|
BRUSSEL - Senator Els Schelfhout (CD&V) haalde een Congolese baby naar hier met het oog op adoptie. Officieel is het kind, dat Emile heet, tijdelijk naar ons land gebracht om medische redenen. De senator vond een achterpoortje in de strenge adoptiewet.
Van onze redactrice
Een bericht op haar website laat er geen twijfel over bestaan: Emile, die op 3 november 2007 geboren werd in Kinshasa, is op 21 december 'thuisgekomen'. Hij wordt 'het broertje van Matthijs, Victor en Cato, het kindje van Hans en Els Van Dooren-Schelfhout en het petekindje van Katia Deboute en Pol Van Den Driessche'. Einde citaat.
In de weekendeditie van onze zusterkrant Het Nieuwsblad legde de CD&V-senatrice uit dat ze het kind in een ziekenhuis in Kinshasa onmoette toen ze daar op parlementaire missie was. Ze zag 'de lichtjes in zijn ogen' en was verkocht. 'Cadetje', zoals hij door de Vlaamse zuster die de afdeling runde werd genoemd, had toen nog geen naam, maar hij liet Schelfhout niet meer los. Toen ze later vernam dat het kind naar een weeshuis werd gebracht, besloot ze hem naar België te halen.
Ze kon dat regelen met een humanitair visum, om medische redenen. Over de ziekte in kwestie blijft de senator vaag, maar het gaat om een ziekte waarvoor in Congo 'geen adequate behandeling voorhanden' is. Het visum is tijdelijk, maar Schelfhout laat duidelijk verstaan dat de komst van Emile voor haar definitief is.
Het gezin Van Dooren-Schelfhout gaat nu in België de adoptieprocedure opstarten. Kan het nog foutlopen? Op die vraag antwoordde ze in Het Nieuwsblad: 'Nee! Neen. Neen. Dit kindje laat ik nooit meer terug naar Congo gaan. Tenzij dan met vakantie.'
In het wereldje van de adoptiegezinnen en de kandidaat-adoptiegezinnen, die vaak lang moeten wachten voor hun een kind wordt toegewezen, veroorzaakt het nieuws ophef. Sinds 2005 geldt immers een strenge wetgeving inzake adoptie in ons land, overeenkomstig het Verdrag van Den Haag ter bescherming van de rechten van het kind. Daarmee wordt elke vorm van vrije adoptie uitgesloten: er moet altijd eerst toestemming zijn vanuit België.
Om zo'n officiële toestemming te verkrijgen, moeten kandidaat-adoptieouders een maatschappelijk onderzoek ondergaan en als ze zelfstandig willen adopteren, moet ook hun 'adoptiekanaal' goedgekeurd worden. Dat is zo bij een eerste adoptie, maar ook bij een tweede of volgende.
De CD&V-senator doorliep eerder die hele procedure voor haar adoptiedochter Cato. 'Ze kent de regelgeving dus heel goed', zegt de adoptieouder Bram Tanésy. 'Dat uitgerekend zij, die als senator een voorbeeldfunctie heeft, de wet nu aan haar parlementaire laars lapt, vind ik bepaald schokkend.'
Tanésy is samen met zijn vrouw opnieuw in de procedure gestapt om een tweede kind te adopteren. Die begon hij in juni 2007 en hij hoopt eind dit jaar een tweede kind in het gezin te kunnen verwelkomen: een procedure van ruim twee jaar. 'Het gaat er mij heus niet om dat de senator enkele honderden adoptieouders zoals wij in snelheid heeft gepakt. Wat niet door de beugel kan, is dat zij juist doet wat de wetgever met de adoptiewet wilde uitsluiten: ergens in een arm land een kind van de straat plukken en meetronen naar huis.'
'En als er dan toch een achterpoortje in de wet zou zijn, dan moet zij het helpen dichten in plaats van er gebruik van te maken', zegt hij.
Hij staat met zijn verontwaardiging niet alleen. Zo is er ook Ron Rauman, die net als Tanésy op een tweede adoptiekind wacht. Hij bracht zijn verbazing per e-mail over aan Schelfhout. De senator liet er in haar antwoord geen twijfel over bestaan: Emile is hier en blijft hier.
Letterlijk: 'Ik ben niet de moeder die na het verstrijken van de geldigheidsduur van het visum zal staan wuiven op de luchthaven. Ikzelf en mijn gezinsleden beschouwen Emile nu als een volwaardig lid van ons gezin en ik heb van meet af duidelijk gesteld dat wij, zodra Emile hier zou zijn geland, de reguliere procedure voor interlandelijke vrije adoptie zouden opstarten voor de bevoegde jeugdrechtbank. (...) Dit heeft niets te doen met enige voorkeursbehandeling.'
Interlandelijke adopties moeten worden goedgekeurd door de Vlaamse adoptieambtenaar, Dorine Chamon. Zij zegt: 'Als dit dossier bij ons terechtkomt, zullen wij het moeten afkeuren zoals we andere soortgelijke gevallen hebben afgekeurd. Senator Schelfhout heeft wel de voogdij bekomen in Congo, maar onze wet zegt duidelijk dat elke stap in het buitenland voorafgegaan moet worden door een procedure in eigen land. Dat heeft ze nagelaten. Bovendien heeft ze het kind zelf uitgekozen en dat is strikt verboden. De geest van de wet zegt dat adoptie geen privéaangelegenheid is, maar een regelgeving tussen autoriteiten. Want dat geeft de beste garanties tegen kinderhandel.'
Een andere mogelijkheid is dat Schelfhout de jeugdrechter ervan kan overtuigen dat het om een binnenlandse adoptie gaat, aangezien Emile al in België is. Als dat lukt, kan ze Emile zonder problemen adopteren."
|
