De eenhoorn huilt

De eenhoorn huilt om zoveel
eenzaamheid, midden in het bos,
verdwaald tussen onbegrip en
bijgeloof, lijdt hij zichtbaar aan
de vreemde ziekte van de mensen.

Het land dat er verkaveld bijligt,
is zijn vroegere vette naam vergeten
en droomt hoorbaar van hereniging,
van herinnering aan vroeger dagen
toen liefde en wijsbegeerte nog

als hetzelfde werden beschouwd
en de eenhoorn zijn gouden hoorn
met een gul gebaar over ons leeggoot
tot wij misselijk werden van zijn overvloed
en honger en miserie met eerbied vernoemden.

Willem M. Roggeman

(uit: Het nut van de poëzie, Uitgeverij P, 2003)

200 supermarkten, 5% marktaandeel en op termijn ook een Vlaams verdeelcentrum, dat zijn de ambities waarmee de Nederlandse supermarktketen Albert Heijn vanaf volgende maand een stormloop inzet op de Vlaamse markt.

Half maart opent de eerste Belgische vestiging op 1.500 m2 in de vroegere Van Ende-supermarkt in Brasschaat. Wellicht volgt heel snel een tweede winkel in Stabroek en ook Turnhout komt steeds nadrukkelijker in beeld. "We bekijken momenteel elke kans die zich aandient.Maar hoe sneller we in Vlaanderen een substantieel aantal winkels kunnen openen, hoe groter de slaagkansen van ons project", zegt directeur buitenlandse markten Albert Voogd.

Voorlopig worden de Belgische winkels vanuit Tilburg bevoorraad, waar momenteel 5.000 vierkante meter magazijnruimte wordt ingericht met uitsluitend Belgische producten.

In Nederland, waar Albert Heijn al maanden een bijzonder bitse prijzenslag uitvecht met concurrent Super De Boer, heeft de keten een marktaandeel van 34% .

Na 244 dagen regeringloze dagen en moeizame dovemansgesprekken, komen vandaag de Vlaamse partijen samen met informateur Didier Reynders.

Zolang de francofone liberaal aan de zijkant stond, pleitte hij voor de toepassing van artikel 35 van de grondwet, dat bepaalt dat de gewesten de bevoegdheden vastleggen die uitgeoefend worden door het overkoepelend federaal niveau. Wat daar niet in vermeld staat, is automatisch gewestmaterie.  Na zijn gesprekken met de Franstalige partijen gisteren, heeft Reynders dit voorstel laten varen. Hij opteert voor verder sleutelen en ploeteren zoals de voorbije periode. Dat ziet er hoopgvend uit.

"Er is al zoveel oewerk verrikt, dat oewillen oewij niet verloren laten gaan" zeggen de Zuiderlingen. Dus staat men opnieuw nergens, want al dat zogenaamde werk is een triest amalgaam van onduidelijkheden, halve oplossingen, toegevingen, tegenspraken en door elkeen op zijn eigen manier geïnterpreteerde voorstellen.  Reynders zal op 16 februari aan de keuning verlenging van zijn mandaat aanvragen.

Hoe lang kan men deze toestand blijven aanhouden zonder tot de enige logische conclusie te komen : het land B is een onbestuurbare fictie, we gaan het deftig opdoeken en ieder gaat zijn eigen gang.

Ray

Voorbije nacht in Caïro

Asociale veelplegers moeten worden geïsoleerd in speciale tuigdorpen met wooncontainers, ver buiten de bewoonde wereld. Daarvoor pleit Geert Wilderes bij het kabinet.

Mensen die in twee jaar drie keer in de fout gaan, moeten in afwachting van hun strafzaak alvast hiernaar verhuizen. En ook na het uitzitten van hun gevangenisstraf moeten ze daar weer heen. Pas nadat ze langer dan een jaar werken of studeren, mogen ze terug naar de bewoonde wereld.

Als het om minderjarige recidivisten gaat, moet volgens Wilders "ook hun familie mee" naar het tuigdorp: "Zet al het schorremorrie bij elkaar".

Wilders heeft zich voor het idee laten inspireren door Denemarken, waar criminelen naar 'skaeve huse' aan de randen van steden worden verhuisd. Ook in Nederland werd er al kleinschalig mee geëperimenteerd, onder meer in Amsterdam, Maastricht en Arnhem.

Wat vindt u hiervan ? Zou in Vlaanderen een dergelijke maatregel nuttig zijn ? Neem deel aan onze poll.

Eind vorige week kregen de Vlaamse automobilisten het surrealistisch nieuws te horen dat twee verlichtingspalen langs de drukken E19 simpelweg op de autosnelweg waren gevallen omdat ze onderaan compleet waren doorgeroest.

Het Vlaams Belang stelt vast dat het Vlaams wegennet een echt hindernissenparcours is geworden. Niet alleen is de staat van het wegdek vaak lamentabel, maar ook de weginrichting toont tekenen van ontbinding. Vandaag zijn het de verlichtingspalen, maar hetzelfde geldt voor de versleten wegmarkering, beschadigde of ontbrekende vangrails, slecht geplaatste verkeersborden en richtingaanwijzers, praatpalen die niet werken, enz….

De gewone jaarlijkse investering in het onderhoud van onze wegen en de bijhorende infrastructuur bedraagt grosso modo amper een half miljard euro. Dat is veel te weinig als men weet dat de automobilisten (personenwagens) in dit land elk jaar meer dan 13 miljard euro neertellen. Vlaams Parlementslid Jan Penris haalde dan ook scherp uit : “Minister, de automobilisten stellen zich bij dat alles wel wat vragen. Ze betalen wegentaks. Ze betalen veel wegentaks, en in het nieuwe systeem dat u wilt invoeren, mogen ze misschien nog meer wegentaks betalen. Ze verwachten dus tegen de betaling van die wegentaks een tegenprestatie van de overheid, namelijk dat de wegeninfrastructuur waarvan ze gebruikmaken, perfect in orde is. Trouwens, een automobilist moet regelmatig naar de autokeuring. Hij moet er ook voor zorgen dat de wagen die hij gebruikt in orde is. Als die niet in orde is, dan kan het voertuig worden afgekeurd en moet de automobilist een nieuwe wagen kopen. Er is dus een wanverhouding tussen de prestaties van onze overheid enerzijds en die van de automobilist anderzijds.”

Vlaams Minister van Openbare Werken Crevits kon niet anders dan toegeven dat er zich bij de periodieke inspectie duidelijk een probleem stelt. De onderhoudscontracten tussen AWV en een aantal aannemers focussen op het onderhoud van een verlichtingspaal. Het onderhoud ervan is volledig gericht op de controle van de verlichting. Als van een paal de verlichting niet werkt, dan moet er een visuele controle gebeuren. Om de vier maanden worden de cycluslichten gecontroleerd: ongeveer per 2 kilometer worden alle kapotte lampen gedetecteerd en die palen worden individueel bekeken. De lampen die gebruikt worden op de autosnelwegen, hebben een gemiddelde levensduur van drie jaar. Dat wil zeggen dat om de drie jaar elke verlichtingspaal in principe gecontroleerd moet zijn. De minister gaf ook aan dat het natuurlijk ook belangrijk is om de oorzaak van de corrosie te kennen. Volgens haar moet inwendige corrosie ook aan de buitenkant worden gezien. Op de snelwegen is er volgens de minister wel een bijkomende omstandigheid, want door de administratie werd opgelegd dat de controles ’s nachts moeten gebeuren. Bij dag is er immers heel veel verkeer en ’s nachts is het efficiënter om te onderzoeken of de lichten werken, maar de visuele controle wordt daardoor natuurlijk iets moeilijker.

Een bijzondere omstandigheid langs de E19 is dat de cyclus vorige maand gecontroleerd werd. Wellicht werden een aantal lampen vervangen, maar uit het inspectieverslag blijkt niet dat er problemen waren met corrosie aan een van de verlichtingspalen. De minister onderzoekt nu waarom er geen melding van de problemen werd gemaakt …

Vlaams Parlementslid Marleen Van Den Eynde voegde er fijntjes aan toe dat tijdens de periode 1995-2004 er een socialistisch mobiliteitsbeleid was : “Daar zit een groot knooppunt. Minister, u hebt Openbare Werken onder uw bevoegdheid gekregen en er is nog steeds een kloof tussen Mobiliteit en Openbare Werken. Er zijn honderden miljoenen euro’s besteed aan openbaar vervoer maar niet aan infrastructuur. U moet eerlijk durven toe te geven dat de infrastructuur stiefmoederlijk is behandeld tijdens de vorige legislatuur onder het socialistische beleid. U hebt nu de touwtjes van Mobiliteit en Openbare Werken in handen. We steunen u als u vooruitgang wilt boeken en een inhaalbeweging wilt maken, maar dat moet daadwerkelijk te zien zijn op het terrein." 

Grüß Gott !

Vandaag eentje om mijn baas plezier te doen; hij weet wel waarom.  Verder verklap ik niks…

De zangeres van het keuzenummer is een naamgenote.  Inderdaad: Lolita.  Jullie verwarring kan ik me indenken.  Een Zwitserse / Oostenrijkse begroeting – een verkorting van “Grüße Dich Gott”  met als betekenis “God begroete u” - , een zangeres met een Spaanse naam… hoekandana?  Ik zal het eens uitleggen, zie.  Maar eerst nog wat onmisbare weetjes. 

Lolita is inderdaad van Spaanse oorsprong, het is een verkleinnaam van Lola, wat afgeleid werd van Dolores, dat “pijn, lijden, verdriet” betekent.  Een eerder wulpse naam met een zeer ernstige achtergrond…  Lolita heeft in sommige landen zelfs een naamdag op de heiligenkalender, bv.  in Letland op 30 mei.  Jeanne d’Arc wordt ook op die dag herdacht – misschien was dit de vroegere vrouwenlijdensdag? 

Terug tot Wurlitzerdromen :   

Edith  (Ditta) Einzinger - Suzer werd geboren aan de rand van het Wienerwald in Sankt Pölten (Niederösterreich) op 17 januari 1931.  Zij werkte als bediende bij een weverij, als kleuterjuf in een kindertuin en als tandartsassistente.  Blijkbaar was Lolita van vele markten thuis.   Ze zong wel eens op plaatselijke feestjes maar pas nadat ze mocht invallen voor de zieke Gerhard Wendland kwam haar zangcarrière goed van start.  Ze kreeg wat gastrolletjes in Duitse filmen en bereikte zelfs in 1957 een tweede plaats op de Duitse hitparade met Der weiße Mond von Maratonga. 

In 1960 begon haar echte carrière: evenals Freddy Quinn, ook een Oostenrijker, kon ze een zeemanslied als een absolute topper verkopen.  Iedereen die haar plaatje hoorde, nam aan dat zij een geboren en getogen Hanzestadinwoonster was die van Sehnsucht niets beter wist te verzinnen dan een smeekbede aan een zeeman te vertolken.  Twee miljoen exemplaren werden van Seemann (lass das Träumen) verkocht; ook in de VSA ging de Engelstalige versie, Sailor, vlot over de toonbank.  Het nummer stond 31 weken in de hitparade.  Ze was de eerste zangeres in Duitsland die een gouden plaat voor de verkoop van een miljoen platen in ontvangst mocht nemen.   

In 1965 had ze nog een groot succes met Männer, Masten und Matrosen – het werd trouwens een evergreen – nadien veranderde ze van muziekrichting.  Ze profileerde zich als volksmuziekzangeres en presenteerde jarenlang een TV-show met Duitse volksliedjes.  En Russische tv-zender bracht zelfs een speciale uitzending met haar carrièrehoogtepunten ter ere van “Lolitaschka”.  Ze verkocht in totaal meer dan 20 miljoen plaatjes.

Lolita’s twee huwelijken eindigden in een echtscheiding.  Ze had twee kinderen en een kleinkind.  Had… ze stierf verleden jaar op 1 juli aan kanker.

Viel Spaß, liebe Freude.  Lolita singt für Euch Seemann (… dromen is toegestaan). Servus !

Lolita

Tot hiertoe vonden we de reportages van Russia Today vrij behoorlijk. Dit kunnen we helaas niet zeggen van wat ze nu in mekaar geklutst hebben na de tv-toespraak van Mubarak waarin deze meedeelt een stap achteruit te zetten maar tevens slechts het presidentschap op te geven in september. Mubarak had grote verwachtingen opgewekt bij de demonstranten, maar ze zijn niet ingelost.  Russia Today heeft een of andere expert  van het zevende knoopsgat uit San Francisco opgetrommeld, die zich beperkt tot nietszeggende commentaren.  De rol die het leger speelt, blijft zeer onduidelijk en op de reacties bij de bevolking moeten we wachten tot de komende dagen.

Dat de groenen er geen gras laten overgroeien, mag blijken uit de verklaring van Wouter de tuinkabouter (van besien) en Olijke Deleuze met zijn straatkeerdersnor.

Beide boomhangers beklemtoonden vandaag tijdens het dagelijkse debat op radio één dat ze zullen "vechten" om aan deonderhandelingstafel te kunnen blijven aanschuiven om een nieuwe federale regering op poten te krijgen. De franstalige ecoloman O. De Leuze zou zelfs graag minister willen worden.

Dit gegeven toont nogmaals eens vingerdik aan dat de linxen, waavan de groenen deel uitmaken, er alles voor over hebben om aan de vetpotten en de postjes te geraken. Het is typerend voor dit belgicistische partijtje. Zij zijn niet al te gerust in de zaak en hun vrees dat de ze buiten de prijzen zouden vallen, laat hen verworden tot afgedankte straathoeren die koste wat het kost nog aan de bak willen komen en elk bod aanvaarden. Wij hebben in het verleden al goed kunnen kennismaken met de streken van die groene bananen en hopelijk blijven ze ook nu aan de bomen hangen.

Pas gisteren nog in het Vlaams parlement tijdens het debat over de witte en zwarte scholen hebben ze hun dictatoriale ingesteldheid weer eens kleur gegeven. Brrrr...

mvg - senior

De eerste Amerikanen lopen alweer rond bij de piramides van Gizeh, maar Nederlandse toeristen zijn voorlopig nog niet te vinden in Cairo. Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft alle reizen naar Egypte ontraden en daar houden de reisorganisaties zich aan.

Eind januari zijn vijfduizend Nederlandse toeristen uit Egypte teruggehaald. Twee Nederlanders wilden hun vakantie niet opgeven; zij moesten een verklaring ondertekenen waarin staat dat ze niet terug kunnen vallen op het Calamiteitenfonds.

Inmiddels heeft de kleine touroperator Skytours aangekondigd op 20 februari toch weer een eerste Transavia-vlucht te willen uitvoeren naar de Rode Zeekust, naar plaatsen als Sharm El-Sheik en Hurghada waar van de Egyptische volksopstand weinig te merken is. Hoewel veel landen hun toeristen hebben teruggehaald, bevinden zich in het kustgebied nog wel duizenden Britse en Duitse vakantiegangers.

Skytours en Transavia gaan ervan uit dat het Nederlandse reisadvies voor Egypte binnen anderhalve week wordt versoepeld, anders gaat de vlucht niet door. Volgens de reisorganisatie zit de vlucht al bijna vol

Voor de tweede keer in twee dagen hield een demonstrant op het Tahrirplein mij tegen: 'Ik eis dat jij die foto die je hebt gemaakt nu meteen wist. Die foto is negatief en er komen hier geen negatieve berichten vandaan.'

Ik had zojuist een foto gemaakt van een berg afval aan de rand van het plein. Keurig opgestapeld. Met een beetje fantasie kon je er een piramide in herkennen. Uiteraard heb ik de foto niet gewist, ondanks de dreigementen die volgden. Het is ook een wonderlijke eis van iemand die demonstreert voor meer persvrijheid. 

Amerikanen
Denkend aan piramides stapte ik in de taxi en vroeg de chauffeur naar de rand van de stad te rijden. Bij Gizeh, tegen de buitenwijken aan, liggen ze dan. Toevallig vandaag weer open. Maar vrijwel geen mens te bekennen. Alleen een klein groepje Amerikaanse toeristen wandelt vol goede moed rond.

'Ons houd je niet makkelijk voor de gek', is het collectieve antwoord wanneer ik vraag of ze niet bang zijn in Egypte. 'De media hebben veel te sensationeel bericht over de situatie. Daarin leek of het hele land in brand stond. Maar wij weten wel beter', zegt John Anthony West, de groepsleider.

Geen rijen
De groep arriveerde in Egypte een paar dagen nadat de revolutie was begonnen en heeft even overlegd wat te doen. Maar vrijwel iedereen wilde het normale programma afwerken. 'Dit is de beste tijd om naar Egypte te komen', zegt Corina. 'We hoeven nergens in de rij te staan.'

Ze beweren nooit te zijn lastiggevallen. Ook de Mubarak-aanhangers waren vriendelijk tegen hen. 'Wel kregen we veel telefoontjes van een ongerust thuisfront.' Ze hadden steeds moeite uit te leggen dat alleen Caïro al onmetelijk groot is. Vooral vanaf de piramides is dat goed te zien. De zinderende metropool vult de horizon. Met ergens in het midden het Tahrirplein dat het beeld van de hele stad bepaalt.

Goedkope kamelen
Tussen de piramides hangen overal groepjes mannen op paarden en kamelen. Ze bieden een rondritje aan en bij elke stap die ik zet vliegt de prijs omlaag. Ghasheba Zabullah vertelt vanaf zijn kameel dat de mannen die met paarden en kamelen vorige week de demonstratie verstoorden ook hier vandaan kwamen. 'Ik kende hen niet, maar ik hoorde dat ze er zo’n 35 dollar voor kregen.' Hij is blij dat de piramides weer open zijn, al levert het nog niet veel op.

Tijdens de rit terug de stad in krijg ik berichten binnen over doden en gewonden bij demonstraties in het zuiden van Egypte. Als we het parlement passeren staan er weer demonstranten, net als gisteren. Alleen laten ze zich nu niet zo makkelijk verjagen.

Tactiek
Een paar staan op de hekken en rollen spandoeken omlaag. Het lijkt wel hun antwoord op de vragen die ik hen een paar dagen geleden stelde: maakt een demonstratie, hoe groot ook, op het Tahrirplein nog wel indruk? Moet deze revolutie niet haar tactiek wijzigen, wil het echte doel, het onmiddellijke aftreden van Muburak, snel worden bereikt?

Vice-president Suleiman lijkt de hernieuwde revolutie te vrezen. Hij sprak dreigende taal over een mogelijke coup. Wie de coupplegers zouden zijn bleef onduidelijk, maar volgens de demonstranten wil de regering graag de staat van beleg uitroepen. Zodat het plein kan worden schoongeveegd. Dat zou een schoonmaakactie zijn waarbij - als het goed is - alleen de politie zich met mijn camera zal bemoeien.

Bron : Radio NL Wereldomroep

http://www.iraniumthemovie.com/ 
 

Het nucleair programma van Iran vormt een bedreiging voor de internationale stabiliteit.  En toch hebben Amerikaanse regeringen, zowel republikeinse als democratische – de doelstellingen en de acties van het Iraans regime misbegrepen.

Hoe gevaarlijk is nucleair Iran, zelfs als het nooit tot een ontploffing komt?  Wat zijn de leidende principes van het Iraans regime?  Hoe ver zou dit regime gaan om zijn agenda uit te voeren?  Hoe ver zijn de Iraanse leiders al gegaan in hun sponsoring van de meest machtige terreurorganisaties?  En waarom zijn de Amerikaanse-Iraanse relaties mislukt gedurende de laatste 30 jaar ?

In een film van ca. 60 minuten toont men een omvattend bericht van de dreiging die de wereld ondergaat door middel van zelden getoonde verslaggeving over Iraanse leiders en interviews met 25 politici, Iraanse dissidenten en experten betreffende de politiek in het Midden-Oosten, het terrorisme en nucleaire proliferatie.

Iranium toont de ontwikkeling van Irans nucleaire dreiging, te beginnen met de Islamitische revolutie in 1979 en de installatie van de Khomeini-ideologie.

Iranium toont het gebruik van terreur als politiek werktuig, vanaf de 444 dagen bezetting van de Amerikaanse ambassade in Teheran tot de acties in Irak en Afghanistan.

Iranium toont de brutale onderdrukking van het Iraanse volk en van de wens van velen, deel uit te maken van de internationale gemeenschap.

Iranium toont verschillende scenario’s waarbij het Midden-Oosten en het Westen betrokken zullen worden mocht Iran zijn nucleaire kennis gebruiken.

Een aanrader voor iedereen die begaan is met de bedreiging van onze wereld door moslimfanatici

ABVV-Limburg heeft aan de hoofdkantoor in Hasselt  opnieuw het spandoek "Kapitalisme schaadt de gezondheid" opgehangen.  Zowel Voka als Unizo reageren furieus. "Is het 1 april of 9 februari?", vraag Johann Leten van Voka zich af.

"De overheersende kapitalistische ideologie leidt tot monopolies, megarijkdom van enkelen, gigantische ongelijkheid, milieuvervuiling, verknechting van de werkenden, afbraak van sociale rechten en armoede", zegt provinciaal ABVV-secreataris Rob Urbain. "Rechtse liberale partijen zijn een uitzaaiing van deze kapitalistische kanker en helpen dit kapitalistische systeem weer rechtkrabbelen. Mensen staan intussen stijf van de onzekerheid en angst. De ratrace leidt tot gigantische stress bij de hardwerkende burgers en gigantische winsten bij o.m. de farma-industrie."

 "Is dit een 1-aprilgrap, of echt om te huilen?", is de reactie van Johann Leten, gedelegeerd bestuurder van Voka-Limburg. "Of zijn de spandoeken misschien voor Egypte of Tunesië bedoeld? Triestig om te moeten vaststellen dat het ABVV garen probeert te spinnen uit het opjutten van de werknemers tegen hun werkgevers met strijdtaal van voor de oorlog. We hopen dat dit slechts een actie is van enkele bekrompen syndicalisten met heimwee naar de tijd van Karl en andere Marxen."

En ook Unizo-Limburg vindt de uitspraken van het ABVV "hallucinant". "Dit is een schrijnend dieptepunt die tot een volledige Impasse van het sociaal overleg leidt", zegt directeur Joël Stockmans. "Met destructieve oproertaal los je niets op. In plaats van irrealistische, zinloze boodschappen te verspreiden, zou het ABVV beter een cursus efficiënt onderhandelen volgen."

Wij lezen in Pallieterke's Diplomatieke valies een degelijk opiniestuk over de toestand in Egypte  met een nevenbeschouwing over de rol van de Verenigde Staten.

"Obama meent dat Amerika niet geacht wordt te weten wat het beste is voor iedereen.  Voorlopig schijnt hij te mikken op een stabiliserende rol van het leger, per slot van rekening een instantie die jaarlijk 1,3 miljard dollar van Washington toegestopt krijgt.  Obama vreest bovenal in de voetsporen te treden van zowel Harry Truman als Jimmy Carter. De eerste ging de geschiedenis in als "de president die China verloor", de tweede zag Iran aan de Amerikaanse invloed ontglippen. Herinnerd worden als de president die Egypte verloor, is in zijn ogen een nachtmerrie, wat tot enige terughoudendheid leidt".

Tot zover dit uittreksel. Een nog veel erger nachtmerrie die dreigt bewaarheid te worden is dat Obama Amerika zou verliezen.

Het vrije Westen door Leon de Winter.

De leeghoofden, leugenaars en lafaards hebben de afgelopen week vermomd als commentatoren de pagina's van de kranten en de nieuwsprogramma's op tv en radio beheerst. Ten aanzien van gebeurtenissen in het Midden-Oosten herhalen ze de fouten van 1979 - een verschrikkelijk jaar in de geschiedenis van de  mensheid.

Onder omstandigheden die aan het vertrek van de sjah doen denken, vertrekt  nu een andere verlichte dictator uit zijn paleis. Net als toentertijd in  Iran schuilt achter de demonstraties een radicale macht. In Iran was het de  sjiitische geestelijkheid, in Egypte is het de soennitische  Moslimbroederschap die de macht gaat grijpen. En net als toen willen onze  beschaafde progressieve commentatoren ons doen geloven dat er niets aan de  hand is.

Ze proberen ons de fictie te verkopen dat de Moslimbroederschap geen  antiwesterse, antichristelijke, antisemitische groepering is maar een soort  padvindersclubje voor moslims met aanpassingsproblemen. 

Opgericht als een islamitisch-fascistische organisatie werkte de  Broederschap samen met de nazi's. Een van de belangrijkste theoretici was  Sayyid Qtub, die in 1966 in Egypte werd opgehangen. De Moslimbroederschap  voerde een guerrillaoorlog tegen het Egyptische bewind, dat de groepering  verbood.

Dwarsverbanden

De werken van Qtub werden in het Perzisch vertaald door een jonge  geestelijke, Ali Khamenei, op dit moment de hoogste leider van het  tirannieke Iran. De dwarsverbanden zijn er in overvloed, maar volgens de  deskundigen staan soennieten en sjiieten nog steeds vijandig tegenover  elkaar. Hun haat ten opzichte van het Westen en Israël is echter sterker dan  hun wederzijdse afkeer, die gebaseerd is op oude theologische conflicten.

Willen de mensen in de straten van Cairo dan geen vrijheid en democratie?  Het vervelende antwoord is: eh, nou, misschien niet zoals wij willen. Zeker,  ze willen in grote meerderheid vrijheid en democratie voor gelijkgezinden,  maar niet voor andersdenkenden.

Het Pew Research Center publiceerde in december jl. een onderzoek naar  opvattingen en waarden onder Arabieren en moslims, een recent rapport dus.  De cijfers over Egypte zijn schrikbarend. Ik haal er één uit.  Aan de Egyptenaren werd door de vragenstellers van Pew voorgelegd wat er met  mensen moet gebeuren die de islam verlaten. Vierentachtig procent antwoordde  dat het verlaten van de islam met de dood moest worden bestraft.  Van elke honderd demonstranten die u op televisie ziet, vinden er  vierentachtig dat een afvallige moet worden gedood. Zo vooruitstrevend en  vrijheidslievend zijn ze daar. Zo democratisch en liberaal zijn de  opstandelingen. Ja, ze willen een democratie om de verlichte dictator, die  slechts in schijn een vrome moslim was, af te zetten en vervolgens hun  middeleeuwse opvattingen over een rechtvaardige staat in voeren: dood de  afvallige, stenig de overspelige, hak de handen af van de dief.

Pew vroeg de Egyptenaren of zij zich meer met hervormers of met  fundamentalisten identificeerden. Zevenenvijftig procent antwoordde: met de  fundamentalisten. Zevenentwintig procent zei: met de hervormers - maar de  helft van de hervormers bleef van mening dat een afvallige moest worden  gedood.

De extremistische Moslimbroederschap is dus geen 'Fremdkörper' in de  Egyptische samenleving. Het is echt een volksbeweging die precies uitdrukt  wat onder het volk leeft: wrok, haat, rancune, overgoten met een dikke saus  islamisme met vette brokken geloofswaanzin. Een derde van de bevolking is  analfabeet.

De Moslimbroederschap staat aan het begin van bewegingen als Al Qaeda - ze  zijn oom en neef van elkaar. De Broeders zijn diep verankerd in het  Egyptische volk, en vrije verkiezingen zullen dat straks aantonen.  Als Egyptenaren zichzelf willen regeren als een antieke tirannie, dan is dat  hun keuze waarvan ze de gevolgen zelf moeten dragen: een permanente staat  van repressie, vrouwenvijandigheid, retoriek over het einde der tijden,  armoede. Dat is democratie ten voeten uit: verantwoordelijk zijn voor wie je  over je laat regeren. Als ze de duistere middeleeuwen in willen, laat de  Egyptenaren hun gang gaan en Iran kopiëren.

Maar helaas is het islamisme niet tevreden met het territorium waarop het  zijn vlag heeft geplant. Het islamisme is expansief.

Islamisten voeren een globale oorlog. Het gaat om de wereldheerschappij. Hun  strijd is erop gericht het Westen te verwoesten. Onze manier van leven wordt  door hen beschouwd als een belediging van hun heilige gedragsregelen en dus  van hun god.

Turkije geeft aan hoe moderne islamisten opereren: netjes burgerlijk in het  pak, maar extremistisch in het hart, op weg naar de onderwerping van Europa  en Amerika.

Nee, ik sla niet door. Wat we in Egypte zien gebeuren, is niet een positieve  ontwikkeling naar een open, vrije samenleving maar een poging van  extremisten om de armoede en repressie voor zich te laten werken. Ook daar  zullen de nuttige idioten die, terecht, in opstand waren gekomen tegen de  dictator, straks en masse geëxecuteerd worden, zoals in het gidsland Iran na  de revolutie gebeurde. Er zijn miljoenen hervormingsgezinde mensen in Egypte  die de laatste week van januari 2011 de rest van hun leven zullen betreuren.

President Obama heeft dit in twee jaar voor elkaar gekregen. Hij heeft van  Amerika's macht en loyaliteit een grap gemaakt. Moebarak was een trouwe  bondgenoot van Amerika, en ja, hij was een boef, zoals elk Arabische staat,  ook die staten die in het verleden door de Sovjet-Unie werden gesteund, door  een boef wordt geëxploiteerd. Maar hij was onze boef en geen wrede stalinist  zoals Saddam Hoessein of papa en zoon Assad van Syrië. En het alternatief  voor hem was de Moslimbroederschap.

Mooi, die krijgen we nu. Al-Qaeda in een maatkostuum. De anti- mperialist  Barack Hoessein Obama heeft Amerika's macht serieus beknot - wat zal hij  tevreden zijn.

Salonfähig

Ik weet niet hoe het verder moet. Islamistische fascisten worden nu door  westerse journalisten en politici als 'salonfähig' omschreven. Gelovigen,  die denken dat ongelovigen moeten worden gedood, worden aangezien voor  vrijheidsdenkers. De instelling van een religieuze tirannie wordt democratie  genoemd. De rigide onderwerping aan Allah heet vrijheid.

En wat hebben de bevlogen leiders van onze Europese Unie gedaan om het tij  te keren? Niets. Het noorden van Afrika en het hele Midden-Oosten zullen straks door radicale islamisten worden beheerst, direct aan Europa's zachte  onderbuik.

En Israël? Het zal alleen kunnen overleven door het bezit van nucleaire  wapens. Daar staan straks Iraanse kernwapens en vermoedelijk ook door  Al-Qaeda geproduceerde massavernietigingswapens tegenover. De kans is  dramatisch toegenomen dat ze op een dag in naam van Allah zullen exploderen.

Wat een rampzalige week. Knijp in m'n arm en zeg me dat dit alleen maar een  nare droom is. Zeg me dat de cijfers van Pew vals zijn en de meeste  demonstranten liberale en humane democraten.

Bron : de Telegraaf

Verschillende lezers hebben ons geschreven dat zij met afschuw en verdriet  kennis hebben genomen van de reactie van de gekken van sharia4belgium op het heengaan van Marie-Rose Morel.

Zelfs de 0000 verzweeg het feit niet en liet het groen kamerlid, de bipatride Meyrem Almacci de uitlatingen van Baardmans veroordelen.  Wij herinneren er terloops aan dat deze zelfde vrouw enkele jaren geleden tijdens een politieke uitzending bij de 0000, weigerde Marie-Rose de hand te drukken. Om te zeggen, dat dez Turkse lilliputter zelf alles behalve een voorbeeld van tolerantie is.

De oproep die zij deed om sharia4belgium te negeren, is de typisch islamitische negatie van feiten die niet opportuun zijn voor de groep, een houding, die trouwens gretig door de politiek-correcte elite overgenomen wordt : laten we er over zwijgen. Neen, integendeel.  Laat de bevolking weten wat deze gekken uitkramen uit naam van hun fanatieke ideologie. Voor de rest hebben we nog niet veel afkeuringen  door moslims in deze zaak gehoord.  

Vlaams Belang-fractieleider in het Vlaams Parlement Filip Dewinter dient bij het parket een klacht in tegen Sharia4Belgium wegens aanzetten tot haat en bedreigingen.

Ray

Wat is het linxe eencellige ras toch blij dat er ooit een Adolf Hitler heeft bestaan. Een makkelijke, korte naam om te onthouden en steeds te gebruiken als je in een discussie niets meer weet. Dan roep je toch "Hitler" en ben je zo gewonnen.

De zeldzame keren dat triestheid en melancholie mij overmant (nu veel minder dan in de jaren van overmoed en weinig verstand) heb ik altijd mijn vrienden gehad die me er bovenop hielpen : de heren Korngold en Puccini en soms hadden zij nog enkele andere lawaaiproducenten in de wachtkamer. Vandaag, de dag na het heengaan van Marie-Rose hebben mijn muzikale hulpverleners mij in de steek gelaten. Mijn goede collega, Savat, heeft nog een poging ondernomen in zijn Oranje Theehuis om mijn spleen te helpen verdrijven, maar het baatte niet.

Ik ben gaan dolen in de stad, er waren wat boodschappen te doen en dit zou wellicht de spoken verjagen.  Waarom blijf ik halsstarrig volhouden dat Antwerpen mijn stad is ?  Om dezelfde reden dat ik per se Vlaanderen als mijn land beschouw en misselijk word van het land B.  Zoiets. Maar hoelang ga ik mijzelf nog voor de gek houden ?

Het aantrekkelijkste van Antwerpen is de stroom, zoals in alle steden aan het water. Misschien omdat onze oorsprong in het water ligt, wie weet ?  De Schelde  blijft altijd dezelfde en toch is het steeds ander water dat voortkabbelt, stroomt, vloeit of raast : voorbij de kaaien,  de gerenoveerde peperdure huizen, de slanke hoge toren, de smalle lichtjes hellende straatjes, en het stoere stadhuis met de zwakke bestuurders.  Zonder mij bewust te oriënteren sta ik weer eens bij het Steen te kijken naar het kleine verdoken beeldje van Siemenis, boven de toegangspoort. Ik denk aan Jet Jorssen en haar trilogie "Och, Siemeniskinderen" die handelt over enkele generaties sinjoren die hun leven gesleten hebben in deze stad , die door Paul van Ostaijen "Bezette Stad" genoemd werd.  Twee Antwerpenaren, Jet en Paul,  gescheiden door slechts vijfentwintig jaar, Vlaams-nationalisten (hij wat minder dan zij) en beiden, opnieuw met afstand, veroordeeld door de belgische justitie na de twee wereldoorlogen. De straf voor het Vlaams-nationalisme is de belgische kerker en soms de kogel. Ik wandel voorbij het standbeeld op de Minderbroedersrui van de op 32-jarige leeftijd gestorven dichter, Van Ostaijen en opnieuw doemen de spookgedachten op aan Marie-Rose, die amper 6 jaar meer levenskrediet heeft gekregen. 

Ik ga door naar het Conscienceplein dat er kil en eenzaam bij ligt. Plots doemt dat andere beeld op. Twee jaar geleden (was het geen drie ?) stond ik tussen de massa te luisteren naar Marie-Rose die werd toegejuicht door een enthousiaste menigte. Het was een 1-mei viering van Vlaams Belang.  Ik heb toen even met haar ouders gesproken. Vader was stilletjes fier zoals vaders dat zijn op hun dochters (vaak de enige vrouwen naar wie zij luisteren, als ze wat ouder worden) en moeder kon haar begeestering met moeite bedwingen.  Even later klampte zwierige Marie-Rose een viertal socialisten aan, herkenbaar aan hun rode mutsen, die van hun viering op de Grote Markt kwamen afgezakt. Met haar stralende glimlach ging zij op het groepje af en wist ze het viertal te verschalken om samen op de foto te staan. Met veel hilariteit en gelach werd afscheid genomen : het cordon was even doorbroken.

Ik kom aan de Handelsbeurs langs de Lange Nieuwstraat waar het statige gebouw dat vroeger de Burgerlijke Stand huisvestte, staat te verkommeren. In de Handelsbeurs zou ooit een hotel gevestigd worden, luidden een aantal jaren geleden de juichberichten.  In Antwerpen is er veel sprake van "zou" of "zal". De architecten, plannenmakers en politici van deze stad zijn de droommeesters die ons hun nachtmerries aanprijzen als verrijkingen. Het plompe donkere bakstenen MAS, Museum aan de Stroom, verdrukt de oude binnenstad en schendt wanstaltig de Antwerpse skyline. Het overbodige museum staat niet eens aan de stroom maar aan een  binnendok. De burgemeester en zijn gesubsidieerde aanhang juichen en de Antwerpenaar, moegesold en suf ingepeperd dat wie alles niet plezant vindt, een verzuurde racist is, loopt rond met een gratis petje of sjaal, "Zot van A".

Het is na elven, ik loop langs de Paardenmarkt, het Sint Jansplein, en kom in de Sint-Gummarusstraat waar mijn stad ingenomen is door heel de wereld. En heel de wereld is op wandel, net als ik.  Opvallend veel zwarte mensen, de vrouwen zijn altijd erg verzorgd en de mannen hebben vranke maar onpeilbare blikken. Ook veel Balkanvolk op stap maar overheersend in het straatbeeld, moslima's met hun hoofden ingepakt als paaseieren en de mannen in groepjes pratend over dingen die niet voor mijn oren bestemd zijn.  Dit is Antwerpen-Noord, 2060 waar criminaliteit deel uitmaakt van het dagelijkse bestaan.  De reclameman die burgemeester speelt in Antwerpen heeft geen benul van de realiteit. Als iemand hem daarover aanspreekt, wordt hij wit van koleire en begint hij te raaskallen. Omdat hij niet luistert, weet hij niets. En zijn politiechef is een meester in het verhullen van de waarheid. Slaapmans en Baalmans, het trieste duo dat deze stad begeleidt naar de definitieve ondergang.

Als ik in de Offerandestraat aanbeland, ga ik een koffie drinken in café de Klamper, een van die oude stadscafés dat stand heeft gehouden.  Hier zijn geen vreemden. Iedereen spreek onvervalst echt Antwerps : "'k zet men eigen neer en 'k bestel ne koffe".  De mensen hier hebben de bezetting aanvaard, ze maken er zich gelukkig niet te veel zorgen om en stellen geen vragen meer.  Ik denk niet dat er in de ganse Offerandestraat nog een winkel van onze eigen mensen overblijft.  Bij een textiel en lederzaak praat ik met de eigenaar, die beweert in moeilijk Nederlands, een Afghaan te zijn. Weet hij, dat het belgisch leger in zijn vaderland de orde probeert te handhaven en dat onze soldaten herhaaldelijk beschoten zijn door zijn landgenoten ? Ja, dat weet hij.  En het kan hem duidelijk niet schelen.

Ik neem de tram en rijd naar huis. Ik heb kilometers gewandeld in mijn stad die ons voor altijd ontstolen is.  Wat mij is opgevalen, is de onverschilligheid in de ogen van al deze nieuwkomers of bezetters.  Zij hebben geen affiniteit met het verleden, zij lopen hier rond, zonder kennis hoe dit allemaal tot stand is gekomen. Mochten zij vernemen dat Siemenis, een Romeinse god van de vruchtbaarheid is, zij zijn in staat het beeldje te vernietigen omdat het niet strookt met hun middeleeuwse Winkler Prins.

In de namiddag telefoneert mijn vriend Jos. Hij vertelt me over de video die de clowns van sharia4belgium hebben gepost over de straf die allah gegeven heeft aan Marie-Rose Rebel en die ook anderen te beurt zal vallen : Filip Dewinter, Geert Wilders en godbetert, zelfs Bart de Wever. Ik vraag mij af hoe veel nieuwe Vlamingen die ik vandaag voorbijgelopen heb, akkoord gaan met deze ijselijke bewering. Het is tijd dat Angeltjes morgen terug in gang schiet, zij het voor slechts enkele dagen. Onze gedeeltelijke sluiting veranderen wij niet.

Ray

Iedereen wist dat zij deze finale strjd niet kon winnen en toch betekent het een schok en verschenen er tranen in mijn ogen, toen ik het te verwachten nieuws zonet las.

Ik heb, zoals velen in Vlaanderen, hoog opgelopen met deze bijzondere vrouw, die over de prachtige gave van het woord beschikte en haar talent gebruikte ten dienste van volk en vaderland.  Achter dat lieftallige uiterlijk en die innemende glimlach ging een onwrikbare overtuiging schuil. Die heeft het haar niet gemakkelijk gemaakt in haar poltieke carrière.  Marie-Rose wilde véél en wilde niet wachten.  Misschien was zij onbewust gedreven in haar drang tot het beheersen van wat haar beroerde,  door de ziekte die haar weinig tijd gunde.

Wij bewaren de herinnering aan de vrolijke Marie-Rose, die bij Angeltjes, steevast Rebel werd genoemd en voor wie wij bij de Europese verkiezingen nadrukkelijk gesupporterd hebben.  Wat er nadien allemaal is voorgevallen, is voorbij. Zij blijft onze Rebel.

Vlaanderen is triest en er vloeien veel tranen om het heengaan van deze wondere vrouw die vele harten voor zich heeft ingenomen.

De redactie van Angeltjes betuigt haar deelneming aan de familie, de echtgenoot en de kinderen. 

8 februari 2011 - 22 u 15 

Ik weet het, het leven gaat door. Natuurlijk, gaat het leven door.  U zal het mij hopelijk niet kwalijk nemen, als Angeltjes de maatschappelijke en politieke actualiteit even laat voor wat  ze is. Mijn gedachten en gevoelens bevinden zich elders. De trivialiteiten die ik anders met overtuiging blootleg, laten mij onverschillig. Er is enkel een vage weemoed en verdriet. Het heengaan van Marie-Rose grijpt mij veel dieper aan dan ik voor mogelijk had gehouden. In de loop van deze namiddag zal Angeltjes terug van zich laten horen.

Ray