De Zweed ging eerst op consultatie in het lokale ziekenhuis. Hij hoestte bloed, had buikpijn en verloor zijn eetlust, schrijft de krant Värmlands Folkblad. Ze verwezen hem meteen door naar het ziekenhuis in Arvika waar een scan en een röntgenfoto genomen werd. De diagnose van de dokters was zonneklaar: een ribbreuk. Hij bleef op de sukkel en ging terug naar het ziekenhuis waar dokters nieuwe onderzoeken uitvoerden.

Ze stuurden hem ook door naar een ander ziekenhuis. Daar schreven de geneesheren hem pijnstillers en laxerende middelen voor. Met nieuwe hoop en pillen ging hij huiswaarts. De dokters schreven hem ook een nieuw scanneronderzoek voor. Hij moest maanden wachten. De Zweed werd steeds zieker en na een lange tocht langs ziekenhuizen en meer dan dertig dokters werd uiteindelijk besloten tot het uitvoeren van een gastroscopie. Toen pas werd vastgesteld dat hij aan kanker leed maar het was al te laat. De kanker was uitgezaaid vanaf zijn strottenhoofd tot de rest van zijn lichaam. Een paar weken later stierf hij.

De Nationale Raad voor Gezondheid en Welzijn kreeg twee meldingen over de lijdensweg van de patiënt. Uit een van de klachten blijkt nu dat hij in totaal 31 verschillende artsen zag en dat geen enkele geneesheer zijn klachten serieus nam. Blijkt ook dat er nauwelijks of geen sprake was van coördinatie tussen de 'behandelende' geneesheren. Met zijn medisch dossier werd ook slordig omgesprongen. Bij de Nationale Raad zijn ze niet te spreken over het optreden van de artsen en vinden ze het 'hoogst merkwaardig' dat meer dan twintig artsen de juiste diagnose 'gemist' hebben. Volgens de Raad had de man zeker nog een kans gemaakt als de gastroscopie vroeger uitgevoerd werd. De Zweed kloeg immers over hevige buikpijn. Het orgaan wil nu dat er op lokaal niveau werk gemaakt wordt van betere actieplannen en zorg voor patiënten met buik- en maagklachten, schrijft de krant Värmlands Folkblad.