Van zo'n "verdraagzaamheid", verlos ons Heer!   
In de loop der jaren dacht ik dat niet niet erger kon worden.  Ik heb me vergist.  Jaar na jaar werd het IJzertestament herschreven door diegenen die de toren en de weide opgeëist hebben voor de linkse dictatuur.  De Anciaux-schouwgarnituren hebben ons gedachtengoed verkwanseld voor de spreekwoordelijke Judaspenningen.  Na de verkoop en vernietiging van IJzerkruisjes, na van de IJzervlakte een festivalweide gemaakt te hebben, na de quasi verwijdering van het kruissymbool op de affiches - waar zelfs een hond meer welkom was dan het kruis -, na pretparkevenementen, vlottentochten enz.  komt dat eraan waarvan niemand gedacht had dat het ooit mogelijk zou zijn: de mis wordt vervangen door een interreligieuze gebedsdienst.  Wat is het volgende scenario?  Mag de AVV-VVK nog wel op de toren blijven staan?  Moet er een maansikkel aan toegevoegd worden?  Zal de volgende IJzerbedevaart volgend jaar op vrijdag plaats vinden?  Dan kunnen ze er meteen het vrijdaggebed in de richting van Mekka aan toevoegen.  Mogen de dames nog wel met blote benen en armen op de weide of gaan we allemaal gepast, multicultureel bedekt, gekleed moeten gaan?  Mogen wij Vlaamse christenen nog een kruisje dragen?
Een dodenherdenking, zegt De Belder, we gaan terug naar de bron.  Prima, daar heb ik geen enkel probleem mee.   Maar De Belder heeft het over een andere bron dan ik.  Hij heeft het over de uitgedroogde waterput van het politiek-correcte denken, terwijl wij het hebben over de reden van het bestaan van de IJzerbedevaart.  En dat is, waarde heer De Belder, het herdenken van onze frontsoldaten, het aantijgen van het onrecht dat Vlaanderen te verduren had - en heeft - door het land B.  Ik stoor me enorm aan de enge denkwereld van het superieure comité, dat meent rechtgeaarde Vlaams-nationalisten te moeten beledigen en uit de samenleving te moeten verbannen.  Wim De Wit heeft pogingen gedaan - en hij blijft dat doen - om een hand uit te steken.  Als zelfs een Elio De Rupo beweert dat hij "het onverzoenbare wil verzoenen", wie is dan oppergod De Belder om de Vlaams-nationalisten geen kans te geven samen onder onze toren te staan, die we met persoonlijke giften en inzet terug opgebouwd hebben nadat creaturen, met dezelfde halsstarrige, haatvolle houding als De  Belder, hem opgeblazen hebben. 
Hoe kan iemand het woord "verdraagzaamheid" in de mond nemen als hij de facto "haat" predikt? 
Hij verwijst naar de N-VA en het Vlaams Belang.  Ik wil hierover ook iets kwijt:  de N-VA stond bij haar oprichting expliciet achteraan op de weide, weigerde op de voorbehouden plaatsen van de prominenten plaats te nemen, weigerde bij haar leden reclame te maken voor de IJzerbedevaart.  Wat is er veranderd?  Is de N-VA gespiritiseerd of is de IJzerbedevaart vervlaamst?  De vraag stellen is de vraag beantwoorden.  Op hun webstek wordt nog steeds geen enkele ruimte gelaten voor een inlassing van de IJzerwake.  Vooraan bij de gereserveerde stoelen voor de prominenten (binnenkort zijn dat de enige rijen die nog bezet zijn), zitten ze, de neo-Vlaams-nationalisten, waarvan er hedentendage een heleboel zelfs de Vlaamse Leeuw niet kunnen meezingen én de prominenten van de linkse Vlaamse Beweging.  Euh... foutje... van de politiek-correcte, multiculturele, zogenaamde Vlaamse Beweging. 
Men moet als rechtlijnige Vlaams-nationalist al over een sterke maag, een uitdovend zelfbewustzijn en een sterke zelfvernietigingsdrang beschikken om het enkele uurtjes op de IJzerbedevaart uit te houden. 
Vlaams Belangers mogen aanwezig zijn, zegt De Belder.  Bedankt, maar liever niet.  Ik krijg dan alleen maar zure oprispingen. 
Ik teken voor de IJzerwake.  Houzee!

Lieve
 

Waarde redactie en vrienden.

Het is zover !

Het land B loopt op zijn laatste stekken.Blijkbaar is dit ook al bij de hogere adel aan het doordringen.

Graaf Henri d'Udecem d'Acoz, oom van prinses Matilleke, heeft een lidkaart bij de N-VA aangevraagd ! Hij kiest hiermede duidelijk eieren voor zijn geld. Bij navraag op het keuninklijk paleis bleek de Coburg clan en co (nog) niet geneigd dit voorbeeld te volgen. Als leefloners van hogere klasse wensen zij geen onkruid te wieden.

Senior

Zit het er bovenarms op tussen Vlamingen en Walen of is dit maar een door de media aangezwengeld gerucht ?  Eergisteren parodieerde de NVA-voorzitter nog voor de camera's van de 0000 op een vraag naar de sfeer tijdens de onderhandelingen  op zijn De Wevers : "de sfeer is koed". Gisteravond werd vergaderd van 20 tot 23 uur en was er geen tijd voor leuke zinspelingen achteraf. De sfeer was wellicht minder "koed".

We doorbladeren opnieuw  La libre Belgique en Le Soir om iets meer te vernemen. Wij vertalen en voegen er eigen stukjes commentaar bij. De Franse tekst van de libre vindt u par ici.

Volgens de her en der bijeen gesprokkelde commentaren langs franstalige zijde heerst er een veeleer positieve reactie op de voorstellen van de preformateur, terwijl de Vlamingen, vooral NVA en CD&V, neigen naar "dit alles is niet genoeg". Onvoldoende. De Vlamingen willen meer : méér bevoegdheden, méér symboliek, méér macht, méér geld.  De franstaligen hebben berekend dat 60 tot 70% vervat in de Octopusnota van de Vlaamse regering, gerealiseerd zou worden. Gedenkt wel, als de Walen aan het rekenen slaan, zijn we toe aan een andere wiskundige logica.

"Het lijkt er op dat de Vlamingen niet alleen meester van hun toekomst willen zijn, maar er ook zullen voor zorgen dat wij, franstaligen, meer en meer verarmen" aldus een francofone leider. Jammeren behoort tot de onderhandelingstactieken.

De financiële verschuiving van 13 miljard euro (u weet wel nog geen 4% van de federale begroting) betekent een verhoging van 30% van de respectieve deelbegrotingen wordt nu toegelicht door een van de onderhandelaars ... waarmede ineens duidelijk wordt dat Vlaanderen over de helft van dit bedrag zou beschikken, zijnde 6,5 miljard. 

Even rekenen op zijn Vlaams : de Vlaamse begroting bedraagt ongeveer 22 miljard ; 30% op dat bedrag is ongeveer 6,5 miljard. 

De franstaligen beschouwen deze afstand van 6,5 miljard per landsdeel als een groot geschenk van de federale staat. Bijvoorbeel :  belgië stort via de RSZ het totale bedrag aan kindergeld door naar de Vlaamse thesaurie en deze maakt het over aan de betrokken belanghebbenden. Vlaanderen zou wel eigen accenten kunnen leggen in de verdeling, wordt gezegd.  Het principe van het subsidie-federalisme blijft echter overeind.  Er is geen sprake van een eigen fiscaal beleid.

En dan volgt nog een leuk zinnetje : "De francofonen, de spa-a en Groen! gaan akkoord dat deze gelden worden overgemaakt aan de gewesten. NVA en CD&V willen dat deze bedragen aan de gemeenschappen worden overgemaakt. Deze nuance heeft veel belang voor de toestand in Brussel." Waarmede we ineens vernemen dat de Vlaamse partijen niet eensgezind optreden. Terwijl bij de francofonen geen sprake is van afwijkende stellingen. 

Uit deze commentaren komt duidelijk naar voren dat de franstalige "toegevingen" uitsluitend bestaan in het doorsluizen van meer geld naar de gewesten en tegelijk vooral niet te raken aan de autonomie van de belgische staat.  Die blijft de centen ontvangen, beheren en verdelen. 

Tenslotte nog dit. De punten die hierboven aangehaald worden, zijn niet uitgewerkt of steunen evenmin op een akkoord : zij zijn enkel weerhouden als "bespreekbaar".  

Vandaag en tijdens het weekeinde gaan de onderhandelingen verder, want op 16 augustus heeft di Rupo een afspraak met de keuning.  

Ray

 Wie een politieman vermoordt, komt in het paradijs

Deze zin staat geschreven op een muur in Hisingen, een voorstad van Göteborg. Hij werd er niet zomaar opgesmeerd, maar maakt deel uit van een programma. Jonge moslims vinden, dat de politieagenten ”niet voor Allah moet spelen”. In hun wijken zou de staat niets te bepalen hebben. Moslims zouden diegenen zijn die de beslissingen nemen. Het gevolg: geweld, vandalisme, brandende auto’s, geweld tegen politieagenten, brandweerlieden en ambulancepersoneel.

 Lees verder bij Amsterdam Post

In het blad Doorbraak van de Vlaamse Volksbeweging is een vraaggesprek gepubliceerd met de voorzitter van het IJzerbedevaartcomité, Paul de Belder.  De man schijnt ons enigszins ziekjes : hij fabuleert en beschikt over een behoorlijke dosis haat en nijd.  Hij is wild enthousiast omdat er ooit een socialistische fietsersclub (met lange tanden en veel tegenzin) een bezoek heeft gebracht aan onze IJzertoren : daar doet De Belder euforisch over. Vlaams-nationalisten die aanleunen bij Vlaams Belang daarentegen, die moet hij niet. Wat vreemd  dat zo iemand aan het hoofd staat van een organisatie die pleit voor vrede en verdraagzaamheid.

Met overtuiging zullen wij dit jaar opnieuw aanwezig zijn in Steenstrate bij de IJzerwake. En we hernemen het artikel dat wij vorig jaar schreven en dat nog even valabel is, zeker in het licht van de kleinzielige uitlatingen van de voorzitter van het IJzerbedevaartcomité.

Ik heb persoonlijk méér recht om de gevallenen aan de IJzer te herdenken dan het politiek-correcte slaafje van het belgische regime, De Belder.

Waarom ik naar de IJzerwake ga en niet naar de IJzerbedevaart

Ver van mij om stokebrand te spelen of oude wonden open te rijten maar ik ben nooit een IJzerbedevaartganger geweest en nu ga ik al een aantal jaren naar de IJzerwake.

Ik heb mij nooit thuis gevoeld  tussen grote massa's en de IJzerbedevaart heeft op mij, de enkele malen dat ik in Diksmuide geweest ben, telkens  een onaangename indruk nagelaten van gekunsteldheid. Het spijt me dit te moeten zeggen, want er waren ongetwijfeld zeer veel mensen die vol overgave en oprechtheid aan de herdenking deelnamen.  Ik hoop dat zij me verontschuldigen voor mijn openheid.

Ik vond bovendien de gezwollen toespraken weinig inspirerend.  Zeker omdat ze dikwijls toegejuicht werden door aanwezige politici wier handelingen compleet ànders waren dan de gloeiende verontwaardiging die opklonk uit de monden van de voorzitters van het IJzerbedevaartcomité. Mag ik ook nog even onderstrepen dat de aanwezigheid van dubieuze buitenlanders met al dan niet nazi-sympathieën op de IJzerbedevaartweide mij tegen de borst stuitte.

Sedert een aantal jaren ga ik nu naar de IJzerwake in Steenstrate. Heel persoonlijk is dit voor mij een gelegenheid om mijn grootvader te herdenken die 4 jaar van zijn beste jongemansleven doorgebracht heeft in de miserabele loopgraven. Daarnaast is er de ingetogen herdenking van de miljoenen die hun leven gelaten hebben tijdens de waanzin van een mensonterend gebeuren.

De mensen van de leiding van de VZW IJzerwake pleiten ondubbelzinnig en zonder franjes voor een onafhankelijk Vlaanderen. Zij dragen de boodschap verder die geboren is in de loopgraven tijdens de Grote Oorlog. Met respect voor de traditie, zonder toegevingen en belachelijke modernismen van "ik wil wel maar ik kan niet".

Tegen belgië. De IJzerwake wordt niet gehinderd door compromissen er moet niet over eieren gelopen worden, omdat vriendjes deelnemen aan een of andere regering die altijd gericht is op de instandhouding van het land B. Ik houd van deze rechtdoorzee mentaliteit en ik voel mij goed tussen de vele duizenden die er net zo over denken.

Ook als soms  een onderdeel van het programma wat amateuristisch overkomt, dan nog blijft het oprecht  en nimmer ontbreekt de eerlijke overtuiging. Dat kan ik helaas niet beweren van de IJzerbedevaart die in de dubbelzinnigheid verkeert.

Zoals wij het bij Angeltjes meermaals zeggen : ieder zijn waarheid en wij de onze. Wij kiezen onze vrienden zelf.

En stoort het mij, als vrijzinnige niet, dat er een mis opgedragen wordt ?  Absoluut niet ! De meesten van de gesneuvelden in 14-18 waren gelovige jonge Vlamingen en mijn filosofische overtuiging is van geen enkele tel bij een respectvolle en diepgemeende herdenking. Deze mis is er niet op gericht iemand te beledigen, te bekeren  of schade te berokkenen : wie zou daar wat kunnen tegen hebben ? Ik heb bovendien van de vrijzinnigen in Vlaanderen geen enkele les te krijgen in hun onverdraagzaamheid, zeker niet zolang de woordvoerders van die club bestaat uit bekeerde en gefrustreerde katholieken of leden van de donkere Logegemeenschappen, die het Vlaams-nationalisme als hun vijand beschouwen.

Tot zondag in Steenstrate.

Ray

Hoe komt het toch dat zowat alle zogezegd linkse partijen en fracties zich pro-islamitisch opstellen? Hoe is het te verklaren dat socialisten en ultra-links in heel Europa pro mohammedaanse standpunten aankleeft en dus uitgerekend deze Saraceense religie objectief ondersteunen? Waarom omarmt links de islam?

Waarom ondersteunt links, die traditioneel a-religieuze of anti-klerikale standpunten innam, nu plots wel een godsdienst, die bovendien niet eens Europese wortels heeft? Waarom nemen socialisten die traditioneel beweren het op te nemen voor de zwakkeren nu het voortouw ter verdediging van een religieuze doctrine die de vrouwelijke helft van haar aanhang manifest en overduidelijk op een schandalige en mensonterende manier discrimineert? Waarom prostitueren zelfs christelijke sociaal-democraten zich aan een oer-conservatief gedachtegoed met imperialistische ambities en een militaristische doctrine?

Cultuurrelativisme? Masochisme? Gebrek aan besef van verantwoordelijkheid? Suïcidale misantropie? Onwetendheid? Corrupte geldzucht? Domheid? Hypocrisie? Multiple choice misschien ?
Het is des te verbazingwekkender als men weet dat zowel geschiedkundig en actueel dagdagelijks vastgesteld kan worden dat het uitgerekend deze “religie” is die zich tot het uiterste inspant om ongelijkheid ten nadele van alle andersdenkenden te bewerkstelligen.

De islam verkondigt dit doel onverbloemd open en bloot als dogma in al zijn geschriften en voegt dagelijks de daad bij het woord. Zelfs op zulk massale wijze dat het niet eens nog als nieuws kan beschouwd worden maar uitsluitend als een vaststaande verpletterende historische waarheid. In een islamitische staat is er nergens plaats voor echte sociale rechtvaardigheid, laat staan gelijkberechtiging van minderheden of oppositie.

Wil links haar aartsvijand eerst aan de macht helpen om die nadien te kunnen bestrijden? Waar hangt de klepel? Hoe verklaar je het onverklaarbare? Wat is er mis? Wat is er gaande?

Hier en daar wordt deze vraag gefluisterd. Nu en dan ziet een schuchtere poging tot verklaring of omschrijving het levenslicht. Populair zijn hierbij enkele denkpistes zoals hierna bij wijze van voorbeeld opgesomd. Links:

• maakt geen onderscheid tussen gelijkheid en gelijkberechtiging;

• maakt geen onderscheid tussen gelijkheid en ongelijkheden;

• is verstard in een discours dat na oktober 1917 elk contact met de realiteit verloren is;

• wordt onweerstaanbaar aangezogen door elke vorm van totalitarisme.

Het is uiteraard zo dat gelijkberechtiging zonder wederkerigheid helaas geen gelijkheid maar onrechtvaardigheid en onrechtmatige privileges fabriceert. Positieve discriminatie is hier telkens de spreekwoordelijke kers op de taart.

Het is ook zo dat water en vuur onverzoenbaar zijn en men ongelijkmatige tegenpolen onmogelijk kan gelijk maken. Dit is de meest fundamentele denkfout waaraan de post-marxistische linksen zich tot in het waanzinnige vastklampen met Noord Korea als actueel resterend exponentieel bewijs van deze waanzin.

Wellicht is een deel van de antwoorden op de hierboven gestelde vragen te vinden in het feit dat links verstrengeld is geraakt in een eigen kluwen van leugens in een traditie van misleiding met halve waarheden. Het zou kunnen dat ze dermate het Noorden kwijt zijn niet anders meer kunnen dan spartelen als breinloze vissen op het droge.

Een ander onderdeel van het antwoord is ongetwijfeld de angst om door de eigen achterban ontmaskerd te worden als bedriegers. Door de aandacht af te leiden naar oeverloze metafysische discussies poogt bij voorbeeld de partij van de arbeid in Nederland haar eigen onkunde en wanbeleid te verdoezelen. Een nieuwe tweedeling en polarisatie zou hiervoor een tijdelijke oplossing kunnen bieden.
Een hersenloze harde kern uit de fanatieke achterban zorgt wel voor voldoende lawaai opdat de leugenachtige argumentaties ter verantwoording van de geplande tweedeling geloofwaardig zouden kunnen worden overbelicht door regime-pers en slaafse media.
Zo wordt schijnbaar zonder moeite en slechts op het eerste zicht kosteloos gezorgd voor een naadloze overgang naar het voldongen feit van de nieuwe polarisatie.

Lucky9

Als je maar wilt, vind je werk.  Jörgen Oosterwaal zit nog volop sollicitatiebrieven te schrijven, maar ik heb de grote baas van de redactie van Angeltjes kunnen vermurwen, al moet ik er wel bij vermelden dat ik over andere attributen beschik dan de voormalige hoofdredacteur van Humo om een werkgever (m) te overtuigen van mijn capaciteiten.   

We vliegen erin.  Brenda Lee met haar dikke winterjas heeft als opwarmertje ‘I’m sorry” voor jullie gebracht.  Een klein vrouwtje met een dijk van een stem.  

Deze week wil ik jullie een man voorstellen, die – zoals Brenda – niet groot van postuur is maar die herhaaldelijk, gedurende vele jaren, maandenlang op nummer één stond van de bestverkopende platen.   

Ik heb het over Franz Eugen Helmuth Manfred Nidl, geboren op 27 september 1931 in het Neder-Oostenrijkse Niederfladnitz.  Nooit van gehoord?  Doet Freddy Quinn wel een belletje rinkelen?  Na de echtscheiding van zijn ouders verhuist de jongen met zijn moeder, die journaliste is, naar de VS; hij gaat naar school in West-Virginia, dan keren ze terug naar Europa, naar Antwerpen en Wenen.  Hij is nogal avontuurlijk aangelegd en trekt liftend door Zuid-Europa en Noord-Afrika, gaat werken bij een circus en wordt koorddanser en acrobaat.  Hij speelt piano voor de geallieerden in Rome, trekt naar Algerije en zingt in havenbars zijn nostalgische liedjes voor de Duitsers in het vreemdelingenlegioen.  Hij doet zelf ook een poging als legionair – de dril is hem teveel en Freddy (van Manfred) keert terug naar Duitsland.  In 1950 wint hij de eerste prijs bij een zangwedstrijd in Dublin; in 1954 treedt hij op in de “Washington Bar” (hij zal er later een liedje aan wijden) op Sankt Pauli in Hamburg en wordt daar door een talentzoeker ontdekt.  Freddy neemt zang- en acteerlessen en in 1950 verschijnt zijn eerste plaatje onder de naam Frederico Quinn.

In 1954 krijgt hij een platencontract en zijn eerste schlager “Heimweh” wordt de meest verkochte plaat van het jaar: Freddy Quinn is geboren. 

Freddy Quinn heeft een markante kop, ziet er proper en stoer uit.  Hij benadrukt steeds weer dat hij een zeeman is die eerder toevallig een liedje zingt en zichzelf daarbij op zijn gitaar begeleidt.  Hij speelt de jongen van de waterkant, de Hamburger, de jonge zeeman die geen vrouw kan krijgen omdat hij steeds weer aangetrokken wordt door de golven, de wind en de oneindige oceanen.  Operatragedie met een schlagervertolking… 

In die tijd mocht een acteur of zanger niet trouwen – dat kon niet, want hij moest vrij zijn voor elk smachtend meisjeshart.  Pas tientallen jaren later werd bekend dat hij al in 1956 samenwoonde of getrouwd was met zijn manager Lilli Blessmann.  Na haar dood in 2008 stortte Freddy in elkaar.

Freddy Quinn had een zwak voor Antwerpen; hij trad ooit op voor het jongenstehuis in Oosterweel.  Hij verstond Antwaarps – niet onlogisch vermits dit wel lijkt op het “platt” –Deutsch van de “woaterkant”.  Een tiental jaartjes geleden heeft hij nog een concert in de Elisabethzaal gehouden.

Sluit uw ogen, luister naar “Heimweh”.  Het is een opname van 1973; het origineel dateert van 1955 en was het bestverkochte lied in 1956.  Toen was het blijkbaar nog mogelijk een melodieus lied te brengen, slechts begeleid door een gitaar.  Ik word er week van… 

Kusje van Lolita

Meer OCMW-steuntrekkers aan het werk: prima ! Stadsbestuur voert Vlaams Belangvoorstellen uit. Antwerps activeringsbeleid kan instroom asielzoekers en geregulariseerden niet meer aan : immigratiestop dringt zich op

Het College besliste om een "taskforce"* op te richten met het doel te zoeken naar nieuwe mogelijkheden voor sociale tewerkstelling in Antwerpen. Deze beslissing komt niet zomaar uit de lucht gevallen. Op het College van 16 juli werd door het OCMW een presentatie gebracht over de financiële situatie van het Antwerps OCMW. Uit die presentatie bleek ook dat het aantal OCMW-steuntrekkers sneller stijgt dan het aantal beschikbare plaatsen voor sociale tewerkstelling. Dat is nieuw. De voorbije tien jaar slaagde het OCMW er in om steeds méér klanten sociaal tewerk te stellen. De voorbije twee jaar waren gemiddeld 70% van de steuntrekkers sociaal tewerkgesteld. Door de grote immigratietoevloed en in mindere mate ook ten gevolge van de economische crisis kan het Antwerps OCMW inzake sociale tewerkstelling de instroom niet meer aan. Trouwens ook voor het volgen van taallessen Nederlands voor nieuwkomers is er nu al een wachtlijst die soms (voor analfabeten) langer dan zes maanden is. Naast een intensifiëring van het activeringsbeleid is er in Antwerpen dus vooral nood aan een immigratiestop.

Het Vlaams Belang vraagt al jaren om alle steuntrekkers verplicht aan het werk te zetten. Uitgerekend de socialisten hebben deze voorstellen jarenlang tegengehouden en weggehoond. Onder druk van de stijgende immigratie - als het in feite al te laat is - zet het stadsbestuur nu toch een eerste stap richting verplichte tewerkstelling voor alle steuntrekkers (met uitzondering van wie medisch ongeschikt is, te oud of een opleiding volgt). Een leefloon is geen vrijgeleide om jaren niets te doen. We zitten in Antwerpen met een groeiende groep voornamelijk allochtone jongeren die totaal ongeschikt zijn voor de reguliere arbeidsmarkt. Het is normaal dat deze mensen – veelal nieuwkomers die nog nooit een eurocent belasting hebben afgedragen – terugdoen in ruil voor hun uitkering iets voor de maatschappij zouden terugdoen, bijv. onkruid wieden, straten en pleinen proper houden, enz.  Dergelijke zinvolle en nuttige bezigheden moeten vooral jongeren en nieuwkomers duidelijk maken dat het OCMW geen geld uitdeelt zonder tegenprestatie.

Filip Dewinter & Philippe Van der Sande

* Kennen de dames en heren van Vlaams Belang geen Nederlands meer ?

Taskforce :  een taskforce, een woord ontleend aan het Engels, is een speciaal comité, gewoonlijk bestaande uit een aantal experts uit een vakgebied. Een taskforce wordt gevormd met een speciaal doel (vaak het onderzoeken en maken van aanbevelingen over een probleem dat breed wordt ervaren).

La libre Belgique heeft ofwel een steentje in de kikkerpoel geworpen door een uitgebreid artikel te wijden aan de bijeenkomst van de 7 partijvoorzitters gisteren, ofwel zichzelf opgeblazen met een verzameling algemeenheden die al langer bekend waren. (Zie onze vertaling hieronder).

Alleszins is er langs francofone kant steeds meer te vinden in de media over wat er tijdens deze geheime regeringsonderhandelingen gekonkelfoesd wordt.   

Als de gegevens juist zijn, onthouden wij twee zaken :

Ten eerste (primo, voor de vrienden van Bart) : er zouden voor 13 miljard euri extra bevoegdheden verschuiven van de federale staat naar de deelregeringen.

Ten tweede (secundo) : er wordt wat gemorreld aan de sociale zekerheid maar de federale solidariteit blijft onaangetast.

13 miljard is 4% van de federale begroting

Dertien miljard euri, dat is een pak geld maar dat betekent in realiteit 4% van de federale begroting. Ofwel : 96% van de financiële middelen blijven in belgische handen.

Een fundamenteel discussiepunt in deze is de twistappel tussen alle francofonen langs de ene kant en de NVA en CD&V langs de Vlaamse kant  over wie deze bevoegdheden zal uitoefenen : de gewesten of de gemeenschappen.  De franstaligen opteren voor de gewesten, opdat ze op die wijze Brussel de hand boven het waterhoofd houden. Om de tegenovergestelde reden willen NVA & CD&V dat de gemeenschappen het handjevol nieuwe bevoegdheden krijgen. (de sp-a en Groen willen vooral zo vlug mogelijk in de regering stappen).

Deze tweespalt bevat alle elementen om een nieuwe doolhof met compromissen uit te werken, bovenop de ontelbare compromissen die dit land onbestuurbaar maken. We zijn niet eens benieuwd naar een mogelijke oplossing. Een beetje wel, omdat we humoristen zijn.

De belgische solidariteit blijft overeind

De sociale zekerheid krijgt haar geld uit prestaties van onze arbeid en de percentages die afgehouden worden op onze lonen : 13% van de bruto weddes bij de werknemers verhoogd met 35% extra door de werkgevers. Onze arbeid is duur.

De juiste verdeling van de opbrengsten bij de RSZ tussen Vlaanderen, Wallonie en Brussel zijn niet makkelijk op te sporen, maar het is overduidelijk dat de Vlamingen zorgen voor de grootste inbreng. Aan de kant van de bestedingen : werkloosheid, gezondheidszorg, pensioenen, gezinstoelagen staat Wallonië op de eerste rij om te innen.  Het Waalse gewest is niet bij machte zelfstandig in te staan voor het instand houden van een eigen Waalse sociale zekerheid volgens de bestaande normen.

Vandaar dat er niet kan geraakt worden aan de solidariteit.  Bovendien worden de tekorten van de sociale zekerheid (dit jaar ruim 2,5 miljard euri) bijgepast door de staat, dat wil zeggen dat de Vlamingen, die zorgen voor de meeste belasting-opbrengsten, nogmaals opdraaien uit naam van de solidariteit.

Een drol van Janus

Over wat er tot hiertoe gekend is, kunnen wij niet enthousiast zijn.  Zoals trouwens te verwachten was. Het is duidelijk dat zolang de franstaligen mentaal blijven vasthouden aan de belgische staatsstructuren er geen heil te verwachten valt van enige drastische wijziging.  Het gaat over GELD en MACHT.  Vlaanderen levert de centen en Walen/Brusselaars staan een klein stukje van hun "macht" af. Zogenaamd. 

Hoe men ook zal proberen de 4% overdracht voor te stellen als een grote Overwinning langs Vlaamse kant en een Grote Toegeving langs Waalse kant : het blijft een drol van Janus.

Ray 

Zo zou het kunnen zijn, maar het kan ook wat minder. Voor de talrijke multiculturele lezers van deze blog : de vallende sterren zijn een eerbetoon van allahke voor zijn volgelingen die trouw hongeren, dorsten en ontseksen tijdens de ramadan. Zo zijn wij één met onze broeders en zusters.

Op 11, 12 en 13 augustus is de kans groot op zogenaamde Perseïden : meteoren die uit het sterrenbeeld Perseus vandaan lijken te komen.

Jaarlijks trekt de aarde door de Perseïdenzwerm : een wolk van stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle. Heel wat stofdeeltjes botsen dan met de dampkring van de aarde, en veroorzaken kortstondig een lichtstreep aan de hemel. Dit verschijnsel is een vallende ster of meteoor.

Om meteoren waar te nemen is geen instrument vereist: het volstaat om de hemel in de gaten te houden, bij voorkeur in een donkere omgeving met weinig lichtvervuiling.

Ray

Ketel Di Rupo begint te koken

Kijk eens, wat een braaf onschuldig man : geef hem iets

Ach, ach, alweer een groot onrecht, aangedaan aan een vooraanstaand lid van de godsdienst van de vrede : de hooggeleerde poenpakker en beroepsliegeman Tariq Ramadan. De man probeert zich al jaren de reputatie op te bouwen van gematigde en geleerde moslim die het Westen tegen duurbetaalde sessies komt wijsmaken hoe vredelievend de koran, de islam en de moslim  is.  Zijn passagen bij verschillende goedgelovige Westerse universiteiten (Parijs, Oxford, Genève, Rotterdam) liepen telkens uit op een fiasco. In de Verenigde Staten is hij niet meer welkom. 

De in Zwitserland geboren Ramadan, als zoon van een uitgeweken Egyptische vader, is het prototype van de geslepen moslim die de ongelovigen zand in de ogen strooit maar tegelijk in de Prachtlanden meewerkt aan extremistische initiatieven. Hier de poen bijeengaren onder het mom van "brave jongen", ginder zich een breuk lachen met de broeders over de Westerse naiviteit. Ook in Rotterdam, waar hij dacht dankzij broeder Aboutaleb, het rijk voor zich te hebben, werd hij aan de deur gezet. Bij Spitsnieuws lazen we het vervolg van dit zoveelste schandverhaal :

De gemeente Rotterdam hoeft de ontslagen integratie-adviseur Tariq Ramadan geen schadevergoeding te betalen. Dat heeft de rechtbank in Rotterdam zojuist bepaald.

Ramadan klaagde de gemeente in juni aan en eiste naast bijna 75.000 euro aan materiële schadevergoeding ook 10.000 euro voor geestelijk leed. Hij stelt dat de gemeente zijn contract heeft onrechtmatig ontbonden en dat het hem niet om geld gaat, maar om eerherstel.

Rotterdam besloot vorig jaar augustus het contract van Ramadan te ontbinden omdat hij een wekelijks televisieprogramma maakte voor de door de Iraanse staats zender Press TV. Ramadan riep toen direct een procedure te willen beginnen, omdat hij zich in zijn eer en waardigheid voelde aangetast. Ook de Erasmus Universiteit brak met de islamoloog.

Ray

Waarde redactie,

Tegenwoordig is het al Toerkije wat de klok slaat. Geen week gaat voorbij of het land van Attaturk wordt bezocht door een of andere totentrekker die blijkbaar bij Erdogan op een goed blaadje wil staan voor het geval de Toerkse invasie door de E.U. toch goedgekeurd wordt.

Zopas werd de Toerkse minister van Buza vereerd met het bezoek van zijn collega, de Brusselse tjeef Vanackere : de man die sneller raaskalt dan zijn schaduw voortholt,  zodat zijn toehoorders er geen bal van snappen (tjeventactiek, noemt men dat).

In Ankara konden de Toerken (èn de rest van de weireld ) van deze Brusselse snoever vernemen dat er wel degelijk in belgistan een asissenproces tegen de "linxe" terroriste F. Erdal zal gevoerd worden, ook al is het mens al 4 jaar "verschwunden"...

Neen, met Vanackere zijn T-ballen wordt er niet gespeeld ! Ach we weten het wel : hier wordt weer een stukje tjeventoneel opgevoerd om de schone schijn hoog te houden. F. Erdal is "foetsie" en zal heel waarschijnlijk nooit meer opgepakt worden, te meer omdat men er de moeite niet (meer) voor doet. Dat Vanackere er maar aan denkt dat een asissenproces een pak belastinggeld kost en het in deze affaire  een maat voor niets zal zijn.

P.S. Naar we vernemen is ook de show die de wollige koster uit Kortrijk samen met de Geitenboer uit Ieper opgevoerd heeft i.v.m. het uitzitten van hun straf in het homeland door allochtone criminelen tot nu toe een dode letter gebleven. Geen ENKELE Marokkaan, Congolees of Albanees is al overgebracht naar een van die Prachtlanden omdat ...  betrokken landen nog altijd hun  goedkeuring  aan dit project niet gegeven hebben.In klare taal wil dit zeggen : trek uw plan met het zwerfvuil !

mvg - Senior

.

.

Als dat alles is waar ge mee voor de pinnen kunt komen na dagen en weken te GSM-en op de vergaderingen van het stadsbestuur van Beringen dan is het maar triestig gesteld. In Beringen lijken ze schrik te hebben van de turkse fundi knokploegen en daar zullen ze niets anders dan "Ja" durven te zeggen op je belachelijke voorstellen.

Hier een ander voorstel : behandel de islamieten hier zoals de Christenen, Orthodoxen en Hindoes worden behandeld in de islamitische landen, ook in Turkije. Dat wil zeggen, steek af en toe een moskee in brand, vermoord regelmatig enkele islamitische geestelijken, discrimineer de islamieten, sluit ze uit van alle belangrijke functies (zeker politieke) en vernietig alles wat met hun geloof te maken heeft. Verkracht hun vrouwen, steek hun huizen in brand, jaag ze weg.

Nee, voor het ogenblik zijn wij nog te beschaafd, te tolerant om zulke beestigheden te begaan, maar met elk idioot voorstel brokkelt die tolerantie verder af. Zelfs de minst begaafde poco-politieker begint nu in te zien dat de meest tolerante islamiet (als er al zoiets bestaat) een mentaliteit heeft die regelrecht tegen onze waarden indruist. O ja, ge vindt nog enkele, met oogkleppen lopende, infantiele linksen of wat corrupte collaborateurs maar het worden er dagelijks minder en ze kosten hoe langer hoe meer geld.

Dus moest het nog niet duidelijk zijn: hoepel op en steek je voorstellen ergens waar de zon nooit komt.

Wes Hardin

Als ze nog veel illegalen gaan binnenlaten, zullen we in de toekomst niet anders kunnen dan  heel het jaar door mee vasten.

Lies

Sst, sst, écht waar ... het is niet van onze gewoonte ernstig te zijn, behalve als het serieus is. Nu is het zover. Gisteren ontvingen we een vlammede mail van ene Lolita. Wie zijn dochter Lolita noemt, verdient levenslange verbanning, maar het is misschien een schuilnaam.

Lolita was gegrepen (daarom is ze ook Lolita) door een aantal nostalgische reacties op deze blog over het uitgaansleven in de jaren stilletjes.  Zo schreef ze en dit blijft er over van haar mededeling na censuur en verwijdering van een aantal erotische toespelingen :

Met jullie De Coninckplein- en Stadswaag-uitgaansleven breng je me in een nostalgische bui,  Angel.

Wat zou je ervan denken mocht ik een vaste rubriek doe bij jullie met bv. wekelijks zo’n grijsgedraaid retronummer van toen ? Het moet toch niet altijd iets verheven en klassiek zijn ?  Alhoewel… voor mij is I'm sorry van Brenda Lee  behoorlijk verheven.

Ik heb al een titel : Wurlitzerdromen door Lolita. Ik kan het niet helpen, dat ik zo heet, ik ben gelukkig niet zoals de hoofdvertolkster uit de film, die zelf niet naar de première mocht komen. Ik kwam en ik kom overal, ik zag en ik zie alom, maar ik overwin niet altijd. 

Ik zou graag hebben dat je die rubriek liet verschijnen op vrijdag, dan breng ik de mensen in de stemming om een dansje te placeren in het weekend. (ik vrees dat Lolita een Antwerpse is)

Angel, kondig je mij aan ? Hier is mijn eerste nummer : I'm sorry, da's altijd een goed begin ... Begint er maar mee.

I’m sorry …  ja, we hebben allemaal spijt dat die tijd voorbij is … laten we dromen van toen, met de muziek van toen, met de beste amércain van de Panaché en de martino’s van ’t Coninckplein, met de warme wafels van Van Dyck en de Rubenstoren (een crème glace van 12 bollen) in het Rubenshof, met de sinksenfoor op de boulevard van het noord tot het zuid, met… je weet wel…

Lolita

In de Morgen schrijft de spa-moslim uit Limburg,  Selahattin Koçak  over de aanvaarding van de islam in Vlaanderen en de gevolgen vandien. "We kennen mekaar nu lang genoeg, het komt er verder op aan, dat jullie onze gewoontes erkennen en dat niet alleen de kerk in het midden staat maar ook de moskee. Het suikerfeest, een wettelijke feestdag, lijkt een goed begin ..."

We laten de pr-moslim even op u los :

"Als we gaan vergelijken, dan knaagt het gelijkheidsbeest in ons, want qua symboliek lijkt het einde van de ramadan op het kerstfeest" 

Veel islamitische verenigingen nodigen Vlaamse mensen bij islamitische families uit om samen de iftar-maaltijd te nuttigen. Een ideale manier om elkaar en elkaars gebruiken te leren kennen. Die formule heeft de laatste jaren veel succes. Verschillende Vlaamse vrienden vragen zelfs op Facebook en dergelijke hoe ze uit solidariteit met hun moslimvrienden een paar dagen kunnen meevasten. Uiteindelijk zijn we in Vlaanderen, in Europa aan het vasten en dus stelt zich de vraag hoe je dat gegeven kunt integreren op de werkvloer, in het onderwijs, enzovoort.

In zekere zin bestond vroeger een dualiteit tussen de beleving van katholieke feesten (je omgeving) en je eigen islamitische feesten. Wij, de tweede generatie, hebben de oplossing gevonden in het verzoenen van al deze feesten. Gaven we vroeger enkel geld en suiker (snoepgoed) aan neven en nichten, dan kopen we vandaag evengoed cadeautjes tijdens islamitische feestdagen en doen we mee met Sinterklaas en kopen we eieren met Pasen. Met dien verstande dat je je kind het gewoon niet kunt ontzeggen, want anders blijft Sinterklaas een racist en zijn de klokken uit Rome het noorden kwijt.

Op het einde van de ramadan vieren we het driedaagse suikerfeest dit jaar, en afhankelijk van de berekeningen, vanaf 8, 9 of 10 september. De meeste scholen met een hoog percentage aan allochtonen hadden de gewoonte een pedagogische studiedag in te lassen. Vandaag is het een erkende feestdag, maar enkel voor moslimkinderen.

Eigenlijk is de beste oplossing dat het een vrije dag wordt voor iedereen, want na integratie komt acceptatie. Toch? Op de werkvloeren is de situatie nu vooral afhankelijk van de goodwill van de werkgever. Voor zover het vasten het dagelijkse werkritme niet verstoort, is er geen probleem

@ de Morgen