|
Tweede Dexiacrisis was perfect te vermijden"
Axel Miller moest op 30 september 2008 opstappen als CEO van Dexia
De tweede crisis waarmee de Frans-Belgische bankgroep Dexia te maken kreeg, was "perfect voorspelbaar en perfect te vermijden". Volgens de voormalige Dexiatopman Axel Miller was het in 2008 al duidelijk dat de groep Dexia gesplitst moest worden. Miller werd vanavond in de bijzondere Dexiacommissie aan de tand gevoeld over zijn rol als CEO van Dexia in de periode 2006-2008 en als hoofd van Dexia Bank België van 2003 tot 2006.
"Ik denk dat de oplossing duidelijk was (in oktober 2008, nvdr.). We moesten overgaan tot de splitsing van de groep. (...) Uit het failliet van Lehman Brothers op 15 september 2008 was duidelijk geworden waartoe de financiële markten in staat waren". Miller benadrukte herhaaldelijk dat niemand daarvoor ooit was uitgegaan van de hypothese dat de interbancaire markt kon bevriezen en dat banken zoals Dexia met een acuut fundingprobleem zouden te maken krijgen.
Drie gemiste kansen
Er zijn volgens Miller tussen 2008 en 2011 - toen Jean-Luc Dehaene en Pierre Mariani het roer hadden overgenomen als voorzitter en gedelegeerd bestuurder van Dexia - drie gemiste kansen geweest om een splitsingsscenario door te voeren. Een eerste keer in 2008 in de nasleep van de eerste reddingsoperatie van Dexia. Een tweede keer in 2009 toen met de Europese Unie gesprekken werden gevoerd over een herstructureringsplan. Een derde gemiste kans was er in 2009 en 2010, toen de marktomstandigheden veel beter geworden waren, aldus Miller.
Na zijn ontslag op 1 oktober 2008 zocht Miller naar eigen zeggen verschillende bestuursleden op om hen op de risico's te wijzen van een onevenwichtig Frans-Belgisch businessmodel, en om een splitsing te bepleiten. "Men heeft vriendelijk naar mij geluisterd, maar de boodschap is niet gehoord", betreurde hij.
Geen ooggetuige
Waarom zo'n splitsing er in de drie daaropvolgende jaren nooit gekomen is, zei Miller niet te weten. "Ik was geen ooggetuige", al situeerde hij de verklaring in de verdeeldheid van de Belgen tegenover de Franse eensgezindheid. "We zijn een verdeeld land. Ik denk dat dat een fundamentele reden is. De Belgische aandeelhouders hebben niet voldoende met elkaar gesproken".
Al van bij het begin van zijn blitzcarrière bij de bank zegt Miller drie zaken te hebben opgemerkt die fundamenteel fout zaten bij de groep: een slecht businessmodel, een halsstarrig vasthouden aan het binationale karakter en een sterkere houding van de Franse aandeelhouders ten opzichte van de Belgische.
Structurele zwakheden
De ex-topman maakt zich sterk dat hij bij zijn aantreden als CEO van de groep in 2006 enkele structurele zwakheden wilde aanpakken. Zo werkte hij een "transformatieplan" uit om het beheer van de groep te centraliseren, de financieringspolitiek om te buigen en om de retailactiviteiten te versterken. Maar hij botste naar eigen zeggen op tegenwind van bepaalde aandeelhouders, meer bepaald van Arco, zo benadrukte Miller. Maar hij werd ook geremd door de Belgische toezichthouder CBFA alsook door zijn voorganger Pierre Richard, die bestuursvoorzitter werd in 2006. Miller wees in die context ook de Fransen Bruno Deletré, verantwoordelijk voor de Amerikaanse probleemdochter FSA, en Jacques Gerber, vicevoorzitter van Dexia, met de vinger.
Eind juni 2008 moest Deletré vertrekken, wat Miller dan uiteindelijk in staat moest stellen zijn programma uit te voeren met een "samenhangend team". "Maar nog van koers veranderen was moeilijk. Daarvoor waren verschillende jaren nodig", analyseerde Miller. Op 15 september 2008 brak de financiële crisis in alle hevigheid los met het failliet van Lehman Brothers, met de gekende gevolgen voor Dexia.
Oog van de storm
In het oog van die storm deed volgens Miller de toenmalige regering er wel degelijk goed aan een kapitaalverhoging van ruim 6 miljard euro door te voeren. Dat was volgens hem de enige oplossing op korte termijn - eerder uitten Mariani en Dehaene in de Dexiacommissie kritiek op die kapitaalverhoging. Op lange termijn moest er volgens Miller terug geëvolueerd worden naar de situatie van voor de fusie van Gemeentekrediet en Crédit Local de France in 1996, waarbij de Belgische en Franse bankinstellingen weer apart hun financieringsmodel voor de lokale besturen van weleer opvatten. Maar "naar mijn weten is een splitsingsscenario (na oktober 2008 nvdr.) niet onderzocht", opperde hij.
Objectiveren
Verschillende Kamerleden wilden voorts uit de mond van Miller horen of er in de periode 2006-2008 nu wel of geen sprake was van een geconsolideerd risicobeheer. Mariani, die na de eerste redding door de overheid in 2008 de plaats van Miller innam, verklaarde in eerdere hoorzittingen voor de Dexiacommissie dat hij bij zijn aantreden een gebrekkig management aantrof, en dat maandelijkse resultaten of enig risicobeheer ontbraken.
"Er was duidelijk heel wat inspanning op dat vlak te leveren in 2006 en 2007", gaf Miller toe. Onder zijn bewind wilde hij naar eigen zeggen een en ander objectiveren en opvolgen via regelmatige rapportering. "Claude Piret (directeur risico bij Dexia onder Miller, die deze middag vóór Miller kwam getuigen in de Dexiacommissie achter gesloten deuren nvdr.) zal ongetwijfeld hebben verklaard dat er vooruitgang werd geboekt", zo verdedigde Miller zijn beleid.
|
