Op internet zijn amateurbeelden opgedoken waarbij het duidelijk is dat de ex-lybische leider gelyncht werd door zijn eigen volk. Ook tientallen van zijn volgelingen werden zonder enig proces (met de handen op de rug vastgebonden) doodgeschoten. Ook Khaddafi's zoon -die gevangen was genomen- werd in zijn eigen cel koelbloedig afgemaakt. Het menselijk dier is diep gevallen. Ik heb niet het minste respect voor de beesten die deze ex-dictator en zijn entourage hebben afgemaakt. Dergelijke monsters zijn geen mensen, maar wildemannen. Van dezelfde soort dat onze para's in Rwanda afmaakte. Wat is dat daar toch allemaal in Afrika? Als men internationaal respect wil krijgen, moet men zich eerst een beetje gecultiveerd opstellen en niet als een wild dier dat prooien verslindt.

Wat mij nog het meest stoort, is de ongenuanceerde manier waarop de Westerse leiders het nieuwe bestuur proficiat wenste met de moord op haar ex-leider. Is dat nu iets om fier over te zijn? Wellicht was dictator Khaddafi een monster voor zijn medemensen en had hij vele doden op zijn geweten. Maar wij zijn toch Christelijk of niet? Moord, het koelbloedig afmaken en lynchen van mensen behoort niet tot onze morele waarden. Ik ben absoluut niet links of groen, maar ik ben wel een democraat. En elke mens, hoe wreedaardig ook verdient een eerlijk proces. Wellicht was Khaddafi na een proces ook ter dood veroordeeld geweest. Maar deze beestachtige lynchpartij is het mensdom onwaardig. Het stoort mij dat enkel Amnesty International een kritische stem heeft geuit.
 
Ondertussen heeft het nieuwe Lybische bewind beslist om de Shariawetgeving in te voeren. Ik heb ooit aan de Universiteit de Sharia bestudeerd. Er staan een ongemeen harde regels in voor de vrouw. Het is een achteruitgang van enkele eeuwen! Volgens de Sharia mogen mannen op hun vrouw kloppen, is veelwijverij toegelaten en heeft de vrouw niets meer te zeggen. Een moslimman kan zonder problemen zijn vrouw verstoten. Moslims mogen niet langer trouwen met niet-moslims. Het is een ongemeen harde wetgeving uit een ver verleden. 
Nu hoor ik natuurlijk de Westerse leiders geen hoera meer roepen. Ach, ze zien niet verder dan hun neus lang is. Machoman Nicolas Sarkozy wou Khadaffi afzetten omdat hij een grote legerbestelling annuleerde. Het was niet meer dan een afrekening. Natuurlijk dat de media over de "Arabische lente" berichtten. Nu dat ze de conservatieve vrouwonvriendelijke Shariawetgeving invoeren, zal er niet veel "lente" meer overblijven bij de volksopstand.

Ondertussen rukt het moslimfundamentalisme verder op. In Iran heeft men sinds 40 jaar een fundamentalistische moslimstaat. Gans het Arabisch schiereiland is ongemeen hard voor de vrouw die bijna als een beest wordt behandeld. In Egypte en Turkije rukt het fundamentalisme op. Nu is ook Lybië gevallen. Pakistan en Afghanistan zijn bolwerken van Moslimextremisten. Miljoenen vrouwen leven momenteel onder het islamitische fundamentalistische juk en als we niet opletten valt ook Europa ten prooi aan deze fundamentalisten. Hebben mijn voorouders hiervoor gevochten? Een verre voorvader van mij Karel Martel kon de opmars van de Moslims stuiten in Poitiers. Maar toen was het simpel. De Moren waren een uniforme groep met eigen taal en uitrusting. Er was toen geen verrottingsproces van binnenuit. 

Als men aan mij zou vragen wat de belangrijkste uitvinding was van de 20e eeuw dan zou ik zonder enige twijfel het vliegtuig aanwijzen. Dankzij het vliegtuig zijn wij allemaal wereldreizigers geworden. Op een paar uur staan wij in Bagdad, Congo of Pakistan. Vroeger moest men weken reizen of varen om deze verre bestemmingen te bereiken. Maar het is een mes dat in twee richtingen snijdt. Ook de "arme" landen hebben het rijke Westen ontdekt. Voeg daarmee de criminele socialistische Wetgeving en Europa verzuipt onder de migratiestroom. Miljoenen Moslims hebben de weg naar West-Europa gevonden. Een groot deel is blij en dankbaar om hier een veilige toekomst te kunnen uitbouwen. Een harde kern is radicaler, zoals de Antwerpse groep "Sharia for Belgium". Het zijn mensen die eigenlijk in onze gevangenis thuis horen. Maar in dit land steekt men liever slachtoffers in de gevangenis dan daders. Wij zijn zodanig verdraagzaam dat wij onverdraagzame vreemde bendeleiders een spreekbuis verschaffen. Als ze een beetje aandringen krijgen ze straks misschien nog gratis zendtijd op televisie.