De trouwe lezer van ons magazine weet dat we iedere keer ons blad opsmukken met een interview. Deze maand haalden we Filip Dewinter van het Vlaams Belang voor de haast legendarisch geworden recorder van onze secretaris. Uw hoofdredacteur vergezeld met secretaris Gregory Deseck gingen naar het machtige bolwerk van het Vlaams Belang, Antwerpen. Of toch niet zo? De kans dat Bart De Wever burgemeester wordt in de achtertuin van het VB is reëel! Hoe staat Filip Dewinter tegenover de N-VA en waar liggen de verschillen tussen beide politieke partijen? Is het Vlaams Belang dan de enige echte Vlaamse Leeuw of slechts een schim van de Vlaamse strijd voor ontvoogding? Wij vroegen het aan de meest controversiële politicus in het afgelopen decennia.
Waarom bent u begonnen met uw politieke loopbaan?
Ik ben als jonge gast vooral in de politiek gestapt op basis van emotie. Politiek, dat is toch vooral engagement op basis van overtuiging en emotie. Schaarbeek -de lokettenkwestie-Nols, Voeren-Happart - begin jaren ’80 was Voeren dagelijks in de actualiteit – het was een beetje mei ’68 van mijn generatie.
En concreet dan? Wat was uw eerste vereniging?
Ik heb op mijn 16 jaar de Vlaamse scholierengroep (VSAG) opgericht.
Had u toen al een duidelijk beeld over uw politieke stroming?
Neen, natuurlijk niet… dat is onmogelijk op 16 jaar! We waren wel overtuigd Vlaamsgezind.
Heeft het leven in Antwerpen uw politieke denkbeeld veranderd?
Zonder twijfel: zeer zeker! Ik kom uit Brugge, een provinciestad met een rijk, historisch verleden maar zonder grootstedelijke problemen. Wijken met vreemdelingen, gettovorming, criminaliteit, overlast, sluikstort… dat was mij toen nog onbekend. Toen ik hier aankwam, was ik reeds Vlaams-nationalist maar dat uitte zich vooral op het communautaire vlak, de strijd voor Vlaamse onafhankelijkheid…
Hier in Antwerpen voer ik al jaren dezelfde strijd: maar op andere barricades, opkomen voor onze culturele identiteit, de strijd tegen multiculturalisme en de immigratie-invasie.
Waarom eigenlijk die keuze voor Antwerpen om te studeren?
Goh… vrij simpel eigenlijk. Mijn tante woonde hier dus ik kon gemakkelijk op kot in Antwerpen. Maar inderdaad, andere elementen speelden ook mee. Het hart van de Vlaamse beweging klopt hier in Antwerpen. En ik moet toegeven, mijn lief, (mijn echtgenote al sinds meer dan 25 jaar) woonde in Antwerpen. Het was natuurlijk een kans om volop politiek actief te zijn. Ikzelf, echter, was iets te actief! Vandaar dat ik mijn studies politiek en sociale wetenschappen niet heb afgewerkt. Spijtig genoeg. Maar we hebben ons herpakt. Mijn journalistiekstudie heb ik wel met vrucht beëindigd.
U sprak over de vreemdelingenproblematiek in Antwerpen. Voelde u zich bedreigd?
Neen, dat mag ik niet zeggen, dat zou onjuist zijn. Wij waren jonge gasten. Zo snel waren we niet bang. We wisten wel van aanpakken.
Is er veel veranderd sinds die tijd?
Dat staat als een paal boven water. De witte vlucht houdt aan, heel wat vreemdelingen nemen de plaats van de vertrekkende Vlamingen in. In Antwerpen-Noord kom je in een soort Marokkaanse Kashba, een hele andere wereld terecht. De inktvlek breidt zich snel uit. De laatste Vlamingen zijn die wijken nu aan het verlaten. Er komen geen nieuwe, jonge, Vlamingen meer bij. Het is een duidelijke uitdaging voor het komende decennia in alle grote, Europese steden. Een bijkomend probleem is ook dat veel mensen niet weg kunnen. Ze hebben maar één kleine eigendom, waar ze een heel leven voor gewerkt hebben, als ze er al één hebben. Dat wordt steeds minder waard en aan wie moeten ze dat verkopen? … Aan allochtonen. Met dat beetje geld kunnen ze onmogelijk ergens anders iets kopen. Een vicieuze cirkel dus…
U was lid van het NSV?
De stap als student naar de NSV was vanzelfsprekend. Ideologisch was het NSV een organisatie waarvan de ideeën dicht aanleunen bij die van het Vlaams Belang. De beweging (NSV, TAK, Voorpost, Were Di, VVB, VMO) was toen heel wat groter dan het toenmalige Vlaams Blok. In principe zat iedereen in de beweging, en als het verkiezingen waren, dan speelden we even partijmilitant.
Het Vlaams Blok heeft vijftien jaar nodig gehad om door te breken.
Het Vlaams Blok was helemaal geen succes vanaf de eerste minuut. De NSV, als onafhankelijke vereniging, was toen het kader van het Vlaams Blok. De militanten, de plakkers; die kwamen van de NSV, Voorpost, Were Di…De NSV is nog steeds een doorn in het oog van het establishment, van links, van de burgerlijke student… Ik voelde me thuis bij de NSV: tegendraads, niet politiek correct, rebels…
We zijn al 300 dagen aan het onderhandelen. Kunnen Bart De Wever, Elio Di Rupo en Wouter Beke eruit geraken?
Neen, helemaal niet. Het is symptomatisch. Het toont aan dat binnen het Belgische kader niets nog mogelijk is. Hoe langer deze situatie duurt, hoe meer dit de ogen opent van veel mensen die zelf geen Vlaams-nationalist zijn. Men stelt vast dat het probleem België is. Bart De Wever zou zijn verantwoordelijkheid moeten durven nemen. Ik besef ook wel dat De Wever morgen niet de Vlaamse Republiek kan uitroepen… maar wat hij wel kan doen is naar de onderhandelingstafel trekken en tegen de Waalse partijen zeggen: “de Octopusnota is te nemen of te laten en wil je dat niet… ja dan rest ons geen andere keuze, dan is de breuk onafwendbaar”. Hij moet durven de Vlaamse onafhankelijkheid als stok achter de deur te gebruiken.
U beseft toch ook wel dat de N-VA dan een meerderheid van haar kiezers zou verliezen? Waarom zou ze zichzelf in de voet schieten?
Ja, mijne heren, je moet ook eens iets durven doen uit overtuiging, hé. Indien de Ierse republikeinen zo hadden geredeneerd dan was Ierland nooit onafhankelijk geworden. Het moment van de waarheid is bijna daar. Ik heb dat ook al tegen Bart gezegd. “Ge moet opletten dat het momentum niet voorbij gaat.” Als dit nog een tijd duurt, dan zou de tegenbeweging wel eens op gang kunnen komen. Een neo-unitaire tegenbeweging. Ik ben bang dat de mensen het communautaire gehakketak beu zullen worden. Ik hoop dus dat De Wever het momentum niet mist. We zijn bijna op dat moment gekomen waar iedereen zegt: “Ja splitsen, allé het moet dan maar!”; net zoals in Tsjecho-Slowakije. Daar waren ook veel mensen initieel tegen de splitsing, maar nu zijn ze er wel allemaal tevreden mee. Dat is dan ook de strategie van Di Rupo en co. Het zodanig lang laten duren, tot iedereen het beu is. “Nous sommes demandeurs de rien.”
Maar denkt u niet -in plaats van die tegenkrachten-dat het lange aanslepen nog meer mensen zal overtuigen dat een unitair land met Wallonië en Vlaanderen bijeen niet werkt en dus nog meer op Vlaams nationalistische partijen te stemmen?
Ik hoop dat ten zeerste.
Hoe ziet u de toekomst voor uw eigen partij?
We hebben een tijd de hoop, misschien wel de illusie gekoesterd dat wij een grote Vlaamse en rechtse beleidspartij konden worden waar we alles en iedereen electoraal in konden verzamelen. We voelen ons echter beter in ons vel als zweeppartij. Een oppositiepartij die de speerpunten van ons programma in de verf zet en de rest opjaagt. Overigens, mocht er geen VB zijn, dan zou de verleiding bij bv. de N-VA veel groter zijn om het op een akkoordje te gooien. Het VB is een stok achter de deur. Niemand zit te wachten op een gematigd Vlaams Belang.
Hoe gaat dat met het Vlaams Belang in de straat? Wat zegt u tegen mensen die een paarpunten van uw programma goed vinden, maar bij andere een sterk vraagteken zetten.
Ik hoor vaak “De migratiestop. Ok, daar zijn we mee akkoord maar die Vlaamse onafhankelijkheid, dat hoeft niet voor ons.” Wel dan zeg ik tegen die mensen: het is alles of niks. Ben je niet voor die Vlaamse onafhankelijkheid dan moet je maar op een andere partij stemmen. Je moet de kiezers niet altijd naar de mond praten. Je moet ze ook durven leiden en enthousiasmeren rond thema’s die minder gemakkelijk zijn.
De kiezers van het Vlaams Belang worden meestal met een scheef oog bekeken. Om welke mensen gaat dat dan eigenlijk?
Meestal gaat het-naast een harde Vlaams-nationalistische kern om mensen die niet altijd politiek geïnteresseerd zijn. Het gaat dan om foert-stemmers, die tegen de immigratie-invasie zijn en kampen met een groot onveiligheidsgevoel. Je moet die kiezer bij de les houden, hem bij de hand nemen en hem tonen hoe we aan die standpunten komen, hoe dat gelinkt is aan de andere standpunten. Dat is mijn plicht, mijn taak ook als politicus. Wij hebben gedurende vele jaren in soms moeilijke omstandigheden het pad geëffend voor partijen als de N-VA en LDD. Nu zijn de mensen ‘klaar’ om te stemmen op de N-VA, zij staan nu open daarvoor. Het taboe van het Vlaams nationalisme, dat hebben wij doorbroken. Daar plukt de N-VA nu de vruchten van. Het succes van de N-VA zou niet zo groot zijn mocht er nooit een VB geweest zijn. Één van onze grootste verwezenlijkingen is onder andere dat we massa’s socialistische kiezers de weg naar het Vlaamsnationalisme getoond hebben.
U sprak over een rechtse beleidspartij. Moet je dan niet hier en daar de scherpe kantjes wegvijlen?
Wel, dat is het hem juist hé. Een aantal jaren geleden hadden wij het monopolie op rechts, er was nog geen NVA; LDD bestond evenmin. Er was enkel het VB tot aan die gerechtelijke veroordeling. Wie rechts stemde, kwam enkel bij ons uit. Maar goed, er was het cordon … We hebben geprobeerd de lat wat lager te leggen, de scherpe hoeken af te ronden en te verruimen teneindenaar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen het cordon te doorbreken.
Maar dat is niet gelukt …
Dat is niet gelukt, neen. We hebben kapers op de kust gekend. Die veroordeling van de VZW’s van het Vlaams Blok heeft het cordon enkel maar versterkt. Bovendien was er toen ook de zaak Hans van Temse. Dat had toen ook een zeer negatief effect voor het VB, de media hebben ons dat -ten onrechte- in de schoenen geschoven.
Vond u dat er een verband was tussen het record voor het VB (24%) en de veroordeling van de VZW’s van het Vlaams Blok?
Natuurlijk, die 24% hebben we niet enkel gehaald door ons politiek talent hé (lacht). Zoals dat meestal het geval is, was dat een samenvallen van omstandigheden. Er was dan ook het vreemdelingenstemrecht waar de VLD gecapituleerd heeft. Beide gecombineerd zorgden voor een historisch record voor het Vlaams Blok.
Het Vlaams Blok kampt met veel interne problemen. Veel geruzie over en weer. Onlangs weer die Belfortgroep
Je moet daar ook realistisch in zijn. Het VB is geen partij als een ander en wordt ook niet gelijkwaardig behandeld door de media. Als er bij ons iets fout loopt wordt het lang en breed uitgesmeerd. Normaal zwijgt men ons dood, er is niet alleen een cordon sanitaire maar ook mediatique. Daar weet Siegfried Bracke ALLES van (lacht).
Maar goed, u kunt toch niet ontkennen dat er heel wat problemen zijn binnen het VB …
Mensen bij ons hebben ook ambities hé: deelnemen aan het bestuur is er één van. Gedurende een aantal jaren was alles ok, het bevalt hen, succes na succes. Bij de eerste electorale nederlaag komen de verwijten. Dat zijn de cordon sanitaire slachtoffers, collateral damage van het cordon noem ik dat. Er zijn bij ons ook wel wat mensen die na al die jaren eens willen deelnemen aan het beleid want dan kunnen ze hun groot talent beter ontwikkelen dan in de oppositie (ironisch). Als dat niet lukt dan worden ze wrevelig, gefrustreerd, … en ze verwijten de partij van alles en nog wat.
Bart de Wever verwijt u dat u helemaal dat cordon niet wil breken. Het levert u veel stemmen op. Wat geeft u dan als repliek op wat De Wever u verwijt?
Vandaag kan ik mij natuurlijk permitteren om te zeggen: Ok goed, ik sta zogezegd te roepen aan de zijlijn, maar wat heb jij nu verwezenlijkt in 11 maanden tijd? Ik geef hem heel wat respijt. Maar goed de tijd dringt hé. Soms kan je als oppositie meer bereiken dan door in de regering te stappen. Dat wordt vandaag bewezen. Ik verwijt hem niet dat het niet lukt hoor, hij houdt het been stijf en dat apprecieer ik. Ik verwijt hem alleen dat hij niet inziet dat hij een foute strategie kiest! Kiezen dus voor Vlaamse onafhankelijkheid als stok achter de deur.
Siegfried Bracke zei in ons vorige magazine “Als openbare omroep gingen wij het VB gaan bestrijden. Dat was de foute keuze. Op het moment dat we ze lieten gaan, was het over and out”
Men heeft inderdaad het geweer van schouder veranderd in de media. Nu zwijgt men ons selectief dood. Het doel blijft hetzelfde: vernietig het VB. Nu komen we alleen aan bod als het over negatief
Vlaams Belang-nieuws gaat. Maar inderdaad, ik heb daar nog over gesproken met Siegfried. Hij worstelde wel met het cordon mediatique, net zoals andere topjournalisten bij de VRT wiens naam ik niet zal noemen. Hij heeft zijn invloed aangewend om daar verandering in te brengen maar is van een kale reis terug gekomen…
Siegfried Bracke struikelde vooral omtrent het volgende: Het eigen volk eerst principeof de universele verklaring van de rechten van de mens. U koos het eerste…
Die uitspraak van mij wordt te pas en te onpas misbruikt. Een stok om de hond te slaan. Het recht op culturele eigenheid en identiteit is voor mij ook een belangrijk thema en dat staat niet in de universele verklaring. Dan stelt men mij in die TV studio’s zo’n stomme quizvraag zonder nuance. Dan moet je kiezen het één of het ander. Ik zal mijn eigen partijstandpunt natuurlijk nooit afvallen, en zeker niet voor de camera’s.
Nog een laatste vraagje over de burgemeesterstrijd in Antwerpen. U ging uw steun verbinden aan Bart de Wever?
Als wij niet de grootste partij zijn en dat zou de NVA blijken te zijn, dan ben ik zijn man als coalitiepartner of via gedoogsteun zoals Wilders in Nederland. Bart moet maar eens kleur bekennen:wil hij het cordon doorbreken, wil hij een ommekeer in Antwerpen met ons of wil hij meer van hetzelfde met de socialisten? Men duwt de Antwerpenaar in een tweestrijd Jansens-De Wever maar hallo!!! wij
zijn er ook nog. Het tweegevecht Janssens-Dewever is een schijngevecht. Tot nader order maakt N-VA overigens deel uit van de coalitie van Janssens. Stap dan eerst uit de coalitie!
Bedankt voor dit interview, wat mag ik u nog wensen?
Een onafhankelijk Vlaanderen en een veiliger Antwerpen.