Caroline Paulette H.J. Gennez (Sint-Truiden, 21 augustus 1975) is een Belgisch politica voor de Socialistische Partij Anders (sp.a), waarvan ze van 2007 tot 2011 partijvoorzitter was. Ze is bovendien eerste schepen in de gemeenteraad van Mechelen.
Biografie
Gennez begon op haar vijfde met tennis. Zij was daar zo goed in dat zij werd toegelaten op de Vlaamse Tennisschool, in een tijd dat daar de basis werd gelegd voor latere successen van het Belgische vrouwentennis. Zij wist daar onder andere te winnen van Laurence Courtois (die op haar negentiende in de top 50 van de wereld stond). Een hernia maakte op veertienjarige leeftijd een einde aan een mogelijke tenniscarrière.[1]
Ook andere sporten hebben haar interesse. Sinds haar zevende jaar is zij een supporter van Sint-Truiden, de voetbalclub uit haar geboortestad. In haar middelbareschooltijd studeerde zij Latijn-Grieks. Gennez behaalde een licentiaatsdiploma in de politieke en sociale wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven. Politiek raakte zij geïnteresseerd doordat zij ooit aanwezig was bij een lezing van Frank Vandenbroucke. De gedrevenheid waarmee deze politicus zijn verhaal deed sprak haar als ex-sportster aan. De stap naar de politiek kwam later, toen Gennez, na vrijwilligerswerk te hebben gedaan in tehuizen voor vluchtelingen en mishandelde vrouwen, er van overtuigd was geraakt dat alleen de overheid de situatie van de mensen kan verbeteren.[1] In het begin van haar politieke carrière gold zij als een protegé van Steve Stevaert, de vroegere burgemeester van Hasselt en gouverneur van de Belgische provincie Limburg, die rond de recente eeuwwisseling een sleutelpositie innam in de Vlaamse socialistische beweging. Op verzoek van Steve Stevaert vestigde zij zich rond 2003/2004 in Mechelen.
In 2007 volgde ze Johan Vande Lanotte, die na een verkiezingsnederlaag ontslag nam, op als partijvoorzitter van sp.a. De partij zakte echter nog dieper weg en Gennez kreeg geregeld kritiek op haar werk van binnen de partij zelf. Eind 2011 loopt haar mandaat af. Ze is geen kandidaat voor een tweede termijn.[2]
Eind 2010 weigerde zij deel te nemen aan het populaire televisieprogramma De Allerslimste Mens ter Wereld, omdat de uitzendingen samenvielen met de regeringsonderhandelingen. Ze nam in diezelfde periode wel deel aan De Pappenheimers.
Bij de voorzittersverkiezingen in september 2011 werd ze opgevolgd door enig kandidaat Bruno Tobback. Zij drukte de hoop uit op het verwerven van een "toffe ministerpost", maar werd door Tobback niet gekozen als minister in de regering-Di Rupo.
