kraakpanden. Europarlementariër Claeys van het Vlaams Belang: 'Al jaren voert België een open grenzen-beleid dat veel asielzoekers en illegalen aantrekt. En nu zijn we het slachtoffer van dat zwakke beleid.'

Vaak geen echte asielzoekers
Volgens Karskens, die veel naar landen als Afghanistan en Irak reist, hebben politici in Europa 'geen idee van de werkelijkheid'. Karskens: 'Ik verwijt ze naïviteit. Asielzoekers die uit die landen kunnen vluchten hebben daar kennelijk het geld voor. Het zijn geen échte politieke vluchtelingen die recht hebben op asiel. Ze liegen ons iets voor.'

Europarlementariër Philip Claeys van het Vlaams Belang vreest dat de groeiende instroom van asielzoekers steeds zwaarder gaat drukken op Europa. 'We zitten in de Europese Unie nú al met ruim 25 miljoen werklozen. Hoe kunnen we dan nog mensen opvangen waar toch geen jobs voor zijn. Zo creëer je getto’s met mensen die niet willen en kunnen integreren.'

Griekenland
Europarlementariër Sargentini maakt zich kwaad over Claeys' argumenten. Ze was onlangs in Griekenland waar veel asielzoekers in eerste instantie aankomen. Sargentini: 'Ik stond in Athene rond middernacht bij het enige politiebureau dat de asielaanvragen behandelt. Plots komt er een agent naar buiten en die zegt in het wilde weg 'jij wel, jij ook, maar jullie niet'. Ze plukken lukraak wat mannen uit de rij die asiel mogen aanvragen. De rest blijft staan in de kou. Dat noem ik schending van mensenrechten.'

radio nederland wereldomroep

Mogen wij er uw speciale aandacht op vestigen dat de beroemde journalist Ivan de Vadder nog steeds enkele exemplaren van zijn bestseller "Ik, Mijzelf en Ikke" ter beschikking heeft voor de talrijke geïnteresseerden ?

De regeringsonderhandelingen liggen stil tot maandag, uit respect voor de familiale omstandigheden van bemiddelaar Johan Vande Lanotte. Maar het ziet er niet goed uit.
En maandag is het 13 december, precies 6 maanden na de verkiezingen van 13 juni. Is het in dit land onmogelijk geworden om tot een politiek akkoord te komen tussen Vlamingen en Franstaligen? En hoe moet het dan verder? We vragen het aan oud-ministers Louis Tobback (sp.a), Magda Aelvoet (Groen!), Jaak Gabriëls Open VLD) en WWivina DemeesterD&V).

Staatssecretaris voor Begroting MMMelchior Wathelet cdH) moet in de regering-van-lopende-zaken de Begroting in de gaten houden en zit ook mee aan de onderhandelingstafel voor de vorming van een nieuwe regering. Een gesprek.

Greenpeacetudie gepubliceerd over het fileprobleem op de Brusselse ring. Zo zou de noordelijke ring zeventien rijstroken moeten krijgen en zouden woongebieden in Machelen, Diegem en Zaventem moeten verdwijnen om plaats te maken voor industrie. Alleen: die studie was helemaal fake. Pers en politici reageren verontwaardigd. Open Vld-fractieleider Sven Gatz spreekt op Twitter van "manipulatie van de bevolking". Een debat met Kopstoot Seven Gatzn JJoeri Thijs van Greenpeace.

Gaat de website Wikileaks te ver met de publicatie van duizenden vertrouwelijke documenten op het internet? Brengt ze de veiligheid van burgers in gevaar en brengt ze schade toe aan de diplomatieke verhoudingen tussen staten? Of brengt ze terecht de hypocrisie van regeringen aan het licht en moeten politici leren leven met een veel strengere controle op hun doen en laten? Een debat over de grenzen van de vrije meningsuiting met de ambassadeur van de Verenigde Staten in België Howard Gutman, minister van Buitenlandse Zaken Tjeven  Vanackere VRT-journalist Jan Balliauw en Ides Debruyne, directeur en medestichter van het Fonds Pascal Decroos voor bijzonder journalistiek.

De veelbelovende filmkomedie ‘Frits en Freddy’ heeft een woelige ontstaansgeschiedenis achter de rug. Acteur Tom van Dijck en producent  Marc Punt zijn onze gasten in de studio.

I.

Ik weet het bloemen,
gij die aan mijn venster staat
en luistert naar de houten stemmen in de straat,
langer dan mijn naam zult gij bestaan
en luisteren naar de straat,
die mij smorgens als een vogel
loslaat in de tuinen van de dag
en die me savonds,
als de bloemen aan hun venster slapen,
vraagt of ik gelukkig was.
Gij weet het bloemen,
gij die aan de kleuren namen geeft
en luistert
naar mijn klein gebeuren in de straat,
dat ik een wezen ben
dat tussen mensen staat
en dat alleen is, meer alleen,
dan aan mijn venster in zijn kleine kooi
de blinde vogel die zijn meester haat.
Wij weten bloemen
dat er in de droefheid
vreugde en wat kleur bestaat
en daarom bloemen
zijn wij soms gelukkig,
gij en ik.

II.

Toen ik wist
dat de bloemen mij hoorden,
mij alleen,
heb ik bekend dat ik het huis was
waar de man in woonde,
die hen alle dagen
water van woorden gaf.
Dat ik de stem was
die elke avond
de tuin beschilderde
met droeve muziek
en in de bomen vol kandelaars
de kaarsen van de herfst
deed branden.
En toen de bloemen wisten
dat ik luisterde,
heeft de mooiste van hen gezegd
dat ik de man was
die hen alle dagen
woorden gaf van water
en dat het huis dat ik bewoonde
niet gelukkig was.

(met dank aan Videokanaal  metrisch  )

Een onbekend orkest speelt in fox-trotstijl "Titine" : één vaste camera neemt de beelden op samen met de klank.  Zo begon het.

+ AANPASSING 22.50 UUR

Om een onbekende reden is de video-producent, Jozef Sterkens, in de loop van de dag "verdwenen" met zijn honderden video's van het Youtube kanaal. Vermoedelijk een zoveelste klacht in verband met auteursrechten. Wat een ellende !  In plaats van tevreden te reageren dat geluids- en beeldfragmenten verspreid worden over de ganse wereld, haalt hier het bezitterig egoïsme van een aantal commerçanten de bovenhand.  Wat een intrieste mentaliteit !  En gelooft u me, in Vlaanderen is het geen snars beter en dan heb ik het niet alleen over de geldgraaiers van Sabam.

Ter vervanging van "Titine", een opname uit 1927 van de eerste langspeel-geluidsfilm "The Jazzsinger" met Al Jolson.

Aan het strand in Gaza (Israël) oefent Hamas controle uit op de kledij van de baadsters. Het valt dat er weinigen zijn. Bikini en monokini zijn niet erg in trek. Baden in boerka daarentegen behoort tot de mogelijkheden.

Vorige week vernamen wij dat een "snijmeester" van Sint Augustinusklieik in de stad van allah, twee operatiescharen verstopt had in het lichaam van een patiënt.  "Hier is 5000 euro en we zwijgen erover" sprak de directeur van het ziekenhuis.

Vandaag.be meldt een nieuwe goocheltruc bij hetzelfde gasthuis : er werd een sonde  van 1,3 meter nagelaten in de ingewanden van een dame na een ingreep. Het slachtoffer kon vier maanden lang geen voedsel binnenhouden en zij vermagerde 30 kilogram.  Weliswaar een grot succes voor de Weight Watchers maar de ingreep ging niet over gewichtsoverlast. De echtgenoot ontdekte per toeval een groen stukje plastic in de keel van zijn vrouw. Hij trok een hele sonde los die al die tijd van in de dunne darm tot de slokdarm zat. Soms ie het goed in het eigen hert te kijken of in andermans keel te gluren.

Als u een fijn adres zoekt voor een verrassingsoperatie : Sint Augustinus  Oosterveldlaan 24 2610 Wilrijk tel. 03 443 30 11, vragen naar afdeling Verloren Voorwerpen.

Ray

Wij zijn geen voorstanders van geweld en als wij soms verwijzen naar de guillotine die onvermoeibaar heen en weer zoefde in de jaren van de Franse Revolutie, dan is dit veeleer symbolisch.  In Engeland kwam deze week prins Charles en zijn echtgenote onverhoeds in aanraking met een opgewonden studentenbetoging. Eerst werd er vriendelijk gewuifd maar vlug veranderde de sfeer in gewelddadige kreten en bedreigingen. Het verbaasde en opgeschrikte gezicht van Camilla laat haar  meer gelijken op een paard dat op hol slaat dan op Marie-Antoinette die niet begrijpend het schavot opstapte.

De Staatsveiligheiud heeft intussen nieuwe voertuigen aangekocht voor haar spionnen. Met deze handige autopeds zijn achtervolgingen in de crimistad Bruxelles veel eenvoudiger uit te voeren dan met het openbaar vervoer, aldus de Opperspion Winants. Hieronder volgt echter nog beter nieuws voor de aanhangers van de godsdienst van de vrede en ander tuig.

In welk land kan een minister in het parlement ongestraft zeggen dat zijn belangrijkste inlichtingendienst op apegapen ligt en dat dat nog eventjes kan duren? Juist. België.

Hier leest u het verslag van de disscussie in de kamercommissie Justitie.

Aanleiding voor de discussie was een artikel in De Tijd. Daarin onthulden we dat een beschamende ruzie tussen PS en MR over een politieke benoeming aan de basis ligt van het probleem.

Ik schets u de context. Sinds 1 september is een nieuwe wet van kracht die de Staatsveiligheid en de militaire inlichtingendienst een pak meer bevoegdheden geeft. Ze mogen bijvoorbeeld bankrekeningen inkijken, telefoongesprekken afluisteren, in computers binnenbreken en huizen doorzoeken.

De nieuwe wet creëert ook een nieuwe toezichtscommissie. Die moet controleren dat de inlichtingendiensten niet buiten hun boekje gaan. Ze moet ook vooraf toestemming geven voor bepaalde operaties.

De nieuwe commissie bestaat uit drie magistraten. Maar bijna drie maanden nadat de wet in werking is getreden, zijn die nog altijd niet benoemd. Nochtans heeft een objectieve jury al drie kandidaten voorgedragen. Het gaat over twee Nederlandstalige magistraten (een onderzoeksrechter uit Antwerpen en een federaal parketmagistrate) en een Franstalige rechter van het hof van beroep van Bergen.

Over die laatste benoeming liggen de PS en de MR al wekenlang overhoop. Volgens onze informatie zou de MR absoluut ‘een eigen kandidaat’ willen benoemen. De andere regeringspartijen zitten ermee verveeld dat een politieke benoeming de inlichtingendiensten al zo lang platlegt.

‘Want we kunnen nu nog minder doen dan vroeger’, benadrukt Alain Winants, de baas van de Staatsveiligheid. ‘De nieuwe wet bepaalt dat we de toezichtscommissie ook nodig hebben voor simpele ‘observatieposten’, bijvoorbeeld iemand onopgemerkt filmen. Zelfs dat kunnen we dus niet meer doen. We bevinden ons in een zeer benarde situatie, om het eufemistisch te zeggen.’

In een eerste fase had minister van Justitie De Clerck de taak overgenomen van de toezichtscommissie. De wet laat dat toe. Maar dat is alleen bedoeld voor uitzonderlijke situaties. Zodra er drie kandidaten waren gevonden om de toezichtscommissie te bevolken, weigerde De Clerck nog langer in z’n eentje de rol van de commissie over te nemen. De beslissing van De Clerck wordt bij de inlichtingendiensten met begrip onthaald.

Toch zit ook de minister zwaar verveeld met de kwestie. Hij heeft op 22 november 2010 nog een brief gestuurd naar premier Leterme om alles zo snel mogelijk op te lossen. De Clerck: ‘Het is hoogdringend. Alle betrokken diensten en de voorzitter van de Senaat hebben me al aangesproken. Het kan niet dat onze inlichtingendiensten bepaalde operaties niet kunnen uitvoeren.’

In de kamercommissie Justitie kregen de parlementsleden alleen maar bevestiging van het pijnlijke euvel. Je zou dan denken dat er snel een oplossing zou zijn gevonden voor zo'n beschamende vertoning. Meer neen, hoor. De minister liet zijn staatssecretaris Carl Devlies uitleggen dat er nog helemaal niets is opgelost.

Dit zinnetje in het antwoord van de minister zou ons moeten geruststellen:

Indien er terreurverdachten opduiken op Belgische grondgebied kan de Staatsveiligheid optreden en hierbij gebruik maken van de gewone methoden voor het inwinnen van inlichtingen.
Dus als er terreurverdachten opduiken, kan de staatsveiligheid weinig meer doen dan u en ik??? Hallo?

'De regering moet van dit dossier inderdaad een prioriteit maken', merkte Devlies tot slot in eigen naam op. Wat je nu zegt...

Lars BOVÉ

http://blogs.tijd.be/zaakjustitie/2010/12/belgi%C3%AB-zoals-het-is-de-staatsveiligheid.html

De zwembroeken van het Singaporese waterpoloteam doen veel stof opwaaien. De maan en de sterren-symbolen van de nationale vlag- bevinden zich op een nogal ongelukkige plaats... Het Singaporese waterpoloteam doet mee aan de Aziatische Spelen in China. De Singaporese wet zegt dat de Minister van Informatie, Communicatie en Kunsten zijn toestemming moet geven voor het gebruik van vlag en volkslied. Deze zag geen bewaren.
  Op onbehoorlijk gebruik van de Singaporese vlag staat €750 boete

Bron : Wereldomroep Nederland 

 Marine Le Pen, Europarlementslid en dochter van Jean-Marie doet een gooi naar het Franse presidentschap in 2012 en laat een ander geluid horen dan Vadermans. Tijdens de uitzending  van "A vous de juger" op France 2 vorige donderdag deed zij enkele merkwaardige uitspraken.

"Xenofobie is de haat voor vreemdelingen, wij haten niemand.  Wij houden van ons land, wij houden van ons volk en wij zijn van oordeel dat de massale immigratie een kwaad betekent voor ons land".  

Marine Le Pen huldigt de strategie (die ook deze is van de Deense Pia Kjaersgaard) om de demonisering van haar partij, het Front National, los te gooien van de klassieke dooddoeners. Dat betekent dat zij zich afkeert van haar vader die bekend staat voor zijn veelvuldige uitschuivers, zoals de schandalige bemerking dat de gaskamers een detail uit de geschiedenis zijn : "Hij is Jean-Marie, ik ben Marine en ik deel zijn visie niet op deze periode uit de geschiedenis. Het Front National heeft niets te zien, noch van dichtbij noch van ver, met de nazi-ideologie, die een verschrikking was voor de mensheid".

Le Figaro http://www.lefigaro.fr/politique/2010/12/09/01002-20101209ARTFIG00737-marine-le-pen-prevoit-deja-un-6-mai-a-l-envers.php