"Dat al die demonstrerende moslims in het Midden-Oosten democratie zouden willen zoals wij die hier kennen, is louter westers wensdenken. Op maandag betogen mensen voor vrijheid, op dinsdag mishandelen diezelfde mensen vrouwen omdat zij ook vrijheid vragen."

- "De islam deugt niet", is de laatste zin van de inleiding van jullie boek. En dan zijn jullie verbaasd dat men jullie ziet als islamrammers ?

Wim van Rooy: Waar ik geen woord van terugneem : de islam deugt inderdaad niet. Ik heb het nu niet over de islamitische orthopraxis, de gedragsvoorschriften, dat lijkt sterk op het orthodoxe jodendom, een hoop geboden en verboden, je mag je achterste niet afvegen met je rechterhand, je moet ramadan houden, enzovoort, dingen die de doorsnee eenentwintigste-eeuwer allemaal belachelijk vindt, maar het is in ieder geval vrij onschuldig. Maar als je de ideologie ziet die daarachter zit – die in ons boek door Ibn Warraq geanalyseerd wordt als fascistisch –, en die gesteund wordt door de OIC, en die ook opgelegd wordt door de imams en de oelama’s die ertoe doen, zoals Joessoef Al-Qaradawi, een van de huidige spirituele leiders van de MB, dan weet je: er is iets heel akeligs aan de hand met die islam. Meneer Al-Qaradawi heeft bijvoorbeeld verklaard dat Hitler een instrument van Allah was om de joden te straffen.

- Hoe verklaren jullie dan de ‘Arabische lente’ ? Zoiets kán volgens jullie opvattingen dan toch eigenlijk niet bestaan ?

Sam van Rooy : Dat al die demonstrerende moslims in het Midden-Oosten democratie zouden willen zoals wij die hier kennen, is louter westers wensdenken. De arabiste Laila Al-Zwaini schreef een tijdje geleden nog heel terecht in de Volkskrant: ‘De Arabische lente wordt sowieso een islamitische zomer.’ De 300 vrouwen die het aandurfden om op Internationale Vrouwendag, na de val van president Hosni Mubarak, op het Tahrirplein in Caïro te gaan demonstreren, werden geslagen en sommigen van hen aangerand door Egyptische mannen. De politie deed niets. Dát is het nieuwe Egypte: op maandag betogen mensen voor vrijheid, en op dinsdag mishandelen diezelfde mensen vrouwen omdat ook zij vrijheid vragen. De kleine minderheid die écht democratie en minder islam wil, zit weg te kwijnen op Twitter en is zo minuscuul dat ze niets betekent.

Wim van Rooy : Het enige wat de opstandelingen verenigt is hun verzet tegen het regime. Zij willen brood op de plank – maar ze willen niet minder islam, ze willen niet meer rechten voor vrouwen en voor christelijke of joodse minderheden, ze willen geen vrede met Israël. Recente onderzoeksresultaten van het Pew Research Center zijn ontnuchterend. De meerderheid van de Egyptenaren vindt nog steeds dat afvalligen mogen worden gedood.

@ Knack

Op de vlucht voor Vlaanderen

N-VA is geen vragende partij voor een debat over amnestie. Het is een debat dat nooit tot iets heeft geleid en ook nooit tot een oplossing zal leiden. Dat verklaarde partijvoorzitter Bart De Wever woensdag tijdens de voorstelling van het boek van Alain Destexhe. Hij voegde er wel aan toe dat zijn partij geen debat uit de weg gaat.

De inoverwegingneming in de Senaat van het wetsvoorstel van Vlaams Belang over amnestie en de reacties daarop, hebben zoals bekend nogal wat deining veroorzaakt. In de marge van de voorstelling van het boek over de geschiedenis van de Vlaamse Beweging, wees de N-VA-voorzitter desgevraagd op het verschil in verwerking van het oorlogsverleden in het noorden en het zuiden van het land, zonder daar evenwel dieper op in te gaan.
 
Het debat daarover heeft nooit tot iets geleid en zal ook nooit tot iets leiden, stelde De Wever. "Laissez le temps au temps. Het is een debat dat bijna zonder voorwerp is wegens geen materieel belang meer". Hij voegde er aan toe dat het debat hem niet meer passioneert en dat er al genoeg problemen in het heden zijn.
 
"Als er morgen een wetsvoorstel wordt ingediend om de N-VA te verbieden, dan zullen we dat ook in overweging nemen. In een democratie moet je over alles het debat kunnen aangaan", aldus De Wever, "maar wij zijn geen vragende partij voor het debat".
 
http://www.hbvl.be/nieuws/binnenland/aid1047879/bart-de-wever-geen-vragende-partij-voor-amnestiedebat.aspx

PSST : Amnestie is niet de eerste eis van de Vlaamse Beweging, maar het is een principiële vraag om de geschiedenis recht te laten wedervaren. Laat ons de woorden van senator Bart Laeremans herhalen naar aanleiding van het in overweging nemen"van zijn voorstel terzake in de Eerste Kamer :

“Amnestie houdt geen verheerlijking in van een misdadige, mensonterende ideologie, noch van de collaboratie, laat staan van daden van verklikking of van misdaden van gemeen recht. Daar gaat het niet om. Wel wordt het tijd dat erkend wordt dat na de Tweede Wereldoorlog niet op een normale wijze recht werd gesproken en dat als gevolg daarvan vele duizenden mensen en hun familie, al te zwaar werden getroffen. Die onrechtvaardigheid blijft tot op de dag van vandaag voortduren.” 

Wij zijn het volmondig en zonder voorbehoud eens met Bart Laeremans.  Het is voor ons onbegrijpelijk dat De Wever afstand neemt van deze fundamentele en rechtvaardige eis van de Vlaamse Beweging. De woorden van De Wever snijden door de harten van vele Vlaams-nationalisten en zijn een ontkenning van een belangrijk stuk van de geschiedenis van dit land.  Iedereen die bij de repressie betrokken was, terecht of onterecht, heeft een onrechtvaardig hoge prijs betaald door een wraakzuchtige belgische justitie :  niet alleen moest de collaboratie zwaar bestraft worden, maar vooral moest alles wat naar "Vlaams"zweemde, uitgeroeid worden.

Wij hebben De Wever nooit vertrouwd of geloofd. De man is een praatmachine en een dikke ijdeltuit. Hij is bovendien een hufter zonder respect voor de geschiedenis van Vlaanderen.  Wat heeft hij tot hiertoe voor Vlaanderen bereikt, deze ongezonde man ?

Ray

In de basiliek van Koekelberg wordt op zaterdag 28 mei vanaf 19.30 uur een grote nationale gebedssamenkomst georganiseerd. Dat staat te lezen op Kerknet.be, de website van de Kerk in Vlaanderen. Het einde van de gebedssamenkomst is voorzien om 21.30 uur.Volgens Kerknet hebben de toestand in ons land en de crisis die België doormaakt enkele christelijke gemeenschappen, zoals de Charismatische Vernieuwing (KCV) en le Verbe de Vie, aangezet tot een nationaal gebed.

De KCV roept op haar website iedereen op om "samen te bidden met christenen van verschillende talen en verschillende belijdenissen om de barmhartigheid van de Heer te vragen over de situatie van ons land en zijn inwoners." Tijdens de grote gebedsavond in de basiliek moet er gebeden worden voor de "heling van de kwetsuren ten gevolge van de splitsing die de Belgische gemeenschappen hebben ondervonden en die zich van elkaar meer verwijderden in plaats van zich te verenigen. Op 28 mei is iedereen welkom om mee te bidden en Gods zegen te vragen over alle christelijke gemeenschappen, over taal- en cultuurgrenzen heen", aldus Kerknet. Volgens de Charismatische Vernieuwing zal aartsbisschop Léonard op de samenkomst aanwezig zijn.

De reddingsoperatie van de euro in Griekenland heeft de Vlaming tot nu toe reeds 278 euro gekost. Enkel Luxemburg (478 euro), Nederland (289 euro) en Finland (284 euro) dragen meer bij voor de operatie van vorig jaar. Zo heeft de Vlaams Belangfractie in het Europees parlement berekend op basis van cijfers van de Europese Commissie.

Vorig jaar kreeg Griekenland een lening van 110 miljard euro, 30 miljard van het IMF en 80 miljard van de eurolanden, waaronder België. Tot en met januari 2011 betaalde België daarvan 3,6 procent of 2,88 miljard euro. Dat komt neer op 266 euro per Belg. Het Vlaams Belang maakte de oefening om dat cijfer op basis van de Vives-studie uit te splitsen voor Vlaanderen en Wallonië. De Vlaming zou dan 278 euro bijdragen, de Waal 240 euro.

Voor een Vlaming komt er dus bovenop de meer dan 2.000 euro, die hij per jaar aan Wallonië betaalt, een Europese transfer van meer dan 1.000 euro per jaar: 278 euro aan Griekenland, 286 euro aan de EU, en wellicht minstens 250 euro voor de redding van de euro in Ierland en in Portugal, stellen Philippe Claeys en Frank Vanhecke. Een uittreding uit de eurozone van landen die door wanbeleid de euro in gevaar brengen, mag voor hen geen taboe meer zijn.
 

Geachte redactie,

De repressie-rechtspraak die eerste minister Pholien ooit beschreef als "une justice de rois nègres" laat n-va vandaag koud. Het doet de wenkbrauwen fronsen dat de grootste Vlaams nationale partij het amnestie-debat liever ontloopt. Een erudiet historicus zoals De Wever weet toch dat het niet om materieel belang gaat maar om het finaal afsluiten van een oorlog die vandaag nog steeds door België gebruikt wordt tegen het Vlaamse recht op zelfbeschikking. De felle Franstalige reactie bewijst de angst dat elk debat wel eens het einde zou kunnen beteken van de zorgvuldig geconstrueerde en gecultiveerde wit-zwart mythe. Of denkt De Wever nu echt op deze manier de Franstalige journalisten er van te weerhouden zijn familiaal verleden boven te spitten?

Mvg, Erik Jagers

"Laissez le temps au temps. Het is een debat dat bijna zonder voorwerp is wegens geen materieel belang meer". (Bart De Wever op de boekvoorstelling Le Mouvement flamand expliqué aux francophones  van MR-senator Alain Destexhe op woensdag 18 mei 2011)

Op het stukje van Senior over de vreemdelingen in belgische gevangenissen, ontvingen wij een reactie van een van onze goed geïnformeede lezers, waarmede de door de media geciteerde cijfers tegengesproken worden. De vandaag gepubliceerde gegevens werden verstrekt door NVA-parlementsleden, maar de cijfers  kloppen niet met de huidige toestand. De NVA in haar ijver om het VB voorbij te steken, vergist zich. Binnenkort zitten zij dankzij hun noeste ellenbogenwerk mede in het cordon, waar wij hen van harte verwelkomen. 

Onze lezer, die anoniem wil blijven,  gaat gedetailleerd in op de kwestie.

Dit zijn achterhaalde cijfers, komen dan ook van den nv-a. Voor het juiste cijfermateriaal kun je terecht bij de persmedeling van Bart Laeremans (of die ooit de zullen geplubiceerd worden?).

- Eén op acht gedetineerden heeft geen vaste verblijfplaats

- Aandeel niet-Belgen is opgelopen tot 44,4%

- Bijna 5.000 vreemdelingen in Belgische gevangenissen

Gazet van Antwerpen brengt vandaag cijfers uit van N-VA-parlementsleden over het aantal vreemdelingen in de gevangenis. Dat zou 40% bedragen van het totaal aantal gedetineerden. Een kwart van hen zou niet beschikken over een wettige verblijfplaats.

Het Vlaams Belang kon inmiddels de hand leggen op de meest recente gegevens van Justitie (dd. 19 april 2011) en deze zijn nog opmerkelijker. Zo blijkt het totaal aantal vreemdelingen te zijn opgelopen tot maar liefst 4.943 op 11.123 of 44,4%.

Bij de voorlopig gehechten (na aftrek dus van geïnterneerden en veroordeelden) stellen we zelfs een percentage vast van 56,4%. Dit laatste wordt vanzelfsprekend mee veroorzaakt door het hoge aantal buitenlanders zonder vaste verblijfplaats.

In totaal beschikken 1.349 vreemdelingen op 4.943 niet over een vaste verblijfplaats. Dit komt neer op 27,3% van de vreemdelingen of 12,1% van het totaal aantal gedetineerden. Dit betekent dat bijna één op acht gedetineerden illegaal of tijdelijk in ons land verblijft.

Het is duidelijk dat een groot deel van hen zo snel mogelijk zou moeten gerepatrieerd worden.  Een definitieve verwijdering van het grondgebied (liefst met strafuitzitting in het herkomstland) is meestal een zwaardere straf dan een korte detentie met nadien een voortzetting van het illegaal verblijf.

Ook zijn er opmerkelijke verschillen per gewest.  De gevangenissen in het Vlaamse gewest (met inbegrip van Wortel/Tilburg) herbergen 5.401 gedetineerden (48,6% van het totaal), waarvan 2.398 vreemdelingen (44%).  Bijna 14% van de Vlaamse gedetineerden (751) heeft geen vaste verblijfplaats.  In Wallonië zijn er 4.352 gedetineerden (39,1% van het totaal), waarvan 1.687 vreemdelingen (39%). 275 van hen hebben geen vaste verblijfplaats. Dat is met 6,3% verhoudingsgewijs ruim de helft minder dan in Vlaanderen.

In de drie Brusselse gevangenissen zitten samen 1.370 gedetineerden (12,3%).  Liefst 63% van hen (858) zijn vreemdelingen. 

Bijna een kwart van de Brusselse gevangenen (323 of 23,6%) heeft geen vaste verblijfplaats. Het Vlaams Belang wijst er op dat bij deze cijfers geen rekening wordt gehouden met de vreemdelingen die intussen de Belgische nationaliteit verwierven en hun oorspronkelijke nationaliteit behielden. Daarvan zijn geen officiële gegevens voorhanden. Het aantal allochtone gedetineerden ligt bijgevolg veel hoger dan bovenstaande cijfers laten vermoeden.

Waarde redactie,

In afwachting van de elfendertigste aflevering van het stervende onland, mogen we nog extra genieten van enkele doodsreutels.

Nieuws over de gasten die in onze "huizen van bewaring" in Vlaanderen verblijven. Wat leren de cijfers in deze ?  Bijna 40% van de "internen" zijn geen Belg.  Een kwart van hen is zelfs illegaal of in het bezit van een "beperkte" verblijfsvergunning.

In Bruxelles blijkt 58% van de gedetineerden van vreemde origine te zijn, van wie 22% illegaal.  Sint-Gillis in de absolute top van gans het grondgebied met 75% kostgangers van buitenlandse oorsprong, met 1/4 illegalen.

Als dit geen hoofdprijs voor het lakse linxe beleid waard is,  dan weet ik het niet meer. Uit deze cijfers blijkt klaar en duidelijk dat criminaliteit gerust gelinkt kan worden aan asiel en tafelschuimerij door vreemde vogels.  Dat dit "geval" miljoenen euri belastinggeld opslorpt, hoeft geen betoog.

Waar wacht mr Wathelet op om de criminele "illegalen" bij het nekvel te nemen hen ze het land uit te bonjouren ?  Wel,ik zal het zeggen Walter, omdat volgens de linxe hufters ook illegalen met een strafblad dat niet te zwaar is, recht hebben om na hun "penitentie" hier asiel aan te vragen èn te kunnen rekenen op "amnestie" bij de volgende massaregularisatie.

Voor veel crimi's in het land,  leuk en fijn, moet je bij de linxen zijn.

mvg - senior 

pssst : Geen cijfermateriaal aanwezig van de petoetgasten in Walenland. En uiteraard hebben we nu alleen over de échte vreemden en niet de dubbelpaspoort-belgen, wanrt die worden in de statistieken bij de inlanders gerekend.

De kogel, de terminale spuit, het elektrisch stoeltje ... Ze kennen het allemaal in Obamaland. Maar in exceptionele gevallen kan het zelfs nog gruwelijker : een HIV'eetje plus 74 jaar jail

Dominique Strauss-Kahn zit mogelijk in nog diepere nesten dan de 74 jaar celstraf die de IMF-baas riskeert. Als de vermeende seksaanval op het kamermeisje van de Sofitel waar is, heeft Strauss-Kahn mogelijk ook aids opgelopen. Het 39-jarige slachtoffer, de West-Afrikaanse immigrante Ophelia Famotidin, woont in een appartementsgebouw in de Bronx waar enkel volwassenen met hiv of aids leven. Dat meldt The New York Post.

Het appartementsgebouw waar de hotelmeid met haar dochtertje woont, is uitsluitend voorbehouden voor aidspatiënten.  Ophelia Famotidin, de 39-jarige immigrante uit West-Afrika, beschuldigt Strauss-Kahn van poging tot verkrachting.  

Sinds januari woont het vermeende slachtoffer met haar 15-jarige dochter in het bewuste appartement op de vierde verdieping in de Bronx. Voordien, tussen 2008 en begin dit jaar, woonde ze in een ander appartement in de Bronx, dat door de Harlem Community AIDS United ook uitsluitend wordt voorbehouden voor mensen die besmet zijn met het virus en hun families. Of de hotelmeid zelf ook aids heeft, kan de Post niet bevestigen wegens het medische geheim.

Wat wel vaststaat, is dat er in het appartementsgebouw in de Bronx enkel hiv-positieven of aidspatiënten wonen. Minstens één volwassen persoon in het huishouden moet hiv-positief zijn of aids hebben om in aanmerking te komen voor één van de units van het agentschap. Een gezonde volwassene met een kind dat hiv-positief is of aids heeft, kan geen beroep op zo'n appartement. Buren bevestigen dat de vrouw er alleen met haar dochter woonde. De kans is dus heel groot dat de hotelmeid inderdaad besmet is met hiv of aids heeft.

Ook haar advocaat Jeffrey Shapiro, die benadrukte dat zijn cliënte Dominique Strauss-Kahn niet kende en absoluut niet wist dat hij IMF-baas is, stelde net als een dicht familielid al dat de hotelmeid een weduwe is die alleen woont met haar dochter. Officiële documenten vermelden alleen haar als volwassene in haar huidige en haar vorige appartement.

Ophelia Famotidin beschuldigt Dominique Strauss-Kahn ervan dat hij haar tot twee keer dwong orale seks met hem te hebben en probeerde haar te verkrachten toen ze zijn peperdure suite in het Sofitel-hotel op Times Square wilde poetsen. Ze beweert ook dat ze na de orale seks zijn sperma heeft uitgespuwd. Onderzoekers voeren nu DNA-tests uit op dat staal. Volgens experts is het hiv-virus inderdaad ook overdraagbaar via orale seks. (kh)
 http://demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1266033/2011/05/18/DSK-riskeert-naast-74-jaar-cel-ook-besmetting-met-Aids.dhtml

   Als het wat tegenzit, willen binnenkort de EU kaviaarsossen nog dat we een oorlog tegen de VS beginnen omdat hun geile kameraad geen NY'se kamermeisjes mag verkrachten.  

Wes Hardin

(Belga) CdH-senator Francis Delpérée heeft woensdagochtend op La Première (RTBF) laten verstaan dat een "sereen debat" over amnestie voor collaborateurs uit de Tweede Wereldoorlog voor hem wel degelijk kan, maar niet op basis van een wetsvoorstel van Vlaams Belang. Minister van Justitie Stefaan De Clerck sprak zich dit weekend uit voor een debat, maar stootte meteen op Franstalig en internationaal verzet.

Dolf H. en Degrelle L.  compromitterend beeldverslag voor onze franco-belgische haatmenschen.

Zicht van op het dak

In Gazet van Antwerpen zwijmelt Lex Molenaar van gelukzaligheid bij de opening van het Museum aan de Stroom, het MAS. Alles is uitzonderlijk mooi, tof, cool en Antwerpen is de hoofdstad van de Weireld, zij opent haar poorten voor Iedereen en de Sinjoren betalen voor Iedereen die hier blijft plakken. En passant verklapt de kinderlijke Molenaar de ware bedoeling achter dit project : "Het MAS, de Red Star Line, Park Spoor Noord: dit stadsbestuur heeft in het noorden van de stad met drie nieuwe landmarks duidelijk zijn stempel gedrukt."  De stempel van Patrick Janssens, wij zitten er op te wachten.

Dat heb je soms met regimeschrijvers die zwijmelend hun artikels plegen, zij kletsen ook uit hun nek. Om te beginnen is er van het migratiemuseum van de Red Star Line nog niets te bespeuren. De belgische rederij heeft enkele miljoenen Europese migranten tussen 1873 en 1935 van Antwerpen naar New York verscheept.  Dit verhaal past als een handschoen bij de politiek-correcte gedogers van vandaag : migratie is van alle tijden, dus open uw deuren en portemonnees en zwijg.  Het Park Spoor Noord is een soortement openluchtsoeks, waar nauwelijks één echte Sinjoor te bespeuren valt.  Er is echter één "landmark" (ik krijg het heen en weer van die Engelse stoefwoorden) dat over het hoofd gezien wordt door mijnheer Molenbaar in Antwerpen-Noord : de Permeke-bibliotheek op het De Coninckplein, dat bij de opening geroemd werd als het monument dat de wijk boven alle criminaliteit zou verheffen.  De buurtbewoners, zwart, blank, bruin, geel en alles daartussin zouden samen gelijk "de boerkes dansen van vreugde en plezier". Een fiasco is het, dierbare mensen. Als er gedanst wordt, is het door een overdosis of door een messteek. Hopla ! De politiek-correcte medemensch is getraind op het negeren van de waarheid en als hij die toevallig onder ogen krijgt, is hij geschokt. Niet door de onthulling maar door de onbeschaamdheid van de auteur. Het leven zoals het is in deze bezette stad (en bezet land)

Met genoegen las ik de voorbije dagen in sommige reacties van Angeltjeslezers dat zij zich lovend uitlaten na een bezoek aan de MAS-mastodont.  Ik heb voor de opening een tijd rondgelopen in de omgeving, om met de mensen uit de buurt te praten en ik heb het museum intussen tweemaal bezocht en alle tentoonstellingen uitgebreid bekeken.  Een eerste zaak die opvalt, is dat een aantal collecties (niet alle) niet of nauwelijks beveiligd zijn : de bezoeker kan schilderijen of objecten met de hand aanraken. De enkele wetenschappelijke medewerkers en suppoosten met wie ik gesproken heb, weten dit maar ze staan machteloos.  Het heeft te maken met de interne structuur en de autonomie die elke verantwoordelijke geniet en tevens de ruimte die hij/zij geeft aan de scenografen die instaan voor de inkleding. Ter bescherming van het kunstpatrimonium is een dringende ingreep vereist.

Elk van de 9 verdiepingen huisvest een aparte tentoonstelling, wat de eentonigheid die kan optreden in een normaal museum doorbreekt voor de doordeweekse bezoeker.  Er is variatie in de thematiek. Sommige onderdelen zijn zeer didactisch, andere origineel en natuurlijk wordt er de nodige nadruk gelegd op de diversiteit in onze samenleving. Het kan er niet voldoende ingehamerd worden.

De hoge glazen wanden die op elke verdieping een panoramisch uitzicht bieden zijn gegolfd, wat een beetje het effect van een lachspiegel biedt.  Gevoelige personen kunnen bij het rondwandelen een wee gevoel krijgen zoals bij zeeziekte.  Twee van dergelijke panelen van circa 6 met hoog, zijn nu reeds gescheurd.  De decoratie van de roltrapwanden is banaal en ronduit ouderwets.  Mag ik ook dit zeggen : de verklarende teksten in de expositie-ruimtes zijn klein, vaak slecht geplaatst en moeilijk te lezen, zeker bij minimale verlichting.  De grote tekstborden (in vier talen) klinken nodeloos hoogdravend en pedant : een kenmerk van de tijd waarin  reclamejargon verheven wordt tot diepgravende  poëzie.  Noem het voor mijn part kindjestaal, of bombastisch gelispel : de taal van de oppervlakkige meelopers.

Ik kan mij niet ontdoen van de algemene indruk dat er soms te veel stukken bijeengepropt werden zonder rekening te houden met het bevattingsvermogen van de doorsnee bezoeker. Ons absorptievermogen is beperkt en na een dergelijk bezoek , onthou je als doorsnee-bezoeker slechts een klein aantal beelden en indrukken. Het MAS, dat de collecties van diverse musea groepeert, incluis een 80-tal schilderijen van het Museum voor Schone Kunsten, wil té veel tonen en lijkt op een veredelde rommelmarkt met enkele verborgen schatten.

Wat je vaak merkt, is dat het publiek zich op de roltrappen stort om zo vlug mogelijk op het dak van het weidse panorama te kunnen genieten. Voor wie nog nooit op de Boerentoren of de kathedraal geweest is, is het uitzicht vanop het MAS-dak indrukwekkend. Het laatste stuk naar het dak moet langs een betonnen trap afgelegd worden. Tenzij er ergens een verborgen lift bestaat, maar die heb ik niet gezien. Ouderen en gehandicapten zijn gewaarschuwd.  Het dak is niet voor Iedereen.

Al bij al is het MAS een opvallend gebouw dat estetisch zijn voor- en tegenstanders heeft. Het zal niet makkelijk een algemeen aanvaard Antwerps monument worden, denk ik.  Uiteraard worden alle kritische geluiden, die er echt wel te horen zijn, angstvallig geweerd uit de media. Er mag niets anders te horen zijn dan hip, hip, hoera.

De inhoud van het MAS is aardig om te bekijken, maar zeker niet om internationaal indruk te maken. Met typisch Antwerpse branie wordt het ons door de reclamepolitici aangeprezen, als het antwoord op alle pijnlijke samenlevingsproblemen in de stad. Wat een pretentie. Wat een lef. Wat een misplaatste geldverspilling.

Over geld gesproken, de kostprijs beloopt circa 60 miljoen maar bevestiging van dit cijfer heb ik nergens gevonden. Een andere vraag : wat zijn de uitbatingskosten ?  Onderhoud, personeel, energie, inrichting tentoonstellingen ?  Vermoedelijk is daar niet zwaar aan getild : "We zullen wel zien" op zijn Antwerps. De inkomprijs bedraagt voor een volwassene € 10 en er zijn verminderingen voor groepen, kinderen en senioren.

Het Eilandje  en omgeving wordt omgebouwd voor kapitaalkrachtige kandidaat-loftbewoners die  met hun SUVS tegen 30 kilometer per uur door de oude binnenstad tuffen. Vele lofts en appartementen in de nieuwe torens en pakhuizen staan leeg : zij zijn ontzettend duur. Er wordt gemikt op de moderne champagnesocialisten, de moeders die met bakfietsen rondzeulen, die ze aan verkeerspalen op het voetpad vastketenen, zodat de voetgangers geen doorgang hebben. Jonge twee-verdienersgezinnen met kinderen worden geconfronteerd met de zeer ingrijpende schoolproblemen in de stad Antwerpen en daarom zijn zij niet makelijk te bewegen hier een peperdure investering te doen.

Deze stad kreunt onder de schulden, is verplicht de tekorten van het bankroete OCMW bij te passen en heeft verplichtingen aangegaan om de Oosterweelverbinding mede te financieren, om het gezicht van de burgemeester te redden.  Dit zijn zware verplichtingen die op de schouders van elke Antwerpenaar rusten.  In die omstandigheden is het gerechtvaardigd zich af te vragen, hoe verantwoord het is een bedrag van zowat 60 miljoen uit te geven aan een museum dat in feite een Uitkijktoren is.  

Als een gezin diep in de schulden zit, is het aankopen van een mooie Mercedes een onverantwoorde uitgave. Dit geldt net zo voor het MAS.  Er zijn andere prioriteiten in deze stad. Nu het er staat, kan u wel gaan kijken. Om naar het dak te gaan, hoeft u niet te betalen. Dat hebt u al gedaan.

Ray

De video die wij aanvankelijk geplaatsthadden is onbeschikbaar. Hij toonde beelden van de beschuldigde voor de vrouwelijke rechter die zijn aanhouding beval. Zijn onweerstaanbare Don Juan charmes hebben hem ditmaal niet geholpen. De Russia Today video is een vervanging.

Links Frankrijk, gevolgd door de Rode Simpelen in eigen land proberen DSK voor te stellen als een martelaar, omdat hij geboeid voor de rechter werd geleid. Geboeid was hij alleszins ook door het kamermeisje.

Intussen duiken verschillende geruchten op. De verdediging heeft maandag toegegeven dat hij seksuele betrekkingen heeft gehad met het kamermeisje die daarmede heeft ingestemd. Dat beweert althans de New York Post.

Waarom dan die overhaaste vlucht uit het hotel ?  De formele ontkenning van elke daad van seksuele aard ?  Het lunch-alibi met de dochter op het ogenblik van het vergrijp ?  Wat een trieste en paniekerige uitvluchten.  Hoe dit ook afloopt, de kans om ooit president van Frankrijk te worden, kan DSK vergeten. En een terugkeer naar het IMF zit er ook niet in. Allerlei figuren uit diverse landen zijn zich aan het opwarmen om de taak over te nemen.

Ik heb verschillende malen in de Republiek Ierland en ook eenmaal in bezet Noord-Ierland gereisd en ik heb met vele Ieren gesproken.  Behalve in Ulster heb ik niet eenmaal een woord van waardering, begrip of vergevingsgezindheid gehoord over de eeuwenlange misdaden door de Britten. Een Britse vrouw van 85 een bloemstuk laten neerleggen bij het monument voor de duizenden vermoorde Iers-nationalisten, is een kaakslag.

1 op 3 Antwerpse geboorten uit ouders die zelf in België geboren zijn.

Vlaams Belang-gemeenteraadslid Wim Van Osselaer, stelde aan Schepen De Coninck in de gemeenteraad enkele vragen betreffende de geboorten in Antwerpen in het jaar 2010 ‘(o.m. betreffende de nationaliteit van de ouders, de populairste voornamen, enz.). Uit de cijfers die de schepen ter beschikking stelde blijkt dat Antwerpen alsmaar meer blijft vervreemden en dat de Vlamingen goed op weg zijn een minderheid te worden in eigen stad.

Zo blijkt uit de door Wim Van Osselaer opgevraagde cijfers dat in 2010 nog nauwelijks bij 2.750 van de in totaal 8.098 geboortes beide ouders in België geboren zijn. Nauwelijks bij 1/3 (33,9%) van de Antwerpse geboorten zagen beide ouders in België zelf het levenslicht. Het aantal geboortes in Antwerpen waarbij beide ouders niet in België geboren zijn (3067) overtreft dus ruim het aantal geboortes waarbij beide ouders wel in België geboren zijn¨(2750). Bij 1.793 geboortes is één van beide ouders in het buitenland geboren (bij 694 geboortes is de moeder niet in België geboren,  bij 1099 geboortes is de vader niet in België geboren). Wie de demografische realiteit in Antwerpen enigszins kent, weet dat deze laatste groep vooral migratiehuwelijken betreft. 60 à 70 procent van de hier verblijvende etnische Marokkaanse of Turkse jongeren huwt immers met een importpartner uit het herkomstland.

Dat het in de eerste plaats geen Nederlanders, Finnen of Italianen zijn die in Antwerpen worden geboren blijkt uit de lijst met de populairste namen voor pasgeborenen in Antwerpen. Uit de door de schepen ter beschikking gestelde gegevens blijkt namelijk dat de voornaam Moham(m)ed in Antwerpen alsmaar populairder wordt. In 2010 noemden in 134 gevallen ouders hun pasgeborene Mohamed (98 gevallen) of Mohammed (36 gevallen). Opnieuw een stijging tegenover 2009 toen ‘slechts’ 130 Moham(m)eds het levenslicht zagen. De voornaam ‘Mohammed’ is inmiddels al populairder dan de tweede, derde en vierde populairste voornamen samen. Zowel voor pasgeboren jongens als meisjes maken voornamen met islamitische inslag een goede helft uit van de top 20 van de populairste voornamen voor pasgeborenen.

Dit alles maakt  nog meer dan ooit duidelijk dat het Belgische ‘bijna open grenzen’-beleid van de voorbije federale regeringen voor Antwerpen rampzalige gevolgen afwerpt. Met het huidige immigratietempo en het hoge geboortecijfer onder immigranten zal van het Vlaamse karakter van Antwerpen over enkele decennia allicht niets meer over zijn. Laat dit nog maar eens een oproep zijn tot alle politieke partijen om het over een andere boeg te gooien : geen gerommel in de marge van de immigratiewetgeving, maar een fundamentele hervorming van onze immigratiewetgeving, die onze grenzen sluit voor asielmisbruikers, gezinsherenigingmisbruikers en illegale gelukzoekers. Willen we nog trachten te redden wat er te redden is, dan is het nu tijd voor actie.

Bron : VB Ekeren

Nos compatriotes francophones et Wallons pendant la deuxième guerre mondiale.

(Onze belze compatrioten franstalig en Oewaals gedurend de tweed oorlog van de oewereld)

Steeds meer islamitische taxichauffeurs in Brussel het zal in de rest van het land niet anders zijn of worden) weigeren honden mee te nemen,zelfs blindengeleidehonden. Het weigeren van assistentiehonden is echter verboden bij wet.

Dat stelde de rechtse partij Vlaams Belang dinsdag. Volgens deze partij is een groot deel van de taxichauffeurs in Brussel moslim. Voor islamieten gelden honden als onreine dieren.

De taxichauffeurs zouden zich beroepen op godsdienstvrijheid om de honden te weigeren, maar volgens een Koninklijk Besluit moeten in alle openbare plaatsen - dus ook taxi's - assistentiehonden voor mindervaliden worden toegelaten.

Vlaams Belang gaat de misstanden aankaarten bij de verantwoordelijk minister. De partij vindt dat de vergunningen moeten worden ingetrokken van taxichauffeurs die zich schuldig maken aan dergelijk ,,fundamentalistisch'' gedrag.

@ de Telegraaf

Het staatsbezoek van de Britse koningin Elizabeth II aan Ierland zal vandaag gewoon doorgaan, ondanks het feit dat in de buurt van de Ierse hoofdstad Dublin een bom onschadelijk werd gemaakt. Gisteren waarschuwden Ierse dissidenten ook al voor een bom in Londen.

Eeuwen Engelse bezetting en kolonisatie

Koning Hendrik VIII had zich in 1534 van de Rooms-katholieke kerk had afgescheiden, en door de titel Koning van Ierland aan te nemen kon de kerk zijn titel Heer van Ierland, die immers door de paus aan de Engelse koning was toegekend, niet terugtrekken.

In de eeuw die daarop volgde herstelden de Engelse koningen geleidelijk hun gezag over heel Ierland (die ze tijdens de Rozenoorlogen grotendeels hadden kwijtgeraakt), door middel van zowel geweld als grootschalige kolonisatie door Engelse immigranten.

Het koninkrijk werd bestuurd door een gouverneur, de Lord Lieutenant of Ireland of Lord Deputy of Ireland, ook wel viceroy (onderkoning) genoemd. Het Ierse parlement, met een lagerhuis (House of Commons) en hogerhuis (House of Lords), zetelde in Dublin. Het Ierse parlementsgebouw uit 1729 was het eerste parlementsgebouw ter wereld dat speciaal voor dat doel was gebouwd.

Voor de Britten waren Ieren slaven

Tot 1782 had het parlement weinig te zeggen, en Rooms-katholieken mochten geen parlementslid worden. Bijna alle macht in Ierland lag in handen van de gouverneur en zijn tweede man, de Chief Secretary for Ireland, die beiden altijd van Engelse of Britse adel waren.

De arme, voornamelijk Rooms-katholieke bevolking van Ierland werd bestuurd door een kleine protestantse, Iers-Engelse elite. Dit leidde tot gewelddadige conflicten, waaronder de opstanden in 1641, 1689-1691 en 1798.

De Ierse maatschappij bestond in de 19e eeuw uit een kleine, protestantse, bovenlaag en een grote katholieke onderlaag. Er was nauwelijks een middenklasse. De leefomstandigheden van de onderklasse waren zeer slecht. In Dublin, na Londen de tweede stad van het Britse Rijk, was het niet ongewoon om met dertig tot veertig mensen een huis te delen.

Op het platteland waren de omstandigheden zo mogelijk nog slechter. De bevolking van Ierland was in de eerste jaren van de 19e eeuw explosief gegroeid. Het land was grotendeels eigendom van protestantse edelen, die vaak zelf in Engeland woonden. Hun voornaamste belang was een zo groot mogelijke opbrengst. Dat leidde tot een toename van de graanteelt, voornamelijk voor export naar Engeland.

De Grote Hongersnood

De landarbeiders en kleine boeren teelden daarnaast voor eigen gebruik aardappelen. Naar schatting twee derde van de bevolking was in 1841 voor zijn dagelijkse voeding primair aangewezen op de landbouw, en dan met name op de aardappel.

In 1845 mislukte de aardappeloogst grotendeels vanwege een tot dan toe onbekende ziekte, de door de pseudoschimmel "Phytophthora infestans" veroorzaakte Aardappelziekte. Het jaar daarop mislukte de oogst volledig. Omdat de plattelandsbevolking nauwelijks alternatieven had, leidde dit tot een zeer ernstige hongersnood. In 1847 viel de oogst mee, met als gevolg dat voor het volgende jaar weer meer aardappelen gepoot werden. Toen in 1848 de oogst wederom compleet verloren ging was het drama compleet.

De precieze omvang van deze ramp, in Ierland aangeduid als the Great Famine is moeilijk vast te stellen. Naar schatting had Ierland in 1840 ongeveer 8 miljoen inwoners. In 1850 werd het inwonertal geschat op 6 miljoen. Het verschil zou voor de helft veroorzaakt zijn door sterfte, en voor de andere helft door massale emigratie.

De hongersnood was een extra impuls voor het streven naar een gelijkere verdeling van het land. Voor veel Ieren was het 'landvraagstuk' van veel meer belang dan zelfbestuur of onafhankelijkheid.

Paasopstand

In 1850 leidde dat tot de oprichting van een vereniging van pachters, Tenant Right Leaugue. Daarmee begon een periode die in het Engels wordt aangeduid als de 'land war'.

Na het unie-verdrag van 1800 ontstond in de 19e eeuw een streven naar zelfbestuur (home-rule). Grote leider van deze groep was Charles Stewart Parnell. Tot twee keer toe werd een wet voor zelfbestuur aangenomen door het Lagerhuis in Londen, maar beide keren sneuvelde het voorstel in het Hogerhuis. De dood van Parnell in 1891 beroofde de Ierse Partij van een krachtig leider, het perspectief op een eigen parlement in Dublin leek daarmee te verdwijnen.

Het gebrek aan politiek perspectief leidde tot een opbloei van de eigen cultuur. Een groep schrijvers rond W.B. Yeats en Lady Gregory zochten en vonden hun inspiratie in de oude Keltische mystiek. De Gaelic League werd gesticht mede met als doel de eigen Ierse taal Iers te ondersteunen. Door het hele land werden nationale scholen opgericht waar Iers een verplicht vak werd. Op sportgebied werd de GAA, de Gaelic Athletic Association, opgericht die zich richtte op 'klassieke' Ierse sporten als Iers voetbal en Hurling.

Dit nieuwe nationalisme, vooral gegrond op de Ierse eigenheid, zorgde ook voor een opleving van de radicale stroming in de politiek. Sinn Féin werd in deze periode opgericht, maar was oorspronkelijk nog geen republikeinse partij.

Toch blijft de Ierse Partij de dominerende kracht. Als in Engeland in 1910 de liberalen aan het bewind komen met steun van de Ierse Partij lijkt zelfbestuur opeens toch binnen handbereik. Door een wijziging in de verhouding tussen Lagerhuis en Hogerhuis kan het Hogerhuis zelfbestuur niet langer blokkeren, alleen nog vertragen.

In 1912 wordt een wet aangenomen waarbij heel Ierland zelfbestuur krijgt. Die wet leidt tot groot verzet in de provincie Ulster, verzet dat overigens wordt geleid door een Dubliner en in Engeland van harte ondersteund wordt door de Conservatieve Partij. In het vooruitzicht van de naderende wereldoorlog durft de Liberale Partij de protestanten in Ulster niet voor het blok te zetten. De Ierse partij moet lijdzaam toezien hoe gepraat wordt over een aparte regeling voor het noorden van het eiland.

Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog betekent uitstel van het zelfbestuur. De leider van de Ierse Partij roept alle Ieren op om het Koninkrijk te helpen in deze zware tijden door dienst te nemen in het leger. Hoewel veel Ieren aan die oproep gehoor geven is er ook forse tegenstand, ook binnen de Ierse Partij. Die tegenstand is vooral te vinden in de paramilitaire afdeling van die partij, de Irish Volunteers.

Ook de republikeinen hebben een eigen militaire organisatie, de Irish Republican Brotherhood (IRB). De leiders van die beweging sluiten zich ook aan bij de volunteers en volgen daarbinnen hun eigen agenda.

Een aparte rol speelt de kleine socialistische partij. Onder leiding van James Connolly probeert deze partij de strijd voor onafhankelijkheid te combineren met de strijd voor een socialistische revolutie. Ook deze partij heeft een eigen militaire afdeling, de Irish Citizen's Army.

24 april1916 : Republiek Ierland

Padraigh Pearse, de belangrijkste leider van de IRB, weet Connolly tot samenwerking te bewegen. Op 24 april 1916, Paasmaandag, gaan beide groepen over tot de bezetting van een aantal belangrijke panden in Dublin. Zij vestigen hun hoofdkwartier in het Hoofdpostkantoor (GPO) aan O'Connell Street. Pearse leest daar de proclamatie voor waarbij de Republiek Ierland wordt uitgeroepen.

Algemeen wordt aangenomen dat de leiders zelf wisten dat hun actie in militair opzicht kansloos was. De opstand was na zes dagen voorbij. Waarschijnlijk gokten de leiders er op dat hun actie voldoende zou losmaken om op korte termijn toch tot het gewenste doel te komen. De manier waarop de Engelsen reageerden, alle leiders werden geëxecuteerd, heeft er zeker toe bijgedragen dat de opstand postuum heeft bereikt wat zij voor ogen hadden.

Verdeling

Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog was de Home Rule opgeschort. De Paasopstand had het verzet tegen die wet in Ulster alleen maar versterkt. Voor de protestanten betekende Home Rule: Rome Rule.

Bij de algemene verkiezingen in november 1918 werd Sinn Féin verreweg de grootste partij, zij behaalde 73 zetels, tegen 26 voor de Unionisten in Ulster. De oude Ierse partij werd vrijwel weggevaagd. De leden van Sinn Féin weigerden plaats te nemen in het parlement in Londen en vormden hun eigen parlement in Dublin: Dáil Éireann.

In de loop van 1919 werd het steeds onrustiger. Steeds vaker werden er aanslagen gepleegd op Britse doelen. De Britten reageerden daarop met vergeldingsacties door het inzetten van troepen: de beruchte Black and Tans. De gewelddadigheden bereikten een hoogtepunt met The Burning of Cork. In Ierland zelf staat deze periode bekend als de Ierse onafhankelijkheidsoorlog.

In 1920 nam het Britse parlement een wet aan waarbij het eiland in tweeën werd gedeeld. Het noorden kreeg eigen zelfbestuur en behield een nauwe band met Londen. In het zuiden kwam een eigen parlement in Dublin, waarbij Zuid-Ierland een status zou krijgen vergelijkbaar met Canada en Australië.

De verdeling van het eiland was voor veel Ieren onacceptabel. Ook de status, waarbij een band bleef bestaan met Londen, ging velen niet ver genoeg. De wet werd daarom niet geaccepteerd en de onrust groeide uit tot een ware onafhankelijkheidsstrijd.

In het voorjaar van 1921 brak bij een aantal kopstukken van Sinn Féin het besef door dat langs militaire weg hun doel niet bereikt zou worden. Dat leidde tot vredesbesprekingen die in december resulteerden in een verdrag.

Door dat verdrag werd het zuiden de facto onafhankelijk, de Vrijstaat, hoewel er in naam een band met Londen bleef bestaan. Het verdrag betekende echter ook dat het zuiden akkoord ging met de creatie van een protestantse staat Noord-Ierland waarin de grote katholieke minderheid bewust tot tweederangs burgers werd gemaakt.

Hoewel Fianna Fáil zich zelf beschouwde als de meest republikeinse partij werd de Republiek in 1949 uitgeroepen door de coalitieregering onder John A. Costello. Daarmee werden ook formeel de laatste banden met Groot-Brittannië verbroken.

In 1973 werd Ierland lid van de Europese Gemeenschap

Wie kan het de Ieren kwalijk nemen dat zij protesteren tegen het bezoek van de Britse koningin aan hun land ? 

(bron : Wikipedia)