Als ik aan Lijst Dedecker denk, heb ik altijd een dubbel gevoel. Enerzijds sympathiseer ik voor de man Dedecker. Vlaanderen heeft nood aan iemand die het zegt, zoals hij het denkt.

En de kerel heeft écht wel hier en daar een goed idee, zoals zijn dubbeldekkerautostrades. Links Vlaanderen vindt het blijkbaar niet erg dat we ondertussen onze oprit niet meer af geraken zonder dat we in de files terecht komen. "Neem maar de fiets!" luidt het aan de linkerzijde van het politieke spectrum. De fiets nemen is voor de meeste mensen een anachronisme. We wonen en werken niet meer onder dezelfde kerktoren. En ons Belgisch klimaat is niet echt fietsvriendelijk. Dus men moet men inventieve oplossingen komen. Zo bijvoorbeeld de dubbeldekkerautostrades en- treinen .

En inderdaad, men zo een subsidiepolitiek kunnen hanteren om mensen dichter bij huis te laten werken. Bijvoorbeeld een belastingsvermindering van 5% indien je binnen een straal van 5 kilometer van huis werkt.

Maar onze politici zijn fundamenteel oneerlijk. Enerzijds doen ze wel "groen" naar buiten, maar ze denken toch steeds aan hun centen. Men zal eerder extra belastingen invoeren, als "rekeningrijden" dan via subsidies onze gedrag positief beïnvloeden. Want dat laatste kost natuurlijk geld.

Genoeg afgeweken van het dossier De Gucht. Iedereen die Karel De Gucht persoonlijk kent, weet tot wat die man allemaal in staat is. Telkens weer komt hij in opspraak en telkens weer weet hij de dans te ontspringen. Hugo Coveliers noemde De Gucht ooit "een Albanese Maffiafiguur". Ik meen te mogen stellen dat Coveliers Karel De Gucht goed kende en hij als advocaat dus wel moet geweten hebben wat hij vertelde.

En natuurlijk dat tafelspringer Jean-Marie Dedecker ook geïnteresseerd was in de geheime deals van logeman Karel De Gucht. Dedecker is overigens zeer goed in het uitspitten van stinkende dossiers. Denken we maar aan zijn input in het dossier over miljonair Johan Vandelanotte en Electrawinds. Maar in het dossier van Karel De Gucht liep er wat mis. Zijn dedectiveverslag kwam in verkeerde handen terecht en de VLD gebruikte dit om Jean-Marie Dedecker te laten bloeden. En ik moet toegeven, het is hen aardig gelukt. De man in de straat vindt het een schande dat Dedecker een dedective op De Gucht zette. En ik moet zeggen dat Karel De Gucht intelligent overkomt op televisie. Dus deze wedstrijd heeft Dedecker alvast verloren.

Ik maak mij geen illusies over onze "objectieve" rechtbanken. Ik ken ambtshalve heel wat rechters en ik moet toegeven dat GEEN ENKELE niet politiek benoemd is. Meestal worden de mandaten verdeeld tussen de Tsjeven en de loge. Soms is er eens een strijd, zoals voor het ambt van voorzitter van het Hof van Beroep te Gent of voorzitter van de rechtbank van Dendermonde. Beide kampen gaan daarin extreem ver. Bij de voorzittersverkiezingen van het Hof van Beroep te Gent, stak men enkele jaren geleden een raadsheer in de gevangenis omdat die voor de katholiek Mertens uit Appels-Dendermonde had gestemd. Ik ken deze raadsheer persoonlijk. Dus ik weet voorover ik spreek.

Hoe kan men nu in het proces van Jean-Marie Dedecker verwachten dat men "eerlijk" gaat vonnissen? Dat is gewoon onmogelijk! Dit is en blijft een politiek proces en een politieke afrekening.

Nu het wrange gevoel dat ik over Dedecker heb. Dedecker heeft zich laten omringen door de verkeerde personen. Een onbeschofte Anne De Baetzelier, een zelf ingenomen Boudewijn Bouckaert, een lawaaierig fuifnummer als een Peter Reekmans...Ik kan die lelijkaard van een Boudewijn Bouckaert niet meer zien. Ik heb in Gent ook les gekregen van hem en toen had ik veel sympathie voor hem. Toen ik hem in mijn professioneel leven tegenkwam, was het heel wat minder. Bouckaert met zijn egocentrisme. Hij doet alsof de wereld rondom hem draait. Eigenlijk is Bouckaert de intellectuele versie van Dedecker en dat gaat hem niet af. Dedecker heeft dat ruwe van Oostendse polderboeren, maar ook dat oprechte. Maar een intellectueel die de brulaap uithangt, heeft iets onvolwassen vind ik. En natuurlijk dat Bouckaert in Wetteren niet van de grond komt met zijn LDD. Het lijkt wel een marsmannetje dat er is neergestreken. En als je zijn kop ziet, zou je het nog geloven ook...

Persbericht LDD

Voorzitter Jean Marie Dedecker heeft zoals alle parlementsleden verleden week al kennis genomen van het verslag van de commissie Vervolgingen, waarin die adviseert om zijn parlementaire onschendbaarheid op te heffen voor de beruchte 'zaak van de privé-detective'. Zowel in het verslag als in de persartikelen die daarover zijn verschenen wordt geen enkele aandacht besteed aan de argumenten die à décharge zijn vastgesteld, en zijn er opnieuw feitelijke onjuistheden ingeslopen. Daarom zal Dedecker zijn zaak in de plenaire vergadering zelf verdedigen.

Jean Marie Dedecker: "In tegenstelling tot de koppen in de kranten ben ik gelukkig mijn onschendbaarheid nog niet kwijt. Het is de voltallige Kamer die zich daarover uitspreekt, en het punt stond vandaag niet op de agenda. Dat betekent vooral dat ik nog de kans krijgen om mij in deze zaak te verdedigen. Dan kunnen de parlementsleden zelf afwegen of het opheffen van de onschendbaarheid in dit geval een formaliteit is of niet."

Nog een fout dossier

Voor LDD is het duidelijk dat voorzitter Dedecker er in deze zaak is 'ingeluisd', en de pers met een vervalst dossier in het ootje is genomen. Zo toont het onderzoek al aan dat de belachelijke privé-gegevens over de familie De Gucht niet op zijn verzoek zijn verzameld, maar wel door de auteurs van het perslek als smaakmaker voor de pers aan het dossier zijn toegevoegd. Daarvoor is zelfs een ambtenaar bedrogen en tot hacking aangezet. Maar het eindverslag van de commissie 'Vervolgingen' is daarover bijzonder vaag. Het geargumenteerde verslag dat de raadsman van Dedecker in de commissie heeft ingediend, wordt door de rapporteur zedig doodgezwegen. Terwijl de aanklacht van de procureur al een maand geleden 'per ongeluk' naar alle Kamerleden is doorgestuurd.

Jean Marie Dedecker: "Dit onderzoek naar mogelijke fraude had ik zelf zonder gevolg geklasseerd. Maar het is nadien met opzet in de pers gegooid, en samen met de poging tot omkoping van Kamerlid Dirk Vijnck in 2009 heeft het zware schade berokkend aan mijn partij. Aanvankelijk was het gerechtelijk onderzoek naar de politieke manipulatie van dit dossier trouwens veelbelovend, maar dan zijn er zeer vreemde zaken gebeurd. Het opheffen van mijn onschendbaarheid is een goede gelegenheid om man en paard te noemen. Het spreekt vanzelf dat de regerende meerderheid makkelijk de eindstemming kan forceren. Maar  ik reken op de integriteit van de individuele parlementsleden, die zelf moeten afwegen waarvoor die onschendbaarheid dient, en waarmee de democratie uiteindelijk het meest is gediend."

Afspraak in de Kamer, wanneer het punt word geagendeerd.