soms is het goed even stil te staan midden in de drukte van het leven om na te denken wat je anderen hebt te geven begrip,vertrouwen,vriendschap,aandacht,liefde daar word op gewacht helaas word hier door velen te weining aan gedacht de tijd daaraan besteed heeft duizendmaal meer waarde dan al het geld en goed op deze rijke aarde begin niet morgen maar vandaag ook in je nieuwe baan met even stil te staan om daarna elke dag met even stil staan door te gaan
als varkentjes bidden en engeltjes vloeken als katten en ratten elkander bezoeken als kiezelsteentjes drijven op de rijn zal onze vriendschap ten einde zijn
twee heldere oogjes een hartje van goud een zuiver geweten zorg dat je het houd wees lief en wees aardig dat maakt je bemind van een vriendelijk kind lach zing en dans wees blij dat is de goede raad van mij
ieder mens dat word geboren krijgt van de goede fee een helder brandend lampje van zijn geweten mee dat is het licht van binnen en wie heeft dat geblust die kan geen weg meer vinden geen blijdschap en geen rust nu hoop ik dat je immer al word je nog zo oud je lampje brandend houdt!
soms voel ik me gelukkig soms kwijn ik weg van verdriet ook al ga ik wenen er is niemand die het ziet maar jij staat bij me altijd aan mijn zij je doet de zon weer schijnen je maakt me weeral blij
wees vriendelijk en goed voor elk die je ontmoet toon altijd weer je gulle lach waardeer dat ieder je graag mag laat steeds de zon je vriendje zijn dan heb je altijd zonneschijn als je dan zo het leven ziet dan is de keus zo kwaad nog niet
IK WENS JE EEN WERELD VOL BLOEMEN IK WENS JE VAN ALLES HET BESTE EEN GLIMLACH OP JE GEZICHT IK WENS JE GEEN TRANEN GEEN ZORGEN GEEN PIJN DAT BIJNA IEDERE DAG HIER OP AARDE VOOR JOU EEN CADEAUTJE MAG ZIJN
jij en ik zijn vrienden voor het leven.. Ja.. jij kan me de echte vriendschap geven.. Als ik eens problemen heb waar ik in mijn eentje niet uitkwam.. dan ben jij er wel weer.. die het voor mij opneemt.. Heb ik eens verdriet en blijven mijn tranen maar stromen.. ben jij het weer die mij in je armen hebt genomen.. Ja wij zijn vrienden voor het leven.. Niemand komt tussen ons in te staan.. lijkt dit toch even te gebeuren.. Dan gaan wij samen de strijd weer aan.. Ja wij ZIJN vrienden voor het leven
Het water geput uit liefde dit klein woord doet zoveel meer en zeg het is goed weer het hoort er bij het komt soms onverwacht liefde voelen is zo fijn liede doet je leren en geniet van elke dag om gelukkig te zijn wacht niet tot morgen wat vandaag nog kan
Twee sterren aan de hemel, Vervlochten in het zwart, Zo ijl en mat de glinsterring, Getroffen in het hart. Twee donkerrode sterren, Je kijkt,je hebt geen keus, Je voelt een vaag verlangen, Heel vreemd,mijsterieus. Twee sterren aan de hemel, En koel de weidsheid van het land, Daar stromen tranen in je ogen: Heel plots door liefde overmand.
De maan verlicht het wateroppervlakte En de lucht die ik inadem is ijs koud Ik voel er weinig van. Emoties hoog geladen Vraag ik mezelf heb ik dan al de richtlijnen gemist? Kon ik alles maar doen keren helaas ligt dat niet in mijn vermogen En kan ik enkel tranen drogen. Toch wil mijn hart nu praten wat mijn mond niet zeggen wil. Maar al mijn vertrouwen In de mens is verdwenen Dus praten helpt niet meer. Want niemand die me echt wel kent Niemand die weet hoe ik over het leven denk Voel de warmte van mijn tranen Die langs mijn wangen rollen en dan is het weer tijd en keer ik huiswaarts. Mijn ogen leeg en op mijn gezicht Het masker weer.
Elf personen, tien mannen en een vrouw, hingen aan eenzelfde touw, dat vasthing aan een helicopter.
Het touw was niet stevig genoeg om het gewicht van allen te dragen en er werd beslist dat een persoon moest loslaten, anders zouden ze allemaal te pletter vallen.
Ze slaagden er niet in te kiezen wie moest loslaten, totdat plots de vrouw, met vastbesloten stem aankondigde dat ze zich vrijwillig zou opofferen.
Want, zo zei ze, ze was het gewoon om haar eigen interesses op de tweede plaats te zetten, aangezien ze:
Als moeder, steeds voorrang gaf aan haar kinderen;
Als echtgenote, steeds de belangen van haar man voorrang gaf op de hare;
Als dochter, zwichtte ze voor haar vader;
Als werkneemster, toeliet dat haar bazen de eer opstreken van haar successen;
"Als vrouw", zei ze terwijl haar blik in het oneindige staarde en ze een hand op haar hart legde, was het haar taak in het leven om zich op te offeren voor de anderen, zonder daarvoor iets in ruil te verwachten.
Euforisch van emotie en trots, barstte er een heftig applaus los onder de mannen... en de idioten vielen allemaal.
Moraal van dit verhaal (voor de mannen):
Vertrouw nooit op de opoffering van een vrouw, ze is nobel, maar niet idioot.
