Vorige week vrijdag kocht ik het boek zwart op wit van Jurgen Verstrepen. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik zo geen grote fan ben van de man. Soms kom je zo van die mensen tegen waartegen je aan aangeboren aversie hebt en dat is zeker het geval bij Jurgen Verstrepen. Toen hij zijn programma nog presenteerde vond ik hem over the top, teveel sensatiezucht eigenlijk. Hetzelfde fenoneem bij de degoutante Paul Jambers, iemand die een belediging is voor de journalistiek, me dunkt. Hoe kan je anders iemand noemen die zijn geld verdient met verdriet van de mensen, met het uitlachen van sociale en psychisch gestoorde mensen? Jambers verdient hiervoor een blaam! Nu, met Jurgen Verstrepen was het enigszins anders. Hij zocht ook de sensantie, maar was toch net iets intellectueler, iets voorzichtiger en dat ervaar je ook als je zijn boek leest.

Ik had één grote déjà vu toen ik zijn autobiografisch verhaal las over zijn intrede in de politiek. De politieke partijen die zich als gore hoeren voor je gooien in de hoop Uw stemmen te krijgen. Men leest er hoe de valsaard Bart Somers hem probeerde op te vrijen en zijn vriendje, de correctioneel veroordeelde Noël Slangen, ook op pad stuurde. Het valse, gemene, het ondergrondse druipte van Somers af. Ook CD&V trachtte Verstrepen te strikken, maar uiteindelijk kiest hij voor het Vlaams Belang. Tot ieders verbazing blijft hij vrij lief voor Filip De Winter, die inderdaad meer een marketingman is dan een fascist zoals de linkse media hem graag afschilderen. Ik heb ook het geluk gehad met Filip De Winter te kunnen gaan eten en ik moet zeggen dat die man helemaal niet beantwoordt aan wat de linksen ervan maken. Ik ken De Winter overigens al langer, van toen ik nog werkte in Zeebrugge in hetzelfde kantoor overigens waar Frank Van Hecke zijn carrière begon. Verstrepen schijft in zijn boek dat hij zich enorm stoorde aan de Duitse strijdliederen die dikwijls worden gezongen en ik kan U vertellen dat het net dat was, dat mij ooit heeft tegengehouden om toe te treden tot het Vlaams Belang. Ik vind het zielig, kinderachtig en misplaatst dat men meer dan 60 jaar na de Tweede Wereldoorlog zich moet bezighouden met Duitse strijdliederen. Overigens, wat heeft iemand als Hitler Europa niet aangedaan? Laten we er aub over zwijgen!

En die intriges. Ik wist al langer dat het Vlaams Blok op het gebied van intriges niet moet onder doen voor gelijk welke andere partij. Men heeft -zoals geweten- drie kampen: Het kamp Frank Van Hecke, het kamp De Winter en het kamp Annemans. Wie dacht dat het Vlaams Belang een partij is van zuiveren en idealisten is er aan voor de moeite. Neen, men maakt er intern elkaar af. Echt zielig. Pas op, de SPA is niet beter hoor. Ooit stond de chauffeur van Norbert De Batselier aan de Dender gereed om erin te springen. In mijn appartement zag ik het allemaal gebeuren. De brave man, met een simpel uiterlijk en niet al te snugger, had enorm veel stemmen gehaald bij de gemeenteraadsverkiezingen. Zijn socialistische broeders konden dat niet verkroppen en maakten hem gewoon af. Ik had eigenlijk met hem te doen.
Hetzelfde verhaal met een Temsamani etc. Maar geen enkele partij is zo slecht als de VLD. In de VLD heb je niet twee dimensies -het uiterlijke en het innerlijke vertoon-, maar meerdere dimensies. Zo is er de logeman De Gucht die nog een extra verborgen agenda heeft. De man mist gewoon elk greintje ethiek en vernietigt morgen zijn beste vrienden van vandaag. Niet voor niets, heeft hij de titel van "Keizer Karel De Gucht."

Waarom een Jurgen Verstrepen uiteindelijk de overstap heeft gemaakt naar Lijst Dedecker blijft mij een raadsel. Ergens is het logisch dat hij in het rechter kamp blijft, maar het zo veel logischer zijn, mocht hij de politiek vaarwel zeggen. Een ezel stoot zich immers geen twee keer aan dezelfde steen. Hoe gaat overigens zijn volgende boek heten: "Nog zwarter op Wit?"

Voor mij gaat het hier toch ook over de broodwinning van Jurgen Verstrepen. Hij spreekt overigens in zijn boek vrij veel over geld...En ja, dat zal zeker een rol gespeeld hebben bij zijn overstap. Ik was op de vorige nieuwjaarsreceptie van de Lijst Dedecker in Gent. Ik zag hoe Dedecker omringd werd door Dedecker-boys, als een Peter Reekmans, hoe derderangs mensen zich allemaal verdrongen om bij de nieuwe grote leider te komen. Eén valse noot misschien: De staande ovatie voor Boudewijn Boeckaert, het intellect van de LDD. De man staat geestelijk zo boven het gepeupel van de partij, dat zelfs Jean-Marie Dedecker in zijn schaduw terecht komt. Maar voor de rest, één grote bende met dezelfde trekken als bij de VLD-ers: ellebogenwerk, intriges en dergelijke.

Het is zeer triestig gesteld met onze politieke leiders. Het is een noodzakelijk kwaad, maar aangezien het een kwaad is, is het misschien toch beter het kwaad zoveel mogelijk te beperken. Ik bedoel daarmee: Men zou het aantal politici in België beter wat uitdunnen, het aantal parlementariërs en ministers halveren en het zou er al een stuk beter uitzien.