APENLAND

Het is typisch voor partijen in het nauw; Eerst schieten ze in het wilde weg naar andere partijen en als die tactiek niet aanslaat begint men uit frustratie op elkaar te schieten. In heel mijn leven heb de Vlaamse Christendemocraten nooit zo in het nauw gezien als nu.

Toen ik kind was, waren de katholieke incontournable in Vlaanderen. Ik weet wel, er waren natuurlijk steeds de Vlaams-Nationalisten, socialisten en liberalen, maar het waren toch de christendemocraten die steeds de premier leverden en de toon zetten in de meeste Vlaamse gemeensten. Je moest al een enorm raspaard zijn om het in een andere partij waar te maken.

De liberalen waren van oudsher de partij van de rijke logemannen en vrijzinnigen. In zekere zin waren de liberalen veredelde socialisten. Overigens, als je er de politieke geschiedenis op naleest, dan kan je zien dat in België de socialisten ooit in de schoot van de liberalen zijn geboren. Daarom hebben de liberalen en socialisten lang de tijd de stigmatiserende stempel "links" meegedragen. Ergens in de jaren 60 van vorige eeuw trachtten de liberalen de katholieke kiezers voor zich te winnen. Ze voerden de campagne: "In eer en geweten kan u op de liberalen stemmen." Met deze campagne trachtte de toenmalige PVV de middenklasse voor zich te winnen en ik moet toegeven dat deze opstelling zijn effect niet miste.

Samen met de gestage ontkerkelijking verloren de christendemocraten verkiezing na verkiezing telkens een beetje terrein. Al moet ik toegeven dat iemand als een Leo Tindemans een enorme aanhang kende in Vlaanderen. De man behaalde ooit maar liefst één miljoen stemmen bij de Europese Verkiezingen! Niemand deed het hem later na. De christelijke middenstandsorganisatie NCMV (het latere UNIZO) bleef weliswaar dé organisatie voor zelfstandigen, toch kon ze niet blijvend haar leden aan de CVP binden. Menig middenstander was lid bij deze organisatie maar stemde liberaal of nationalistisch.

Met Wilfried Martens kwam er een grijze muis aan het bewind. Het was de eerste van een reeks grijze muizen die de Christendemocraten zou leiden. Martens stond in schril contrast met zijn partijgenoot Tindemans die bij het Egmontpact getoond had haar op zijn tanden te hebben. Met Martens daarentegen kwam er de "wafelijzerpolitiek" waarbij voor iedere cent in Vlaanderen er ook één in Wallonië werd uitgegeven met de zotste bouwprojecten tot gevolg. Ook de staatsschuld steeg zienderogen onder deze figuur. Nu worden Wilfried Martens en Miet Smet aanzien als een soort van sympathiek koppel, een beetje de Nicole en Hugo van de Vlaamse politiek. Maar in feite verdienen geen van beiden deze positieve connotatie.

Martens heeft het land in een financiële afgrond gestort en het was zijn opvolger Jean-Luc Dehaene die het land terug op de rails plaatste. De boertige Dehaene zag eruit alsof hij net van een akker vandaan kwam. Nochtans had deze lompe kerel een aristocratische achtergrond. Ik ben ooit in zijn ouderlijk huis geweest in de Katelijnestraat te Brugge. De ongemanierde Jean-Luc Dehaene was de zoon van een gerenommeerde Brugse dokter. Dehaene was technisch en politiek-tactisch wellicht de beste premier van de voorbije 25 jaar. Maar zijn uitstraling was zoals gezegd ondermaats. En dat zorgde ervoor dat hij de CVP niet naar een overwinning kon leiden.

Het was de valse ex-Dendermondenaar Guy Verhofstadt die met de pluimen ging lopen. Totaal onverdiend leidde deze politieke paling twee regeringen. Maar hij zal eeuwig in onze herinneringen gebeiteld blijven als de man die onze grenzen wagenwijd openzette voor het gespuis van heel de wereld. Verhofstadt vluchtte weg naar Europa waar hij -raar maar waar- een invloed uitoefende in het Europees parlement. We zullen hem zeker niet missen.

CD&V kwam terug aan zet. Yves Leterme, een soort van notarisklerk, zou de partij en de regering leiden. Het werd echter een lijdensweg met grote "ij". Van de grote hoop, van de "vijf minuten politieke moed" kwam er niets in huis. Leterme viel direct van zijn voetstuk. Hij werd de man van de duistere rendez-vous met onder andere Marijke. Hij is ook de man van de twitterberichten. En hij is ook de man van de duistere gesprekken met rechters in het Fortisdossier. Ook hij vluchtte weg van de nationale politiek.

Met Herman Van Rompuy verscheen opnieuw een grijze muis aan het Belgische firmament. Maar Van Rompuy verdween al even snel naar Europa. Hij zal wellicht ooit een adellijke titel krijgen, want zo gaat het in dit land. Gelukkig voor CD&V heeft men op Vlaams niveau toch een raspaard in haar rangen: Kris Peeters komt intelligent en sympathiek over.

Maar Peeters moet het ook afleggen tegen Bart De Wever van het NVA. De Wever heeft gans de rechterzijde leeggezogen. Natuurlijk iedere held kent zijn opgang en neergang. En ook De Wever zal ooit opgebrand raken. Maar voorlopig werkt niets om hem te doen struikelen. Ieder zinnetje van de nationalistische kopman wordt met een vergrootglas bestudeerd. En bij de kleinste hapering springen ze op hem, alsof hij een misdadiger. Maar dit is zo opvallend dat de bevolking onbewust met deze "underdog" gaat sympathiseren. Dus deze tactiek mist haar doel.

Bij CD&V weet men het ondertussen al lang niet meer. Marianne Thyssen deed het op haar "vrouwtjes". Wat een gelul zeg? Dan Markske van de kampioenen...Sorry, maar Wouter Beke heeft ook het charisma van een dweil. Dat men bij CD&V zo iemand als voorzitter kiest, is toch veelzeggend hé? Met een Wouter Beke aan het stuur zal de partij nooit een overwinning boeken. De partij heeft nood aan een "straffe Hendrik" of een Kris Peeters. Iemand met een uitstraling én met een programma.

Maar is dat niet het grote probleem van de Vlaamse Christendemocraten? Men heeft geen programma, omdat men onmogelijk water en vuur kan verzoenen. Het Christendom als bindmiddel tussen arbeiders, zelfstandigen en ondernemers is te zwak in deze tijd. Je ziet inderdaad politici op het scherm verschijnen als er een mis wordt uitgezonden op één. Maar ik kan mij niet inbeelden dat zij "en masse" nog iedere week naar de kerk gaan. En ik kan mij ook niet inbeelden dat arbeiders alles slikken van hun werkgever omdat zij zondags samen in de kerk zitten. Bovendien hoeveel ACV-ers gaan er nog naar de kerk? CD&V is gedoemd om uit elkaar te vallen. Het water tussen de verschillende deelgroepen is te groot. Mensen en kiezers willen eindelijk duidelijkheid, net een zoveelste paling of grijze muis. Een partij zonder duidelijke standpunten, slaat niet meer aan. Daarom spreekt het charisma van Bart De Wever zoveel mensen aan. De Wever zal zich nooit "links" uiten. Hij is de man van centrum-rechts tot écht rechts. En dat dan een Rik Torfs gefrustreerd geraakt, kan ik goed begrijpen. Als intellectueel verwacht hij duidelijke standpunten en analyses. Maar dan zit hij bij CD&V niet op de juiste plaats. Daar worden ze alleen maar zenuwachtig van een dergelijke politiek.

Momenteel is CD&V verworden tot een soort "postjespartij". Je koopt een lidkaart van deze partij als je benoemd wil worden in de rechtbank en je geen logeman wil zijn. Je koopt een lidkaart als je een benoeming wil in de ambassade of een topbenoeming in het leger. Alle topbenoemingen in dit land worden verdeeld door de grote machtsblokken. En ook het NVA eist nu haar deel van de koek. Dat hebben gezien bij de benoeming van de Oost-Vlaamse gouverneur. Maar het overige mist CD&V op dit ogenblik aantrekkingskracht.

BRUSSEL - In een nieuwe bijdrage op zijn website geeft CD&V'er Eric Van Rompuy zijn partijgenoten Rik Torfs en Pieter Marechal zondag een stevige uitbrander. Op de CD&V-nieuwjaarsreceptie toonden de militanten volgens Van Rompuy alleen misprijzen voor die twee heren'. Als Torfs en Marechal niet meer in CD&V geloven, moeten ze maar opstappen, vindt hij.

In een opiniestuk in De Tijd tikten senator Rik Torfs en voormalig Jong CD&V-voorzitter Pieter Marechal hun partij zaterdag stevig op de vingers in het Arco-dossier. Als iedereen in dit land inziet dat een staatsgarantie voor Arco niet kan, waarom blijft onze partij daar dan aan vasthouden?', vragen ze zich af. Ze roepen hun partij op tot meer geloofwaardigheid.

Hun houding is bij Eric Van Rompuy in het verkeerde keelgat geschoten. Op de nieuwjaarsreceptie van CD&V, zaterdagavond in Leuven, liepen Torfs en Marechal rond met hun verhaal over Belfius en het ACW en geloofwaardigheid van CD&V in dit verhaal', schrijft Van Rompuy.

Leeuwen

Al het werk van Wouter Beke, CD&V-ministers, parlementsleden en onze lokale mandatarissen (die gevochten hebben als leeuwen voor hun partij bij de gemeenteraadsverkiezingen) werd door deze nestbevuilers weer te grabbel gegooid in de media enkel voor de eigen profilering.' De militanten, aldus Van Rompuy, hadden voor Torfs en Marechal dan ook alleen misprijzen'.

Als ze er niet meer in geloven, dan moeten ze maar opstappen naar Vier (Torfs) en Club Brugge (Marechal).' Van Rompuy verwijst daarmee naar de vele mediaoptredens van Torfs en Marechals job als woordvoerder bij de voetbalclub. We zullen ze niet missen, integendeel!', aldus Van Rompuy.

Over de nieuwjaarsreceptie zelf is hij wel opgetogen. Wouter Beke maakte er duidelijk dat zijn partij geen nieuwe staatshervorming wil na de verkiezingen van 2014, een profilering die Van Rompuy tevreden stelt. Ik keerde met een good mood' terug naar Zaventem. De comeback van CD&V is ingezet.'