De Franse president François Hollande wil de staatskas op orde brengen door 10 miljard euro extra belastingen op te halen bij grote bedrijven en rijke Fransen. Maar de socialist dwaalt, schrijft het conservatieve Le Figaro, omdat de sleutel van het Franse probleem de strikte regulering van zijn arbeidsmarkt is:

‘Je moet al een echte socialist zijn om te geloven dat de maatregelen die zondag werden aagekondigd Frankrijk opnieuw op de weg naar een begroting in evenwicht zullen brengen. Terwijl onze Europese buurlanden structurele hervormingen doorvoeren, denkt Hollande dat de weg naar het herstel met belastingsverhogingen kan worden bereikt. Ook zijn ‘Agenda 2014’ zorgt enkel voor meer verwarring. Hij wil daarmee de fameuze 'Agenda 2010' van Gerhard Schröder achterna, die Duitsland naar de huidige handels- en begrotingsoverschotten leidde, terwijl de Duitse buurlanden van het ene in het andere probleem blijven sukkelen. Maar de sociaal-democratische kanselier zette niet in op belastingverhogingen; integendeel, hij voerde hervormingen door die het concurrentievermogen opvoerden, met name door de rigiditeit van de arbeidsmarkt aan te pakken.’

Inderdaad, beaamt de Tsjechische zakenkrant Hospodářské noviny:

"Een belastingsysteem dat iedereen gelukkig maakt bestaat niet, maar een ongelijke verdeling van de belastingdruk zal eindelijk tot niets leiden... De belofte dat hij mensen die meer dan 1 miljoen euro per jaar verdienen voor 75% zou belasten hielp Hollande de verkiezingen te winnen. Maar het is naïef te geloven dat dit geld enig verschil zal maken in het nationale budget. Het gros van de mensen met zeer hoge inkomens hebben Frankrijk en andere landen met ongunstige belastingstelsels al lang ingeruild voor fortuinvriendelijke regio’s als Monaco. Belastingen verhogen heeft enkel zin als mensen in de eerste plaats bereid zijn belastingen te betalen.’

Grootverdieners een belasting van 75% opleggen kan de lagere klassen het gevoel geven dat rechtvaardigheid geschiedt, schrijft de liberaal-conservatieve Italiaanse krant Corriere della Sera:

‘Maar de kans dat ze als een boemerang terug komt is even groot. Nog vooraleer ze in effect treedt is al gebleken welke invulling een aantal rijken, met als meest bekende de luxegoederenkoning  Bernard Arnault, aan het woord patriottisme geven. Zoals zo vele andere magnaten lijkt Arnault - aan wie Frankrijk ongetwijfeld veel verschuldigd is in termen van verkopen, werkgelegenheid en prestige - te zijn vergeten hoe veel Frankrijk heeft gedaan opdat zijn koninkrijk kon bestaan en groeien.’