Karel De Gucht ergert zich - nog maar eens - aan Bart De Wever. ‘Als de populairste politicus, burgemeester van de grootste stad, boegbeeld van de enige toonaangevende partij, aan het bewind in de sterkste en meest bevolkte regio van een van de rijkste landen van het meest ontwikkelde continent ter wereld, als uitgerekend die als voornaamste boodschap heeft dat ze tegen hem zijn, is dat in het beste geval puberaal te noemen. In een minder optimistische interpretatie zou je het gevaarlijk kunnen noemen. Het cultiveren van een belegeringsmentaliteit is een onhebbelijke karaktertrek van de meest onaantrekkelijke krachten uit de geschiedenis.’
‘Een andere mening, mag dat?’
De Gucht neemt nooit een blad voor de mond als het op de burgemeester van Antwerpen aankomt, maar nu haalt hij echt ongemeen hard uit. ‘De duistere krachten waar de Wever het over heeft, bestaan niet. Wel zijn er nog Franstaligen en zelfs Vlamingen, zo’n 70 procent ongeveer, die er doodgewoon een andere mening op nahouden. En dat willen we graag zo houden, als het even mag. Niet-N-VA-stemmers hebben tot nader order ook hun rechten.’
‘Niet bereid tot compromis’
De Gucht heeft het opiniestuk geschreven ‘om de kiezers te waarschuwen’. ‘N-VA is ook nu niet bereid om een compromis te sluiten. Waarom zou een éénthemapartij die met dat ene thema van 5 naar 30 procent gesprongen is, meer water bij de wijn doen dan voorheen?’
‘Judas’ De Wever
Volgens de Open VLD’er is de N-VA ‘de onbeschroomde erfgenaam van dat deel van de Vlaamse Volksbeweging dat steeds religieus geweigerd heeft om de handen vuil te maken’. ‘De Wever haalt zijn inspiratie tegenwoordig in religieuze sferen en weet dat er maar één personage in de Bijbel voorkomt die iets weet te verzilveren, en dat is Judas.’
De Gucht staat zelf bekend als een duistere figuur
De Gucht kent de karaktereigenschappen van Judas zeer goed. Reeds meerdere malen kwam hij in opspraak voor duistere transacties. Maar door ons "objectief" gerechtelijke apparaat verdwenen deze dossiers keer op keer in de vuilbak.
Op politiek vlak heeft hij zelf vele partijleden een mes in de rug gestoken. Hugo Coveliers vergeleek hem in het verleden al met een Albanese Maffiafiguur. Marc Verwighen was misschien zijn bekendste slachtoffer. Na hem werd Dendermonde een liberaal kerkhof. Ook Anny De Maght verscheen ooit met een mes in de rug op het Aalsterse carnaval. Aan het mes hing een kaartje met "De Gucht" op. In Aalst moest iedereen plaats maken voor De Gucht's onbekwame zoon Jean-Jacques, die het natuurlijk niet kon waar maken. De Gucht heeft blijkbaar liever een gemeente zonder liberalen dan een gemeente waar andere VLD-clans de scepter zwaaien.
Conclusie: Judas is bij De Gucht zeer goed gekend.
