Gisteren zag ik op CANVAS deel II van la révélation des pyramides. De documentairemakers poneren stoer dat deze reportage onze visie op de wereld zal doen veranderen.

En ik moet zeggen dat ik nu één ding zeker weet: cinéast Patrice Pooyard is compleet gek. Hij is zodanig zot dat het totaal onbegrijpelijk is dat een kwaliteitszender zulke zever op primetime uitzendt.

Enkele voorbeelden: Pooyard zegt in zijn zogezegde documentaire dat hij zich alleen op feiten baseerd. Hij werpt een aantal toevalligheden op, herhaalt ze dan oneindig keer en besluit dan dat het feiten zijn. Zo stelt hij dat de Egyptenaren het getal pi kenden. Geen probleem, pi is een getal dat we in het dagelijks leven onbewust overal tegenkomen en dat is normaal. Een cirkel trekken in het zand is niet moeilijk: Je pakt een touw en een stokje. Je bindt dit touw centraal vast en draait rondom het centrale punt en je hebt een cirkel. Eens je een cirkel in het zand hebt getrokken is het een koud kunstje om in deze cirkel een driehoek te construeren. En zonder je het weet heb een figuur die de verhouding van Pi weergeeft. Dus door te spelen met goniometrische figuren in het algemeen en een cirkel in het bijzonder komt men in het praktijk snel terecht bij de verhouding van Pi. En zo stelt de cineast vast dat deze verhouding terug te vinden is in de pyramide en binnenin de pyramide. Tot hier kunnen we allemaal volgen.

En slaat de fantasie van de cineast op hol. Omdat de Egyptenaren de facto het getal Pi kennen en dat wij dat nog niet wisten moet er wel een geheim genootschap bestaan waar deze informatie werd uitgewisseld. Hij ziet ineens connecties met Middeleeuwse cathedralen in Europa. Hij begint willekeurig verhoudingen van cirkels met elkaar te vergelijken en stelt vast dat de buitencirkel van de pyramide op de binnencirkel een getal geeft dat overeenkomt met de snelheid van het licht. Dus stelt hij stoer dat de Egyptenaren deze snelheid wel moesten kennen. En aangezien ze deze snelheid kenden moesten ze wel op de hoogte zijn van andere wetenschappelijke wetmatigheden. Er worden knettergekke redeneringen op voortgebouwd. Zo moeten de Egyptenaren wel geweten hebben dat de aarde rond was en was het zeker geen toeval dat over heel de wereld in de oudheid bouwwerken ontstonden...De cineast verliest alle werkelijkheidszin, terwijl er dramatische muziek met een dreun op ons wordt afgestuurd.

Uiteindelijk besluit hij dat de Egyptische beschaving veel ouder is dan we voorheen gedacht hebben. Deze theorie heb ik vroeger nog gehoord. Volgens sommige fantasten zijn de pyramiden een spiegelbeeld van een sterrenhemel die ca 12.000 geleden bestond op een ogenblik dat Egypte een totaal andere vegetatie kende.

Ik zekere zin ben ik nog tevreden met die conclusie. Want ik vreesde dat hij de zoveelste zot was die beweerde dat de Pyramides buitenaards waren. Maar toch kon hij het zich niet laten om te verkondigen dat deze oude verdwenen beschaving ons via de pyramides probeerde te waarschuwen voor een ondergang van onze maatschappij. 

Deze reportage is een fantastisch goed voorbeeld van hoe niet-wetenschappers naar bepaalde fenomenen kijken. Het is een schoolvoorbeeld van statistische fouten en misleidingen. Wij worden in ons leven dagelijks geconfronteerd met duizenden feiten en voorvallen. Er zijn altijd wel elementen die we kunnen koppelen aan andere informatie. Het is de kunst van de wetenschap toevalligheden te splitsen van causale verbanden. Anders krijg je waanzin.

Een voorbeeld: Een leek zou een verband kunnen zien tussen het aantal monokini's op de plage en het verbruik van ijskreem. Hoe meer monokini's hoe meer ijskreem er wordt consumeerd. Of hoe meer mensen in de zee, hoe meer vrouwen er met hun borsten bloot liggen. En het klopt nog ook. Maar het is niet het aantal mensen in de zee die verantwoordelijk zijn voor de monokini's, het is de ZON die oorzaak is van het verbruik van ijskreem en het aantal monokini's.

Deze cineast zou dus best eerst een cursus statistiek volgen vooraleer duizenden euro's te verpesten aan een dwaas onderzoek met belachelijke conclusies.

The Revelation Of The Pyramids

The investigation that will change the world
Wat de piramides onthullen -het mysterie van onze planeet

Bespreking: Al eeuwen lang spreken de zeven wereldwonderen tot de verbeelding van de mensen en één in het bijzonder: de grote piramide van Gizeh in Egypte. Als enige wereldwonder nog echt te aanschouwen, zij het aan de buitenkant in een wat vervallen staat verkerend. De piramide diende als grafmonument voor farao Cheops (+ 2604 – 2581 v. Chr.) zoals tot op heden nog steeds verondersteld wordt. Maar was dat ook echt zo? Er is immers nooit een sarcofaag gevonden, noch een mummie, noch sporen van grafschatten, die aan de overledene werden meegegeven. Regisseur Patrice Pooyard is ook gefascineerd geraakt door dit monumentale bouwsel dat al zoveel eeuwen onze aarde siert. Ze was onder de indruk van het feit dat de Egyptenaren dit enorme aardbevingbestendige bouwwerk gemaakt zouden hebben in slechts 20 jaar en met als enige gereedschap een hamer en een stenen beitel. Toch begon Pooyard te twijfelen aan deze stellingen, die al jaren als vanzelfsprekend zijn aangenomen. Ook trok ze in twijfel dat de piramide van Gizeh een grafmonument was. Door een informant werd ze aangespoord om op onderzoek uit te gaan en niet alleen in Egypte. Hij raadde haar aan om ook andere archeologische plaatsen van betekenis, die verspreid liggen over de hele wereld te bezoeken. Het werd een reis van Paaseiland naar Peru, van China naar Mexico en uiteindelijk bracht het onderzoek haar opnieuw naar Egypte. Daar kwam Pooyard tot een heel andere conclusie dan de Egyptologen. De grote piramide van Gizeh was geen graf, maar een plek van kennis en die plek was en is van wereldwijd belang. Pooyard legde haar bevindingen vast in een schitterende documentaire en ook licht ze daarin haar conclusies toe. De documentaire is onlangs als DVD verschenen onder de titel“The Revelation Of The Pyramids” en nu in Nederland uitgebracht door  MVSP – publiciteit.

In deze imposante documentaire onthult Patrice Pooyard wat volgens haar het werkelijke geheim is van dit grote archeologisch mysterie: de grote piramide lijkt een astronomische klok te zijn, waarmee men toekomstige beschavingen wilde waarschuwen voor de veranderingen en de rampen, die de aarde te wachten staan. Een nogal spectaculaire conclusie, als we Pooyard mogen geloven. Toch lijken er redenen te zijn om aan te nemen dat haar theorie wel eens de waarheid kon bevatten. In 1994 baarde de auteur en onderzoeker Robert Bauval al veel opzien met zijn boek “Het Orionmysterie”. Daarin beweerde Bauval dat de ligging van de drie piramides op het Gizehplateau een weergave van het sterrenbeeld Orion op aarde was. Nader onderzoek wees uit dat de Egyptenaren toen al op de hoogte waren van het fenomeen precessie. Dat is de verandering van de aardas, die iedere keer na een cyclus van 26.000 jaar optreedt. Er is destijds nogal veel kritiek los gebarsten over deze hypothese van Bauval, maar afgaande op de DVD van Pooyard ziet het er naar uit dat Bauval nu 17 jaar later bijval heeft gekregen.

Pooyard had graag gezien dat de Egyptologen haar theorie zouden bevestigen, maar ze kwam tot de onthutsende ontdekking dat deze wetenschappers hun stellingen alleen gebaseerd hadden op niet bewezen feiten. Onverklaarbare zaken werden veelal geplaatst onder de noemer van religie. Nergens zijn teksten terug te vinden over de functie van de piramides. Hadden zij dan wel gelijk met hun beweringen over de bouw en het aantal jaren dat die bouw geduurd had? Pooyard zocht daartoe hulp in andere disciplines van de wetenschap, zoals geologen, architecten en ingenieurs en ze vond zich nu wel gesterkt in haar opvattingen. In tegenstelling tot de Egyptologen concludeert Pooyard dat de piramides uiterst ingenieuze wiskundige bouwsels zijn, tot stand gekomen dankzij een zeer geavanceerd volk en met technieken als machines. Waar die bevolking vandaan kwam en hoe hun methodes in hun werk gingen, werkt Pooyard jammer genoeg niet uit. Mogelijk heeft ze dat niet kunnen achterhalen, een andere mogelijk kan zijn dat ze niet verder durft te gaan in haar onthullingen. Immers, de conclusies, die ze wel openbaar heeft gemaakt, zijn al boud genoeg, zo vindt ze. Niet echt onbegrijpelijk, want Pooyard is nu eenmaal geen archeoloog. Dat geeft ze ook zelf toe. Toch waagt ze het om stevige conclusies te trekken, die bestaande leringen drastisch onderuit halen. Door onderzoekers als Pooyard en Bauval worden Egyptologen overal ter wereld gedwongen om hun stellingen te herschrijven. Voor wetenschappers, die al een behoorlijke mate van beroemdheid hebben verkregen en die hun naam hebben hoog te houden, valt dit dan ook niet mee. Ook Pooyard beseft dat haar heftige reacties staan te wachten, evenals haar informant, die haar conclusies onderschrijft. Hij blijft ook anoniem in de documentaire.

“The Revelation Of The Pyramids” is een fascinerende documentaire. De reportage is goed opgezet met prachtige beelden en de conclusies worden goed onderbouwd. Of deze onthulling de ultieme waarheid bevat, staat evenmin vast. Feit is wel dat teveel elementen op hun plaats vallen om afgedaan te worden als toeval. Feit is ook dat veel culturen in de Oudheid zich bezig hielden met de kosmos en kalenders ontwikkeld hadden, ze beweerden die kennis van de goden te hebben ontvangen, toen deze neerdaalden uit de hemel. Het bekendste voorbeeld zijn de Maya’s en hun kalender. Ook zij voorspelden op handen zijnde rampen, die de aarde zullen treffen. Voor veel mensen zal de theorie van Pooyard zeer zeker schrikken zijn, want het zet jarenlange denkbeelden volledig op zijn kop. Maar als je beseft hoe uiterst zorgvuldig er in het verre verleden gebouwd is om deze monumenten de tand des tijd te kunnen laten doorstaan, zodat eeuwen later generaties nog kunnen leren van hun kennis, dan is nadenken over hun boodschap wel het minste wat wij kunnen doen. Patrice Pooyard heeft met “The Revelation Of The Pyramids” die boodschap op een buitengewone manier vertolkt. Aan de toeschouwer nu de taak om deze documentaire  te waarderen op zijn merites.