..

..

.

wat moet ik met die dagen ?

 ik maak er geen geheim van dat ik niet zo'n gelovig of (goedgelovig ) type ben , maar mijn geliefden die ofwel begraven zijn , ofwel uitgestrooid , blijven in mijn hart , voor altijd en ik eer ze elke dag van het jaar  !

het is niet steeds gemakkelijk geweest , want de meeste van mijn familie zijn op jonge leeftijd heengegaan  , alleen oudste zus haalt een top leeftijd en die moet ik ook respectvol behandelen , al is ze met de geest reeds in een andere wereld ...

en net over die andere wereld gaat het dezer dagen ... is er wel een andere wereld na ons ?

wanneer ik mijn geliefden bezoek -- meerdere keren per jaar --- dan heb ik nooit enig teken gehoord of gezien ...

maar het leven is op zich al een mysterie , dan zal de dood het zeker zijn ??

wanneer ik aan de beurt ben , dan wil ik net als mijn lief gestrooid worden  , en zo met de wind mee , nog reizen .....

dat vind ik  en vond hij een troostende gedachte !

maar ... leef in het NU ....de rest is voor later ...

.

..

.

.vandaag een bos wandeling gemaakt van anderhalf uur in het Arboretum , zeer veel verschillende paddenstoelen gezien , maar deze hier onder ken ik niet ... iemand wel ??

.

.




Maandag en weer donker en miezerig …..
vanaf morgen zou het beter worden ? ik hoop het , want ik heb nood aan een uitje …

vanochtend dacht ik ineens aan mijn vader , , hij had de leeftijd die ik nu heb , maar moest al veel persoonlijke hulp krijgen , maar wilde elke dag buiten en hulpmiddelen zoals een rollater waren er niet !
toch ging hij elke dag , zodra ik buiten was , erop uit .
mijn moeder en ik konden hem er niet vanaf brengen ,

op zich niet zo erg dat hij wou wandelen , maar hij “ slofte “ in het midden van de weg en de oude hond , die doof was , liep of liever slofte hem achterna , ook in het midden van de weg !

eigenlijk was het een prachtig zicht , die oude man en zo’n tien meter erachter , zijn trouwe viervoeter.

zij woonden in een wijk , hun hele leven , en iedereen kende zowel de man als de hond !
het mooie eraan was , dat er geen enkele auto ooit clacsoneerde of voorbij stak , ze lieten hun gaan …. Respectvol …

het is natuurlijk reeds veel jaar geleden zo’n 37 jaar ondertussen , misschien waren de mensen minder gehaast ,waren de buren meer met elkaar begaan ?

ik moest er deze morgen aan denken , want nu loop ik elke dag mijn rondje met de rollater , niet in het midden van de weg , maar op het wandelpad engelukkig " slof " ik nog niet .

 al mijn jonge buren zullen mij wel een RARE vinden ?
al maken de meesten wel een praatje als het kan , al zijn de tijden veranderd en hebben ze het druk ...

ze zijn toch nog respectvol !

.

.

wanneer er geen inspiratie is en je niets hebt te vertellen  , dan ga je naar Toon , want hij wist ALTIJD  wat te zeggen , over alles  !

.

mijn vriendin had het over haar frietpot , met ossevet ......
ik zei : als je het weggooit , dan kan ik het gebruiken om vogelpotjes te maken en dit is het resultaat , nog even en ze kunnen er van smullen !

.

daarna ben ik naar het volgende dorp gereden om mij spullen die ik opruimde naar een vereniging te brengen , die een soort winkel heeft en die dan voor weinig geld terug verkoopt om minder bedeelden te helpen ...
mijn dag was dus goed en mijn kleerkast weer niet meer zo vol !

en aan iedereen DANK voor de gelukwensen voor mijn glorie !

buurman had me gevraagd om wat oude documenten op te zoeken van een vereniging die jaren geleden werd opgedoekt en zo kwam ik een boekje tegen geschreven door een vriend schrijver , die enkele jaren geleden overleed .
het was een nieuwjaars wens uit 1974.

met de titel : EEN KIESTE UP MIJN KOENTE .
DE W_Vlamingen zullen dat wel kennen ,
hij doet hierin het verhaal hoe hij aan die “ kieste “ kwam -- volledig in ’t west-vlaams !
heerlijk om eens terug te lezen ! een klein stukje volgt hier :----------------

een kieste wod is dadde ? Van wodde kriegt ne mens dadde ? Specialisten gelik Dr Sinnesaele wet’n t ook ni , moaar wot datmen eigen zelve aangaat , k peinze dak kik t wet’n
in Paries door overdadige inspanninge alddar dat mien achterwerk hé moet'n lever'n  -----------

en dan vertelt hij dat ze met vrienden en hun “wuvetjes “ naar de Folies- Bergeres gingen om eens goed te lachen --- en hij daar werd uitgekozen om te assisteren , hij moest op de voeten van een kunstenmaker zitten en werd zo een paar keer omhoog gegooid en terug op die voeten .hij beschrijft het zo brillant : heerlijk !

de zaal bulderde van de lach en hij duizelde van het wippen en draaien en uiteindelijk bleek zijn broek gescheurd --- van aan de treze tot helemaal van achtere ! -- 
 
en zo kan ik nog een stukje doorgaan want het verhaaltje over de kliniek en de verpleegsters is ook leuk , misschien een andere keer !

..

.

.