We nemen de afrit naar de N176 voor een bezoek aan Saint Malo, in het departement Ille-et-Vilaine. De oude stad moeten we deze keer gezien hebben. De stad grenst aan Dinard maar wordt er van gescheiden door de monding van de Rance.

Volgens onze opzoekingen is er tijdens de zomermaanden een grote parking net buiten de stad (Parking Paul Feval in de Rue Paul Feval - ook campers zijn toegelaten en er is zelfs een service). Op de parking is er een gratis busdienst naar het centrum tussen 9u. tot 24u.  Op 10 min. ben je op enkele meters van de “Intra Muros” zoals de ommuurde stad genoemd wordt.  

De Intra Muros is gebouwd op een rots. De naam “Saint Malo” kreeg de stad pas in de XII eeuw.

Tijdens de 2^de WO werd de stad voor 80% verwoest, maar ze werd in zijn oorspronkelijke staat (bijna) helemaal terug opgebouwd en heeft zijn charme niet verloren.  

Saint-Malo heeft diverse historische gebouwen waarvan de bekendste intramuraal bevinden zoals o.a. de Wallen, de Kathedraal, de Tower, het kasteel en het gerechtshof in de voormalige Abdij van St Benoit.

We betreden de vesting via de Porte St. Thomas. De 4 hoektorens en de 35m hoge donjon huisvesten nu het stadhuis dat zich bevindt in het Chateau de Saint Malo. De Donjon is nu een museum over het ontstaan van de stad.

Je hebt het gevoel dat alle toeristen er hier vandaag willen zijn en we besluiten om eerst een wandeling te maken langsheen de 2 km lange vestingsmuur rond de stad.  Op de wallen hebben we al een overzicht wat hier allemaal te bewonderen is met tevens een schitterend uitzicht op de Baie van Saint-Malo.

Het is laagwater en het eilandje met het “Fort Nationale” en de rots “Le grand Bé” met het graf van de schrijver Chateaubriand, zijn te voet te bereiken. De zonnekloppers hebben tevens het strand ingepalmt.  

In de binnenstad is het een verschrikkelijke drukte. In de grote winkelstraat kan je over de koppen lopen. We  bezoeken nog even de kerk. Deze kreeg de titel “Cathédrale Saint-Vincent” (bouwperiode v.d. 12^de tot de 18^de eeuw).

Op elke straathoek is er animatie met muzikanten of artiesten en zelfs levende standbeelden.

Vermoeid, maar heel tevreden gaan we naar de halte van het busje en deze zet ons 10 min. later terug af op de parking.  

We zouden hier kunnen overnachten maar besluiten om toch maar verder te rijden.

Eigenlijk moeten we aan onze terugreis beginnen. We gaan terug landinwaarts en bijna op de grens met Normandië komen we een stadje tegen gebouwd rond een burcht. We besluiten om toch nog een stop in te lassen in deze historische stad, Fougères.

We zoeken een tamelijk horizontaal plaatsje op de parking “de la Poterne” aan de voet van de burcht.

Update : Nieuwe camperplaats “Air de la Carriere” op de Boulevard Jacques Faucheux 

Na het avondeten gaan we de stad al eens verkennen.

De verlichting in het stadje en rond de dikke muren van het kasteel geven een sfeervol beeld en we beseffen dat we morgen nog een hele wandeling voor de boeg hebben.

De volgende dag beginnen we aan onze ontdekkingstocht. We volgen de markeringen op de grond om de  boven- en benedenstad en zijn vele monumenten te ontdekken. De benedenstad is één en al burcht en vestingmuren waarop je een prachtig uitzicht hebt op nog… burcht. Het is gebouwd op een rots die uit het moeras komt, omringd door een lus van de Nançon, die fungeert als een natuurlijke gracht. De functie van het fort was om de verdediging van het noordoosten van het hertogdom Bretagne te verzekeren. Omdat er aan gebouwd werd tussen de 12de en 15de eeuw toont het een vermenging van verschillende ronde en vierkante bouwstijlen. De omwalling telt 13 torens en dateert uit de tweede helft van de 12de eeuw nadat de houten versterking door Hendrik II, koning van Engeland werd vernield.

Als we door de smalle straatjes van de middeleeuwsebenedenstad wandelen is het alsof we terug in deze tijd zijn. We slenteren door de oude straatjes en komen in de wijk “Quartier de Marchix met zijn romantische promenade langsheen de rivier, de Nançon,  met de oude wasplaats en mooie, Bretoense oude huizen met houten muren. In de Rue de Vallées hebben we de keuze : ingang van het park of de stenentrap om naar de bovenstad te gaan.  Deze laatste kiezen we en we komen boven in de hoofdstraat, de winkelstraat met boetiekjes, machtige herenhuizenen het belfort.

We wandelen verder tot aan de kerk van St. Leonard en zien achter de kerk het mooie Jardin Public met prachtige bloemen, planten en waterpartijen liggen. Van hierboven heb je een mooi beeld van de machtige burcht en de middeleeuwse wijk . De weg door het park leidt ons terug naar beneden.

Via de kerk van St. Sulpice en langsheen de vestingmuren en de burchtgracht komen we terug op de parking.  

We moeten verder en onze terugreis gaat via de N12 langs Alençon en de N138 naar Rouen om zo op de camperplaats van Forges Les Eaux, een voormalig kuuroord, te belanden, gelegen in het departement Seine-Maritime (regio Normandië).

We installeren ons op de camperplaats op de Boulevard Nicolas Thiessé tegenover camping La Miniere.

De plaats wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een casino en zijn thermische faciliteiten. De  waterbronnen werden hier ontdekt in 1573, maar de spa-activiteit, (destijds "waterdrinkers" genoemd) van Forges-Les-Eaux stopte in de jaren 1990.

In de 19^de eeuw werd het eerste officiële kuurcentrum opgericht bij drie ijzerrijke waterbronnen. De instelling bood zalen, baden en douches. Vervolgens werd het Grand Casino gebouwd dat helaas in vlammen opging in 1896. De inwoners lieten het er niet bij zitten en in 1902 werd het tweede casino geopend.

Het kuurcentrum werd tijdens de bevrijding in de tweede wereldoorlog bezet en verwoest. Na de oorlog is er een kiosk voor in de plaats gekomen. Omdat het helende karakter van het water te gering werd geacht, werd het kuuroord opgeheven.  De bronnen stromen nog steeds, ze monden uit in de rivier maar worden op geen enkele manier meer gebruikt.

Het thermale verleden van Forges-les-Eaux heeft een belangrijke invloed gehad op bouwkundig vlak. Het "Continental hotel", het oudste hotel van Forges-les-Eaux uit 1870 was toen één van de modernste gebouwen van de stad. Haar architectuur in de vorm van een chalet was aan het eind van de 19^de eeuw de typische bouwstijl van alle kuuroorden. Elegante villa's werden vlakbij het Casino gebouwd. Ze waren in principe gebouwd voor de verhuur aan de badgasten van het kuuroord, maar al snel werd de bestemming veranderd en werden het permanente woningen.

Aan het eind van de 20^ste eeuw kreeg het Grand Casino een nieuwe eigenaar en dit zorgde voor een nieuwe toekomst. Speel- en waterplezier gaan sindsdien hier nu samen door de oprichting van het belangrijke wellnesscentrum, met zwembad, hammam, jacuzzi en cardioruimte...en zorgt nu nog steeds voor een herbeleving van het helende (?) water.

De volgende dag besluiten we om nog een stop te maken in Berck sur Mer en daar nog een nachtje te blijven.

Update : Camperplaats : Chemin aux Raisins

Nog een wandeling langs de Promenade de Berck des Sternes en over de dijk met zijn vele winkeltjes en restaurants voor we ons te slapen leggen.

In de voormiddag nog langs de bakker en even slenteren door de winkelstraat...

En dan is het tijd om de weg naar België te kiezen en met een heel pak cultuur en veel gespreksstof staan we enkele uren later voor de deur van ons huisje.  

Voor een volgende lange reis is het weer wachten tot volgend jaar, maar de plannen voor de volgende weekends….. die zijn onderweg al gemaakt.

                                                                                                                Einde