Een dagje Zeeland, en weer kaarten mee voor thuis.

Wat zijn we nu gelukkig met onze digitale camera.

Ken je ze nog, die oude bussen, nog met draaideur, harde banken en Ome Jo, de chauffeur.

Ruim op tijd met Moeder en Oma bij de school. tasje met broodjes en snoepjesstevig in de hand.

En, toen kwam de bus, dringen, dat we toch maar aan het raampje zouden zitten.

Zwaaien, en eer we het dorp uitwaren, waren we al aan het zingen.

En toen, de Moerdijkbrug, dat hadden we in de les gehad, maar gezien, nooit.

Langs Rotterdam, zelfs door een tunnel, en , O, wat waren die schepen groot.

En zo naar Den Haag., je kreeg toch kriebels in de buik, of was dat de opkomende honger, of teveel snoep en ranja.

***

Voor velen was het de eerste buitenlandse vakantie,

een reisje  'langs de rijn"

Moeders met haar mooiste bloemmetjes jurk, met daarop een zelf gebreid vest, en een plastik zonnebril.

Pa met korte broek, kaki met veel te wijde pijpen, kleurrijk ruiten overhemd, en de bruine hoed op.

De rieten reiskoffer met grote stickers van het reisburo in zijn rechterhand, en nog wat tassen in de andere hand.

Moeders schreeuwend tegen die 4, of 5, of meer vervelende, luidruchtige, rennende jong.

En, Hoera, daar kwam de bus.

 Met als hoogtepunt, KEULEN, daar had je het nog jaren over

Waarom Ceylon mij aanspreekt,
In 1955 2x een dag in Colombo geweest,
als tussenstop naar Australie,
samen met mijn Moeder en Zusje.

Wat waren we toen toch lekker jong.

We gaan nu een stukje verder, Ceylon, met o.a Colombo,

een plaats die mij persoonlijk aan spreekt.

De enveloppe waarin de kaarten zaten, was gedateerd 12 -10-60,

als ik het goed heb.

***

***

Postkaarten, Ansichtkaarten, vakantiekaarten,
er zijn zo veel namen,
maar ze zijn overal.
Getekend, zwart-wit, gekleurd, samengesteld, of combinatie's daarvan.
Dan heeft men nog kaarten over bekende personen, komen ook nog langs.
Om eerlijk te zeggen, voor mij een onbekend terrein,