APENLAND

Wat maakt een manager top? Enkele weken geleden zag ik de Nederlandse serie "De Prooi" over de perikelen van ABN-AMRO en de bankencrisis. De Nederlandse topmanager Rijkman Groening maakte een belabberde indruk. Het was iemand met een kinderachtige geldingsdrang.

En dat is dan nog in de privé-sector. Kun je je inbeelden hoe het er bij de overheid aan toe gaat. De media schrijven het zelden, maar de topbenoemingen zijn vooral een kwestie van goede partijkaart. Wat je dikwijls ziet, is dat deze zogenaamde managers na hun hogere opleiding gaan werken in een kabinet van een minister. Daar trachten ze zich in de gunst te werken van hun baas. En als er nadien een functie vrijkomt, gaat die nogal dikwijls naar een ex-kabinetard. Verhofstadt, maar ook de katholieke excellenties waren steeds gul met het belonen van hun oud-medewerkers. En zo zie je dan plots een ex-kabinetard opduiken als kopman van de Belgische Centrale Bank. Intrinsieke kwaliteiten zijn van secundair belang.

Marc Descheemaecker had zijn job te danken aan Marc Verwilghen. In gesprekken stak hij dat ook nooit onder stoelen of banken. En met de teleurgang van de Vlaamse liberalen en Marc Verwilghen stond zijn job natuurlijk ook op het spel. Wat ik wel hypocriet van hem vond, was het feit dat hij menig maal op televisie kwam verkondigen dat zijn functie onder druk stond omwille van zijn beleid en houding bij de NMBS. Dat speelde helaas maar weinig bij onze beleidsmakers. Zijn houdbaarheidsdatum was verstreken en Descheemaecker werd vervangen door iemand van een andere kleur. Ik vrees voor hem dat we hem niet snel meer zullen terugzien. Maar financiële zorgen zal hij wel niet hebben na zijn vette loon en zijn ongeziene vertrekpremie. Schandalig wat sommige mensen hier in dit land opstrijken, terwijl de overheid anderen uitperst.

Marc Descheemaecker vertrekt niet met lege handen als topman van de NMBS, maar met een gouden parachute. Het is niet duidelijk hoe groot die is, maar hij heeft recht op zo'n 1 miljoen. Dat schrijft De Tijd.

De regering-Di Rupo besliste in september Descheemaecker aan de kant te schuiven als gedelegeerd bestuurder van de NMBS. Jo Cornu zit nu op zijn stoel. Maar in tegenstelling tot Belgacom-baas Didier Bellens krijgt Descheemaecker wel een vertrekpremie. Bellens werd "een grove tekortkoming" aangerekend, terwijl Descheemaecker "eervol" ontslagen werd, aldus het Belgisch Staatsblad.

Dat Descheemaecker zijn riante vertrekpremie opeist, valt niet overal in goede aarde. De voogdijminister van de NMBS, Jean-Pascal Labille, riep Descheemaecker en Jannie Haek, ex-CEO van NMBS Holding, nochtans op hun ontslagvergoeding te laten vallen. Maar opleggen kan hij het niet. Haek ging op het verzoek in. Maar voor Haek is het eenvoudiger, want hij werd topman van de Nationale Loterij.

Contractueel recht
Descheemaecker kreeg geen nieuwe topjob. Hij wordt wel voorzitter van Brussels Airport, maar daarvoor wordt hij een pak minder betaald. Het gaat om 50.000 tot 60.000 euro bruto per jaar, terwijl hij bij de NMBS zo'n 500.000 euro verdiende. Contractueel heeft hij recht op een vertrekpremie van tweemaal een jaarloon, ongeveer 1 miljoen euro dus.

Descheemaecker en het kabinet-Labille wilden volgens De Tijd niet reageren. In NMBS-kringen valt te horen dat een finale regeling werd getroffen die werd voorgelegd aan de raad van bestuur.