In de Volkskrant verscheen een recensie over Geert van Istendaels "Het belgisch labyrinth". De moeite om kennis te nemen van de visie van een Nederlandse journalist op de toestanden in het land B zoals de oud BRT-N journalist, belgicist en cultuurpessimist Van Istendael deze beschrijft.
'Voor een Vlaming gold, geldt en zal gelden: eigen kot eerst.' Aldus Geert van Istendael in Het Belgisch labyrint, dat na voor het eerst in 1989 te zijn verschenen dit jaar een zeventiende en geheel herziene druk beleeft. Dat lijkt misschien wat veel, maar onze zuiderburen hebben ook negen kabinetten-Martens gehad, dus de schrijver beweegt zich binnen een Belgische traditie. En hoewel het land al meer dan een jaar zonder regering zit, een absoluut record, staat het Belgische huis nog overeind. Een Belg heeft een baksteen in de maag, luidt een oud gezegde, en die verknochtheid aan eigen huis en haard zorgt ervoor dat de permanent in ombouw zijnde Belgische staatsconstructies voor zijn bewoners nog iets vertrouwds houden.
Van Istendael heeft zijn boek opgedragen aan Elio di Rupo en Bart De Wever, respectievelijk de leider van de Franstalige socialisten, sinds jaar en dag de grootste partij in Wallonië, en de leider van de N-VA (Nieuw Vlaamse Alliantie), bij de laatste verkiezingen in juni 2010 de grootste partij in Vlaanderen. Dat 'Nieuw' wijst erop dat de Vlamingen het oude België beu zijn. Voor menig Vlaming is 'België' een uitgewoonde formule waaruit hij zich wil bevrijden, al blijft onduidelijk tot hoever de ontvlechting moet gaan. Misschien verklaart dat waarom alle Vlaamse partijen van naam zijn veranderd, waarbij de socialisten zich tegenwoordig SP.A (Socialistische Partij Anders) noemen, de katholieken CD & V (Christen-Democratisch en Vlaams) en de liberalen Open VLD (Open Vlaamse Liberalen en Democraten). Zelfs het Vlaams Blok van Filip Dewinter is niet meer. Dat heet nu Vlaams Belang, nadat het als extreem-rechts te boek staande Blok in 2004 door het gerechtshof in Gent tot hoge geldboetes veroordeeld werd. Door die naamsverandering kon de partij zijn overheidssubsidies behouden.
Hilarisch? Misschien wel in Nederlandse ogen, waar 'Belgische toestanden' al snel een glimlach opwekken en nooit helemaal serieus worden genomen. Dat er ook nog Franstaligen zijn, wordt al helemaal niet waargenomen, wat overigens wederzijds is. De Walen zien Nederland niet staan en zijn totaal op Frankrijk georiënteerd. Van Istendael vertelt mooi over de ijzeren taalgrens die ergens onder Leuven en Brussel dwars door de Lage Landen loopt en die al sinds de Guldensporenslag (bij Kortrijk) in 1302 vast op z'n plaats ligt. Dat wil zeggen: voor zover de verfransing hem niet stiekem verlegd heeft, want in Frans Vlaanderen is het Nederlands bijna uitgeroeid en in Brussel, ooit een Nederlandstalige stad, blijven de Franstaligen dominant, mede dankzij de internationale instellingen die de hoofdstad van Europa, België én Vlaanderen rijk is. Verder kent België ook nog Duitstaligen, in Eupen-Malmédy, een aanhangsel sinds de Eerste Wereldoorlog, die verschrikkelijke slachtpartij waardoor onze zuiderburen getekend zijn en die Nederland bespaard is gebleven.
Van Istendael is op z'n best wanneer hij dat oude België beschrijft, dat zich in 1830 losmaakte uit een Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, een bedenksel van de Europese grote mogendheden die op het Congres van Wenen een sterke buffer wilden tegen Frankrijk. Lang hield die creatie geen stand, en onder leiding van een Franstalige bovenlaag ontstond in de Zuidelijke Nederlanden een jacobijnse eenheidsstaat die in de negentiende eeuw de modernste was in heel Europa. Het kan geen kwaad dat arrogante Hollanders, die België vaak voor achterlijk houden, nog eens beseffen dat de Industriële Revolutie op het Europese continent begonnen is rond Luik en Charleroi, en dat die nieuwe staat ook progressief en liberaal was. Maar op een zeer bevoogdende manier. Het Frans van de deftige burgerij zette de toon, ook in steden als Antwerpen en Gent.
Het naar Frans model opgezette La Belgique kende een antiklerikale traditie, met een scheiding van kerk en staat, waardoor liberalen en socialisten lange tijd tegen vrouwenkiesrecht waren - omdat de katholieken daarvan zouden profiteren. Pas in 1948 gingen de socialisten overstag, omdat ze niet wilden achterblijven bij Frankrijk, dat in 1944 de vrouwen het kiesrecht gunde. Opportunisme is de Belgen dus niet vreemd, en dat moet ook wel, met zoveel minderheden en provinciale streken waar het gelijk van de stamkroeg telt. België kent nog steeds stemplicht, waar Van Istendael - op goede gronden - voorstander van is. Het dwingt de 'politikers' om rekening te houden met de gewone man en tegenover rechten staan ook plichten.
De keerzijde is een hardnekkig cliëntelisme, waarover Van Istendael opvallend mild is, zeker ten aanzien van de op dit punt beruchte Waalse socialisten. Dat cliëntelisme, in Nederlandse ogen snel corruptie, verklaart waarom het populisme in de Belgische politiek zit ingebakken en waarom je zonder juiste partijkaart aan geen overheidsbaantje komt. Dat maakt het instellen van een cordon sanitaire (hygiëne op z'n Frans) tegen politieke inbrekers weer gemakkelijker, maar daarover straks.
Van Istendael schrijft warm over de Vlaamse Beweging, die weliswaar Germaanse smetten kent, maar geworteld is in een conservatief pacifisme van de kleine man die zijn superieuren niet vertrouwt. Dat gaat terug naar de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog, waarbij het verhaal wil dat er vooral doden vielen onder de Vlaamse boertjes, omdat zij de orders van hun Franstalige officieren niet verstonden. Volgens de historica Sophie de Schaepdrijver is dit een mythe van het Vlaamse nationalisme, maar Van Istendael verzet zich daar tegen en wijst terecht op het belang van taalgevoeligheden bij het onderscheid tussen rangen en standen. Niet dat Van Istendael blind is voor de vreemde klanten die bij de jaarlijkse IJzerbedevaart in Diksmuide voorbijtrekken, maar hij doet niet mee aan de verkettering van de Vlaamse Beweging die onder progressieve intellectuelen bon ton is. Dat maakt zijn boek voor Nederlanders die België zo'n grappig land vinden tot een rijke gids. Want België is meer dan het gemoedelijke Vlaanderen alleen en taalstrijd is cultuurstrijd die nooit helemaal voorbij is. Kijk naar Nederland zelf, waar immigranten ineens onze taal (die wijzelf steeds slordiger spreken) moeten leren. En over integratie gesproken: in België klagen Vlaamse moslims over discriminatie door Franstalige moslims!
Van Istendael is het tegendeel van de eenkennige Vlaming en kent ook Nederland goed (als kind woonde hij in Utrecht). Dat stelt hem in staat zijn lezers van het nut van België te overtuigen, waarbij hij de diversiteit van het tweetalige Brussel (een echte kosmopolitische stad) bezingt en oog heeft voor de schoonheid van de Belgische wanstaltigheid, met zijn anarchisme en afkeer van overheidsplanning. De keerzijde, de lelijkheid van de lintbebouwing, ziet hij ook. Maar met zijn zin voor absurdisme en vermogen om alles van twee kanten te bezien, kreeg ik ook het gevoel dat Van Istendael de Belgische toestanden romantiseert en niet altijd klare wijn schenkt. Enerzijds is er de jaloezie die je als Nederlander kunt voelen. Hadden wij maar een hoofdstad als Brussel, halfzusje van Parijs, dan stonden wij ook in contact met de Franse cultuur. Prachtig voor intellectuelen, je wereld wordt er groter door. Maar zelfs vrijdenker Van Istendael (auteur van Bekentenissen van een reactionair) ontsnapt niet helemaal aan de politieke correctheid die als een wollen deken over de Vlaamse intelligentsia ligt.
België loopt voor op Nederland wat het populisme betreft. In de herziene uitgave van 2011 hadden we graag willen weten waarom de LPF bij ons wel kon regeren, en Geert Wilders tot officiële gedoogpartner van een rechtse minderheidsregering kon uitgroeien, en het Vlaams Belang in België nog steeds in de ban wordt gedaan. Dat zette lange tijd een miljoen Vlaamse kiezers buitenspel, waar de dorpskroeg in de Belgische politiek van oudsher veel belangrijker is dan bij ons en 'de hoge heren' steevast worden gewantrouwd. En dan toch die buitensluiting van Vlamingen die voor nijver en geëmancipeerd doorgaan en geacht worden braaf aan het cliëntelisme van de Waalse socialisten mee te betalen. Is Filip Dewinter echt zo'n vreemdelingenhater of is er meer in het spel? Mijn eigen theorie is dat Dewinter als Vlaams nationalist én separatist voor België een staatsvijand is, zeker voor het Franstalige deel, en een direct gevaar voor het koningshuis en de bestuurselite. Vandaar het cordon sanitaire, waarbij Dewinter als rechts-extremist buiten de orde wordt geplaatst, een toestand die ook de machtspositie van de socialisten in Wallonië én Vlaanderen bestendigt.
Als je dit aan weldenkende Vlamingen voorlegt, krijg je geen antwoord, hoogstens omfloerste taal. Van Istendael houdt vast aan dit Belgische mysterie. Ook hij suggereert dat het cordon goed heeft gewerkt, omdat Dewinter bij de laatste verkiezingen terrein moest prijsgeven. Dat gaat er bij mij als botte Hollander niet in. De Wever is nu de nieuwe bewaker van het Vlaamse kot, waardoor het land al meer dan een jaar zonder federale regering zit. In België kan dat. Voor Europa, zelf op weg om tegen alle afspraken in een financiële transferunie te worden, zou ik het niet durven aanbevelen.
(Recensie door Dirk-Jan van Baar, gepubliceerd op 29-08-2011)
Manten weet van wanten
Woestijnvis en VRT
Er is een kink in de kabel van het mooie Woestijnvisverhaal gekomen. De auditeur van de Raad van Mededinging heeft bezwaren tegen de overname van VT4 en VIJFtv door Woestijnvis. Normaal werd verwacht dat dit maar een formaliteit zou zijn, maar volgens De Tijd zou de auditeur van de Raad van Mededinging eisen dat alle banden met de VRT doorgeknipt worden. Nogal vaak volgt de raad het advies van de auditeur.
De auditeur vreest dat VT4 en VIJFtv inzage zullen kunnen krijgen in de programmatie van VRT, als ze nog langer blijven samenwerken met de openbare omroep. Zo zou SBS een concurrentievoordeel hebben ten opzichte van de VMMa (vtm, 2BE), want SBS zou er zijn programmatie kunnen op afstellen. VT4 zou bijvoorbeeld zwak kunnen programmeren als er Woestijnvisprogramma's worden uitgezonden op de VRT en sterk programmeren als ze op voorhand weten dat VRT maar zwakke programma's gepland heeft.
Daarom eist de auditeur dus dat de banden tussen VRT en Woestijnvis na midden 2012 volledig worden doorgeknipt. Indien de raad het advies van de auditeur volgt, dan volgt een diepgaander onderzoek, waardoor de goedkeuring wordt uitgesteld. In het beste geval volgt er al begin september een uitspraak.
Bron: De Tijd
Woestijnvis zal hier wel een gehaaide mouw aan breien : de oprichting van een nieuwe entiteit die zich legaal autonoom opstelt om de sukkels van de VRT aan programma's te helpen. En daarmede zijn de bezwaren van de Raad van Mededinging omzeild.
Niemand heeft echter de euvele moed er op te wijzen dat de VRT met zijn 3000 medewerkers en zijn 300 miljoen staatssubsidies geen enkele reden heeft om televisie-programma's te bestellen bij productiehuizen. Deze instelling beschikt over àlle middelen en mensen om productie in eigen huis te houden. Na verloop van tijd legt echter de openbare opinie zich alijd neer bij schandelijke toestanden in de overtuiging dat het niet anders kan. Als een openbare omroep niet bij machte is zelfstandig zijn opdrachten te vervullen voor de gemeenschap, dan moeten er wijzigingen doorgevoerd worden. Hetzij aan de betoelaging, aan de opdracht zelf, aan de wildgroei van het personeelsbestand of aan het bestaan van de instelling op zich.
Ook al blijven wij roependen in de woestijn, de huidige VRT is een Onvlaamse Overbodige Openbare Omroep, geleid door een stelletje linxe syndicalisten en agitatoren die leven op de kap van de gemeenschap om het regime te ondersteunen. Véél personeel, veel intriges, veel onkunde, veel partijpolitiek maar weinig eigen productie. Wie vindt dit normaal ?
1 september 1969 : Revolutie in Libië Documentaire van Roelof Kiers over de recente revolutie in Libië, onder leiding van kolonel Gaddafi (Khadaffi).
Op 1 september 1969 greep het leger onder leiding van kolonel Khadaffi de macht in Libië. Khadaffi vestigde een nationalistische dictatuur met een islamitische inslag. De oliewinning werd genationaliseerd en de Engelse en Amerikaanse ingenieurs moesten het land verlaten. De VPRO was één van de eerste landen die het “nieuwe” Libië kwam filmen. Kijk en oordeel : 42 jaar terug in de tijd.
(met dank aan Pol, voor de tip)
Nieuws uit Libië
Kaddafi zou naar Zimbabwe zijn gevlucht. Dit stelde althans de Britse krant The Sun op gezag van de oppositie in het Afrikaanse land.
President Mugabe zou de Libische oud-dictator hebben laten ophalen door een toestel van de Zimbabwaanse luchtmacht. Kaddafi zou in een huis in een buitenwijk van Harare zittten, bewaakt door zijn vrouwelijke lijfwachten.
''Er is geen twijfel dat Kaddafi hier is als 'unieke gast' van Mugabe'', aldus een zegsvrouw van de partij MDC. Maar zoals geweten zijn Afrikenen, evenmin als aanhangers van de godsdienst van de vrede niet verplicht de waarheid te vertellen. Dat is een kwestie van cultuur en identiteit, begrippen die gerespecteerd moeten worden voor al wat buiten Europa floreert en leeft.
Kaddafi mag dan zijn verdreven, de Lockerbie-dader blijft gewoon in Libië. Ook de nieuwe interim-regering wil Abdelbaset al-Megrahi niet uitleveren.
Geen enkele Libische staatsburger zal worden uitgeleverd, zegt de nieuwe minister van Justitie Mohammed al-Alagi.
Al-Megrahi liet in 1988 een vliegtuig neerstorten boven Schotland, met 270 doden tot gevolg. In 2009 werd hij vrijgelaten uit de Britse gevangenis omdat hij wegens kanker nog maar enkele maanden te leven zou hebben. Anno 2011 is hij echter nog springlevend. Hij was goed bevriend met de familie Kaddafi.
Kaddafi heeft zijn vrouwelijke 'lijfwachten' jarenlang verkracht, vertelt de Libische psychologe Seham Sergewa aan de krant Times of Malta. Als hij de neukertjes zat was, gaf hij ze aan één van zijn zonen.
Kaddafi stond bekend om zijn lijfwachten: het waren geen brede mannelijke vechtersbazen, maar poezelige onschuldige meisjes.
Sergewa gaat een dossier samenstellen en die overhandigen aan het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag.
Bron : Geenstijl & Elsevier
VB Persmededeling : Geen Vlaams Spionnencentrum
Racisme is in Vlaanderen een vals probleem ! Vlaams Belang wil van geen Vlaams Centrum voor Racismbestrijding weten ! Filip Dewinter : “ Vlaanderen heeft geen nood aan een Vlaams Centrum voor Racismebestrijding maar aan een inburgeringsbeleid dat de vreemdelingen responsabiliseert en de Vlamingen niet culpabiliseert !”
De Vlaams Belang-fractie in het Vlaams Parlement stelt vast dat de Vlaamse Regering tegen juni volgend jaar een eigen Vlaams Centrum voor Racismebestrijding wil oprichten.
De Vlaamse Regering verwijt het huidige federale Centrum voor Gelijke Kansen een gebrek aan structureel overleg met het Vlaamse niveau, ideologisch gekleurd te zijn en een werking die getuigt van verregaande “wereldvreemdheid”.
Het Vlaams Belang merkt op dat wanneer de Vlaamse partijen – met de NVA op kop - menen dat het CGKR voortdurend voorstellen doet die in Vlaanderen niet op een meerderheid kunnen rekenen de enige juiste conclusie de afschaffing is van deze geldverslindende en gepolitiseerde instelling die bovendien tot doelstelling heeft één bepaalde politieke strekking in Vlaanderen zoveel mogelijk monddood te maken, nl. het Vlaams Belang.
De Vlaamse Regering en Minister Bourgeois voor Inburgeringsbeleid in het bijzonder moeten integendeel garant staan voor een inburgeringsbeleid dat prioritair de vreemdelingen responsabiliseert en niet de Vlamingen culpabiliseert via een zoveelste Vlaamse overheidsinstelling die op zoek gaat naar problemen die zich in het huidige Vlaanderen amper voordoen. Het Vlaams Belang vraagt zich af welke de kostprijs van deze nieuwe Vlaamse instelling zal zijn. Op een moment dat de Vlaamse Regering onderstreept dat ze reeds twee jaar heeft bespaard om een begroting in evenwicht te bereiken kan en mag het niet de bedoeling zijn dat de middelen voor nieuwe beleid onder meer naar een dergelijke instelling zouden gaan.
Filip Dewinter vindt het hallucinant dat uitgerekend de N-VA met Minister Bourgeois op kop een Vlaams Centrum voor Racismebestrijding wil oprichten terwijl ze federaal de werking van het GGKR voortdurend bekrisiteert. N-VA wil dus eens te meer de handlanger zijn van links dat met een dergelijk centrum de racisme-mythe in Vlaanderen in stand wil houden.
Vlaams Volksvertegenwoordiger Filip Dewinter zal Vlaams Minister van Inburgering Geert Bourgeois zo snel mogelijk interpelleren over de initiatieven van de Vlaamse Regering ter zake.
Kurt Ravyts - Fractiesecretaris
28-08-2011
New York na Irene
Irene in New York
84ste IJzerbedevaart
Een week na de succesvolle IJzerwake met meer dan 5000 bedevaarders vond vandaag de IJzerbedevaart plaats. In mineur op alle vlakken : een handvol aanwezigen, weinig animo en toespraken zoals op een theekransje van ongetrouwde juffrouwen.
Als redenaar van dienst fungeerde Jan Peumans, de overbetaalde voorzitter van het Vlaams Parlement die volgens de RTBF een discrete en voorzichtige toespraak hield. Men had uitgekeken naar een flamboyante Peumans, zeker nu zijn partij niet langer geremd is door de collegiale zwijgplicht van de onderhandelaars maar de parlementsvoorzitter beperkte zich tot de verantwoordelijkheid die Vlaanderen draagt om naar de vier windrichtingen een boodschap van vrede te brengen.
Voorzitter Paul de Belder waagde zich wel aan enkele politieke vaststellingen, zoals het falen van de verwachte Copernicaanse Omwenteling zonder de NVA bij de onderhandelingen. Hij waarschuwde tevens om niet aan de grenzen van Vlaams-Brabant te raken en weigerde een federale kieskring te aanvaarden.
Als men de sfeer van deze parochie-bijeenkomst vergelijkt met de zinderende IJzerwake vorige week en de spreekbeurt van Johan Sanctorum met deze van Jan Peumans, dan is het duidelijk waar het echte hart van Vlaanderen klopt. 15 jaar na de scheiding van de radicale vleugel van de Vlaamse Beweging is het tijd dat de flauwe neo-belgicisten van de IJzerbedevaart er een punt achterzetten en ophouden zichzelf belachelijk te maken. Vlaanderen eist zijn IJzermonument terug.
Ray
New York
In afwachting
Ongebruikelijk zicht op 5th Avenue
Klaar in een wip
Mogen wij uw zondag even verbrodden ?
Vanavond om 20.15 uur kan u (niet, moet u) kijken op Nederland 2 (VPRO) naar het meestal boeiende en gekende programma Zomergasten. Gedurende meer dan drie uur mag een bekend iemand zijn eigen televisie-voorkeurprogramma's voorstellen en commentaren leveren, begeleid door een interviewer. In zover het allemaal niet ingestudeerd en gespeeld is, leert men vaak de gast iets beter kennen : drie uur aan een stuk veinzen, als men geen acteur of politicus is, is bijna uitgesloten.
Vanavond heeft de VPRO Guy Verhofstadt uitgenodigd, een man die wij helaas maar al te goed kennen. Benieuwd hoe hij zich zal laten gaan voor het Nederlandse publiek. Het gaat niet enkel over politiek, ook de persoonlijke voorkeuren van de gast komen aan bod. Verhofstadts vrouw is een zangeres in barokensembles en hijzelf is een vriend van de Nobelprijswinnaar 2010 Letterkunde, de Peruaan Mario Vargas Llosa. Benieuwd of hij ook zal uitpakken met zijn vermeende vriendschap met Hugo Claus. Dat doet het altijd in de progressieve kringen van de Amsterdame grachtengordel.
Verhofstadt gedraagt zich vaak als een welbespraakte mythomaan en hoe ouder hij wordt, hoe meer hij zich vastklampt aan de machten die de wereld beheersen. Hoe lang zal hij in Europa nog zijn fantasieën kwijt kunnen zonder door de mand te vallen ? Verhofstadt heeft belgië definitief onbestuurbaar gemaakt door zijn eenzijdige toegevingen aan de franco-belgen en tegelijk de financiële reserves uitgeput. Bij gans dat beleid van verspillingen en onleefbare compromissen zette hij telkens een grote smoel op, precies zoals hij dat nu weer in Europa doet. Een man die niet vatbaar is voor andere meningen of inzichten, een gevaarlijke fantast, zo kennen wij deze Zomergast, hoe zal Nederland reageren ?
In de video hieronder horen we Guynokkio in het Europarlement een aanval inzetten op Groot-Brittannië dat niet akkoord gaat met het gevoerde begrotingsbeleid in de EU. Als typische derderangs Vlaming spreekt Verhofstadt Engels met een zwaar Gents accent.
Straks kan u dit spektakel een ganse avond meemaken : molenwiekende wijsneuzenpraat en verhalen om Janneke Maan jaloers te maken. Na de uitzending volgt een film die de gast mocht uitkiezen. Guynokkio koos voor het epische drama van Bertolucci, Novecento.
Werkt het martiale duo Vanackere/Decrem samen met Al Qaeda ?
In Tripoli wordt "de bevrijding" gevierd en Westerse simplisten juichen mee. Zelfs voor Tripoli ingenomen was, werd door de VRT (zeg maar de Onvlaamse Overbodige Openbare Omroep ofte 0000) gedurende bijna een halfuur het avondjournaal volgepropt met triomfberichten waarbij enkel nog de Preludes van Liszt ontbraken als opzwepende achtergrond, zoals ten tijde van het Derde Rijk.
Niets is wat het schijnt, zoals steeds in islamitische landen, waar bedrog, schijn en intrige, de wreedheden en onrechtvaardigheden van het dagelijkse bestaan verheffen tot de wil van een maffe godheid. De Braziliaanse journalist Pepe Escobar (een veel voorkomende naam) vertelt bij Russia Today, dat Al Qaeda reeds effectief deelneemt aan de macht bij de rebellen. Onze gestroomlijnde Vlaamse "kwaliteitsmedia" zullen er ons niet over informeren. En de CD&V-oorlogsministers De Crem en Vanackere nog veel minder.
Ray
*Garde-à-vous* : lijfwachten voor de keuning en de zijnen
Deze lijfwachten van de Libische dictator zijn vrij. Iets voor Albert ?
De federale politie is dringend op zoek naar lijfwachten voor de keuning en zijn familie. De meeste kandidaten haken af omdat de job moeilijk te combineren valt met een normaal gezinsleven.
Uit hoeveel leden het veiligheidskorps momenteel bestaat, is een goed bewaard geheim. Alleszins zijn lang niet alle plaatsen ingevuld omdat er gewoon te weinig geschikte kandidaten zijn.
"We zijn inderdaad dringend op zoek naar extra mensen. Alleen is het niet eenvoudig om ze te vinden. Het is natuurlijk wat anders dan het gewone politiewerk en moeilijk te combineren met een normaal gezinsleven. De lijfwachten van de keuninklijke familie zitten gemiddeld zestig dagen per jaar in het buitenland en kloppen lange dagen. Uiteraard worden ze daar extra voor vergoed", zegt Astrid Kaisin van de federale politie.
Zeventig mensen
Op papier moeten zo'n zeventig politiemensen de veiligheid verzekeren van de leden van de keuninklijke familie tijdens officiële en privéverplaatsingen in binnen- en buitenland. Het gaat om de keuning en de keuningin, de roofprinsen en hun kinderen.
Naast de lijfwachten zijn daar ook de chauffeurs bij en de negen motorrijders die de voertuigen escorteren.
Paleizen bewaken
Daarnaast zorgen ruim 150 politiemensen zeven dagen per week en 24 uur per dag voor de bewaking van de kastelen van Laken en Brussel, Belvédère en Stuyvenberg. Ook de keuninklijke domeinen van Ciergnon en Fenffe worden permanent bewaakt. Ook al staan ze vaak leeg. De bewakers hebben een vrij vast uurrooster. Het is vooral bij de lijfwachten en de motorrijders dat er een chronisch personeelstekort is.
"De selectie en opleiding zijn erg zwaar. Er wordt geregeld geoefend met de speciale eenheden van de federale politie. We verdienen meer dan andere agenten, maar de beschikbaarheid is zeer groot. We kloppen lange dagen en zijn een keer of tien per jaar in het buitenland. Maar wie kan er zeggen dat hij elke dag met de keuning op stap is?", zegt een lijfwacht. "Dat we altijd beschikbaar moeten zijn, neem ik er graag bij. De klant is koning..." Hahaha.
Er verschijnen soms cijfers over "de kostprijs" voor de monarchie, maar dat zijn steeds gedeeltelijke gegevens. Nog nooit hebben bij ons weten de personeelskosten + aanverwante voor deze 220 mensen ergens vermeld geweest. Zij zitten verwerkt in andere budgetten en zo zullen wij het nooit weten. Of betaalt de keuning dit uit eigen zak ?
Bron : Gazet van Antwerpen
Ziet u de 7 verschillen ?
Uit de oude doos
Uit de nieuwe doos
(van onze man in Lissabon)
Criminaliteit stad van allah : alles in orde ; 9 misdrijven per uur
Criminaliteitsstatistiek Federale politie : “criminaliteit in Antwerpen neemt van 2000 tot en met 2010 toe met 26,4%”
Antwerpen telt 81.876 misdrijven per jaar : 224 per dag of 9 per uur.
Uit een lijvig rapport van de federale politie blijkt dat de criminaliteit in de stad Antwerpen op 10 jaar (2000-2010) tijd met meer dan een kwart is toegenomen.
Met een toename van 92% - een verdubbeling dus - blijken de misdrijven tegen de lichamelijke integriteit zoals slagen en verwondingen tot de meest voorkomende delicten in de Sinjorenstad. Maar ook het zogenaamde geweld tegen eigendom steeg met meer dan een kwart (27%), terwijl het aantal gevallen van intrafamiliaal geweld zowat vervijfvoudigd. Inderdaad, u leest het goed.
Moord
Het is niet om u schrik aan te jagen, maar de cijfers voor moord en doodslag zijn al even zorgwekkend. Het afgelopen decennium stelde de politie meer dan een verdubbeling vast.
Filip Dewinter : “Deze harde cijfers tonen aan dat de criminaliteit in Antwerpen allesbehalve daalt. 81.876 misdrijven per jaar, dat zijn 224 criminele feiten per dag of 9 per uur. Het is niet te verwonderen dat het slecht gesteld is met het onveiligheidgevoel van de Antwerpenaar. Deze cijfergegevens tonen aan dat de Antwerpenaar zich terecht onveilig voelt in zijn stad. De stijging met 26.4% op 10 jaar tijd toont het failliet aan van het veiligheidsbeleid van burgemeester Patrick Janssens. Janssens is compleet mislukt voor wat betreft het terugdringen van de onveiligheid in Antwerpen”.
27-08-2011
Het Vrije Volk : nieuwe vorm, zelfde ideeën
U ziet het goed. Het Vrije Volk is ingrijpend vernieuwd. Voortaan bieden wij u in één blik al het relevante nieuws.
Met oprechte felicitaties van de redactie van Angeltjes en vele lezers uit Vlaanderen.
In onze brievenbus : Rik Torfs is de pedalen kwijt
Waarde redactie,
Tien jaar geleden veranderde de CVP van naam en noemde zich CD&V. Dat dit gebeuren geen sikkepit veranderd heeft aan de mentaliteit van de tjeven hebben we intussen wel mogen ondervinden. Oude wijn in nieuwe zakken. Dit feit wordt nu gevierd en ter gelegenheid dezer heeft het Leuvense licht, Rik Torfs, de kans gegrepen om zich van zijn fraaiste kant te tonen.
In de poco media kan men lezen hoe gebelgd Rikske is over de N-VA die volgens hem het cordon sanitaire doorbroken heeft en de schuld is van de huidige malaise. Straffe taal van onze Godgeleerde! De minder goede gang van zaken voor de huidige tjeven is volgens hem de schuld van rechts. Lap! Nog zo eentje en het licht gaat uit.
Bon, misschien is het bij Zijne Nederigheid, de hee Torfs nog niet doorgedrongen dat de tjeven hun huidige afkalving uitsluitend aan zichzelf te danken hebben. Hun streken en verraad in het verleden en zelfs NU nog brak en breekt hen zuur op. Rik zou moeten weten dat de CVP mede oorzaak is van de ondergang van dit land. Steeds hebben zij de wensen van Keuning en Francofonië ingewilligd in ruil voor de 16.
Grendels, faciliteiten, belangenconflicten, transfers enz. werden mede door hen in het leven geroepen om de Vlaming te verknechten en de Walen van zuurtsof te voorzien. BHV en de randproblemen, asielzoekers en tafelschuimers mogen ook op hun conto geschreven worden want daar zijn ze medeschuldig aan èn ... zelfs aan het binnenlaten van fanatieke waanzinnigen en hun koran ... men geeft ze zelfs subsidies.
Over dit alles wordt door Rikske zedig gezwegen. Voor hem is het allemaal de schuld van rechts. Hij hoopt dat de CVP terug de partij wordt die zij verdient te zijn. Wel Rikske ... in dit laatste kan ik je volmondig bijtreden. Ook ik hoop dat de CVP beloond wordt voor wat ze al verwezenlijkt heeft : een partij die de kiesdrempel NIET meer over geraakt!
mvg - senior
Hebben wij dit echt verdiend ?
Vlaanderen wil een eigen en autonoom Centrum voor Racismebestrijding. 'Er heerst bij meerdere Vlaamse partijen al jaren onvrede over de werking van de huidige federale instelling.'
Dit weekend krijgt HVV een nieuwe formule. Waarom?
Het Vrije Volk is opgericht in 2004, na de moord op Theo van Gogh. Het was bedoeld als vervolg op Theo's site De Gezonde Roker. Door de jaren heen is HVV driemaal ingrijpend vernieuwd; de laatste verbouwing dateert van drie jaar geleden.
Waarom nu weer een verbouwing?
● Het internet is veranderd. In 2004 waren blogs hot. Dat is voorbij.
● In haar beste dagen trok HVV tussen de tien- en vijftienduizend bezoekers per dag. De laatste jaren lopen de bezoekersaantallen gestaag terug en bedragen nu nog de helft van wat het was.
● Google Analytics laat zien dat HVV een kleinere groep van vaste bezoekers heeft gekregen. De mate waarin HVV doordringt tot het grote publiek is dus geërodeerd. Toch wordt HVV nog bezocht door 650 duizend unieke bezoekers per jaar(!)
HVV stopt met opinie-artikelen. Waarom?
● De opinies van HVV zijn minder uniek dan in 2004. Het succes van HVV heeft geleid tot veel concurrerende blogs. Het HVV-geluid is bovendien veel meer doorgeklonken in de gevestigde media. Tot slot heeft het succes van de PVV de uniciteit van HVV aangetast. De kern-opinies van HVV zijn dus gewoon mainstream geworden.
● Het lezen, beoordelen, redigeren van opinie-artikelen is enorm tijdrovend. Voor elk geplaatst artikel moet de redactie er een handvol lezen. Wij denken dat de redactie-uren beter besteed kunnen worden.
● Zelfs gesubsideerde, professionele blogs als Joop en Sargasso slagen er niet in een constante kwaliteit van relevante opinie-artikelen te publiceren. Dus: meer redactie-uren investeren in opinie-artikelen zal niet in de kwaliteitsverbetering resulteren noodzakelijk om de bezoekersgroei te herstellen.
De Nederlandse krantenlezer en televisiekijker is opgegroeid met irrelevant nieuws. De Nederlander weet niet beter en verwacht dus ook niet anders van zijn opiniemakers. Zo viel heel Nederland in 1989 van zijn stoel van verbazing toen de Berlijnse muur naar beneden kwam. In de Nederlandse kranten en TV was niets te vinden geweest dat hierop wees.
Toch was onder president Reagan een bewust beleid ingezet om het communisme ten val te brengen. Al in 1977 kondigde Reagan aan: "Here's my strategy on the Cold War: We win, they lose." De Nederlandse media hadden het echter te druk om Reagan af te schilderen als een oorlogszuchtige sukkel. Het publiek fatsoenlijk informeren over de ideeën van de machtigste man op aarde, pfff, dat was natuurlijk een idiote gedachte. Immers, de linkse NL-journalisten wisten het toch immers allemaal veel beter?
Met dit in het achterhoofd; wat is unieke waarde van HVV?
● HVV heeft een een eigen, conservatief werelbeeld
● HVV is beter in het selecteren van relevant nieuws:
● 28 maart 2010: HVV waarschuwt als eerste en enige voor de US-downgrade ● Euro/EU-kritiek, alléén bij HVV ● 2008: alléén HVV kritisch over Obama ● racistische, materialistische rellen in London kwamen voor lezers van HVV niet als verassing
Wat gaat het vernieuwde HVV bieden?
● in één blik al het relevante nieuws ● HVV linkt naar de sterke artikelen van andere blogs ● HVV selecteert relevante opinie uit USA, waar conservatief gedachtengoed op een hoog niveau ligt
Dit weekend zijn we druk met nieuwe software en de overstap naar een geheel vernieuwd HVV. Vanaf volgende week zien we u graag terug!
De redactie: Clark, Spin en Duns
.
*****
.
Angeltjes dankt de redactie van HVV voor de jarenlange inspanningen en de niet gestructureerde samenwerking die wij er op nahielden. Wij hebben mekaar altijd met respect behandeld en een bescheiden aantal artikels beiderzijds overgenomen en gepromoveerd. Wij begrijpen de beweegredenen tot deze nieuwe wijziging. Ook Angeltjes zal vroeg of laat moeten overgaan tot een ander concept, dat is overduidelijk : op alle formules komt sleet.
.
Wij danken de redactie van HVV voor de grote inspanningen die er geleverd werden en wij kijken met belangstelling uit naar het nieuwe concept van HVV dat met deze dynamische equipe en het gedegen gedachtengoed enkel maar kan slagen.
