Als Vlaams Belang op de frontpagina's van de Vlaamse regimegazetten verschijnt, wees zeker dat het niet over politieke standpunten gaat. Neen, dan begeven we ons in schimmige gebieden van verdachtmakingen, irrelevante roddels uit het privé leven of verwijzingen naar de wolvenroedel van Hitler.

Vandaag wordt rondgeschetterd dat er binnen Vlaams Belang een mol aan de slag is, die de Amerikaanse ambassade inlichtte over de standpunten van de "rechts-nationalistische partij". Van 2006 tot 2009. (Want sinds de Obama-Amerikanen de winkel hebben overgenomen, is Yankeeland opnieuw een bevriende natie bij de belgische regime-elite.)

Op de gazettenredacties werken hoofdzakelijk dames en heren met onverhulde rood-groene sympathieën die Amerika beschouwen als de te verslagen vijand.  Alsof de Verenigde Staten ooit de bedoeling hebben gehad Europa te bezetten en hier de macht over te nemen en er een Mac Donald-dictatuur te vestigen.  Dat integendeel, twee vernietigende wereldoorlogen  beëindigd werden dankzij de militaire hulp van de vermaledijde Yankees, wordt weggemoffeld.  We zeggen nog liever dat we bevrijd werden van de Duitse gesel door de interventie van geallieërde legers met ganse bataljons Marokkanen en andere verdrukte volkeren.

De recente Joegoslavische vernietigingsoorlogen, konden door de makke Europese naties niet eens bedwongen worden, ook hier moest Amerika het initiatief overnemen.  Maar toch worden die Amerikanen voortdurend in een verdacht daglicht gesteld.

Wij zijn  wat blij ons leven doorgebracht te hebben onder de paraplu van de Amerikaanse invloedssfeer en niet het ongeluk hebben gekend, een paar duizend kilometer naar het Oosten toe geleefd te hebben, onder de Sovjetlaars.

Terug naar "de mol" : de VB James Bond die verslag uitbrengt bij de Amerikaanse ambassadeur over de ideologie en de inzichten van de Vlaams-nationalisten. So what ?  Die man verklapte geen belgische staatsgeheimen, want die kent hij niet. Flahaut deed dat zelf in die periode : hij verklaarde bijna de oorlog aan Washington.  De VB James Bond en zijn partij is op elk beleidsniveau uitgesloten. Hij moet zich noodgedwongen beperken in zijn mededelingen tot de poen van ons pensioen, de never ending BHV-story, Brussel de rem op onze onafhankelijkheid, de inwoners uit de vele Prachtlanden die onze verloederde steden inpalmen ... So what ?   Wat ons wel een beetje interesseert met onze typische mentaliteit van een overjaarse conciërge : zou onze James Bond ook veel van die fraai gevormde juffrouwen hebben ontmoet ?  Dat zou pas nieuws zijn !

De ontdekking van een VB James Bond door de media is niet meer dan een belachelijke poging om deze partij in een ongunstig daglicht te plaatsen. Wij minimaliseren niks, wij herleiden deze zoveelste ontmaskering tot haar juiste proporties :   James Bond in Plopsaland.

Ray

Van alle hoofdthema's die de lezer vandaag aantreft op de frontpagina's van onze ovolprezen Vlaamse gazetten, is onzes inziens, dit het belangrijkste :

"Trage Vlaamse ambtenaren jagen investeerders weg"

"Meer en meer investeerders twijfelen om met hun plannen naar Vlaanderen te komen". Dat zegt Karel Van Eetvelt, voorzitter van de zelfstandigenorganisatie Unizo. Investeerders twijfelen volgens hem omwille van de "veel te trage en eng denkende ambtenaren". Volgens Van Eetvelt is het in Vlaanderen niet abnormaal dat een ondernemer die nieuwe plannen heeft zeven jaar op een bouwvergunning moet wachten. "Meer en meer investeerders twijfelen om met hun plannen richting Vlaanderen af te zakken. Ze moeten niet alleen lang wachten, al die tijd zijn ze ook niet zeker óf ze wel een vergunning krijgen", aldus Van Eetvelt in de Corelio-kranten.

Van Eetvelt viseert "die groep ambtenaren die alles constant blokkeert en amper besef heeft van de economische impact van zijn daden". Het hardst van al is hij voor de dienst Monumenten en Landschappen die beslist over toelatingen voor werken bij geklasseerde, historische gebouwen.

Vlaams minister van onroerend erfgoed Geert Bourgeois (N-VA) en zijn partijgenoot, minister van ruimtelijke ordening Philippe Muyters, beloven tegen de zomer met wettelijk initiatieven te komen om de vergunningsperiode drastisch in te korten.

@ Vandaag.be

Tijdens de RTL-uitzending van Controverse tussen Vlamingen en Walen, ging het er fel aan toe, gisteren zondag. Als déze dames en heren een regering moeten vormen, dan wordt dit een liefdeloos huwelijk, meer zelfs een vereniging vol afkeer en haat. De woede bij verschillende Franstalige sprekers is opmerkelijk en de rust bij de Vlamingen is typisch voor hun onderdanige mentaliteit.  Is het verstandig om de Senaatsvoorzitter naar een dergelijk debat te sturen ?  Die man kan in zijn functie nooit een combattief partijpolitiek verhaal opdisser.  Pieters bleef keurig en correct, in tegenstelling tot het krijswijf Onkelinx.  Heeft de NVA, buiten haar voorzitter,  wellicht geen mandatarissen die een dergelijk debat aankunnen ?  Waarom stuurt zij geen Fransonkundige die alles in het Nederlands zegt ? 

De bewering van De Wever (zondag tijdens een nieuwjaarsreceptie van zijn partij) om nogmaals te praten met Di Rupo is louter pro-forma : een ongeloofwaardig verhaaltje à la Pinocchio.

Nollet (Ecolo) : de NVA doet zoals in de Middeleeuwen, zij omsingelt en sluit het federaal niveau af, wat kan het haar schelen, en zij wacht af wat er zal gebeuren.

Schouppe (CVP) : In een democratie moeten de winnaars van de verkiezingen hun verantwoordelijkheid opnemen.

Laurette Onkelinx : Bij de NVA is het duidelijk, die willen het einde van belgië, niet onmiddellijk maar het komt wel. De CD&V, dat is andere koek, die verschuilen zich voortdurend achter de rug van de NVA

Danny Pieters (NVA) : Om niet akkoord te gaan, moet je met zijn tweeën zijn.  Wij willen altijd praten. Een regering van nationale eenheid die de staatshervorming in de ijskast stopt en enkel over het sociaal-economische gaat, zien wij niet zitten.

In het vuur van haar betoog tot Etienne Schouppe, steekt Onkelinx de middenvinger op. Achteraf verklaart haar perswoordvoerder dat zij dat niet zo bedoeld heeft, ze heeft zich vergist van vinger. Het beeld wordt even bevroren op het laatst : Laurette gaat de tv-geschiedenis in als de-vrouw-met-de-middenvinger. De titel van Krijswijf heeft zij reeds langer binnengehaald : met onze gelukwensen !

Ray

De officiële versie ?

De Angeltjesversie aangepast door Studio Mieke ?

Dit sympathieke stel heeft al menig migrant met open armen ontvangen in de eigen warme leefruimte.

Uit onderzoek blijkt dat Vlamingen en Walen even immigrant-onvriendelijk zijn, schrijft de Nederlandse Volkskrant, die enkele immigranten interviewde en Waalse en Vlaamse achterstandswijken bezocht.

Immigranten worden in Vlaanderen beter opgevangen. "In Wallonië had ik het heel moeilijk", zegt een immigrant, "daar zijn geen structuren voor immigranten. Je moet alles zelf uitzoeken. Ik had een bankkaart gekregen voor mijn bijstandsuitkering,  maar niemand legde uit hoe die kaart werkte." Hij verhuisde naar Vlaanderen en werd daar "opgevangen als een kind".

Hij kreeg cursussen Nederlands en maatschappij-oriëntatie en moest naar een bureau voor werkzoekenden, dat echt voor hem aan de slag ging. "In Wallonië had ik ook een werk-coach, maar die gaf me alleen een papier waarop stond dat ik werk moest zoeken. Dat was alles."

Bron: Volkskrant 26/1 pag. 8

In Straatsburg staan er nogal wat prestigieuze gebouwen, die in naam van het volk en de democratie in Europa gebouwd werden.  Ze werden opgericht om een groep mensen te herbergen tijdens vergaderingen en beslissingen die de Europese bevolking moeten leiden en beschermen tegen onrecht.  Er is zelfs een gebouw bij dat “het Geweten van Europa” onderdak geeft: het beslaat 28.000 m2 (on)nuttige oppervlakte en heeft 455 miljoen FF gekost in 1994.  Het geweten bestaat uit 47 rechters, één uit elke lidstaat van de Raad van Europa, maar het kan even goed voorkomen dat een land geen rechter of een ander land meerdere rechters heeft.  De rechters vertegenwoordigen niet hun land – ze zetelen in eigen naam en moeten op 70 jaar verplicht op pensioen.  Dat Geweten heeft de officiële benaming  “Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens”.

Ieder die zich in zijn mensenrechtenkruis gepakt voelt, kan er klacht indienen op voorwaarde dat hij/zij alle rechtsmiddelen in het land van de schending uitgeput heeft.  In het land b betekent dit dat het Hof van Cassatie een uitspraak moet gedaan hebben.   De uitspraken zijn bindend en definitief: in beroep gaan kàn niet tenzij bij de Grote Kamer van het Geweten zelf. 

“Bindend” is een rekbaar begrip.  Het Duitse Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe (Grondwettelijk Hof) vonniste in 2004 dat de Duitse rechters weliswaar de uitspraken van het Geweten niet mogen negeren, maar dat de Duitse grondwet boven het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens staat.  Een beleefde manier om een grens te bepalen.

In 2009 kwam er vanuit Karlsruhe weer een duidelijke stellingname naar voren: men stelde daar vast dat er geen Europese staat is, maar wel een Duitse staat.  Zolang dat niet verandert is het Duitse parlement, krachtens de Duitse grondwet, de vertolker van de wil van het Duitse volk.  De rechters van het Duitse Grondwettelijk Hof aanvaarden het Europarlement niet als volwaardige volksvertegenwoordiging.  Hun redenering baseert zich op een echte democratie: “one man, one vote”, iedere stem gelijk.  Dat is in het Europarlement niet het geval.  De zetelverdeling van de EU-lidstaten is daarvan het meest flagrante voorbeeld.  In feite concluderen de Karlsruherechters dat de EU zelf op basis van nationaliteit discrimineert omdat de ene EU-verkozene meer burgers representeert dan de andere, omdat de ene meer stemmen nodig heeft dan de andere om verkozen te worden.  Volgens hen is het Europarlement niet de vertolker van de volkswil. Bijgevolg behoudt het Duitse Hof zich het recht voor om zelf te beoordelen hoe de Europese regels worden toegepast in Duitsland: een zaak van nationale beoordeling.

In Duitsland is er opschudding ontstaan over een vonnis van het Geweten.  Meerdere criminelen met zware geweldfeiten zoals moord en doodslag of sexuele misdadigers met ontvoeringen, folteringen en verkrachtingen op hun palmares, dreigen vrij te komen, of werden op vrije voeten gezet na het uitzitten van hun strafmaat, met bovendien een fraaie premie voor geleden smarten er bovenop.  Bij het uitzitten van hun straf bleek dat de genoemde heren niet tot inkeer kwamen, elke therapie weigerden, duidelijk maakten hun vroegere levensstijl niet te zullen wijzigen na hun terugkeer in de maatschappij.  Daarom had justitie hun vonnis met terugwerkende kracht uitgebreid met internering voor onbepaalde tijd.  Probleem is dat internering voor onbepaalde tijd slechts vanaf 1998 werd goedgekeurd; alle voorafgaande vonnissen waren begrensd in tijd.  

Er bestaat een gat in de wetgeving waarvan vier van zulke lieverdjes gebruik hebben gemaakt.  Hun advocaten trokken met een klacht – inbreuk van art. 7 van de mensenrechtenconventie “verbod op verstrenging van de strafmaat met terugwerkende kracht” – naar het Geweten.  Niet alleen werd er gevonnist dat zij, en in het verlengde daarvan alle andere geïnterneerden met een soortgelijke voorafgaande geschiedenis, onverwijld op de samenleving losgelaten moesten worden maar bovendien werd hen een niet onaanzienlijk smartengeld toebedeeld (€ 50.000 in 2009).  

Maar de Duitse justitie legde zich niet hierbij neer: zij trok in beroep naar de Grote Kamer van het Geweten, met als resultaat dat deze het voorgaande vonnis bekrachtigde. Bij politie en justitie is men razend: vanaf de dag van hun vrijlating moeten ze immers door hen dag en nacht “begeleid” worden.  In Niedersachsen hebben ze het vonnis van het Geweten gewoon naast zich neergelegd.  Zij blijven erbij dat ze er geen gevolg zullen aan geven.  Justititeminister Bernd Busemann verklaarde in de Berliner Zeitung dat hij er geen enkele zou loslaten.   Hij eist dat het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe nu duidelijke taal moet spreken: justitie moet weten of de houding van het Geweten geldig is of de rechtsuitspraak uit Karlsruhe.  Het Bundesverfassungsgericht had immers in 2004 geoordeeld dat de bijkomende straf van internering in overeenstemming is met de grondwet.  

Wordt vervolgd.

Floriaan Terbeke

In de analyse van politicoloog Bart Maddens “Dit stond in de sterren geschreven” (DS 27/01) valt me vooral de laatste paragraaf, de conclusie dus, in gunstige zin op. Het staat er een beetje laconiek, maar toch kan niemand er naast kijken: “hoog tijd voor het Vlaams parlement om in actie te schieten.” Inderdaad: de democratische relevantie van het Vlaams Parlement is schromelijk ondergewaardeerd. Het is tenslotte deze volksvergadering die moet doen wat op het Belgisch niveau niet meer mogelijk is, namelijk een institutionele knoop doorhakken.

Natuurlijk zit er veel fatalisme in dat zinnetje “Het staat in de sterren geschreven”. De sfeer is vandaag gelaten, om niet te zeggen defaitistisch. Niemand weet nog hoe het verder moet, maar niemand van de onderhandelaars heeft blijkbaar de moed om er een punt achter te zetten, hoewel ze elkaar allicht kotsbeu gezien zijn. Voor de burger is niet zozeer de impasse ergerlijk, dan wel het feit dat de politiek in een lusbeweging is terechtgekomen, of in schaaktermen: een herhaling van zetten, die tot een patstelling leidt. In het schaakspel breekt men dan de partij af. Misschien moeten we dat reglement dan ook maar eens toepassen in de Belgische carrousel: vaststellen dat niets nog lukt, en opkramen. We hebben veel te lang krediet gegeven aan het federale onderhandelingskader, waarbij de politici en de media elkaar na-echoden dat “er geen alternatief” is. Dat alternatief is er natuurlijk wél, maar dan moeten we voorbij de Belgische context durven denken. Iets wat mijn partij al jaren doet, maar waar het politiek establishment voorlopig voor past. De N-VA moet dus maar eens beslissen welke van die in se onverenigbare intenties ze tot de hare wil maken: België redden, of de Vlaamse republiek mee op de sporen zetten. Zo lang ze dat niet doet, zit alles muurvast. Het confederalisme is nog altijd een tussenstation – een compromis, horresco referens - dat een terminus dreigt te worden: van uitstel komt afstel. Ook een confederaal België blijft een 19de eeuwse constitutionele monarchie, zij het een beetje uitgekleed en van zijn scherpe kantjes ontdaan.

We staan nu op een keerpunt. Mijn gevoel is dat er niet veel meer nodig is om het Belgische paradigma van het compromis en de halve oplossingen definitief op te geven. Van belang is echter dat de radicale Vlaamse beweging nu het voortouw neemt – zoals het OVV dat enkele weken geleden deed -, om een “klik” in de publieke opinie teweeg te brengen.

In dit labyrint is het vinden van de uitgang dé intellectuele uitdaging.

Vlaanderen heeft wel degelijk een afspraak met de geschiedenis. Alleen al daarom moet de Vlaamse beweging een republikeinse beweging worden: een onafhankelijkheidsstreven dat niet los kan gezien worden van een nieuw maatschappelijk project…
In zijn fameuze grot-allegorie beschrijft de Griekse wijsgeer Plato hoe wij allen gevangen zitten in een systeem van percepties en vooroordelen. De echo’s en schaduwen, die we voor waar aannemen, behoren tot het schijnsel van de Grot, dat we zo gewend zijn, dat we nauwelijks nog de echte werkelijkheid, die buiten de Grot ligt, zouden aankunnen. Die verslaafdheid aan het status quo, uit schrik om het te overstijgen, is de mentale sfeer die de Wetstraat actueel kenmerkt. Het is de reden waarom we na 230 dagen nog geen stap verder staan: de verlatingsangst van Franstalig België heeft zich gekristalliseerd tot een echte, veralgemeende paranoia, die ervan uitgaat dat na België de complete chaos wenkt. Economische doemdenkers doen hier uiteraard hun duit in het zakje. En uiteraard speelt ook het Hof hier een fatale rol van vertrager: elk initiatief van het Paleis is erop gericht om de virtuele realiteit te bestendigen en de kloof met de historische realiteit te vergroten.

Vlaanderen heeft wel degelijk een afspraak met de geschiedenis. Alleen al daarom moet de Vlaamse beweging een republikeinse beweging worden: een onafhankelijkheidsstreven dat niet los kan gezien worden van een nieuw maatschappelijk project voor een meer vrije, rechtvaardige samenleving en een opwaardering van de democratie. Laat de Walen dat ook doen, wat houdt hen tegen. België is van deze Res Publica hoe-dan-ook het negatief model, alles wat we niét willen: een van rotte compromissen (dixit J.P. Rondas) vergeven consensusdemocratie, gedomineerd door een machtsevenwicht tussen elites en lobby’s, bol staand van bedekte mediacensuur, en getekend door een negatieve mentale spiraal van het lassez-faire, die alle kwaliteitsnormen inzake goed bestuur de dieperik instuurt, waardoor zelfs geen trein meer op tijd aankomt.
De Republiek – niet toevallig ook een boek van Plato – is de horizon van een radicale politieke veranderingsfilosofie. Iemand moet buiten de grot durven denken, out of the box, zoals dat vandaag heet: daarvoor dienen, vind ik, politieke partijen. Geen ordinaire kiesverenigingen, maar denktanks en ideeënpromotoren die, mogelijk vanuit een numerieke minderheid, mensen en de samenleving in beweging willen brengen. Ooit sprak men laagdunkend van “zweeppartijen”.

Het is uitgesloten dat de traditionele partijen, hoe opportunistisch ze ook de huik naar de wind hangen, nog maar zouden beginnen aan zo’n denkoefening, daarvoor is hun inbedding in het Belgische machtsevenwicht veel te sterk. Een onafhankelijkheidsreferendum zal wellicht geen wandeling door het park worden – het schijnsel van de Grot is nog vrij sterk – maar dat is net een reden temeer om met redelijke én emotionele argumenten de tabula rasa te bepleiten. Het aandeel van 40 à 45 % V-stemmers over de drempel van de 50% tillen, is voor mij de echte politieke uitdaging. Dan pas hebben wij een legitieme basis voor het republikeins model waarvan mijn partij de gangmaker is, maar dat wij willen delen met alle radicale Vlaamse krachten, van links tot rechts. Ooit komt die Vlaamse republiek er, ook dat staat in de sterren geschreven. Als het van ons afhangt: morgen. Maar ze zal niet het product zijn van een Belgisch compromis. Wel van een historisch moment waarop de Vlamingen het lot in eigen handen durven nemen.

Waar wachten we eigenlijk nog op?

Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang

Socialistische Partij of Stadspartij ?

Onder die titel lezen wij in ons lijfblad VONK, Marxistisch Tijdschrift Nr 247 het volgend leuke artikel over de verhoudingen links, rechts in de grote Antwerpse afdeling van de SP-a.

Janssens & C° proberen de naamsverandering op een geruisloze manier door te voeren, zonder de leden, de militanten of zelfs de verkozen besturen daarover te raadplegen. Het webadres van de afdeling werd aangepast tot www.stadspartij-antwerpen.be en ook in het laatste nummer van het partijblad Spots, dat alle Antwerpenaren in de bus krijgen, zijn alle verwijzingen naar de partijnaam zorgvuldig weggemoffeld achter prominente logo's van "de Stadspartij".

De rechtervleugel probeert de partij hiermee opnieuw naar het politieke centrum te duwen. Twee jaar geleden leidde de poging van Caroline Gennez om de partijnaam te veranderen tot een golf van verontwaardiging. Het nationaal partijbureau besliste daarop het woord "socialisme" in de naam te behouden en ook de beslissing van de laatste Raad van Voorzitters en Secretarissen laat weinig ruimte voor interpretatie.  "Een socialistische partij moet de eigen waarden uitstralen : fier op wie we zijn, fier op wat we doen". Maar Janssens & C° doen gewoon hun zin en willen de partij verder ideologisch ontmantelen. Om geen tegenspraak te krijgen, worden de democratische structuren in de partij gepasseerd.  De koers van Janssens zorgt echter voor meer en meer wrevel bij de militanten.  In de aanloop naar de verkiezingen van oktober 2012 wordt een conflict rond deze kwestie wellicht onvermijdelijk.

Wat is er eigenlijk mis met een duidelijke naam als "de Socialistische Partij" (SP) ? Nu de gevolgen van de kapitalistische crisis steeds duidelijker afgewenteld worden op de werkende klasse en met de opkomst van het nationalisme en racisme overal in Europa, is er meer dan ooit nood aan een socialistische partij met een duidelijk profiel en een strijdbaar programma.

Nick Deschacht  -  10/01/2011

Vonk, Marxistisch Tijdschrift is het blad van Erik de Bruyn, de milieu-ambtenaar die bij de voorzittersverkiezingen 1/3 van de stemmen behaalde en die intussen in Antwerpen een ruime aanhang heeft opgebouwd tegen het burgerlijk, liberale machtssocialisme van Janssens en zijn ploeg slaafse volgelingen. De gevechten in de rode krabbenmand, die al jaren aan de gang zijn, gaan vrolijk verder.

Van de 47 landen uit de Raad van Europa is Turkije koploper op het beklaagdenbankje bij het Geweten (Europees Hof voor de Rechten van den Mensch).  

Van de 1499 uitgesproken vonnissen in 2010 gingen er 278 over klachten tegen Turkije, gevolgd door Rusland met 217, Roemenië met 143 en Oekraïne 109.  Samen met Polen vormen deze landen 65% van alle grondrechtklachten in Straatsburg, zo deelde voorzitter Jean-Paul Costa mee bij de voorstelling van het jaaroverzicht 2010.
In Turkije stond geweld tegen de Koerden vooraan, in Rusland was het de toestand in Tsjetsjenië en in Roemenië ging het meestal om onteigeningen onder de communisten.

Het land b werd recent nog veroordeeld voor zijn asielbeleid.  In 2009 stuurde het land b een Afghaanse asielzoeker terug naar Griekenland in het kader van het Dublinsysteem, dat toelaat asielzoekers terug te sturen naar het eerste Europese land dat ze betraden.  Het land van aankomst is immers verantwoordelijk voor de asielaanvraag.  Het Geweten oordeelde dat de asielopvang in Griekenland onvoldoende is.  

Ook de vader van de vermoorde kleine Younes stapt naar het Geweten om zijn gelijk te halen.  Het hof van Cassatie ging immers niet in op het verzoek om Mohamed Jratlou, vader van Younes, vrij te laten.  Volgens zijn advocaat werd de verplichte aanwezigheid van een advocaat tijdens het eerste verhoor van zijn cliënt niet gerespecteerd.
 
Wordt vervolgd.
Floriaan Terbeke

.

‘Wat nu?’ en ‘We weten het echt niet meer’ zijn de meest gehoorde citaten onder politici deze week, nadat koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte woensdag de handdoek in de ring gooide. Het voorstel van Elio di Rupo om een regering van nationale eenheid op de been te brengen is ook niet echt levensvatbaar gebleken. Wie doet beter? Zijn de geesten vandaag zondag al wat gerijpt? We vragen het aan de zoon van zijn vader, de kleine Melchior Wathelet (cdH),

 

Paul Magnette (PS), Stefaan De Clerck (CD&V), Vincent van Quickenborne (Open VLD) en

 

de zoon van zijn kleine vader, de nog kleinere Bruno Tobback (sp.a). Daarna een gesprek met de nieuwe MR-voorzitter, de zoon van zijn vader, de kleine Michel.

 

De revolutie van Tunesië is overgeslagen naar Egypte. En ook hier speelden het internet en sociale netwerksites een grote rol. Is de dam tegen de autoritaire regimes van het Midden- Oosten gebroken? Is internet het ultieme wapen tegen onaantastbaar gewaande repressieve regimes?  Vormt internet bijvoorbeeld  een gevaar voor onze eigen regimegetrouwe omroep, de VRT ? Neen, want de 0000 is onaantastbaar.

Sport: De Koninklijke Voetbalbond heeft een nieuwe patron - 'secretaris-generaal' geheten - en voor één keer wordt er niet gekozen voor inteelt. Geen voetbalman, maar ex-tenniscoach Steven Martens, moet het Belgisch voetbal naar nieuwe horizonten leiden. We vragen hem hoe hij dat denkt te gaan doen.  Wellicht is dit een oplossing voor de politieke impasse ? Waarom geen a-politieke figuur om het land te leiden ?  Bijvoorbeeld : Piet Huysentruyt  die al zo vele keukenproblemen uit de wereld heeft geholpen. Of onze eigen toffe en charismatische Kris Hoflackei ?

Kris Hoflackei, smal van postuur, nog smaller van opvattingen

We blikken met Sven Vanthourenhout vooruit op het wereldkampioenschap veldrijden dat zondagnamiddag wordt verreden in het Duitse Sankt Wendel.
En natuurlijk houden we het weekendvoetbal en de mannenfinale tennis in Melbourne in de gaten.

Ook onze moderne treinstellen durven al eens vertraging oplopen

De trein had soms enige vertraging vorig jaar. Alhoewel 15,7 procent van de treinen met een vertraging van minder dan zes minuten in het eindstation aankwamen. Dat is een behoorlijk resultaat ! Soms in de avondspits loopt het treinverkeer niet altijd even vlot. Technische problemen veroorzaken de meeste vertragingen. We confronteren Minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven Inge Vervotte en Gedelegeerd Bestuurder van de NMBS Marc Descheemaecker met reizigers die het ongemak soms aan den lijve ondervinden.  De identiteiten van de reclamanten worden genoteerd  en na de uitzending worden zij begeleid door de Staatsveiligheid voor een lang gesprek. 

De nieuwe Vlaamse film Rundskop gaat over een syndicalist die het tot genadeloze kapitalist brengt die de arbeiders misprijst

De Vlaamse film "Rundskop" belooft een knaller te worden. Regisseur Michaël Roskam en actrice Barbara Sarafian zijn onze gasten.

Barbara Sarafian

Bart De Wever wil zich nog eens smijten om de spaak gelopen regeringsonderhandelingen terug op de sporen te krijgen. Hij wil dit "in chambre separée" met Elio Di Rupo doen. Dat zegt hij zaterdag in een interview met de kranten Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen. 
 
De Wever meent een paar ideeën te hebben om de onderhandelingen op het juiste spoor te krijgen. "Ik wil samen met Elio Di Rupo een aantal dingen overlopen en nagaan hoe we de zaken kunnen deblokkeren. Er is zeker geen persoonlijke aversie tussen ons twee." Hij houdt, tegen beter weten in,  vast aan het duo-overleg dat nooit iets opgeleverd heeft, omdat de PS-voorzitter geen beslissing durft nemen die niet gesteund wordt door de andere Waalse partijen.

 De betoging van vorige zondag in Brussel om snel een regering te vormen heeft volgens De Wever voor een averechts effect gezorgd. "Ze werkte vooraf al verlammend. Joëlle Milquet was nog enkel met de betoging bezig. Ze wilde niet meer onderhandelen. Ze had mentaal afgehaakt. Idem dito bij Ecolo trouwens. Daarna zorgde de betoging voor de doodsteek van de onderhandelingen omdat er vier keer meer Franstaligen dan Vlamingen waren."

Nieuwe verkiezingen zijn volgens De Wever "zeer riskant voor onze welvaart". "Want dan ligt het land 40 dagen lang als een lamme eend in het water. De kans dat het iets oplost is ook heel klein. Verkiezingen is het slechtste wat ons zou kunnen overkomen", besluit hij.

En wij besluiten dat de NVA totaal onverantwoord en hypocriet te werk gaat. Er wordt enkel aan het eigen electoraal belang gedacht. Vlaanderen is al lang verdwenen in de nevelen van de tijd en belgië redden is enkel mogelijk met nog grotere toegevingen. De Wever heeft zich overmoedig op het drijfzand gewaagd en dreigt erin te verstikken. Dat is zijn zaak, maar tegelijk maakt hij de mensen bang voor een ordelijke opdeling die leidt naar een Vlaamse Republiek.

Ray

Er bestaan geen moslimlanden met een democratische structuur, beweert de Zwitserse politicus van de UDC/SVP, Oscar Freysinger.  Jawel,  zegt Pocomans. Ha ja, welk ? Turkije, antwoordt Pocomans met uitgestreken gezicht. Turkije ? repliceert de Vrije Zinger, dat land bestaat slechts bij de genade van het leger, als er wat misloopt, nemen das Militär de zaak in handen. Jazeker, antwoordt Pocomans, maar het is geen buitenlands leger, het is het Turks leger ...

Zo zie je maar hoe de Westerse verdedigers van de godsdienst van de vrede de meest ridicule argumenten aangrijpen om de Prachtlanden en de waanzinnige islam te verdedigen. Het mens dat geacht wordt te modereren, is lid van de Poco-loge.

Ray

 Oude potentaten, een jonge bevolking, hoge werkloosheid, corrupte elites : voor de Arabische wereld dreigt de sociale en politieke schipbreuk. Een commentaar dat u verder kan lezen bij Het Vrij Volk. Bruggetje hieronder

http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=12736

In een televisietoespraak maakte president Mubarak bekend zijn regering te ontslaan. Zelf is Mubarak niet van plan op te stappen. Alhoewel er geruchten de ronde doen, dat hij momenteel in Zwitserland zou verblijven.  Vrijdag gingen tienduizenden mensen de straat op om te protesteren. Mubarak zette het leger in om een eind te maken aan de al vier dagen durende straatprotesten. Ook besloot de regering, die zaterdag wordt vervangen, om een avondklok in te stellen.

Het geweld kostte vrijdag opnieuw mensenlevens. Zeker negentien mensen kwamen om door botsingen tussen de politie en betogers. Daarnaast vielen er zeker 1030 gewonden, aldus medische bronnen. De politie heeft honderden arrestaties verricht. De beelden bij de video hierboven, opgenomen vrijdagnamiddag in Caïro, duiden op de ernst van de situatie.

Mohammed ElBaradei, het boegbeeld van de oppositie in Egypte, is onder huisarrest geplaatst. De Nobelprijswinnaar had zich opgeworpen als mogelijke leider van een interim-bestuur, als opvolger van Mubarak. Over het lot van ElBaradei was enige onduidelijkheid ontstaan. Eerder op de dag was zijn arrestatie gemeld.

De Egyptische politie probeerde de afgelopen dagen met geweld een eind te maken aan de straatprotesten, maar slaagde daar niet in. De demonstranten eisen een eind aan het al ruim drie decennia durende bewind van Mubarak. Bij de nieuwe protesten vrijdag werden gebouwen in brand gestoken. De avondklok moet volgens de televisie een eind maken aan de „rellen, wetteloosheid, aanvallen en vernielingen van publieke en private eigendommen”.

Het leger zit al sinds 1952 in het centrum van de macht in Egypte. Het schafte in 1953 de monarchie af. Alle vier de presidenten die het land sindsdien heeft gekend, kwamen voort uit het leger. Het is niet duidelijk welke positie het leger momenteel inneemt. Sommige bronnen melden dat bepaalde eenheden niet optreden tegen de betogers maar de politie beschieten. 

Volgens een prominente partijgenoot van Mubarak kan de huidige onrust in Egypte alleen worden bezworen met „ongekende hervormingen”. „Nergens in de wereld kunnen veiligheidsdiensten een einde maken aan een revolutie”, zei parlementslid Mustafa al-Fekki, tevens voorzitter van de parlementaire commissie voor buitenlandse zaken, vrijdag in een vraaggesprek met de Arabische zender al-Jazeera. Volgens Fekki is alleen politieoptreden onvoldoende om het opstandige volk tot bedaren te brengen. „De president is de enige die een einde kan maken aan deze gebeurtenissen”, zei hij. De reacties op de toespraak van de president spreken tegen deze stelling alleszins tegen.

Na de mishandeling van een Nederlandse journalist door de Egyptische politie, eerder deze week, zijn vrijdag vier Franse journalisten enige tijd opgepakt. De politie lijkt het te hebben gemunt op buitenlandse verslaggevers. De kreet allah akbar is ook hier prominent aanwezig. We moerten ons geen illusies maken over de zogenaamde vrijheidsdrang van de Egyptenaren : revolutie met de koran in de hand, geeft duidelijk aan welke richting men wil uitgaan.

Obama heeft een sussende toespraak gehouden : maak internet vrij en voer enkele wijzigingen door. Wie luistert er nog naar de president van Amerika ? 

Ray

Amersfoort verloedert sneller dan een heroïnehoertje met anorexia. Jeugdoverlast wordt steeds meer een trending topic in wat ooit één van de meest leefbare gemeentes van Nederland was. Tussen 2003 en 2009 is het aantal meldingen van jeugdoverlast namelijk gestegen met 82 procent naar 1268 per jaar. Toe maar. Stukje demografie: "Amersfoort telt 144.858 inwoners van wie meer dan de helft jonger is dan 40 jaar. (...) De stad groeit nog steeds. (...) Waar de totale bevolking de afgelopen 14 jaar steeg met 27 procent, nam het aantal niet-Westerse allochtonen met 93 procent toe. Daarbij gaat het vooral om vluchtelingen uit Iran, Irak, Somalië en Afghanistan."

Natuurlijk suggeren we geenszins een direct verband tussen de explosieve toename van niet-Westerse allochtonen en de explosieve toename van jeugdoverlast in grofweg dezelfde periode. Jeugdoverlast zoals massale vechtpartijen, brandstichting en een compleet vertokkificeerde wijk. Oplossingsgericht denken dan maar. Wat gaan we er aan doen? Amersfoort gaat een complexe mix van diverse onderzoeken opzetten, maar ongeacht de uitkomst worden er vijf wijken geselecteerd die extra aandacht krijgen. Dus niet afhankelijk van het onderzoek vier, of zes, of tien wijken, maar vijf. Juist. En dan hopen dat er nog geld over is om de problematiek aan te pakken. Tot die tijd kunnen de diverse losgeslagen jeugdgroepen de stad meer en meer in hun grip krijgen. Hebben ze geen onderzoeksbureaus, budgettaire vergaderingen of externe adviseurs bij nodig, kunnen ze helemaal zelf. Voorsprong op de instanties vasthouden en uitbouwen, dat is alles. Als we de insiders moeten geloven, gaat ze dat wel lukken. Terrorjeugd heerst!

Overgenomen van www.geenstijl.nl

De weduwe van dichter Herman de Coninck, die al een tijdje uit de belangstelling is, heeft van zich laten horen.  Zij houdt niet van de Vlaamse improviserende toogmoppentappers, stand-up comedians genaamd.  Wij treden de weduwe bij. Dat zal ze graag hebben, maar wij nuanceren, een begrip dat niet in haar beperkt woordenboekje voorkomt : de meesten van die door de 0000 gelanceerde toogmoppentappers zijn vulgaire humorschenders, zonder niveau en met een inhoud die niet verder reikt dan de activiteiten die zich afspelen in het kleinste kamertje van de menselijke intimiteit.  Er zitten echter wel énkele (2, wellicht 3) getalenteerde en behoorlijke cabaretiers tussen.

De weduwe, tevens een trouwe aanhangster van al wat Vlaams is (van Belang tot Zangfeest)  zou wellicht via een nieuw gewrocht van hare hand, met op de cover een ontbloot lichaamsdeel van hare eigen aantrekkelijkheid, Vlaanderen kunnen kennis laten maken met haar persoonlijke humor.  Een suggestie voor de voorlopige werktitel van het boek : "Pudding en Gisteren". Wij helpen de weduwe een handje en bezorgen haar  een voorproefje, omdat wij weten dat zij een zwak heeft voor de rechtse smeerlapperijen van Angeltjes.

Er waren eens twee broertjes, de een heette Pudding en de andere Gisteren. Pudding en Gisteren hadden op een dag straf en hun moeder had ze op hun kamer opgesloten. De twee jongens waren met hun speelgoed bezig toen Pudding ploseling zei:  "Ik moet heel nodig poepen".

"Nou" zei Gisteren,  dan doe je het toch gewoon uit het raam. Dit vond Pudding geen goed idee en hij speelde weer verder. Een paar minuten later moest Pudding zo nodig dat hij besloot het toch maar uit het raam te doen. Hij deed zijn broek omlaag en ging op de rand van het raam zitten. Net toen Pudding de drol liet vallen, liep er een man onder door. Die man kreeg zo de drol op zijn hoofd. De man was woedend en belde aan bij het huis. Toen de moeder het verhaal hoorde vroeg ze:  "Was het Pudding of was het Gisteren ?" De man werd nog kwader dan hij al was en hij zei : " Nee, het was vandaag en het was  stront".

Zoals onze literair geschoolde lezers merken, is dit van een veel fijner niveau dan de grappen van onze toogmoppentappers en bevindt het zich ter hoogte van de grappen in de allerslimste mens ter wereld. De promotie van de Nederlandse literatuur ligt ons nauw aan het hart.

Ray