Johnny Thijs, ceo bij bpost. © belga.

Er is iets aan de hand in dit land. De manier waarop topmanager Johnny Thijs aan de deur werd gezet, stuit ondernemend België tegen de borst. De gazetten stonden er vol van deze ochtend. Toch menen de socialisten via dit soort van populistische maatregelen de bevolking op de hand te krijgen. Minister Labille en de eeuwige linkse strijdster Laurette Onckelinckx lanceren de ene aanval na de andere tegen het "kapitalisme" en de Vlaamse regeringsleden staan erbij en kijken ernaar. Natuurlijk dat John Crombez dergelijke maatregelen steunt. In zijn jeugdig idealisme trekt hij ten strijde tegen alles wat vermogend is in dit land en ook de managers moeten eraan geloven.

Van ethisch-progressief naar economisch-progressief

Er schuilt een groot gevaar in deze tendens. Links populisme en socialistisch idealisme zijn een gevaarlijke cocktail. Mocht de VS een buurland zijn, ze zouden een putsch voorbereiden tegen dit land. Zo erg zijn we aan het afdwalen.

Ethisch valt er al vele jaren iets te zeggen over het gevoerde beleid. Waarom moeten wij voortrekker zijn in de debatten over abortus, euthanasie en homohuwelijk? Is er werkelijk een meerderheid van inwoners voorstander voor een compleet geliberaliseerde maatschappij? Deze tendens gaat zo snel dat men op enkele jaren tijd compleet vervreemd raakt van zijn eigen land. En men mag bovendien met moeite uitkomen voor zijn eigen mening. Want bij het minste dat men zegt en schrijft dreigt men met klachten bij het centrum voor gelijke kansen.

Als aanhangwagen van het ethisch debat heeft men het gevoerde migrantenbeleid. Progressief België heeft beslist dat dit land moet instaan voor de opvang van honderdduizenden gelukzoekers van over heel de wereld. Onze sociale uitgaven zijn reeds gigantisch. Dankzij het gevoerde beleid van de voorbije jaren wordt de molensteen nog wat zwaarder.

Maar de progressieven hebben ons land niet alleen ethisch in de greep. Sinds Di Rupo hebben ze een openlijke aanval ingezet op de economie. Sector na sector wordt aangepakt en gesocialiseerd. Managers worden naar de slachtbank geleid en prompt vervangen door een bevriende socialist. Minister Johan Vande Lanotte werd recent door ex-spoorbaas Marc Descheemaecker vergeleken met de Gottfather. Dat kan tellen. Om dan nog te zwijgen van de miljoenen overheidsgeld die verdwenen in Electrawinds waarin Vande Lanotte op een ondoorzichtige manier participeerde. Buiten Kathleen Cools in Terzake bleef de media opvallend lief voor deze "Oostendse peetvader". Men liet zelfs een socialistisch gelieerde professor als "objectieve wetenschapper" de aanklachten weerleggen. Miljoenen overheidsgeld werd verkwist door socialisten en geen haan die er naar kraait.

En nu was De Post aan de beurt. Johnny Thijs had een prachtjob geleverd en werd zonder pardon afgevoerd. Wie hem gaat vervangen weet niemand, maar de socialisten kennende zal de partijkaart belangrijker zijn dan de intrinsieke kwaliteiten. Binnen enkele jaren dreigt opnieuw de afgrond en dan zal niemand in de media de vraag durven stellen hoe het zover is kunnen komen.

Het fundamenteel probleem bij al deze overheidsinmengingen is dat men vanuit socialistisch oogpunt blijkbaar een onweerstaanbare drang heeft om zich met iedereen en alles te moeien. Men heeft zogezegd een meer rechtvaardige wereld voor ogen, maar hetgeen men creëert is chaos en onbestuurbaarheid. Ook al steekt Laurette Onkelinckx graag haar socialistische vuist in de lucht bij het zingen van de Internationale, het socialistisch project is overal ter wereld mislukt. Een beetje meer bescheidenheid zou de socialisten zeker sieren. 

En naast het ideologische is er natuurlijk het populistische aspect. Het klinkt mooi als men "de rijken de crisis laat betalen". Dit soort van slogans bestond al 30 jaar geleden bij Amada en PVDA. Het probleem is echter als men een zot vindt die hiervan overtuigd is en als deze nog eens macht heeft. Dan zit men met een gevaar opgescheept. Dergelijke figuur kan een Westerse maatschappij volledig ontregelen en doen afglijden in een ongeziene chaos. Als men jacht begint te maken op de ondernemers en de vrije beroepen dan breekt men de ruggengraat van een land. 

En ik dien eerlijk te bekennen dat ik mij ernstig zorgen maak over John Crombez. Deze staatssecretaris combineert zijn jeugdig idealisme met een gevaarlijk populisme. Hij heeft de ondernemingen als serieus doen bloeden en nog maar enkele dagen geleden opende hij de aanval op de vrije beroepen. Als we ergens fier over mogen zijn, dan is het wel onze gezondheidszorg. Duizenden mensen die hard geleerd en gewerkt hebben om dit land te dienen. Deze mensen hebben recht op een eerlijke vergoeding. Crombez maakt van hen zwarte schapen.

Populistisch cijfermateriaal doet denken aan totalitaire regimes

Op een populistische manier heeft Crombez met verzonnen cijfers die indruk gewekt dat wij allen 30% teveel belastingen betalen omdat de zelfstandigen massaal in het zwart werken. Het cijferwerk van Crombez raakte kan noch wal. Hij beweerde er 30 miljard euro aan gederfde inkomsten zijn. Aan normale belastingvoeten betekent dit 100 miljard euro aan niet aangegeven brutowinst. Dat staat dan weer voor een zwart omzetcijfer van ca 200 miljard euro. Als men weet dat er 1 miljoen zelfstandigen zijn in dit land, zou ELKE zelfstandige volgens Crombez maar liefst 20.000 euro per maand in het zwart werken!!! Compleet onmogelijk en wat meer is; Dit plat opportunisme werkt stigmatiserend en is een regelrechte schande voor iemand met de functie van staatssecretaris. Indien Crombez een debiel was zou ik het hem vergeven. Maar de staatssecretaris is slim genoeg om te weten dat zijn cijfermateriaal schromelijk overdreven is. Het is niet meer dan een populistische manier om te scoren op kap van een bepaalde bevolkingsgroep.

Populisten hebben steeds nood aan een zondebok

Dit soort van populisme bestond ook in de vorige eeuw in Duitsland. De Nationaal-Socialisten maakten er een sport van om één bepaalde bevolkingsgroep met geld te stigmatiseren. Men had het geld nodig van de Joden voor de staatsuitgaven. Men viel ze aan met halve waarheden en grove leugens en de bevolking slikte dit. Er was ook een economische crisis en de zondebok was welgekomen.

Dat neemt niet weg dat we het socialistisch populisme in de kiem moeten smoren. We moeten de markt haar werk laten doen en we moeten voldoende zuurstof geven aan onze ondernemingen en vrije beroepen. Anders zullen we inderdaad de weg opgaan van de Zuiderse landen van Europa.

De top van het Vlaamse bedrijfsleven staat als één man achter de beslissing van bpost-topman Johnny Thijs om op te stappen. Dat schrijft De Tijd.

 

Waar is het gezond verstand van de regering naartoe?

Didier Bellens.

Ex-Belgacombaas Didier Bellens. © belga.

Karel Vinck noemt minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) een gevaarlijk man, die niet weet wat een bedrijf is. "Er gelden in het bedrijfsleven andere basisregels dan de ideologische waar sommige politici en partijen bij zweren", zegt Vinck. Ook in De Standaard spaart Vinck, ooit topman van de NMBS, zijn kritiek niet. "Labille gaat zuiver ideo­logisch te werk. Dat mag mis­schien waardevol zijn bij een zie­kenfonds, maar dat is het zeker niet bij een bedrijf dat onderwor­pen is aan de wetten van de markt."

Luc Bertrand, topman van holding Ackermans & van Haaren, wijst op de gevaren van zo'n vertrek zo kort na de beursgang. "Je komt in gevaarlijk vaarwater als je je steengoede ceo zo ziet vertrekken."

Paul Buysse, voorzitter van Bekaert, is streng voor de politici. "De verstrengeling van politiek en economie bij een beursgenoteerd bedrijf is beschamend voor ons land. De politiek steekt voortdurend het vingertje op over het belang van corporate governance. Wat moeten wij dan zeggen van het circus dat politici bij de overheidsbedrijven opvoeren?"

Ook Didier Bellens, ontslagen ex-topman van Belgacom, reageert in Het Nieuwsblad en De Standaard ontzet op het vertrek van postbaas Johnny Thijs. "De regering moet zich dringend afvragen of de fixatie op de verloning niet ten koste gaat van goed management. Waar is het gezond verstand? De regering zal zich die keuze nog beklagen", aldus Bellens. Hij argumenteert dat het contract van Thijs enkel en alleen een zaak zou mogen zijn voor de raad van bestuur van bpost.

Bellens begrijpt de teleurstelling van Thijs. "De beslising van de regering om zijn loon te verlagen, terwijl ze zeggen dat hij goed bezig is, is onbegrijpelijk."