De grootste krant van Vlaanderen, Het Laatste Nieuws heeft een nieuwe columnist: Karel De Gucht. De voormalige Eurocommissaris heeft blijkbaar een nieuwe missie in zijn leven. Voorheen had De Gucht verklaard niet meer in de politiek te willen zetelen, omdat hij zichzelf dan als een soort van schoonmoeder zou zien.

Stoer beweerde hij dat VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten hem nog gevraagd had voor een ministerfunctie in de huidige regering. Eén ding is zeker: De Gucht haat het NVA van Bart De Wever en heeft in het verleden steeds alles uit de kast gehaald om deze partij en haar frontman te kunnen tackelen. Het zou mij dus niet verwonderen dat Karel De Gucht een samenwerking in de nieuwe regering niet zag zitten en dat zijn verhaal enigszins klopt.

Dat Karel De Gucht nu kiest voor een fin de carrière als columnist vind ik anderzijds wel eigenaardig. Ik ken amper voorbeelden van politici die na hun carrière naar de media trokken. Het omgekeerde is wel het geval. Denken we maar aan de "Sigfried Brackes" van dit land. Een journalist die kleur bekend wordt beter geslikt dan een politicus die plots politiek analist wordt.

De objectiviteit van dergelijke analyses zal overigens steeds door iedereen worden gewantrouwd. De Gucht's eerste column bevestigt ook dit scepticisme. In zijn opiniestuk behandelt hij de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waarbij hij de kaart trekt van Hillary Clinton. Waarom hij resoluut voor haar kiest, is zeer onduidelijk, maar De Gucht kon het toch niet laten om zijn ontmoeting met de presidentskandidate in de verf te zetten. Hij had ze blijkbaar toch een paar keer ontmoet en vond haar intelligent en onderlegd. Een paar onnozele details vervolledigden het verhaal.

Uiteindelijk was dit alles weinig zinvol voor de lezer omdat er geen diepgang was in het artikel. Als een column gewoon dient om de verwezelijkingen van de oud-politicus in de verf te zetten, tja dan kan men ze beter in de Burgerkrant zetten. En nu gaat het dan nog over de internationale politiek. Aan wat mogen we ons verwachten als De Gucht de nationale politiek zal verslaan? Ik houd alvast mijn hart vast...