Meestal zijn het dwaze politici die denken dat ze het zijn. Het begint bij pas verkozen gemeenteraadsleden die nog niet door hebben dat ze een klein radertje zijn in een groot machine. Veel volksvertegenwoordigers kunnen hun status niet aan en gaan te buiten aan excessen. Enkele weken geleden zat ik aan tafel met een strontzatte Filip Antheunis (burgemeester van Lokeren en VLD-volksvertegenwoordiger). Zijn tong hing half uit zijn smoel, terwijl hij op de rug klopte van zijn buur alsof het een kleine jongen was. Antheunis wist niet dat zijn buur een gerenommeerd chirurg was uit de regio. Het enige wat hij stomdronken tegen hem zei: "Er is veel werk aan U". Nadien strompelde hij naar huis. (Ik denk zelfs dat hij met de wagen was :-( )
Niet alleen politiekers kunnen hun status niet aan. Ook onze Belgische schoonheden verliezen dikwijls hun pedalen. Ze wanen zich een halfgoddin, terwijl ze internationaal niks te betekenen hebben.Ons volk is in regel een lelijk volk. Kijk eens naar onze vrouwelijke sporters... Onze beroemde missen raken bij wereldwedstrijden nooit door de voorrondes. Zo relatief is hun schoonheid. Hetgeen wij als een beauty omschrijven is doorsnee in vele Europese landen.
Ik heb Veronique De Kock reeds persoonlijk ontmoet. Er lag wel één cm make-up op haar gezicht. OK, ze kwam net van een fotosessie, maar hoeveel natuurlijke schoonheid krijg je nog te zien met al die schmink en photoshop achteraf.
Wat mij eveneens opviel was haar smalle taille. Bijna een kindmaatje moet ze hebben. Ik zie dat niet graag. Ik hou van een gezonde vrouw met heupen en vrouwelijke rondingen. Geen dikke koe, maar een normale vrouw. De eisen die de modewereld oplegt zijn onnatuurlijk en wellicht ook ongezond. Men hoort de zotste verhalen over fotomodellen die watjes opeten om niet te verdikken. Vele "schoonheden" lijden aan anorexia.
Wat ik het mooist vind bij een vrouw is haar karakter. Een vrouw die sympathiek is, vind ik duizend keer schoner dan een zogenaamde miss met streken. En daar heeft Veronique De Kock de boot gemist. De media-aandacht is haar naar haar hoofd gestegen. Toen ik haar in het kader van mijn werk ontmoette, was ze maar liefst twee uur te laat. Ik had mijn agenda voor haar moeten aanpassen en dan liet ze mij twee uur stikken. Ze vond het niet nodig zich hiervoor te verontschuldigen omdat ze andere "belangrijke afspraken" had. Echt zielig.
Mijn ontmoeting met haar is ondertussen misschien wel 4 jaar geleden, maar toen dacht ik al dat iemand die hoog klimt ook laag kan vallen.
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ook al een Antwerps koppel ontmoette die echt in de wolken over haar waren. Ze toonden mij zelfs het geboortekaartje van Sébastien. Vermoedelijk heeft Veronique ook een zachte lieve kant. Net zoals velen hoop ik dat ze deze kant in de toekomst zal ontwikkelen en tonen. Enkel dat kan haar carrière een nieuwe start geven.
Véronique De Kock beleefde een de horrorweek. De voormalige Miss België werd ontslagen door Vijf en op het internet regent het giftige internetreacties op de uitgerangeerde presentatrice. Blij dat we van dat strekenwijf af zijn, klinkt het in Story.
Heel wat Vlamingen lijken zich te verkneukelen over het ontslag van Véronique De Kock. Ronduit schokkend!, schrijft Story bij een uitgebreid overzicht van de snoeiharde internetreacties. Het blad zit duidelijk in met het lot van De Kock en probeert uit te zoeken waarom de presentatrice zo veel kritiek krijgt.
Volgens Mediawatcher Wim Schamp gaat het om pure jaloezie. De mensen die het moeilijk hebben met Véronique zijn vaak ook diegenen die graag in haar schoenen hadden willen staan, zegt Schamp, die oproept om onze BVs te koesteren. Hij heeft ook nog wat goede raad voor De Kock. Ze kan proberen om eens enkele andere facetten van zichzelf in de verf te zetten. Door een paar goede doelen te steunen bijvoorbeeld.